Αναλύσεις και σχόλια για Ιστορία, Εξ. πολιτική και άλλα ζητήματα
Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014
Πέντε καίρια μαθήματα για την αριστερά από το νέο βιβλίο της Ναόμι Κλάιν
Γράφουν ο Ethan Corey και η Jessica Corbett
Στα προηγούμενα βιβλία της «Το Δόγμα του Σοκ: Η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής (2007)» και το «ΧΩΡΙΣ ΣΥΜΒΟΛΑ: Χωρίς Χώρο, Χωρίς Επιλογή, Χωρίς Δουλειές (2000)», η Καναδή συγγραφέας και ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν καταπιάστηκε με θέματα όπως η νεοφιλελεύθερη «θεραπεία-σοκ», ο καταναλωτισμός, η παγκοσμιοποίηση και ο «καπιταλισμός της καταστροφής», τεκμηριώνοντας εκτενώς τις δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από τη δραματική αύξηση της οικονομικής ανισότητας και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών.Η νομισματική μάστιγα της Ευρώπης
του Κώστα Λαπαβίτσα
Πολιτική αναταραχή λοιπόν στη Γαλλία, καθώς η κρίση του κέντρου της Ευρωζώνης γίνεται όλο και βαθύτερη. Ο πρόεδρος Ολάντ αντιδρά σπασμωδικά στη γερμανική πίεση, χωρίς ξεκάθαρη κατεύθυνση και χωρίς να διαφαίνεται ότι υπάρχει αντίληψη της πραγματικής κατάστασης της χώρας. Το πρόβλημα της Γαλλίας δεν είναι απλώς η λανθασμένη πολιτική λιτότητας που εκπορεύεται από το Βερολίνο. Η κρίση της Γαλλίας έχει δομικά αίτια που προέρχονται από την ίδια τη φύση της Ευρωζώνης.
Αξίζει να αφιερώσετε λίγα λεπτά στο διάγραμμα που παραθέτω από μια σχετικά αξιόπιστη πηγή του διαδικτύου. Πρόκειται για μια παραλλαγή ενός διαγράμματος που αρχικά δημοσίευσε ο Nicholas Crafts, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Warwick, στο έγκριτο VoxEU το Δεκέμβριο του 2013. Είναι φυσικά απαραίτητο να υπάρχει μια επιφυλακτικότητα – ακόμη και σε μετρήσεις που κάνει κανείς μόνος του – αλλά αυτό που απεικονίζεται στο διάγραμμα ταιριάζει απόλυτα με ό,τι ζούμε και με ό,τι δείχνουν άλλα στατιστικά στοιχεία που συνεχώς δημοσιεύονται στο ευρωπαϊκό κέντρο.
«Οι εσωτερικοί μετανάστες της Ε.Ε. βρίσκονται αντιμέτωποι με μια ζούγκλα»
ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΑΝΟΣ, καθηγητής Κοινωνιολογίας και Μεταναστευτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Μπάμπη Αγρολάμπο
«Εχουμε ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που έχουν αρχίσει και μεταναστεύουν τα τελευταία χρόνια, λίγο πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, και ανήκουν σε μεγαλύτερες ηλικίες, 45, το λιγότερο, μέχρι και 60 χρόνων. Οι περισσότεροι προέρχονται από τη Βόρεια Ελλάδα και είναι κατά κύριο λόγο αυτοί που λέμε ανειδίκευτοι εργαζόμενοι».
ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ;
by
Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού το γήινο Κοράνι θεωρείται πιστό αντίγραφο του ουρανίου το οποίο βρίσκεται συνεχώς μαζί με το Θεό/Αλλάχ. Συνεπώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχουν στον ουρανό πάνω από ένα Κοράνι. Βέβαια η ιδέα που διατύπωσε ο Μωάμεθ περί ουρανίου Κορανίου στο «Αντίθετα αυτό είναι ένα Δοξασμένο Κοράνιο, (που έχει γραφεί) σε πίνακα καλά Προφυλαγμένο, (από τη μετατροπή και τη φθορά)» Κοράνι 85:21 – 22 κάθε άλλο παρά πρωτότυπη είναι.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ
Το Κοράνι (al–Qur’an) είναι το ιερό βιβλίο του Ισλάμ. Η αραβική λέξη «κουράν» προέρχεται από το σημιτικό ρήμα qara’a και σημαίνει ανάγνωση, αναγγελία, κήρυγμα. Μέχρι το θάνατο του Μωάμεθ 632 μ.Χ. δεν φαίνεται να υπήρξε κάποια γραπτή εκδοχή των αποκαλύψεων που ο Μωάμεθ ισχυρίζεται πως δέχτηκε από το Θεό/Αλλάχ. Σύμφωνα με την ισλαμική παράδοση ο διάδοχος του Μωάμεθ, Αμπού Μπακρ 632 – 634 μ.Χ. έκανε μια απόπειρα περισυλλογής και συστηματοποίησης των αποκαλύψεων αυτών. Όμως επειδή κυκλοφορούσαν διάφορες εκδοχές των αποκαλύψεων αυτών, ο τρίτος Χαλίφης ο Οθμάν 644 – 656 διαμόρφωσε – μέσω μιας επιτροπής – το κείμενο του Κορανίου το οποίο αναγνωρίστηκε ως αυθεντικό και δόθηκε η εντολή να καταστραφεί κάθε άλλη γραφή ή παραλλαγή…Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού το γήινο Κοράνι θεωρείται πιστό αντίγραφο του ουρανίου το οποίο βρίσκεται συνεχώς μαζί με το Θεό/Αλλάχ. Συνεπώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχουν στον ουρανό πάνω από ένα Κοράνι. Βέβαια η ιδέα που διατύπωσε ο Μωάμεθ περί ουρανίου Κορανίου στο «Αντίθετα αυτό είναι ένα Δοξασμένο Κοράνιο, (που έχει γραφεί) σε πίνακα καλά Προφυλαγμένο, (από τη μετατροπή και τη φθορά)» Κοράνι 85:21 – 22 κάθε άλλο παρά πρωτότυπη είναι.
O λόγος που μισείται το νόημα…
Είναι γνωστός ο διχασμός που βιώνει ο άνθρωπος ανάμεσα στην ιδιωτική καθημερινότητά του και στον κοινωνικό και δημόσιο βίο του. Είναι εξαιρετικά παράδοξο το φαινόμενο αυτού του διχασμού και δεν θα μπορούσε να επιλυθεί, αν το άτομο δεν κατανοήσει τη δύναμη που έχει η καθημερινότητά του και τις δυνάμεις που την κυβερνούν. Απόλυτη γνώση δεν είναι δυνατόν να υπάρχει, αλλά ορισμένες αδρές γραμμές κατεύθυνσης ήδη είναι ορατές. Και φυσικά οι ατομικές διαφορές είναι αναρίθμητες και μη προσεγγίσιμες απόλυτα.
1. Ποια η αντίληψη του ανθρώπου για την κοινωνία: Ένα βασικό χαρακτηριστικό της αντίληψης που έχει ο άνθρωπος για την κοινωνία είναι ότι αυτή αποτελεί τον«άλλον», ο οποίος είναι εν δυνάμει εχθρός αλλά και μέτρο σύγκρισης και φορέας αποδοχής του ίδιου. Όλοι οι φόβοι του εστιάζονται στον κίνδυνο που απορρέει από την ύπαρξη του εχθρού, χωρίς λογικά να μπορεί κανείς να αρνηθεί την επικινδυνότητα αυτή και γι’ αυτό εξάλλου είναι τόσο καλά θεμελιωμένη αυτή η αντίληψη.
Ένα δεύτερο στοιχείο είναι ότι η κοινωνία γίνεται το χωνευτήρι της δικής του ατομικής ευθύνης λόγω του μεγέθους της, δηλαδή μέσα σε αυτήν οι δικές του ευθύνες για την κατάσταση τόσο της κοινωνίας όσο και τη δική του αναμειγνύονται με τις ευθύνες όλων των άλλων και χάνονται μέσα τους με αποτέλεσμα να αισθάνεται αποενοχοποίηση.
Ένα τρίτο στοιχείο είναι ότι η κοινωνία μπορεί ενίοτε να τον προστατεύει αλλά με ιδιαίτερη δύναμη τόσο απέναντι σε άλλες επικίνδυνες κοινωνικές δυνάμεις αλλά και απέναντι σε άλλους εξωτερικούς κινδύνους, δηλαδή αποτελεί ένα προστατευτικό κάλυμμα λόγω της πληθικής και οργανωμένης δυναμικής της.
Ένα τέταρτο στοιχείο είναι ότι οι διεργασίες ανάπτυξης και υπεροχής που διαδραματίζονται μέσα στους κοινωνικούς κύκλους, μικρούς ή μεγάλους, απορροφούν όλη την προσοχή του ανθρώπου (πέρα βέβαια από το άγχος της επιβίωσης) έτσι ώστε να τον προστατεύουν από την καταγραφή του ωμού φόβου του θανάτου που είναι το θεμέλιο της ζωής του.
