Βloomberg: Αυτές είναι οι δέκα πιο επικίνδυνες χώρες για τις νέες επιχειρήσεις

Με τη βοήθεια των στοιχείων της Zurich Insurance Group, το Bloomberg κατατάσσει 43 αναδυόμενες χώρες με βάση το βαθμό επικινδυνότητας τους. Στην κορυφή του καταλόγου βρίσκεται η Βενεζουέλα ως η πιο επικίνδυνη, ενώ τους μικρότερους κινδύνους κρύβει η Ταϊβάν.Την πρώτη δεκάδα με τις πιο επικίνδυνες χώρες απαρτίζουν οι εξής: Νιγηρία, Αίγυπτος, Πακιστάν, Αργεντινή, Ουκρανία, Εκουαδόρ, Ινδία, Δομινικανή Δημοκρατία, Γουατεμάλα.

Στην 11η θέση βρίσκεται η Ρωσία, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει και η τοποθέτηση της Τουρκίας στην 15η θέση.

Αλλάζει ο ενεργειακός χάρτης του κόσμου.

Το παγκόσμιο γεωπολιτικό τοπίο αλλάζουν οι αγορές ενέργειας και δημιουργούν μεγαλύτερες αλληλεξαρτήσεις μεταξύ κρατών, όπως προκύπτει από τα συμπεράσματα έκθεσης της Deloitte Oil and Gas Reality Check 2014.

Σύμφωνα με την Deloitte, οι επιπτώσεις από τη βορειοαμερικανική ενεργειακή επανάσταση οι οποίες σύντομα θα μετατρέπουν τους μεγάλους εισαγωγείς σε εξαγωγείς, γίνονται αισθητές στη Μέση Ανατολή, τη Ρωσία και την Κίνα. Αυτή η τάση θα έχει ως αποτέλεσμα νέες πηγές προμηθειών, αύξηση του ανταγωνισμού, αναμόρφωση του παγκόσμιου γεωπολιτικού τοπίου και δημιουργία μεγαλύτερων αλληλεξαρτήσεων μεταξύ των κρατών

Πραγματοποιήθηκε στρατιωτική άσκηση ελληνικών και ισραηλινών πολεμικών πλοίων

Συνεκπαίδευση εν πλω πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στην περιοχή του Μυρτώου Πελάγους, μεταξύ μονάδων των Πολεμικών Ναυτικών της Ελλάδας και του Ισραήλ. Η συνεκπαίδευση περιλάμβανε ασκήσεις έρευνας και διάσωσης, επικοινωνιών και προχωρητικούς ελιγμούς, ενώ πραγματοποιήθηκαν πυρά επιφανείας.

Όπως ανακοινώθηκε από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού, στη συνεκπαίδευση συμμετείχαν από ελληνικής πλευράς η φρεγάτα ΥΔΡΑ και οι πυραυλάκατοι ΜΠΛΕΣΣΑΣ και ΛΑΣΚΟΣ και από ισραηλινής οι κανονιοφόροι INS SUFA και INS KIDON. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας -7 και 8 Ιουλίου- τα πληρώματα των ισραηλινών πλοίων εκπαιδεύθηκαν σε αντικείμενα ελέγχου βλαβών στον προσομοιωτή της Σχολής Ελέγχου Βλαβών του Κέντρου Εκπαίδευσης Παλάσκας.

protothema.gr

Λίγα λόγια και με ...νόημα!

Λίγα λόγια και με ...νόημα!

Posted: 10 Jul 2014 12:07 PM PDT

- Η Ελλάδα κάνει comeback.
- Οι (ελληνικοί) υδρογονάνθρακες θα εκτινάξουν την οικονομία και την γεωπολιτική της Μεσογείου.
- Άνοιγμα της θεολογικής Σχολής της Χάλκης, με τι αντάλλαγμα;

Ακολουθεί το δημοσίευμα του energia.gr με τίτλο:

Προς στιγμήν μου φάνηκαν χρυσαυγίτες…

του Νίκου Μαραντζίδη.-

Μετά τη χθεσινή παρουσία των ακτιβιστών  στο κεφάλι μου  σκέφτηκα πως θα άξιζε να γράψω δυο λέξεις προβληματισμού:

1. Θέλω καταρχήν να παροτρύνω τους ακτιβιστές της εξτρεμιστικής δεξιάς και αυτούς του αντεξουσιαστικού χώρου να αντιμετωπίσουν το στυλιστικό τους ζήτημα. Όταν ήρθαν κοντά μου οι ακτιβιστές, φορώντας  μαύρο συνολάκι (παντελόνι και μπλούζα) και κουρεμένοι όπως ήταν (mainstream κοντό κούρεμα), μόλις άρχισαν τα πρώτα ήπια “γαλλικά” (τι είναι αυτά ρε που γράφεις και τέτοια) είπα από μέσα μου :”ωχ χρυσαυγίτες”. Μετά μου μεινε το ωχ αλλά είχα κάνει λάθος δεν ήταν οπαδοί του τρίτου Ράιχ αλλά ιδεολόγοι της κολεκτιβιστικής κοινωνίας που απελευθερώνει τους ανθρώπους από τις ανάγκες τους (όπως από την ανάγκη να λες τη γνώμη σου ελεύθερα για παράδειγμα που είναι μια κακή αστική συνήθεια). Απ’έξω ήταν όμοιοι με τους χρυσαυγίτες, αλλά φυσικά εγώ ο αντιδραστικός και ανιστόρητος οπαδός της θεωρίας των δύο άκρων δεν διέκρινα το ριζικά διαφορετικό ψυχικό τους πλούτο που κρύβεται επιμελώς κάτω από την όμοια σχεδόν εμφάνιση.

