&amplt;a</p>
<p>data-cke-saved-href=&ampquot;http://xblasterads1.com/www/delivery/ck.php?n=a1eb34e7&ampamp;amp;cb=INSERT_RANDOM_NUMBER_HERE&ampquot;</p>
<p>href=&ampquot;http://xblasterads1.com/www/delivery/ck.php?n=a1eb34e7&ampamp;amp;cb=INSERT_RANDOM_NUMBER_HERE&ampquot;<br
/>
target=&ampquot;_blank&ampquot;&ampgt;&amplt;img<br
/>
alt=&ampquot;&ampquot; border=&ampquot;0&ampquot;<br
/>
data-cke-saved-src=&ampquot;http://xblasterads1.com/www/delivery/avw.php?zoneid=188&ampamp;amp;cb=INSERT_RANDOM_NUMBER_HERE&ampamp;amp;n=a1eb34e7&ampquot;</p>
<p>src=&ampquot;http://xblasterads1.com/www/delivery/avw.php?zoneid=188&ampamp;amp;cb=INSERT_RANDOM_NUMBER_HERE&ampamp;amp;n=a1eb34e7&ampquot;<br
/>
/&ampgt;&amplt;/a&ampgt;
Η ΕΝΑΡΞΗ των συνομιλιών προωθήθηκε σε μία περίοδο
όπου Κύπρος και Ελλάδα βρίσκονται κάτω από τεράστια οικονομικά
προβλήματα και είναι ευάλωτες σε πιέσεις. Παράλληλα, η τουρκική
επιθετική συμπεριφορά επιβεβαιώνει ότι η Τουρκία δεν έχει την παραμικρή
διάθεση να επιδείξει συναινετική στάση στις συνομιλίες. Ενισχύει την
επιθετικότητά της και τα τετελεσμένα επί του εδάφους, π.χ. με την
επίσπευση των έργων μεταφοράς νερού στα κατεχόμενα, με την αναβάθμιση
των «αρμοδιοτήτων» της επιτροπής στα κατεχόμενα ώστε να μπορεί να
αποφασίζει ανταλλαγή τουρκοκυπριακής ιδιοκτησίας από την ελεύθερη
περιοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας με ελληνοκυπριακή ιδιοκτησία στην
κατεχόμενη περιοχή. Στη θάλασσα εντείνει τις προκλήσεις της, με πιο
πρόσφατα παραδείγματα το επεισόδιο με το νορβηγικό σεισμογραφικό σκάφος
που εκτελούσε έρευνες για την Κυπριακή Δημοκρατία και την προκλητική
συνεχή παρουσία του Barbaros εντός της κυπριακής ΑΟΖ. Προχωρά δε σε
ορισμό της ΑΟΖ της με βάση συμφωνία με το παράνομο και άρα ανύπαρκτο
ψευδοκράτος!
Ο όλος σχεδιασμός αποσκοπεί στην αξιοποίηση της «μοναδικής
τελευταίας ευκαιρίας», όπως δηλώνουν οι σύμμαχοι της Τουρκίας, με στόχο
την επιβολή της νέας εκδοχής του Σχεδίου Ανάν.
Ήδη πέραν της όχι τυχαίας οικονομικής υποταγής μας στη Τρόικα και
την αδράνεια στα ζητήματα του υποθαλάσσιου πλούτου (όπου πληθαίνουν οι
υποδείξεις για να το προωθήσουμε με αγωγό προς Τουρκία) μας προέκυψε η
συμφωνία με την οποία οι διαπραγματευτές των δύο «κοινοτήτων» της Κύπρου
απέκτησαν τη δυνατότητα να επικοινωνούν αντίστοιχα και χιαστή με την
Αθήνα και την Άγκυρα. Έτσι άνοιξε ο δρόμος στους εκπρόσωπους του
ψευδοκράτους, να επισκέπτονται Βρυξέλλες, ΗΠΑ, Ρωσία κ.λπ. με τη
«δύναμη», δυστυχώς, της ήδη αναγνωρισμένης από την Κύπρο και την Ελλάδα
ισότιμης ιδιότητας του εκπροσώπου της κάθε μιας των κοινοτήτων. Ως να
μην υπάρχει η Κυπριακή Δημοκρατία. Κατά την εσφαλμένη θεώρηση ότι η
Άγκυρα κρατά, δήθεν, το «κλειδί λύσης» και αντί να είναι συνεχώς υπό
κατηγορία για παραβίαση του διεθνούς δικαίου, παραμένει στο απυρόβλητο.
H επακόλουθη συμφωνία της 11/2/2014 μεταξύ κ.κ. Αναστασιάδη και
Έρογλου, για πρώτη φορά, αναγνωρίζει δικαίωμα εσωτερικής ιθαγένειας,
κυριαρχίας και κατάλοιπου εξουσιών στο παράνομο ψευδοκράτος, το οποίο
έτσι οριστικοποιείται, ως ισοϋψής εταίρος στη εκ παρθενογένεσης
δημιουργία, ενός νέου Κρατικού μορφώματος, με δύο συνιδρυτικά ισότιμα
κρατίδια. Πιο συγκεκριμένα:
· Δημιουργεί τις προϋποθέσεις και τις βάσεις για λύση
συγκεκαλυμμένης συνομοσπονδίας με διασφαλισμένες δυνατότητες
αποσκίρτησης των Τουρκοκυπρίων μέσα από την άσκηση της χωριστής
κυριαρχίας που πέτυχαν, ενώ ικανοποιούνται πάγιες απαιτήσεις της
Τουρκίας πριν καν ξεκινήσουν οι συνομιλίες.
