Το πνεύμα της γερμανικής επίθεσης βασιζόταν, κατά τους χιτλερικούς, στη μουσική του Ρίχαρντ Βάγκνερ, αγαπημένου συνθέτη του Χίτλερ. Για τους ναζί, ο Βάγκνερ αποτέλεσε μια εξιδανίκευση του φασισμού. Η σκοτεινή και μεγαλειώδης μουσική του ήταν συνυφασμένη με τις ιδέες της εκδίκησης, τη λατρεία της φυλής και της δύναμης, οι οποίες επικρατούσαν τότε στην γερμανική κοινωνία. Οι μνημειώδεις όπερες του Βάγκνερ, το πάθος των τιτάνιων έργων του, “Τριστάνος και Ιζόλδη”, “Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν”, “Βαλκυρίες”, “Ζίγκφριντ”, “Το Λυκόφως των Θεών”, όλο αυτό το μεγαλείο της επιτηδευμένης μουσικής επαινούσε τον κόσμο του γερμανικού μύθου. Ο Βάγκνερ συνόδευε τα  θριαμβευτικά σαλπίσματα του Τρίτου Ράιχ, το οποίο μέσα σε λίγα χρόνια κατέκτησε τους λαούς της Ευρώπης και πάτησε στην Ανατολή.