Αναλύσεις και σχόλια για Ιστορία, Εξ. πολιτική και άλλα ζητήματα
Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012
Ο Κάμερον στο Νταβός: Η Αυτοκρατορία είμαι εγώ!
Ο Κάμερον στο Νταβός: Η Αυτοκρατορία είμαι εγώ!
Όλος ο κόσμος θα έπρεπε να ακολουθήσει το παράδειγμα της Βρετανίας, βυθίζοντας χωρίς δισταγμό στη λιτότητα, στη διάσωση των τραπεζών, στην απορρύθμιση, τον πόλεμο, και την ανατροπή
οποιουδήποτε απείθαρχου καθεστώτος, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο .
οποιουδήποτε απείθαρχου καθεστώτος, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για ένα νέο παγκόσμιο πόλεμο .
Αργεντινή: "Αφιξη του πρίγκιπα Ουίλιαμ με τη στολή του κατακτητή"
ΤΕΤΆΡΤΗ, 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2012
Αργεντινή: "Αφιξη του πρίγκιπα Ουίλιαμ με τη στολή του κατακτητή"
Εν αναμονή της απόφασης για το Δίστομο
Εν αναμονή της απόφασης για το Δίστομο
Στην 3η Φεβρουαρίου, οπότε και θα ανακοινωθεί η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, για τα θύματα του ναζισμού, είναι στραμμένα τα βλέμματα των κατοίκων του Διστόμου. Οι Διστομίτες ζητούν δικαίωση για τη σφαγή αμάχων τον Ιούνιο του 44, ενώ ολόκληρη η ανθρωπότητα αναμένει με αγωνία την απόφαση, καθώς με αυτήν θα ορισθούν οι «υποχρεώσεις» ενός κράτους, που έχει διαπράξει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Η προσφυγή της Γερμανίας στο εν λόγω δικαστήριο ξεκίνησε στις 12 Σεπτεμβρίου 2011, σε μια προσπάθεια να ανακοπεί το διαρκώς αυξανόμενο «ρεύμα» αγωγών, κατόπιν της δικαίωσης των Ελλήνων θυμάτων από τα ιταλικά δικαστήρια.
Η προσφυγή της Γερμανίας στο εν λόγω δικαστήριο ξεκίνησε στις 12 Σεπτεμβρίου 2011, σε μια προσπάθεια να ανακοπεί το διαρκώς αυξανόμενο «ρεύμα» αγωγών, κατόπιν της δικαίωσης των Ελλήνων θυμάτων από τα ιταλικά δικαστήρια.
Φώκλαντ: ήδη χαμένα για την Αγγλία;
Φώκλαντ: ήδη χαμένα για την Αγγλία;
γράφει ο Jef Tombeur
Ναι, εκτιμά ο Sir Michael Jackson, πρώην επικεφαλής του βρετανικού Γενικού Επιτελείου Στρατού στη Telegraph, όχι, θεωρεί ο Ταξίαρχος Bill Aldridge, διοικητής για την περιοχή του Νοτίου Ατλαντικού.
Όμως, 1.400 στρατιώτες, η φρουρά στα νησιά των Φώκλαντ, θα μπορούσαν να αντισταθούν σε μια συνδυασμένη επίθεση αλεξιπτωτιστών και κομάντος του ναυτικού της Αργεντινής;
Το 1982, η ασφάλεια των Μαλβίνων (Φώκλαντ ή Μαλβίνες) εξαρτιόταν κυρίως από την ικανότητα του βρετανικού ναυτικού και αεροπορίας να μεταφερθούν
στην περιοχή για να φράξουν τον δρόμο στις ενισχύσεις για τους Αργεντινούς στρατιωτικούς που είχαν ήδη αποβιβαστεί στα πολυπόθητα νησιά. Σήμερα, υπάρχει μια ισχυρή φρουρά από περίπου 1.400 στρατιώτες (έναντι των εκατό κατά του τελευταίου αιώνα, κατά τη διάρκεια της τελευταίας εισβολής). Θα ενισχυθούν, μεταξύ άλλων από ελικόπτερα, ένα από τα οποία θα πιλοτάρει ο πρίγκιπας Γουίλιαμ. Επίσης, έμμεσα, από τις βρετανικές διπλωματικές προσπάθειες.