Διψάει για αίμα ο μακελάρης του Κιέβου

Ο εγκάθετος πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο δήλωσε ότι το Κίεβο «θα ανακαλύψει και θα εκμηδενίσει» τους φιλορώσους αποσχιστές, οι οποίοι, σύμφωνα με τον ίδιο, εξαπέλυσαν επίθεση με σύγχρονους πυραύλους, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 30 Ουκρανοί στρατιώτες την Παρασκευή.

«Για κάθε ζωή στρατιώτη, οι αποσχιστές θα πληρώσουν με εκατόμβες δικών τους συμμαχητών. Ούτε ένας «τρομοκράτης» δεν θα αποφύγει την ευθύνη του, όλοι τους θα πάθουν ό,τι αξίζουν», σημειώνει σε δήλωσή του στον ιστότοπο της ουκρανικής Προεδρίας, μετά από έκτακτη συνεδρίαση των επικεφαλής των υπηρεσιών ασφαλείας.

www.olympia.gr

Επιτυχές το συνέδριο για την προσωκρατική φιλοσοφία. Συμπεράσματα.

11/7/14 | 0 σχόλια | 0 απαντήσεις | 10 εμφανίσεις

Ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εργασίες του 4ου Διεθνούς Συνεδρίου για την Προσωκρατική Φιλοσοφία, το οποίο διοργάνωσε η «Διεθνής Εταιρεία Προσωκρατικών Σπουδών» (International Association for Presocratic Studies – IAPS), με έδρα της τις ΗΠΑ, σε συνεργασία με το“Διεπιστημονικό Κέντρο Αριστοτελικών Μελετών» (ΔΙ.Κ.Α.Μ.)του Α.Π.Θ. Οι εργασίες του Συνεδρίου πραγματοποιήθηκαν από τις 30 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου 2014, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Η Τελετή Έναρξης πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 30 Ιουνίου και είχε διεπιστημονικό χαρακτήρα. Ύστερα από την εισήγηση της Προέδρου του «Διεπιστημονικού Κέντρου Αριστοτελικών Μελετών», Καθηγήτριας Φιλοσοφίας της Επιστήμης, Δήμητρας Σφενδόνη-Μέντζου, πραγματοποιήθηκε η κεντρική ομιλία του Oliver Primavesi, Καθηγητή της Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Ludwig-Maximilians του Μονάχου και βραβευμένου με το Διεθνές Βραβείο Gottfried Wilhelm Leibniz (2007), με θέμα «Pythagoreanism in Empedocles’ Physics”. Ο Καθηγητής Primavesi παρουσίασε άγνωστα μέχρι στιγμής αποσπάσματα εξαιρετικής σημασίας από το έργο του Εμπεδοκλή, τα οποία αλλάζουν τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Ακολούθησε η ομιλία του Καθηγητή Αστροφυσικής του Α.Π.Θ., Γιάννη Σειραδάκη, και Αναπληρωτή Προέδρου του ΔΙΚΑΜ, με θέμα τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων, καθώς και του Δημοσθένη Δαββέτα, Καθηγητή Φιλοσοφίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο IESA στο Παρίσι, με θέμα «Ηράκλειτος και σύγχρονη Τέχνη». Η Τελετή έκλεισε μουσικά με ένα κονσέρτο, όπου συμμετείχαν ηΧορωδία, «Γιάννης Μάντακας» του Α.Π.Θ., με τον Διευθυντή της Πέτρο Μπεκιαρίδη, η Σοπράνο Αναστασία Μεταλληνού και ο πιανίστας Σάκης Κοντονικόλας.

Το εξαιρετικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει το Συνέδριο συνίσταται, σύμφωνα με τους διοργανωτές, στα εξής: Πρόκειται για το μεγαλύτερο συνέδριο πάνω στην Προσωκρατική φιλοσοφία παγκοσμίως. Είναι η πρώτη φορά που συγκεντρώθηκαν 90 κορυφαίοι μελετητές της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας και ιδιαίτερα της προσωκρατικής και Αριστοτελικής από όλον τον κόσμο για να ανακοινώσουν τα αποτελέσματα της έρευνάς τους πάνω στην προσωκρατική φιλοσοφία. Εντυπωσιακός είναι και ο αριθμός των χωρών που συμμετείχαν, όπως: ΗΠΑ, Καναδά, Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία, Ισπανία, Ισραήλ, Ιταλία, Μεξικό, Βραζιλία, Κολομβία, Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο, Πολωνία, Τουρκία και φυσικά από την Ελλάδα.

 Στόχος του Συνεδρίου ήταν να ανακοινωθούν τα πορίσματα των ερευνών από την μελέτη των σωζομένων αποσπασμάτων των προσωκρατικών φιλοσόφων, που έζησαν και έδρασαν στον 6ο-5ο αιώνα π.Χ., έως την εποχή του Σωκράτη. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης, ο Πυθαγόρας, ο Ξενοφάνης, ο Ηράκλειτος, ο Παρμενίδης, ο Ζήνων ο Ελεάτης, ο Μέλισσος ο Σάμιος, ο Εμπεδοκλής, ο Αναξαγόρας, ο Δημόκριτος κ.α.

