Ελληνικής
καταγωγής αμερικανός πολιτικός. Διατέλεσε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ υπό τον
πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον (1969-1973) και Κυβερνήτης της Πολιτείας του
Μέριλαντ (1967-1969). Έμεινε στην ιστορία ως μοναδικός αντιπρόεδρος των
ΗΠΑ που δεν ολοκλήρωσε τη θητεία του, επειδή αναγκάστηκε να παραιτηθεί,
λόγω σκανδάλων.
Έλληνας πολιτικός, με κομβικό ρόλο στα «Ιουλιανά» του 1965 και την επακολουθήσασα «Αποστασία».
Ο
Πέτρος Γαρουφαλιάς γεννήθηκε το 1901 στην Άρτα και καταγόταν από μεγάλη
πολιτική οικογένεια της περιοχής. Ο πατέρας του, Ευάγγελος Γαρουφαλιάς
(1866-1935), είχε εκλεγεί επανειλημμένα βουλευτής και είχε διατελέσει
δήμαρχος Άρτας, ενώ ο παππούς του, Πέτρος Γαρουφαλιάς (1836-1902),
πολιτευόταν με την παράταξη του Χαρίλαου Τρικούπη. Ο νεαρός Γαρουφαλιάς σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οικονομικά στα Πανεπιστήμια Παρισίων και Βερολίνου.
Έλληνας πολιτικός, νομικός και συγγραφέας. Διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας το 1910.
Ο
Στέφανος Δραγούμης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1842 και ήταν γιος του
Κωνσταντινουπολίτη δημοσιογράφου και πολιτικού Νικολάου Δραγούμη
(1809-1879), με καταγωγή από το Βογατσικό της Καστοριάς. Σπούδασε νομικά
στο Παρίσι και έλαβε το διδακτορικό του το 1861. Το 1864 εισήλθε στον
δικαστικό κλάδο και έφθασε μέχρι τον βαθμό του εφέτη το 1875. Στενός
φίλος του Χαρίλαου Τρικούπη,
διορίστηκε τον Μάιο του 1875 Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου
Δικαιοσύνης, αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα παραιτήθηκε, λόγω
διαφωνίας του με τον υπουργό Ιωάννη Παπαζαφειρόπουλο. Συγχρόνως,
παραιτήθηκε και από το δικαστικό σώμα και επιδόθηκε στη δικηγορία.
Στιγμιότυπο από την ταινία «Ένας νομοταγής πολίτης»
Κύπριος ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, με σπουδαία κωμική φλέβα και μεγάλες δυνατότητες στο δράμα.
Ο Σωτήρης Μουστάκας γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου
1940 στο χωριό Κάτω Πλάτρες Λεμεσού και ήταν το τελευταίο παιδί
πολυμελούς οικογένειας. Έκανε μουσικές σπουδές (βιολί), αλλά το όνειρό
του ήταν να γίνει ηθοποιός. Από το Δημοτικό κιόλας ήταν πρωταγωνιστής
στα έργα που ανέβαζε με τους συμμαθητές του. Του άρεσε ο Σέξπιρ, αλλά
και ο Τσάρλι Τσάπλιν, που τον είχε δει στο σινεμά.
Το άτυπο ντεμπούτο του στο θεατρικό σανίδι το έκανε στη Λεμεσό. Είχε πάει να δει τον θίασο του Νίκου Σταυρίδη
και κάποια στιγμή βρήκε την ευκαιρία να τρυπώσει στα καμαρίνια. Εκεί
ζήτησε τη βοήθεια του σπουδαίου κωμικού, όταν θα ερχόταν στην Αθήνα να
σπουδάσει θέατρο. Στο διάλειμμα από σκηνής ο Σταυρίδης έλεγε ανέκδοτα
στον κόσμο. «Κάποια στιγμή σταμάτησε κι άρχισε να φωνάζει το όνομά μου.
Με κάλεσε στη σκηνή. Αυτό ήταν το ντεμπούτο μου» είχε πει.
Σε ηλικία 15 χρονών, συμμετείχε ενεργά στον Απελευθερωτικό Αγώνα
της ΕΟΚΑ (1955-1959), ως αγγελιοφόρος διαταγών του αρχηγού της, Διγενή
Γρίβα, προς τις διάφορες αντιστασιακές ομάδες. Μοίραζε φυλλάδια κι
έγραφε συνθήματα στους τοίχους. Συνελήφθη από τους Άγγλους και
φυλακίστηκε για εφτά μήνες. Με πλαστό διαβατήριο ταξίδεψε στην Αθήνα για
να σπουδάσει ηθοποιός, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του.
