18/5/1927: Bath School disaster.Η σφαγή έγινε σε δημοτικό σχολείο από τον 55χρονο Άντριου Κίχο (Andrew Kehoe) και το αίτιό της ήταν η αύξηση φόρου περιουσίας για την κατασκευή του σχολείου, φόρο τον οποίο κατηγόρησε για τα οικονομικά του προβλήματα που οδήγησαν στην κατάσχεση της φάρμας του. Στο τέλος έβαλε φωτιά στην φάρμα, σκότωσε την γυναίκα του και για μήνες τοποθετούσε εκρηκτικά στο σχολείο,8 με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 38 παιδάκια, δύο δάσκαλοι, τέσσερις άλλοι ενήλικες και να τραυματιστούν 58.
1/8/1966: Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Ώστιν. Σε κατάσταση αμόκ, ο Τσαρλς Γουίτμαν φοιτητής του Πολυτεχνείου και πρώην πεζοναύτης σκοτώνει 13 ανθρώπους συμπεριλαμβανομένης και μιας εγκύου γυναίκας και τραυματίζει 32, σε ένα φονικό μπαράζ που κράτησε 96 λεπτά στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Ωστιν. Τρία από τα θύματα έχασαν τη ζωή τους μέσα στον πύργο του πανεπιστημίου.
6/12/1989. ΚΑΝΑΔΑΣ: Ο 25χρονος Μαρκ Λεπίν εισβάλλει στο Πολυτεχνείο του Μόντρεαλ και σκοτώνει 14 γυναίκες. Τραυμάτισε άλλες τέσσερις φοιτήτριες και οκτώ φοιτητές προτού αυτοκτονήσει.
13/3/1996. ΒΡΕΤΑΝΙΑ:Ο 43χρονος παιδόφιλος Τόμας Χάμιλτον, σκότωσε 16 παιδιά και έναν ενήλικα και τραυμάτισε 15 στo δημοτικό σχολείου του Ντανμπλήν (Dunblane), της Σκωτίας, το 1996. Είναι η τρίτη πιο αιματηρή μαζική δολοφονία μαθητών/φοιτητών. Δολοφόνησε μια ολόκληρη τάξη πεντάχρονων συν τον δάσκαλό τους που πέθανε προσπαθώντας να τα προστατεύσει. Κατόπιν μπήκε σε μια άλλη αίθουσα και σκότωσε ένα 6χρονο, προτού αυτοκτονήσει (ο δάσκαλος της τάξης είχε ακούσει τον θόρυβο και είπε στα παιδιά να κρυφτούν κάτω απ’ τα θρανία).
22/4/1999: Η Σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν. Δύο έφηβοι μαθητές, ο Eric Harris και ο Dylan Klebold, εισέβαλαν στο σχολείο τους πυροβολώντας και σκοτώνοντας δώδεκα συμμαθητές τους και έναν δάσκαλο, πριν αυτοκτονήσουν. Τραυμάτισαν επίσης άλλα 24 άτομα.Η σφαγή προκάλεσε την έντονη δημόσια συζήτηση σχετικά με τους νόμους ελέγχου των όπλων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πολλή συζήτηση έγινε επίσης σχετικά με το ρόλο των βίαιων κινηματογραφικών ταινιών και των βίαιων παιχνιδιών ηλεκτρονικών υπολογιστών στην αμερικανική κοινωνία.
26/4/2002. ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Η σφαγή του Ερφουρτ. Ο 19χρονος Robert Steinhäuser, σκόπευε να σκοτώσει μόνο καθηγητές. Συνολικά σκότωσε 13 καθηγητές, έναν αστυνομικό και δύο μαθητές. Όπως και όλοι οι προηγούμενοι, αυτοκτόνησε χωρίς να συλληφθεί.
16/4/2007: Η σφαγή στο Βιρτζίνια Τεκ. Λίγο μετά τις 7 το πρωί ο φοιτητής του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια Τσο Σόνγκ-Χουί, που είχε διαγνωσθεί ότι έπασχε από κατάθλιψη μπαίνει σε κτίριο εστίας του ιδρύματος και αρχίζει να πυροβολεί συμφοιτητές του και καθηγητές φαινομενικά στην τύχη. Δύο ώρες μετά, όμως, και ενώ δεν έχει γίνει γνωστό στους υπόλοιπους φοιτητές το περιστατικό, επιστρέφει σε αίθουσα διδασκαλίας σε άλλο κτίριο του Πανεπιστημίου, κλειδώνει τις πόρτες και επιδίδεται σε ένα άνευ προηγουμένου για τα πανεπιστημιακά χρονικά της χώρας μπαράζ πυροβολισμών πριν ο ίδιος αυτοκτονήσει. Σκοτώνει 32 ανθρώπους, τραυματίζει 25 και ανοίγει και πάλι τον φάκελο της νομιμότητας της χρήσης όπλων στην Αμερική.
11/3/2009: Αιματοχυσία στο σχολείο του Βίνεντεν της Γερμανίας Ο Τιμ Κρέτσμερ, 17 ετών , οπλισμένος με μια μπερέτα και φορώντας στρατιωτική στολή παραλλαγής σκότωσε εννέα μαθητές, τρεις καθηγήτριες και στη συνέχεια άλλους τρεις ανθρώπους κατά τη διαφυγή του από το σχολείο από όπου αποφοίτησε, πριν αυτοκτονήσει.
7/4/2011: Μακελειό σε σχολείο στην πόλη Realengo του Ρίο ντε Τζανέιρο.
13 μαθητές έπεσαν νεκροί και ακόμη 22 τραυματίστηκαν, όταν πρώην μαθητής του σχολείου Tasso da Silveira, εισέβαλε με όπλο στο σχολικό κτίριο και άρχισε να πυροβολεί εναντίον των μαθητών. Τα θύματα ήταν μεταξύ 10 και 13 ετών.
Γιώργος Αντωνιάδης.Η αθρόα προβολή τουρκικών σήριαλ την τελευταία πενταετία στην ελληνική τηλεόραση είναι ένα γεγονός που έχει συγκεντρώσει τα πυρά αρκετών όσων θίγονται είτε οικονομικά είτε «συνειδησιακά» από αυτό το φαινόμενο. Πόσοι όμως από αυτούς που τώρα κατακρίνουν είναι οι ίδιοι που παρακολουθούσαν ή ακόμη και συμμετείχαν στις γνωστές σαπουνόπερες ελληνικής παραγωγής των μεγάλων καναλιών; Πότε όλοι εκείνοι άσκησαν αυτοκριτική για την κακέκτυπη αντιγραφή δυτικών προτύπων της αγγλόφωνης ή ισπανόφωνης τηλεόρασης; Αρκεί να παρακολουθήσετε όλους τους θιασώτες ενός νέου τουρκοφαγικού πατριωτισμού και δεν έχετε πάρα να διασκεδάσετε με την ευκολία σύγχυσης του «εθνικού» και του στενά ατομικιστικού συμφέροντος όλων όσων διαμαρτύρονται, αφού το «έγκλημα» έχει προ πολλού συντελεστεί και από τους ίδιους με άλλο τρόπο. 
