Μπουρδέλο η Βουλή την Παρασκευή! Μπουρδέλο και η Ευρωομάδα, το Γιούρογκρουπ! Άσχετο διακοσμητικό στοιχείο το κοινοβούλιο. Τίποτα δεν μπορεί να αποφασίσει πλέον, αν προηγουμένως δεν το έχουν εγκρίνει οι ευρωπαίοι επικυρίαρχοι, με επικεφαλής φυσικά το Δ΄ Ράιχ της Γερμανίας.Συμμορία εκβιαστών δανειστών και η Ευρωομάδα, με μοναδικό μέλημα πώς θαεξοντώσουν μέσω της λιτότητας τον ελληνικό πληθυσμό, θα τον φτωχύνουν για να έρθουν οι «Ούννοι» της Γερμανίας και των άλλων να του αρπάξουν τα σπίτια, τα οικόπεδα, τα χωράφια και ό,τι έχει και δεν έχει. Βάρβαροι άρπαγες είναι οι Ευρωπαίοι, τίποτα λιγότερο.
«Μια στάση πληρωμών και ένα πιστωτικό γεγονός για την Ελλάδα δεν έχουν μόνο πολιτικές αλλά και βαρύτατες ποινικές ευθύνες για εκείνους που θα πάρουν την απόφαση. Πώς θα διατηρηθεί το σημερινό δημοκρατικό πλαίσιο όταν οι κυβερνώντες γνωρίζουν ότι μια απώλεια της εξουσίας θα ισοδυναμεί με ειδικό δικαστήριο και ενδεχομένως με πολλές δεκαετίες φυλακής;». Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Ο “αρεοπαγίτης” Ιωάννης Πρετεντέρης απήγγειλε τις κατηγορίες, δίκασε, καταδίκασε, εξεμέτρησε και την ποινή. Δεκαετίες θα φάτε, κουφάλες, αν δεν πλερώσετε τη δόση του ΔΝΤ. Γιατί μόνο δεκαετίες, κύριε Γιάννη; Ρίξτε τους ισόβια, ρίξτε τους εις θάνατον, να τιμήσετε και τους “απριλιανούς” που εορτάζουν σήμερα.
Χρόνια και χρόνια στο στρατοδικείο του δελτίου των 8, ο δικαστής Πρετεντέρης έχει αποκτήσει τεράστια πείρα δικών και καταδικών. Κανένας δεν ξέφυγε από τα γουνάκια του, δάσκαλοι, καθηγητές, πανεπιστημιακοί, διοικητικοί, φοιτητές, αγρότες, λιμενεργάτες, καθαρίστριες, συνδικαλιστές, διαδηλωτές, κόμματα, όλοι οι εχθροί των αφεντικών του Γιάννη -κι είχε πολλά αφεντικά, τρομάρα του- πατήθηκαν χάμω σαν τα σκουλήκια. Στόμωσε η πένα του Πρετεντέρη να υπογράφει καταδίκες, έγινε σαν το σπαθί του Μπότσαρη, που στόμωνε από αίμα στα γιουρούσια του 1821.
…ΕΠΕΙΔΗ ΠΛΗΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ «ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΣΕΙΡΗΝΩΝ» ΠΟΥ ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΒΙΑΖΟΥΝ…ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ… …ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ…ΓΙΑΤΙ…ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ (!!!), έχουμε να τους δώσουμε την απάντηση του Θόδωρου Κολοκοτρώνη, στον Άγγλο Χάμιλτον, τότε…το 1821 (για τους ανιστόρητους εταίρους φίλους μας…αλλά και για τους αμνήμονες «αντιπολιτευόμενους μνημονιακούς» :
Ο Θ. Κολοκοτρώνης διηγείται τον παρακάτω διάλογο με το στρατηγό Χάμιλτον: Μίαν φοράν, όταν επήραμεν το Ναύπλιον, ήλθε ο Άμιλτων να με ιδή. Μου είπε ότι: “Πρέπει οι Έλληνες να ζητήσουν συμβιβασμόν και η Αγγλία να μεσιτεύση”. Εγώ του αποκρίθηκα ότι: “Αυτό δεν γίνεται ποτέ, ελευθερία ή θάνατος. Εμείς, καπετάν Άμιλτων, ποτέ συμβιβασμόν δεν εκάμαμεν με τον Τούρκο. Άλλους έκοψε, άλλους εσκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε. Η φρουρά του είχε παντοτινόν πόλεμον με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήταν πάντοτε ανυπότακτα”. Με είπε: “Ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια;”. “Η φρουρά του βασιλέως μας είναι οι λεγόμενοι κλέφτες, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά”. Έτσι δεν με ομίλησε πλέον.