Όταν
έφτασε στην Αθήνα, έπιασε δουλειά σ' ένα εστιατόριο ως σερβιτόρος και
παράλληλα έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Κόπηκε, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Ξαναπροσπάθησε και πέρασε. Εκεί γνώρισε
και την ηθοποιό Μαρία Μπονέλου, την οποία παντρεύτηκε το 1973 κι έκαναν
μία κόρη, την Αλεξία. Την περίοδο που σπούδαζε στο Εθνικό, πέρασε στο
πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα στην ΑΣΟΕΕ.
Ως σπουδαστής
εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι κρατώντας ένα μικρό ρόλο
στο έργο «Χαραυγή» του Δημήτρη Μπόγρη (1961) κι ένα χρόνο αργότερα έκανε
την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση με τον θίασο της Κάκιας Αναλυτή και του Κώστα Ρηγόπουλου
στο έργο των Βαγγέλη Γκούφα και Βασίλη Ανδρεόπουλου «Μια πόρτα δραχμές
πεντακόσιες». Με τον ίδιο θίασο συνεργάστηκε και τον επόμενο χρόνο, ενώ
ακολούθησαν συνεργασίες με τους θιάσους Μάρως Κοντού - Γιώργου Πάντζα
και Λάμπρου Κωνσταντάρα - Μάρως Κοντού.
Στα μέσα της δεκαετίας του '60 έπαιξε στους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν,
ενώ σημαντική θεωρήθηκε η ερμηνεία του στον «Ασυλλόγιστο» του Μολιέρου
σε σκηνοθεσία Μιχάλη Μπούχλη. Τη θεατρική σεζόν 1969-1970 συνεργάστηκε
με τον θίασο Αλέξη Μινωτή - Κατίνας Παξινού
στο θεατρικό του Σον Ο’ Κέιζι «Η Ήρα και το παγόνι». Το 1976 συγκρότησε
τον δικό του θίασο και ανέβασε τα έργα «Το κλουβί με τις τρελλές»,
«Βιολιστής στη στέγη», «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» και «Ο
σιγανοπαπαδιάς».
Ηθοποιός με άνεση στον αυτοσχεδιασμό, διακρίθηκε
ιδιαίτερα στην επιθεώρηση. Το 1994 τιμήθηκε με το βραβείο επιθεώρησης
«Παναθήναια» για την ερμηνεία του στο νούμερο «Άμλετ» και δύο χρόνια η
Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων τού απένειμε το βραβείο
«Παπαδούκα» για το νούμερο «Οι δύο δουλειές» στην επιθεώρηση «Και Μί-μη
χειρότερα».
Στον κινηματογράφο, η καριέρα του ξεκίνησε το 1964 με
τον «Ζορμπά» του Μιχάλη Κακογιάννη, όπου υποδύθηκε τον τρελό του χωριού
και ολοκληρώθηκε με τον ρόλο του Τιτσιάνο στην ταινία του Γιάννη
Σμαραγδή «Ελ Γκρέκο» το 2007. Σταθμός θεωρήθηκε η ερμηνεία του στην
ταινία «Ο Νομοταγής Πολίτης», σε σκηνοθεσία Ερρίκου Θαλασσινού και
σενάριο Κώστα Μουρσελά. Τη δεκαετία του '80 πρωταγωνίστησε σε δεκάδες
βιντεοταινίες. Το 2002 βραβεύτηκε για το ρόλο τού 98χρονου χάκερ στην
τηλεοπτική σειρά του Γιάννη Σμαραγδή «Τα χαϊδεμένα παιδιά», που
μεταδόθηκε από την ΕΤ1.