στην περιοχή για να φράξουν τον δρόμο στις ενισχύσεις για τους Αργεντινούς στρατιωτικούς που είχαν ήδη αποβιβαστεί στα πολυπόθητα νησιά. Σήμερα, υπάρχει μια ισχυρή φρουρά από περίπου 1.400 στρατιώτες (έναντι των εκατό κατά του τελευταίου αιώνα, κατά τη διάρκεια της τελευταίας εισβολής). Θα ενισχυθούν, μεταξύ άλλων από ελικόπτερα, ένα από τα οποία θα πιλοτάρει ο πρίγκιπας Γουίλιαμ. Επίσης, έμμεσα, από τις βρετανικές διπλωματικές προσπάθειες.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ Β'ΠΠ
ΤΕΤΆΡΤΗ, 1 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2012
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ Β'ΠΠ
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Στρατοί και Τακτικές»,
Τεύχος 19 , editorial, Αιγίς Εκδοτική, ΙΑΝ-ΦΕΒ 2012.
 |
| Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος Δημοσιογράφος - Αμυντικός Αναλυτής |
Τέσσερις μόλις ημέρες μετά από την επίθεση του ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού στο Περλ Χάρμπορ (7 Δεκεμβρίου 1941), ο Αδόλφος Χίτλερ προχώρησε στην κήρυξη πολέμου κατά των ΗΠΑ, αιφνιδιάζοντας τους πάντες για την ταχύτητα αλλά κυρίως την σκοπιμότητα μιας τέτοιας ακατανόητης ενέργειας. Ήταν η τρίτη κατά σειρά ολέθρια από ιστορικής και γεωπολιτικής πλευράς απόφαση που υλοποιήθηκε το 1941, μετά από τη διαταγή εισβολής στην ΕΣΣΔ και την ανακοπή της προέλασης προς την Μόσχα. Μιλώντας στο Ράιχσταγκ στις 11 Δεκεμβρίου 1941 το απόγευμα, απέναντι σε ένα ενθουσιώδες κοινό που παραληρούσε, ο φύρερ δικαιολόγησε την αποτυχία της Γερμανίας και της Ιταλίας να αποτρέψουν την επέκταση του πολέμου με τις ΗΠΑ – παρά τις προσπάθειες που κατέβαλλαν – ως απόρροια της φιλοπόλεμης πολιτικής του Αμερικανού προέδρου Φραγκλίνου Ρούσβελτ. Μάλιστα χαρακτήρισε τις κινήσεις του προέδρου ως «ανυπόφορες προκλήσεις». Στη συνέχεια ο Γερμανός ηγέτης υπενθύμισε ότι σύμφωνα με τους όρους του Τριμερούς Συμφώνου (27 Σεπτεμβρίου 1940) το Γ΄Ράιχ όπως και η Ιταλία ήταν πλέον αναγκασμένες να σταθούν στο πλευρό της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας και να πολεμήσουν τους κοινούς εχθρούς, τις ΗΠΑ και τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Ο υπουργός Εξωτερικών του Ράιχ Ιωακείμ φον Ρίμπεντροπ έκοψε το νήμα των διπλωματικών σχέσεων με την Ουάσιγκτον και από εκείνη τη στιγμή, ο ευρωπαϊκός μέχρι τούδε πόλεμος είχε μετεξελιχθεί σε παγκόσμιο.