Δεν χρειαζόταν η σύνοδος…πυθμένα των Βρυξελλών για το μεταναστευτικό, ώστε να συνειδητοποιήσουμε τη βαθύτατη ηθική κατάπτωση, τη διπροσωπία και τον στρουθοκαμηλισμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης: την αποδεικνύει άλλωστε καθημερινά με τα πρωτοφανή μαρτύρια που επιβάλλει η ηγεσία της στους ίδιους τους εντός των τειχών –και κατά τα άλλα «προνομιούχους»- πολίτες της, καταργώντας στην πράξη κάθε έννοια κοινοτικής αλληλεγγύης και «κεκτημένων».
Πολλούς αιώνες πριν η ΝΑΣΑ αποδείξει την ύπαρξη την Μουσικής στο Σύμπαν, ο Πλάτων ονόμαζε την μουσική ως την ομορφιά του Σύμπαντος κι έλεγε ότι η «η Μουσική είναι η κίνηση του ήχου για να φτάσει την ψυχή και να της διδάξει την αρετή», ότι «η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα”.
Πιο πριν όμως ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, αυτός ο μέγιστος των μεγίστων φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης και μουσικός, είχε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ευαισθησίας ώστε ν’ ακούει (όχι βέβαια με τα φυσικά αυτιά) τη συμφωνία του ουρανού, τη μουσική των ουράνιων σφαιρών και 6 αιώνες π.Χ. από τον Κρότωνα της Ιταλίας αυτός και οι μαθητές του “ θεμελίωναν την θεωρία τους για τους αριθμούς. «κατὰ δὴ τοὺς Πυθαγορικοὺς πρεσβευτέα τὰ τῶν ἀριθμῶν ὡς ἀρχὴ καὶ πηγὴ καὶ ῥίζα τῶν πάντων».
Ο ΠΑΟΚ είναι η ιστορική συνέχεια του αθλητικού και πολιτιστικού σωματείου της Κωνσταντινούπολης Ερμής, που δημιουργήθηκε από ρωμιούς της Πόλης το 1875 στη συνοικία Πέρα. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, μία ομάδα προσφύγων που εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη δημιούργησαν το 1926 τον Πανθεσσαλονίκειο Αθλητικό Όμιλο Κωνσταντινουπολιτών.
Το καταστατικό του νέου συλλόγου εγκρίθηκε στις 26 Απριλίου 1926 από το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης (αριθ. απόφασης 822/26). Η ημερομηνία αυτή θεωρείται και η ληξιαρχική πράξη γέννησης του συλλόγου, αλλά η αγωνιστική του δράση είχε ξεκινήσει ένα χρόνο νωρίτερα. Ως χρώματα της ομάδος επιλέχθηκαν το πένθιμο μαύρο για να συμβολίζει την τραγική περιπέτεια του μικρασιατικού ελληνισμού και το αισιόδοξο λευκό, που θα άνοιγε ένα παράθυρο στο μέλλον. Έμβλημα του συλλόγου, το πράσινο τετράφυλλο τριφύλλι και το πέταλο.
Ο Ιμπραήμ με 11.000 πεζούς και 800 ιππείς κυριεύει τη Σφακτηρία, την οποία υπεράσπιζαν μόνο 1.500 Έλληνες. Πέφτουν μαχόμενοι ο Υπουργός Στρατιωτικών Αναγνώστης Παπαγεωργίου (Αναγνωσταράς) και ο φιλέλληνας Σανταρόζα, μαζί με άλλους 350 Έλληνες.
1877
Ανακαλύπτεται στην Ολυμπία από γερμανούς αρχαιολόγους ο Ερμής του Πραξιτέλη.
Ήταν ξημερώματα της 26ης Απριλίου 1986 όταν οι εργαζόμενοι στον πυρηνικό σταθμό «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν», στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, άρχισαν τις προγραμματισμένες εργασίες για ένα πείραμα, που σκοπό είχε να ελέγξει τα συστήματα ασφαλείας, αλλά οδήγησε στο μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα.
Στο πλαίσιο του πειράματος αυτού, οι τεχνικοί έκλεισαν τα αυτόματα συστήματα ρύθμισης της ισχύος της τέταρτης μονάδας του σταθμού, καθώς και τα συστήματα ασφαλείας, αφήνοντας ωστόσο τον αντιδραστήρα να λειτουργεί με το 7% της ισχύος του. Στη 1:23 το πρωί, η αλυσιδωτή αντίδραση στον τέταρτο αντιδραστήρα προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το ατσάλινο κάλυμμα του αντιδραστήρα, βάρους χιλίων τόνων. Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού σκορπίστηκε στον αέρα, μέσω του οποίου μεταφέρθηκε στις γύρω περιοχές με ταχείς ρυθμούς.
