Τεράστιο «χαστούκι» του ευρωκοινοβουλίου στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και στον Βέμπερ για τον κυβερνητικό συνασπισμό της Ελλάδας !

Στο κενό έπεσε η προσπάθεια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), του οποίου Πρόεδρος είναι ο Βαυαρός Χριστιανοδημοκράτης Μ. Βέμπερ και στο οποίο ανήκει η Νέα Δημοκρατία, να συζητηθεί στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και να εγκριθεί ψήφισμα σχετικά με την «άνοδο του εξτρεμισμού στην Ευρώπη και ιδιαίτερα αναφορικά με την κυβέρνηση συνασπισμού στην Ελλάδα».

Σύσσωμες οι υπόλοιπες πολιτικές ομάδες του ΕΚ απέρριψαν την πρόταση του ΕΛΚ, εκφράζοντας έτσι την εμπιστοσύνη τους στους δημοκρατικούς θεσμούς στην Ελλάδα αλλά και την ανάγκη διατήρησης κλίματος διαλόγου και συνεννόησης στο καθαυτό ευρωπαϊκό πλαίσιο.

Η οργάνωση του Ελληνικού Πυροβολικού (1830-1881)

Pantelis Karykas 

Το Όπλο του Πυροβολικού συστάθηκε στο πλαίσιο συγκρότησης τακτικού στρατού, κατά την Επανάσταση του 1821. Το Τακτικό, στο απόγειο της ισχύος του, διέθετε μια πυροβολαρχία ελαφρών πυροβόλων.

Επί Καποδίστρια συγκροτήθηκε Τάγμα Πυροβολικού, με δύο πυροβολαρχίες.

Μετά τη άφιξη του Όθωνα η οργάνωση του στρατού μεταβλήθηκε. Το όπλο του Πυροβολικού συγκροτείτο από τη Διοίκηση Πυροβολικού, ένα τάγμα πυροβολικού των έξι λόχων (οι δύο με πυροβόλα) έναν λόχο ζευγιτών και από τη Διεύθυνση Κεντρικού Οπλοστασίου, στην οποία υπαγόταν και ο λόχος τεχνιτών.

Οι πυροβολητές φορούσαν ίδια στολή με το πεζικό γραμμής χρώματος, όμως σκούρου μπλε-μοβ. Ήταν οπλισμένοι με κοντόκανα μουσκέτα, ξιφολόγχη και δίστομη σπάθη. Οι ζευγίτες έφεραν σπάθες ιππικού.

Αργότερα το τάγμα Πυροβολικού μετονομάστηκε μοίρα. Η μοίρα διέθετε δύο ορεινές και μία πεδινή πυροβολαρχία. Το 1843 συστήθηκαν οκτώ Εφορίες Υλικού Πολέμου, οι οποίες υπήχθησαν στο Πυροβολικό. Το 1863 η μοίρα μετονομάστηκε και πάλι σε τάγμα που ενισχύθηκε με έναν λόχο φρουριακού πυροβολικού. Το 1855 Το Πυροβολικό εξοπλίστηκε με νέα οβιδοβόλα και πυροβόλα των 6 και των 12 λιβρών.

Το πυροβολικό, λόγω της περιορισμένης ικανότητας ανύψωσης των πυροβόλων της εποχής, τασσόταν υποχρεωτικά μπροστά από το μέτωπο του πεζικού, ή σε υπερυψωμένα σημεία. Κύρια αποστολή του ήταν η πρόκληση απωλειών στο αντίπαλο πεζικό και ιππικό.

Οι αποστολές αντιπυροβολικού θεωρούντο δευτερεύουσας σημασίας.

Το 1866 Πυροβολικό εφοδιάστηκε με γαλλικά εμπροσθογεμή πυροβόλα ραβδωτής, όμως, κάννης των 4 και των 12 λιβρών, αφήνοντας τα λειόκαννα πυροβόλα που χρησιμοποιούσε έως τότε. Το 1877, δε, εφοδιάστηκε με τα γερμανικά οπισθογεμή πυροβόλα Krupp των 75 χλστ. Το φρουριακό πυροβολικό εφοδιάστηκε με πυροβόλα των 87 χλστ.

Τα πυροβόλα Krupp είχαν δοκιμαστεί με απόλυτη επιτυχία στον Γάλλο-πρωσικό Πόλεμο του 1870-71. Είχαν διπλάσιο σχεδόν βεληνεκές από τα παλαιά εμπροσθογεμή ραβδωτής κάννης και τετραπλάσιο από τα λείας κάννης πυροβόλα. Είχαν επίσης εξαιρετική ακρίβεια βολής.

