The other ancient ‘Battle of Thermopylae’ pitted the Greeks against the invading Goths

Posted By: Dattatreya Mandal 

The Battle of Thermopylae in 480 BC has long thrived in the realm of pop culture with supposedly 300 chiseled Spartans defending against a horde of barbarous Persian troops. The reality was obviously different from this nigh idealistic presentation on the Western side, with the Greeks actually having around 7,000 men (according to modern estimates) – who nevertheless still managed to hold off a significantly larger Persian army (as in an ‘organized army’, not ‘horde’), thus securing a strategic victory by incurring a tactical loss. But as it turns out, there was another Battle of Thermopylae about 750 years later, and that time around it brought forth the Greek defenders (under Roman rule) against the rampaging Goths (an East Germanic people from late antiquity). The seemingly inconspicuous episode of history (in 250-260 AD) was originally documented in an ancient Greek text written in the 3rd century AD by an Athenian writer named Dexippus. But the text fragments the historians came across (and analysed) are dated from the medieval 11th century AD, and thus thought to be the copies made of the far older and original text.

«Δεν εκρέμασε ποτέ φούντα εις το σπαθί του…» – Ο Κολοκοτρώνης και οι Άγγλοι…

Bookmark the permalink.

  by earkas

Επιμέλεια: Οικοδόμος //

Στα πλαίσια του αγγλορωσικού ανταγωνισμού (που ξεκίνησε περίπου στα μέσα του 17^ου αι.) για την κατάχτηση μεγαλύτερων κομματιών της «πίτας» του παγκόσμιου εμπορίου, η Αγγλία ακολούθησε πιστά το δόγμα της ακεραιότητας της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και εναντιώθηκε στους βαλκανικούς λαούς όποτε διεκδίκησαν την απελευθέρωσή τους και την ανεξαρτησία τους. Το ίδιο συνέβη και στην περίοδο της επανάστασης του 1821, αλλά και αργότερα (είναι  χαρακτηριστική –και πιο πρόσφατη άλλωστε- η ανάμιξη του αγγλικού παράγοντα στα δρώμενα στη χώρα μας κατά τη δεκαετία του 1940 που οδήγησε στον εμφύλιο πόλεμο).

Ο γιός της Καλογριάς

Bookmark the permalink.

  by Αμετανόητος

«Μου γράφεις ένα μπουϊρουτί (διαταγή), μου λες να προσκυνήσω κι εγώ πασά μου ρώτησα τον πούτσον μου τον ίδιον, κι αυτός μου απεκρίθηκε να μη σε προσκυνήσω κι αν έλθεις κατ’επάνω, μου ευθύς να πολεμήσω»  
Αυτή η απόκριση, στοχάζομαι να υπερβαίνει, την του Λεωνίδα, προς τον Ξέρξη «Μολών Λαβέ» (τα όπλα δηλαδή).
-Γεώργιος Γαζής.

Ο ρόλος των Βορειοηπειρωτών στην Επανάσταση του 1821

Οι Βορειοηπειρώτες στον πανελλήνιο ξεσηκωμό του ’21 δεν έμειναν αμέτοχοι. Αρκετοί ήταν αυτοί από τις περιοχές της Χειμάρας, του Αργυροκάστρου, της Μοσχόπολης, της Πρεμετής, που είχαν μυηθεί στα σχέδια της Φιλικής Εταιρείας.
Αναφέρουμε μερικά ονόματα φιλικών, όπως τα κατέγραψαν στα βιβλία τους οι: Α. Παπακώστας και Ν. Πατσέλης: Ο Μιχαήλ Λαζάρου Στέλιος, ο Ελευθεριάδης Βενιαμίν από τη Σέλτση Αργυροκάστρου, ο Επίσκοπος Ευρίπου Γρηγόριος ο Αργυροκαστρίτης (ο κυριότερος εμπνευστής της εξέγερσης της Εύβοιας), οι Στέφανος και Αδάμ. Δούκας από την Πρεμετή, ο Δρύσης, ο Γούλας και ο Κανούσης από το Λεσκοβίκι και πολλοί άλλοι. Τολμηροί μαχητές ξεκίνησαν από τις προφυλακές του έθνους και κατέβηκαν στην επαναστατημένη Ελλάδα.
Στη Ρούμελη συμμετείχαν Σουλιώτες και Βορειοηπειρώτες. Ο Χειμαριώτης Σπυρομήλιος με τα αδέρφια του Ζάχο, Νικόλαο και Ιωάννη και εθελοντικό σώμα Χειμαριωτών, έλαβαν μέρος στην άμυνα του Μεσολογγίου και στην κατάληψη της ακρόπολης των Αθηνών. Η οικογένεια των Σπυρομηλαίων πρόσφερε πολλά στην Επανάσταση του ’21. Ο Σπυρομήλιος, επιστρέφοντας από τη Σικελία όπου ζούσε, οργάνωσε στρατιωτικό σώμα από 200 Χειμαριώτες και τον Αύγουστο του 1824 έφτασε στην Ακαρνανία και παρουσιάστηκε στον Μαυροκορδάτο. Εντυπωσίασε με την εμφάνισή του, την σεμνότητα και αξιοπρέπεια.
Θα γράψει ο Κ. Μπίρης (Αρβανίτες, Αθήναι 1960, σ. 301): «Ήταν γενναίος και ανιδιοτελής και κάθε φιλέλλην που τον γνώριζε δεν μπορούσε να μη φωνάξει: Θα ήταν ευτυχής η Ελλάς, αν είχε περισσότερους άνδρας σαν αυτόν». Ήταν παρών και κατά την δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου. Ο αδελφός του Νικόλαος σκοτώθηκε κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου (10 Απριλίου 1826), ενώ ο Ζάχος σώθηκε και υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην απελευθερωμένη Ελλάδα.
Λίγο αργότερα τον Σπυρομήλιο τον βρίσκουμε στη Ρούμελη με τον Καραϊσκάκη. Μετά τον θάνατο του Καραϊσκάκη, έλαβε μέρος στη μάχη της Πέτρας, κάτω από τις διαταγές του Δημ. Υψηλάντη. Μετά την απελευθέρωση έγινε διοικητής της Σχολής των Ευελπίδων και αργότερα υπουργός των Στρατιωτικών.

