Σκέψεις περί ανωνυμών σχολιαστών

Συγνώμμη αλλα όποιος γράφει χωρίς να δηλώνει το όνομα του είναι ΑΝΕΝΤΙΜΟΣ και ΑΝΑΝΔΡΟΣ γιατί αφενός μεν αν ηταν έντιμος δεν θα ειχε λογο να κρύβεται και αφενός δε γιατί δεν έχει τον στοιχειώδη ΑΝΔΡΙΣΜΟ να δηλώσει με παρρησία ποιός είναι και τι πιστευεί! Εξάλλου ποιά η αξία του να θεωρείται κανείς ενήλικος αν δεν θέλει να αναλάβει τις ευθήνες των πράξεων του? Το συμπέρασμα ειναι οτί όποιος θέλει να δηλώνει ανώνυμος έχει απεμπολήσει το δικαίωμα να θεωρείται ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ γιατί ο ΠΑΤΡΙΤΙΩΤΙΣΜΟΣ είναι ΑΡΕΤΗ και ανωνυμία και ΑΡΕΤΗ δεν συμβιβάζονται και το μόνο που δημιουργούν είναι τραγελαφίκες καταστάσεις σαν και που περιγράφονται στον "Ερρίκο τον 6ο μέρος 1ον" του Σαίξπηρ: "θα ξεκινήσω με μια κακη πράξη τον δρόμο για το καλό". Πάντως αύτος που το λεεί (ο δούκας του Γκλόστερ) καταλήγει να κάνει το ενα έγγλημα πίσω απο το άλλο...

Στρατηγικά προβλήματα της Ελλάδας το 1940-1941

1.  Μέχρι το 1939 (κατάκτηση της Αλβανίας από τους Ιταλούς)   το Γενικό Στρατηγείο θεωρούσε ως σημαντικότερο κίνδυνο τους Βούλγαρους από τους Ιταλούς (η παραμεθόριος με την Αλβανία άρχισε να οχυρώνεται μόλις  το 1939). Για παραπάνω πληροφορίες μπορούμε να κοιτάξουμε τα βιβλία των Κολιόπουλου- Παπάγου (ο πρώτος στα πλαίσια της εξωτερικής πολιτικής εξετάζει και την Ελληνική στρατηγική και ο δεύτερος αναφέρεται εκτενώς στον πολεμικό εξοπλισμό) (συνεχιζεται)

2.Αν και θα πρέπει να παραδεχθώ ότι ο παρελκυστικός αγώνας με υποχωρητικούς ελιγμούς  θα φαινόταν με την πρώτη μάτια  μια ελκυστική εναλλακτική λύση στο στρατηγικό πρόβλημα της Ελλάδας την άνοιξη του 1941, ας μου επιτραπεί να πιστεύω  ότι δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από «ασπιρίνη σε καρκινοπαθή» αν ληφθεί υπόψη η συντριπτική υπεροπλία των Γερμανών στον αέρα (900 αεροπλάνα στο ΙΧο Αεροπορικό Σώμα Στρατού απέναντι σε 90 του ΒΕΣ και ότι είχε απομείνει από την ΕΒΑ δηλαδή την Ελληνική Βασιλική Αεροπορία) θα σήμαινε ότι η Luftwaffe θα είχε την δυνατότητα να σφαγιάσει τα Ελληνικά στρατιωτικά τμήματα τα οποια θα προσπαθούσαν να ελιχθούν, όπως ακριβώς έκανε με τους Γαλλους στην δεύτερη φάση της μάχης της Γαλλίας και θα έκανε και στην εναρκτήρια φάση της επιχείρησης «Μπαρπαρόσσα» στην Ρωσία. Επιπλέον λόγω της ασταμάτητης αιμορραγίας της Ελλάδας (οι νίκες στην Αλβανία κόστιζαν ακριβά σε αίμα) το Ελληνικό έθνος δεν είχε την  «πολυτέλεια» «αυτοσχεδιασμών» τύπου Volksturm/Opolcheniye/Home Guard (ενσωμάτωση στο στράτευμα γέρων και παιδιών) 

ΜΕΤΑΞΑΣ:ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΗ ΜΙΑ "ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ" ΕΞ. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ? (ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ)

