Μαύρο στη μαύρη γλίτσα

15/05/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Στάθης

Μεγάλο ρεύμα έχει η Χρυσή Αυγή! Κατεβάζει υποψήφιους δημάρχους μόνον σε δέκα δήμους σε όλη την επικράτεια! Ούτε καν σε έντεκα!
Συνεχίζει περιφερόμενος ανά τας οδούς και τας ρύμας άδων ο κ. Ευ. Βενιζέλος: «Αν δεν με ψηφίσετε, θα φύγω» – του το επαναλαμβάνουμε για μιαν ακόμη φορά μπας και το καταλάβει ο υπερτιμημένος αυτός πλην όμως βραχύνους: «Γι’ αυτό δεν σε ψηφίζουμε, χρυσέ μου, για να φύγεις» – τίποτα,

Ρωσία, Ελλάδα και Κύπρος μετά την Ουκρανία

15/05/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η «αφύπνιση» της ρωσικής «αρκούδας», με τα ουκρανικά, είναι το πιο σημαντικό γεωπολιτικό δεδομένο διεθνώς μετά τη σοβιετική κατάρρευση (1989-91). Είναι πιθανώς το πιο σημαντικό, δυνητικό διπλωματικό-στρατηγικό «χαρτί», η μεγαλύτερη ευκαιρία για Αθήνα και Λευκωσία, εφόσον αποφασίσουν να σταματήσουν να είναι πειθήνιες, αυτοκαταστρεφόμενες αποικίες Πιστωτών και γεωπολιτικών «Νταβατζήδων», ξαναποκτώντας εξωτερική πολιτική και αποφασίζοντας να δώσουν αγώνα για τη σωτηρία του ελληνικού λαού και την επιβίωση των δύο κρατών του.
Ούτε είναι τυχαίο ότι, πίσω από το Κρεμλίνο στοιχίζονται, διακριτικά μεν, σαφώς δε, Κινέζοι, Ινδοί, Λατινοαμερικανοί, όσοι στη Μέση Ανατολή διατηρούν ακόμα κάποια ανεξαρτησία από ΗΠΑ και Ισραήλ.’Ολοι αυτοί καταλαβαίνουν καλά ότι αυτό που «παίζεται» δεν είναι η τύχη της Σεβαστούπολης και του Ντονμπάς, αλλά η τύχη της νέας παγκόσμιας τάξης, του ρηξικέλευθου, ολοκληρωτικού σχεδίου να υποταγεί ο πλανήτης ολόκληρος στην Αυτοκρατορία του Χρήματος και των αμερικανικών ‘Οπλων. Από το Καράκας μέχρι την Τεχεράνη, από το Νέο Δελχί μέχρι την Αβάνα, οι πάντες συνειδητοποιούν ότι, αν δεν μπορέσει η Ρωσία να αντιμετωπίσει τους Αμερικανούς στην Ουκρανία, τότε κανείς λαός στην υφήλιο δεν έχει ελπίδα!

Δεν είναι άλλωστε γεωπολιτικό το ζήτημα, είναι και οικονομικό κι αυτό πρέπει να ενδιαφέρει εξίσου μια Ελλάδα και Κύπρο που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες μιας τεράστιας, ήδη συντελεσθείσης κοινωνικο-οικονομικής καταστροφής, τους καθαρά αποικιακούς όρους που συνομολόγησαν με τους Πιστωτές, όπως και τις προοπτικές μιας μεγαλύτερης καταστροφής. Κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος η ιδέα νέας ρύθμισης των διεθνών νομισματικών-οικονομικών σχέσεων, γύρω από τους BRIICS, που θα αποτρέψει τα νομισματικά/χρηματοπιστωτικά ντικτάτ των δυτικών ιδιωτικών και κεντρικών τραπεζών. Ανάλογα με την εξέλιξη των σχέσεών της με τους Πιστωτές, η ύπαρξη μιας τέτοιας «εναλλακτικής ζώνης» θα μπορούσε να είναι μεγάλη ευκαιρία, «θύλακας οξυγόνου» για Αθήνα και Λευκωσία, αν αποφασίσουν να περάσουν σε μια σύγκρουση, ρήξη με τους πιστωτές, για να σωθούν.