 Όλοι οι παραπάνω φιλόσοφοι ασχολούνται με την προσπάθεια να δοθούν εξηγήσεις για τον φυσικό κόσμο καθώς και με προβλήματα που αναφέρονται στον άνθρωπο. Έτσι το έργο τους ανήκει στον χώρο της κοσμολογίας, της σοφιστικής, της ποίησης, της πυθαγόρειας φιλοσοφίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η σημαντικότερη πηγή πληροφοριών για τους προσωπρατικούς φιλοσόφους βρίσκεται στο έργο του Αριστοτέλη, ο οποίος, μεταξύ άλλων, λειτούργησε και ως ιστορικός της φιλοσοφίας, εφόσον για κάθε θέμα που αναλάμβανε να εξετάσει αναφερόταν πρώτα στο έργο των προγενεστέρων, το οποίο σχολίαζε, έκρινε, και στη συνέχεια ανέπτυσσε την δική του θεωρία.

Η συγγένεια λοιπόν αυτή του Αριστοτελικού έργου με την προσωκρατική φιλοσοφία είναι ένας από τους βασικούς λόγους που επέλεξε η «Διεθνής Εταιρεία Προσωκρατικών Σπουδών» το «Διεπιστημονικό Κέντρο Αριστοτελικών Μελετών» για την συν-διοργάνωση του Συνεδρίου. Πέραν αυτού όμως υπάρχει και ένας ακόμη εξαιρετικά σημαντικός λόγος, σύμφωνα με τους διοργανωτές. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης φυλάσσεται ο Πάπυρος του Δερβενίου, ο οποίος αποτελεί το «αρχαιότερο, σωζόμενο, βιβλίο της Ευρώπης» με ελληνικό κείμενο (πιθανόν του 5ου αιώνα π.Χ.), που βρέθηκε σε τάφο του Δερβενίου του 4ου αιώνα π.Χ. και το περιεχόμενο του οποίου συνδέεται άμεσα με την προσωκρατική φιλοσοφία. Οι σύνεδροι επισκέφθηκαν με ειδική άδεια το εργαστήριο του Αρχαιολογικού μουσείου όπου φυλάσσεται ο πάπυρος και είχαν ταυτόχρονα την εξαιρετική τύχη να βρίσκεται μαζί τους ως σύνεδρος ο διάσημος παπυρολόγος Alberto Bernabé, ο οποίος έχει ασχοληθεί ειδικά με τον πάπυρο του Δερβενίου και μίλησε στο συνέδριο με θέμα «Terminology of Cosmological Processes in the Derveni Commentary”. Άλλωστε, σε μικρή απόσταση από την Θεσσαλονίκη βρίσκεται ο συγκεκριμένος τάφος του Δερβερνίου, όπου ανακαλύφθηκε ο πάπυρος. Έτσι, οι σύνεδροι είχαν την εξαιρετική ευκαιρία στο πλαίσιο του «Πολιτιστικού περιπάτου στα βήματα του Αριστοτέλη και του Μεγάλου Αλεξάνδρου» που διοργάνωσε το «Διεπιστημονικό Κέντρο Αριστοτελικών Μελετών» του ΑΠΘ, αμέσως μετά τη λήξη των εργασιών του Συνεδρίου, να επισκεφθούν, κατόπιν ειδικής άδειας από την Εφορεία ΙΣΤ αρχαιοτήτων τον τάφο. Είχαν επίσης την ευκαιρία να επισκεφθούν, στο πλαίσιο αυτού του «περιπάτου», την Αρχαία Μίεζα, τον τόπο όπου ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Μέγα Αλέξανδρο, τη Βεργίνα, τα Αρχαία Στάγειρα, γενέτειρα του μεγάλου Μακεδόνα φιλοσόφου, Αριστοτέλη, και τέλος να κάνουν με το καράβι τον πλουν του Αγίου Όρους.

 Ολοκληρώθηκε έτσι ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός που έφερε στοεπίκεντρο τουενδιαφέροντος διεθνώς την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, την πόλη της Θεσσαλονίκης και τη Μακεδονία, όπου υπάρχουν ανεκτίμητοι θησαυροί της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, οι οποίοι με κάθε ευκαιρία πρέπει να προβάλλονται.

 Για το σύνολο των εργασιών του Συνεδρίου υπήρξε ζωντανή μετάδοση και τώρα μπορεί πλέον κάθε ενδιαφερόμενος να παρακολουθήσει τις βιντεοσκοπημένες ομιλίες μέσα από τηνιστοσελίδα του «Διεπιστημονικού Κέντρου Αριστοτελικών Μελετών»: http://www.dikam.auth.gr/el/presocratics-conf-2014

The Inevitability of Foreign Entanglements

By George Friedman, Stratfor  The Fourth of July weekend gave me time to consider events in Iraq and Ukraine, U.S.-German relations and the Mexican borderland and immigration. I did so in the context of the founding of the United States, asking myself if America has strayed from the founders’ intent with regard to foreign policy. Many people note Thomas Jefferson’s warning that the United States should pursue “peace, commerce, and honest friendship with all nations — entangling alliances with none,” taking that as the defining strategy of the founders. I think it is better to say that was the defining wish of the founders but not one that they practiced to extremes. As we know, U.S. President Barack Obama has said he wants to decrease U.S. entanglements in the world. Ironically, many on the right want to do the same. There is a common longing for an America that takes advantage of its distance from the rest of the world to avoid excessive involvement in the outside world. Whether Jefferson’s wish can constitute a strategy for the United States today is a worthy question for a July 4, but there is a profounder issue: Did his wish ever constitute American strategy?

The One Underlying Factor That Explains All of Today’s Wars

Convulsions of violent conflict from Iraq to Nigeria to Ukraine are all being fueled by the same thing—fuel.

Michael T. Klare

 ISIS fighters stand guard at a checkpoint in Mosul. (Reuters/Stringer) 

This article originally appeared atTomDispatch.com. To stay on top of important articles like these, sign up to receive the latest updates from TomDispatch.com.

