Ετικέτες

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

Βρετανία εξοφλεί χρέη του 18ου αιώνα και η Γερμανία μας χρωστάει το κατοχικό δάνειο!

 

Γιώργος Ρωμαίος
Μία αναπάντεχη είδηση έρχεται από τη Βρετανία. Ο Τζόρτζ Όσμπορν, καγκελάριος του Τμήματος Διαχείρισης Χρέους (Exchequer), ανακοίνωσε ότι το 2015 η χώρα του θα αποπληρώσει μέρους του χρέους της από τον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι προτίθεται να εξοφλήσει τα ομόλογα για χρέη που συσσωρεύτηκαν κατά τον 18o και 19ο αιώνα!
Με ένα συνολικό χρέος κοντά στα 1,4 τρις στερλίνες ο δανεισμός της Βρετανίας ήταν τεράστιος διαμέσου των αιώνων. Έστω με μεγάλη καθυστέρηση, εξόφλησε πλήρως το δάνειο που είχε λάβει από τις ΗΠΑ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τον Φεβρουάριο θα εξοφληθούν τα Εθνικά Πολεμικά Ομόλογα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αξίας 218 εκ. στερλινών και τον Μάρτιο τα ομόλογα που κατέχουν 158.000 άτομα από πολεμικό δάνειο του 1932 συνολικής αξίας 1,9 δισ. στερλίνες…

Καλή τύχη στην Λιθουανία του ευρώ.


Καλή τύχη στην Λιθουανία του ευρώ.

lith

Η Λιθουανία εντάχθηκε στη ζώνη του ευρώ, την Τετάρτη τα μεσάνυχτα.Με αυτό τον τρόπο έγινε το 19ο μέλος της Ευρωζώνης.Επομένως αποχαιρέτησε το εθνικό της νόμισμα, το λίτας.Ας ελπίσουμε να μην καταρρεύσει η οικονομία της χώρας και να πρόκειται για μία ορθή οικονομική επιλογή.


Αμερικανική «σιγή ιχθύος» για τις σχέσεις Τουρκίας-Χαμάς


τουρκιαΗ τελευταία «έκδοση» των εγγαστρίμυθων εκπροσώπων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Jeff Rathke, «πάγωσε» όταν κλήθηκε να απαντήσει σε μία πολύ σημαντική ερώτηση των δημοσιογράφων: πώς γίνεται η Τουρκία, η οποία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και κατά τις ΗΠΑ σημαντική σύμμαχος στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας να «αγκαλιάζει» την ηγεσία της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς;!

Την πρώτη φορά, ο Rathke είπε ότι δεν μπορούσε να απαντήσει, αλλά δεσμεύθηκε να επανέλθει στο θέμα σε επόμενη ενημέρωση.

Την επόμενη ημέρα, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ περιορίστηκε στο να αναγνωρίσει τις «θερμές» σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Χαμάς.

Γερμανικό παραλήρημα από κομματόσκυλο της Μέρκελ: «Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να εκβιάζει την Ευρώπη…»


παραλιριμαΤην ίδια ώρα που το σενάριο, που θέλει το ΣΥΡΙΖΑ νικητή των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, φαντάζει ολοένα και πιο πιθανό, υψηλόβαθμο στέλεχος του κόμματος της Άνγκελα Μέρκελ δηλώνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να εκβιάζει την Ευρώπη.

Ο Michael Fuchs, βουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ, απηύθυνε αυστηρή προειδοποίηση προς τους Έλληνες ψηφοφόρους, λέγοντας ότι η Τρόικα ενδέχεται να αναγκαστεί να παραιτηθεί από τα μελλοντικά δάνεια διάσωσης της χώρας.

«Αν ο Αλέξης Τσίπρας του ελληνικού αριστερού κόμματος ΣΥΡΙΖΑ νομίζει ότι μπορεί να περικόψει τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες και τα μέτρα λιτότητας, τότε η τρόικα θα πρέπει να περικόψει τις πιστώσεις για την Ελλάδα» δήλωσε ο Fuchs σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Rheinische Post.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ: Η προπαγάνδα με τις «ανίκανες» δημόσιες επιχειρήσεις και τις «ευεργετικές» ιδιωτικοποιήσεις


ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, PROPAGANDAΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, PROPAGANDA

Κερκυραίος

Συνεχίζω λοιπόν γιατί φοβερή προπαγάνδα έχει πέσει με τις «ανίκανες» και «χρηματοφάγες» δημόσιες επιχειρήσεις
και τις «ευεργετικές» για την τσέπη μας «ιδιωτικοποιήσεις»
και δυστυχώς έχει πιάσει και σε αυτούς που μόνο χάνουν από αυτήν την πολιτική.

