Ετικέτες

Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Η έννοια του κράτους στο έργο του Γ. Κορδάτου…




(*) του Δημήτρη Καλτσώνη
Το έργο του Γ. Κορδάτου προϋποθέτει και εμπεριέχει, όπως είναι φυσικό, μια συγκεκριμένη αντίληψη για το κράτος[1]. Στην Εισαγωγή εις την Νομικήν Επιστήμηνβρίσκουμε μάλιστα έναν ορισμό του κοινωνικού φαινομένου:
Το κράτος «είναι ιστορικόν φαινόμενον και γέννημα της κοινωνίας. Και, ως κοινωνικό προϊόν, εμφανίζεται εις ωρισμένον σημείον της εξελίξεως της κοινωνίας και είναι η ομολογία τρόπον τινά της ιδίας κοινωνίας, ότι έχει έλθει εις αλύτους αντιθέσεις με τον εαυτόν της. Δια να μη επέλθη λοιπόν διάλυσις της κοινωνίας, εκ των αντιθέσεων τούτων και δια να συγκρατηθούν οι ενδοκοινωνικοί αγώνες οι προερχόμενοι εκ της συγκρούσεως συμφερόντων, καθίσταται αναγκαία μία υπέρ την κοινωνίαν ισταμένη δύναμις, ήτις να πραϋνη τας αντιθέσεις ταύτας και να τας κρατή εντός των ορίων της τάξεως. Αύτη λοιπόν η εκ της κοινωνίας προερχομένη αλλά διαρκώς υπέρ ταύτην τιθεμένη και αποξενωμένη αυτής δύναμις, είναι το Κράτος»[2]. Το χωρίο αυτό είναι ουσιαστικά απόδοση κειμένου του Φ. Ένγκελς[3]. Τον ίδιο ορισμό επαναλαμβάνει αργότερα όταν καταφεύγει σε πλατιά αποσπάσματα του Φ. Ένγκελς από την Καταγωγή της οικογένειας[4].

Adam Smith: Περί εισαγωγών και εξαγωγών…



Smith-wealthofnations
” Μπορεί η αξία των εισαγωγών ενός έθνους να είναι μεγαλύτερη από αυτή των εξαγωγών για μισό αιώνα…Ακόμα και τα χρέη που συσσωρεύει απέναντι στα κύρια έθνη με τα οποία συναλλάσεται μπορεί να αυξάνονται σταδιακά.Ωστόσο ο πραγματικός του πλούτος, η ανταλλάξιμη αξία του ετήσιου προϊόντος των ΕΔΑΦΩΝ και της ΕΡΓΑΣΙΑΣ του μπορεί κατά την ίδια περίοδο να έχει αυξηθεί σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.”
Adam Smith
“An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations”,1776.
http://www.bigblue.com

Das Buch Gegen Nazis: Ένα εγχειρίδιο “πρώτων βοηθειών” ενάντια στη νεοναζιστική απειλή…




ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΝΑΖΙ
(Δεξιός εξτρεμισμός -
 Τι πρέπει κάποιος να γνωρίζει
και πώς μπορεί να αμυνθεί)
Εκδ. Die Zeit, 2009
Αν δεχτούμε το αξίωμα ότι η Ελλάδα βιώνει ετεροχρονισμένα όσα έχουν προηγηθεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με διαφορά φάσης γύρω στις 2 με 3 δεκαετίες, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το ξεπέταγμα του ανθυποβαλκάνιου ναζισμού τα τελευταία 4 περίπου χρόνια ακολουθεί με καθυστέρηση τη “μόδα” που άνθισε στη δυτική Ευρώπη από τα 80s μέχρι τις αρχές των 90s, αλλά και στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης τα χρόνια από την πτώση του τείχους, μέχρι σήμερα.

Αυτός ήταν ο στρατάρχης Γκεόργκι Ζούκοφ!