Το πρόβλημα με μια  υποτιθέμενη προσφυγή  του Μεταξά στις «καλές υπηρεσίες» των Γερμανών (συμπτωματικά είναι μια άποψη του τέως πρέσβη επί τιμής Αννίβα Βελιάδη την οποία εκθέτει στο βιβλίο του «Μεταξάς –Χίτλερ», Εκδόσεις Ενυάλιος Αθηνά 2008) είναι ότι θα ήταν ατελέσφορη δεδομένου ότι η Γερμανία είχε «εκχωρήσει» τα Βαλκάνια (και την Ελλάδα) στην Ιταλία. «Η Ελλάδα είναι για την Ιταλία ότι η Νορβηγία για την Γερμανία» (δήλωση του Τσιάνο τον Απρίλιο του 1940 την οποία με την οποία είχαν συναινέσει  οι Γερμανοί) Και φυσικά σε περίπτωση Ελληνικής έκκλησης στην Γερμανία δεν χρειάζεται να αναλυθεί γιατί η Ιταλία («ιδρυτικό στέλεχος» του Άξονα)  θα βάρυνε ΠΑΝΤΑ περισσότερο στα μάτια των Γερμανών από την Ελλάδα. Για οποίον  αμφιβάλει θα του συνιστούσα να εξετάσει την περίπτωση της Ρουμανίας η οποία προσέφυγε ακριβώς στις  «καλές υπηρεσίες» των Γερμανών (και παραιτήθηκε από την ίδια βρετανική εγγύηση της 13^ης Απριλίου 1939 η οποία είχε δοθεί και` στην Ελλάδα και στην Πολωνία): πρώτα υποχρεώθηκε να παραχωρήσει το 30% του εδάφους της  και μετά υποχρεώθηκε να συμμετάσχει στον πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών θυσιάζοντας σχεδόν 3 από τις 4 στρατιές της (το 80% του στρατού της) στο όνομα του Γερμανικού «Μολώχ» σε μια πόλη που τότε ονομαζόταν Σταλινγκράντ…Δεν μπορώ να φανταστώ έναν Έλληνα πατριώτη να εύχεται μια ανάλογη τύχη για την πατρίδα `μας! 

ΠΕΡΙ ΚΑΤΕΥΝΑΣΝΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ

Tο πρόβλημα με τους Ιταλούς είναι ότι δεν θα  ήταν ικανοποιημένοι «με ένα δυο λιμάνια» (αναρωτιέμαι τι θα συνέβαινε αν κάποιος θα έκανε μια ανάλογη πρόταση για τον «κατευνασμό» των τούρκων, θα είχε την απαίτηση να τον θεωρουν πατριώτη μετα;) αλλά ήθελαν ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (και πρώτα από όλα το νησί από όπου κατάγομαι, την Ωραία μας Κέρκυρα)  όπως κατέκτησαν ΟΛΗ την Αλβανια και ΟΛΗ την Αιθιοπία. (την Γιουγκοσλαβία μόνο μοιράστηκαν με την Γερμανία λόγω “force majeure”)   Και σε περίπτωση που αναρωτιέται κανείς τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα προσκολλιόταν στο άρμα της Γερμανίας ας σκεφτεί λίγο την τύχη της Ρουμανίας, η οποία προσέφυγε  στις  «καλές υπηρεσίες» των Γερμανών (και παραιτήθηκε από την ίδια βρετανική εγγύηση της 13^ης Απριλίου 1939 η οποία είχε δοθεί και` στην Ελλάδα και στην Πολωνία):

Για αυτό ακριβώς όσοι συνεργάσθηκαν με την θέληση τους  με τις δυνάμεις του Άξονα ήταν (για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας) ΠΡΟΔΟΤΕΣ γιατί συνεργάσθηκαν με δυνάμεις οι οποίες είτε θα μετέτρεπαν  τους  έλληνες σε «είλωτες» (Γερμανοί)είτε απεργάζονταν την εξαφάνιση του Ελληνισμού (οι Ιταλοί, οι οποίοι στα Δωδεκάνησα είχαν απαγορεύσει την διδασκαλία των Ελληνικών πριν τον πόλεμο, και είχαν προσπαθήσει να κάνουν τους Δωδεκανήσιους ουνίτες για να τους αφελληνίσουν πιο γρήγορα, και οι Βούλγαροι με τις γνωστές τους ενέργειες τους στην Μακεδονία). Αντιθέτως όσοι συνέχισαν τον πόλεμο στο πλευρό των Σύμμαχων, ακολουθούσαν παραφράζοντας τον Ρουσσώ, την «εθνική θέληση» για ελευθέρια έστω και αν από ανάγκη έπρεπε να βασιστούν σε ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟΥΣ συμμάχους όπως οι Βρετανοί.