Αυτός ο άνθρωπος είναι πιο δυνατός από τον Χίτλερ – Έβδομη Συμφωνία του Ντμίτρι Σοστακόβιτς “Λενινγράντσκαγια”

15/05/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Πριν από 70 χρόνια, τον Αύγουστο του 1942, στο πολιορκημένο Λένινγκραντ παίχτηκε η Έβδομη Συμφωνία του Ντμίτρι Σοστακόβιτς: Η “Λενινγράντσκαγια”. Ηταν μια πολύ σημαντική στιγμή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ηταν η αντεπίθεση στο φασισμό, στο υψηλότερο επίπεδο της Τέχνης. Στη μουσική.

Το μεγάλο έργο του Σοστακόβιτς, μαζί με το τραγούδι “Ιερός Πόλεμος”, έγινε σύμβολο του αγώνα και της νίκης στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πηγή: RIA Novosti

Το πνεύμα της γερμανικής επίθεσης βασιζόταν, κατά τους χιτλερικούς, στη μουσική του Ρίχαρντ Βάγκνερ, αγαπημένου συνθέτη του Χίτλερ. Για τους ναζί, ο Βάγκνερ αποτέλεσε μια εξιδανίκευση του φασισμού. Η σκοτεινή και μεγαλειώδης μουσική του ήταν συνυφασμένη με τις ιδέες της εκδίκησης, τη λατρεία της φυλής και της δύναμης, οι οποίες επικρατούσαν τότε στην γερμανική κοινωνία. Οι μνημειώδεις όπερες του Βάγκνερ, το πάθος των τιτάνιων έργων του, “Τριστάνος και Ιζόλδη”, “Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν”, “Βαλκυρίες”, “Ζίγκφριντ”, “Το Λυκόφως των Θεών”, όλο αυτό το μεγαλείο της επιτηδευμένης μουσικής επαινούσε τον κόσμο του γερμανικού μύθου. Ο Βάγκνερ συνόδευε τα  θριαμβευτικά σαλπίσματα του Τρίτου Ράιχ, το οποίο μέσα σε λίγα χρόνια κατέκτησε τους λαούς της Ευρώπης και πάτησε στην Ανατολή.

H Θρησκεία του Κεφαλαίου…

15/05/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Αποσπάσματα απ’ το βιβλίο του Πολ Λαφάργκ «Η θρησκεία του κεφαλαίου». Το βιβλίο αυτό αποτελεί τα πρακτικά ενός (φανταστικού) Διεθνούς Συνεδρίου που έγινε στο Λονδίνο (δεν καθορίζεται η ημερομηνία), κατά τη διάρκεια του οποίου οι εκπρόσωποι των πιο επιφανών αστών συντάσσουν τα πρακτικά μιας νέας θρησκείας που θα λατρεύει το Χάος που δημιούργησαν και που ονόμασαν «πολιτισμένο κόσμο». Μιας θρησκείας ικανής όχι μόνο «να σταματήσει την επικίνδυνη εξάπλωση των σοσιαλιστικών ιδεών», αλλά και να δώσει στον χαοτικό και καπιταλιστικό αυτό κόσμο τη φαινομενικά οριστική μορφή του. Πρόκειται για μια απολαυστική φάρσα του συγγραφέα του πασίγνωστου βιβλίου «Το δικαίωμα στην τεμπελιά» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος και Νησίδες), που τύγχανε να είναι και γαμπρός του Μαρξ. Δυστυχώς, το κείμενο αυτό -στο μεγαλύτερο μέρος του- παραμένει ακόμα επίκαιρο…

Πιερ Ζοζέφ Προυντόν (1809-1865)

15/05/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

«ΕΙΣΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ;». «ΌΧΙ». «Μήπως είσαι φιλελεύθερος;». «Όχι, καθόλου». «Τι είσαι τότε;». «Είμαι αναρχικός».  Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν στο βιβλίο του “Τι είναι η ιδιοκτησία”,
 «Δεν υπάρχει κανένας θεός εκτός από την Ανθρωπότητα -το περιεχόμενο της θεολογίας είναι ασήμαντο. Δεν υπάρχει καμία κυβέρνηση εκτός από την Ελευθερία -το περιεχόμενο της πολιτικής δεν έχει καμιά αξία. Κυριολεκτώντας, η καλύτερη μορφή κυβέρνησης, όπως και η πιο τέλεια θρησκεία είναι μια αντιφατική ιδέα. Το πρόβλημα είναι να ανακαλύψουμε πως μπορούμε να αποκτήσουμε όχι την καλύτερη κυβέρνηση αλλά την καλύτερη ελευθερία…»  Προυντόν – Ιδιοκτησία και Επανάσταση

ΠΩΣ ΕΙΔΕ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΚΑΡΑΟΛΗ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

15/05/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Αύριο, που θα΄ρθουν οι φωτεινές μέρες

θα πρέπει ν’ αναρτήσουμε -οι ζωντανοί

απ’ το λαιμό μας στολίδι

δίπλα από το χρυσό σταυρό μας

ένα μικρό ομοίωμα κρεμάλας

Θάναι χρυσό κι αυτό.

Και θα΄χει μια κλωστή θηλειά στην άκρη.

Θα το προσκυνάμε κι αυτό.

Κι όταν ξανακινδυνέψουν τα χώματά μας

θα προσκυνήσουμε το ομοίωμα

και δρασκελώντας την όχθη του φόβου

θα ρίξουμε γροθιά

στα μούτρα του Μήδου.

( Σπ. Παπαγεωργίου)

10 Μαίου 1956! Δυο λεβεντονιοί του νησιού μας κίνησαν για ν’ανταμώσουν την αθανασία. Ένα φως τους παρέσυρε τόσο γλυκά, με μιαν ακατάβλητη έλξη σ’ αυτό το ταξίδι τους που γυρισμό δεν έχει. Μπροστά τους μόνο η αγχόνη και το ολόδροσο δέντρο της λευτεριάς, που άνθιζε και θέριευε. Γι΄αυτούς είχε αξία ο θάνατος, γιατί πέθαιναν για την Ελλάδα.

Eίναι ωραία να είσαι Ευρωπαία;

15/05/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο φύλλο #26 της εφημερίδας δρόμου Άπατρις

Μέσα στο πολιτικό χάος που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια, δύο βασικές τάσεις ξεχωρίζουν: από τη μία, η σχετική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών να τάσσεται χωρίς δισταγμό υπέρ της παραμονής της Ελλάδας σε Ε.Ε. και ευρωζώνη, στηρίζοντας κόμματα και παρατάξεις που εφαρμόζουν με κάθε θυσία και κόστος τις νεοφιλελεύθερες συνταγές. Από την άλλη βλέπουμε να αναδύεται ένα έντονα ευρωσκεπτικιστικό (και δίχως ξεκάθαρη πολιτική κατεύθυνση) ρεύμα, το οποίο αντιμετωπίζει τις ευρω-εκλογές ως αφορμή για να εκφράσει την αγανάκτησή του μέσω της κάλπης. Είναι σίγουρο ότι η διαδικασία αυτή στην πραγματικότητα αποτελεί μια ανακύκλωση των «διαφορών» των ελληνικών κομμάτων στα μάτια του χουλιγκανοποιημένου και βαθιά αποπολιτικοποιημένου ελληνικού εκλογικού κοινού που εν τοις πράγμασι αδιαφορεί για τις διαδικασίες που υποτίθεται ότι διαμορφώνουν τα πλαίσια λειτουργίας του μεγάλου ευρωπαϊκού κράτους – αυτού του (νεο)-«φιλελεύθερου» οικονομικοπολιτικού πατερούλη της Ευρώπης. Βέβαια η ελληνική περίπτωση είναι διττή, καθώς διαπιστώνεται παράλληλη ευρωλαγνεία αλλά και αδιαφορία για τους θεσμούς της Ε.Ε. Αδιαφορία η οποία όμως δεν οφείλεται σε κάποια παγιωμένη αντίληψη περί του ανούσιου των ευρωεκλογών ή του αντιπροσωπευτικού συστήματος εν γένει. Η φαινομενική αυτή αντίφαση μπορεί να εξηγηθεί μόνο αν ιδωθεί η σχέση Ελλάδας – Ευρώπης, ιστορικά.

