Ετικέτες

Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Μήπως οι ΗΠΑ αναζητούν αντικαταστάτη της Τουρκίας ως περιφερειακή δύναμη;


SerdarTurgutστο ALMONITOR(Μέση Ανατολή)     (μτφ. Κριστιάν)
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διεξάγουν κοινή συνέντευξη Τύπου στην Ουάσιγκτον, 16 Μαΐου 2013. (Φωτ. REUTERS / Kevin Lamarque)
Αφού εξακολουθεί να υφίσταται πολιτική και κοινωνική αναταραχή στην Τουρκία, η αμερικανική κυβέρνηση έχει αρχίσει να λαμβάνει μέτρα για να υποβαθμίσει την επιρροή και το ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή. Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν σημαντικές ορατές αλλαγές στην αμερικανική πολιτική αυτή τη στιγμή, οι αλλαγές γίνονται εμφανείς σε ορισμένα ζητήματα που δεν φαίνεται να είναι αλληλένδετα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες εργάζονται σε ρυθμίσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν εναλλακτικές λύσεις στην Τουρκία. Λόγω της παγκόσμιας αλλαγής του κλίματος, οι υδάτινοι πόροι -ειδικά στην περιοχή μας- έχουν καταστεί ύψιστης σημασίας. 

ΞΙΦΗ ΞΙΦΙΔΙΑ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΛΑΚΩΝΙΚΟΥ ΞΙΦΟΥΣ



Το εγχειρίδιο με τη μορφή ενός μυτερού κομματιού ξύλου και κατόπιν μιας ακονισμένης πέτρας είναι ίσως το αρχαιότερο όπλο του ανθρώπου από τη στιγμή που κατανόησε την ανάγκη να εξοπλιστεί για να αντιμετωπίσει τις αντιξοότητες ενός εχθρικού περιβάλλοντος. Η ανακάλυψη της μεταλλοτεχνίας επέτρεψε στου ανθρώπους να επιμηκύνουν τις λεπίδες των εγχειριδίων οδηγώντας έτσι στην εξέλιξη του ξίφους. Ο Ελλαδικός χώρος φυσικά δεν έμεινε πίσω στις εξελίξεις.

Το μυστικό της ηχητικής των αρχαίων θεάτρων


Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 23, 2014


Η ηχητική των αρχαίων θεάτρων που θαυμάζουμε σήμερα εξασφαλιζόταν με τα αντηχούντα αγγεία που βρίσκονταν κάτω από τα σκαλιά του κοίλου και τα σκηνικά άλλαζαν σχεδόν αυτόματα, όπως αποδεικνύει η πρόσφατη ανασκαφική έρευνα στο Αρχαίο Θέατρο του
Δίου.

Μίζες Κόλπα Ομερτά


ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ
Tο πάρτι ασυδοσίας, που είχε στηθεί επί μία δεκαετία με άρματα δεκάδες αμαρτωλές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, αφήνει «σκιές» σε δύο πρώην πρωθυπουργούς. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές ο συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου, Αλεξ Ρόντος, καθώς και ο Στέλιος Συρμόγλου, που διορίστηκε από τον Κώστα Καραμανλή στην προεδρία της «ΜΚΟ των ΜΚΟ», όπως έχει χαρακτηριστεί, «Εργο Πολιτών

Ο βρώμικος πόλεμος εναντίον της Ουκρανίας


Φωτογραφία για Ο βρώμικος πόλεμος εναντίον της Ουκρανίας
Γράφει ο Γιώργος ΙεροδιάκονοςΤο σημερινό κύμα διαμαρτυριών στην Ουκρανία φέρει την ετικέτα «Made in Germany», «Made in Ε.Ε.» και «Made in America. Τα μεγάλα ειδησιογραφικά πρακτορία της Δύσης και όλα τα εντεταλμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης βάλθηκαν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι οι διαδηλώσεις στο Κίεβο είναι αυθόρμητες εκδηλώσεις του Ουκρανικού λαού, που παλεύει, τάχα,  για δημοκρατία και και για κράτος δικαίου. Στην πραγματικότητα όμως, πρόκειται για μέρος μιας ενορχιστρωμένης διαμάχης για καθαρά γεωστρατηγικά θέματα. Ο στόχος είναι να «περιοριστεί η ρωσική επιρροή και να συρθεί η Ουκρανία προς την κυριαρχία της Γερμανίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.