Τα διαγράμματα του ΔΝΤ τον Αύγουστο 2009 πιστοποιούν την πλήρη αποτυχία της πολιτικής των μνημονίων. Δοξάστε τους!

Το καλοκαίρι του 2009 τίποτα δεν προμήνυε την καταιγίδα των μνημονίων που θα σάρωνε την Ελλάδα μερικούς μήνες αργότερα.
Είχε βέβαια προηγηθεί η κατάρρευση της Leehman Brothers, που σκόρπισε τον πανικό στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, ωστόσο το καλοκαίρι του 2009 τίποτα δεν φαινόταν ικανό να χαλάσει «τα μπάνια του λαού». 
Τίποτα; Όχι δα! Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) μέσα στο κατακαλόκαιρο συνέταξε μια έκθεση/φωτιά, που …
προειδοποιούσε για το δημοσιονομικό εκτροχιασμό της κυβέρνησης Καραμανλή και πιθανή χρεοκοπία της χώρας.
Την έκθεση, όπως μας είπαν το Νοέμβριο 2011 οι New York Times, την είδαν οι αξιωματούχοι του Καραμανλή και διαμαρτυρήθηκαν στο ΔΝΤ για ανακρίβειες.
Το ΔΝΤ κατανόησε πλήρως τις ανάγκες της τότε κυβέρνησης και δημοσίευσε τελικά τον Αύγουστο 2009 την έκθεση, συμμαζεύοντας τις εκφράσεις.
«Καπάκι» στην 1η έκθεση έβγαλε κι ένα συμπλήρωμα, οπότε αμέσως ο Καραμανλής στις 2 Σεπτεμβρίου 2009 πήγε σε εκλογές, με πρόσχημα τη μη συναίνεση της αντιπολίτευσης στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το Φεβρουάριο 2010.

Ο καφές και η πολύπλαγκτη διαδρομή του … !!!


Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
«Ας υπάρχει ένα ποτήρι ζεστός καφές και τίποτα παραπάνω …» έλεγε σε μιαν αποστροφή του στα δύσκολα χρόνια της πνευματικής του πορείας ο αξέχαστος Ηλείος ποιητής Τάκης Σινόπουλος, ενώ όλοι μας κάθε πρωί ξεκινούμε την ημέρα μας με ένα ποτήρι φρέσκου αρωματισμένου καφέ, για να ξυπνήσει τις αισθήσεις μας και να μας δημιουργήσει ευεξία. Ποια όμως είναι η διαδρομή του θεσπέσιου αυτού ροφήματος ; Γύρω στα 1671 σε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε στη Ρώμη αναφέρονταν ο εξής αραβικός μύθος. Ένας βοσκός του μοναστηριού Σεχοντέτ στην Ερυθρά Θάλασσα καθώς παρατηρούσε το κοπάδι του, είδε τα πρόβατα να τρώνε τους καρπούς ενός άγνωστου δένδρου και μετά να κάνουν σαν τρελά. Το βράδυ δεν κοιμήθηκαν και ήταν διαρκώς σε υπερδιέγερση. Έσπευσε και ο ίδιος τότε να δοκιμάσει. Έκοψε καρπούς τους έβρασε και ήπιε το πικρό ρόφημά τους. Αισθάνθηκε περίεργα. Μια ξεχωριστή αίσθηση δύναμης, διαύγειας και ευφορίας τον κατέβαλε, μόνο που δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Άρχισαν να πίνουν τότε όλοι το νέο ρόφημα στο μοναστήρι, το οποίο αίφνης διαδόθηκε σε όλη την Αραβία. Σε πολλούς ανθρώπους των γραμμάτων του μουσουλμανικού κόσμου ήταν κάτι το εξαιρετικό και πολυτελές. Αφού τους επέτρεπε να μένουν για πολλές ώρες άγρυπνοι και να διευρύνουν έτσι την πνευματική τους εργασία. Δεν έλειψαν όμως – όπως πάντα σε κάθε τι καινούριο – και οι αντιδράσεις. Πολλοί θρησκόληπτοι θεώρησαν ότι εφόσον το ρόφημα δεν αφήνει τους ανθρώπους να κοιμούνται είναι αντίθετο στις επιταγές του Αλάχ. Γιατί ο προφήτης είχε φτιάξει τη νύχτα για να κοιμούνται οι άνθρωποι. Αν αυτό δεν ήθελε, θα ήταν διαρκώς ημέρα. Πάραυτα ο καφές θα κατακτήσει την Ανατολή. Δεν έχει περάσει όμως στην Ευρώπη. Και εδώ το λόγο έχει πάλι η ιστορία με τους αδιόρατους μηχανισμούς της !!! Γύρω στα 1683 ο τουρκικός στρατός υφίσταται πανωλεθρία μπρος στα τείχη της Βιέννης. Τα τουρκικά στρατεύματα υποχωρούν ατάκτως και μαζί εγκαταλείπουν τα πυρομαχικά και τις προμήθειές τους. Αφήνουν πίσω και μερικές εκατοντάδες τσουβάλια με κόκκους καφές. Οι αυστριακοί νομίζουν αρχικά ότι είναι τροφή για τις καμήλες και ετοιμάζονται να κάψουν τα σακιά. Ένας πολωνός στρατιωτικός όμως που είχε ζήσει στην Ανατολή, ζήτησε τα τσουβάλια με τους κόκκους για λογαριασμό του. Μπρος μάλιστα στα ειρωνικά σχόλια εις βάρος του.