Το 1877 το Πυροβολικό ανασυγκροτήθηκε σε σύνταγμα των τριών μοιρών (μία πεδινή και δύο ορειβατικές) με τέσσερις πυροβολαρχίες ανά μοίρα (12 πυροβολαρχίες). Το 1881, όμως, το Σύνταγμα Πυροβολικού καταργήθηκε και ανασυστάθηκε το Αρχηγείο Πυροβολικού.

Σε αυτό υπήχθησαν τέσσερα ανεξάρτητα τάγματα πυροβολικού, των τεσσάρων πυροβολαρχιών έκαστο, ένα τάγμα φρουριακού πυροβολικού, τέσσερις συζυγαρχίες, δύο έμπεδες πυροβολαρχίες, ένας λόχος ελατών και το οπλοστάσιο με τις εφορίες υλικού πολέμου. Λίγο καιρό αργότερα συστήθηκε και Επιθεώρηση Πυροβολικού.

Λάβρος ο ΥΦΕΘΑ Νίκος Τόσκας κατά της Γερμανίας: «Πολιτική οικονομικών κανονιοφόρων»!

«Η Γερμανία «προσπαθεί να εφαρμόσει πολιτική οικονομικών κανονιοφόρων και να μας υπαγορεύσει τις επιλογές της ελληνικής πολιτικής», επεσήμανε ο Υφυπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Τόσκας, στη διάρκεια συνέντευξης στο ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο 105,5 FM».

Ο ΥΦΕΘΑ επεσήμανε σχετικά με τις δηλώσεις της Γερμανίδας υπουργού Άμυνας:
«Οι δηλώσεις της Γερμανίδας υπουργού Άμυνας σχετικά με τη διακινδύνευση της θέσης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ εάν προσεγγίσει περισσότερο τη Ρωσία αποτελούν ασυνήθιστα ωμή παρέμβαση επιδιώξεων άσκησης γερμανικής κυριαρχίας στην τρέχουσα συγκυρία των οικονομικών διαπραγματεύσεων

Το Ποτάμι στην υπηρεσία του Βερολίνου

Το Ποτάμι στην υπηρεσία του Βερολίνου

Posted by onpolitika στο Φεβρουαρίου 6, 2015

ΝΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΛΟΥ
neleftheroglou@dimokratianews.gr

Στην κρισιμότερη στιγμή της διαπραγμάτευσης της Ελλάδας με την Γερμανία και την προτεσταντική λογική της λιτότητας και του Μνημονίου, ο Σταύρος Θεοδωράκης επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά και με τον πιο κυνικό τρόπο ότι το «Ποτάμι» που δημιούργησε, λειτουργεί ως “Δούρειος Ιππος” για την επιβολή της πολιτικής που θέλουν η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και

οι δορυφόροι του γερμανικού Imperium!
Με δήλωσή του στο Reuters ο κ. Θεοδωράκης ζητά με προκλητικό και ύπουλο τρόπο από την κυβέρνηση «να εγκαταλείψει τις μαξιμαλιστικές της θέσεις και να προσγειωθεί στην πραγματικότητα» γιατί, κατ’ αυτόν, μόνο έτσι μπορεί η Ελλάδα «να γυρίσει το παιχνίδι στο Eurogroup». Ευθυγραμμιζόμενος μάλιστα με τις βρώμικες και εκβιαστικές μεθόδους του Βερολίνου, προσθέτει ότι ”η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ουσιαστικά απειλεί τη ρευστότητα των τραπεζών”.
Δεν είναι τυχαίο ότι η δήλωση αυτή έρχεται λίγες μέρες μετά την θρασύτατη παρέμβαση του Μάρτιν Σουλτς στα εσωτερικά της χώρας μας. Ο Γερμανός Πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου είχε ζητήσει από τον Αλέξη Τσίπρα να σχηματίσει κυβέρνηση με το Ποτάμι και όχι με τους ΑΝΕΛ. Δεν είχε σταθεί όμως μόνο σε αυτό αλλά, αναφερόμενος στο ΠΟΤΑΜΙ, είχε υποστηρίξει με κομπασμό ότι «η αντιπολίτευση του σήμερα είναι η κυβέρνηση του μέλλοντος». Προφανώς ο κ. Θεοδωράκης εκτός των άλλων ξεπληρώνει τώρα και αυτή την υποχρέωσή…