Η Γερμανία ξεχνάει τις ενοχές της


Ξένια Κουναλάκη ΞΕΝΙΑ ΚΟΥΝΑΛΑΚΗ
Σε ένα καλλιτεχνικό ντίνερ πάρτι στο Βερολίνο, μιλάω με ένα φίλο μου ελληνικά. Γερμανός ζωγράφος έρχεται προς το μέρος μας και ρωτάει: «Ελληνες είστε;». «Οχι, Εβραίοι», του απαντάει ο φίλος μου, περισσότερο για πλάκα, αλλά και για να δοκιμάσει τις αντιδράσεις του. «Ωχ, συγγνώμη», λέει αυτόματα, κοκκινίζει και αποχωρεί ντροπιασμένος. Ο φίλος μου, μόνιμος κάτοικος Γερμανίας, διασκεδάζει με αυτήν την ενοχική στάση των Γερμανών απέναντι σε οτιδήποτε εβραϊκό. Εγώ πάλι βρίσκω ότι ακριβώς αυτή η συλλογική ντροπή για γεγονότα που σημειώθηκαν 70-80 χρόνια πριν, αλλά και ο τρόπος που αυτή μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, είναι ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα και συμπαθή στοιχεία του γερμανικού λαού. Αυτού του είδους η ευαισθητοποίηση, ωστόσο, φθίνει. Και είναι τρομακτικό να παρακολουθεί κανείς την απενοχοποίηση που συντελείται αργά αλλά σταθερά σε μια χώρα με τόσο σκοτεινό παρελθόν.