Iraq, Syria, Nigeria, South Sudan, Ukraine, the East and South China Seas: wherever you look, the world is aflame with new or intensifying conflicts. At first glance, these upheavals appear to be independent events, driven by their own unique and idiosyncratic circumstances. But look more closely and they share several key characteristics—notably, a witch’s brew of ethnic, religious and national antagonisms that have been stirred to the boiling point by a fixation on energy.

In each of these conflicts, the fighting is driven in large part by the eruption of long-standing historic antagonisms among neighboring (often intermingled) tribes, sects and peoples. In Iraq and Syria, it is a clash among Sunnis, Shiites, Kurds, Turkmen and others; in Nigeria, among Muslims, Christians and assorted tribal groupings; in South Sudan, between the Dinka and Nuer; in Ukraine, between Ukrainian loyalists and Russian-speakers aligned with Moscow; in the East and South China Sea, among the Chinese, Japanese, Vietnamese, Filipinos and others. It would be easy to attribute all this to age-old hatreds, as suggested by many analysts; but while such hostilities do help drive these conflicts, they are fueled by a most modern impulse as well: the desire to control valuable oil and natural gas assets. Make no mistake about it, these are twenty-first-century energy wars.

Bedrosyan: The Genocide of the Pontic Greeks

By Raffi Bedrosyan 

The annihilation of the non-Turk/non-Muslim peoples from Anatolia started on April 24, 1915, with the arrest of 250 Armenian intellectuals in Istanbul. Within a few months, 1.5 million Armenians had been wiped out from their historic homeland of 4,000 years in what is now eastern Turkey, as well as from the northern, southern, central, and western parts of Turkey. About 250,000 Assyrians were also massacred in southeastern Turkey during the same period. Then, it was the Pontic Greeks’ turn to be eliminated from northern Turkey on the Black Sea coast, sporadically from 1916 onward. The ethnic cleansing of the Pontic Greeks got interrupted when the Ottomans ended up on the losing side of World War I, but their real destruction resumed in a well-organized manner on May 19, 1919. This article will summarize the tragic end of the Pontic Greek civilization in northern Turkey—a series of events less researched and documented than the Armenian Genocide, but equally denied and covered up by the Turkish state.

Cyprus divided: 40 years on, a family recalls how the island was torn apart

 Colin Smith (The Guardian). The award-winning Observer correspondent who covered the 1974 Turkish invasion returns to the rocky battleground with one Greek Cypriot guardsman he met in the conflict

 

A Turkish woman and a child flee the fighting between Greeks and Turks in Cyprus in August 1974. Photograph: Reg Lancaster/Getty Images

On the outskirts of a mountain village in Turkish-occupied northern Cyprus, Lakis Zavallis, 72 in September, is scrambling about a rocky roadside hillside looking for an imitation-leather grip he had first used when he was a law student in London in the early 60s.

Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

by Αμετανόητος

Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

                                     «Κάθε Κοινωνική Σύγκρουση είναι πεδίο μάχης για τρεις αντίπαλες δυνάμεις, το Κατεστημένο, την Αντιπολίτευση, που αποζητά την ανατροπή της ισχύουσας Τάξης και την αντικατάστασή της με μια δική της καθώς και μια τάση προς αύξηση της Κοινωνικής Εντροπίας, την οποία γεννά κάθε Κοινωνική Σύγκρουση και η οποία, στο πλαίσιο αυτό, είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή ως η δύναμη του Χάους».

Γκρέγκορ Μάρκοβιτς

Οι έννοιες της εντροπίας, της πιθανότητας, της πληροφορίας, του χάους έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στις θετικές επιστήμες του 20ού αιώνα, διευρύνοντας ποιοτικά την αντίληψή μας για τον κόσμο πέραν της κλασικής αιτιοκρατίας. Αναπόφευκτα όμως επηρέασαν στη συνέχεια και τις αντιλήψεις μας, αρχικά των διανooυμένων της αμφισβήτησης, αργότερα των ολιγαρχικών κέντρων, για την πολιτική, τον πόλεμο και την κοινωνία.
Η προβληματική του χάους εισάγεται ήδη, από τη δεκαετία του 1960, στη σύγχρονη πολιτική αντίληψη με το καταπληκτικό μυθιστόρημα του Νόρμαν Σπίνραντ «Οι Πράκτορες του Χάους». Μια κρυμμένη ομάδα υψηλότατου πνευματικού επιπέδου αποσταθεροποιεί την εξουσία μιας αυτοκρατορίας πολύ αποτελεσματικότερα από τις ηρωϊκές πλην απομονωμένες και αποδεκατισμένες επαναστατικές δυνάμεις, εκπέμποντας δόσεις χάους.
Μπορεί να βρει κανείς ίσως αναλογίες με τον τρόπο που αφανή κέντρα τύπου Σόρος ή βαθέος αμερικανικού κράτους κατάφεραν να μετατρέψουν την ίδια την ηγεσία του ΚΚΣΕ σε «έξυπνο πύραυλο», ικανό να καταστρέψει το ίδιο της το σύστημα, θέτοντάς το σε ταλάντωση στην «ιδιοσυχνότητά» του (η ιδιοσυχνότητα είναι εκείνη η συχνότητα στην οποία το πλάτος ταλάντωσης γίνεται άπειρο και η δομή καταρρέει – για να την αποφύγει, το πεζικό λέει στους στρατιώτες να περνάνε τις γέφυρες με ελεύθερο βάδην). ‘Ισως, αντίστοιχα σχέδια υπάρχουν και σήμερα για την εκ των έσω ανατίναξη της ΕΕ.