Πολύνεκρη αεροπορική επίθεση κατά της βασκικής πόλης Γκουέρνικα από γερμανούς και ιταλούς εθελοντές αεροπόρους, που συνεργάζονταν με τους εθνικιστές του στρατηγού Φράνκο κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου Πολέμου (1936-1939). Έλαβε χώρα το απόγευμα της 26ης Απριλίου 1937 κι έμεινε στην ιστορία κυρίως χάρις στον πίνακα του μεγάλου ισπανού ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο, που αποτύπωσε μοναδικά τη φρίκη του πολέμου.
Την άνοιξη του 1937 οι εθνικιστές του Φράνκο, έχοντας υπό τον έλεγχό τους το μεγαλύτερο μέρος της Ισπανίας, θέλησαν να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους και στο βορά, με την κατάληψη του Μπιλμπάο, της μεγαλύτερης πόλης των ανυπότακτων Βάσκων, που συνεργάζονταν με τη δημοκρατική κυβέρνηση της Μαδρίτης. Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν η Γκουέρνικα (Γκερνίκα η σωστή της προφορά στα ισπανικά), που βρισκόταν σε στρατηγικό σημείο στο δρόμο για το Μπιλμπάο. Η Γκουέρνικα, στην οποία ζούσαν 5.000 άνθρωποι, αλλά και χιλιάδες Δημοκρατικοί πρόσφυγες. ήταν σημαντική πόλη για τους Βάσκους, γιατί κάτω από μια βελανιδιά στο κέντρο της πόλης συνήθιζε να συνεδριάζει η Βουλή τους.
Η εντολή για τον βομβαρδισμό της Γκουέρνικα δόθηκε από τους φρανκιστές στον αντισμήναρχο Βόλφραμ Φράιχερ φον Ριχτχόφεν, που ήταν επικεφαλής των γερμανών εθελοντών, οι οποίοι είχαν συγκροτήσει τη «Λεγεώνα Κόνδωρ». Τυπικά, η ναζιστική Γερμανία ήταν ουδέτερη στον Ισπανικό Εμφύλιο. Συμμετείχε, όμως, ουσιαστικά στις επιχειρήσεις με μια ομάδα εθελοντών, που ήταν όλοι τους έμπειροι αεροπόροι της Λουτβάφε και πιλοτάριζαν τελευταίου τύπου αεροπλάνα. Όπως παραδέχθηκε αργότερα ο αρχιναζιστής Χέρμαν Γκέρινγκ στη Δίκη της Νυρεμβέργης, οι νεαροί πιλότοι είχαν σταλεί με διαταγή του Ράιχ για να εμποδίσουν την εξάπλωση του Κομμουνισμού, αλλά και να δοκιμαστούν σε συνθήκες μάχης.
Στην επιχείρηση που σχεδίασε ο Ριχτχόφεν θα έπαιρναν μέρος 20 γερμανικά μαχητικά και 3 ιταλικά, τα οποία αποτελούσαν τμήμα του ιταλικού εθελοντικού σώματος, που είχε στείλει ο Μουσολίνι για την υποστήριξη του ομοϊδεάτη του Φράνκο. Τα αεροπλάνα θα επιχειρούσαν πέντε κύματα επιθέσεων, πρώτα στα περίχωρα και στη συνέχεια μέσα στη Γκουέρνικα, με βόμβες των 250 και 50 κιλών και εμπρηστικές του ενός κιλού.
Η Γκουέρνικα φλέγεται μετά την επιδρομή των βομβαρδιστικών του Χίτλερ και του Μουσολίνι
Η Επιχείρηση Επίπληξη (Operation Rugen), όπως ήταν η κωδική της ονομασία, πραγματοποιήθηκε από τις 4:30 το απόγευμα έως τις 7 το βράδυ της 26ης Απριλίου 1937. Ήταν κυριολεκτικά ένας περίπατος για τους πιλότους, καθώς η πόλη ήταν ανοχύρωτη. Οι βομβαρδισμοί ήταν καταιγιστικοί και ανηλεείς, με αποτέλεσμα η πόλη σχεδόν να ισοπεδωθεί και από τις μεγάλες πυρκαϊές που ακολούθησαν. Τα θύματα από τους βομβαρδισμούς ανήλθαν σε 1654 νεκρούς και 889 τραυματίες, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσαν οι αρχές. Πρόσφατες έρευνες μειώνουν τον αριθμό των νεκρών, το πολύ στους 300.
