Η ημέρα της κηδείας… Φωτογραφία Σ. ΜΙΧΑΗΛ, ΡΙΚ
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
«Μέχρι το 2014, πίστευα πως ο αδερφός μου ζούσε.. Μία τουρκάλα
δημοσιογράφος, υψηλά αμειβόμενη από τον αείμνηστο πατέρα μου, τον
ενημέρωσε πως ο γιος του, ο αδερφός μου δηλαδή είναι ζωντανός και
καταξιωμένος γιατρός….», εξομολογήθηκε η ετεροθαλής αδερφή του μικρού
αγνοούμενου, Μαρία Κυριάκου Κωνσταντίνου… Ακολουθεί η αφήγησή της:
« Του έδειχνε ψεύτικα στοιχεία όπως διαπιστώθηκε. Ακόμα και παιδί
«μαϊμού» αγκάλιασε, νομιζόμενος πως ήταν ο Αντρέας μας. Έφυγε από τη
ζωή, μαζί με το παραμύθι που του πούλησαν… Ίσως και με τον καημό του.
Τελικά με τον Αντρέα, ήτανε γραφτό να συναντηθούν στην άλλη πλευρά,
στην απέναντι.. Εκεί τον περίμενε ο αδερφός μου. Σαράντα μέρες μετά το
θάνατο του πατέρα μου, μάθαμε πως ο Αντρέας βρέθηκε δολοφονημένος μαζί
με την μητέρα του Αγγελική, που κυοφορούσε το αδελφάκι του – μας ( η
μητέρα του Αντρέα βρισκόταν στον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης της) και τα
υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του (από τη μεριά της μητέρας του). Η
μέθοδος του DNA αποκάλυψε πως σχεδόν ολόκληρη οικογένεια είχε
ξεκληριστεί από τους Τούρκους, αφού βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στο Τραχώνι
(ο έξι μηνών Αντρέας Κυριάκου Κώστα Γιατρού, Αγγελική Κυριάκου,
Θεμιστούλα Θεμιστοκλέους, Ελένη Θεμιστοκλέους, Μάρω και Σούλλα
Θεμιστοκλεους).