Ο θάνατος της ελληνικής βιομηχανίας


του κ. Κώστα Λαπαβίτσα, καθηγητή Πανεπιστημίου Ασιατικών και Αφρικανικών Σπουδών Λονδίνου.-
Επαίρεται η κυβέρνηση και το μνημονιακό στρατόπεδο για το θρίαμβο που έχει καταγάγει με την απάλειψη του ‘διπλού ελλείμματος’, δηλαδή του δημοσιονομικού και των τρεχουσών συναλλαγών. Σώθηκε η Ελλάδα, μείναμε στο ευρώ, πέτυχε η προσπάθεια προσαρμογής, παρά τα ‘λάθη’ των κακών της Τρόικας. Πλέον εξυγιάνθηκε η οικονομία, μπαίνουμε σε ανάκαμψη και σύντομα οι Έλληνες θα δουν το όφελος στην καθημερινή ζωή τους.Ας αφήσουμε κατά μέρος τον παραλογισμό, από τη μια, να κατηγορείται η Τρόικα για λανθασμένα και άστοχα μέτρα και, από την άλλη, να πανηγυρίζει η κυβέρνηση για την επιτυχία του προγράμματος που σχεδίασε η Τρόικα. Ας παραβλέψουμε και τον εμφανή προεκλογικό χαρακτήρα των ανακοινώσεων, ο οποίος δείχνει ότι στην ουσία το ελληνικό πολιτικό προσωπικό τίποτε δεν έμαθε από την κρίση και χρησιμοποιεί κυνικά οποιοδήποτε οικονομικό στοιχείο, χωρίς να ενδιαφέρεται για την ουσία. Aς ρωτήσουμε μόνο: υπάρχει κάποια βάση στα περί εξυγίανσης και ανάκαμψης;Το τι πραγματικά συμβαίνει στον παραγωγικό ιστό της ελληνικής οικονομίας φαίνεται στο διάγραμμα που δείχνει τη βιομηχανική παραγωγή:
Πηγή: Ελ.Στατ., 2005 = 100,0
Η ελληνική βιομηχανία λίμνασε κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου του ευρώ, όταν τα επιτόκια ήταν χαμηλά και οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ υψηλοί λόγω της φθηνής πίστωσης. Εκείνη την περίοδο εμφανίστηκε και το τεράστιο έλλειμμα στις τρέχουσες συναλλαγές, καθώς η συνολική ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας συνετρίβη εντός της ΟΝΕ.
Η κατάρρευση της βιομηχανίας άρχισε με την παγκόσμια κρίση του 2007-9, συνεχίστηκε ακάθεκτη με την υιοθέτηση των Μνημονίων και ουσιαστικά επιταχύνθηκε το 2013. Τα πρόσφατα γεγονότα της Χαλυβουργικής δεν είναι παρά μια απεικόνιση της πικρής πραγματικότητας: η Ελλάδα αποβιομηχανοποιείται με απίστευτους ρυθμούς εδώ και έξι χρόνια. Τα Μνημόνια σήμαναν το τέλος της ελληνικής βιομηχανίας.
Αν νομίζουν κάποιοι ότι η βιομηχανική κατάρρευση έχει φτάσει στο τέλος της, ότι ‘πιάσαμε πάτο’ και απο δω και πέρα θα περάσουμε σε ανάκαμψη δεν έχουν παρά να δουν το επόμενο διάγραμμα:
Πηγή: Ελ.Στατ.
Ο δείκτης νέων παραγγελιών της ΕλΣτατ δείχνει μείωση 7,5% για το Δεκέμβριο 2013 και συνολική μείωση 6,9% για ολόκληρο το 2013. Δεν υπάρχει κανένας δυναμισμός στις προοπτικές της ελληνικής βιομηχανίας. Η εικόνα είναι απλώς τραγική.
Τι προκάλεσε την κατάρρευση της ελληνικής βιομηχανίας; Η απάντηση είναι σύνθετη και δε μπορεί να δοθεί σε λίγες γραμμές. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην Τρόικα, στα Μνημόνια και στην παραμονή στο ευρώ. Η δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας, όπως και η προσαρμογή του εξωτερικού ελλείμματος, βασίστηκαν στη συντριβή της εγχώριας ζήτησης που επέβαλαν τα Μνημόνια. Το δημόσιο περιέκοψε δραστικά τις δαπάνες του και ανέβασε τη φορολογία, η κατανάλωση ελαττώθηκε ταχύτατα και οι επενδύσεις (δημόσιες και ιδιωτικές) κυριολεκτικά κατέρρευσαν απο το 2008 και μετά. Η συντριβή της εγχώριας ζήτησης έφερε δημοσιονομική και εξωτερική ισορροπία, αλλά συνέτριψε και τη βιομηχανική παραγωγή.