ΑΡΘΡΟ-ΦΩΤΙΑ – Ο Δούρειος Ίππος της Τρόικα: Θα συνθηκολογήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα;

ΑΡΘΡΟ-ΦΩΤΙΑ – Ο Δούρειος Ίππος της Τρόικα: Θα συνθηκολογήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα; by ioanna

Η ελληνικη τραγωδία του 2015 είναι ένα θλιβερό (οικονομικό) remix του Τρωικού Πολέμου. Αλλά τώρα, η τρόικα (ΕΚΤ, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ) έχει αντικαταστήσε την Ελλάδα και η Ελλάδα είναι η νέα Τροία. Είναι τώρα ξεκάθαρο, ότι η ΕΚΤ δεν θα βγάλει τις γροθιές της για να μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα ευρωπαϊκό αποτυχημένο κράτος. Το σκεπτικό: άλλοι - από την Ισπανία μέχρι, στο εγγύς μέλλον, τη Γαλλία - δεν πρέπει να έχουν παρόμοιες αστείες ιδέες. Ακολουθήστε τη γραμμή λιτότητας, ή θα γίνουμε μεσαιωνικοί εναντίον σας.

Ήταν τόσο προβλέψιμο ότι το πεπρωμένο της Αθήνας - και στην πραγματικότητα του ευρώ - θα στηριζόταν τελικά στα χέρια του "Master of the Universe» της ΕΚΤ Mario Draghi, της τελευταίας ποσοτικής χαλάρωσης, η οποία θεωρητικά θα χορηγήσει στη ρημαγμένη από τη λιτότητα Ευρώπη, λίγο επιπλέον χρόνο για να συνεχίσει τις «μεταρρυθμίσεις».

Κάποιο υπόβαθρο είναι απαραίτητο. Η τρόικα πούλησε στην Ελλάδα μια οικονομική απάτη, αλλά είναι ο ελληνικός λαός που πληρώνει το τίμημα. Ουσιαστικά, το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα πήγε από ιδιωτικά σε δημόσια χέρια, όταν η ΕΚΤ και το ΔΝΤ «έσωσαν» τις ιδιωτικές τράπεζες (γερμανικές, γαλλικές, ισπανικές). Το χρέος, φυσικά, διογκώθηκε. Η τρόικα παρενέβη, όχι για να σώσει την Ελλάδα, αλλά για να σώσει το private banking.

Η ΕΚΤ αγόρασε το δημόσιο χρέος από ιδιωτικές τράπεζες για μια περιουσία, διότι η ΕΚΤ δεν θα μπορούσε να αγοράσει το δημόσιο χρέος απευθείας από το ελληνικό κράτος. Το κερασάκι στην τούρτα αυτής της στρώσης, είναι ότι οι ιδιωτικές τράπεζες είχαν βρει τα χρήματα για να αγοράσουν το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα ακριβώς από ... την ΕΚΤ, επωφελούμενες από τα εξαιρετικά φιλικό επιτόκια. Αυτό είναι κανονική κλοπή. Και είναι οι κλέφτες που καθορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού από την αρχή.

Πού είναι τα λεφτά μας;
Το αποτέλεσμα είναι ότι η Αθήνα είναι τώρα άφραγκη. Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης τουλάχιστον ξεκίνησε την ευρωπαϊκή περιοδεία του με μια καλή πρόταση. Η ΕΚΤ θα μπορούσε να κινηθεί στο € 1.900.000.000 κέρδους από τα ελληνικά ομόλογα. Και στη συνέχεια να απελευθερώσει άλλα € 10 δις σε βραχυπρόθεσμες κρατικές υποχρεώσεις, καθώς και ανοικτή γραμμή έκτακτης ανάγκης για τις τράπεζες. Από την αρχή, το βασικό σημείο για τον Βαρουφάκη ήταν να ανοίξει το δρόμο για την επαναδιαπραγμάτευση των € 240 δισεκατομμυρίων του «σχεδίου διάσωσης» της Τρόικα.

Τα γεράκια της ΕΚΤ - όπως ο Errki Liikanen από τη Φινλανδία - απέρριψαν αυτές τις επιλογές από την αρχή, επιμένοντας ότι χωρίς μια συνολική συμφωνία, όπως λέμε συνολική ελληνική παράδοση, ούτε ένα ευρώ δεν θα πάει στην Αθήνα.

Τι φορτίο για τον πρωθυπουργό Τσίπρα και τον Βαρουφάκη - να ενταχθούν σε μια ευρωπαϊκή περιοδεία ως ικέτες ζητιάνοι που αντιμετωπίζουν μια συλλογή μεταξένιων μαφιόζων, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, πολεμοχαρή Ντόναλντ Τουσκ.

