Ετικέτες

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Η φιλελεύθερη ηθική και το χαρίζω το εισιτήριο μου




TICKET
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε στο Μετρό της Αθήνας μια ήπια μορφή έκφρασης κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι μαγική, θα λέγαμε. Άνθρωποι που βγαίνουν από τους σταθμούς δίνουν το εισιτήριό τους σε ανθρώπους που μπαίνουν, ή το αφήνουν διακριτικά για να το πάρει κάποιος μπαίνοντας. Άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ τους κάνουν μια… σιωπηλή μεταβίβαση μέσα στην ταχύτητα και ανωνυμία της πόλης. Υπάρχει σίγουρα κάτι το γοητευτικό σε αυτή την κίνηση αβρότητας. Κάτι που με γοητεύει πολύ και μένα.

Το πνεύμα των λαϊκισμών…



Του Φιλίπ Μαρλιέρ

Ο λαϊκισμός είναι μια έννοια, το περιεχόμενο της οποίας έχει ατροφήσει και συχνά έχει ανακριβή και λανθασμένη χρήση.1 Η έννοια αυτή αναφέρεται στη δημαγωγική αντιπολίτευση προκειμένου να υποστηριχτεί πως μερικές φορές αυτή αλλοιώνει τους πολιτικούς θεσμούς καθώς και τις πολιτικές που εφαρμόζονται από αυτούς. Ως εκ τούτου, ο λαϊκισμός παρουσιάζεται ως μια ανησυχητική εκδήλωση ενός αντιδημοκρατικού ρεύματος, γιατί χειρίζεται τους φόβους και τις απογοητεύσεις ενός μέρους του λαού σε μια προσπάθεια να απονομιμοποιήσει το σύνολο της δημοκρατικής διαδικασίας. Ο λαϊκισμός, λοιπόν, γίνεται όπλο στα χέρια των αυταρχικών εξουσιών και των δημαγωγών του πλήθους. Ωστόσο αυτός ο ορισμός είναι μόνο εν μέρει σωστός, διότι δεν λαμβάνει υπόψη το γεγονός ότι ο λαϊκισμός είναι περισσότερο μια «νοοτροπία» παρά μια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση. 

Η ανισοκατανομή των εισοδημάτων στην Κίνα είναι από τις πιο υψηλές στον κόσμο


ΚΙΝΑ-333
Η εισοδηματική ανισοκατανομή στην Κίνα αυξήθηκε με ταχύτερο ρυθμό από ό,τι πιστευόταν, ξεπερνώντας αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής με αποτέλεσμα ως προς αυτό το κοινωνικοοικονομικό φαινόμενο η χώρα να κατατάσσεται στις υψηλότερες θέσεις παγκοσμίως, σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύθηκε σήμερα.
Ο συντελεστής Gini, ο οποίος μετράει την εισοδηματική ανισοκατανομή, ανέρχεται κατά προσέγγιση σε 0,55, ενώ στις ΗΠΑ φθάνει το 0,45, σύμφωνα με ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.

1 Μάη 1886, Σικάγο Οι ρίζες της Πρωτομαγιάς…


s

WALTER CRANE, “The Vampire”, 1885.
Ο κοιμισμένος εργάτης, που απομιζιέται από το βαμπίρ του καπιταλισμού,
ετοιμάζεται να ξυπνήσει από την αγγελική φιγούρα του Σοσιαλισμού.

Το 1887 τέσσερις αναρχικοί του Σικάγου εκτελέσθηκαν. Ένας Πέμπτος εξαπάτησε το δήμιο αυτοκτονώντας στη φυλακή. Τρεις ακόμη θα περνούσαν 6 χρόνια στη φυλακή μέχρι που πήραν χάρη από τον κυβερνήτη Altgeld που είπε ότι η δίκη που τους καταδίκασε χαρακτηρίστηκε από “υστερία, ένα τσούρμο ενόρκους και έναν προκατειλημμένο δικαστή”. Το κράτος είχε, σύμφωνα με τα λόγια της δίωξης, θέσει την “Αναρχία … σε δίκη” και ήλπιζε ότι οι θάνατοί τους θα ήταν επίσης ο θάνατος της αναρχικής ιδέας

Οι αναρχικοί ήταν οργανωτές συνδικάτων και η Πρωτομαγιά έγινε διεθνής ημέρα εργαζομένων για να θυμίζει τη θυσία τους. Καταδικάστηκαν με ψεύτικες κατηγορίες για τη ρίψη μιας βόμβας στην εισβολή της αστυνομίας σε μια διαδήλωση στο Σικάγο. Η διαδήλωση αυτή ήταν τμήμα απεργίας με αίτημα το 8ωρο, στην οποία συμμετείχαν 400.000 εργάτες του Σικάγου και ξεκίνησε την 1η Μάη του 1886.
Η αναρχική ιδέα δεν πέθανε στο Σικάγο το 1887. Σήμερα εμπνέει ένα νέο κύμα του αγώνα ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Ενώσου σε αυτόν τον αγώνα.