H ψυχοπαθολογία του τρολ…

Mar25 by earkas

Τα «Τρολς» φαίνεται να έχουν «μολύνει» κάθε γωνιά του κοινωνικού διαδικτύου. Όποιος κάνει το λάθος να διαβάσει, για παράδειγμα, τα σχόλια ενός άρθρου που έχει γραφτεί από γυναίκα ή για τις γυναίκες ή που απευθύνεται στις γυναίκες, αντιλαμβάνεται από πρώτο χέρι πόσο εύκολα η «τρολιά» μπορεί να στραφεί σε βαθιά μισογύνικα, απειλητικά ή ακόμη και βίαια σχόλια.

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη
Άλλο τόσο, σε άρθρα που αποπνέουν μια συναισθηματικοποίηση, κόντρα στην κυρίαρχη εργαλειακή Λογική. Αλίμονο όμως στα άρθρα που δεν συγκροτούνται από έναν σπουδαιοφανή ακαδημαϊκό λόγο, τέτοιο που να υπερβαίνει τις τρέχουσες εκθέσεις ιδεών των μαθητών του Γυμνασίου! Λες και η δημόσια έκθεση άποψης απαιτεί οπωσδήποτε γνωσιοθεωρητικό background καθηγητή της Φιλοσοφίας. Να μην αναφέρω την ad hominem επι-κριτική στο πρόσωπο του αρθρογράφου και όχι στα γραφόμενα του. Να αναφέρω όμως τα εκατοντάδες εμετικά σχόλια που συναρτώνται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με το μεταναστευτικό πρόβλημα.  Κι αυτά είναι μόνο μερικά από τα «κόκκινα πανιά» των ανά την υφήλιο Τρολς.

Ο προκουράτωρ

Mar22 by Αμετανόητος

Κώστας Λαπαβίτσας

Ένας παμπάλαιος θεσμός της Ρώμης ήταν ο προκουράτωρ, η δουλειά του οποίου ήταν να διαχειρίζεται την περιουσία πάμπλουτων Συγκλητικών και άλλων. Ο Οκταβιανός Αύγουστος του έδωσε πολιτικό χαρακτήρα διορίζοντας προκουράτορες για τη δική του τεράστια περιουσία και για τις αυτοκρατορικές επαρχίες. Μετά τον Αύγουστο, ο πολιτικός θεσμός γενικεύτηκε.
Τα πρώτα χρόνια οι πολιτικοί προκουράτορες συχνά ήταν απελεύθεροι δούλοι που γίνονταν ζάπλουτοι και πανίσχυροι. Μια τέτοια ιστορική μορφή ήταν ο ελληνικής καταγωγής Μάρκος Αντώνιος Πάλλας, απελεύθερος του Κλαύδιου και εραστής της Αγριππίνας. Σταδιακά μετεξελίχθηκαν σε έμμισθους αξιωματούχους, με αυστηρή διοικητική ιεραρχία. Ήταν κατά κανόνα ικανοί άνθρωποι, από σχετικά χαμηλή κοινωνική τάξη, που γίνονταν άριστοι φορείς της αυτοκρατορικής ισχύος. Διαχειρίζονταν κυρίως τα οικονομικά των επαρχιών, αλλά σταδιακά απόκτησαν και δικαστικές και εκτελεστικές εξουσίες.
Ο Μάαρτεν Φέρβεϊ είναι διευθυντής της «Υπηρεσίας Στήριξης Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων» της ΕΕ για την Ελλάδα από την 1 Ιουλίου 2015. Διαδέχθηκε τον Χορστ Ράιχενμπαχ, αλλάζοντας και τον τίτλο της «Ομάδας Δράσης» του τελευταίου. Τα αντικείμενο όμως παρέμεινε το ίδιο: η εποπτεία της εφαρμογής των  μνημονιακών οικονομικών πολιτικών και ο έλεγχος της λειτουργίας και δομής του ελληνικού κράτους, ή ό,τι έχει απομείνει από αυτό.

