Η αρχαία Βακτριανή βρίσκεται στο βόρειο Αφγανιστάν, στα σύνορα με την πρώην Σοβιετική Ένωση. Σήμερα η περιοχή συνορεύει με το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν.
Το 330 π.Χ., όταν ο Μέγας Αλέξανδρος κατέλυσε την Περσική Αυτοκρατορία, έφτασε στη Βακτριανή καταδιώκοντας τον σατράπη της, Βήσσο, ο οποίος είχε σκοτώσει τον Δαρείο Γ’ και είχε αυτοανακηρυχθεί βασιλιάς. Το Κανταχάρ, που ήταν κάποτε πρωτεύουσα, χτίστηκε από τον Μακεδόνα στρατηλάτη ως η Αλεξάνδρεια η εν Αραχωσία, ενώ στη συνέχεια η χώρα πέρασε στην κυριαρχία των κληρονόμων του, Σελευκίδων. Το 250 π.Χ. ιδρύθηκε από τον Έλληνα σατράπη της Βακτριανής Διόδοτο Α’ το Σωτήρα, ο οποίος αποσχίστηκε από τους Σελευκιδείς, το ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής. Αποτέλεσε -μαζί με το μετέπειτα Ινδοελληνικό βασίλειο- το ανατολικότερο άκρο του ελληνιστικού κόσμου, καλύπτοντας μία περιοχή μεταξύ της Βακτριανής και της Σογδιανής της κεντρικής Ασίας -σύγχρονο βόρειο Αφγανιστάν- από το 250 π.Χ. έως το 125 π.Χ.
