Αν πριν από 50 η 60
χρόνια, έλεγες σε κάποιον ότι σου αρέσουν, τα ρεμπέτικα τραγούδια, εκείνος θα
σε κοίταζε με....περιφρόνηση. Αυτό συνέβαινε γιατί ο Όρος
"ρεμπέτικο", ήταν τότε συνώνυμος του "Υποκόσμου, του Τεκέ, του
χασισιού, των φόνων, κλπ" Από τότε μέχρι και σήμερα, τα ρεμπέτικα
τραγούδια είναι μονίμως "παρεξηγημένα" Κατ' αρχήν, ο Όρος
"παρεξηγημένα", πηγάζει, η αν θέλετε αφορά τους δημιουργούς τους. Οι
αιτίες της "παρεξήγησης"; Πολλές. Μερικές από αυτές, έχουν να κάνουν με
αρθρογράφους-μουσικοκριτικούς της εποχής εκείνης (1930-1950). Κανένας δεν
αμφισβητεί, ότι υπήρχαν τραγούδια του Υποκόσμου μέσα στα ρεμπέτικα. Υπήρξαν
όμως και τραγούδια "διαμάντια", τα οποία τα τραγουδάμε ακόμα και
σήμερα. Άλλωστε, πολλοί ιστορικοί και μελετητές του ρεμπέτικου, ίσως για να
λυθεί η "παρεξήγηση" που στιγμάτισε τα ρεμπέτικα τραγούδια, τα
χώρισαν σε ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ, βάσει της θεματολογίας τους.
Ο Μάρκος Βαμβακάρης
|
Έχουμε λοιπόν
τραγούδια του "ΤΕΚΕ", της "ΤΑΒΕΡΝΑΣ", "ΤΗΣ
ΑΓΑΠΗΣ", "ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ", "ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ", "ΤΗΣ
ΜΑΓΚΙΑΣ", κ.α. Σύμφωνα με τις ποιο πάνω κατηγορίες, διακρίνουμε κάποιες
ομοιότητες ανάμεσα στα ρεμπέτικα, και τα δημοτικά τραγούδια, και θα 'λεγα ότι
είναι κάτι φυσιολογικό αυτό, μιας και το ρεμπέτικο τραγούδι δέχτηκε
"επήρειες" από το δημοτικό τραγούδι. Τα ρεμπέτικα, όπως και τα
δημοτικά, βασιστήκαν κατά 90% σε πραγματικά-καθημερινά γεγονότα. Η μουσική του
ρεμπέτικου, είναι ίσως η δυσκολότερη, μιας και βασίζεται σε μουσικούς
"δρόμους" τόσο του Βυζαντίου, όσο και της ανατολής. Πολλοί
μουσικολόγοι επιχείρησαν να "εξηγήσουν" αυτούς τους δρόμους,
επιχείρησαν να τους αναλύσουν, αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Οι περισσότεροι
δημιουργοί του ρεμπέτικου, δεν είχαν "μουσική παιδεία", δεν είχαν
πάει σε κάποιο ωδείο η άλλη μουσική σχολή. Παρόλα αυτά, αυτοί οι
"αμόρφωτοι" άνθρωποι, ήταν εκείνοι που έγραψαν ένα μεγάλο κεφάλαιο
στην "ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ"! Το πλεονέκτημα τους αυτό, της
"αμορφωσιάς", αλλά και της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, ίσως είναι ο λόγος που έκανε
τους ...."μορφωμένους" να μην τους δέχονται στο χώρο! Αυτό βέβαια δεν
είχε καμία σημασία, γιατί ο λαός όχι μόνο δέχτηκε, αλλά αγάπησε τα ρεμπέτικα
"παρεξηγημένα" τραγούδια.