The latest on the Brussels terrorist attacks

 by MOTHAX

 

 

Lots going on over there.  I'm going to do a sort of round up of what we know, what we think we know, and what we don't know.
Fox News:
The National (from Canada):
Meanwhile, the Paris attacker who was captured last week (and presumably unwittingly set this all in motion) says he knows nothing about this one:

Bookmark the permalink.

Προτεκτοράτο…

Mar23 by earkas

 

 

 

 

 

 

1 Vote

Πριν έξι χρόνια, με μια πανέξυπνη κίνηση, ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου πέτυχε δυο πράγματα: πρώτον, αύξησε την τουριστική κίνηση στο Καστελλόρριζο, κάνοντάς το γνωστό σε όλον τον κόσμο και, δεύτερον, παραχώρησε με κάθε επισημότητα την πολιτική ισχύ διαχείρισης της εθνικής μας οικονομίας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους μηχανισμούς τής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πριν σαράντα μέρες, η πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση, προεξάρχοντος του μονίμως δεξιού υπουργού αμύνης, παραχώρησε με καμάρι τον έλεγχο των θαλάσσιων συνόρων μας στο ΝΑΤΟ και των στεριανών συνόρων μας στην ευρωενωσιακή Frontex.
Έτσι, ολοκληρώθηκε μια επίπονη αλλά απαραίτητη δουλειά. Η χώρα είναι πλέον και επίσημα υπό τον πλήρη έλεγχο και την προστασία των ξένων. Γιατί, δηλαδή, να κουραζόμαστε προκειμένου να κυβερνήσουμε έναν λαό που δεν κυβερνιέται με τίποτε; Ας έρθουν οι ξένοι να κάνουν κουμάντο, να δουν τι εστί βερύκοκο. Κι αν ψάχνετε μια λέξη που να περιγράφει ακριβώς την κατάσταση, μπορείτε άνετα να χρησιμοποιήσετε την λέξη προτεκτοράτο (*).

Νταβός, 1/2/1988: Ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον Τουργκούτ Οζάλ

Γεμίσαμε προστάτες, λοιπόν. Λες κι όλη η ανθρωπότητα δεν έχει άλλη έγνοια παρά το πώς θα προστατέψει την Ελλάδα. Πέσανε όλοι πάνω μας να μας βοηθήσουν. Άλλος παίρνει τα λιμάνια μας να τα αναβαθμίσει, άλλος τις τηλεπικοινωνίες μας να τις εκσυγχρονίσει, άλλος το χρυσάφι μας να μας πλουτίσει, άλλοι έχουν πιάσει στασίδι για να βάλουν ένα χεράκι με τους υδρογονάνθρακές μας… Κάποιοι κουλαντρίζουν την φτώχεια μας για να τα βγάλουμε πέρα, κάποιοι άλλοι διαφεντεύουν τα σύνορά μας για να μας προφυλάξουν από τους εισβολείς… Ποιός την χάρη μας!
Κι ενώ οι σκύλοι έχουν μπει και αλέθουν, ξύπνησαν και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης για να χτυπήσουν καμπανάκι. Όχι πως τα έπιασε κανένας ξαφνικός πατριωτισμός, δηλαδή, αλλά έτσι, για να την βγουν από αριστερά σε μια κυβέρνηση που θέλει λέει να βάλει κανόνες στην λειτουργία τους. Κι ακούσαμε επι τέλους από «έγκυρα» χείλη ότι η εμπλοκή τού ΝΑΤΟ μετατρέπει ολόκληρο το Αιγαίο σε γκρίζα θάλασσα. Μόνο που τούτη την φορά, οι «έγκυροι» δεν είναι καθόλου «έγκαιροι», αφού το γκριζάρισμα έχει αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια. Για παράδειγμα:

Η φραγκοκρατία στην βυζαντινή Κύπρο, η ορθόδοξη πίστη και η ελληνική γλώσσα στην μεγαλόνησο

 

Η βυζαντινή περίοδος της Ιστορίας της Κύπρου τερματίζεται με μια ακόμη αποσχιστική ενέργεια, το 1185, και την κατάληψη του νησιού από το Ριχάρδο το Λεοντόκαρδο το βασιλιά της Αγγλίας, το 1191.
Το 1185 έφτασε στην Κύπρο ο Ισαάκιος Κομνηνός, γόνος της ίδιας οικογένειας των Κομνηνών αυτοκρατόρων του Βυζαντίου. Με πλαστά έγγραφα, κατέλαβε την εξουσία ως κυβερνήτης του νησιού και μετά ανακήρυξε τον εαυτό του ως ανεξάρτητο μονάρχη και ηγεμόνα της Κύπρου. Ο Ισαάκιος ήταν ανεψιός του αυτοκράτορα Μανουήλ Α' Κομνηνού (1143-1180). Είχε διοριστεί το 1185 στρατιωτικός διοικητής της βυζαντινής πόλης Ταρσού της Κιλικίας (Μικρά Ασία, απέναντι από την Κύπρο), όπου απέτυχε σε στρατιωτική επιχείρηση κατά των Αρμενίων και πιάστηκε αιχμάλωτος. Με λύτρα που καταβλήθηκαν από τους Κυπρίους, με τη συγκατάθεση του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Α' Κομνηνού (1183-1185), αφέθηκε ελεύθερος. Αντί τότε να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, όπως είχε διαταχτεί, ήρθε στην Κύπρο με μικρή δύναμη μισθοφόρων που είχε στρατολογήσει και κατέλαβε την εξουσία στο νησί. Το Βυζάντιο, αντιδρώντας στη στασιαστική ενέργεια του Ισαακίου, έστειλε εναντίον του στρατιωτική δύναμη από 70 πλοία το 1186. Με βοήθεια του Νορμανδικού στόλου από τη Σικελία, ο Ισαάκιος απέκρουσε το βυζαντινό στράτευμα και σταθεροποίησε τη θέση του ως ανεξάρτητος ηγεμόνας της Κύπρου. Όχι όμως για πολύ. Κυβέρνησε το νησί τυραννικά για λίγα μόνο χρόνια, μέχρι το 1191. Ο άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος, που βρισκόταν στη ζωή αυτή ακριβώς την περίοδο, σε ένα κείμενό του με τίτλο "Περί των κατά την χώραν Κύπρου σκαιών", αφηγείται με δραματικό τρόπο τα γεγονότα. Ο άγιος Νεόφυτος αναφέρει ότι αυτός "εκάκωσε την χώραν", "διήρπασε τους βίους των πλουσίων", τυράννησε δε τους άρχοντες, ακόμη και τους φίλους του, "ώστε πάντας εν αμηχανία διάγειν".

What Happened To the French Undersea Cruiser Surcouf? Bermuda Triangle, Sunk by Friendly Fire or Rammed?

Surcouf was a French submarine ordered to be built in December 1927, launched on 18 October 1929, and commissioned in May 1934. Surcouf – named after the French privateer Robert Surcouf – was the largest submarine ever built until surpassed by the first Japanese I-400-class submarine in 1943. Her short wartime career was marked with controversy and conspiracy theories. She was classified as an “undersea cruiser” by sources of her time.

Good “Old 666”, the Cursed Bomber that No One Wanted to Fly took on 17 Japanese Fighters Alone and Lived to Tell About It

Note, the bomber on the right is B-17G 43-38172 of the 8th AF 398th.

When you see the number “666” on the tail number of a plane, it is entirely understandable if you opt to stay on the ground.  That number is as superstitious as a black cat walking under a ladder and given the reputation of this particular plane for returning to base shot to pieces; it becomes impossible to distinguish fact from superstition.

But that didn’t stop an insubordinate and audacious crew from taking a chance on her.  And that strategic bet at the cost of much blood and steel would earn two of its crew the Medal of Honor and the rest the Distinguished Service Cross. This is the tale of the most heavily armed B-17 of the Pacific Theatre who took on 17 Japanese fighters alone and limped home victorious.

ISU-152 With Massive 152.4 mm Howitzer

 

As a heavy assault gun, the ISU-152 was an extremely valuable weapon in urban combat operations such as the assaults on Berlin, Budapest and Königsberg. The vehicle’s excellent armour protection finally provided the 152.4 mm platform with good protection from most German anti-tank guns, allowing it to advance into the face of direct anti-tank fire, while the huge low-velocity high-explosive rounds were excellent at blasting open even the most heavily fortified and reinforced enemy strongpoints.