Την επόμενη εβδομάδα ίσως υπάρξει μια έκτακτη συνεδρίαση του Eurogroup, πριν από μια "καυτή" ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες, στις 12 Φεβρουαρίου.

Το συμμπέρασμα: Δεν φαίνονται καλά τα πράγματα
Ο Βαρουφάκης προσπάθησε να βάλει ένα γενναίο πρόσωπο, συνεχίζοντας να αποκλείει ένα Grexit ως «εξαιρετικά επιζήμιο για την Ελλάδα». Περισσότερο επιζήμιο θα είναι στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ εντελώς υποταγμένος στους νεοφιλελεύθερους Κυρίαρχους του Σύμπαντος. Αυτό θα εξασφαλίσει ελληνική κατάθλιψη θα συνεχιστεί για πάντα. Και ναι, τελικά, η φασιστική Χρυσή Αυγή μπορεί να προσχωρήσει στην εξουσία.

Ο Βαρουφάκης, σε συνέντευξη Τύπου με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο Βερολίνο, ακόμη και αν συμφώνησε με το 67 τοις εκατό του τρέχοντος «σχεδίου», τόνισε - ήσυχα - ότι δεν αντιμετωπίζει τις υπερβολές της διαφθοράς και κερδοσκοπίας στην Ελλάδα. Και όλα έχουν να κάνουν με την αποπληρωμή του χρέους, που δεν βάζουν σε σειρά την ελληνική οικονομία.

Από την πλευρά του, ο Σόιμπλε, προβλέψιμα, εξέδωσε μια αραιά καλυμμένη απειλή ενός «αβέβαιου μέλλοντος" χωρίς πρόγραμμα διάσωσης. Το διάσημο πλέον «συμφωνούμε ότι διαφωνούμε» του Σόιμπλε, ήταν στην πραγματικότητα "καυτή πατάτα" τυλιγμένη σε βελούδο.

Δεν υπάρχουν στοιχεία μέχρι τώτα, ότι μια σύνθετη διαπραγμάτευση τουλάχιστον μερικών μηνών θα προκύψει, καθώς η Αθήνα προσπαθεί να αναδιαρθρώσει το πώς να ασχοληθεί με την τρόικα. Η ΕΚΤ παίζει τώρα σιωπηρά το παιχνίδι ότι η Ελλάδα είναι ουσιαστικά καταδικασμένη. Άρα, η ΕΚΤ καταψηφίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και στην πραγματικότητα υποστηρίζει τη φασιστική Χρυσή Αυγή. Αυτή είναι η «δημοκρατία» των κεντρικών τραπεζών για εσάς.

Για βομβαρδισμό της Φρανκφούρτης, κανείς;
Στο τέλος φτάνουμε σε αυτό: χωρίς μετρητά από την ΕΚΤ - τουλάχιστον κάποια μετρητά ως το τέλος του μήνα - η Ελλάδα κινδυνεύει να επιστρέψει στη δραχμή, χωρίς καν να "πέσει ούτε ένας πυροβολισμός". Και όμως, αυτό είναι ακριβώς ό,τι οι λεγεώνες σε όλη την Ευρώπη στοχεύουν. Παράλληλα, δεν είναι περίεργο - από τη Λισαβόνα ως τη Ρώμη - ότι οι φήμες πολλαπλασιάζονται, πως εάν η ΕΚΤ το έκανε αυτό σε ένα σχετικά καλά θωρακισμένο έθνος, τα τανκς θα ήταν έξω στους δρόμους (αλλά να κάνουν τι; να βομβαρδίσουν την Φρανκφούρτη;)

Ο Βαρουφάκης επιμένει, «Ένα πράγμα που δεν θα κάνουμε είναι να παραδοθούμε." Αυτό θα μεταφραζόταν, στην ουσία, σε μια ελληνική χρεοκοπία. Δεν είμαστε εκεί - ακόμα. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ο Ντράγκι γνωρίζει επίσης ότι για να πάρει η Αθήνα μερικά από τα μετρητά που χρειάζεται βραχυπρόθεσμα, θα υπάρξει πόλεμος εναντίον της Bundesbank. Αυτό δεν θα συμβεί. η ΕΚΤ και η Bundesbank είναι εταίροι στο έγκλημα.

