Ένα
νέο είδος καρχαρία που περπατάει κατά μήκος του βυθού χρησιμοποιώντας
τα πτερύγιά του ως μικροσκοπικά πόδια ανακαλύφθηκε στην ανατολική
Ινδονησία, σύμφωνα με όσα δήλωσε μία περιβαλλοντική ομάδα. Ο καρχαρίας
εμφανίζεται κυρίως τη νύχτα, όπου ψάχνει στο βυθό μικρά ψάρια και
μαλακόστρακα για τροφή, φτάνει σε μήκος τα 80 εκατοστά και δεν μπορεί να
βλάψει τους ανθρώπους σε αντίθεση με τα ξαδέρφια του.
Αυτοί
που εσύ ψήφισες για να σώσουν για ακόμη μια φορά τη χώρα συνεχίζουν
ακάθεκτοι να διορίζουν τα δικά τους παιδιά, ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΙΣ ΑΣΕΠ, στα
Πολιτικά τους Γραφεία.
Με
την παραπάνω απόφαση ο πολεμοχαρής και υπηρέτης των τραπεζών Βενιζέλος
διορίζει ένα ακόμη κομματόσκυλο, τη Χριστίνα Μανωλοπούλου του Βασιλείου,
ως Διευθύντρια του Πολιτικού του Γραφείου, στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Μόνο
μερικοί μήνες έχουν περάσει απο τότε που είχε ξεκινήσει εκείνος ο
"πόλεμος" συγκράτησης του ρυθμού κατοχής όπλων στις ΗΠΑ, όπως και το οτι
η Ε.Ε. είχε προτείνει , ανεπίσημα, να φορολογηθούν τα όπλα που είναι
υπό νόμιμη κατοχή με 150-200 ευρώ.
Παραγωγική
συζήτηση για διμερή θέματα και θέματα που αφορούν την περιοχή και
ενδιαφέρουν και τις δύο χώρες, είχαν οι πρόεδροι της κυπριακής Βουλής,
Γιαννάκης Ομήρου και της Βουλής του Ισραήλ, Γιόλι- Γιόελ Έντελσταϊν, ο
οποίος πραγματοποιεί επίσκεψη στην Κύπρο.
02.09.2013 Βόμβα
μεγατόνων στη Βρετανία μετά την αποκάλυψη βρετανικής εφημερίδας ότι το
Λονδίνο είχε προμηθεύσει με χημικά τη Δαμασκό, τον περασμένο Ιανουάριο,
δηλαδή δέκα μήνες μετά την έναρξη του συριακού εμφυλίου. Την ίδια ώρα,
Γάλλοι πράκτορες υποστηρίζουν ότι το χημικό οπλοστάσιο του Μπασάρ Αλ
Ασαντ διαθέτει χίλιους τόνους νευροπαραλυτικών αερίων (και σαρίν).
( Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία την πρώτη φορά, και την δεύτερη σαν φάρσα. ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ) Ο Δημήτρης Γληνός γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου του 1882.
«Μέσα σ’ αυτή τη φοβερή στιγμή της παγκόσμιας κρίσης πλήθυνε το κακό,
που ήτανε πάντα πολύ, μεγάλωσε η αθλιότητα των απαθλιωμένων ανθρώπων. Ο
εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο μικροεπαγγελματίας, ο υπάλληλος ζούνε μέσα
σε μια αδιάκοπη αγωνία. Από τη μια βλέπουνε το πενιχρό τους μεροδούλι
να γίνεται κάθε μέρα λιγότερο, τη στιγμή που όλα ακριβαίνουν, ή βλέπουνε
τα λιγοστά προϊόντα του ολόχρονου μόχθου τους να μένουν απούλητα ή να
πουλιούνται σε τιμές εξευτελιστικές. Από την άλλη, κάθε μέρα κρούει την
πόρτα τους το σκιάχτρο της αναδουλειάς με τη συντρόφισσά της, την πείνα.
Και σ’ όσα σπίτια μπει μέσα το μεγάλο κακό ρημάζουνε πια.
Άγριος πόλεμος κοινωνικός έχει ξεσπάσει και οι πεινασμένοι
διεκδικώντας τα πιο απλά δικαιώματά τους στη ζωή, γίνονται θύματα κι από
τούτη την πλευρά. Μα απ’ όλους τους κυνηγημένους και τους απόκληρους τα
τραγικότερα θύματα είναι τα παιδιά. Το παιδί του προλετάριου, το παιδί
του φτωχού αγρότη, το εργαζόμενο παιδί, το παιδί του βιοπαλαιστή ήτανε
πάντα σε θέση σκληρή και μειονεκτική. Μα τώρα έγινε πια η μοίρα του
αβάσταχτη. Η φτωχή μάνα, που είναι υποχρεωμένη να δουλεύει από την αυγή
ως τη νύχτα μακριά από το σπίτι της, αφήνει τα παιδιά της ολημερίς στο
έλεος του δρόμου., του διαβάτη και της γειτόνισσας, τ’ αφήνει να
κυλιούνται στη λάσπη και στο χώμα για να τους φέρει το βράδυ λίγο ψωμί,
χωρίς να προφταίνει και χωρίς να μπορεί ούτε μια ματιά να τους ρίξει,
σκοτωμένη καθώς είναι από την κούραση.
Οι
όροι Ανάπτυξη και Μεγέθυνση, σε επίπεδο υλοποίησης πολιτικών, συνήθως
ταυτίζονται, αν και η επιστήμη διαφοροποιεί ξεκάθαρα την έννοια της
Ανάπτυξης από την έννοια της Μεγέθυνσης.
Η ανάπτυξη, ως γνωστό, αποτελεί την
ολιστική εκδοχή της εξέλιξης ενός οργανισμού και εμπεριέχει και την
έννοια της αρμονίας. Η μη αρμονική σχέση ανάμεσα στα αναπτυσσόμενα μέλη
ενός οργανισμού μπορεί να δημιουργήσει παθολογική κατάσταση, αν δεν
χαρακτηρίζεται ήδη ως παθολογική, πχ η παχυσαρκία, ή η ατροφία κάποιου
άκρου. Όμως και η κοινωνία είναι ένας οργανισμός και η Ανάπτυξη που την
αφορά θα πρέπει να διέπεται από ανάλογες αρμονικές σχέσεις. Οι
επιθετικοί προσδιορισμοί που αποτελούν και σημερινά ζητούμενα της
Ανάπτυξης (πράσινη, βιώσιμη, αειφορική κ.ά.), ως ζητούμενα, δείχνουν
ελλείψεις και δυσαρμονίες.