Λήξη του B’ΠΠ : Γιατί η 8η Μαΐου του 1945 γιορτάζεται στις 9 στη Ρωσία;






Suite101 (Γαλλία, μτφ. Κριστιάν)
Ενώ η νίκη των συμμάχων επί της ναζιστικής Γερμανίας και το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου γιορτάζεται στις 8 του Μάη στην Ευρώπη και στην Αμερική, είναι η 9η Μαΐου που ισχύει στην Ρωσία …
Στις 30 Απριλίου 1945, εγκλωβισμένος από τον Κόκκινο Στρατό στην πρωτεύουσα του, το Βερολίνο, ο αρχηγός της ναζιστικής Γερμανίας Αδόλφος Χίτλερ (1889-1945) αυτοκτόνησε μέσα στο καταφύγιο του. 
Δύο ημέρες αργότερα, στις 2 Μαΐου, έπεσε το Βερολίνο.
Ως εκ τούτου, η γερμανική ανώτατη στρατιωτική διοίκηση στράφηκε προς τη Δύση και, με κάθε τρόπο, προσπάθησε να συνθηκολογήσει με τους Συμμάχους (ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία, μεταξύ άλλων).
 Μια παράδοση στην Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) τρόμαζε τους Γερμανούς αξιωματικούς. 
Πάρα πολλές ωμότητες είχαν διαπραχτεί στην Ανατολή και θα προκαλούσαν σίγουρα αμείλικτες επιθυμίες για εκδίκηση. 
Συνεπώς, καλύτερα να αναζητούσαν τη σωτηρία από την πλευρά της Δύσης.

Ενας εθνικοσοσιαλιστής υποψήφιος βουλευτής και τα λάγνα ανατολίτικα λικνίσματα της ναζιστοσυμμορίας Χρυσής Αυγής