Τι συνέβη όμως με τις εξαγωγές, οι οποίες στις νεοφιλελεύθερες αναλύσεις του ΔΝΤ και της ΕΕ υποτίθεται ότι θα λειτουργούσαν ως σανίδα σωτηρίας; Η συνολική αξία των εξαγωγών το 2013 μειώθηκε κατά 0,2%, ενώ τους τελευταίους μήνες η συρρίκνωση ήταν ταχύτατη. Το Δεκέμβριο του 2013, για παράδειγμα, οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 14,2%. Η συρρίκνωση δεν αποτελεί κανένα απολύτως μυστήριο: οι εξαγωγές προς την ευρωζώνη πάσχουν διότι η οικονομία της ΟΝΕ είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ενώ οι εξαγωγές εκτός ευρωζώνης πάσχουν διότι το ευρώ είναι πολύ ισχυρό. Και αυτά χωρίς να συνυπολογίσουμε τη δυσκολία εξεύρεσης εξαγωγικών πιστώσεων. Για την ελληνική βιομηχανία η πτώση της εξωτερικής ζήτησης ήταν και το τελειωτικό πλήγμα.
Ναι, ίσως πει κανείς, αλλά οι μισθοί έχουν επίσης συντριβεί και άρα η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας ανεβαίνει. Γιατί δε φαίνεται αυτό στα αποτελέσματα της οικονομίας; Φαίνεται μια χαρά, αρκεί κανείς να καταλαβαίνει τι βλέπει. Η απάλειψη του εξωτερικού ελλείμματος, για την οποία τόσο περηφανεύεται η κυβέρνηση, είναι αντανάκλαση της ανόδου της συνολικής ανταγωνιστικότητας που οφείλεται στη συντριβή των μισθών. Μόνο που η απάλειψη συνέβη λόγω της κατάρρευσης των εισαγωγών και όχι της εκτόξευσης των εξαγωγών (οι οποίες αντιθέτως μειώνονται). Η άνοδος της συνολικής ‘εθνικής’ ανταγωνιστικότητας που μετριέται με το μοναδιαίο κόστος εργασίας είναι απολύτως συμβατή με το πλεόνασμα που πλέον παρατηρείται στις τρέχουσες συναλλαγές.
Η ‘εθνική’ ανταγωνιστικότητα όμως μικρή σχέση έχει με την ανταγωνιστικότητα της βιομηχανίας, ή οποιουδήποτε άλλου κλάδου, η οποία καθορίζεται από πολύ πιο συγκεκριμένους παράγοντες. Η ελληνική βιομηχανία αντιμετωπίζει πτώση της εγχώριας και της εξωτερικής ζήτησης, άλμα του κόστους ενέργειας, φορολογικές πιέσεις, πολύ υψηλά επιτόκια και έλλειψη πιστώσεων. Πως να αντισταθμιστούν όλα αυτά από την πτώση των μισθών;
Η ελληνική οικονομία έχει όντως πετύχει μια σχετική σταθεροποίηση με την απάλειψη του ΄διπλού ελλείμματος’. Αλλά η σταθεροποίηση αυτή είναι αποτέλεσμα καταστροφής και δε δείχνει απολύτως καμία εξυγίανση του παραγωγικού ιστού, ή της οικονομίας γενικότερα. Η Ελλάδα κατέστρεψε τη βιομηχανία της και κατασπατάλησε τους πόρους της – κυρίως τον κόσμο της εργασίας – ακολουθώντας την πολιτική της Τρόικας. Το κόστος της παραμονής στο ευρώ είναι οι άνεργοι και η κατεστραμμένη βιομηχανία.
Δεν υπάρχει σοβαρή προοπτική ανάκαμψης του βιομηχανικού ιστού όσο ακολουθείται η σημερινή πορεία. Αυτοί που ισχυρίζονται το αντίθετο και υπόσχονται σύντομα καλύτερες μέρες, ή δεν καταλαβαίνουν τι λένε, ή είναι τελείως κυνικοί. Η καταστροφή που υπέστη ο ελληνικός παραγωγικός ιστός και το τεράστιο ποσοστό ανεργίας δε θα αντιστραφούν χωρίς ολική και εστιασμένη αλλαγή πολιτικής. Μέσα στην ΟΝΕ και με τις περιοριστικές πολιτικές της ΕΕ κάτι τέτοιο απλώς δε γίνεται. Λείπει δυστυχώς ο πολιτικός φορέας που θα διαμορφώσει με θάρρος την πραγματική εναλλακτική πρόταση.

