Ο νέος πρωθυπουργός, η συμφωνία που δε θα τηρηθεί και η τάση για μια πανευρωπαϊκού χαρακτήρα, αντι-γερμανική συμμαχία

του Αλέξανδρου Δρίβα, υποψήφιου διδάκτορα Διεθνών Σχέσεων.
Η συμφωνία, ήταν αναμενόμενη μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών. Η έννοια – «δανειστής», ίσως και να είναι η ασφαλέστερη από πλευράς χαρακτηρισμού των δρώντων με τους οποίους η Ελλάδα συμφώνησε, έστω σε πρώιμο στάδιο με χώρες οι οποίες προσφέρονται να τη χρηματοδοτήσουν για τα επόμενα τρία χρόνια. Η κουβέντα στη χώρα μας, συνεχίζει να είναι –δυστυχώς- συνεχώς ένα στάδιο πίσω. Ο ελληνικός λαός εξαντλήθηκε από τις αγχώδεις κακουχίες των ημερών και ο δεύτερος μεγαλύτερος –διαχρονικά- φθοροποιός παράγοντας της χώρας μετά την διαφθορά και τις συμφωνίες που ορίζει ο καπιταλισμός της ευνοικρατίας του ελληνικού μοντέλου ανάπτυξης, προσπαθεί να αποδομήσει ό,τι δεν κατάφερε τις προηγούμενες μέρες και να διορθώσει την ολοσχερή του αποτυχία στο δημοψήφισμα. Στην ουσία, έχουμε τρείς παράγοντες που πρέπει να εξετάζουμε για να μπορούμε να αποδελτιώνουμς την κάθε εξέλιξη.
Ένας νέος τρόπος επικοινωνίας, μια άλλη πολιτική.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός, συχνά-πυκνά αποφασίζει να δίνει συνεντεύξεις και να προβαίνει σε διαγγέλματα. Όχι, δεν είναι μόνο η κρισιμότητα της κατάστασης που το επιτάσσει. Δε θυμάται κανείς αυτό να γίνεται από το Καστελόριζο και μετά. Αυτό που επίσης οφείλει να διαφεύγει από τις εντυπώσεις που πάντα υπόσχεται η επικοινωνιακή διαχείριση της πολιτικής και να μας καθιστά να ενσκύπτουμε πάνω στην ουσία, είναι οτι ο νέος πρωθυπουργός, δεν επιτίθεται στην αντιπολίτευση. Οι λόγοι του στη Βουλή, αφορούν τα όσα λαμβάνουν χώρα. Η αυτοκριτική προηγείται τις όποιας αντιμαχίας. Στελέχη κάθε κόμματος που συνέστησαν το σαθρό ιστό της μεταπολίτευσης που τελείωσε στις 5 Ιουλίου (οι οποίοι βρίσκονται και στα συγκυβερνώντα κόμματα) συνεχίζουν τη γνωστή κενόδοξη και παντελώς πεπαλαιωμένη μέθοδο της «επίκλησης κατά του ήθους του αντιπάλου».

The Story of France’s Mini Bastilles, Made from the Infamous Prison’s Rubble

• by Allison Meier

Miniature Bastille carved from rubble of the original Bastille, on view in the Musée Carnavalet in Paris. (photo by the author for Hyperallergic)

Today is France’s national holiday, known abroad as Bastille Day, and perhaps you have wondered: what became of all that stone after the goliath Bastille prison was stormed on July 14, 1789? One enterprising man named Pierre-François Palloy, who participated in the siege, almost immediately took charge of the building’s demolition, and transformed a large quantity of its rubble into souvenirs of the uprising.
The Musée Carnavalet in Paris houses one of these relics: a miniature Bastille made from stone from the prison. It’s one of 83 models that Palloy sent out to France’s newly formed departments, which divided the country into new bureaucratic regions. The earliest models were carved right from the rock, while later mini Bastilles were made by casting pulverized stone. Along with paintings, etchings, and other visual representations, these building miniatures provide a material link to the moment when the mighty stone towers that had represented oppression by the monarchy became the ultimate symbol of the French Revolution. (Even though the Bastille was only holding seven prisoners at the time.)