Και το πέμπτο στοιχείο είναι ότι η διαπίστωση της εχθρικότητας της κοινωνίαςαποτελεί όχι μόνον παράγοντα αποενοχοποίησης αλλά και δικαιολογίας για τις ατομικές επιλογές που έτσι ενισχύονται.
Έτσι ο άνθρωπος στρέφεται στην ιδιωτική του ζωή θεωρώντας ότι ο εχθρός βρίσκεται έξω από αυτόν τον μικρόκοσμο και ότι αυτός ο ιδιωτικός κόσμος του δικαιούται να είναι το μοναδικό επίκεντρο της προσοχής του. Βέβαια δεν μπορούν να αποκλειστούν και άλλες οπτικές γωνίες.
Οι “αιώνιοι φοιτητές” και η αθάνατη ηλιθιότητα…
Οι “αιώνιοι φοιτητές” και η αθάνατη ηλιθιότητα…
Του Παναγιώτη Μαυροειδή
«…Αν θέλουν να διαγράψουν κάτι οι αθάνατα ηλίθιοι και βάρβαροι δεν είναι τίποτα άλλο παρά το όνειρο και την ελπίδα για το καλύτερο που πρέπει να είναι το βάθρο της παιδείας. Αν αυτό ξεριζωθεί από τους νέους, θα πεθάνει και μέσα στην κοινωνία. Ένα κοινωνικό και πολιτικό σύστημα όμως πολλαπλά αντιδραστικό, έχει πολλούς λόγους, πάντα με βάση την παράλογη λογική του, να επιβάλλει καθεστώς στρατώνα, πανικού και απόλυτης υποταγής στους σημερινούς νέους φοιτητές…»
Πώς στρώθηκε ο δρόμος για τον φασισμό… στην χώρα μας…
Αν μου ζητούσαν να επιλέξω μια φράση-κλειδί που ακουγόταν πολύ στην Ελλάδα τις προηγούμενες δυο δεκαετίες, δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό: «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε πολλές φορές από χιλιάδες χείλη απλών πολιτών. Μπορεί να την είπες κι εσύ. «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε, ως απάντηση, από εκατοντάδες «καλλιτέχνες» και ηθοποιούς, όταν ερωτήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για τα όσα συνέβαιναν στη χώρα μας. Το πίστευαν; Το έλεγαν γιατί ήθελαν να τα έχουν καλά με όλους και να μη χάσουν «πελάτες»; Πάντως, το έλεγαν.
Τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτική στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο είναι σήμερα. Αν ξεκινούσες πολιτική συζήτηση, οι άνθρωποι δυσανασχετούσαν. Ήταν «βαρετό».
Ορθολογισμός
Το να σκέπτεται και να κρίνει κανείς σύμφωνα με τις επιταγές τού ορθού λόγου. Στη φιλοσοφία είναι μια γνωσιολογική θεωρία και μέθοδος έρευνας που θεωρεί τον λόγο ως κύρια πηγή και έλεγχο της γνώσης, τείνει να μη λαμβάνει υπ’ όψιν της την κατ’ αίσθηση εμπειρία, σε αντιδιαστολή με την εμπειριοκρατία, και υποστηρίζει ότι υπάρχουν αλήθειες τις οποίες ο νους μπορεί να συλλάβει άμεσα, γιατί είναι αφ’ εαυτών προφανείς και πρόδηλες. Δηλαδή είναι κάθε φιλοσοφική θεωρία που πιστεύει ότι η δομή της πραγματικότητας είναι απόλυτα λογική, τέτοια δηλαδή που να μπορεί να την αντιληφθεί ολοκληρωτικά το λογικό του ανθρώπου.
78 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΛΟΡΚΑ ΑΠΟ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΦΡΑΝΚΟ…
Τη νύχτα της 18ης Αυγούστου 1936, έξω από τη Γρανάδα μέλη της τοπικής φάλαγγας του φασίστα δικτάτορα Φράνκο πήραν τον 38χρονοκομμουνιστή ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.Ο Λόρκα είχε ταχθείανοιχτά κατά του φασισμού και των πραξικοπηματικών σχεδίων της Φάλαγγας. Το πρωί της 19ης τουφεκίστηκε στο Βιθνάρ. Έτσι έκλεισε ο σύντομος κύκλος της ζωής ενός εκ των μεγαλύτερων ποιητών του αιώνα μας.
