by anixneuseis
Σήμερα είναι η επέτειος μνήμης της Αρμενικής Γενοκτονίας. Ως άτομο αρμενικής καταγωγής θα ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις, αλλά και κάποιους προβληματισμούς μου.
Γράφει ο Γιώργος Μενενσιάν
Πριν
από 105 χρόνια (1915), το κράτος των Νεότουρκων αποφάσισε την συνέχιση
της εξόντωσης των Αρμενίων που κατοικούσαν στα εδάφη της Ανατολίας. Το
σχέδιο αυτό είχε αρχικά ξεκινήσει είκοσι χρόνια νωρίτερα από τον
Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β΄, ο οποίος διέταξε την σφαγή των Αρμενίων, με
αποτέλεσμα, στην πρώτη αυτή φάση των δολοφονιών, να σκοτωθούν περίπου
300.000 άνθρωποι. Οι δολοφονίες συνεχίστηκαν το 1909 και τότε
θανατώθηκαν ακόμα 20.000 Αρμένιοι στην Επαρχία των Αδάνων, μετά την
επιστροφή του Σουλτάνου στην εξουσία.
Στις
24 Απριλίου 1915 λοιπόν, το καθεστώς των Νεότουρκων συνέλαβε
εκατοντάδες σημαίνουσες προσωπικότητες της αρμενικής κοινότητας στην
Κωνσταντινούπολη, πολιτικούς, κληρικούς και διανοουμένους, με σκοπό να
αφήσουν «ακέφαλους» τους Αρμένιους της Αυτοκρατορίας. Η συνέχεια είναι
λίγο-πολύ γνωστή σε όλους: μέσα στους επόμενους μήνες εκατοντάδες
χιλιάδες Αρμένιοι σφαγιάστηκαν, εκτοπίστηκαν, βασανίστηκαν ή πέθαναν από
τις φοβερές κακουχίες. Σύμφωνα με υπολογισμούς ειδικών τα θύματα της
γενοκτονίας ξεπερνούν το 1,5 εκατομμύριο. Αυτός είναι και ο παγκοσμίως
γενικά αποδεκτός αριθμός.