‘Ηδη, από τη δεκαετία του 1990, το αμερικανικό Πεντάγωνο επιτρέπει τη δημοσίευση ορισμένων εργασιών του για το χάος στις στρατιωτικές υποθέσεις. Το 2002, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες Γάλλους αναλυτές και στοχαστές, ο AlainJoxe δημοσιεύει το βιβλίο του «L’ EmpireduChaos» («Η Αυτοκρατορία του Χάους») στις εκδόσεις Decouverte. Το ερώτημα που επιχειρεί να απαντήσει είναι η φύση του αυτοκρατορικού καθεστώτος που επικρατεί μετά τη νίκη των ΗΠΑ και του καπιταλιστικού κόσμου επί της ΕΣΣΔ και πως μπορούν να απαντήσουν οι Δημοκρατίες (Republiques) στην αμερικανική κυριαρχία. Είναι βιβλίο πολύ πλούσιο σε σκέψεις και πληροφορίες, έστω κι αν σε ορισμένα σημεία γίνεται στρυφνό ή μη επαρκώς τεκμηριωμένο, και προσπαθεί να αντλήσει από τη σκέψη στοχαστών από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Μισέλ Φουκώ, για να απαντήσει στο πρόβλημα που θέτει. Στέκεται όμως ιδιαίτερα και αντλεί από τη σκέψη του Χομπς, του Μακιαβέλι, του Κλαούζεβιτς, του Ρουσώ.
Η τάξη της αταξίας
Η «τάξη» του Ψυχρού Πολέμου ήταν, από πολλές απόψεις, μια τάξη απαράδεκτη κι εμείς οι ‘Έλληνες το ζήσαμε στο πετσί μας αυτό, με τις αναρίθμητες, βάρβαρες επεμβάσεις των ΗΠΑ κατά Ελλάδας και Κύπρου μετά το 1947. Αλλά σήμερα, καθώς μετατρεπόμαστε σε καταστρεφόμενη αποικία, ζούμε επίσης στο πετσί μας τις συνέπειες μιας καθαρά χαοτικής «νέας κατάστασης πραγμάτων», καθώς η Ευρώπη μπαίνει από την Ελλάδα σε μια εποχή «νεομεσαίωνα», όπως τον ονομάζει ο Joxe, που προσθέτει ότι η «σύγχρονη “παγκοσμιοποίηση” μας ξαναβυθίζει, από ορισμένες πλευρές, σε ένα χάος προγενέστερο του Hobbes(σ.σ. του τέλους του Μεσαίωνα), μια κατάσταση του κόσμου του οποίου έχουμε απωλέσει την ανάμνηση και τα κλειδιά». Το δικαίωμα του πιο δυνατού υπήρξε πάντα, αλλά η καινούρια αυτοκρατορία του Χάους χαρακτηρίζεται από το «μη δικαίωμα του αδύνατου», γράφει ο Joxe, για τον οποίο το κέντρο, το ηγετικό υποκείμενο της νέας Αυτοκρατορίας, δεν είναι άλλο από το Χρήμα.
Το δικαίωμα στην εξουσία νομιμοποιούνταν για τον Χόμπς από τη δυνατότητα της εξουσίας να προστατεύσει. Σήμερα, η διάλυση των κοινωνικών συμβολαίων καταργεί και την προστασία των εξουσιαζόμενων, μετατρέποντας την Τάξη της Αυτοκρατορίας σε Τάξη της Αταξίας.
Οδυνηρά επιβεβαιωμένη προφητεία ακούγονται τώρα από τους ‘Ελληνες τα λόγια μιας προκήρυξης που μοιράστηκε σε μια συζήτηση στη Γαλλία το 1998 και αναπαράγει ο Joxe στο βιβλίο του:
«Η παγκόσμια οικονομία απαλλάσσει σήμερα τα κράτη από την παληά κοινωνική και πολιτική εξουσία. Για να κρύψουν την παρακμή τους από τους λαούς, οι κυβερνήσεις σείουν ακόμα τις εθνικές σημαίες τους, τη στιγμή που το χρηματοπιστωτικό σύστημα τις αφήνει με μια σπασμένη φούσκα ή με μια πιστωτική γραμμή που τις στραγγαλίζει».
Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, οι G7, oΟΟΣΑ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, το Νταβός, η GATT, τεχνικά όργανα ή ολιγαρχικές λέσχες χωρίς κανενός είδους νομιμοποιημένο πολιτικό δικαίωμα πιέζουν ώστε συμφωνίες και Συντάγματα να αποδεχθούν παντού «τεχνικές νόρμες» που οδηγούν στον αποκεφαλισμό της πολιτικής.
Η Ελλάδα έχει σήμερα το θλιβερό προνόμιο να είναι στην πρωτοπορία εισαγωγής του νέου ολοκληρωτισμού, συστήματος χειρότερου από πολλές απόψεις από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, με τις Δανειακές που υπογράφεικαι τις «εργαλειοθήκες» του ΟΟΣΑ που εφαρμόζει. ‘Όπως και η Κύπρος με το καθαρά ολοκληρωτικό σχέδιο Ανάν, που μετέτρεπε επισήμως την πλειοψηφία σε μειοψηφία στα όργανα λήψης αποφάσεων του κράτους! Ανάλογες είναι οι ρυθμίσεις που ετοιμάζεται να παρουσιάσει ο Νίκος Αναστασιάδης στους δυστυχείς υπηκόους του, πιθανώς μια από τις τελευταίες γενηές Ελλήνων που θα κατοικήσουν στο νησί της Αφροδίτης.