 
 
 
 
 
 
1 Vote

Οταν τα παιχνίδια με την μπάλα κρύβουν μεγαλύτερη ένταση από τα «παιχνίδια» του πολέμου
του Γιάννη Γεωργάκη

Ο γερμανός «κάιζερ του ποδοσφαίρου» Φριτς Βάλτερ και ο ρώσος «συνταγματάρχης του μπάσκετ» Αλεξάντρ Γκομέλσκι καταθέτουν προσωπικές μαρτυρίες για την ανθρώπινη πλευρά του σοβιετικού ήρωα του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου
Τα γενέθλια δύο μεγάλων «στρατηγών» γιόρταζουν πάντα Γερμανοί και Ρώσοι: του Φριτς Βάλτερ και του Αλεξάντρ Γκομέλσκι αντιστοίχως, οι οποίοι έζησαν από πρώτο χέρι τα δεινά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν δοξάστηκαν όμως στα πεδία των μαχών. Κατέκτησαν τα παράσημά τους στους αθλητικούς χώρους. Παγκόσμιος πρωταθλητής ποδοσφαίρου το 1954 ο Φριτς Βάλτερ, βοήθησε την ηττημένη του πολέμου Γερμανία να σταθεί ψυχολογικά στα πόδια της. Ηταν ο αρχηγός της Εθνικής Γερμανίας στον τελικό της Βέρνης εναντίον της Ουγγαρίας (3-2).

“Έλληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς”…





Αυτό το δημοσίευμα του κατοχικού τύπου προαναγγέλλει την εκτέλεση 200 κομμουνιστών αιχμαλώτων την Πρωτομαγιά του ’44 ως αντίποινα για το θάνατο 4 Γερμανών από τις αντιστασιακές δυνάμεις.
-
Προσέξτε τη “λεπτομέρεια” που αναφέρει ότι “Έλληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς”. Αυτοί οι “εθελονταί” που έδειξαν τόσο ζήλο να σκοτώσουν συμπατριώτες τους για χάρη 4 απωλειών του γερμανικού κατοχικού στρατού, δεν είναι άλλοι από τους βιολογικούς και ιδεολογικούς προγόνους των σημερινών χρυσαυγιτών, ακροδεξιών κ.λπ.
-
Το στοιχείο αυτό έρχεται να προστεθεί σε δεκάδες άλλα στοιχεία που τεκμηριώνουν την άποψη πολλών σύγχρονων ιστορικών ότι τα διαβόητα εθελοντικά τάγματα των γερμανοντυμένων ευζώνων, τα λεγόμενα τάγματα ασφαλείας που έμειναν στην ιστορία ως “γερμανοτσολιάδες”, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας ελληνόφωνος στρατός κατοχής. Όταν οι αντάρτες μας χτυπούσαν ταγματασφαλίτες, ήταν πεισμένοι ότι δεν χτυπούσαν απλώς κάποιους προδότες συνεργάτες των Γερμανών, αλλά ένα αυτεξούσιο τμήμα του κατοχικού στρατού.
-
Ο ζήλος των Ελλήνων γερμανοτσολιάδων να πνίξουν στο αίμα κάθε μορφή αντίστασης, τους οδήγησε πολλές φορές κατά το τελευταίο έτος της Κατοχής να προχωρήσουν σε παρόμοιες “αυτόβουλες” ενέργειες. Π.χ. στον Χορτιάτη, στις 2 Σεπτεμβρίου 1944, αυτοί που ατίμασαν, βασάνισαν, πυρπόλησαν και εκτέλεσαν 149 ανθρώπους, δεν ήταν τόσο Γερμανοί στρατιώτες (όπως σε άλλους μαρτυρικούς τόπους) όσο Έλληνες συνεργάτες, οι οποίοι έδρασαν υπό την επίβλεψη του Γερμανού εγκληματία πολέμου Σούμπερτ.
-
Τα χτυπήματα των αντάρτικων δυνάμεων ενάντια στον ελληνόφωνο κατοχικό στρατό προβάλλονταν από τη μετεμφυλιακή αντικομμουνιστική προπαγάνδα ως άδικες επιθέσεις σε πατριώτες που αρνούνταν να συνταχθούν με το ΕΑΜ. Άκρα της πηγάδας σιωπή για τον σκοτεινό ρόλο των γερμανοτσολιάδων, που άλλωστε στα χρόνια της χούντας αναγνωρίστηκαν ως “αντιστασιακοί” με πρωτοβουλία του ίδιου του Παπαδόπουλου (άλλη σκοτεινή μορφή κι αυτός, με αποκρυμμένη ταγματασφαλίτικη δράση επί Κατοχής)…
-
Αυτή η μικρή ιστορική υπόμνηση γίνεται στη μνήμη των 200 αλησμόνητων κομμουνιστών που σαν σήμερα, πριν 70 χρόνια, πότισαν με το αίμα τους το χώμα της Καισαριανής.
-
Οι μεταμοντέρνοι νεοφιλελεύθεροι ιστορικοί, τύπου Στάθη Καλύβα, που μονοπώλησαν κατά την προηγούμενη δεκαετία τις σελίδες των mainstream φυλλάδων των διάφορων ΔΟΛιων ναυαρχίδων, για να διατυπώσουν τις ιδεοληψίες τους περί “μαύρης και κόκκινης βίας” και “δικαιολογημένης ένταξης στα τάγματα ασφαλείας ως αντίδρασης στη βία της αριστεράς”, ας θαυμάσουν τα νεοναζιστικά τέρατα που συντέλεσαν στο να γεννηθούν. Είναι και δικά τους παιδιά. Να τα χαίρονται.
-
Πηγή. http://jungle-report.blogspot.gr/2014/05/100.html