Χυδαία επιθεση των λαμογιών του πλανήτη στον Γιάννη Τόλιο, επειδή έκανε την αυτονόητη ΑΣΤΙΚΗ δήλωση.


Πέταξαν τις μάσκες και οι διεφθαρμένοι του πλανήτη με την χυδαία επιθεση στον καθηγητή Γιαννη Τόλιο, που έκανε μια Αστικά αυτονόητη δήλωση, για μια ελεύθερη οικονομία: «Δεν πρόκειται μα πληρώνονται τοκοχρεολύσια όσο η Ελλάδα βρίσκεται σε ύφεση!» Ενοχλήθηκε η Handelsblatt, γιατι καποιος τους απείλησε οτι θα σταματήσει η είσπραξη της σύγχρονης «δεκάτης».
Τι πιο λογικό σε μια οικονομία δυτικού τύπου. Στην Ελλάδα όμως που μεσουρανεί η κρατικοδίαιτη νομενκλατούρα, η αστικά αυτονόητη αντιμετώπιση μιας κρίσης, χαρακτηρίζεται ως «ακρότητα», ενώ η διαχείριση της με όρους Τσαουσέσκου, θεωρείται η πρέπουσα…
Οι μπολσεβίκοι του μνημονιου σε συνδυασμό με τους κρατικοδίαιτους καναλαρχες που θα επιβίωναν μονο σε σοσιαλιστικά καθεστώτα, έχουν ανάγει το αυτονόητο σε «ΝΤΡΟΠΗ σου που το λες!»
Την ίδια στιγμή, τα ηνία μιας υποτίθεται δυτικής οικονομιας, τα κρατά η σοσιαλιστική πλέμπα που μεγάλωνε θαυμάζοντας τον. Γιαρουζέλσκι. Οι Στουρναρες, οι Σημιτηδες, οι Χρύσανθοι, που βρίσκονται στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας σε όλον τον πλανήτη, εκτος απο την Ελλάδα και την Βόρειο Κορέα.
Ο σοβαρότατος Γιαννης Τόλιος, εστω και αριστερός, είπε το αστικά αυτονόητο και οχι το σοσιαλφασιστικά επιβεβλημένο.

ΤΟ ΡΑΙΧ ΑΠΕΙΛΕΙ: ΑΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΣΥΡΙΖΑ, ΣΑΣ ΧΡΕΟΚΟΠΟΥΜΕ!