‘Εθνη-Κράτη, Ευρώπη, Αυτοκρατορία
Επαρκεί όμως το πλαίσιο του κράτους-έθνους για να αντισταθεί κανείς στην Αυτοκρατορία; ‘Όχι είναι η απάντηση του Joxe, ήδη στις αρχές της δεκαετίας του 2010. Χρειαζόμαστε μια ευρωπαϊκή απάντηση στις «αγορές», στην «Αυτοκρατορία του Χάους» που εκδηλώνεται με οικονομικούς πολέμους στην Ευρώπη, με στρατιωτικές καταστροφές στη Μέση Ανατολή. Χρειάζεται μια απάντηση σε ηπειρωτική τουλάχιστο κλίμακα. Μια τέτοια απάντηση, όπως δείχνει όλη η ιστορική εμπειρία του 20ού αιώνα, δεν μπορεί να τη δώσει η άκρα δεξιά, περιορισμένη ιδεολογικά στο πλαίσιο του έθνους της, συνδεδεμένη με το μεγάλο κεφάλαιο, αντίθετη στις δημοκρατικές και κοινωνικές παραδόσεις των μεγάλων Επαναστάσεων της Ευρώπης, όπως η Αγγλική, η Γαλλική, η Ελληνική επίσης, επαναστάσεις που ήταν όλες, τόχουμε όμως ξεχάσει, και βαθιά αντιολιγαρχικές.
Μια τέτοια απάντηση δεν μπορεί να τη δώσει επίσης και η αξιοθρήνητη «γιαλαντζί», γραφειοκρατική «αριστερά της καρέκλας», όσο ριζοσπαστισμό και σοσιαλισμό αποδίδει η ίδια στον εαυτό της για να κοροϊδέψει καλύτερα τους ψηφοφόρους και τους ίδιους τους οπαδούς της. Μόνο ένα καινούριο κριτικό υποκείμενο εμφανιζόμενο στην Ευρώπη, θα μπορούσε να ξεκινήσει αυτόν τον αγώνα. Προς το παρόν παραμένουμε σε ιστορικό αδιέξοδο, ικανό να παράγει μόνο τέρατα: είτε την μετατροπή της ΕΕ σε ολοκληρωτική υποδομή της Αυτοκρατορίας του Χρήματος, είτε τη διάλυσή της σε σειρά αντιμαχόμενων κρατιδίων, στο έλεος των «Αγορών» και των ΗΠΑ.
Πίσω στον Ροβεσπιέρο και τη Σεισάχθεια
Για να απαντήσει σε μια Αυτοκρατορία που θέλει να κάνει όλη την ανθρωπότητα ιδιοκτησία της, ο Joxe ξαναγυρνάει στο έτος Ι της Μεγάλης Επανάστασης, στο Σύνταγμα – «μαργαριτάρι» που γέννησε η καταιγίδα του 1793. Τη χειρότερη στιγμή για την Επανάσταση, όταν οι στρατοί των μοναρχικών εισβάλλουν στη Γαλλία, ο Ροβεσπιέρος κάνει μια σειρά προτάσεων που διαμορφώνουν το ουσιαστικό corpusτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για τον «Αδιάφθορο», τα θεμελιωδέστερα δικαιώματα του ανθρώπου είναι το δικαίωμα να μπορεί να συντηρήσει την ύπαρξή του και η ελευθερία του. Αυτό που αργότερα θα διεκδικήσει ο σοσιαλισμός, είναι ήδη για τον ηγέτη των Ιακωβίνων αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα. Η περιουσία δεν είναι παρά «το δικαίωμα κάθε πολίτη να απολαμβάνει και να διαθέτει εκείνο το τμήμα αγαθών που του εγγυάται ο νόμος» και το δικαίωμα στην ιδιοκτησία περιορίζεται «όπως και όλα τα άλλα, από την υποχρέωση σεβασμού των δικαιωμάτων (και όχι μόνο της περιουσίας) των άλλων». Το δικαίωμα στην ιδιοκτησία είναι δευτερογενές και όχι πρωτογενές, όπως το δικαίωμα στη δυνατότητα επιβίωσης και την ελευθερία. «Η κοινωνία υποχρεούται να εξασφαλίζει τα μέσα ύπαρξης σε όσους δεν έχουν τα μέσα εργασίας».
Ο Joxe αναφαίρεται επίσης δια μακρών στο αίτημα ακύρωσης των χρεών των φτωχών, υπογραμμίζοντας τον κεντρικό ρόλο αυτής της έννοιας στην αρχαία ελληνική κουλτούρα, αλλά επίσης την ύπαρξή της και στους Εβραίους (ιωβηλαίο έτος) και στους Ρωμαίους, αφότου διώχνουν τον Ετρούσκο βασιληά τους και γίνονται ουσιαστικά «ελληνική» πόλη. Μας ξαναθυμίζει με την ευκαιρία αυτή την ανάγκη να οργανώσουμε ένα μεγάλο πανευρωπαϊκό κίνημα για την διαγραφή των ελληνικών χρεών, ανάγκη που έχουν, κατά τρόπο ανεξήγητο και εγκληματικό, τραγικά αμελήσει, οι δυνάμεις που διεκδικούν την εξουσία, υποτίθεται για να μας απαλλάξουν από τα μνημόνια, αλλά δεν κάνουν σχεδόν τίποτα για να προετοιμαστούν για τέτοιο έργο.
Πηγή:΅Κonstantakopoulos.blogspotcom