Πως καμιά φορά η λογοτεχνία κάνει τον κόσμο λίγο καλύτερο…



1 Vote
του Κωνσταντίνου Τζαμιώτη
Με αφορμή το θάνατο του Μαρκές προ ημερών, θυμήθηκα ένα περιστατικό που συνέβη πριν αρκετά χρόνια, σε κάποιο στρατιωτικό φυλάκιο στον κόλπο της Αχλαδερής στη Λέσβο. Ανάμεσα στους υπηρετούντες σ’ εκείνο το απομονωμένο σημείο του νησιού, υπήρχε και κάποιος δεκαοχτάχρονος, άντε δεκαεννιάχρονος Γιώργος Σβουνάκης, Σβανάκης, Στουπάκης, αδυνατώ να θυμηθώ. Από ένα ορεινό χωριό του Ηρακλείου νομίζω καταγόταν, κτηνοτρόφος, συγκέντρωνε όλα τα αρνητικά στερεότυπα των συνομήλικων του που προέρχονταν από την μεγαλόνησο. Θορυβώδης, νταής, άμετρα σωβινιστής, ξεροκέφαλος, ψιλοτεμπελάκος, δουλικός με τους αυστηρούς αξιωματικούς και τυραννικός με τους πιο αδύναμους, είχε βρει τον τρόπο να κάνει (με τη στήριξη καμιά δεκαριά ακόμη συμπατριωτών του) κουμάντο στο φυλάκιο.

ΠΝΙΓΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΡΕΟΣ ΟΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΜΠΕΙ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!


Δελαστικ-3Γ.Δελαστίκ
Ανελέητοι και άκρως αποκαλυπτικοί είναι οι αριθμοί που ανακοίνωσε την Τετάρτη η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία, η Eurostat. Μονοσήμαντο το συμπέρασμα: όποια χώρα της Ευρωζώνης υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου πνίγεται αμέσως από την έκρηξη του δημόσιου χρέους της! Την ορθότητα του ισχυρισμού αυτού αποδεικνύει πρώτα πρώτα το γεγονός ότι βάσει των στοιχείων της Eurostat το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος μεταξύ όλων των χωρών, όχι μόνο της Ευρωζώνης αλλά και ολόκληρης της ΕΕ των 28 κρατών, το έχουν οι χώρες του ευρώ που βρίσκονται υπό μνημονιακό καθεστώς.

Στις 5 χειρότερες θέσεις βρίσκονται οι 4 μνημονιακές χώρες (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος) συν την Ιταλία. Μετά την παρεμβολή του Βελγίου ακολουθεί η Ισπανία, για να κλείσει η πρώτη χειρότερη επτάδα, αποδεικνύοντας ότι και στις δύο χώρες που ασκείται ήπια μνημονιακή πολιτική χωρίς τυπικά να έχουν υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου, το δημόσιο χρέος έχει απογειωθεί (Ιταλία, Ισπανία).