Αυτό δεν μειώνει σε τίποτα τη φρίκη της επίθεσης, που ήταν ένα κλασσικό έγκλημα πολέμου, ένα τυφλό χτύπημα και μια πράξη τρομοκρατίας, αφού η επίθεση δεν εκδηλώθηκε κατά στρατιωτικού στόχου. Σύμφωνα με εικασίες που αναπτύχθηκαν αργότερα, οι Γερμανοί θα πρέπει να υπερέβησαν τις οδηγίες των Ισπανών και να εκδήλωσαν την επίθεση με περισσή ένταση, ως αντίποινα για το λιντσάρισμα από Δημοκρατικούς, ενός γερμανού πιλότου, το αεροπλάνο του οποίου είχε πέσει κοντά στο Μπιλμπάο, λίγες ημέρες νωρίτερα.
Οι εθνικιστές, χωρίς να αρνηθούν τον βομβαρδισμό της Γκουέρνικα, έριξαν τις ευθύνες για τις μεγάλες πυρκαϊές και τις εκτεταμένες καταστροφές στους υποχωρούντες Δημοκρατικούς και στις τακτικές της «καμμένης γης» που εφάρμοζαν. Δημοσιογραφικές μαρτυρίες από πρώτο χέρι τούς δικαιώνουν εν μέρει.
Όπως και σε ανάλογες περιπτώσεις την Ελλάδα, η Δημοκρατική Γερμανία ζήτησε συγγνώμη για τις ωμότητες που διέπραξαν οι ναζιστές στην Ισπανία. Στην 60η επέτειο του βομβαρδισμού της Γκουέρνικα το 1997, ο γερμανός πρόεδρος Ρόμαν Χέρτζοχ, με επιστολή τους προς του επιζώντες, τους «έτεινε χείρα φιλίας και συμφιλίωσης, εξ ονόματος του γερμανικού λαού». Το 1998 η γερμανική Βουλή με απόφασή της αφαίρεσε όλα τα ονόματα των μελών της Λεγεώνας Κόνδωρ, που είχαν δοθεί σε γερμανικά στρατόπεδα.
Την εποχή του βομβαρδισμού της Γκουέρνικα, ο μεγάλος ισπανός ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο ετοίμαζε ένα πίνακα, παραγγελία της Δημοκρατικής Κυβέρνησης της Μαδρίτης, που θα κοσμούσε το Ισπανικό Περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων. Μόλις πληροφορήθηκε τη μεγάλη σφαγή, ονόμασε τον πίνακα Γκουέρνικα, θέλοντας να εκφράσει την απέχθειά του προς τους στρατιωτικούς «που βύθισαν την Ισπανία στον ωκεανό του πόνου και του θανάτου».
Το έργο του Πικάσο είναι μία τεράστια ελαιογραφία (3,49 x 7,77 μ.), που περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Δείχνει ένα σκηνικό θανάτου, με διαμελισμένα ζώα και ανθρώπους, γυναίκες να κλαίνε, κρατώντας νεκρά μωρά και κατεστραμμένα κτίρια. Αρχικά, ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο, το μαύρο και το γκρι, καθώς θεώρησε ότι έτσι δίνει μεγαλύτερη ένταση στο θέμα.
Η μάχη της Σφακτηρίας, πίνακας του λαϊκού ζωγράφου Παναγιώτη Ζωγράφου.
Στις 26 Απριλίου 1825, με αποβατική επιχείρηση, ο Ιμπραήμ κατέλαβε τη βραχονησίδα Σφακτηρία στην είσοδο του όρμου του Ναυαρίνου και προξένησε βαρύτατες απώλειες στους Έλληνες υπερασπιστές της. Ήταν ένα σημαντικό επεισόδιο στη μακρά πορεία της Επανάστασης του '21, που συνετέλεσε στην αφύπνιση των επαναστατημένων Ελλήνων, καθώς εκείνη την περίοδο ήταν απασχολημένοι με τις εμφύλιες διαμάχες τους.
Μετά τη νίκη του στο Κρεμμύδι (7 Απριλίου 1825), ο Ιμπραήμ Πασάς στράφηκε κατά της Σφακτηρίας, της απόκρημνης βραχονησίδας που εκτείνεται μπροστά από τον όρμο του Ναυαρίνου, σε απόσταση 150 μέτρων από την Πύλο. Στόχος του Αιγύπτιου στρατηλάτη ήταν η κατάληψή της, που θα διευκόλυνε τις επιχειρήσεις του κατά του Παλαιοκάστρου και του Νεόκαστρου, των δύο οχυρών φρουρίων της Πύλου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