Για άλλη μια φορά: Τόσο η ΕΚΤ όσο και η Bundesbank κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει κίνδυνος "μόλυνσης" ακόμα και με Grexit. Έτσι, η «στρατηγική» δεν θα κλυδωνιστεί. Συντρίβουμε την Ελλάδα και τέλος καλό, όλα καλά- καθώς η οικονομία εξολόθρευσης της τρόικας ποδοπατεί ολόκληρες χώρες.

Προσοχή στους κυρίαρχους του σύμπαντος που σκορπούν χαμόγελα. Ο Draghi και οι κουστουμαρισμένοι μπράβοι της ΕΚΤ μπορούν να μοιράσουν όλα τα χαμόγελα του κόσμου, αλλά αυτό που γραφικά αποδεικνύουν για άλλη μια φορά, είναι πώς οι τοξικές κεντρικές τράπεζες έχει πλέον ενσωματωθεί ως θανάσιμοι εχθροί της δημοκρατίας.

Άρθρο: Pepe Escobar, ανταποκριτής των Asia Times / Χονγκ Κονγκ και αναλυτής στο RT
Μετάφραση-απόδοση: Hellasforce

Τα βρόμικα χέρια του «ιππότη της αρετής» – Ελευθεροτυπία

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών και η συμμετοχή του στις παράνομες χρηματοδοτήσεις των Χριστιανοδημοκρατών
Του ΘΟΔΩΡΗ ΚΟΥΒΑΚΑ

Πολλοί έχουν κατά καιρούς σχολιάσει ότι την πραγματική εξουσία στο Βερολίνο δεν την έχει η καγκελάριος Μέρκελ, αλλά ο υπουργός της των Οικονομικών, ο «λευκός ιππότης του νόμου και της αρετής», Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Πράγματι, ενώ η καγκελάριος προστατεύει τη δημόσια εικόνα της, αποφεύγοντας να εκτεθεί σε καταστάσεις που θα την κάνουν λιγότερο δημοφιλή στους Γερμανούς ψηφοφόρους, ο κ. Σόιμπλε αναλαμβάνει -με ευχαρίστηση, όπως δείχνει το ύφος του- όλες τις «βρομοδουλειές».

Με σταθερότητα και μεθοδικότητα, επιβάλλει τη «μαστίγωση» των περιφερειακών χωρών της Ευρωζώνης, επιβάλλοντας τα μέτρα που εξυπηρετούν το συμφέρον της Γερμανίας, ασχέτως αν αυτά σημαίνουν ότι οι χώρες που βρίσκονται σε κρίση βυθίζονται σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση, ανεργία και κοινωνική διάλυση.

Γκάρι Μουρ 1952 – 2011

Βορειοϊρλανδός δεξιοτέχνης κιθαρίστας και τραγουδιστής, από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του blues-rock.

Ο Ρόμπερτ Γουίλιαμ Γκάρι Μουρ (Robert William Gary Moore) γεννήθηκε στις 4 Απριλίου του 1952 στο Ανατολικό Μπέλφαστ, μία από τις προτεσταντικές περιοχές της Βορείου Ιρλανδίας. Ο πατέρας του, Ρόμπερτ Μουρ, ήταν διοργανωτής συναυλιών και ο μικρός Γκάρι μεγάλωσε ακούγοντας πολλές τοπικές μπάντες να παίζουν ζωντανά ποπ και ροκ επιτυχίες της εποχής. Η μητέρα του Γουίνι ήταν νοικοκυρά και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια.

Ρομπέρ Μπραζιγιάκ 1909 – 1945

Γάλλος συγγραφέας και κριτικός, που εκτελέστηκε ως συνεργάτης των Γερμανών. Γιος γάλλου αξιωματικού, ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ (Robert Brasillach) γεννήθηκε στις 31 Μαρτίου του 1909 στο Περπινιάν, κοντά στα γαλλοϊσπανικά σύνορα. Σπούδασε στην περίφημη Ecole Normal Superieure και ακολούθησε το δρόμο των γραμμάτων. Τη δεκαετία του '30 έγραψε μια σειρά από μυθιστορήματα, που του χάρισαν δημοσιότητα, και με τον κουνιάδο του Μορίς Μπαρντές την «Ιστορία του Σινεμά» (1935), ένα από τα πρώτα βιβλία με θέμα την έβδομη τέχνη.

Το 1934 φλερτάρει ανοιχτά με τις ακροδεξιές ιδέες και γράφει στο εβδομαδιαίο φασιστικό έντυπο του Σαρλ Μοράς «L' Action Francaise». Από τις στήλες του περιοδικού, ο Μπραζιγιάκ εξαπολύει μύδρους κατά των Εβραίων, των Δημοκρατών, των Κομμουνιστών και των ξένων, ενώ υμνεί τη Ναζιστική Γερμανία.

Εύα Μπράουν 1912 – 1945

Γερμανίδα καλλονή, ερωμένη του Αδόλφου Χίτλερ για δεκατρία χρόνια και σύζυγός του για ένα εικοσιτετράωρο. Η Εύα Μπράουν (Eva Braun) γεννήθηκε στο Μόναχο στις 6 Φεβρουαρίου 1912 και ήταν η μεσαία από τις τρεις κόρες του δάσκαλου Φριτς Μπράουν και της νοικοκυράς Φραντζίσκα Κρόνμπεργκερ. Τελείωσε μετά κόπων και βασάνων το Λύκειο, ενώ παράλληλα δούλευε ως γραμματέας σε ιατρείο.

Στα 17 της, η ευειδής Εύα προσελήφθη στο στούντιο του Χάινριχ Χόφμαν, επίσημου φωτογράφου του Ναζιστικού Κόμματος. Εκεί γνώρισε τον Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος φαίνεται ότι κεραυνοβολήθηκε από την ομορφιά της ξανθιάς Εύας. Ο σαραντάχρονος άνδρας τής συστήθηκε ως Χερ Βολφ, ένα παρατσούκλι από τα παιδικά του χρόνια, που χρησιμοποιούσε μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Εκείνη είπε στις φίλες της ότι «γνώρισε ένα ώριμο κύριο με αστείο μουστάκι»

Οι ιεραπόστολοι του «λιτού βίου»

by Mαν.Αρκάς

Διαβάζω τακτικά δηλώσεις «πνευματικών ανθρώπων», για την ανάγκη να γίνουμε πιο ολιγαρκείς, να καταλάβουμε ότι πέρασε ο καιρός των παχιών αγελάδων, να δεχτούμε ότι θα είμαστε όλοι φτωχότεροι. Συχνά συνοδεύονται από διάφορα δακρύβρεχτα για το τέρας του καταναλωτισμού, την αλλοτρίωση της σύγχρονης ζωής, τη χυδαιότητα της βουλιμίας. Είναι, λένε, προσωπική, οικογενειακή και εν τέλει εθνική ανάγκη να ξαναβρούμε το μετρημένο παρελθόν μας.

Μου θυμίζουν πολύ εκείνα που γράφονται στον επίσημο τύπο από περιώνυμους δημοσιογράφους και πολιτικούς. Ότι πρέπει να φτωχύνουμε για να μην πτωχεύσουμε. Ότι υπήρξε φούσκα στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία. Ότι ξεσαλώσαμε και τώρα πληρώνουμε τα επίχειρα. Ότι δεν μπορεί να υπάρχει ευμάρεια με δανεικά. Ότι, ακόμη, ο ‘λιτός βίος’ είναι πηγή ψυχικής ηρεμίας και αρετής.

Που βρέθηκαν όλοι αυτοί οι όψιμοι κοσμοκαλόγεροι; 

 

Πως έζησαν στην Ελλάδα που αφήνουμε πίσω οριστικά; 

 

Πως ζούνε στη φτωχή, τρομαγμένη κι ανάστατη Ελλάδα που αναδύεται; 

 

Τι ακριβώς νομίζουν ότι προσφέρουν με όσα λένε; 

 

Που στοχεύουν; 

«λευκός ελέφαντας»

 

Φεβ5by Mαν.Αρκάς

By katabran

πάνω από τα παραπήγματα στέκει τεράστιο, κούφιο,ανολοκλήρωτο και ηττημένο…
μέσα στα παραπήγματα στέκουν μικροί, ασήμαντοι, μουσκεμένοι και ηττημένοι 30.000 άνθρωποι…
ανάμεσα, οι προσευχές, η υπερβατική μεγαλοθυμία, η αξιοθαύμαστη ενσυναίσθηση…

καρτερικότητα, φιλανθρωπία, ματαιότητα, θυσία,αδικία, ουσιαστικά στο έπακρο υπηρετημένα από δυο ιερείς και μια κοινωνική λειτουργό…
Ρικάρντο Νταρίν, Ζερεμί Ρενιέ και Μαρτίνα Γκουσμάν!
πρωταγωνίστρια η Villa 21 ή Miseria!