 

ΔΕΛΑΣΤΙΚΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Ούτε ένα ούτε δύο. Πέντε (!) ρεπορτάζ, αναλύσεις και άρθρα για την Ελλάδα είχε στο χθεσινό της φύλλο η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η εφημερίδα της γερμανικής επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ. Κεντρικό θέμα της πρώτης σελίδας. Πρώτο σχόλιο της πρώτης σελίδας. Τα δύο τρίτα της τρίτης σελίδας. Δεύτερο θέμα της πρώτης σελίδας του οικονομικού τμήματος της εφημερίδας. Πρώτο σχόλιο της πρώτης σελίδας του οικονομικού τμήματος. Είναι φανερό ότι πείραξε πολύ τους Γερμανούς η αποτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά να εκλέξει τον Σταύρο Δήμα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δείχνουν να απορούν πώς τόλμησαν οι Ελληνες βουλευτές να πάρουν μια απόφαση που δεν εναρμονίζεται με τα γερμανικά συμφέροντα. «Η αποτυχία του Σταύρου Δήμα είναι μια επώδυνη ήττα για τον κατέχοντα το αξίωμα του πρωθυπουργού Σαμαρά, ο οποίος πιθανόν μας αποχαιρετά» γράφει στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της η ναυαρχίδα του γερμανικού Τύπου. «Το κοινοβούλιο εκμηδένισε το σχέδιό του να εκλέξει πρόωρα έναν νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε κατόπιν να ολοκληρώσει χωρίς πίεση τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα» εξηγεί η εφημερίδα.

«Ο Ελληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έκανε το παιχνίδι του και έχασε!»έγραψε η σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα του Μονάχου «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ» και συνέχισε: «Ηθελε να σώσει την κυβέρνησή του και χρησιμοποίησε γι’ αυτό την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία έτσι έγινε φάρσα»! Ο αναπληρωτής πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών, Ραλφ Μπρίνκχαους, έγινε έξω φρενών με την απόφαση των Ελλήνων βουλευτών: «Είναι απίστευτα εξοργιστικό αυτό που συνέβη!» δήλωσε στην «Χάντελσμπλατ», τη μεγαλύτερη ημερήσια οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας.

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΑΝΤΙΔΗΜΟΦΙΛΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗ…


 




Και κάπου εδώ τελειώνουν τα ψέμματα, και τα παχιά τα λόγια και τα ανέξοδα φληναφήματα. Τις επόμενες μέρες, ίσως ούτε καν μήνες, θα γραφτεί Ιστορία
και οι μέρες που γράφεται η Ιστορία δεν είναι -την ώρα που γράφεται- ούτε ένδοξες, ούτε λαμπρές ούτε πανηγυρικές. Είναι μέρες πόνου, μέρες σκληρές, μέρες θυσίας, πανικού,
μέρες που απαιτούνε δύναμη κι άτεγκτη αποφασιστικότητα κι άκαμπτη βούληση.
Μάθαμε να θεωρούμε θρίαμβο και δόξα το ΟΧΙ στον Ιταλό εισβολέα, ώρα να μάθουμε και τις συνέπειες των ΟΧΙ, ή μπορεί να είναι κι ώρα να μάθουμε τις συνέπειες των ΝΑΙ.
Η Ιστορία δε γράφεται από καταθλιπτικούς, ούτε από πρεζάκηδες (των ευρωενωσιακών ή λοιπών οραμάτων) ούτε από πλαστελίνες ούτε από το ίντερνετ, ούτε καν από happenings στον δρόμο. Η Ιστορία δε γράφεται με λόγια αλλά με πράξεις, κι όσο προσπαθώ να τεκμηριώσω τον τρόπο που γράφεται, τόσο απομακρύνομαι από αυτό που νομίζω ότι γράφω αλλά ουσιαστικά δεν γράφω. Τα λόγια είναι ψευτικα, τα λόγια είναι αρλούμπες, οταν γράφεται Ιστορία, οι πρωταγωνιστές της δε μιλάνε, όποιος μιλάει δε γράφει Ιστορία αλλά εξακολουθεί ουσιαστικά να συμμετέχει ως κομπάρσος σε αυτήν που γράφτηκε μέχρι τότε όσο αυτός μιλούσε. Μέχρι τώρα μιλήσαμε πολύ, μάλλον γιατί αυτό θέλαμε, να μιλάμε δηλαδή κι όχι να γράφουμε την Ιστορία. Δεν είναι τόσο καταδικαστέο όσο ακούγεται, ούτε είναι εύκολο από τη μία στιγμή στην άλλη ο καταναλωτής του Θεάματος να μετατραπεί σε υποκείμενο των Ιστορικών εξελίξεων από αντικείμενο που έμαθε τόσα χρόνια να είναι.