Αναρτήθηκε από τον/την Βασιλική Μετατρούλου στο 2011/01/30
Ο λόγος για τον οποίο ο κονφερασιέ και μποντιμπιλντεράς Καρατζα-Fuhrer έκοψε τον πρώην υπαρχηγό της ναζιστοσυμμορίας της χρυσής αυγής και εκδότη του χουντικού “Ελεύθερου Κόσμου”, Δημήτρη Ζαφειρόπουλο από τις λίστες υποψηφίων βουλευτών (καρατζα-φύρειες λίστες!!!) στις εκλογές του 2009, ήταν, όπως θυμόμαστε, οι απειλές της χρυσής αυγής, πως θα έβγαζαν στη φόρα κάποιες φωτογραφίες του Ζαφειρόπουλου, που ένας Θεός ξέρει τι έδειχναν.
Ξέρει, όμως τι έδειχναν, ο ίδιος ο Καρατζαφέρης -είναι βέβαιον αυτό. Είχε πει ότι έλαβε ένα πακέτο με φωτογραφίες του Ζαφειρόπουλου. Υπάρχει μια υποψία για το τι μπορεί να έδειχναν οι φωτογραφίες.
Ενας άλλος υπαρχηγός της χρυσής αυγή, εκείνη την εποχή, ο Χάρης Κουσουμβρής, “διαφώνησε” (έτσι είπαν, εγώ δεν το πιστεύω -οι λόγοι είναι άλλοι), και αποχώρησε από την ναζιστοσυμμορία.
[Ο Κουσουμβρής έχει ένα πολύ μακρύ μητρώο με μαχαιρώματα, σωματικές βλάβες, ξυλοδαρμούς, ένοπλες ληστείες, κλοπές, με εντάλματα και "καταζητείται", με δίκες ("πολιτικές"!) την μια πάνω στην άλλη, με όλον τον ποινικό κώδικα, εντέλει, και με μπες-βγες σε σωφρονιστικά ιδρύματα].
Εγραψε, λοιπόν, ένα βιβλίο με τίτλο “Γκρεμίζοντας το μύθο της Χρυσής Αυγής”, το 2004, στο οποίο τσουρουφλίζει το Μιχαλολιάκο, τον Ζαφειρόπουλο (τότε ήταν στην οργάνωση), τον Παναγιώταρο, και όλους τους άλλους στην ηγεσία της ΧΑ. Ολα τα άπλυτα στη φόρα. Με πολλά δικαστικά έγγραφα, αστυνομικές αναφορές, δικογραφίες και άλλα πολλά ωραία και πανέμορφα, που πάνε πίσω μέχρι τη μεταπολίτευση και τη χούντα, και όλο το μεταξύ διάστημα. Είναι ένα αριστούργημα!! Το ίδιο αποκαλυπτικός είναι ο Κουσουμβρής και σε μια συνέντευξή του στον “Ταχυδρόμο” την ίδια περίοδο.
Στο βιβλίο, λοιπόν, λέει ο Κουσουμβρής, ότι, όταν διοργάνωσαν μια “εθνικιστική κατασκήνωση“, για 4η συνεχόμενη χρονιά, τον Ιούνιο του 2002, νομίζω, στην Μεγαλόπολη στην Πελοπόννησο, για να τιμήσουν με την ευκαιρία και την πηγάδα του Μελιγαλά. ο Ζαφειρόπουλος, αντί να είναι παρών στην κατασκήνωση, και να εποπτεύει τους “νέους εθνικοσοσιαλιστές πολεμιστές” του (ναζιστικού) Ηλιου και του αιώνιου συμβόλου, δηλαδή του λύκου, και αντί να κάνει “εκπαίδευση” (αρχαιοελληνικού τύπου, υποπτεύομαι), και, τέλος πάντων, αντί να σκεί τα καθήκοντα και την “υπηρεσία” του, αυτός, ο Ζαφειρόπουλος, αφού “όρκισε” στα γρήγορα τα νέα δόκιμα μέλη, πήγε μαζί με κάτι άλλους σε ένα σκυλάδικο, (μιλάμε ήταν μόνον άντρες και δη οπαδοί του εθνικοσοσιαλιστικού αρχειοελληνικού κάλλους), και στο κέντρο που πήγαν, ήπιαν, γλέντησαν, πούλησαν τσαμπουκά, και στο τέλος επιδόθηκαν σε “ανατολίτικα λικνίσματα και όχι μόνον“, σύμφωνα με τον Κουσουμβρή, πάντα.
Και δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε αυτό. Ο Κουσουμβρής τα είχε πάρει στο κρανίο με τα λάγνα νταχ-ντι-ρι-ντί του Ζαφειρόπουλου, λέει, με τα αδελφίστικα τσιφτετέλια, με τους καρσιλαμάδες και τις λάγνες χορευτικές φιγούρες του Ζαφ, (θα γνωρίζετε ασφαλώς τις μελέτες και τον κρυφό ομοερωτισμό και την φιλομοφυλία των ναζιστών). Και τρελλαινόταν περισσότερο, γιατί έβλεπε ότι ο Μιχαλολιάκος προωθούσε στην ηγεσία της συμμορίας τον Ζαφειρόπουλο, που διέθετε και μια τεράστια περιουσία, αντί για τον ίδιο τον Κουσουμβρή, ακριβώς εξαιτίας του πλούτου του Ζαφειρόπουλου..
Ο Κουσουμβρής είχε απειλήσει τότε ότι θα έβγαζε στη φόρα όλα αυτά με τα σκυλάδικα, και όταν πήγε να κάνει νύξη στον Μιχαλολιάκο σχετικά με “ανάρμοστες συμπεριφορές” του Ζαφ και των άλλων ομαδαρχών, ο Μιχαλολιάκος τον αποπήρε.
Ο καιρός πέρασε, ο Ζαφειρόπουλος έφυγε από την ΧΑ, αλλα οι φωτογραφίες έμειναν. Και χρησιμοποιήθηκαν την στιγμή που έκρινε ο Μιχαλολιάκος εναντίον του Ζαφειρόπουλου, που είχε και πολλές πιθανότητες να γίνει βουλευτής του ΛάΟΣ, εδώ που τα λέμε.
Και, ευτυχώς για εμάς, θα τολμούσα να πω, διότι μας χάρισαν ένα πολύ ανάλαφρο ανάγνωσμα, με τα πεπραγμένα τους, τούτοι οι ακραιφνείς οπαδοί του “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια”, του “ομόγλωσσον, ομότροπον, ομόθρησκον και ομόαιμον” (που το λέει και ο ανεκδιήγητος ο Αδώνιδας), δηλαδή του “Ενας φύρερ, ένας λαός, ένα κράτος” ή κάπως έτσι, που το λέει κι ο κονφερασιέ και νέος ελευθερωτής του γένους, ο (νέος εξαδάκτυλος με το περιστέρι) Καρατζα-φύρας, ίσως με άλλα λόγια.

30 Απριλίου 1945



ΚΟΚΚΙΝΗ_ΣΗΜΑΙΑ_ΡΑΙΧΣΤΑΓΚ
Στις 30 Απριλίου 1945 υψώνεται στο Ράιχσταγκ η σοβιετική σημαία από το στρατιώτη Μιχαήλ Μίνιν, γεγονός που σηματοδοτεί την κατάληψη της πόλης από τους Σοβιετικούς Συμμάχους.
Με τον κόκκινο στρατό να προελαύνει από τα ανατολικά, οι Γερμανοί προσπαθούσαν να προτάξουν την ύστατη γραμμή άμυνάς τους. Όπως είχε αρχίσει να διαφαίνεται, η ταχεία προέλαση του κόκκινου στρατού θα έφθανε στην πόλη του Βερολίνου.