Αυτά τα ελλείμματα, οι δυσαρμονίες της
ανάπτυξης, οδηγούν σε εκφυλιστικά φαινόμενα τις σύγχρονες κοινωνίες και
φυσικά δεν υφίσταται Ανάπτυξη, αλλά Μεγέθυνση. Η τελευταία αφορά στην
ευημερία της επιχειρηματικότητας και εν γένει των οικονομικών μεγεθών,
που τις περισσότερες φορές δεν συνεπάγεται την οικονομική ευημερία στα
μέλη μιας κοινωνίας και την ανάπτυξη όπως την ορίσαμε προηγουμένως.
Από
την έναρξη της κρίσης στη Συρία τον Μάρτιο του 2011, οι ΗΠΑ απέδειξαν
ότι δεν διαθέτουν στρατηγική για στρατιωτική νίκη. Γι’ αυτό από την αρχή
της κρίσης απέκλεισαν το σενάριο μίας στρατιωτικής επέμβασης, ανάλογης
με εκείνη στο Ιράκ και στη Λιβύη. Μέχρι στιγμής διαχειρίζονται πολιτικά
την εξέλιξη του συριακού εμφυλίου πολέμου και μάλλον θα συνεχίσουν να τη
διαχειρίζονται με τον ίδιο τρόπο.
Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΛΙΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Ο λιμός – το πλιάτσικο και η κατάρρευση της αγοράς Mark Mazower Στην Ελλάδα του Χίτλερ – Η εμπειρία της Κατοχής- Εκδόσεις Αλεξάνδρεια
Μια ιστορία για το πως ο λαός πληρώνει τους προδότες του….
Από την δράση της ΟΠΛΑ (Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών)
Το 1943, στην πόλη του Πειραιά η Γκεστάπο καμάρωνε για ένα νέο της
απόκτημα, που είχε σκορπίσει τον τρόμο σε όλη την περιοχή. Ο λόγος για
τον κατάπτυστο ταγματάρχη των ταγμάτων ασφαλείας Ζαχαράκη που δρούσε ως
βασανιστής της Γκεστάπο του Πειραιά. Ο Ζαχαράκης, όπως έλεγε ο ίδιος,
ήταν ειδικός στο “πάστωμα” των θυμάτων του, τα οποία αφού διάνοιγε με
ξυράφι, τους έριχνε στις πληγές χοντρό αλάτι της θάλασσας. Τόσο μεγάλο
ήταν το πάθος του για αίμα, που στο λαιμό του κρέμαγε σε μια χρυσή
αλυσίδα ένα ξυράφι. Οι Γερμανοί φίλοι του τον φώναζαν χαϊδευτικά
“φλάισερ” (χασάπης).
Κάθε φορά που τα Ιμπεριαλιστικά
γεράκια επιλέγουν να μακελέψουν ένα λαό που για τον ένα ή τον άλλο λόγο
τους χαλάει τα σχέδια, ή απλά οι ίδιοι ,με τον «αέρα» των Επικυρίαρχων
της Ανθρωπότητας και της τεχνολογικής ισχύος , θέλουν να δώσουν σ αυτόν
,αλλα και στους υπόλοιπους,μαθήματα υποταγής ,εκατομμύρια ή και
δισεκατομμύρια όπου Γης κάνουν την ευχή οι Ιμπεριαλιστές να πάθουν μια
πανωλεθρία ανάλογη κι αν είναι δυνατόν και πιο επώδυνη γι αυτούς από το
Βιετνάμ . Αυτή η κινητή Ιβρυς απέναντι στην Ανθρωπότητα που λέγεται
ΝΑΤΟικος Ιμπεριαλισμός (κι όχι απλά «αμερικάνικος» ) που έχει στην
κυριολεξία ξεσαλώσει απέναντι σε κάθε έννοια Ηθικής ,αφού κατάφερε να
ανατρέψει το αντίπαλο Δέος των «κόκκινων» που κράταγε τις ισορροπίες
,νοιώθει παντοδύναμο στρατιωτικά και με αιχμή την τεχνολογική υπεροχή
,κάνει στην κυριολεξία ότι Θέλει ,αδιαφορώντας για τα «προσχήματα»,ή τις
δικαιολογίες απέναντι στην Διεθνή κοινότητα και γνώμη ,αδιαφορώντας
ακόμα και μετά, για την κατάρρευση των ηλίθιων δικαιολογιών και
προφάσεων .Ετσι γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το ότι δεν
βρέθηκαν ποτέ τα «χημικά» του Σαντάμ ,ή τα αδιάψευστα σήμερα βίντεο που
δείχνουν τους μισθοφόρους τους «αντάρτες» στη Συρία να οπλίζουν και να
χτυπούν με χημικά αμαχο πληθυσμό .Κοινοί εγκληματίες πολέμου δηλαδή που
κάποτε θα δικαστούν και θα καταδικαστούν από τους λαούς για τα εγκλήματά
τους .
Ο
ορθόδοξος ελληνισμός του Λιβάνου χρονολογείται από τον 19ο αιώνα και
ενισχύθηκε κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής (από τη Σμύρνη
και την Κωνσταντινούπολη) και κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι
αξιοσημείωτο ότι η πρώτη ελληνική κοινότητα με την επωνυμία “Φιλόπτωχος
Ελληνική Κοινότης Βηρυττού”
(σύμφωνα με στοιχεία του ενημερωτικού δελτίου Greek community of Beirut)
ιδρύθηκε πολύ πριν από την ανεξαρτησία του Λιβάνου, με άδεια της τότε
Λιβανέζικης κυβέρνησης και της Γαλλικής αρμοστείας, το 1926. Αμέσως
ακολούθησε η “Αστική Ελληνική Σχολή” και η ίδρυση της “Ενωσης Ελληνίδων
Κυριών” και του αθλητικού συλλόγου “Αετός”, ο οποίος εξελίχθηκε αργότερα
στην “Ελληνική Λέσχη Βηρυττού”.