Ο Σωτήρης Μουστάκας πέθανε στις 4 Ιουνίου
2007 σε νοσοκομείο της Αθήνας, σε ηλικία 66 ετών. Λίγες ώρες πριν από
το μοιραίο είχε αισθανθεί αδιαθεσία, κατά τη διάρκεια πρόβας του
«Πλούτου» του Αριστοφάνη, που θα παρουσίαζε με τους Θύμιο Καρακατσάνη, Γιώργο Κωνσταντίνου και Βάσια Τριφύλλη. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από καρκίνο.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
Φιλμογραφία
Zorba the Greek (1964)
Το πρόσωπο της ημέρας (1965)
Μπετόβεν και μπουζούκι (1965)
Μιά σφαίρα στην καρδιά (Une balle au coeur, 1966)
Φίφης ο ακτύπητος (1966)
Να ζει κανείς ή να μη ζει (1966)
Φως νερό τηλέφωνο...οικόπεδα με δόσεις (1966)
Ο κόσμος τρελάθηκε (1967)
Ο μόδιστρος (1967)
Ο χαζομπαμπάς (1967)
Τα ψίχουλα του κόσμου (1967)
Martha (1967)
Για την καρδιά της ωραίας Ελένης (1967)
Άδικη κατάρα (1967)
Έρωτες στη Λέσβο (1967)
Καλώς ήλθε το δολλάριο (1967)
Κολωνάκι διαγωγή μηδέν (1967)
Η κόρη της Πενταγιώτισσας (1967)
Αθήνα, η κλοπή της οδού Σταδίου (1968)
Θα τα κάψω τα λεφτά μου (1968)
Ο μπούφος (1968)
Ο τσαχπίνης (1968)
Οι μνηστήρες της Πηνελόπης (1968)
Ο πεθερόπληκτος (1968)
Η ωραία του κουρέα (1969)
Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1969)
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό… (1969)
Ξύπνα κορόιδο... (1969)
Ένα αστείο κορίτσι (1970)
Η τύχη μου τρελάθηκε (1970)
Ο αχαϊρευτος (1970)
Το παιδί της μαμάς (1970)
Για μια χούφτα τουρίστριες (1971)
Θύμιος εναντίον Τσίτσιου (1971)
Ο αρχιψεύταρος (1971)
Οι άντρες ξέρουν να αγαπούν (1971)
Ένας νομοταγής πολίτης (1974)
Αναστενάζουν οι πενιές (1970)
Γυναίκες στα όπλα (1979)
Γεύση από Ελλάδα (1980)
Καθένας με την τρέλλα του... (1980)
Ο παρθενοκυνηγός (1980)
Η "Νονά" (1981)
Το μεγάλο ρουθούνι (1981)
Πάτερ Γκομένιος (1982)
Εγώ και το πουλί μου (1982)
Καμικάζι τσαντάκιας (1982)
Μήτσος... ο ρεζίλης (1983)
Το ψώνιο (1983)
Το παίζω και πολύ άντρας (1983)
Αν ήταν το βιολί πουλί (1984)
Ο Δυναστείας (1985)
Τα τούβλα (1985)
Ο ροζ γάτος (1985)
Μερικοί το προτιμούν ηλεκτρονικό (1986)
Ο Τσιτσιολίνος (1987)
Καβάφης (1996)
Ο χάρος βγήκε παγανιά (2003)
El Greco (2007)
Βιντεοταινίες
Ο υπηρέτης (1985)
Ο σεξοβόμβος (1986)
Ο θυρωρός της νύστας (1986)
Ο... σαλταδόρος (1986)
Έλα Μιμή στον τόπο σου (1987)
Σωτήρης ο κροκοδειλάκιας (1987)
Τρελλά κανάλια (1987)
Σέξι μπάτσος και σκληρός (1987)
Ο ανοιχτομάτης (1987)
Ολέ ολέ γειά σου Ελλάδα κουρελέ (1987)
Ο πεθερόπληκτος (1987)
Ο κύριος Λιμενάρχης (1987)
Ο τρελλογιατρός (1987)
Εραστής από το ψυγείο (1987)
Κουρείον Περικλής ο Τρίχας (1987)
Ένας τρελός θα μας σώσει (1988)
Εραστής για 11 νύχτες (1988)
Εραστής για κλάματα (1988)
Ανδρέα προχώρα (1988)
Κοριοί και ΑΤΑ και δυο αυγά μελάτα (1988)
Απιστίες με... συνταγή γιατρού (1988)
Βαρύς γλυκός και... μερακλής! (1988)
Διαρρήκτης με το ζόρι (1988)
Ληστές και ασφαλιστές (1988)
Μην το παίζεις υπουργέ (1988)
Ο χασοδίκης (1988)
Παντρεύουν τον Ανδρέα! (1988)
Τι είδε η Φιλιππινέζα (1988)
Το συνδικάτο των μπατήριδων (1988)
Το τίμημα της αγάπης (1988)
Τόλμη και αφασία (1988)
Εγκέφαλος με βίδα... και βαλβίδα!!! (1988)
Ο ερωτοχτυπημένος (1988)
Ο μάγος του σεξ (1988)
Ένας μπάτσος στον... Παράδεισο (1989)
Θα το πάρεις το κορίτσι; (1989)
Καπετάν Φουρτούνας (1989)
Μια τρελή τρελή νύχτα (1989)
Πινασμένος και τζέντλεμαν (1989)
Σκοτώστε... τις γυναίκες μου παρακαλώ (1989)
Ο τζογαδόρος (1989)
Ο εραστής της γυναίκας μου (1989)
Μπορώ και με την.... γιαγιά μου (1989)
Ο Αλεπούς (1990)
Τηλεοπτικές σειρές
Ο κύριος συνήγορος (1970, ΥΕΝΕΔ)
Χαρούμενη Κυριακή (1972, ΕΙΡΤ)
Τα παλιόπαιδα τ' ατίθασα: Το κανονάκι (1980, ΕΡΤ)
Ορκιστείτε παρακαλώ (1982, ΥΕΝΕΔ)
Οι απαράδεκτοι (1991, Mega)
Δέκα μικροί Μήτσοι (1992, Mega)
Το δις εξαμαρτείν (1993, Mega)
Τα χαϊδεμένα παιδιά (2001, ΕΤ1)
Το κόκκινο δωμάτιο: Κώδικας Ελ Γκρέκο (2006, Mega)
του Θ. Παπαρήγα
έθνος είναι μια ιστορική κατηγορία που δημιουργείται από τον
καπιταλισμό, με βάση στοιχεία που προϋπάρχουν και βαθμιαία σχηματίζονται
στους κόλπους της προκαπιταλιστικής κοινωνίας. Προϋποθέσεις του έθνους και του εθνικού κράτους:
α) Γενίκευση και συστηματικοποίηση των εμπορευματονομισματικών σχέσεων. Ο όρος αυτός είναι ο “γενικά απαραίτητος”, δηλ. ο όρος εκείνος χωρίς τον οποίο η εθνική οντότητα δεν μπορεί να υπάρξει.
Αυτό εξηγεί το ότι τα έθνη εμφανίζονται μαζί με την αστική τάξη και το
ότι τα κράτη που υπάρχουν πριν από τον καπιταλισμό δεν είναι εθνικά.
Ο
βυζαντινός στρατός υπό τον αυτοκράτορα Μανουήλ Α' Κομνηνό υφίσταται
δεινή ήττα στο Μυριοκέφαλο της Μικράς Ασίας, από τους Σελτζούκους
Τούρκους του Κιλίτζ Αρσλάν.
"The Great Cattle Raid at Harrison's Landing," sketched by A.R. Waud, Engraving from October 8, 1864 edition of Harper's Weekly (Unless otherwise indicated, all illustrations are courtesy of Wikipedia)
Today's
military highlight is not the usual, run-of-the-mill battle or profile
of a famous leader. It is, rather, something on "the light side of
[military] life." It involved Confederate cavalry seeking to help fill
the larders of the Confederate Army of Northern Virginia during the
siege of Petersburg.
Ο συριακός στρατός σταμάτησε την ISIS από το να φτάσει στις ακτές της νότιας Ευρώπης.
Χωρίς τον συριακό στρατό, το Ισλαμικό Κράτος θα είχε ήδη φτάσει στις
νότιες ακτές της Ευρώπης, είπε ο επικεφαλής της ρωσικής αντιπροσωπείας
του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρωπαϊκή
Κοινοβουλευτική Συνέλευση.
Την εκτίμηση πως η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα θα
επιδεινωθεί, καθώς όπως υποστήριξε, δεν έχει ξεπεραστεί η κρίση στην
Ευρωζώνη, εξέφρασε σήμερα, Τετάρτη (16/09/2015) ο βραβευμένος με Νόμπελ
Αμερικανός οικονομολόγος Τζόζεφ Στίγκλιτς.
«Η κρίση στην Ευρωζώνη σε καμία περίπτωση δεν είναι πίσω μας. Η
κατάσταση της Ελλάδας θα επιδεινωθεί περαιτέρω, ενώ στις άλλες χώρες που
αντιμετωπίζουν οικονομική κρίση τα πράγματα θα πάνε πολύ λίγο
καλύτερα», τόνισε σε συνέντευξή του στη γερμανική οικονομική εφημερίδα
Handelsblatt.
The
top American commander in the Middle East told the Senate Armed
Services Committee that the United States would not reach its goal of
training 5,000 Syrian fighters anytime soon.
News ClipsBy REUTERS2:13Congress Questions General on Syri
Congress Questions General on Syria
Gen. Lloyd J. Austin III, the head of
the United States Central Command, told a Senate panel that only a very
small number of Syrian fighters trained by the United States remained
in the fight.
By REUTERS
WASHINGTON
— Only four or five Syrian individuals trained by the United States
military to confront the Islamic State remain in the fight, the head of
the United States Central Command told a Senate panel on Wednesday, a
bleak acknowledgment that the Defense Department’s $500 million program
to raise an army of Syrian fighters has gone nowhere.
Στιγμιότυπο από το χθεσινό πρωινό πάνελ με θέμα συζήτησης τις προκλήσεις της Δημοκρατίας.
Ο Πολ Κρούγκμαν συμμετείχε και σε πρωινό πάνελ στο πλαίσιο του
συνεδρίου, με θέμα την οικονομική ανισότητα. Στις παρεμβάσεις του,
μεταξύ άλλων, τόνισε ότι η προσδοκία πολλών ότι η κατάρρευση του 2008 θα
οδηγούσε σε ένα νέο New Deal και στην υποχώρηση των φονταμενταλιστών
της αγοράς, διαψεύστηκε. Ωστόσο, είπε, η κατάσταση είναι καλύτερη στην
Αμερική, όπου ο Ομπάμα ακολούθησε σε κάποιο βαθμό τα χνάρια του
Φρανκλίνου Ρούζβελτ. Αντιθέτως στην Ευρώπη, πρόσθεσε, η κατάρτιση της
πολιτικής έχει παραδοθεί σε τεχνοκρατικές ελίτ, «που δεν έχουν ιδέα τι
κάνουν» και απλώς προωθούν δογματικά πολιτικές που περιορίζουν τα
δικαιώματα των εργαζομένων και τα εισοδήματα των πολιτών.
Some readers will remember
the disputes during the last decade when the journalists were hauled
before the farcical "Human Rights Commissions" of Canada and asked to
explain why they had ever said anything that the state commissars did
not agree with. Best of all is that the members of the Commission do not
have to wait for anybody to complain to them before they act.
The Commission is allowed to head out all by itself and search
for things that are offensive. One must wonder whether it may just –
wholly unforeseeably – be a government department which continuously
finds work to justify its existence?
The Tribunal is planning to keep a publicly available list of
people found guilty of "hate speech" — like a sex-offender database.
Presumably this means that members of the public can check that they are
not living in the proximity of anybody who is likely to express
him-or-herself with words.
I am sure that Monsieur Fremont will agree that the safest thing
to do is either not to report an attack on the Canadian Parliament or to
ensure that all papers or individuals who mention such an attack are
immediately fined $10,000 and put on the Hate-Speech-offenders list for
doing so.
The Human Rights Tribunal will be able to decide on each occasion
how much money it wants. Might it not in fact be more convenient for
the Tribunals if they simply put all writers on a system of direct-debit
and levy the fine on absolutely everyone after any terrorist attack?
We had hoped that the country had learned that for most of the
civilized world, blasphemy laws are meant to be a thing of the past. But
after the latest events in Quebec, we will no longer be fooled. The
whole world will be able to see that in Canada blasphemy laws are a
thing of the future.
Mike Kelley, “City 5” (2007–09) (all photos and gifs by the author for Hyperallergic)
Every hero has an origin story. In Superman’s case, legend
and comic books have it that he was born on a planet called Krypton,
whose capital city was Kandor. After Superman’s parents sent him to
Earth, a villain named Brainiac stole Kandor and shrunk it to miniature
size, just before Krypton was destroyed. Some time after that, Superman
encountered Brainiac on Earth and discovered that he had the shrunken
Kandor in his possession. The hero managed to wrest it from the
villain’s control and, in an attempt to safeguard the city, placed it in
a bell jar inside his Fortress of Solitude. There it sat, an
inaccessible home within a home — a place that Superman both longed for
and possessed, but could never fully return to.
Ξαπλωμένος στο νεκροκρέβατό του, το 2013, ο μουλάς Ομάρ πιθανόν να
φανταζόταν μεγαλύτερους τίτλους να δημοσιοποιούν την ζωή και τον θάνατό
του. Αδιαμφισβήτητος διοικητής των Ταλιμπάν, ο Ομάρ είχε πολεμήσει τους
Σοβιετικούς, κυβέρνησε το Αφγανιστάν, και αντιμετώπισε μια επίμονη
εξέγερση που έχει αιμορραγήσει τους Αμερικανούς φορολογούμενους κατά ένα
τρισεκατομμύριο δολάρια και ενέπλεξε τις Ηνωμένες Πολιτείες στον
μακρύτερο πόλεμο στην ιστορία τους.
Τώρα, ο διοικητής αυτών των εχθρικών δυνάμεων είναι νεκρός -ή ήταν
για κάποιο καιρό. Η ανακοίνωση του θανάτου του έφθασε στον Τύπο με
περισσότερο από δύο χρόνια καθυστέρηση, λόγω της χρησιμότητας της
προσποίησης ότι ήταν ζωντανός, τόσο για τους Ταλιμπάν όσο και για την
Ισλαμαμπάντ. Ωστόσο, παρά το τέλος του τεχνάσματος «Σαββατοκύριακο στου
Bernie», οι Αμερικανοί πολιτικοί δεν χαίρονται -και έχουν σοβαρούς
λόγους. Η ανακοίνωση του θανάτου του Ομάρ φαίνεται να κατακερματίζει
τους Ταλιμπάν.
ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΟΙ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ.
Οποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες. Για του λόγου το αληθές,
αρκεί μια ματιά προς Τουρκία μεριά, στον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν,
που έσπειρε ανέμους πολιτικής σκοπιμότητας (ξεκινώντας πόλεμο ενάντια
στο PKK) και τώρα θερίζει θύελλες (βλέποντας τη χώρα του να βυθίζεται
στο χάος, την τουρκική οικονομία να κατεβάζει ρυθμό και την προσωπική
του δημοφιλία να μετράει σημαντικές απώλειες στον δρόμο προς τις νέες
πρόωρες εκλογές της 1ης Νοεμβρίου).
ΕΣΠΕΙΡΕ ΑΝΕΜΟΥΣ, ΘΕΡΙΖΕΙ ΘΥΕΛΛΕΣ.
Ο Τ. Ερντογάν σε κηδεία αξιωματικού που σκοτώθηκε σε συγκρούσεις με
αντάρτες του ΡΚΚ. Οι μεθοδεύσεις και η πρόκληση εσωτερικής αστάθειας
φαίνεται πως γυρίζουν μπούμερανγκ για τον πρόεδρο της Τουρκίας
Ο σουλτάνος τα είχε βέβαια υπολογίσει αλλιώς. Είχε υπολογίσει ότι
υποκινώντας αστάθεια στο εσωτερικό, θα συσπείρωνε την εκλογική του βάση
και ότι θα έπληττε τους πολιτικούς του αντιπάλους (το φιλοκουρδικό HDP),
προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για την εκλογική ανάκαμψη της
ισλαμοσυντηρητικής παράταξης (AKP) στις επικείμενες κάλπες.
Στην πράξη ωστόσο, τα μαγειρέματα δείχνουν να «κοστίζουν» δημοσκοπικά
στον Ερντογάν, ο οποίος πλέον δεν παρουσιάζεται ως εγγυητής της
ασφάλειας (όπως θα ήθελε) αλλά ως θρυαλλίδα της αστάθειας.
Άγρια κόντρα στον «αέρα» του δελτίου ειδήσεων του Mega είχαν η
Πρόεδρος της Βουλής και υποψήφια της Λαϊκής Ενότητας, Ζωή
Κωνσταντοπούλου και οι δημοσιογράφοι Γιάννης Πρετεντέρης, Μαρία
Σαράφογλου και Νίκος Ευαγγελάτος.
Η Πρόεδρος της Βουλής, έστρεψε τα βέλη της στον Πρετεντέρη,
τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Ειδικά για τον κ. Πρετεντέρη επιτρέψτε μου να
μην αποδέχομαι τον χαρακτηρισμό δημοσιογράφος». Ο δημοσιογράφος την
ρώτησε «γιατί έχει τέτοιο πανικό». Από τα «πυρά» της Ζωής δεν γλίτωσε
ούτε η Μαρία Σαράφογλου.