Κι όλα αυτά στο θετικό σενάριο ότι θα γραφτεί ξανά Ιστορία. Γιατί παίζει και να εξακολουθήσει να γράφεται η υπάρχουσα.
Μη περιμένεις τα κόμματα να σε σώσουν. Είτε ανήκουν στις παλλακίδες των Ευρωπαίων, είτε ανήκουν στους «εξευμενιστές» των Ευρωπαίων είτε απορρίπτουν τους ευρωπαίους αλλά προσκυνούν τους ντόπιους καπιταλιστές ανθρωποφάγους είτε ακόμα κι αν απορρίπτουν συλλήβδην όλους αυτούς. Οποιος περιμένει τα κόμματα να τον σώσουν ουσιαστικά περιμένει την αποτυχία τους και η αναμονή αυτή δεν είναι ελπίδα αλλά φόρτωμα ευθυνων κι ανάθεμα σε αναμονή. Η παθητική ελπίδα είναι η αυριανή ανθρωποφαγία,
όταν ελπίζεις διχως να σκέφτεσαι και να πράττεις, είναι σα να περιμένεις με λαχτάρα σχεδόν να αποτύχουν αυτοί στους οποίους ήλπιζες ώστε να έχεις κάπου να φορτώσεις μετά την ευθύνη της δικής σου Μη-συμμετοχής, την ενοχή της παθητικότητας σου.
Ολοι αυτοί που περιμένουν τον Σύριζα να τετραγωνίσει τον κύκλο, μέσα τους ξέρουν πως η κατάσταση δεν αλλάζει έτσι εύκολα και θα είναι οι πρώτοι που θα βγούνε μετά να κατηγορήσουν τον Σύριζα ότι τους παραμύθιασε.
Όχι, δε θα σου φταίει ο σύριζα μετά, ακόμα κι αν όντως σε παραμυθιάζει.
Εσύ φταις που ύστερα από όλον αυτόν τον ορυμαγδό πληροφοριών δεν έμαθες ακόμα τί εστί Ευρωπαίκή ένωση και αγορές και Καπιταλισμός και παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Ακόμα κι αν δεν τα πληροφορήθηκες όλα αυτά, εσύ φταις που δεν τα έψαξες.
Βαρέθηκα να τα ρίχνουμε όλα στα κόμματα, βαρέθηκα τον ανεύθυνο λαό που τον κοροιδεύουν κι αυτός δε φταίει σε τίποτα, βαρέθηκα αυτη τη κακομοιριά, τη κουτοπονηριά και την αυτοαθώωση,
«δε φταιω με ξεγέλασαν, δε φταίω, αυτός μου τα υποσχέθηκε, τι να έκανα, φοβήθηκα/απελπίστηκα/κουράστηκα, αυτοί με κράτησαν στην αμάθεια και με παραπληροφορούσαν».
Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι τόσο τα σάπια κι άθλια κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια και όντως την κατέστρεψαν. Το πρόβλημα είναι ο λαός, το επίπεδο πολιτικής αντίληψης του, η ευθυνοφοβία του, το βόλεμα του, οι κατάρες για την κατσίκα του γείτονα και η συνεχής αυτοαθώωση του.
Τα παραπάνω δεν ισχύουν για αυτόν που ξέρει ότι η ΕΕ είναι καταστροφή αλλά την επιλέγει γιατί πιστεύει ότι μόνοι μας είμαστε τόσο άχρηστοι που θα καταλήξουμε πάλι σε μία ντόπια αυτή τη φορά χούντα, με τους Λατσοσαλλοβαρδινογιάννηδες πχ να παίρνουν τη θέση της Siemens και της Deutsche Bank.
Δεν ισχύουν για τον σημερινό βολεμένο του Καθεστώτος που πιστεύει ότι όσοι κι αν καταστραφούν, οι δικοί του δεσμοί με το Καθεστώς, θα τον σώσουν.