Σύμφωνα με τις πηγές της ελληνικής πρεσβείας, η εγγεγραμμένη ελληνική
κοινότητα σήμερα ανέρχεται στους 3.000 κατοίκους. Κυριότερη ίσως εστία
ελληνοφωνίας στο Λίβανο αποτελούν οι κρητικής καταγωγής κάτοικοι της
χώρας, οι οποίοι κατοικούν στο βόρειο Λίβανο και είναι, κατά πλειοψηφία,
μουσουλμανικού δόγματος. Σύμφωνα με τα δεδομένα πραγματοποιηθείσης
επιτόπιας ερευνάς μας (Τσοκαλίδου, 2000), οι ελληνόφωνες εστίες της
χώρας συγκεντρώνονται κυρίως στην πρωτεύουσα Βηρυττό και την Τρίπολη του
Β. Λιβάνου. Τέλος, εκτός από τους ελληνικής καταγωγής κατοίκους της
χώρας, στο Λίβανο υπάρχει και ακαδημαϊκή εστία ελληνομάθειας, η
θεολογική σχολή του Balamand στο Β. Λίβανο, η οποία προετοιμάζει
ορθοδόξους ιερείς με υψηλό βαθμό ελληνομάθειας. Η σχολή αριθμεί 60
φοιτητές (ανάμεσά τους και λίγες φοιτήτριες), οι οποίοι παρακολουθούν
κάθε μέρα μαθήματα στα Ελληνικά.
Η Συρία, όπως ο γειτονικός Λίβανος, έχει πολλές και στενές ιστορικές
και πολιτιστικές σχέσεις με την Ελλάδα, γεγονός που γίνεται αισθητό τόσο
από τα ευρήματα της χώρας, όσο και από τη γενική στάση των Σύριων
κατοίκων απέναντι στα ελληνικά πράγματα (Βρανόπουλος, 1995). Ο ελληνικής
καταγωγής πληθυσμός της Συρίας είναι κυρίως συγκεντρωμένος στις δύο
μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, Δαμασκό και Χαλέπι και στο χωριό
Χαμεντίγιε (ή Χαμιντιέ) στο νότιο τμήμα της χώρας. ‘Οπως και στο Λίβανο,
το μεγαλύτερο σύγχρονο μεταναστευτικό κύμα ελληνικής καταγωγής
σημειώθηκε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Οργανωμένη ελληνική
κοινότητα λειτουργεί μόνο στη Δαμασκό, ενώ σχολεία Ελληνικών, με
αποσπασμένο δάσκαλο από την Ελλάδα, υπάρχουν και στις δύο μεγάλες
πόλεις.
Η ελληνική κοινότητα Δαμασκού ιδρύθηκε το 1917 και αριθμεί περίπου
800-900 μέλη. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των εκπροσώπων της ελληνικής
κοινότητος Δαμασκού, με το πέρασμα του χρόνου η ελληνική κοινότητα
Χαλεπίου ξεπέρασε αυτήν της Δαμασκού, με τη μετανάστευση πολλών
ελληνικής καταγωγής κατοίκων της πρωτεύουσας στην Ελλάδα, προς αναζήτηση
εργασίας. Το 1982 με τη βοήθεια της ελληνικής πρεσβείας και κυρίως της
Εκκλησίας, η ελληνική κοινότητα Χαλεπίου απέκτησε το δικό της χώρο για
μαθήματα ελληνικής γλώσσας, το σχολείο του Προφήτη Ηλία, όπου φοιτούν
περίπου 50 άτομα, ενώ ελληνικό σχολείο υπάρχει και στην πρωτεύουσα
Δαμασκό. Εκπρόσωποι των ελληνοφώνων παροικιών και των δύο πόλεων
συμφωνούν στο γεγονός ότι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί από την Ελλάδα,
συχνά δεν μπορούν να ενταχθούν στην τοπική κοινωνία και δεν επαρκούν για
την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών τους. Λίβανος
‘Οπως προείπαμε, οι κυριότερες εστίες του ορθοδόξου ελληνισμού στο
Λίβανο είναι η πρωτεύουσα Βηρυττός και η Τρίπολη του Β. Λιβάνου. Εκτός
από την “Ελληνική Κοινότητα” υπάρχει και η “Ελληνική Λέσχη”, με αυτόνομη
διοίκηση, η οποία απαρτίζεται από νεαρά μέλη τής ελληνικής κοινότητας
και διοργανώνει ξεχωριστές εκδηλώσεις για τη διατήρηση της ελληνικής
ταυτότητας στο Λίβανο. Το σημερινό σχολείο της ελληνικής κοινότητας
Βηρυττού ενισχύεται από την ελληνική πολιτεία με αποστολή αποσπασμένου
δασκάλου, αλλά συντηρείται αποκλειστικά από την ελληνική κοινότητα
Βηρυττού.
Στην Τρίπολη του Β. Λιβάνου λειτουργεί εδώ και 40 χρόνια Ελληνική
Λέσχη, στην οποία συχνά λειτουργεί και σχολείο Ελληνικών. Είναι
αξιοσημείωτο το ενδιαφέρον ατόμων μη-ελληνικής καταγωγής στο Λίβανο για
την ελληνική γλώσσα, με την οποία μπορούν να αισθάνονται άνετα τόσο ο
ορθόδοξος ντόπιος πληθυσμός (περίπου 15% του συνόλου), λόγω κοινού
θρησκεύματος, αλλά και οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες, που μαθαίνουν από
νωρίς να εκτιμούν την ελληνική παράδοση, κυρίως για λόγους παλαιών
ιστορικών δεσμών αλλά και γεωγραφικής εγγύτητας. Ταυτόχρονα, όμως, τα
περιορισμένα μέσα που διαθέτουν τα ελληνικά κοινοτικά σχολεία (ιδίως η
έλλειψη βιβλίων και εκπαιδευμένου διδακτικού προσωπικού) συνεπάγονται
και χαμηλό επίπεδο ελληνομάθειας, ενώ έμφαση δίνεται σε επιφανειακά
στοιχεία της ελληνικής κουλτούρας, όπως είναι οι χοροί και οι εθνικές
γιορτές.