με ξεκάθαρο, ψυχρό σενάριο και λιτή σκηνοθεσία, σαν ντοκυμαντέρ,  ο Πάμπλο Τραπέρο, κάνει σαφές πως είναι εύκολο να γίνει κανείς ήρωας ή μάρτυρας,αλλά είναι πολύ δύσκολο να εργάζεται κάποιος ενσυνείδητα χωρίς ανταμοιβή…
ενδιάμεσα θα παρεισφρήσουν οι ανθρώπινες αδυναμίες , για κάποιους αδυναμίες και κινηματογραφικές, που διακόπτουν την αφήγηση, αλλά δεν τις θεώρησα φλύαρες, τις θεώρησα καίρια υπαινικτικές της αλήθειας…
παρακολουθώντας την ταινία,βίωσα μια πραγματικότητα γεμάτη θρησκευτικό συναίσθημα, όπου όμως η ματαιότητα της φιλανθρωπίας αποδομείται κάθε στιγμή από μια εκκλησιαστική ή πολιτική εξουσία ηθελημένα τυφλή αλλά όχι δίκαιη…

Φρειδερίκη 1917 – 1981

Βασίλισσα των Ελλήνων (1947-1964) και βασιλομήτωρ μετά το θάνατο του συζύγου της βασιλιά Παύλου. Ισχυρή και παρεμβατική προσωπικότητα, ήρθε σε σύγκρουση πλειστάκις με την πολιτική ηγεσία της χώρας.

Η Φρειδερίκη, Λουίζα, Τύρα, Βικτώρια, Μαργαρίτα, Σοφία, Καικιλία, Όλγα, Ισαβέλλα, Χριστίνα γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1917 στον μεσαιωνικό πύργο Μπλάνκεμπουργκ της Γερμανίας. Ήταν κόρη του Δούκα του Μπραουνσβάιχ Ερνέστου Αυγούστου Γ', αρχηγού του Οίκου του Ανοβέρου και της πριγκίπισσας Βικτώριας Λουίζας της Πρωσίας, μοναχοκόρης του Γερμανού αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β' και της Αυγούστας Βικτωρίας του Σλέσβιχ-Χολστάιν. Η Φρειδερίκη έφερε τους τίτλους: Πριγκίπισσα του Ανοβέρου, Πριγκίπισσα της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας και Δούκισσα του Μπραουνβάιχ.

Μπομπ Μάρλεϊ 1945 – 1981

Τραγουδοποιός από την Ιαμαϊκή (Jamaica), που διεθνοποίησε τη μουσική ρέγκε και την κουλτούρα των Ρασταφάρι.

Ο Μπομπ Μάρλεϊ (Bob Marley) γεννήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1945 στο χωριό Νάιν Μάιλς ως Ρόμπερτ Νέστα Μάρλεϊ. Ήταν γιος του πενηντάχρονου άγγλου λευκού στρατιωτικού Νόρβαλ Σινκλέρ Μάρλεϊ και της δεκαοκτάχρονης Σιντέλα Μπούκερ, μιας ντόπιας μαύρης. Ο πατέρας του ζούσε στο Λίβερπουλ, αλλά βοηθούσε οικονομικά τον μικρό του γιο και τη μητέρα του, μέχρι τον θάνατό του το 1955. Τότε, ο Μπομπ και η μητέρα του αναγκάσθηκαν να μετακομίσουν στον τενεκοδομαχαλά Τρέντσταουν του Κίνγκστον, ελλείψει χρημάτων. Εκεί ο μικροσκοπικός Μπομπ (δεν ξεπέρασε ποτέ το 1,63 μ. σε ύψος), αναγκάσθηκε να ατσαλώσει τον χαρακτήρα του για να επιβιώσει, καθώς αντιμετώπιζε την προκατάληψη τόσο των λευκών όσο και των μαύρων.

Άνταμ Βαϊσχάουπτ 1748 – 1830

Γερμανός φιλόσοφος, νομικός και θεολόγος· ιδρυτής του «Τάγματος των Πεφωτισμένων» («Illuminatenordens» στα γερμανικά, γνωστοί και ως Illuminati), μιας μυστικιστικής σέχτας, με κοσμοπολίτικες και αντικληρικές δοξασίες.

