«Λαμβάνω την τιμή να σας αναφέρω, κύριε υπουργέ, ότι αιτούμαι αδείας προκειμένου να παραστώ στην κηδεία συγγενικού μου προσώπου».
«Ποιο συγγενικό σου πρόσωπο απεβίωσε, στρατιώτη- Φιλολογίδη και αιτείσαι διήμερης αδείας;»
«Χθες με ενημέρωσαν κύριε συνταγματάρχα- υπουργέ-πρωθυπουργέ ότι απεβίωσε μετά μακράς ασθενείας η προσφιλής Παιδεία»
«Από τι υπέφερε στρατιώτη –Φιλολογίδη η προσφιλής σου Παιδεία και απεβίωσε; Ήταν
άρρωστη ή ήταν ξαφνικό το συμβάν;»
«Συνταγματάρχα, υπουργέ, πρωθυπουργέ, η προσφιλής Παιδεία ήταν άρρωστη καιρό. Έπασχε από χρόνια κομματίτιδα, που εξελίχτηκε σε υψηλό πράσινο και γαλάζιο πυρετό, ώσπου δεν άντεξε και υπέκυψε στο τέλος.»
«Καλά ρε στρατιώτη Φιλολογίδη, γιατί δεν την εμβολιάσατε, αφού υπέφερε χρόνια τώρα και την αφήσατε να πεθάνει;»
«Δεν είχε βρεθεί κύριε συνταγματάρχα, υπουργέ, πρωθυπουργέ το εμβόλιο για τον πράσινο και γαλάζιο πυρετό. Μόνο για τον κίτρινο υπήρχε στο εμπόριο και δεν την προλάβαμε τη συγχωρεμένη την Παιδεία. Αφήστε δε, που ήταν και ανασφάλιστη.»
« Καλά ρε στρατιώτη Φιλολογίδη κοτζάμ Παιδεία και την είχατε ανασφάλιστη; Τόσο ανεύθυνοι είσαστε; Έτσι τινάξατε τα ταμεία στον αέρα. Να την ασφαλίσετε, έστω και τώρα νεκρή και θα πάρω το επιτελείο να σας κάνει ρύθμιση τις ληξιπρόθεσμες οφειλές.»
«Μάλιστα κύριε συνταγματάρχα, υπουργέ, πρωθυπουργέ. Τελικά θα μου εγκρίνετε τη διήμερη άδεια για να παραστώ και να καταθέσω στεφάνι στη μνήμη της;»
«Στρατιώτη Φιλολογίδη δεν δικαιούσαι αδείας. Γνωρίζεις πολύ καλά πως είσαι υπότροπος για σειρά παραπτωμάτων. Ξεχνάς ότι είσαι επίορκος, κάνεις μόλις είκοσι πέντε υπηρεσίες την εβδομάδα και η αποψίλωση του στρατοπέδου δεν έχει ολοκληρωθεί. Απευθύνθηκες στον αξιωματικό υπηρεσίας; Οι άδειες γνωρίζεις δε δίνονται πλέον τόσο εύκολα, όσο στο παρελθόν, παρά μόνο αν συντρέχει σοβαρός λόγος».
«Μα κύριε συνταγματάρχα, υπουργέ, πρωθυπουργέ, δεν είναι σοβαρός λόγος ο θάνατος της Παιδείας;»
«Θα μπορούσε να είναι υπό προϋποθέσεις, στρατιώτη Φιλολογίδη. Αλλά πληροφορήθηκα ότι η συγχωρεμένη δεν ήταν ούτε φορολογικά, ούτε ασφαλιστικά ενήμερη. Ζούσε παρασιτικά τόσα χρόνια, χωρίς να είναι ανταγωνιστική και δε νομίζω να δικαιούται αντάξιου ενταφιασμού».
«Μα κύριε συνταγματάρχα, υπουργέ, πρωθυπουργέ προσπαθούσε. Έτρεχε παντού όπου τη φώναζαν, κρύωνε το χειμώνα, ίδρωνε το καλοκαίρι, διάβαζε βιβλία, φωτοτυπίες, σι-ντι, προσπαθούσε η καημένη όσο μπορούσε να βοηθήσει όλα τα νέα παιδιά. Ρωτήστε όλους τους στρατιώτες του στρατοπέδου κύριε συνταγματάρχα, υπουργέ, πρωθυπουργέ, την είχαν δασκάλα και την αγαπούσαν όλοι».
«Καλά ρε στρατιώτη Φιλολογίδη, εγώ δεν έχω ώρα ν’ ασχολούμαι τώρα με κηδείες της κάθε κυρίας Παιδείας που τα τίναξε απ’ τον πράσινο και γαλάζιο πυρετό. Επειδή εγώ έχω σοβαρότερες δουλειές να κάνω και πετάω αύριο για Πεκίνο, μετά τη βραδινή αναφορά του λόχου να βρεις το λοχία τον Ευάγγελο, τον υπασπιστή μου κι αν δεν ευκαιρεί ν’ απευθυνθείς στη δεκανέα τη Ρεπούση, τη σχιστομάτα και μπορεί να σου δώσουν αυτοί υπηρεσιακό σημείωμα να πεταχτείς στην κηδεία, αφού της έχεις τόση υποχρέωση της κυρίας Παιδείας.»
« Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας κύριε συνταγματάρχα, υπουργέ, πρωθυπουργέ. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη χάρη που μου κάνατε. Αν θέλετε θα μεταβιβάσω τα συλλυπητήρια στους οικείους της Παιδείας. Και είναι ξέρετε τόσοι πολλοί!!!»
« Δεν είναι ανάγκη στρατιώτη Φιλολογίδη. Άλλωστε όλοι θα πεθάνουν. Δεν είναι μόνη της η Παιδεία. Θ’ ακολουθήσουν κι άλλες. Άλλωστε, ο ΕΕΟΠΥΥ δεν χορηγεί, ούτε γράφει εμβόλια του πράσινου και γαλάζιου πυρετού. Μόνο του κίτρινου πυρετού υπάρχει το εμβόλιο για όσους προλάβουν απ’ το στρατόπεδο να φύγουν για την υποσαχάρια Αφρική για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης».
«Εντάξει κύριε συνταγματάρχα, ό,τι διατάξετε!!!»
Η κηδεία της άτυχης κυρά-Παιδείας τελέστηκε με τους τεθλιμμένους συγγενείς, μηδέ της ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και λοιπών εξαιρουμένων να εκφωνούν τον επικήδειο της, ενώ η σορός της ενταφιάστηκε στο Κέντρο Εκπαίδευσης των Ειδικών Δυνάμεων στο Μεγάλο Πεύκο.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΗΣ Η ΜΝΗΜΗ!!!
istor.tzanakis@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου