γράφει ο Αμετανόητος
Από το 2010, προσπάθησα να αντισταθώ με κάθε τρόπο στη Νέα Τάξη
Πραγμάτων (“we need a global government” έλεγε ο Γ.Παπανδρέου) που ήθελε
τη χώρα μου έναν οικονομικό γεωγραφικό χώρο, για πάντα σκλαβωμένη, με
ένα Χρέος ουσιαστικά ανύπαρκτο.Και αυτό βέβαια,ήταν το μεγάλο τους
κόλπο.Από εκείνη τη χρονιά και μετά, ξεκινώντας να γράφω αρκετά άρθρα στο blog της Ολυμπίας, γνώρισα αρκετούς διαδικτυακούς φίλους με τα ίδια πιστεύω. Τον Τάσο,τον Μανώλη, τον Δημήτρη, τον Ιωάννη, τον Λεωνίδα,τον Μιχάλη, τον Χρήστο,το Νίκο,τον Μπάμπη, κ.α.Καθώς και αρκετές γυναίκες.Ποιόν και ποιά, να πρωτοαναφέρω.Γνώρισα πολλούς φίλους και φίλες με τον ίδιο άνεμο αντίστασης να πνέει στα πανιά τους.Αν πρέπει να αναφέρω κάποια στιγμή όλα τα ονόματά τους θέλω πραγματικά πολύ χρόνο και χώρο για να τα καταγράψω.Άνθρωποι απλοί με καρδιά όμως από ατσάλι.Ανθρωποι-καθημερινοί ήρωες, που πάλευαν την καθημερινότητα τους, μέσα σε μία χώρα που διαλυόταν από την Τροϊκανή μπότα.