ΠΕΡΙ ΚΡΙΣΕΩΣ

Mια συγγραφέας την δεκαετία του 80 είχε γράψει ένα βιβλίο ονόματι «κατεδαφιζόμεθα» (δεν θυμάμαι το όνομα της παρά μόνο ότι δεν ζει πλέον) αν ζούσε σήμερα μάλλον θα το ονόμαζε «ξεπουλιόμαστε». Προς όσους ελπίζουν ότι ο Θεός θα φυλάξει την ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ας μου επιτρέψουν να τους  υπενθυμίσω ένα χωριό από τους ‘»Δειπνοσοφιστές» ( το γεγονός ότι γράφτηκε εν μεσω των καταστροφών που σηματοδότησαν το τελος της Αρχαιότητας σίγουρα προκαλεί δυσάρεστους συνειρμούς) « Οι θεοί δεν είναι υποχρεωμένοι να προστατεύουν συνεχώς τους ανθρώπους από τις συνέπειες των λαθών τους»

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

Α)Μια ενδιαφέρουσα παράμετρος των περικοπών στο Ηνωμένο Βασίλειο τουλάχιστον σε ότι αφορά τα ελληνικά πολιτικά γενόμενα είναι η «λογική» πίσω από αυτές (η οποία είχε σκιαγραφηθεί ήδη από την Απρίλιο σε σειρά άρθρων των TIMES του Λονδίνου): με απλά λόγια , περικοπές ή Δ.Ν.Τ. Η αλλιώς το Δ.Ν.Τ. σε ρόλο «μπαμπούλα» προς δόξα κάποιων αδηφάγων κεφαλαιούχων (στην λαϊκή ορολογία, λαμογιών)   βεβαίως βεβαίως! (όπως «συμπτωματικά»  ο Murdoch ιδιοκτήτης των TIMES ,Sun κτλ.

   Β)Άλλη ενδιαφέρουσα παράμετρος με δυνητικά «κατακλυσμιαίες» επιπτώσεις μακροχρόνια και σε διεθνές επίπεδο είναι η «γεωγραφία» των περικοπών. Για  άλλη μια φορά (ακριβώς όπως επί Θάτσερ) μπαίνει στο «στόχαστρο» κατά πρώτο λόγο η Σκοτία (η οποία ήδη βρίσκεται στο «εδώλιο του  κατηγορούμενου» για την υποτιθέμενη (υπέρ)κοστολόγηση της ναυπήγησης των δυο νεότευκτων αεροπλανοφόρων του Βασιλικού Βρετανικού Ναυτικού, Ark Royal και Prince of Wales) και ακολουθεί  η Βόρεια Αγγλία, περιοχές που «συμπτωματικά» αποτελούν τα «προπύργια» των  Εργατικών δηλαδή της προηγούμενης κυβέρνησης . Ενώ «εντελώς τυχαία»,  η Νοτιοανατολική Αγγλία το «προπύργιο» των  Τories (Συντηρητικών, του μείζονος κόμματος της παρούσας κυβέρνησης συνασπισμού) μέχρι στιγμής δεν επηρεάζεται κατά αξιοσημείωτο τρόπο από τις περικοπές, ακολουθώντας και σε αυτό το θέμα, ην πάγια πρακτική της κυβέρνησης της Μάργκαρετ Θάτσερ

   Γ) Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι στην παρούσα Βουλή των Κοινοτήτων  η Σκωτία δεν εξέλεξε ούτε έναν βουλευτή από το κόμμα των  Συντηρητικών ενώ από το κόμμα των Φιλελευθέρων (το άλλο κόμμα της κυβέρνησης συνασπισμού) μόλις έναν. Αντιθέτως η Σκωτία ανέδειξε ως πρώτο κόμμα τους Σκώτους εθνικιστές για τους οποίους όλη αυτή η ιστορία με τις περικοπές είναι «βούτυρο στο ψωμί τους» ακολουθούμενους από τους Εργατικούς. Παρεμπιπτόντως λόγω της κατανομής των εδρών υπήρχε ένα βραχύβιο σενάριο για κυβέρνηση συνασπισμού Εργατικών – Φιλελευθέρων – Σκώτων Εθνικιστών. Ο  υπογράφων αισθάνεται την ανάγκη να ριψοκινδυνεύσει μια αυστηρά προσωπική πρόβλεψη (και αναλαμβάνει πλήρη υπευθυνότητα για αυτήν)   ότι in extremis αυτές οι περικοπές θα μπορούσαν ακόμα και «νεκραναστήσουν» μέχρι και  την συζήτηση για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος (πάγιος στόχος των Σκωτσέζων Εθνικιστών) με πιο κοντινή ημερομηνία το 2012 η πιο μετά.