O Κρητικός Σύνδεσμος (“Φιλανθρωπικός Κοινωνικός Λιβανέζικος Κρητικός
Σύλλογος”) ιδρύθηκε το 1996 στο επίνειο της Τρίπολης του Β. Λιβάνου, την
Ελ Μίνα. Σύμφωνα με το καταστατικό τού συλλόγου, τα μέλη του
αυτοπροσδιορίζονται ως πρόσφυγες από την Κρήτη (τέλη του 19ου-αρχές 20ου
αι. με έτος ίδρυσης το 1897), οι οποίοι μετοίκησαν στο Λίβανο και
ειδικά στις περιοχές τής Τρίπολης και της Ελ Μίνα. Σκοπός τους είναι η
βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και η επιτέλεση φιλανθρωπικού και
κοινωνικού έργου, με τρόπο αφιλοκερδή και χωρίς πολιτικές επιδιώξεις.
Αξιοσημείωτο είναι ότι στο καταστατικό του συνδέσμου δεν γίνεται καμμία
αναφορά στο θρήσκευμα των μελών. Οι ίδιοι δηλώνουν ότι το γεγονός ότι
ζουν σε μία πολυθρησκευτική κοινωνία έχει συντελέσει στη διαμόρφωση μιας
ανεκτικής στάσης απέναντι στη θρησκεία. Η ελληνική πρεσβεία τού Λιβάνου
τούς αντιμετωπίζει συχνά με δυσπιστία, ενώ οι ίδιο νιώθουν ότι δεν
καθιστούν αρκετά αισθητή την παρουσία τους ως ελληνόφωνη εστία της
διασποράς παρ’ όλο που εξακολουθούν να διατηρούν την κρητική τους
συνείδηση και να επιθυμούν σχέσεις με την μητροπολιτική Ελλάδα.
Ενδεικτικά, πολλοί δήλωσαν ότι, παρ’ όλο που είναι μουσουλμάνοι, είναι
μονογαμικοί και θεωρούν το διαζύγιο ντροπή, θέλοντας έτσι να αποδείξουν
την προτίμησή τους σε κάποιες χριστιανικές ελληνικές παραδόσεις. Μέχρι
να αρχίσει ο εμφύλιος πόλεμος στο Λίβανο (1975), η κοινότητά τους ήταν
πολύ δεμένη και απόλυτα ενδογαμική. ‘Επειτα όμως, πολλοί αναγκάστηκαν να
μεταναστεύσουν και η κοινότητα διασπάστηκε, ενώ όπως τονίζουν οι ίδιοι,
οι σχέσεις τους με τους Λιβανέζους συμπολίτες τους υπήρξαν πάντοτε
άριστες. Η πλειοψηφία τής κοινότητας διατηρεί τα Ελληνικά σε
ικανοποιητικό βαθμό, ενώ ένα μέρος της έχει μόνο παθητική γνώση της
γλώσσας. Συρία
‘Οπως έχει γραφεί (Βρανόπουλος, 1995) για το ελληνόφωνο χωριό Χαμεντίγιε
(ή αλλιώς Χαμιντιέ), οι κάτοικοι μεταξύ τους μιλούν μόνο Ελληνικά και
με τα Αραβικά έρχονται σε πρώτη επαφή στο σχολείο. Οι κάτοικοι του
χωριού αυτού είναι μουσουλμάνοι Κρήτες που εκτοπίστηκαν στην περιοχή, με
το τέλος του Κρητικού Πολέμου, κοντά στα σημερινά σύνορα μεταξύ Λιβάνου
και Συρίας, και έπειτα χωρίστηκαν στους κατοίκους της Τρίπολης, του
Λιβάνου και του Χαμεντίγιε της Συρίας. Οι λόγοι για τους οποίους ο
πληθυσμός αυτός εκδιώχθηκε από την Κρήτη το 1857 είναι κυρίως
θρησκευτικοί. Πολλοί είχαν εξισλαμιστεί κατά τη διάρκεια της οθωμανικής
κατοχής και θεωρήθηκαν προδότες από τους ντόπιους. Οι απόγονοί τους τώρα
δηλώνουν ότι αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη των προπατόρων τους.
Οι Κρήτες κάτοικοι του χωριού υπολογίζονται, από τους ίδιους, σε 3.000
σε σύνολο 5.000 κατοίκων του Χαμεντίγιε. Μέσα από συνομιλία με τους
κατοίκους του χωριού, πληροφορηθήκαμε τις πολύ καλές σχέσεις τους με
τους ‘Αραβες συμπατριώτες τους, και τη διατήρηση των εθίμων και του
τρόπου σκέψης, που μετέφεραν από την Κρήτη. Το επίπεδο της προφορικής
γνώσης των Ελληνικών των Χαμεντιγιανών, και συγκεκριμένα της κρητικής
διαλέκτου, είναι ιδιαίτερα υψηλό, ενώ στο λόγο τους παρατηρείται
περιορισμένη εναλλαγή κωδίκων ανάμεσα στα Αραβικά και στα Ελληνικά (σε
πολύ λίγες περιπτώσεις και στα Αγγλικά).
‘Οπως και οι Κρητικοί του Λιβάνου, οι κάτοικοι του Χαμεντίγιε
δηλώνουν ότι, αν και μουσουλμάνοι, εφαρμόζουν τη μονογαμία και θεωρούν
ότι τα αγόρια και τα κορίτσια πρέπει να μορφώνονται. Παρ’ όλα αυτά, τα
κορίτσια συνήθως παντρεύονται σε μικρή ηλικία και συναναστρέφονται
κύριως ομόφυλές τους (Ζαρκαδάκης, 2000). Επίσης, οι Χαμεντιανοί
ενημερώνονται για την Ελλάδα και την Κρήτη, μέσα από την τηλεόραση και
τους συγγενείς τους στην Κρήτη. Η περίπτωση του Χαμεντίγιε παρουσιάζει
εξαιρετικό ενδιαφέρον και απαιτεί πολύ περισσότερη προσοχή και μελέτη.
Παρ’ όλη την απομόνωσή του από τη μητροπολιτική Ελλάδα, οι κάτοικοί του,
με τους περιορισμένους πόρους τους αλλά και τη σίγουρη συνείδηση της
κρητικής τους καταγωγής συνεχίζουν να διατηρούν και να διαδίδουν την
ελληνική γλώσσα στη Μέση Ανατολή.
Πηγή
Περιοδικό “Ελληνική, Διεθνής Γλώσσα” του ΟΔΕΓ
Το είδα : http://www.24grammata.com/?p=32903
“Εργάτες μεταλλωρύχοι στο χώρο δουλειάς τους, στις αρχές του περασμένου αιώνα”
Η Σέριφος είναι το τρίτο από τον Πειραιά νησί των Δυτικών Κυκλάδων,
μετά την Κέα και την Κύθνο. Στη δυτική πλευρά του νησιού έχει
διαδραματιστεί, στις αρχές του περασμένου αιώνα, ένα από τα πιο πρώιμα
και πιο δραματικά επεισόδια στην ιστορία του ελληνικού εργατικού
κινήματος: Η αιματηρή απεργία των μεταλλωρύχων του 1916, μια απεργία που
εξελίχθηκε σε ανοιχτή ταξική σύγκρουση, με τέσσερις νεκρούς από την
πλευρά των απεργών, αλλά και δύο νεκρούς χωροφύλακες.
Η μεταλλευτική δραστηριότητα στη Σέριφο είναι πανάρχαιη, συνεχίζεται
κατά τη διάρκεια της Ρωμαιοκρατίας. Φαίνεται ότι τα μεταλλεία
λειτουργούσαν διαρκώς, με τη χρησιμοποίηση εκτεταμένης δουλικής
εργασίας, όπως και κατά τη διάρκεια της – ιδιότυπης, στα νησιά των
Κυκλάδων – Βενετοκρατίας (1208 – 1537).
Jerusalem —Yesterday, Katherine Connell covered in
this space the Turkish prime minister Recep Tayyip Erdogan’s crackpot
statements blaming Israel and the French Jewish philosopher
Bernard-Henri Lévy for the military coup in Egypt.
The
decline of Erdogan’s brand of political Islamism mixed with electoral
democracy is hardly surprising. He showed pure contempt for democratic
protests in Turkey, terming the demonstrators’ demands for less Islamism
a result of an external “Interest-rate lobby” — a classic anti-Jewish trope.
The anti-Erdogan protests prompted The Economist to headline its June story on Erdogan: “Democrat or Sultan?”
However,
his hardcore anti-democratic credentials were largely ignored by the
Obama administration and the EU before the June protests. According to a report issued
last year by the Committee to Protect Journalists, Erdogan’s government
“imprisoned more journalists than China and Iran combined.” Turkey is
the world champion in gutting press freedoms.
Ο
πρόεδρος της Τυνησίας Μονσέφ Μαρζούκι εκτίμησε απόψε ότι η δολοφονία
του βουλευτή της αντιπολίτευσης Μοχάμεντ Μπράχμι είχε ως στόχο να
καταδείξει την αποτυχία της Αραβικής Άνοιξης.
«Οι
υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας θέλουν να δείξουν ότι η Τυνησία δεν είναι
μια ειρηνική χώρα (…), ότι η Αραβική Άνοιξη έχει αποτύχει παντού», είπε
ο Μαρζούκι, φανερά συγκινημένος. Ο πρόεδρος εξέφρασε επίσης τη «βαθιά
οδύνη» του για «τη δεύτερη εθνική καταστροφή» μετά τη δολοφονία, στις 6
Φεβρουαρίου, του στελέχους της αντιπολίτευσης Σόκρι Μπελαΐντ που βύθισε
την Τυνησία στη χειρότερη κρίση της τα τελευταία χρόνια.
This
story will strike many readers as odd, but it is nonetheless true. For
decades, religious minorities in Turkey, especially Christians, have
complained that the state assigns them secret identity codes. Christians
maintain that government officials use the codes to discriminate
against them when it comes to jobs, licenses, building permits, and so
on. Of course, such discrimination would be illegal under Turkish law,
which has banned religious discrimination since the Kemalist revolution.
And complaints about secret identity codes surely must seem a bit
paranoid to outsiders, a kind of conspiracy theory–though, given the
genocide of Armenians and other Christians in Turkey 100 years ago, one
could forgive Christians for being anxious. The rumors turn out to be true, however. This month, for the first time, Turkey’s interior ministry acknowledged that
the secret identity codes do, in fact, exist. When an Istanbul family
tried to register its child at a local Armenian school recently,
officials asked the family to prove it had the so-called “2” code. The
family had never been notified of any code and inquired what the
officials meant. The education ministry passed the buck to the interior
ministry, which eventually acknowledged that it indeed categorizes
religious minorities by secret numeric codes: “1” for Greek Orthodox
Christians, “2” for Armenian Apostolic Christians, “3” for Jews, and so
on. The family’s lawyer states that his clients are now “waiting for an
official document saying, ‘Yes, your race code is ‘2,’ you can register
in an Armenian school.’”
Σε
μετωπική σύγκρουση με την τουρκική κυβέρνηση βρίσκεται το κοινοβούλιο
της Νέας Νότιας Ουαλίας, της μεγαλύτερης αυστραλιανής Πολιτείας, μετά
την απόφασή του να αναγνωρίσει τη γενοκτονία Ελλήνων, Αρμενίων και
Ασσυρίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η τουρκική κυβέρνηση, δια
στόματος του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, απείλησε
τους Αυστραλούς πολιτικούς που «πλαστογραφούν την ιστορία», ότι δεν θα
τους επιτρέψει να παραστούν στις εκδηλώσεις για την εκατοστή επέτειο της
εκστρατείας Καλλίπολης που θα γίνουν το 2015.
Στην Καλλίπολη, πριν
εκατό χρόνια, χιλιάδες Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί σφαγιάστηκαν από τις
δυνάμεις του Ατατούρκ όταν επιχείρησαν να αποβιβασθούν στα Δαρδανέλια,
ως μέρος των συμμαχικών δυνάμεων.
Το γεγονός αυτό στάθηκε
«κυρίαρχο στοιχείο» στη δημιουργία «αυστραλιανής συνείδησης και τιμάται
δεόντως έκτοτε σε συνεργασία με την Τουρκία.
Τον Απρίλιο του 2015
προγραμματίζονται εδώ και χρόνια να γίνουν μεγάλες εκδηλώσεις στην
Καλλίπολη με τη συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων Αυστραλών και πολυάριθμων
επισήμων.
Τα περί γενοκτονίας των Αρμενίων τα επιβεβαίωσαν τότε,
ως αυτόπτες μάρτυρες και Αυστραλοί που πολέμησαν στην Καλλίπολη,
πιάστηκαν αιχμάλωτοι πολέμου, αλλά επέζησαν.
Τις μαρτυρίες των
Αυστραλών περί γενοκτονίας οι κ. Ναβούτογλου τις χαρακτηρίζει
«αποκυήματα φαντασίας» αλλά Αυστραλοί ιστορικοί τις επιβεβαιώνουν και
διαμαρτύρονται ότι οι μαρτυρίες αυτές «εξαφανίζονται» από το Πολεμικό
Μουσείο «για να μην ενοχληθεί η Τουρκία» και δίνεται έμφαση στις καλές
σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών.
By JOSEF FEDERMAN and DESMOND BUTLER Associated Press
After
a brief courtship last spring, relations between Israel and Turkey have
fallen to a new low, officials in both countries say, just as the two
former allies are bracing for possible U.S. military action in
neighboring Syria.
The
breakdown in once-close military ties could be critical if the
international community, led by the U.S., decides to attack in response
to the alleged Syrian use of chemical weapons last week. A U.S. strike
could trigger a retaliatory response by Syria against either of its
neighbors, both close U.S. allies.
But
officials in both countries confirm that political and military
contacts are now limited. They say reconciliation talks meant to repair
diplomatic ties have collapsed quietly, and military ties, once the
centerpiece of the alliance, are minimal at best. The dire state of
affairs was reflected last week when Turkey’s Islamist prime minister,
Recep Tayyip Erdogan, claimed that Israel was behind the recent military
coup in Egypt, prompting condemnations from Israel and the U.S.
“The
mood is so negative in the upper echelons of Turkey and Israel toward
each other, it doesn’t look like cooperation is possible,” said Alon
Liel, a former foreign ministry director general who served as Israel’s
top diplomat to Turkey in the 1980s.
Israel
and Turkey, located on opposite sides of Syria, long enjoyed vibrant
trade, tourism and military cooperation. Just a few years ago, Turkey
sponsored indirect peace talks between Israel and Syria. But relations
began to decline after Erdogan became prime minister in 2003. The
Islamist Turkish leader gradually distanced himself from the Jewish
state as he raised his profile in the Muslim world.
Ties
took a serious downturn during Israel’s military offensive in the Gaza
Strip in late 2008, and turned to outright animosity after an Israeli
naval raid on a Gaza-bound flotilla killed eight Turks and a
Turkish-American in 2010. In one infamous incident, Israel’s deputy
foreign minister intentionally placed the Turkish ambassador on a
low-seated couch at a public meeting in order to humiliate his guest.
President
Barack Obama, visiting Israel last March, persuaded Israeli Prime
Minister Benjamin Netanyahu to call Erdogan and apologize for the
flotilla deaths. The apology, a key Turkish demand, was expected to lead
the way to reconciliation and compensation to the families of the dead
flotilla activists.
Netanyahu,
who had previously rejected calls to apologize, cited the Syrian civil
war as the reason for his about-face. In particular, Netanyahu pointed
to Syria’s chemical weapons stockpile as a threat to both countries.
Yet
nearly six months later, the talks have ground to a halt, both sides
say. One Israeli official familiar with the negotiations said the talks
have “evaporated.”
The
official said the sticking point was not about compensation, but
persistent Turkish demands that Israel go beyond its apology and accept
greater responsibility for the bloodshed. He spoke on condition of
anonymity because he was not authorized to discuss the matter with
journalists.
Israeli
defense officials paint a similar picture. The officials say that while
Israel has honored pre-existing arms sales with the Turks, no
significant deals have been signed since the flotilla incident. The
close cooperation and joint training drills of the past no longer take
place.
Η
εταιρεία πληροφορικής Microsoft ανακοίνωσε χθες πως η υπόθεση που αφορά
το αίτημα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών για την παροχή δεδομένων
των χρηστών του διαδικτύου θα επιλυθεί τελικώς στα δικαστήρια, καθώς οι
διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση αποδείχθηκαν άκαρπες.
Extremism and private interests fuel next Greek Genocide
FOR IMMEDIATE RELEASE— August 29, 2013 The
prayers of Foreign Mujahedeen in Syria are moments away from being
answered. The United States is days away from becoming the de factor air
force of Al-Qaeda, in their struggle to overthrow Syrian Dictator
Bashar al-Assad. The eve of a second Greek, Armenian, and Assyrian
Genocide is upon us.
Syria is home to a large Arabized ethnic
Greek population, as well as a small community of Greek expatriates.
Already in Rebel-held areas, ethnic Greeks, Armenians, and Assyrians
live in fear of Sharia Law and forced conversion to Islam. What may have
started as a secular motivated uprising for Democracy in Syria has now
clearly transformed into a full-blown Islamist Revolution. In which, all
ethno-religious minorities are being targeted for extermination.
Δεν
υπάρχει άλλη εξήγηση. Ο ‘Ασαντ κατελήφθη προφανώς από κρίση ανίας.
Κέρδιζε τον πόλεμο, όταν όλοι περίμεναν ότι θα χάσει. Σου λέει λοιπόν,
τι να κάνω για να ξεβαρεθώ, παίρνει τα χημικά του και, άνευ αποχρώντος
λόγου ή πιθανού κέρδους, τα ρίχνει σε μια γειτονιά της Δαμασκού, γεμάτος
περιέργεια να δει αν θα του κάνει τίποτα η υπερδύναμη.
Στέλεχος
της αλ Κάιντα στο Ιράκ κάλεσε σήμερα τους μουσουλμάνους να πάρουν τα
όπλα κατά του αιγυπτιακού στρατού τονίζοντας ότι η αιματηρή καταστολή σε
βάρος ισλαμιστών διαδηλωτών έδειξε ότι οι ειρηνικές μέθοδοι είναι
ανούσιες. "Ο αιγυπτιακός στρατός πολεμά τις
μουσουλμανικές πεποιθήσεις», δήλωσε ο Αμπού Μοχάμεντ αλ-Αντνάνι,
εκπρόσωπος του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ, σε μήνυμά του που αναρτήθηκε
σε ιστοσελίδα των τζιχαντιστών.
Η Μόσχα εκποίησε τα αντιαεροπορικά συστήματα S-300 που κατασκευάστηκαν για το Ιράν αλλά δεν παραδόθηκαν λόγω δυτικών πιέσεων.
Ο
Vladislav Menshchikov, διευθύνων σύμβουλος της ρωσικής εταιρείας
Almaz-Antey δήλωσε σήμερα πως τα αντιαεροπορικά συστήματα S-300 που είχε
παραγγείλει το Ιράν εκποιήθηκαν ολοσχερώς, αφού αφαιρέθηκε μέρος του
εξοπλισμού που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί.
της Ελέν Ντέσπιτς-Πόποβιτς, ανταποκρίτρια γαλλικών ΜΜΕ στην ανατολική Ευρώπη
Τι να κάνει κανείς όταν, σαν τα Σκόπια («Μακεδονία» στο πρωτότυπο, Σ.τ.Μ) είναι μια μικρή χώρα που ο ένας γείτονάς της, η Βουλγαρία, αμφισβητεί την εθνική της ταυτότητα και ο άλλος, η Ελλάδα, την ονομασία της;
Ο
Ερντογάν συγκρούεται με τον Ομπάμα και θέλει ανατροπή του Άσαντ, για να
αποφευχθεί η δημιουργία του δεύτερου Κουρδικού κράτους, που θα οδηγήσει
σε διαμελισμό την ίδια την Τουρκία
Του Σάββα Καλεντερίδη
Αμέσως
μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ, οι ΗΠΑ πραγματοποίησαν
την πιο σημαντική στρατιωτική επιχείρηση στην περιοχή της Μέσης
Ανατολής, αυτήν που είχε την κωδική ονομασία «Καταιγίδα της Ερήμου»,
και είχε σκοπό την απελευθέρωση του Κουβέιτ και την αποδυνάμωση του
καθεστώτος Σαντάμ Χουσεΐν, το οποίο εξαρθρώθηκε πλήρως με την
συμπληρωματική επιχείρηση ανατροπής του, το 2003, τότε που η Τουρκία
είπε το μεγάλο «ΟΧΙ» στους αμερικανούς, μη δίνοντας άδεια στα
στρατεύματα των ΗΠΑ να διέλθουν από το τουρκικό έδαφος και να ανοίξουν
το λεγόμενο Βόρειο Μέτωπο ενατίον του Ιρακινού δυνάστη.
Πόλεμο εναντίον της Συρίας ευαγγελίζεται ο υπουργός Εξωτερικών της
κυβέρνησης Σαμαρά, Ευάγγελος Βενιζέλος. Μέσα στον Σεπτέμβριο
προγραμματίζει, βλέπετε, να ταξιδέψει στις ΗΠΑ. Οπότε εναρμονίζεται
πλήρως με τη φιλοπόλεμη γραμμή της Ουάσιγκτον προκειμένου να ανεβάσει,
όπως νομίζει, τις πολιτικές μετοχές του στα μάτια της αμερικανικής
ηγεσίας! Δεν μπορεί να χωνέψει με τίποτα το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός
αρνήθηκε πεισματικά να τον πάρει κι αυτόν μαζί του, όταν προ μηνός
επισκέφθηκε την αμερικανική πρωτεύουσα. Τον εαυτό του και μόνο τον εαυτό
του ήθελε να προωθήσει ο Αντώνης Σαμαράς στον Λευκό Οίκο, που τον
θεωρούσε «όργανο των Γερμανών», θα έπαιρνε και τον Βενιζέλο; Θα έβαζε τα
χεράκια του να βγάλει τα ματάκια του ο πρωθυπουργός; Ποτέ!
Υποπτες πληρωμές και στην Ελλάδα για εξοπλιστικά – Ποια είναι τα πρόσωπα-«κλειδιά»
Στα
χέρια της ελληνικής Δικαιοσύνης βρίσκεται φάκελος με «ύποπτες» πληρωμές
από τη Γερμανία, και συγκεκριμένα από την εξοπλιστική εταιρεία
Rheinmetall, η οποία έχει σχέση με τον όμιλο Atlas Elektrotechnik με
έδρα τη Βρέμη. Η υπόθεση αποκτά νέο ενδιαφέρον μετά την είδηση που
δημοσιεύθηκε σε γερμανικές εφημερίδες για έφοδο στη Βρέμη, και μάλιστα
στα γραφεία της κεντρικής εταιρείας, όπου υπάλληλοι της Δίωξης
Φορολογικού Εγκλήματος εντόπισαν παράνομες πληρωμές και στη χώρα μας
μέσω των εταιρειών Krauss Maffei Wegmann και Rheinmetall.