Άλεξ Κάρας 1935 – 2012

Ελληνοαμερικανός παίκτης του αμερικανικού ποδοσφαίρου, παλαιστής και ηθοποιός. Ήταν γνωστός στους κύκλους του αμερικανικού ποδοσφαίρου με το παρατσούκλι «Τρελλή Πάπια».
Ο Αλέξανδρος Καρράς (Alex Karras) γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου 1935 στο Γκάρι της Ινδιάνα, όπου ο πατέρας του δρ Γιώργος Καρράς από τη Χίο διατηρούσε ιατρείο. Η μητέρα του Έμελιν Γουίλσον ήταν Καναδέζα.
Ο νεαρός Άλεξ ξεχώριζε για τις επιδόσεις του στο αμερικανικό ποδόσφαιρο, όταν φοιτούσε στο τοπικό γυμνάσιο. Στη συνέχεια αγωνίστηκε με την ομάδα του πανεπιστημίου της Αϊόβα και το 1958 υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με τους Ντιτρόιτ Λάιονς, με τους οποίους αγωνίστηκε έως το 1970 σε 161 παιγνίδια και διακρίθηκε ως αμυντικός.

Άγιος Βλαδίμηρος 960 – 1015

Ο Βλαδίμηρος Α’ Σβιατοσλάβιτς υπήρξε ηγεμόνας των Ρως (Ρώσων) του Κιέβου και ανακηρύχθηκε Άγιος για τις μεγάλες υπηρεσίες που προσέφερε στον χριστιανισμό. Η μνήμη του τιμάται στις 15 Ιουλίου.
Γεννήθηκε το 960 και ήταν γιος του ηγεμόνα του Κιέβου Σβιατοσλάβου και εγγονός της Όλγας, της πρώτης ρωσίδας που έγινε χριστιανή. Αφού εκθρόνισε τον αδελφό του Γιαροσλάβο, αναδείχθηκε σε ηγεμόνα του Κιέβου και προσπάθησε να τονώσει την ενότητα της επικράτειάς του με την ενίσχυση της πατροπαράδοτης σλαβικής ειδωλολατρίας. Όμως, η ταχύτατη ανάπτυξη των βυζαντινο-ρωσικών σχέσεων επέσπευσαν τη μεταστροφή του Βλαδίμηρου και του λαού του στον χριστιανισμό.
Οι σχέσεις του με το Βυζάντιο έγιναν στενότερες, όταν του ζητήθηκε βοήθεια από τον αυτοκράτορα Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο για την καταστολή των εξεγέρσεων των στρατηγών Βάρδα Σκληρού (976 - 979) και Βάρδα Φωκά (989). Ο Βλαδίμηρος ανταποκρίθηκε, αλλά ζήτησε ως σύζυγο την αδελφή του αυτοκράτορα, Άννα Πορφυρογέννητη. Η πριγκίπισσα αρνήθηκε αρχικά, επειδή ο Βλαδίμηρος για τους Βυζαντινούς ήταν βάρβαρος, αλλά στο τέλος πείστηκε να τον παντρευτεί, όταν ο ρώσος ηγεμόνας βαπτίστηκε χριστιανός.

Το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου

Ο πρόεδρος - «μαριονέτα» Νίκος Σαμψών

Στις 15 Ιουλίου του 1974 η Χούντα των Αθηνών δια των οργάνων της στη Μεγαλόνησο (Εθνική Φρουρά, ΕΛΔΥΚ, ΕΟΚΑ Β') ανατρέπει τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας αρχιεπίσκοπο Μακάριο και εγκαθιστά κυβέρνηση «μαριονετών» υπό τον δημοσιογράφο Νίκο Σαμψών. Πέντε ημέρα αργότερα, οι Τούρκοι θα εισβάλουν στην Κύπρο...
Οι σχέσεις της ελληνικής χούντας και ιδιαίτερα του ισχυρού άνδρα της ταξιάρχου Δημητρίου Ιωαννίδη με τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο ήταν ιδιαίτερα τεταμένες. Ο Ιωαννίδης πίστευε ότι ο Μακάριος είχε απεμπολήσει την «Ένωση», ήταν φιλοκομμουνιστής και φοβόταν το πνεύμα ανεξαρτησίας του. Από τον Απρίλιο του 1974 εξύφαινε σχέδιο για την ανατροπή του. «Πρέπει να τελειώνουμε με τον Μούσκο» φέρεται να είπε σε συγκέντρωση αξιωματικών στο σπίτι του πρωθυπουργού Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου (Μιχαήλ Μούσκος ήταν το κοσμικό όνομα του Μακαρίου).