“Με τη δική του ματιά μάθαμε να «κοιτάζουμε» την Ισπανία. Μοναχικός καβαλάρης της ποίησης, του θεάτρου και της μουσικής, ταξίδευε, ολοένα ταξίδευε, για την Κόρδοβα. Πισωκάπουλα στο μαύρο άλογό του, γυμνόστηθη Τσιγγάνα με το όπλο στο χέρι, η δημοκρατική Ισπανία, του «Νο Πασαράν».
Αμφίπολη, η Αλεξάνδρεια της Ελλάδας;
Γράφει ο Γιάννης Σιατούφης
Η Αμφίπολη ιδρύθηκε από τους Αθηναίους, συγκεκριμένα από τον στρατηγό Άγνωνα, το 438 π.Χ. . Η πόλη-κράτος των Αθηνών εκείνη την περίοδο βρίσκεται στη χρυσή εποχή της ανάπτυξής της. Για την κοινωνική προστασία των φτωχότερων και ακτήμονων τάξεων του αττικού πληθυσμού, αλλά και για την κατοχύρωση της αθηναϊκής κυριαρχίας μέσα στην περιοχή της μεγάλης αθηναϊκής συμμαχίας που είχε σχηματίσει, ίδρυε διάφορες αποικίες και κληρουχίες. Η διαφορά τους είναι ότι, ενώ οι αποικίες οργανώνονταν ως ανεξάρτητες πολιτείες με ιδιαίτερη νομοθεσία κατά τα πρότυπα των παλαιών αποικιών της αρχαϊκής εποχής, οι κληρουχίες είχαν άρρηκτη πολιτική εξάρτηση από το αθηναϊκό κράτος. Οι κληρούχοι διατηρούσαν τα δικαιώματά τους ως Αθηναίοι πολίτες και η περιοχή τους ήταν τμήμα της αθηναϊκής επικράτειας. Τέτοια κληρουχία ήταν η Αμφίπολη, η οποία είχε αττική φρουρά που διοικούνταν από φρούραρχο.Η εξέλιξη της Συνείδησης και η γέννηση του θρησκευτικού συναισθήματος
του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
2.8. Η αφύπνιση της ατομικότητας:
Ο πρώιμος άνθρωπος, εξαιτίας της συνεχούς ενασχόλησης με τα εργαλεία του και την ομαδική συνεργασία στο κυνήγι, μπόρεσε να κάνει ένα σημαντικό διανοητικό βήμα. Απέκτησε σταδιακά τη διάκριση να συγκρίνει πράγματα, τρόπους και μορφές, την ικανότητα να ταξινομεί και να ιεραρχεί τα δεδομένα της πραγματικότητάς του. Άρχισε επίσης να αξιοποιεί τα συμπεράσματα από την εμπειρική του γνώση, υπό τη μορφή μεθόδων και τεχνικών, που ήταν προσαρμοσμένες στα δεδομένα της φυσικής πραγματικότητας με αποκλειστικό σκοπό την επιβίωση.
Παρόλο που τα λίθινα εργαλεία και τα όπλα, είχαν αρχίσει να βελτιώνουν αισθητά τις βιοτικές του συνθήκες, και του είχαν προσφέρει ένα σωτήριο μέσο άμυνας και εξασφάλισης τροφής, ο πρώιμος άνθρωπος συνέχιζε την αγωνιώδη πορεία του μέσα στην αβεβαιότητα και στους κινδύνους. Ο φόβος και η αίσθηση της αδυναμίας που του προξενούσαν τα ακραία φυσικά φαινόμενα και η συνεχής απειλή των μεγάλων σαρκοφάγων, συνόδευαν πάντοτε τα δύσκολα χρόνια μιας, κατά μέσο όρο, σύντομης ζωής. Ο πόνος, η πείνα και ο φόβος, είναι πολύ έντονα αισθήματα, ικανά να προκαλέσουν με την δράση τους την αφύπνιση της ατομικότητας, που στέκεται με δέος απέναντι στις αιτίες που τα δημιουργούν. Η αίσθηση της ατομικότητας που απειλείται, και που νιώθει έντονα τις συνέπειες του περιβάλλοντός της, οδήγησε σταδιακά στη διάκριση του Είμαι (υποκειμενικότητα) από το Είναι, δηλαδή από την εξωτερική δράση του κόσμου (αντικειμενικότητα). Αυτός ο διαχωρισμός έθεσε τις βάσεις της Αυτοσυνειδησίας, η οποία με τη σειρά της θεμελίωσε το Εγώ που άρχισε να «χτίζει» στην αρχή με απλά υλικά τη λειτουργία της.