Η
ετοιμαζόμενη πολεμική εμπλοκή των δυτικών δυνάμεων στη φλεγόμενη Συρία
θυμίζει τον τρόπο επέμβασης των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ: και
τότε είχε χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία το χημικό οπλοστάσιο του Σαντάμ
Χουσεΐν, το οποίο όμως δεν βρέθηκε ποτέ μετά την εισβολή και την
ακολουθήσασα πολύχρονη κατοχή. Η εισβολή και ο διαμελισμός του Ιράκ δεν
υπαγορεύθηκε ασφαλώς από ανθρωπιστικά κριτήρια, ή από συμπόνια για τους
καταπιεζόμενους Ιρακινούς. Με παρόμοιο τρόπο οι Ταλιμπάν και ο
τζιχαντισμός στο Αφγανιστάν τροφοδοτήθηκε επί μακρόν από τις ΗΠΑ, έως
ότου υποδειχθούν ως μέρη του άξονα του Κακού.
Το
απόσπασμα που ακολουθεί αποτελεί δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας
Schlei-Bote στις 17 Μαϊου 1897 και αναφέρεται στην τότε πολιτική,
οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας.
Αν
και περισσότερο από 100 χρόνια πριν το δημοσίευμα μοιάζει να ναι
βγαλμένο από τη σημερινή πραγματικότητα. Διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα,
γη και ύδωρ στους δανειστές, ανεπαρκές πολιτικό σύστημα, με μόνο θύμα
όπως και τώρα τον ελληνικό λαό. Λες και πρόκειται για σημερινό
δημοσίευμα.
Τον
Σεπτέμβριο του 2001, η τρομοκρατική επίθεση κατά των Δίδυμων Πύργων και
του Πενταγώνου «πάγωσε» την ανθρωπότητα (μαζί και την Ελλάδα),
βυθίζοντας σε πρωτοφανή τρόμο τους μεν για το τι μπορεί να κάνουν οι
τρομοκράτες, τους δε για το τι μπορεί να κάνει η Αμερική σε απάντηση του
πλήγματος που δέχτηκε. Ο φόβος αγκάλιασε τον πλανήτη. Δεν υπήρχε σχεδόν
πολιτικός στον κόσμο, που να μην έσπευσε να συλλυπηθεί τις ΗΠΑ και να
εκφράσει τη συμπαράστασή του με τους πιο δραματικούς τόνους. «Είμαστε
όλοι Αμερικανοί», διακήρυσσε ο διευθυντής της γαλλικής Μοντ Κολομπανί
και το ίδιο επανελάμβανε στην Αθήνα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που δεν
θα χρειαζόταν βέβαια καμιά τρομοκρατική επίθεση για να το πει, απλώς
αυτή του έδωσε το πρόσχημα και την αφορμή που χρειαζόταν.
Τον
Σεπτέμβριο του 2001, η τρομοκρατική επίθεση κατά των Δίδυμων Πύργων και
του Πενταγώνου «πάγωσε» την ανθρωπότητα (μαζί και την Ελλάδα),
βυθίζοντας σε πρωτοφανή τρόμο τους μεν για το τι μπορεί να κάνουν οι
τρομοκράτες, τους δε για το τι μπορεί να κάνει η Αμερική σε απάντηση του
πλήγματος που δέχτηκε. Ο φόβος αγκάλιασε τον πλανήτη. Δεν υπήρχε σχεδόν
πολιτικός στον κόσμο, που να μην έσπευσε να συλλυπηθεί τις ΗΠΑ και να
εκφράσει τη συμπαράστασή του με τους πιο δραματικούς τόνους. «Είμαστε
όλοι Αμερικανοί», διακήρυσσε ο διευθυντής της γαλλικής Μοντ Κολομπανί
και το ίδιο επανελάμβανε στην Αθήνα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, που δεν
θα χρειαζόταν βέβαια καμιά τρομοκρατική επίθεση για να το πει, απλώς
αυτή του έδωσε το πρόσχημα και την αφορμή που χρειαζόταν.
Καθώς
η επιστημονική έρευνα προχωρά καινούριες τεχνολογικές ανακαλύψεις
κάνουν συνεχώς την εμφάνισή τους. Μερικές από αυτές μας είναι αρκετά
οικείες, άλλες πάλι φαίνεται να έρχονται από το μακρινό μέλλον.
Σας
παρουσιάζουμε τεχνολογίες που βρίσκονται στην αιχμή της επιστημονικής
έρευνας και παρόλο που ακούγονται απίστευτες δεν αποκλέιεται σε λίγα
χρόνια να αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας.
Οι
όροι Ανάπτυξη και Μεγέθυνση, σε επίπεδο υλοποίησης πολιτικών, συνήθως
ταυτίζονται, αν και η επιστήμη διαφοροποιεί ξεκάθαρα την έννοια της
Ανάπτυξης από την έννοια της Μεγέθυνσης.
Ο
ορθόδοξος ελληνισμός του Λιβάνου χρονολογείται από τον 19ο αιώνα και
ενισχύθηκε κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής (από τη Σμύρνη
και την Κωνσταντινούπολη) και κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι
αξιοσημείωτο ότι η πρώτη ελληνική κοινότητα με την επωνυμία “Φιλόπτωχος
Ελληνική Κοινότης Βηρυττού”
Πόλεμο εναντίον της Συρίας ευαγγελίζεται ο υπουργός Εξωτερικών της
κυβέρνησης Σαμαρά, Ευάγγελος Βενιζέλος. Μέσα στον Σεπτέμβριο
προγραμματίζει, βλέπετε, να ταξιδέψει στις ΗΠΑ. Οπότε εναρμονίζεται
πλήρως με τη φιλοπόλεμη γραμμή της Ουάσιγκτον προκειμένου να ανεβάσει,
όπως νομίζει, τις πολιτικές μετοχές του στα μάτια της αμερικανικής
ηγεσίας! Δεν μπορεί να χωνέψει με τίποτα το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός
αρνήθηκε πεισματικά να τον πάρει κι αυτόν μαζί του, όταν προ μηνός
επισκέφθηκε την αμερικανική πρωτεύουσα. Τον εαυτό του και μόνο τον εαυτό
του ήθελε να προωθήσει ο Αντώνης Σαμαράς στον Λευκό Οίκο, που τον
θεωρούσε «όργανο των Γερμανών», θα έπαιρνε και τον Βενιζέλο; Θα έβαζε τα
χεράκια του να βγάλει τα ματάκια του ο πρωθυπουργός; Ποτέ! 