Δεν ισχύουν για το νεοφιλελεύθερο φασίστα που ξέρει ότι ο Καπιταλισμός για να λειτουργήσει σε συνθήκες ύφεσης απαιτεί εξόντωση πολλών συνανθρώπων του και υποδούλωση των επιζώντων, έχει ένα πλάνο, άλλωστε αν συνεχιστεί αυτό το βιολί, είναι πιθανόν ότι σε λίγα χρόνια που θα έχουμε μείνει οι μισοί, να γραφτούν χρυσές σελίδες Οικονομικής Ιστορίας, με τρελούς ρυθμούς ανάπτυξης, ακόμα και επαναδημιουργίας μιας ισχυρής Μεσαίας Τάξης που θα έχει το δικό της μερίδιο στο χυμένο αίμα της εργατιάς.
Δεν ισχύουν φυσικά για τη ντόπια πλουτοκρατία που κάνει τη δουλειά της και καλά κάνει γιατί δεν είναι κορόϊδα, το συμφέρον της κοιτά όπως κάνει αιώνες τώρα.
Δεν ισχύουν καν για τον ντόπιο φασίστα , με τους δεσμούς με τη παραπάνω ντόπια πλουτοκρατία, ο οποίος, σε μία αυριανή αποκομμένη από την ΕΕ χούντα, πιστεύει ότι θα έχει εξασφαλισμένο μέλλον ως το μαντρόσκυλο των αφεντικών.
Για να μη περιπτωσιολογώ και τραβήξει πολύ, αυτό που λέω είναι ότι, όσο ποταπα κι αν είναι τα κίνητρα ορισμένων,
-δεν αναφέρομαι στη πρώτη κατηγορία ανθρώπων,
το κίνητρο εκείνων δεν είναι ποταπό-
τους σέβομαι πολύ περισσότερο απο τους τριαπουλάκιακάθονται. Σέβομαι αυτούς που έχουν σχέδιο, αυτούς που έχουν καταστρώσει τη στρατηγική τους και περιμένουν να την εφαρμόσουν ή την εφαρμόζουν ήδη. Σέβομαι αυτόν που σκέφτηκε πέντε πράγματα και βάσει αυτών κινείται, αυτόν που δε περιμένει σα μαλάκας να γράψουν οι άλλοι την Ιστορία αλλά προσπαθεί είτε να τη γράψει μόνος του είτε να συμμετάσχει, ως προνομιούχος, στο γράψιμο της. Προφανώς και οι φασίστες ή οι πλουτοκράτες ή τα υπόλοιπα σκυλιά τους είναι εχθροί του υπόλοιπου λαού, προφανώς και τα πράγματα φτάνουν σιγά σιγά στο σημείο που δε θα χωράμε όλοι σε αυτή τη γη, ή θα χωρέσουμε σκλαβωμένοι κι ατιμασμένοι σε αυτούς που κερδιζουν. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι δεν αντέχεται άλλο η κλάψα και η κακομοιριά για αυτό και προβαίνω σε τέτοιες αηδιαστικές κατα τα αλλα εκδηλώσεις σεβασμου: Θελω να τονίσω ότι μέχρι κι αυτό είναι άξιο περισσότερο σεβασμού από πχ αυτόν που θα ψηφίσει Αριστερα και μετά, στην πιθανή αναμπουμπούλα
και την τρομοκράτηση του από το παρακράτος, θα καταλήξει στη φυσική θέση του που πηγάζει εκ του μικροαστισμού του: Στου Θεατή και κουταβιού της Ακροδεξιάς.
Τα ίδια όμως που αναφέρω για την παθητική ψήφο για τους ευρωενωσιακούς αριστερούς, τα ίδια ισχύουν και για όσους νομίζουν ότι καθάρισαν με μία ψήφο στο ΚΚΕ. Δε θα αλλάξει σχεδόν τίποτα αν το ΚΚΕ διπλασιάσει τα ποσοστά του. Νιέντε, νάδα, μηδεν εις το πηλίκον.