Την επομένη ο Γιόζεφ Γκαίμπελς κατέγραψε τα σχόλια του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος μιλώντας προς τα ανώτατα στελέχη του κόμματος υπογράμμισε : «την εξαιρετική σημασία της εισόδου της Ιαπωνίας στον πόλεμο, κυρίως όσον αφορά τις επιχειρήσεις των υποβρυχίων» και στη συνέχεια υπερθεμάτισε πως: «η σύρραξη στην Ανατολική Ασία πέφτει στην αγκαλιά μας ως δώρο». Την ώρα που οι ηγέτες του Γ΄ Ράιχ αλληλοσυγχαίρονταν για: «την ευκαιρία συντριβής του εβραϊκο-αμερικανικού κεφαλαίου, παράλληλα με τον υποκινούμενο από τον Σιωνισμό, εβραιο-μπολσεβικισμό», ο απλός Γερμανός πολίτης-στρατιώτης που επωμιζόταν το βάρος του πολέμου, ανέσυρε μνήμες προ 23 ετών ενθυμούμενος την αποφασιστικής σημασίας εμπλοκή των ΗΠΑ στον Α΄ ΠΠ, γεγονός που σφράγισε τη γερμανική ήττα. Ο Ρίμπεντροπ θα δήλωνε μεταπολεμικά ότι είχε εισηγηθεί στον Χίτλερ την κήρυξη πολέμου μόνο σε περίπτωση που η Ιαπωνία δεχόταν επίθεση…
Η κοινοποίηση της είδησης μετέβαλλε δραστικά την ψυχολογία σε Βρετανία και ΕΣΣΔ, οι οποίες αντιμετώπιζαν μόνες την εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Ειδικά στην Μόσχα οι σοβιετικές στρατιές μόλις είχαν ξεκινήσει υπό την ηγεσία του στρατάρχη Ζούκοφ μαζικές αντεπιθέσεις, μετά από την αποτυχία της Επιχείρησης Τυφών, που σκόπευε την κατάληψη της σοβιετικής πρωτεύουσας. Στα ανώτερα κλιμάκια της Wehrmacht η έκπληξη και η ανησυχία μπορεί να μην εκδηλώνονταν όπως θα αναμενόταν, ωστόσο υπήρχε κλίμα απογοήτευσης, καθώς αντιλαμβάνονταν ότι ενισχυόταν αποφασιστικά ο διμέτωπος αγώνας με την εμφανή πλέον εμπλοκή της μεγαλύτερης βιομηχανικής υπερδύναμης του πλανήτη. Ο ναύαρχος Καρλ Νταίνιτς διοικητής του υποβρύχιου στόλου, του μοναδικού στρατηγικού κλάδου της Wehrmachtεξεπλάγη από την ταχύτητα της αντίδρασης του φύρερ, καθώς του είχε ζητήσει ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1941 πως σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής των ΗΠΑ θα έπρεπε να ενημερωθεί έγκαιρα, ώστε να προλάβει να αναπτύξει σε κατάλληλες θέσεις στον Ατλαντικό τα υποβρύχια.
Στρατάρχες, στρατηγοί, ναύαρχοι και πτέραρχοι καθώς και πολλοί άλλοι ανώτατοι αξιωματικοί των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων μπορεί να μην ανέμεναν μια τέτοια εξέλιξη, αλλά ο Αδόλφος Χίτλερ ως επικεφαλής τους έπρεπε να σταθμίσει με περισσότερη προσοχή τα δεδομένα. Ποιο ήταν όμως εκείνο το «μυστηριώδες κίνητρο» που οδήγησε τον φύρερ στην δυσμενέστερη από πλευράς αποτελεσμάτων, απόφαση που άλλαξε τη ροή του Β΄ΠΠ; Τι είδους στρατηγική τέθηκε σε κίνηση όταν η ηγεσία του Γ΄ Ράιχ είχε στη διάθεσή της λεπτομερείς και κατατοπιστικές αναφορές, οι οποίες προειδοποιούσαν ότι εντός δύο ετών οι ΗΠΑ θα παρέτασσαν μια γιγαντιαία στρατιωτική δύναμη, έτοιμη να περάσει τον Ατλαντικό Ωκεανό;
Ο Χίτλερ είχε υποβαθμίσει τον γεωπολιτικό ρόλο των ΗΠΑ, όντας επηρεασμένος από την οικονομική κρίση του 1929. Θεωρούσε ότι η χώρα μαστιζόταν από σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, ενώ σε όλη την καριέρα του ως καγκελάριος αντιμετώπιζε τις ΗΠΑ ως μια χώρα δεύτερης σειράς, άποψη που θα αποδεικνυόταν αφελής και καταστρεπτική. Η γεωπολιτική οπτική του φύρερ και η αντίληψη την οποίαν είχε για την σπουδαιότητα του ευρασιατικού χώρου, όδευε παράλληλα με την εκπονημένη γεωστρατηγική αντιμετώπισης της μόνης ισχυρής (και ως τέτοιας αναγνωρισμένης από το Γ΄ Ράιχ) ναυτικής δύναμης, της Μεγάλης Βρετανίας. Η Γερμανία κατείχε πλέον τις γαλλικές ακτές, από τις οποίες εξαπέλυε τα υποβρύχια και τα πλοία επιφανείας της κατά των συμμαχικών νηοπομπών. Από τις ακτές της Νορβηγίας μέχρι τα Πυρηναία, το Γ΄ Ράιχ έλεγχε με αεροσκάφη και πλοία τις θαλάσσιες γραμμές. Μόνο τα βρετανικά νησιά στέκονταν εμπόδιο, το οποίο θα εξαφανιζόταν αμέσως μετά από την κατάρρευση της σοβιετικής άμυνας…
