Το
νησί Έλις (Ellis Island), στ' ανοιχτά του Μανχάταν, υπήρξε ο κύριος
σταθμός υποδοχής των μεταναστών που έφταναν στην Αμερική, αναζητώντας
μια καλύτερη τύχη, από τα τέλη του 19ου αιώνα και κατά τη διάρκεια του
πρώτου μισού του 20ου.
Έως τις αρχές του 17ου αιώνα το νησί ονομαζόταν Γκαλ. Στις
12 Ιουλίου
του 1603 ο κυβερνήτης του Νέου Άμστερνταμ (μετέπειτα Νέας Υόρκης) το
αγόρασε από τους Ινδιάνους και το μετονόμασε σε Όιστερ Άιλαντ. Κατόπιν,
μετονομάστηκε σε Έλις Άιλαντ και μετατράπηκε σε σταθμό υποδοχής.
Εγκαινιάστηκε την
1η Ιανουαρίου του 1892 και ως τις
12 Νοεμβρίου
του 1954, οπότε έκλεισε, υποδέχθηκε πάνω από 20 εκατομμύρια μετανάστες
απ' όλο τον κόσμο. Εκεί υποβάλλονταν σε ιατρικές εξετάσεις, προκειμένου
να εγκριθεί η είσοδός τους στις ΗΠΑ. Οι περισσότεροι απ' αυτούς που
έπαιρναν την πολυπόθητη άδεια, εγκαθίσταντο -τουλάχιστον τα πρώτα
χρόνια- στη Νέα Υόρκη και το Νιου Τζέρσεϊ.