Ιστορικός προτείνει να διδάσκεται ο Α! Παγκόσμιος Πόλεμος ως ηλεκτρονικό παιγνίδι

11/07/2014Βούλγαρης ΧρήστοςΕπεξεργασίαΓράψτε ένα σχόλιοGo to comments

Ο Καθηγητής Νήλ Φέργκιουσιον ισχυρίζεται Τα «παιχνίδια στρατηγικής» μπορεί να κάνουν τους μαθητές να κατανοήσουν καλύτερα τον Α! Παγκόσμιο Πόλεμο

Μεταφράζει ο Χρήστος Βούλγαρης

Άραγε ο καλύτερος τρόπος διδασκαλίας  του Α!ΠΠ είναι η μετατροπή  του  σε παιχνίδι στρατηγικής ;O Ιστορικός, συγγραφέας, και παρουσιαστής  Νήλ Φέργκιουσον ισχυρίσθηκε ότι ένα παιγνίδι για πολλούς παίχτες , παραπλήσιο με ένα ηλεκτρονικό παιγνίδι στρατηγικής θα βοηθήσει τους μαθητές να  κατανοήσουν καλύτερα την διοικητική υποστήριξη του πολέμου.

“Οποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει” είπε ο Πρωθυπουργός…Ενας στους πέντε ασθενείς δεν μπορεί να πληρώσει τα φάρμακά του

netakias

“Οποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει” ο Αντώνης Σαμαράς χθες στο συνέδριο του economist και φυσικα το κανει πράξη στους Ελληνες…

Πρόσβαση μετ’ εμποδίων δείχνει έρευνα του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών

Ενας στους πέντε ασθενείς δεν μπορεί να πληρώσει τα φάρμακά του

Απάντηση στον Σαμαρα για το¨Οποιος δεν προσαρμόζεται πεθαινει¨

Κώστας Λιανίδης
Mε αφορμή τις ανεκδιήγητες μπαρούφες που είπε πάλι ο Σαμαράς, να πω κατ αρχήν οτι τον κοινωνικό δαρβινισμό, την αντίληψη δηλαδή οτι σε μια κοινωνία ο ισχυρός οργανισμός προσαρμόζεται και ο αδύναμος πεθαίνει (και οτι αυτό είναι “φυσικό”) την ασπάζονται μονάχα δύο κατηγορίες ανθρώπων: οι φασίστες και οι νεοφιλελεύθεροι. Βέβαια, επειδή ο βιολογικός φασισμός απο τον οικονομικό δε βρίσκονται και πολύ μακριά όσον αφορά την ουσία, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που κάνουν overlap και δε μπορείς να τους ξεχωρίσεις όπως συμβαίνει στην περίπτωση του πρωθυπουργού και αρκετών φίλων του, πρώην και νυν υπουργών.

Πούτιν "δαγκωτό" ψηφίζουν οι Έλληνες - Η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που έχει θετική άποψη για τη Ρωσία

Η διεθνής κοινή γνώμη, κυρίως στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αντιμετωπίζει με ολοένα και πιο αρνητικό τρόπο τη Ρωσία και τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν μετά το ρόλο που διαδραμάτισαν στην κρίση στην Ουκρανία, σύμφωνα με μια αμερικανική έρευνα. 

Η εικόνα της Ρωσίας επιδεινώθηκε σε διάστημα ενός έτους με συνολικά κατά μέσο όρο το 43% των ερωτηθέντων να έχει αρνητική γνώμη για τη χώρα, έναντι 34% που έχει θετική, σύμφωνα με το Pew Research Center το οποίο διενήργησε τη δημοσκόπηση σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 48.643 προσώπων σε 44 χώρες, ανάμεσά τους και στη Ρωσία, από τη 17η Μαρτίου έως την 5η Ιουνίου. 

Η Γενιά Του Αυτονόητου Και Ο Τρίτος Πόλεμος…

Ιουλ11 by EMMANOUHL ARKAS

«Λύπη δεν είναι όταν κανενός του λείπουν αγαθά που δεν τα έχει δοκιμάσει άλλοτε, παρά σαν συνηθίσει κάτι και ύστερα το χάσει».
Επιτάφιος, Θουκυδίδης (απόδοση Κακρίδης)
«Δεν γνωρίζω με τι όπλα θα γίνει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά ο Τέταρτος θα γίνει με πέτρες και ξύλα.»
Άλμπερτ Αϊνστάιν

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι – Μίλαν Κούντερα [Αποσπάσματα από το πολυδιαβασμένο έργο του Τσέχου συγγραφέα]

Reply

 

Πολιτισμός

 

7/11/2014 03:56:00 π.μ.

A+A-

PRINT EMAIL

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του Μίλαν Κούντερα Η γιορτή της ασημαντότητας από τις εκδ. Εστία. 

-Όσο πιο βαρύ είναι το φορτίο , όσο πιο κοντινή στη γη είναι η ζωή μας, τόσο είναι πιο αληθινή πιο πραγματική. Σ΄αντιστάθμισμα, η ολική απουσία του φορτίου κάνει το ανθρώπινο ον να γίνεται πιο ελαφρύ απ΄τον άνεμο , να πετάει , ν΄απομακρύνεται από τη γη ,απ΄το γήινο είναι, να μην είναι παρά μόνο κατά το ήμιση αληθινό και οι κινήσεις του να είναι εξίσου ελεύθερες όσο και χωρίς σημασία.

Γιατί φοράμε βέρες;

Reply

Αποκαλύψεις

7/11/2014 04:47:00 π.μ.