Ισχυρό ΚΚΕ δε σημαίνει τίποτα απολύτως αν ο λαός δεν είναι ισχυρός. Και ο λαός θα είναι ισχυρός όταν συνειδητοποιήσει την ισχύ του, όταν θελήσει να επιδείξει την ισχύ του, όταν καταλάβει ότι ακόμα και μία ψήφος στο ΚΚΕ δεν αλλάζει την θέση του ως κομπάρσου των εξελίξεων. Για να είναι πρωταγωνιστής των εξελίξεων, θέλει δρόμο κι όχι κάλπη, η κάλπη είναι μηδεν. Φαντάσου λοιπον αν η κάλπη είναι μηδεν, πόσο ακόμα πιο μηδεν είναι η Μη καλπη, το να υποταχτεί δηλαδή στη θέληση αυτών που του καθορίζουν το μέλλον ψηφίζοντας. Καταλαβαίνω αυτόν που λέει ότι η ψήφος δεν είναι τίποτα, μόλις πριν λίγες γραμμές το ίδιο έγραψα κι εγώ.
Αλλά αν το λέει αυτό και δεν είναι στα βουνά οργανώνοντας την επανάσταση, τότε είναι ακόμα πιο πρόβατο από αυτους με τη παθητική ψήφο. Γιατί αυτοί κάνουν έστω αυτό το τίποτα. Λιγότερο από το τίποτα είναι τα Πανουσοειδή με τη μόνιμη άρνηση και την ουσιαστικά εξυπηρέτηση του Συστήματος μέσω του μηδενισμού τους
«ΙΔΙΑ ΣΚΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ 300″
Ναι, υπάρχει και λιγότερο από το μηδεν. Ειναι αυτοί που κρίνουν τα πάντα ως υποταγμένα ενώ οι ίδιοι με την απραξία τους είναι ακόμα πιο υποταγμένοι ή κάτι χειρότερο: Βολεμένοι στο υπάρχον Συστημα (Χειρότερο για αυτούς που τους γουστάρουν, καλύτερο για τους ίδιους που δουλεύουν τα κορόϊδα).
Υποθέτω ότι δεν είναι τόσο δημοφιλή όλα αυτά. Το να πουλάς ελπίδα είναι εύκολο, το να υποδεικνύεις ότι η ψευδαίσθηση δεν είναι ελπίδα κι ότι αυτή η «ελπίδα» πρέπει να εξαφανιστεί για να αντικατασταθεί από τον ρεαλισμό γεμίζοντας με απελπισία όσους δε μπορούν να αντέξουν το κενό, είναι δύσκολο και δυσάρεστο. Ακόμα κι εγώ που γράφω ό,τι γράφω, μέσα μου ώρες ώρες λέω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο μαύρα, ότι ο λαός μπορεί να ενωθεί στη βάση των δικών του συμφερόντων ή κάτι χειρότερο, ότι θα καταφέρω με ένα μαγικό τρόπο να επιβιώσω τουλάχιστον εγώ κάνοντας ό,τι χρειαστεί. Η ψευδαίσθηση που κατηγορώ υπάρχει μέσα μου, ένα κομμάτι μου θα ήθελε με έναν μαγικό τρόπο ο Συριζα να έφερνε την ευημερία, δίχως να χρειαστεί να συγκρουστούμε με καμια ΕΕ, εντός Ευρώ, εντος Καπιταλισμού, με εμένα να αξιοποιώ τα όποια προσόντα μου και να κατορθώνω να επιβιώνω, μακάρι να επιβίωναν κι όλοι οι συνάνθρωποι μου δηλαδή, αλλά αν χανόντουσαν και μερικοί,
δε θα τα έβαφα και μαύρα.
Είναι εύκολα τα λόγια και η από καθέδρας κατηγορία των πολλών. Είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις στον εαυτό σου ότι είσαι σχεδόν το ίδιο μικροαστικό νούμερο με ό,τι κατηγορείς. Είναι εύκολο να γράφεις πως πρέπει να γράφεται η Ιστορία, είναι δύσκολο στην ίδια ανάρτηση να αμφισβητεις ότι εσύ το μπορείς. Είναι εύκολο να κατηγορείς τον φόβο του Αλλου, είναι δύσκολο να παραδέχεσαι ότι ο ίδιος φόβος είναι θρονιασμένος μέσα σου. Είναι εύκολο να κατηγορείς τον άλλον ότι ανησυχεί μήπως χάσει κι αυτά τα λίγα που ακόμα έχει, κι όταν κοιτάς τα δικά σου λίγα, αναρωτιέσαι μήπως υπάρχει ένας μαγικός τρόπος να σωθουν τουλάχιστον αυτά,