Το Βερολίνο θεωρούσε εσφαλμένα ότι μπορεί η Ουάσιγκτον να μάτωσε στα πεδία των μαχών του Α΄ΠΠ, αλλά αυτό συνέβη μια φορά και δεν θα επαναλαμβανόταν. Οι ΗΠΑ – σύμφωνα με τους εθνικοσοσιαλιστές – είχαν επιστρέψει στην πολιτική του απομονωτισμού και ειδικότερα λόγω της οικονομικής κρίσης, δεν θα είχαν δυνατότητα εμπλοκής σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης τασσόταν κατά του πολέμου. Όμως μετά από την επιτυχημένη ιαπωνική αεροναυτική επίθεση στη Χαβάη, οι Αμερικανοί – πίστευαν οι ίδιοι αναλυτές – θα έδιναν προτεραιότητα στον Ειρηνικό, εγκλωβίζοντας όλες τους τις παραγωγικές δυνάμεις στην αναχαίτιση της ασιατικής τίγρης, ενώ την ίδια στιγμή τα γερμανικά υποβρύχια θα εξολόθρευαν τις νηοπομπές που ενίσχυαν την παραπαίουσα βρετανική και σοβιετική αντίσταση.
Επρόκειτο για μια μυωπική πολιτική, την οποία οι Γερμανοί θα πλήρωναν πολύ ακριβά. Ο Χίτλερ δεν είχε μελετήσει Θουκυδίδη και δεν είχε αντιληφθεί την αποφασιστική σπουδαιότητα της θαλάσσιας και της ναυτικής ισχύος στην τελική έκβαση των πολεμικών συγκρούσεων. Δύο φορές η Γερμανία ηττήθηκε από τη συνδυασμένη δράση των ναυτικών δυνάμεων. Σήμερα η ιστορία επαναλαμβάνεται…
Me-109TL (B)
The Messerschmitt 109 Turbo-Lader Strahltriebwerk ( turbocharger jet engine) was proposed on January 22, 1943 at an RLM conference as a back-up for the Me 262, of which only three prototypes had been completed at the time. In order to cut down on design and production time, various components from existing aircraft was to be used. The fuselage from the Me 155B high-altitude fighter was to be used (with a new nose and tail section), the wing was from the Me 409 project and the undercarriage came from the Me 309. The armament was to be two MG 151/20 20mm cannon (120 rounds each) and two MK 103 30mm cannon, all in the nose. A later proposal included two MK 108 30mm cannon could be installed in the wing roots. The performance was estimated to be better than the Me 262 due to the Me 109 TL's narrower fuselage. Following intensive study, by March 1943 it was decided that so many modifications to the various components would be needed that no time would be gained over the Me 262 development, thus the project was abandoned. Please see below for Evan Mayerle's fictional technical history of the Me 109 TL...
Messerschmitt Me 109TL (Wikipedia)
Messerschmitt Me 109TL
From Wikipedia, the free encyclopedia
 | This article's factual accuracy is disputed. Please help to ensure that disputed facts are reliably sourced. See the relevant discussion on the talk page. (April 2011) |
 | This article does not cite any references or sources. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (March 2007) |
The Messerschmitt 109TL Turbo-Lader Strahltriebwerk ("turbocharger jet engine") was an alternative design proposed as a backup for the Me 262.
[edit]Development
It was first proposed on 22 January 1943 at an RLM conference; at the time only three prototypes of the Me 262 had been completed. The Me 109TL would be a backup if the Me 262 did not come to production or as a second fighter to operate alongside the Me 262.