Ο Γάλλος νεοκλασικιστής ζωγράφος Jean-Léon Gérôme, (1824 –1904)
 |
Αυτοπροσωπογραφία
|
Ο Ζαν-Λεόν Ζερόμ, ήταν Γάλλος ζωγράφος και ακαδημαϊκός, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της τελευταίας φάσης του νεοκλασικισμού στη Γαλλία, συνδυάζοντας τις νεοκλασικές ιδέες με την οριενταλιστική εικονογραφία. Στο εύρος τού έργου του περιλαμβάνονται ιστορική ζωγραφική, αλλά και θέματα από την Ελληνική μυθολογίαβ[›] φέρνοντας την Ακαδημαϊκή ζωγραφική[2] παράδοση σε μια καλλιτεχνική κορύφωση.
Ο Ζαν-Λεόν Ζερόμ ήταν γιος χρυσοχόου, πήγε σχολείο στη Βεζούλ (Vesoul)[3] και μαθήτευσε στο εργαστήριο του Πωλ Ντελαρός (Paul Delaroche, 1797 - 1859) στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού το 1842. Στη συνέχεια, το 1844, σπούδασε κοντά στον Σαρλ Γκλερ (Charles Gleyre, 1818 - 1874), αλλά μόνο για τρεις μήνες. Αργότερα ταξίδεψε στην Ιταλία, όπου παρέμεινε για ένα χρόνο. Ο Ζερόμ, ως ένθερμος οπαδός του Νεοκλασικισμού, τέθηκε επικεφαλής μιας ομάδας νέων καλλιτεχνών, γνωστής ως «Οι Νεοέλληνες», οι οποίοι συγκεντρώνονταν στο ιστορικό Καφέ Λε Προκόπ (Café Le Procope) του Μονπαρνάς.
Κατά τη διάρκεια της Ιουλιανής Μοναρχίας στη Γαλλία, η «επίσημη» φιλοσοφία για την τέχνη ήταν η αποκαλούμενη "juste milieu" (προφέρεται ζυστ μιλιέ), δηλαδή ένας ενδιάμεσος συνδυασμός νεοκλασικών ιδεών και ενός ανερχόμενου ρομαντισμού, αλλά και ενός συγκαλυμμένου ερωτισμού, πολύ δημοφιλούς στα κοινωνικά στρώματα της παρισινής μπουρζουαζίας. Η φιλοσοφία αυτή βρήκε την πραγμάτωσή της στον πίνακα του Ζερόμ «Η Κοκορομαχία» (1847), έξοχο δείγμα νεοκλασικής τεχνοτροπίας, για τον οποίο τιμήθηκε με μετάλλιο, όταν εκτέθηκε στο Σαλόν του 1847 στο Παρίσι.
Το 1852, ο Ζερόμ έφυγε για τη Ρωσία, λόγω όμως του επικείμενου πολέμου, κατέληξε στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή ήταν η πρώτη του γνωριμία με την Ανατολή. Τον επόμενο χρόνο ταξίδεψε στη Γερμανία και την Ουγγαρία, όπου κάνοντας ένα σταθμό, ζωγράφισε το στρατόπεδο των Ρώσων στρατιωτών, που εκτέθηκε στο Σαλόν του 1854.
Ο Φειδίας και οι περιπέτειες του...
Ο Φειδίας ήταν γιος του Χαρμίδη. Γεννήθηκε γύρω στο 490 π.Χ. και πέθανε το 430 π.Χ. Ήταν ένας από τους γνωστότερους γλύπτες της ελληνικής αρχαιότητας, ίσως ο σημαντικότερος της κλασικής περιόδου. Δάσκαλοί του ήταν ο Ηγίας από την Αθήνα, ο Αγέλαδος από το Άργος και ο Πολύγυστος.
Τα πρώτα έργα του Φειδία ήταν αφιερωμένα εις μνήμην της νίκης των Ελλήνων στον Μαραθώνα εναντίον των Περσών. Στους Δελφούς ο Φειδίας ανήγειρε ένα γλυπτικό σύμπλεγμα από ορείχαλκο, που περιελάμβανε τα αγάλματα του Απόλλωνα και της Αθηνάς, μερικών άλλων ηρώων μαχητών και του στρατηγού Μιλτιάδη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)