Ο Γιόχαν Άνταμ Βαϊσχάουπτ (Johann Adam Weishaupt) γεννήθηκε στο Ίνγκολστατ της Βαυαρίας στις 6 Φεβρουαρίου του 1748. Λόγω του πρόωρου θανάτου του πατέρα του, που ήταν καθηγητής Νομικής στο τοπικό πανεπιστήμιο, μεγάλωσε με τον θείο του, επίσης καθηγητή νομικής, ο οποίος του εμφύσησε τις ιδέες του Διαφωτισμού. Φοίτησε σε σχολείο Ιησουιτών και στη συνέχεια ακολούθησε την οικογενειακή παράδοση. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ίνγκολστατ, από την οποία αποφοίτησε το 1768 με τον τίτλο του διδάκτορα. Το 1772 ανακηρύχθηκε καθηγητής του Κανονικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Ίνγκολστατ και τον επόμενο χρόνο παντρεύτηκε την Άφρα Ζαουζενχόφερ, με την οποία απέκτησε επτά παιδιά.

Η Αεροπορική Τραγωδία του Μονάχου

Το μοιραίο αεροσκάφος

Στις 6 Φεβρουαρίου 1958 ένα αεροπλάνο, που μετέφερε πίσω στην πατρίδα την αποστολή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, συνετρίβη κατά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο Ριμ του Μονάχου, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 23 από τους 43 επιβαίνοντες. Η πτήση τσάρτερ της British Airways προερχόταν από το Βελιγράδι, όπου οι μπέμπηδες του Ματ Μπάσμπι είχαν αποσπάσει ισοπαλία 3-3 από τον Ερυθρό Αστέρα και είχαν προκριθεί στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής

81

σχόλια

Η κλειτοριδεκτομή είναι ο ακρωτηριασμός των εξωτερικών γεννητικών οργάνων της γυναίκας. Είναι μορφή «σεξουαλικού ευνουχισμού» για να υποδηλώσει την απόλυτη υποταγή στον μελλοντικό της σύζυγο.

Πρόκειται για έθιμο που απαντάται κυρίως στις μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής, χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά στο Κοράνι. Αναφορές για την κλειτοριδεκτομή υπάρχουν στους αρχαίους έλληνες συγγραφείς. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Φοίνικες, οι Χετταίοι και οι Αιθίοπες πραγματοποιούσαν κλειτοριδεκτομή στα κορίτσια τους, ενώ ο Στράβων στους ελληνιστικούς χρόνους την αποκαλεί «γυναικεία περιτομή».

Εορτάζοντες την 6ην του μηνός Φεβρουαρίου – Ο ΟΣΙΟΣ ΒΟΥΚΟΛΟΣ Επίσκοπος Σμύρνης

Slider εορτάζοντες ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΤΗΝ 6ΗΝ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ | στις Φεβρουαρίου 6, 2015| 0 σχόλια | σε ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ | Μου αρέσει

Ο ΟΣΙΟΣ ΒΟΥΚΟΛΟΣ Επίσκοπος Σμύρνης
Ό όσιος Βουκόλος τιμάται σαν ο πρώτος επίσκοπος της Σμύρνης, πού εκλέχθηκε και εγκαταστάθηκε από τον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, όταν αυτός πήγε στην Έφεσο και είχε την επιστασία των Εκκλησιών της Μικράς Ασίας. Στη διακονία του αυτή, ο ζηλωτής αυτός Ιεράρχης, υπηρέτησε με όλη την ευσυνειδησία, τη θερμότητα και την αυταπάρνηση των ηρωικών και μαρτυρικών εκείνων χρόνων. Υπήρξε πραγματικός πατέρας προς τους χριστιανούς του και στη διδασκαλία και στην υπεράσπιση τους, όταν κινδύνευαν από τους εχθρούς του Ευαγγελίου. Προς δε τα ειδωλολατρικά πλήθη, συμπεριφερόταν με θαυμάσια σύνεση και αγάπη, προσέχοντας μεν να μη τα ερεθίζει, αλλά και προσπαθώντας με όλη του την τέχνη, να ελκύει πολλούς απ” αυτούς στη χριστιανική πίστη. ΟΙ προς τιμήν του εκκλησιαστικοί ύμνοι τονίζουν την ειλικρινή πίστη του, την ανυπόκριτη αγάπη του, την καθαρότητα του νου του και το ύψος της ταπείνωσης του. Θεωρούν μάλιστα ότι ο άγιος Βουκόλος υπέδειξε διάδοχο του τον ιερό Πολύκαρπο.

Αλμανάκ Βασική Έκδοση 6 Φεβρουαρίου

ΓΕΓΟΝΟΤΑΓΕΝΝΗΣΕΙΣΘΑΝΑΤΟΙ

μ. Χ.

1820

Ξεκινά η πρώτη προσπάθεια επαναπροώθησης των μαύρων από την Αμερική στην Αφρική, με τη δημιουργία του κράτους της Λιβερίας.