Ακόμα και στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι κοινωνικές ανισότητες ήταν μικρότερες απ’ ότι στην Αμερική του σήμερα

Ακόμα και στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι κοινωνικές ανισότητες ήταν μικρότερες απ’ ότι στην Αμερική του σήμερα

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Δεκεμβρίου 22, 2011

Από το Βαθύ Κόκκινο

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τελικά κατέρρευσε, αφήνοντας χάος και Μεσαίωνα. Η σημερινή κοινωνία τι θα αφήσει;
Αν πάντως οι εργάτες δεν οργανωθούν, με σκοπό να ανατρέψουν την άρχουσα τάξη, τότε αυτή μας οδηγεί σε εντελώς “μαύρες” εποχές – εδώ θα παρουσιάσουμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για μια σύγκριση των ανισοτήτων ανάμεσα στην Ρωμαϊκή κοινωνία και την κοινωνία των ΗΠΑ (ως τη #1 δύναμη του πλανήτη, έως τώρα τουλάχιστον).

Το άρθρο το βρήκαμε εδώ, και το μεταφράσαμε στα ελληνικά, μιας και η μελέτη των ιστορικών Walter Scheidel και Steven Friesen που παρουσιάζει μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι…η σημερινή κατάσταση είναι χειρότερη ακόμα και από την αρχαία Ρώμη!
Συγκεκριμένα, το ανώτερο 1% του πληθυσμού στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατείχε το 16% του πλούτου, ενώ σήμερα στην Αμερική το ανώτερο 1% του πληθυσμού κατέχει…το 40% του πλούτου.

Στα Ελληνικά οι σημειώσεις του Νεύτωνα. Το παγκόσμιο ζήτημα παραμένει ένα: Ελληνισμός ή Βαρβαρότητα.

Στα Ελληνικά οι σημειώσεις του Νεύτωνα. Το παγκόσμιο ζήτημα παραμένει ένα: Ελληνισμός ή Βαρβαρότητα.

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Δεκεμβρίου 22, 2011

Εκτός από την ανακάλυψη του νόμου της βαρύτητας, ο Νεύτωνας είχε «ανακαλύψει» και την ελληνική γλώσσα!
Η παραπάνω σελίδα, η οποία είναι γραμμένη στα Ελληνικά,  αποτελεί απόσπασμα από το σημειωματάριο που διατηρούσε ο Νεύτωνας, περίπου το 1661 με 1665, ως προπτυχιακός φοιτητής στο Trinity College του πανεπιστημίου του Cambridge.
Το σημειωματάριο περιέχει πολλές σημειώσεις από τα μαθήματα που παρακολουθούσε.
Ωστόσο, στο μεγαλύτερο μέρος του, περιλαμβάνει τις μελέτες του Νεύτωνα στα μαθηματικά, την φυσική και την μεταφυσική.

αποχαιρετισμός…

αποχαιρετισμός…

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Δεκεμβρίου 22, 2011

Σαν τσιγάρο που κόπηκε στη μέση χωρίς να βρει ένα επόμενο στόμα για να κάψει σ’ αυτό τη ζωή του,σαν τραγούδι που έρχεται και ξανάρχεται στον νου σου θέλοντας να σου τραγουδήσει άλλα τραγούδια που δεν έχεις αυτιά ν’ ακούσεις…
…………………………………
Μια νύχτα του Δεκέμβρη, με το Ακροταίναρο να ταξιδεύει ορθόπλωρο
ξημερώνουν αίφνης μεσοπέλαγα τα παλιά σου κόμιξ κι αρχίζουνε τα θαύματα και οι περιπέτειες στ’ στρα… Πάντα γίνονται θαύματα!..

Αποχαιρετισμός στα όπλα;
Μάλλον όχι! Αλλωστε ουδείς εξ όσων γνωρίζω απ’ το είδος που εκτιμώ δεν αποχαιρετά, ούτε παρατά τα όπλα του, όχι
τουλάχιστον πριν ο ίδιος να αποφασίσει κι όχι κάποια ανωτέρα βία, συνήθως κατώτερη των περιστάσεων, να κρεμάσει την «ασπίδα του» πάνω απ’ το τζάκι ή έστω τα «παπούτσια του» στον τοίχο.