In order to reduce development time, various components from previous aircraft were to be used. The fuselage was to come from the Bf 109H/BV 155B high-altitude fighter (with a new nose and tail section), the wing was from the Me 409 project and the tricycle undercarriage came from the Me 309. The powerplant would be the same Junkers Jumo 004B-1 turbojet (900 kgf thrust) or BMW 003A (800 kgf).
The basic armament was to be two 20 mm MG 151/20 cannons (with 120 rpg) and two MK 103 cannons mounted in the nose. An additional proposal was two 30 mm (1.18 in) MK 108 cannons to be installed in the wing roots. The pilot cockpit used in the prototypes was the same as utilized in the Bf 109E/G types.
The performance was estimated to be possibly better than the Me 262 due to the Me 109TL's narrower fuselage, a product of the design for a high-speed high-altitude fighter. The Me 109TL received intensive research. By March 1943, it was decided that many other modifications to components would be needed and the project was abandoned in order to concentrate on the Me 262 project.
Messerschmitt Me 609 (Wikipedia)
Messerschmitt Me 609
From Wikipedia, the free encyclopedia
| This article does not cite any references or sources. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (February 2008) |
| Me 609 | |
|---|---|
 | |
| A model of the Me 609. | |
| Role | Heavy fighter |
| Manufacturer | Messerschmitt |
| Status | Unrealised project |
| Developed from | Messerschmitt Me 309 |
The Messerschmitt Me 609 was a short-lived World War II German project which joined two fuselages of the Me 309 fighterprototype together to form a heavy fighter. The project was initiated in response to a 1941 Reich Air Ministry requirement for a new Zerstörer (heavy fighter) to replace the Bf 110 in a minimum time and with minimum new parts.
Messerschmitt's response was the Me 609, which would use the failed Me 309 project to form the basis of the new fighter. The company had actually contemplated numerous twin-boom adaptations of its Bf 109 line including the Bf 109Z (which joined two Bf 109s) and the Me 409 (which used two Me 209-II aircraft).
Messerschmitt Me 509 (Wikipedia)
Messerschmitt Me 509
From Wikipedia, the free encyclopedia
| This article does not cite any references or sources. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (February 2010) |
| Me 509 | |
|---|---|
 | |
| Model picture Me 509 | |
| Role | Fighter aircraft |
| Manufacturer | Messerschmitt |
| Status | Unrealised project |
The Messerschmitt Me 509 was a project underway in Germany during World War II based on the Me 309 but with the engine located behind the cockpit like the US Bell P-39 Airacobra. The engine was a Daimler-Benz DB 605B driving a three-bladepropeller and armament was to consist of two 13 mm (.51 in) MG 131 machine guns and two 20 mm MG 151/20 cannons. Thetricycle landing gear from the Me 309 was retained, which worked better on the 509 due to the lower weight on the nosewheel - the Me 309's front landing gear had collapsed during trials. Visibility was also better with the smaller nose. The project was cancelled along with the Me 309, but the Japanese made a similar aircraft, the Yokosuka R2Y Keiun, which suffered from engine overheating.
Messerschmitt Me 409 (Wikipedia)
Messerschmitt Me 409
From Wikipedia, the free encyclopedia
| This article does not cite any references or sources. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (February 2010) |
| Me 409 | |
|---|---|
| Role | Fighter |
| Manufacturer | Messerschmitt |
| Status | Unrealised project |
The Messerschmitt Me 409 was an abandoned design for a fighter aircraft. It was intended to be two Me 209 fuselages joined by a common wing section like the Bf 109Z (two Bf 109s) and the Me 609 (two Me 309s). Most of the aircraft parts would have come from the Me 209-II.
The engines would have consisted of Daimler-Benz DB 603s as on the Me 209-II. Arnament would have been like the Bf 109Z and Me 609 (four 30 mm (1.18 in) MK 108 cannons and one 30 mm (1.18 in) MK 103 cannon). The project was canceled along with the counterpart Me 209-II.
[edit]Specifications (variant)
General characteristics
- Crew: 1
Performance
- Maximum speed: (Est) 756 km/h (470 mph)
Armament
- 4 × 30 mm (1.18 in) MK 108 cannons
- 1 × 30 mm (1.18 in) MK 103 cannon
[edit]See also
- Related development
- Aircraft of comparable role, configuration and era
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)