και τα λίγα των άλλων; Δε βαριέσαι αδερφέ, έτσι κι αλλιώς μαλάκες είναι.
Είναι ευκολο να παραδεχεσαι και τη δικιά σου μαλακια, περιμένοντας ανθρώπους να «αναγνωρίσουν την ειλικρίνεια σου», όταν ακόμα κι αυτή η παραδοχή είναι το ίδιο ανέξοδη με τα λόγια τα παχιά,
αν παραδέχεσαι τη μαλακία σου δίχως ουσιαστικά να θες να την αλλάξεις, είσαι κάτι χειρότερο από υποκριτής: Εισαι βολεμένος στην υποκρισία, κι είναι χειρότερο γιατί τουλάχιστον αρκετοί υποκριτές, έχουν και τύψεις, ενώ η υποκρισία που εξομολογείται παύει φαινομενικά να θεωρείται υποκρισία.
Φαινομενικά. Είναι χειρότερη από υποκρισία. Είναι υποκρισία που αρνούμενη τον εαυτό της, προσπαθεί να ανακτήσει από το χειροκρότημα μέχρι και το ηθικό πλεονέκτημα.
Δε πιστεύω ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Ταυτόχρονα όμως, η παραδοχή της παραπάνω πρότασης είναι κι ο ασφαλέστερος τρόπος για να μην αλλάξουν ΠΟΤΕ. Τί πιο καλύτερο για το Σύστημα να «πειστούν» οι πολίτες ότι δεν αλλάζει τίποτα, επομένως ας αποδεχτούμε τη σφαγή μας.Όχι λοιπον. Ακόμα κι αν δεν αλλάζει, πρεπει να προσποιηθούμε ότι μπορεί να αλλάξει γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξει κάποτε.
Δε φτάνει μόνο η Σκέψη, δίχως οργή και θυμό απομένεις να τους κοιτάς απραγος, αναλύοντας τους.
Δε φτάνει μόνο η Οργη και ο Θυμός, εύκολα μπορεί να μαγευτεις από αυτούς που φαίνονται πιο οργισμένοι από όλους και να φασιστικοποιηθείς δίχως καν να το καταλάβεις. Δεν είναι εύκολο να βρεις τη κατάλληλη ισορροπία μεταξύ Σκέψης και Θυμού, μεταξύ Ψυχραιμίας κι Αποφασιστικότητας, μεταξύ Διορατικότητας και γυαλισμένου ματιού. Δεν είναι εύκολο αλλά δε γίνεται αλλιώς, δεν είναι εύκολο αλλά είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Οχι για να αποτρέψεις τα συντρίμμια, αυτά μάλλον είναι αναπόφευκτα.
Αλλά για να μπορέσεις να ξαναχτίσεις μετά.
ΥΓ Ο,τι κι αν έρθει, και πολύ χειρότερο ακόμα,
όπως και να έχει,
στα τσακίδια  γενοκτόνοι. Γιατί, φαντάζεσαι οι πολίτες να ξαναεπιλέξουν «σταθερότητα»;!!! Όλου του κόσμου τα 1453 δε θα φτάνουν για να κατασφαγούμε όπως θα μας αξίζει.

Από: http://celinathens.blogspot.gr/2014/12/blog-post_29.html

Στην Ελλάδα δοκιμάζεται η Ευρώπη…

 

Ενώ η Ευρωζώνη συνταγματοποιεί τον «χρυσού κανόνα» των μηδενικών ελλειμματων, ο Ομπάμα αύξησε τις δημόσιες δαπάνες κατά 40% – η μεγαλύτερη αύξηση δαπανών στην αμερικανική ιστορία. Το δημόσιο έλλειμμα, από 300 δις επί του προκατόχου του Μπούς, εκτινάχθηκε μετά το 2009 σε 1400 δις ή 12,3% του ΑΕΠ, αύξηση επίσης η μεγαλύτερη από το 1945