Ετικέτες
- -Παράδοση (140)
- Αμερική-Η.Π.Α (148)
- Αμερική-Η.Π.Α. (2675)
- Ανταρκτική (7)
- Άρης (15)
- Ασία-Μ.Ανατολή (2763)
- Αστρονομία- Επιστήμη (895)
- Αυστραλία (82)
- Αφρικη (307)
- Αφρική (199)
- Αφροδίτη (3)
- Διεθνή (6429)
- Εναλλακτική Ιστορία (274)
- Εξ. Πολιτική (Αρχές) (152)
- Επιστήμη-Διάστημα (170)
- Εσωτερική πολιτική (3342)
- Ευρώπη (7882)
- Ζητήματα Ελληνισμού (12750)
- Ζητήματα Στρατηγικής (3077)
- Ζητήματα Στρατηγικής Μονάδες (2)
- Ζητήματα Στρατηφικής (365)
- Ζωικό Βασίλειο (102)
- Θρησκευτικά Ζητημάτα (1706)
- Ιατρικά (384)
- Ιστορία-Μέθοδολογία (278)
- Ιστορικά (9668)
- Κοινωνία (3026)
- Κουρδικό (301)
- Κρόνος (1)
- Κύπρος (743)
- Μαγειρική (123)
- Μεθοδολογία (33)
- Μονάδες (3570)
- Οικονομία (2581)
- Οπλικά συστήματα (1523)
- Οχήματα (270)
- Παιδεία (540)
- Περιβάλλον (122)
- Πλούτωνας (5)
- Πολιτισμός (1389)
- Ρομαντισμός (220)
- Σελήνη (6)
- ση (2)
- Σημαντική Ανάρτη (2)
- Σημαντική Ανάρτηση (199)
- Συγκριτική Ιστορική Ανάλυση (772)
- Τέχνη (1)
- Τεχνολογία (2)
- Τουρκία (2462)
- Τρομοκρατία (760)
- Φιλοσοφία (336)
- Χ.Α. (748)
- ΧΑ (1)
Τρίτη 19 Ιουλίου 2016
Ancient Eastern Roman underground church discovered in Cappadocia, Turkey
Ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος
17/07/2015
Βούλγαρης Χρήστος
Ο Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος ξεκίνησε στις 17 Ιουλίου 1936 με την εξέγερση του στρατού και ολοκληρώθηκε την 1η Απριλίου 1939 με την ήττα των αριστερών και φιλελεύθερων δυνάμεων που κατείχαν την εξουσία και τη νίκη των εθνικιστών του στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο, που επέβαλε δικτατορία.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’30 η πολιτική ζωή στην Ισπανία είχε πολωθεί επικίνδυνα ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά. Η Μοναρχία είχε καταργηθεί και η αριστερά διεκδικούσε την αναδιανομή της γης, την αυτονομία των περιοχών που συνιστούσαν την Ισπανία (Καταλονία, Βασκωνία κλπ) και τον περιορισμό της δύναμης της πανίσχυρης Καθολικής Εκκλησίας.
Ετικέτες
Διεθνή,
Ευρώπη,
Ζητήματα Ελληνισμού,
Ιστορικά,
Κοινωνία,
Μονάδες,
Οπλικά συστήματα,
Σημαντική Ανάρτηση
Στο φως το νεολιθικό χωριό του Κλήμονα - Η αρχαιότερη ένδειξη γεωργικής δραστηριότητας παγκοσμίως
Σύμφωνα με ανακοίνωση του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου οι φετινές έρευνες στη θέση Άγιος Τύχωνας-Κλήμονας της επαρχίας Λεμεσού έφεραν στο φώς κατάλοιπα τουλάχιστον 20 κυκλικών κτισμάτων, διαμέτρου μεταξύ 3 και 6 μέτρων. Οι έρευνες ολοκληρώθηκαν στις 4 Ιουνίου 2016 και διεξήχθησαν από τη Γαλλική Αρχαιολογική Αποστολή υπό τη διεύθυνση των Jean François Briois (EHESS) και Jean-Denis Vigne (CNRS – Muséum national d’Histoire naturelle).
When Dickens met Dostoevsky
Eric Naiman
Late in 2011, Michiko Kakutani opened her New York Times
review of Claire Tomalin’s biography of Charles Dickens with “a
remarkable account” she had found in its pages. In London for a few days
in 1862, Fyodor Dostoevsky had dropped in on Dickens’s editorial
offices and found the writer in an expansive mood. In a letter written
by Dostoevsky to an old friend sixteen years later, the writer of so
many great confession scenes depicted Dickens baring his creative soul:
“All the good simple people in his novels, Little Nell, even the holy simpletons like Barnaby Rudge, are what he wanted to have been, and his villains were what he was (or rather, what he found in himself), his cruelty, his attacks of causeless enmity toward those who were helpless and looked to him for comfort, his shrinking from those whom he ought to love, being used up in what he wrote. There were two people in him, he told me: one who feels as he ought to feel and one who feels the opposite. From the one who feels the opposite I make my evil characters, from the one who feels as a man ought to feel I try to live my life. ‘Only two people?’ I asked.”
“All the good simple people in his novels, Little Nell, even the holy simpletons like Barnaby Rudge, are what he wanted to have been, and his villains were what he was (or rather, what he found in himself), his cruelty, his attacks of causeless enmity toward those who were helpless and looked to him for comfort, his shrinking from those whom he ought to love, being used up in what he wrote. There were two people in him, he told me: one who feels as he ought to feel and one who feels the opposite. From the one who feels the opposite I make my evil characters, from the one who feels as a man ought to feel I try to live my life. ‘Only two people?’ I asked.”
Sármatas, los jinetes del este 10
en Bárbaros
“Los sármatas eran una nación
salvaje, sin civilizar, proclive a la guerra por naturaleza y famosos
por tatuar sus cuerpos para parecer aún más terribles en el campo de
batalla”. Esta es una pequeña descripción que realiza el
historiador Dión Casio sobre este pueblo, famoso por su caballería y su
ferocidad.
Los sármatas o sauromatae (en su vertiente helénica), eran un conjunto de tribus nómadas de origen iraní, que llegaron a las estepas del norte del Cáucaso entre el siglo VII-VI a.c., estableciéndose entre los ríos Don y Ural. Vivían principalmente de su ganado, aprovechando sus pieles, leche y hueso, siempre con sus carros a cuesta buscando el mejor forraje por la estepa ucraniana. También comerciaban, sobre todo con las colonias griegas del mar negro, que, aunque los consideraban bárbaros apreciaban mucho el trabajo de orfebrería y metalúrgica de los sármatas.
Los sármatas o sauromatae (en su vertiente helénica), eran un conjunto de tribus nómadas de origen iraní, que llegaron a las estepas del norte del Cáucaso entre el siglo VII-VI a.c., estableciéndose entre los ríos Don y Ural. Vivían principalmente de su ganado, aprovechando sus pieles, leche y hueso, siempre con sus carros a cuesta buscando el mejor forraje por la estepa ucraniana. También comerciaban, sobre todo con las colonias griegas del mar negro, que, aunque los consideraban bárbaros apreciaban mucho el trabajo de orfebrería y metalúrgica de los sármatas.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)