A+A-

PRINT EMAIL

Όλα δείχνουν, πως το έθιμο της βέρας ξεκίνησε από την Αρχαία Αίγυπτο, πριν από 4.800 χρόνια. Τότε χρησιμοποιούσαν καλάμια και αγριόχορτα, που φύτρωναν στις όχθες του Νείλου.

Ο κύκλος, που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, ήταν το σύμβολο της αιωνιότητας από την εποχή των Αρχαίων Αιγυπτίων.

Τα υλικά των πρώτων δαχτυλιδιών δεν ήταν πολύ ανθεκτικά. Σύντομα αντικαταστάθηκαν από δέρμα και οστά. Όσο πιο ακριβό ήταν το υλικό, τόσο μεγαλύτερη η αγάπη που έδειχνε ο δωρητής στον παραλήπτη. Από τότε, το δαχτυλίδι έδειχνε πόσο «βαθιές τσέπες» είχε, αυτός που το πρόσφερε.

«Άντε γαμήσου εργατιά». του Άρη Χατζηστεφάνου

Reply

 

Άρθρα

 

7/11/2014 02:09:00 π.μ.

A+A-

SHARE ON PRINTPRINTSHARE ON EMAILEMAIL

Στείλαμε στην ευρωβουλή έναν ποδοσφαιριστή, ένα μοντέλο και τρεις φασίστες. Μετατρέψαμε ολόκληρους δήμους σε αρένες νονών της νύχτας, υπακούοντας στις εντολές ποδοσφαιρικών ομάδων και της εκκλησίας. Πήραμε ένα παρουσιαστή, με μυστηριώδη χρηματοδότηση και στήριξη από τους μεγαλύτερους εργολάβους και εκδότες, ο οποίος ξέπλενε για χρόνια τις αμαρτίες του υπουργείου δημόσιας τάξης (και όχι μόνο), και τον κάναμε πολιτικό του 6% – ενώ μας ορκιζόταν, σε κάθε ευκαιρία, ότι δεν έχει ούτε πρόγραμμα ούτε όραμα για το μέλλον.

Ναζιστικό πρόσταγμα Σαμαρά: "Προσαρμοστείτε αλλιώς θα πεθάνετε". Η οργισμένη απάντηση του Π. Χατζηστεφάνου

Reply

Άρθρα

7/11/2014 02:17:00 π.μ.

A+A-

PRINT EMAIL

Ομιλία πραγματοποίησε ο πρωθυπουργός απόψε στο συνέδριο του Economist, όπου πέραν της απέραντης μπουρδολογίας, εξαπόλυσε μπόλικη λάσπη κατά εργαζομένων και του ΣΥΡΙΖΑ, με μπόλικα ψεύδη!

Ρωσία: Επιτυχής δοκιμή νέου τύπου πυραύλου που φθάνει στο διάστημα

Οι πύραυλοι νέας γενιάς Angara, η διαδικασία ανάπτυξης των οποίων διήρκεσε πάνω από δύο δεκαετίες, αποτελούν ένα από τα κλειδιά της προσπάθειας του προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν να μεταρρυθμίσει την άλλοτε πρωτοπόρα ρωσική διαστημική βιομηχανία.
Η Ρωσία εκτόξευσε για πρώτη φορά νέου τύπου πύραυλο ικανό να φθάσει στο διάστημα, τον πρώτο που κατασκεύασε μετά την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, από το στρατιωτικό κοσμοδρόμιο Πλέσετσκ στο βόρειο τμήμα της χώρας, επιδιώκοντας να απαλλαγεί από την εξάρτησή της από ξένους προμηθευτές αλλά και το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ του Καζακστάν.

Σόιμπλε για την υπόθεση κατασκοπείας από τις ΗΠΑ: «Τόση ηλιθιότητα είναι για να κλαις»

Βερολίνο 
«Τόση ηλιθιότητα είναι για να κλαις»: Σε αυτό τον ασυνήθιστα σκληρό τόνο εξέφρασε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την οργή του για την υπόθεση κατασκοπείας από τις ΗΠΑ, μετά τις αναφορές και για δεύτερη υπόθεση που βαρύνει τις σχέσεις με την Ουάσινγκτον. 

Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών υπογράμμισε τη δυσφορία της κυβέρνησης για την υπόθεση, αν και σημείωσε ότι «δεν χρειάζονται υπερβολές» από το Βερολίνο.

Κυπριακό 2004-2014: Η ακύρωση του θριάμβου του δημοψηφίσματος

Κυπριακό 2004-2014: Η ακύρωση του θριάμβου του δημοψηφίσματος

του Ιωάννη Σ. Λάμπρου, Πολιτικού Επιστήμονος

Δέκα χρόνια μετά το δημοψήφισμα για το σχέδιο Ανάν, τον Απρίλιο του 2004, οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Προέδρου Αναστασιάδη και του Ν. Έρογλου στόχο έχουν την υποβολή μιας νέας συμφωνίας με παρόμοιες πρόνοιες με αυτές του απορριφθέντος σχεδίου.

Το ζήτημα, το οποίο αξίζει να διερευνηθεί είναι η στάση του Τ. Παπαδόπουλου στο δρόμο  προς το δημοψήφισμα της 24^ης Απριλίου 2004 καθώς και  με ποιον τρόπο διαχειρίστηκε το ΟΧΙ  την επομένη του δημοψηφίσματος, ώστε, αφ’ ενός το 2008 να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές ο κ. Χριστόφιας, ο οποίος  είχε τηρήσει επαμφοτερίζουσα στάση στο δημοψήφισμα του 2004 και αφ’ ετέρου το 2013 να εκλεγεί ο κ. Αναστασιάδης,  εκ των  κυριοτέρων υποστηρικτών του σχεδίου Ανάν.