ΓΛΕΖΟΣ: «ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΟΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ»


https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=75a98hwJUaU

σημ.Αμετανόητου: Εδώ, είναι ο Μεγαλύτερος Ηθικός και Αξιακός ξεπεσμός, του Ανθρώπινου Είδους.Εχουμε στην μία περίπωση,έναν “μοντέρνο” άνθρωπο του 21ου αιώνα,πλήρως αλλοτριωμένο,κενό…, που ΔΟΞΑΖΕΙ και ΥΜΝΕΙ το χρήμα και στην άλλη περίπτωση, έναν άνθρωπο “παλαιάς κοπής”, που γαλουχήθηκε με άλλες ΑΞΙΕΣ και ΕΠΡΑΞΕ όπως (μόνο) πραγματικά ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ μπορούν να πράξουν…
Εσύ Στουρνάρα, συνέχισε να λατρεύεις τον Χρυσό Ταύρο…


“Ιερά και όσια είναι ο άνθρωπος, η ύπαρξή του, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Δημοκρατία, η Ελευθερία, η Ανεξαρτησία” τόνισε ο Μανώλης Γλέζος αναφερόμενος στην δήλωση του Γιάννη Στουρνάρα που ανάμεσα σε άλλα έλεγε ότι: “Δεν παίζουμε με το νόμισμα, με τα ιερά και τα όσια”!

“Ποτέ μου δεν έχω εγκαλέσει συναδέλφους, σας εγκαλώ τώρα .. Συμφωνείτε ή δεν συμφωνείτε ότι τα ιερά και τα όσια είναι το χρήμα;” είπε ο Μαν. Γλέζος και συμπλήρωσε ότι η φτωχοποίηση της κοινωνίας, η κατάρρευση του κοινωνικού ιστού και η θεοποίηση του χρήματος αποκαλύπτονται από τη δήλωση του Υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ: “Δεν παίζουμε με το ευρώ. Δεν παίζουμε με το νόμισμα, με τα ιερά και τα όσια”.
Ιερά και όσια είναι ο Άνθρωπος, η ύπαρξή του, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Δημοκρατία, η Ελευθερία, η Ανεξαρτησία. Η κυνική και απόλυτη αυτή δήλωση δείχνει ότι επιστήμονες που δεν αμφιβάλουν, δεν αμφισβητούν, αλλά έχουν ως θέσφατο την άποψή τους – και μάλιστα μια τέτοια άποψη – σημαίνει ότι υπηρετούν το παλιό, το παρωχημένο, το αντιανθρώπινο, το αντιεπιστημονικό. Η επιστήμη προχωρά με την έρευνα και η έρευνα με την αμφισβήτηση.
Ας καταλάβει, επιτέλους, ο Υπουργός Οικονομικών ότι με αυτόν τον τρόπο δεν υπηρετεί ούτε τον Άνθρωπο, ούτε την Επιστήμη, ούτε την Οικονομία, αλλά ούτε και τη Χώρα. Κρίμα.”
Πηγή: http://kartesios.com

Η Πρωτομαγιά του Παναγούλη



Λίγο καιρό μετά το συμβάν, αποκαλύφθηκε ότι κατείχε φακέλους με αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος πολιτικών που συνεργάστηκαν με τα όργανα ασφαλείας κατά την επταετία
Το τρακαρισμένο αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Αλέκος Παναγούλης στον τόπο όπου έγινε το δυστύχημα«Μην περπατάς πίσω μου, δεν μπορώ να σε οδηγήσω, μην περπατάς μπροστά μου, δεν μπορώ να σε ακολουθήσω, περπάτα πλάι μου και γίνε φίλος μου», Αλέκος Παναγούλης, 2 Ιουλίου 1939-1 Μαΐου 1976. Ο χαμός του Παναγούλη πάγωσε την Πρωτομαγιά του 1976.