· Το έγγραφο Ντάουνερ αποτελεί ήδη βάση συζήτησης για πλαίσιο λύσης, χειρότερο και του Σχεδίου Ανάν.
· Υιοθετεί τις λεγόμενες συγκλίσεις Χριστόφια - Ταλάτ, που μεταξύ
άλλων παραχωρούν το δικαίωμα ελεύθερης διακίνησης, εγκατάστασης και
ιδιοκτησίας σε όλη την Κύπρο, στα 70 εκατομμύρια Τούρκων της Τουρκίας.
Δηλαδή τη δυνατότητα εκτουρκισμού της Κύπρου με νόμιμο τρόπο.
· Εγκλωβίζει τη διαχείριση του Κυπριακού στα χέρια του αμερικανικού
και βρετανικού παράγοντα, στερώντας από την Κύπρο τη βοήθεια και
στήριξη άλλων φίλων χωρών.
· Ενώ είναι λεπτομερές στα συνταγματικά ζητήματα για σημαντικές
άλλες πτυχές όπως το εδαφικό, την επιστροφή προσφύγων κ.λπ., δεν γίνεται
καμία αναφορά για να μπορεί να εκμεταλλευθεί τούτο η τουρκική πλευρά
στη φάση του λεγόμενου δώσε-πάρε.
Η συμφωνία αυτή ως ήταν αναμενόμενο διεύρυνε την αδιαλλαξία της
τουρκικής πλευράς, η οποία από το 1974 δεν προέβη στην όποια υποχώρηση. Η
λεγόμενη επιστροφή μιας μικρής περιοχής του Βαρωσίου, ως ΜΟΕ, βρίσκει
τη μόνιμη αντίρρηση της Άγκυρας ή την απαίτησή της για αντάλλαγμα (π.χ.
αεροδρόμιο Τύμπου). Προστέθηκε η έμπνευση για επίσκεψη στη Νότιο Αφρική
των διαπραγματευτών, όχι όμως για να τους εξηγήσουν γιατί ο Μαντέλα
απέρριψε λύση διζωνική, που τη θεώρησε ρατσιστική. Αντί απελευθέρωση και
τα «σύνορα μας είναι στην Κερύνεια», χρήση αρχικά του όρου βρετανικής
επινόησης «επανένωση» και τώρα «συμφιλίωση»! Κατά τα άλλα γινόμαστε
εθελότυφλα μέσα από τις τηλεοπτικές εικόνες που προβλήθηκαν και στο
εξωτερικό, προπαγανδιστές της δήθεν καλής θέλησης της άλλης πλευράς
περί το δικαίωμα της λατρευτικής «ελευθερίας», την ίδια ώρα που ρητά μας
παραπέμπει ο μουφτής στη λειτουργία της Αγίας Παρασκευής, στην άδεια
της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου»! Και το ανέχονται δύο
παρευρισκόμενοι αρχηγοί κομμάτων (ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ), δήμαρχοι και
βουλευτές. Η Τουρκία, η οποία ξέρει καλά, σταθερά από πολλές δεκαετίες
τι επιδιώκει, απλώς παρακολουθεί και αναμένει το επόμενο ολίσθημά μας.
Είναι καταθλιπτικό να διαπραγματεύεται μια χώρα, μέλος της
Ευρωπαϊκής Ένωσης, λύση με προδιαγραφές ανελεύθερες και αντιδημοκρατικές
γιατί, αυτό επιδιώκει να επιβάλει η Τουρκία και οι φίλοι της. Και πιο
τραγικό, η πολιτική ηγεσία να συμμετέχει στην αυτοκατάργηση του πιο
πολύτιμου κεκτημένου μας, που είναι η αναγνώριση διεθνώς της Κυπριακής
Δημοκρατίας.
Χρειάζεται, τώρα έστω, αλλαγή πορείας και επαναφορά του Κυπριακού
στην ορθή διάστασή του, ως διεθνούς προβλήματος εισβολής και κατοχής. Οι
κυρώσεις που αποφάσισε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της
Ρωσίας έπρεπε και πρέπει να συνδυαστούν με μια επίμονη και αποφασιστική
απαίτηση της Ελλάδος ή της Κύπρου να επιβληθούν ταυτόχρονα τα ίδια μέτρα
και κατά της Τουρκίας, η οποία μάλιστα κατέχει στρατιωτικά και
εποικίζει παράνομα έδαφος της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αλλαγή πορείας πρέπει να προλάβει την Τουρκία που πιέζει για
«δημοψηφίσματα», γιατί η μεν λύση στα πλαίσια της συμφωνίας 11/2/2014 θα
της είναι ξεκάθαρα ευνοϊκή για τις μεθοδεύσεις της που θα την
καταστήσουν επικυρίαρχη σ’ ολόκληρη την Κύπρο, η δε αποτυχία λύσης με
αδιέξοδο θα της επιτρέψει να την αξιοποιήσει, με στόχο την περαιτέρω
αναβάθμιση/αναγνώριση του ψευδοκράτους.
*O Ανδρέας Σ. Αγγελίδης είναι μέλος Συμμαχίας Πολιτών.
Collins, ένας απ΄τους σημαντικότερους ηγέτες του ιρλανδικού απελευθερωτικού κινήματος.
