του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού.
Προτάσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Ποντίων Αξιωματικών «Αλέξανδρος Υψηλάντης»
Κεφάλαιο πρώτο
Από το 1994 μια νέα “εθνική επέτειος” ήρθε να προστεθεί στο πάνθεον των εθνικών επετείων.
Στις
24 Φεβρουαρίου 1994,
ημέρα κήρυξης της επανάστασης του 1821 από τον Γενικό Έφορο της Αρχής
της Φιλικής Εταιρείας, πρίγκιπα Αλέξανδρο Υψηλάντη, η Βουλή των Ελλήνων
ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη
Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο». Ημέρα που ο Μουσταφά
Κεμάλ αποβιβάστηκε στην
Σαμψούντα
και ολοκλήρωσε την προγραμματισμένη και προαποφασισμένη από τους
Νεότουρκους εθνική εκκαθάριση με την τελευταία κατάληξη της σφαγής και
πυρπόλησης της Σμύρνης το 1922, για την οποία γνωστή Ελληνίδα έγραψε ότι
δεν ήταν σφαγή, αλλά «συνωστισμός» στο λιμάνι της.
Επίσης το
1998
η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρα
εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Η γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, για την οποία θα μιλήσουμε
στην αρχή και για να τη γνωρίσουμε σε όλες της τις διαστάσεις, δεν είναι
ένα μεμονωμένο γεγονός, αποκομμένο από τις γενικότερες γεωστρατηγικές
και γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή. Ούτε εθνολογικά, ούτε
γεωγραφικά ούτε χρονικά. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Γενοκτονία από
τους Τούρκους όλων των χριστιανών πληθυσμών της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας από την Θράκη έως την Μικρασιατική Ανατολία στα πλαίσια
του λεγόμενου Ανατολικού Ζητήματος, μέσα από το οποίο αναδύεται ως ένα
αναπόσπαστο κομμάτι και το πρόβλημα της Γενοκτονίας των Ποντίων.