   Δ) Από την διαφαινόμενη στάση των Συντηρητικών σε αυτού του είδους τα ζητήματα (περικοπές) θα μπορούσε κάποιος να υποπτευθεί ότι ενδόμυχα η πολιτική τους στοχεύση σκοπεύει,  (ακολουθώντας μια «παράδοση»  η οποία ανάγεται στην καταψήφιση του νομοσχεδίου για την αυτονομία της Ιρλανδίας επί Γλάσδωνος και συνεχίζεται στις μέρες μας με την στάση αυτού του κόμματος στην επονομαζόμενη “Lothian controversy” δηλαδή την παραμονή η όχι των Σκώτων βουλευτών στο Βρετανικό Κοινοβούλιο) λίγο πολύ στον κατακερματισμό του Ηνωμένου Βασιλείου με αντάλλαγμα την «αγκίστρωση» αυτού του κόμματος στην εξουσια της ‘καθ’αυτό» Αγγλιας.(Είναι η τρίτη τουλάχιστον εκλογική αναμέτρηση την επαύριον  της οποίας ο υπογράφων διαβάζει αναλύσεις από κατά τ’ αλλά σοβαρούς σχολιαστές οι οποίες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι αν η Σκότια ήταν ανεξάρτητη οι Συντηρητικοί θα κέρδιζαν τις εκλογές στην Αγγλία, «αβρόχοις ποσίν» 
ΥΓ. Το παρών γράφτηκε τον Νοέμβριο του 2012 και δημοσιεύθηκε στις 6 Δεκεμβριού 2010)

ΜΑΝΟΥΗΛ Ο Α! ΣΤΟ ΜΥΡΙΟΚΕΦΑΛΟ – ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΚΟ

Ο Μανουηλ Α! Κομνηνός «ο πιο λαμπρός και ευφάνταστος  απο τους πέντε Κομνηνούς Αυτοκράτορες» (John Julius Norwich, Byzantium: the Decline and Fall σελ. 138) ήταν αυτό που θα λέγαμε σήμερα «χαρισματικός»  ηγέτης, όπως καλη ώρα ο Ερντογάν..Η πολιτική του ήταν ακραιφνώς φιλοδυτική (αξιζει να θυμηθούμε οτι και ο Ερντογάν εκανε αρχίκα κάποια φιλοδυτικά ανοιγμάτα) και προς σκανδαλισμό των υπηκοοών του σημετείχε σε ιπποτικούς αγώνες (τζούστρες όπως ονομαζονται στο Χρονικόν του Μωρεώς, και μαλιστα ο Παπαρηγόποπουλος μνημονεύοντας εναν Λατίνο χρονικογράφο της περίοδου, τον Γουλιέλμο της Τύρου ο οποιός ανφερει πως ο Μανουήλ φορώντας πλήρη ιπποτική πανοπλία αφιππεύσε κατα την διαρκεία ενός τέτοιου αγώνα «σαν να ηταν ψιλός» δηλάδη ελαφρά οπλισμένος στρατιώτης)Τέτοια πολιτική και συμπεριφόρα προκαλούσαν τις αντιδράσεις των απλών υπηκοών και των ευγενών του Μανουήλ οπώς και ο Ερντογάν έχει προκαλέσει τις  αντιδράσεις  του κατεστημένου με ενέργιες του (δημοψηφισμά για αναθεώρηση του Συντάγματος, εμφανιση της γυναίκας του με ισλαμική μαντιλα σε επίσημη εκδήλωση κτλ)Ενα αλλο χαρκτηριστικο της εξωτερικής πολιτικής του Μανουήλ ηταν η φιλοδοξή προσπάθεια του να επεκτείνει το Βυζαντιο σε αυτο που θεωρούσε τα «φύσικα»  του σύνορα π.χ.η εκστρατεια του στην Ιταλια  και στην Συρία οπώς και ο Ερντογάν ο οποιός δια χειρός Νταβούτογλου προσπαθεί να αναβιώσει  την τουρκική ηγεμονία στα Βαλκάνια και στην Μέση Ανατολή «τον φυσικό της χώρο» π.χ. η αναμειξή του στην προσπάθεια ειρήνευσης της Μέσης Ανατολής (Παλαιστηνιάκο)Τελικά παρά το γεγονός οτί η εκστρατεία  στην Ιτάλια ξεκινησέ με τις καλύτερες προυποθέσεις απέτυχε αφ’ενός μεν γιατί ο Μανουήλ υπερκτιμησέ τις δυνάμεις του και αφ’ετέρου γιατί κανενα απο τα Δυτικά κράτη δεν ήθελε την ανασύσταση της Βυζαντινής ηγεμονίας  στην Ιταλία οπως ακριβώς και ο Ερντογάν υπερτιμά τις δυνατότητες της Τουρκίας και κανένα μεσανατολίκο κράτος  δεν θα ήθελε την μια νεο-οθώμανικη ηγεμονία, π.χ. οι αντικαθετωτικοί στην Σύρια μάλλον δεν θα ήθελαν να διώξουν τον Ασσάντ μόνο και μόνο για να μετατρέψουν την χώρα τους στο νεο-οθωμανικό "βιλαέτι της Δαμασκού".Ομοιώς ας μου επιτραπεί η πρόβλεψη ότι η πιθανολογούμενη "επέμβαση"στην Συρία μακροχρονία μάλλον θα γυρίσει "μπουμεράγκ" η για να το θέσω πιο επιστημονικά θα εξελιχθεί σε κλασικό΄παραδείγμα εφαρμογής του νόμου των αδόκητων συνεπειών και ΄όπως μακροχρόνια οι μεγάλοι κερδισμένοι από την Βυζαντινή εκστρατεία ήταν οι Βενετοί, έτσι και στην περίπτωση της Συρίας οι μεγάλοι κερδισμέμοι θα είναι οι Κούρδοι για τους ιδίους πάνω κάτω λόγους εξουδετέρωση αντιπάλων)

   Όπως η «ώρα της αληθείας» για τον Μανουήλ ήταν η τελική αναμέτρσηση με τους Σελτζούκους, η οποία οδήγησε στο Μυριοκέφαλο ετσι και πιθάνον η «ώρα της αληθείας» για τον Ερντογάν θα ειναί το Κουρδικό ζητήμα. Η ειρωνία της υπόθεσης είναι ότι  όπως ο Μανουήλ αρχικά προσπάθησε να προσεταιριστεί τους Σελτζούκους ( η συνθήκη ειρηνής του 1162 υπογράφτηκε ουτώς ώστε να εκστρατεύσει εναντίον της Αντιοχείας και της Μικρής Αρμενίας) έτσι και ο Ερντογάν προσπάθησε να προσεταιριστεί τους Κουρδούς πιθάνον ωστέ να έχει ελευθερία κινήσεων αλλού...Όπως και το Μυριοκέφαλο σε μια «πρώτη ανάγνωση» δεν ήταν μια καταστροφική ήττα για το Βυζάντιο (ο Μανουήλ μπορέσε να επιστρέψει στην Κωνσταντινουπόλη με τα απομεινάρια του στρατού συντεταγμένα και να κρατησει τον θρόνο του εν αντίθεση με τον Ρωμανό Δ! Διογένη) αλλά πλεον ώς συνέπεια της ήττας δεν είχε τα μέσα να επαναλάβει επιχειρήσεις σε μεγάλη κλίμακα, έτσι και οι Κούρδοι δεν χρειάζονται να επίφερουν μία καταστροφική ήττα στον Τουρκικό στρατό για να επιτύχουν την ανεξαρτησιά τους. (Ετσι και αλλιώς  οι Αμερικάνοι και οι Ρώσοι έχασαν τον πόλεμο στο Βιετνάμ και στο Αβγανιστάν χωρίς να υποστούν μια καταστροφική ήττα στο πεδίο της μάχης όπως οι Γάλλοι στο Ντε Βιέν Φου) Αυτό που θα είναι «αρκετό» για τους Κουρδούς είναι να «πείσουν» τους Τουρκούς οτί δεν εχούν τα μεσα για να τους υποτάξουν, ή οπώς έλεγε και ο Γάλλος Στρατάρχης Φερδινανδρός Foch το καλοκαίρι του 1918: «Τον πόλεμο τον χάνει η πλεύρα που πρώτη αναγνωρίζει οτί δεν μπορεί να κερδίσει».
  Καταληγώντας ας μου επιτραπεί να ριψοκινδυνεύσω  μια τελική συγκρίση - πρόβλεψη, Οπώς ο θάνατος του Μανουήλ Α! σηματοδότησε την έναρξη μιας περιόδου βαθειάς πολιτικής κρίσης στο Βυζάντιο της οποιάς η τελική απότοκος ήταν η 4η Σταυροφορία, έτσι και το τέλος της περιόδου Ερντογάν στην Τούρκια ενδεχέται να συνοδευτεί με περιόδο κρίσης (ειδικά αν οι Τούρκοι έχουν ηττηθεί στο Κουρδικό) με άγνωστες συνέπειες για την ίδια.....