“Εγκλωβισμένοι Τούρκοι” στο Αιγαίο διαμαρτύρονται!



Επιμέλεια: Λ.ΛΙΓΟΥΡΙΩΤΗΣ

Πυκνώνουν τις ”διαμαρτυρίες” οι Τούρκοι για τις αναχαιτίσεις που  κάνουν ελληνικά μαχητικά επιφυλακής σε τουρκικά  F-16 που μπαίνουν παράνομα στο FIR Aθήνας και παραβιάζουν τους διεθνείς κανόνες ή και τον Εθνικό Εναέριο χώρο στο Αιγαίο, μιλώντας για δήθεν ”παρενοχλήσεις”.

Χάρτης της “Μεγάλης Μακεδονίας” σε σχολείο των Σκοπίων



Στο δημοτικό σχολείο «Γκριγκόρ Πρλίτσεφ» της Οχρίδας, τον τοίχο αίθουσας διδασκαλίας”κοσμεί” χάρτης της λεγόμενης «Μεγάλης Μακεδονίας», όπου η ελληνική Μακεδονία παρουσιάζεται ως “υπόδουλο” τμήμα. 

Το σχολείο είναι δημόσιο και εκτός απο Σλάβους φοιτούν και Αλβανοί, οι οποίοι έχουν ζητήσει να αφαιρεθεί ο προκλητικός χάρτης. Σύμφωνα με δημοσιεύματα εφημερίδων, το θέμα τέθηκε στο Σκοπιανό υπουργείο Παιδείας, αλλά δεν υπάρχει καμία επίσημη αντίδραση.


Αξίζει να σημειωθεί πως ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Νίκολα Γκρούεφσκι, εκτός από τον Μέγα Αλέξανδρο, δικής του έμπνευσης είναι το σχέδιο “αρχαιομακεδονισμού” της χώρας στο πλαίσιο του σχεδίου “Σκόπια 2014″, έχει “αδυναμία” και στους χάρτες που δείχνουν τα σύνορα των Σκοπίων έως τις… ακτές τις Χαλκιδικής και τον Όλυμπο.
Το 2008, λίγο μετά τη νίκη του κόμματός του στις εκλογές, είχε καταθέσει στεφάνι στον τάφο του Βούλγαρου κομιτατζή Γκότσε Ντέλτσεφ, τον οποίον οι Σκοπιανοί θεωρούν “εθνικό” τους ήρωα, που ήταν καλυμμένος με τον ίδιο προκλητικό χάρτη.
 

Για την Ουκρανική εξέγερση και τα πραγματικά διλήμματα…




levie640

Εδώ και τρεις μήνες πλέον οι πλατείες του Κιέβου γεμίζουν με διαδηλωτές διαφόρων πεποιθήσεων (κυρίως όμως φιλελεύθερους ευρωπαϊστές και φανατικούς ακροδεξιούς) οι οποίοι, με σκοπό να εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους στην απόφαση της κυβέρνησης Γιανουκόβιτς να παγώσει τις διαδικασίες για εμπορική σύνδεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και να μην υπογράψει την ιστορική συμφωνία στρέφοντας το βλέμμα της προς τη Ρωσία, ξεχύθηκαν στους δρόμους.

Μπουλάς: Τι θα έκανα αν ήταν η τελευταία μου μέρα στη γη…


Μπουλάς: Τι θα έκανα αν ήταν η τελευταία μου μέρα στη γη...
Ο δημοσιογράφος Γιάννης Χατζηγεωργίου έστειλε στη LIFO αυτήν τη συνέντευξη που είχε πάρει πριν τέσσερα χρόνια από τον δημοφιλή ηθοποιό και τραγουδιστή.
Το θέμα της ήταν συγκεκριμένο: Τι θα κάνατε αν ήταν η τελευταία μέρα σας στη γη… Δέχτηκε αμέσως, σημειώνει ο δημοσιογράφος. «Πάντα μου άρεσε το black χιούμορ!». Χαμογελούσε, αυτοσαρκαζόταν, έβαζε τα δάχτυλά του ανάμεσα στα μούσια του όσο απαντούσε, και κοιτούσε με χαρά τον κόσμο που ήταν μαζεμένος στην πλατεία Καρύτση…