Αυτές είναι οι 20 ισχυρότερες στρατιωτικά χώρες – Όγδοη η Τουρκία!

15/05/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

 

Η παγκόσμια αξιολόγηση της αμυντικής ισχύος το 2013-14

Γράφει ο Δρ Ιωάννης Παρίσης

Υποστράτηγος ε.α., Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης / Διεθνών Σχέσεων*

Η ισχύς αποτελεί σημαντικό στοιχείο της συμπεριφοράς των κρατών στο διεθνές σύστημα και καθορίζει, εν πολλοίς, τις διεθνείς σχέσεις. Είναι κατά συνέπεια αυτονόητο ότι, προκειμένου τα κράτη να επιβιώσουν, να ευημερήσουν, και να διασφαλίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα, μέσα σε ένα άκρως ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον, αναγκάζονται να επιζητούν την απόκτηση ισχύος, ενώ παράλληλα να παρακολουθούν την ισχύ των άλλων κρατών – καταρχήν των γειτονικών τους. Ο μόνος τρόπος για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους είναι η συνεχής αύξηση της ισχύος τους.

Αξιολογώντας την Στρατιωτική Ισχύ των Κρατών

Το έγκλημα του χρέους

14/05/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΚΡΑΥΓΑΛΕΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΝ ΤΟΣΟ ΠΡΙΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ «ΔΙΑΣΩΣΗΣ». ΑΝ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΔΙΟΓΚΩΘΗΚΕ ΣΕ ΤΟΣΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΒΑΘΜΟ, Η ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΠΑΥΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

ΤΙ ΞΕΧΑΣΑΝ Ο ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

14/05/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Φελνίκος
Επειδή χθες βράδυ άκουσα στο δελτίο ειδήσεων του Mega τον Γιάννη Πρετεντέρη να διαβάζει τις δηλώσεις όλων των πολιτικών που το 2011 ήταν ενάντια στο δημοψήφισμα, και οι οποίες κατεδείκνυαν ότι ο Γ. Παπανδρέου ήταν ο μόνος που επέμενε να τεθεί η συμφωνία με τους εταίρους μας στην κρίση του ελληνικού λαού, δεν σας κρύβω ότι ζήλεψα τη μνήμη του συναδέλφου και την δημοσιογραφική του επιμέλεια να αναζητήσει τις σχετικές δηλώσεις. Ειλικρινά του αξίζουν συγχαρητήρια.
Ο καλός συνάδελφος έκανε όμως ένα λάθος. Ξέχασε έναν πολιτικό. Αυτόν για τον οποίον έγινε το θέμα. Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τις δηλώσεις του – απάντηση στο δημοσίευμα των Financial Tilmes. Είμαι σίγουρος ότι η μη συμπερίληψη του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως (τότε και τώρα, απλώς με άλλον πρωθυπουργό) στις δηλώσεις των πολιτικών ήταν τυχαίο γεγονός. Απλώς διέλαθε της προσοχής του δημοσιογράφου.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια άλλη σκοπιμότητα, όπως ας πούμε να μην θεωρεί άξιες λόγου τις απόψεις ενός κεντρικού πολιτικού παίχτη και βασικού προσώπου στο ρεπορτάζ των FT ή να έκρινε ότι οι τότε απόψεις Βενιζέλου δεν τον βοηθούσαν να οικοδομήσει την επιχειρηματολογία του. Ο Γιάννης Πρετεντέρης, ως αντικειμενικός και ανεξάρτητος δημοσιογράφος, ουδέποτε θα διέπραττε μια τέτοια ατιμία.