Γεώργιος Αβέρωφ 1818 – 1899

Επιχειρηματίας και μέγας εθνικός ευεργέτης. Βλάχικης καταγωγής, γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1818 στο Μέτσοβο. Ήταν ο νεώτερος από τα πέντε αδέλφια της οικογενείας και οι γονείς του τον προόριζαν για δάσκαλο στο εκεί σχολείο. Εκείνος, όμως, πνεύμα ανήσυχο, προτίμησε να αναζητήσει την τύχη του στο εξωτερικό.
Σε ηλικία 22 ετών μετέβη στο Κάιρο για να εργασθεί κοντά στον αδελφό του, ο οποίος είχε υφασματοπωλείο. Γρήγορα άνοιξε τα δικά του φτερά και αρχικά ασχολήθηκε με τη γεωργία, νοικιάζοντας κτήματα πλησίον του Νείλου. Στη συνέχεια επιδόθηκε στο εμπόριο σίτου στη Ρωσία και το 1866 ίδρυσε εμπορικό και τραπεζιτικό οίκο στην Αλεξάνδρεια.
Ανεδείχθη ταχύτατα ως ένας από τους πλουσιότερους Έλληνες της διασποράς, με περιουσία που ξεπερνούσε τα 100.000.000 δραχμές, όταν η περιουσία του πιο πλούσιου ελλαδίτη δεν ξεπερνούσε το 1.000.000 δραχμές. Οι πρώτες του δωρεές έγιναν προς την ελληνική κοινότητα της Αλεξανδρείας με την ίδρυση γυμνασίου, παρθεναγωγείου και νοσοκομείου. Ακολούθως, μερίμνησε για την ιδιαίτερη πατρίδα του, το Μέτσοβο, όπου διέθεσε 1.500.00 δραχμές για κοινωφελή έργα.
Με χρήματα του Γεωργίου Αβέρωφ:

Ζακ Ντεριντά 1930 – 2004

Ο Ζακ Ντεριντά (Jacques Derrida) γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου του 1930 στο Ελ Μπιάρ της Αλγερίας. Υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους φιλόσοφους και ιδρυτής της σχολής της «αποδόμησης».
Στα μαθητικά του χρόνια δημοσίευε ποιήματά του σε βορειοαφρικανικά περιοδικά, ενώ το ζωηρό ενδιαφέρον του για τη φιλοσοφία τον οδήγησε το 1952 στην Ecole Normale Superieure, απ’ όπου και πήρε το πτυχίο του στο συγκεκριμένο τομέα. Στην περίοδο των σπουδών του είχε την ευκαιρία να συνδεθεί στενά με κορυφαίους διανοητές, όπως ο Μπουρντιέ και ο Φουκώ.

Αλμανάκ Βασική Έκδοση 15 Ιουλίου

• Γιορτάζουν:  Βλαδίμηρος, Βλαδιμήρα, Ιουλίττα, Κήρυκος.

Προβάλλονται μόνο τα σημαντικότερα!

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΙ

μ. Χ.

1892

Φοιτητικές ταραχές ξεσπούν στην Αθήνα, λόγω της επιβολής διδάκτρων στο Πανεπιστήμιο από την κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη.

1916

Ιδρύεται στο Σιάτλ από τον 35χρονο Γουίλιαμ Μπόινγκ, με μετοχικό κεφάλαιο 100.000 δολαρίων, η Pacific Aero Products, που θα γράψει την ιστορία της αεροναυπηγικής. Χρόνια αργότερα θα μετονομασθεί σε Boeing.

Ρομάνο Πρόντι: Έχασε η Ελλάδα, αλλά ακόμη περισσότερο έχασε η Ευρώπη

Έχασε η Ελλάδα, αλλά ακόμη περισσότερο έχασε η Ευρώπη, υποστήριξε μεταξύ άλλων ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ρομάνο Πρόντι, μιλώντας στην ιταλική εφημερίδα Il Messaggero.

«Η Ευρώπη έχασε την ψυχή της και υποθήκευσε το μέλλον της. Έχασε την ψυχή της διότι πλέον δεσπόζουν μόνον τα εκλογικά συμφέροντα των μεμονωμένων χωρών» υποστήριξε χαρακτηριστικά.

14 Ιουλίου 1789: Εφοδος στη Βαστίλη. Αρχίζει η μεγάλη Γαλλική Επανάσταση!

Bookmark the permalink.

by Αμετανόητος

Σαν σήμερα, στις 14 Ιουλίου του 1789, ο λαός του Παρισιού ξεσηκώνεται κατά του βασιλιά και του φεουδαρχικού καθεστώτος της Γαλλίας. Πρώτος στόχος το τρομερό φρούριο της Βαστίλης, σύμβολο της εκμετάλλευσης αλλά και της καταπίεσης, όπου φυλακίζονταν οι «εχθροί» του θρόνου. Η πτώση της Βαστίλης σήμανε την έναρξη της μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης.