ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ

\

Tην Πέμπτη, 1^η Μαΐου 2014, στις 12 το μεσημέρι, στο Α΄ Νεκροταφείο, θα τελεσθεί το ετήσιο Μνημόσυνο του ΑΓΩΝΙΣΤΗ του Αντιδικτατορικού Αγώνα και ΗΡΩΑ της Αντίστασης ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ για τα 38 χρόνια από τον άδικο χαμό του.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

ΟΙ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Καταστρέφουν τα Βυζαντινά ανάκτορα των Βλαχερνών, για να κτίσουν μουσουλμανικό τεκέ

(Τουρκικό δημοσίευμα)

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Ακόμα και Τούρκοι έχουν αρχίσει και ανησυχούν από την συνεχιζόμενη κακοποίηση και καταστροφή σημαντικών βυζαντινών μνημείων της Κωνσταντινούπολης που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει την μορφή επιδημίας, χωρίς φυσικά, (αυτό έλλειπε), καμία αντίδραση από ελληνικής πλευράς στα μεγάλα αυτά πολιτιστικά ατοπήματα της σύγχρονης Τουρκίας.

Έτσι σύμφωνα με ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, Taraf, τα ιστορικά ανάκτορα των Βλαχερνών, ή καλλίτερα ότι έχει απομείνει από το μεγαλοπρεπές αυτό βυζαντινό κτιριακό συγκρότημα, κατεδαφίζεται για να ανεγερθεί στη θέση του ένας μουσουλμανικός τεκές με την ονομασία, Emir Buhari Tekkesi.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ (10)- Ο Φιλόσοφος και ποιητής ΒΙΑΣ ο ΠΡΙΗΝΕΥΣ, (625-540 π.Χ.)

Γλυπτοθήκη αρχαίων

Πνευματικών μορφών (10)

«Γνωμικολογικόν»

Επιμέλεια Γ. Γ. Γ.

==============

► Δει τον αγαθόν άνδρα παυόμενον της αρχής μη πλουσιώτερον, αλλά μάλλον ενδοξότερον γεγονέναι.

================

Ο τίμιος άντρας πρέπει να φεύγει από την αρχή, όχι πλουσιότερος, αλλά ενδοξότερος

=====================

Ο Βίας ο Πριηνεύς, ήταν ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας, από την Πριήνη της Ιωνίας. Έγινε γνωστός για την δικαιοσύνη του και την ρητορική του ικανότητα. Ήταν ανιδιοτελής, δίκαιος, εγκρατής και λιτοδίαιτος. Στα δικαστήρια συνηγορούσε πάντα δωρεάν, υπερασπίζοντας σ` αυτά τους αδικούμενους πολίτες. Όταν ήταν αναγκασμένος να καταδικάσει κάποιον σε θάνατο, δάκρυζε. Λέγεται ότι κάποτε απελευθέρωσε κάποιες γυναίκες που είχαν γίνει δούλες, καταβάλλοντας τα λύτρα και αφού τις δίδαξε και τις προίκισε, τις έστειλε πίσω στους δικούς τους, στην Μεσσηνία. Πέθανε σε ηλικία 85 χρονών περίπου, καθώς αγόρευε στο δικαστήριο. Οι Πριηνείς τον τίμησαν, τόσο όσο ζούσε, όσο και μετά το θάνατό του, οπότε του έστησαν ένα μεγαλοπρεπές μνημείο.

Η Αρχαία ελληνική εδώ και αλλού...

Κωνσταντίνος Χολέβας

Μία ενδιαφέρουσα ημερίδα του Οργανισμού για τη Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας (ΟΔΕΓ) μου έδωσε την ευκαιρία να συνειδητοποιήσω ότι τα Αρχαία Ελληνικά εκτιμώνται περισσότερο εκτός Ελλάδος παρά εντός. Οι ανακοινώσεις που έγιναν από ξένους και Έλληνες επιστήμονες έδωσαν, μεταξύ άλλων, και τις ακόλουθες ειδήσεις:

Σύντομη ιστορία της Αρχαϊκής Τέχνης

O Μοσχοφόρος από την Aκρόπολη.

Πρόκειται για αναθηματικό άγαλμα πιστού

που παριστάνεται με ένα μοσχάρι στους ώμους,

προσφορά στη θεά Aθηνά. Περίπου 570 π.X.

Αρχαϊκή Γλυπτική

Στη διάρκεια της Αρχαϊκής περιόδου έλαβαν χώρα οι θεμελιώδεις αλλαγές που προσδιόρισαν την όψη του ελληνικού πολιτισμού. H επανάκτηση της γραφής σε συνδυασμό με τις κοινωνικές εξελίξεις έδωσαν νέα ώθηση στα γράμματα. Tο έπος γνώρισε μια δεύτερη άνθιση, ενώ παράλληλα η συστηματοποίηση των ιδεών για τον κόσμο και τον άνθρωπο γέννησε την ιωνική φιλοσοφία. Όμως η πρόσληψη του κόσμου μπορούσε πια να έχει και υποκειμενικό ή βιωματικό χαρακτήρα, γεγονός που αποτυπώθηκε στα ποικίλα και ολοζώντανα -ακόμα και για το σύγχρονο αναγνώστη- έργα της λυρικής ποίησης.

Οι επαφές με την Ανατολή εμπλούτισαν τη μορφοπλασία της ελληνικής τέχνης, ενέπνευσαν πρωτότυπες συνθέσεις και απελευθέρωσαν τη φαντασία των ελλήνων καλλιτεχνών και τεχνιτών. Η κεραμική και η μεταλλοτεχνία, ως χρηστικές κυρίως τέχνες, ήταν οι πρώτες που επωφελήθηκαν από τη γόνιμη ζύμωση με τα ανατολικά στοιχεία και γρήγορα ανέπτυξαν ένα πρωτοφανές σε έκταση και ποικιλία εικονογραφικό ρεπερτόριο. H γλυπτική επικεντρώθηκε στη μελέτη της ανθρώπινης μορφής, αντανακλώντας την τόσο καθοριστικής σημασίας μετατόπιση της ελληνικής σκέψης από τη θεοκεντρική στην ανθρωποκεντρική θέαση του κόσμου.

Οι μετεπαναστατικοί Έλληνες ζωγράφοι, Ιωάννης Αλταμούρας (1852-1878) και Ελένη Μπούκουρα Αλταμούρα, (1821-1900)

Οι μετεπαναστατικοί Έλληνες ζωγράφοι, Ιωάννης Αλταμούρας (1852-1878) και Ελένη Μπούκουρα Αλταμούρα, (1821-1900)

Ιωάννης Αλταμούρας, Αυτοπροσωπογραφία 1873

 (Μουσείο Skagen, Δανία)

Θεωρείται ως ένας από τους πρώτους σημαντικούς Νεοέλληνες ζωγράφους της μετεπαναστατικής περιόδου. Οι πίνακες του είναι κυρίως θαλασσογραφίες με αγαπημένο θέμα τα καράβια, ιδιαίτερα τα ιστιοφόρα. Ο Αλταμούρας θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί σε μεγάλο ιμπρεσιονιστή ζωγράφο, εάν δεν πέθαινε σε ηλικία 26 ετών. Γιατί μία αυτοπροσωπογραφία του Αλταμούρα βρίσκεται στο Μουσείο του Skagen της Δανίας; Επειδή η πόλη Skagen υπήρξε ένας από τους σταθμούς της ζωής του Έλληνα ζωγράφου.

Ο Ιωάννης Αλταμούρα ήταν γιος της ζωγράφου Ελἐνης Μπούκουρα Αλταμούρα και του Ιταλού ζωγράφου και Γαριβαλδινού επαναστάτη Φραντσέσκο Σαβέριο Αλταμούρα. Γεννήθηκε το 1852 στην Ιταλία, μάλλον στη Φλωρεντία, αλλά σε ηλικία τριών ετών ακολούθησε την αδελφή του Σοφία και την Ελληνίδα μητέρα του Ελένη στην Ελλάδα. Η Ελένη έφυγε από την Ιταλία μαζί με τα δύο παιδιά της και επέστρεψε στην πατρίδα της, όταν ανακάλυψε την κρυφή σχέση του άνδρα της Σαβέριο Αλταμούρα με την επίσης ζωγράφο Jane Benham Hay. Αναγκάστηκε, όμως, να φύγει από την Ιταλία, αφήνοντας εκεί το μικρότερο γιο της, τον αδελφό του Ιωάννη, τον Αλέξανδρο, ο οποίος έζησε και μεγάλωσε μαζί με τον πατέρα του. Ο Αλέξανδρος συνάντησε για πρώτη φορά την Ελένη το 1874, όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα για να γνωρίσει τη μητέρα του και τους Έλληνες συγγενείς του. Από την άλλη πλευρά και ο Ιωάννης θα συναντήσει σε μεγάλη ηλικία τον Ιταλό πατέρα του Σαβέριο και τον αδελφό του Αλέξαντρο, όταν το 1876 στο δρόμο της επιστροφής για την Αθήνα από τις σπουδές του στην Κοπεγχάγη,  θα περάσει από τη Νάπολη όπου ζούσαν ο πατέρας και ο αδελφός του.

Σουπρεματισμός / Suprematism: Ένα κίνημα γεμάτο αινίγματα..!

Untitled, 1916-17,

Oil on canvas, 80 x 80 cm,

 in Fine Arts Museum, Krasnodar.

Γράφτηκε από την  Αναστασία-Μαρία Ηλιοπούλου

Ο Σουπρεματισμός είναι ένα κίνημα ζωγραφικής, το οποίο πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα στη Ρωσία, λίγο μετά τον Ιταλικό Φουτουρισμό και ενώ παράλληλα ο Κονστρουκτιβισμός κέρδιζε δικαίως τη θέση του στη μοντέρνα τέχνη. Ο όρος (αγγλ. suprematism) προήλθε από την προσπάθεια απόδοσης της ανωτερότητας (supremαcy) του άδολου αισθήματος στη δημιουργική τέχνη. Βασικός εμπνευστής του, ο Kazimir Malevich (Καζιμίρ Μάλεβιτς) ο οποίος επινοεί τον Σουπρεματισμό ως καθαρότερη μορφή κυβισμού.

Ο Kazimir Malevich (1879-1935) θεωρούσε τις μορφικές απεικονίσεις των αντικειμένων ως ένα εμπόδιο στην καλλιτεχνική δημιουργία, Όλα τα οπτικά φαινόμενα του κόσμου, τα αντικείμενα, είναι χωρίς σημασία. Αξίζει μονάχα το αίσθημα, αποκομμένο από το περιβάλλον. Οποιαδήποτε αντικειμενικότητα είναι αντίθετη με την τέχνη. Θεώρησε λοιπόν αναγκαίο να εξαλείψει κάθε αναφορά στα αντικείμενα και κάθε αναγωγή σε θρησκευτικές, πολιτικές και κοινωνικές έννοιες. Η ελευθερία στην ποιότητα της γραμμής ήταν αυτό που τον ενδιέφερε. Το μανιφέστο του κινήματος, στη σύνταξη του οποίου συμμετείχε και ο ποιητής Vladimir Vladimirovich Mayakovsky (Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Μαγιακόφσκι), δημοσιεύτηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1915 και ονομάστηκε 'From Cubism to Suprematism' (Από τον κυβισμό στο Σουπρεματισμό) (2η έκδοση στην Αγ. Πετρούπολη και στη Μόσχα, 1916). Με ευκαιρία τη δεύτερη έκθεση με αφηρημένα έργα των αφηρημένων ζωγράφων, μεταξύ των οποίων ήταν και το κατευθυντήριο έργο του, Μαύρο τετράγωνο σε άσπρο βάθος του Malevich.

Ο Έλληνας Ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Περικλής Πανταζής, (1849-1884)

Ο Περικλής Πανταζής, γνωστός εκτός Ελλάδας ως Périclès Pantazis γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Μαρτίου 1849 και πέθανε στις Βρυξέλλες στις 25 Ιανουαρίου 1884, ήταν ένας από τους πρώτους έλληνες ιμπρεσιονιστές ζωγράφους, που καταξιώθηκε κυρίως στο Βέλγιο.

Βιογραφία

Ο πατέρας του Πανταζή ήταν δάσκαλος με καταγωγή από την Ήπειρο. Από το 1861 έως το 1871 σπούδασε ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) με δάσκαλο τον Νικηφόρο Λύτρα. Για έναν χρόνο συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, αλλά κατόπιν έφυγε για την Μασσαλία και το Παρίσι. Στο Παρίσι μαθήτευσε κοντά στον Γκουστάβ Κουρμπέ (Gustave Courbet) και τον Αντουάν Σιντρέιγ (Antoine Chintreuil), ενώ γνώρισε τις σύγχρονες δημιουργίες του Ευγένιου Μπουντέν (Eugène Boudin), του ολλανδού Γιόχαν Μπάρτχολντ Ζόνκιντ (Johan Barthold Jongkind) και των ιμπρεσιονιστών Μανέ, Ντεγκά και Πισαρό.

ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ STREET ARTIST. Γκράφιτι αγιογραφίες στους τοίχους της Αθήνας

Αγιογραφίες σε γκράφιτι; Κι όμως όσο «ξένο» κι αν ακούγεται στους τοίχους της Αθήνας είναι γεγονός. Ο καλλιτέχνης που υπογράφει με το ψευδώνυμο «Φικος» είναι ένας μοντέρνος ζωγράφος – αγιογράφος που όπως όλοι οι «street artists» ή «καλλιτέχνες του δρόμου» κατά το ελληνικότερον προσπαθεί με τον δικό του τρόπο να βάλει κυριολεκτικά τις δικές του πινελιές στην εικόνα της πόλης.

Πολυχρόνης Λεμπέσης, o «πιο σπουδαίος Έλληνας ζωγράφος», (1848-1913)

Αυτοπροσωπογραφία

ο Νίκος Ζίας γράφει για τη ζωή και το έργο του

Ενας τίμιος και ειλικρινής καλλιτέχνης απέθανε, σχεδόν υπό εχεμύθειαν, όπως επέρασε και την ταλαιπωρημένην του ζωήν» έγραφε την άνοιξη του 1913 για τον ζωγράφο Πολυχρόνη Λεμπέση ο Παύλος Νιρβάνας. Ογδόντα πέντε χρόνια κατόπιν, εφέτος υπό την ιδίαν εχεμύθειαν περνάει η επέτειος των 150 χρόνων από τη γέννηση (1848) του «πιο σπουδαίου ζωγράφου της Ελλάδος», όπως με την οργίλη υπερβολή του υπεστήριζε ο ιδιόρρυθμος αλλά συχνά καίριος στις κρίσεις του εκδότης του περιοδικού «Φραγγέλιο» (1927) και ιδρυτής του «Ασύλου Τέχνης» Νίκος Βέλμος.

 

Προσωπογραφία του ποιητή Κ. Κρυστάλλη

Φυσικά ­ και απολύτως δικαιολογημένα ­ δεσπόζουν εφέτος οι επέτειοι των δύο μεγάλων ταγών της νεοελληνικής ζωής, των εθνικών βάρδων Ρήγα Φεραίου και Διονυσίου Σολωμού. Μένει όμως πάντα χώρος στην πνευματική μας πινακοθήκη και για άλλους δημιουργούς ­ κι είναι δική μας ευθύνη να τους θυμόμαστε ­ που, αν δεν είχαν τον ίδιο πρωταγωνιστικό και καθοριστικό ρόλο στην οικοδόμηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, συνέβαλαν όμως σημαντικά με το έργο τους στη διαμόρφωση και στον εμπλουτισμό της.

Ιερά Μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους

Γερ, Γερολυμάτος: Ι. Μ. Δοχειαρίου

Μολύβι-χαρτί

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

ΜΑΗΣ-23-2002-Πέμπτη

Ι. Μ. Δοχειαρίου- Άγιον όρος*

Ξημέρωσε η 6^η και τελευταία ημέρα παραμονής μας στο Άγιον Όρος. Ξυπνήσαμε γύρω στις 6 π.μ και πήγαμε στο Καθολικό για τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία, μέχρι τις 8 π.μ. Έπειτα από ένα καφέ και διάλλειμα μισής ώρας, κατεβήκαμε στο παλαιό Καθολικό του μοναστηριού με τις ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες του, για τη διάρκεια μισής ώρας παράκληση προς τον προστάτη της μονής, Άγιο Γεώργιο. Εδώ, όπως και σε άλλες περιστάσεις, έδωσα ονόματα οικείων και γνωστών προς μνημόνευση, υπέρ υγείας, φωτισμού και αναπαύσεως.

Ο μεγάλος ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου, Μίμης Φωτόπουλος (1913 – 1986)

Ο Ελληνικός Κινηματογράφος και οι πρωταγωνιστές του

(5)

Επιμέλεια Γ.Γ.Γ

==============

 Ο Μίμης (Δημήτρης) Φωτόπουλος γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1913 στη Ζάτουνα της Γορτυνίας. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, καθώς έμεινε νωρίς ορφανός από πατέρα. Ξεκίνησε να σπουδάζει στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, αλλά την παράτησε στο δεύτερο έτος. Η καλλιτεχνική του φύση τον οδήγησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (τότε Βασιλικού Θεάτρου).

Πρεμιέρα στη θεατρική του καριέρα έκανε στο 1932, σε ηλικία 19 ετών, στην παράσταση Λοκαντιέρα, με το θίασο Κουνελάκη. Δύο χρόνια αργότερα αναχώρησε για την πρώτη του περιοδεία, με το θίασο Δράματος, κωμωδίας, κωμειδυλλίου και επιθεωρήσεως του Θεμιστοκλή Νέζερ. Λίγο πριν από τον πόλεμο του '40 έκανε ένα σύντομο πέρασμα απ' το χώρο του βαριετέ και το θέατρο της Κατερίνας, συμμετέχοντας σε πολεμικές επιθεωρήσεις και μουσικές ηθογραφίες.

Τ.Τ.Ε: 1.530.033.032.528.819 Δραχμές, οι οφειλές του Κατοχικού Δανείου

Στο ποσό του 1 τετράκις εκατομμύριο 530 τρισεκατομμύρια 33 δισεκατομμύρια 32 εκατομμύρια 528 χιλιάδες 819 δραχμές (σε τιμές Νοεμβρίου 1941) ανέρχεται το ύψος των απαιτήσεων της ελληνικής πλευράς από το γερμανικό κράτος για το κατοχικό δάνειο σύμφωνα με απόρρητη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος που κατατέθηκε στη Βουλή.

Οι εκτιμήσεις της ΤτΕ είναι πως το ποσό αυτό ανερχόταν το 1963 σε 32 δις δρχ. Όπως προκύπτει από την ενημέρωση που είχαν τα μέλη της Διακομματικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων από στελέχη της ΤτΕ, τον Απρίλιο του 1963 συντάχθηκε έκθεση από την ΤτΕ με όλο το ιστορικό και την ανάλυση των λογαριασμών, η οποία βρίσκεται από χθες κατατεθειμένη στη  Βουλή και η οποία συνοδεύεται από 95 έγγραφα.

Αποχώρηση – Βόμβα από τη Διακομματική Επιτροπή για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις

Πάει και πιο κάτω… Και σε αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα η κυβέρνηση… παίζει το δικό της παιχνίδι, στο οποίο δεν θέλει να στεναχωρήσει την καλή της φίλη Γερμανία. Αποχώρησε ο…

Μανώλης Γλέζος από την Διακομματική Επιτροπή για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτυρήθηκε ότι η Επιτροπή από επιτροπή διεκδίκησης και δράσης μετατρέπεται σε επιτροπή μελέτης για τις γερμανικές οφειλές.

«Δεν θα ερχόμουνα στην επιτροπή, αν ήξερα πως σχεδιάζετε να κάνετε μία επιτροπή μελέτης. Αν παραμείνει έτσι θα ζητήσω από τον Πρόεδρο της Βουλής να καταργηθεί…», είπε χαρακτηριστικά ο Μ. Γλέζος, επισημαίνοντας ότι κωλυσιεργεί και καθυστερεί τη διαδικασία. Ανέφερε ακόμη ότι η κυβέρνηση και η Ν.Δ. δεν ήθελε να γίνει η συνάντηση των μελών της Επιτροπής με τη Μέρκελ κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στην Αθήνα.

ΤΟ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ

Απρ29 by Αμετανόητος

Γιώργος Οικονόμου

Η πρόσφατη απόφαση των Ελβετών να περιορισθεί η εισαγωγή εργαζομένων από την Ευρώπη, με δημοψήφισμα οριακής πλειοψηφίας, έφερε στην επικαιρότητα το ιδιάζον πολίτευμα της κεντροευρωπαϊκής χώρας, η οποία έχει επίσης αποφασίσει με δημοψήφισμα την μη είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τι είναι λοιπόν το ελβετικό πολίτευμα; Η αλήθεια είναι πως μόνο στην Ελβετία υπάρχουν ορισμένοι θεσμοί που επιτρέπουν κάποια συμμετοχή των ανθρώπων στη λήψη ορισμένων αποφάσεων και στη θέσπιση κάποιων νόμων. Τέτοιοι θεσμοί είναι τα δημοψηφίσματα (τοπικά, καντονιών, εθνικά) και οι λαϊκές συνελεύσεις (Landsgemeinde) σε ένα καντόνι και σε τέσσερα ημι-καντόνια (σε σύνολο 20 καντονιών και 6 ημι-καντονιών). Οι Landsgemeinde δημιουργήθηκαν στον Μεσαίωνα (13^ος αι.) και συναντώνται μόνο στο γερμανόφωνο μέρος της Ελβετίας. Από τις αρχικές οκτώ λαϊκές συνελεύσεις διατηρήθηκαν πέντε, ενώ το 1848 καταργήθηκαν δύο και το 1928 άλλη μία. Παρατηρείται δηλαδή μία βαθμιαία συντηρητικοποίηση.

Οι κατακτήσεις αυτές είναι αναμφισβήτητα πολύ σημαντικές, το ερώτημα όμως που τίθεται είναι αν αυτές επιτρέπουν να χαρακτηρισθεί το ελβετικό πολίτευμα «άμεση δημοκρατία», όπως αποκαλείται από τους ίδιους τους Ελβετούς αλλά και από άλλους. Επιβάλλεται λοιπόν μία σύντομη περιγραφή του για να φανεί ο χαρακτήρας του.
Στην Ελβετία η εξουσία που αφορά την άμυνα, τις εξωτερικές υποθέσεις, τους σιδηροδρόμους, τις ταχυδρομικές υπηρεσίες, το νόμισμα και την οικονομία ασκείται αποκλειστικώς από την κεντρική κυβέρνηση και την ομοσπονδιακή βουλή (Nationalrat), συγκροτούμενες από αντιπροσώπους που εκλέγονται από τα κόμματα. O κύριος παράγοντας του πολιτικού βίου είναι τα κόμματα, τα οποία μέσω των εκλογών ελέγχουν και τις βουλές των καντονιών. Ακόμη και στα λίγα καντόνια που υπάρχουν συνελεύσεις τα πολιτικά κόμματα μπορούν πριν από τη Landsgemeinde να καλέσουν προκαταρκτικές συναντήσεις των μελών και των οπαδών τους για να τους καθοδηγήσουν τι να ψηφίσουν στα κρίσιμα ζητήματα. Η κομματική προπαγάνδα γίνεται επίσης από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, και επειδή τα κόμματα έχουν την οργάνωση και τη δύναμη έναντι των μη οργανωμένων, είναι αναμενόμενο να υπερισχύουν τις περισσότερες φορές οι κομματικές ντιρεκτίβες.
Επί πλέον ο βασικός μοχλός της ελβετικής οικονομίας είναι οι τράπεζες, οι οποίες πραγματοποιούν το ξέπλυμα του διεθνούς μαύρου χρήματος και δεν υπόκεινται στον έλεγχο των δημοψηφισμάτων, ούτε στον έλεγχο της κεντρικής κυβέρνησης. Αρκετές πληροφορίες υπάρχουν στα βιβλία του ελβετού πανεπιστημιακού και σοσιαλδημοκράτη πολιτικού JeanZiegler. Στο βιβλίο του λ.χ. Η Ελβετία, ο χρυσός και οι νεκροί αναφέρει τη βοήθεια που έδωσε η Ελβετία στον Χίτλερ στο διάστημα 1940-1945, χάρις στην οποία η ναζιστική Γερμανία κατάφερε να κυριαρχήσει επί πέντε έτη.
Άλλωστε η κλήρωση – βασικός θεσμός της άμεσης δημοκρατίας στην εκτελεστική και δικαστική εξουσία – απουσιάζει εντελώς. Επίσης η κοινωνία δεν συμμετέχει στη δικαστική εξουσία, ούτε στον έλεγχο των αξιωματούχων, οι οποίοι δεν είναι ανακλητοί. Δεν υπάρχουν δηλαδή στην Ελβετία τα βασικά χαρακτηριστικά της άμεσης δημοκρατίας, η πλήρης διαφάνεια και ο γενικευμένος έλεγχος.
Το ελβετικό σύστημα χαρακτηρίζεται επί πλέον από έναν συντηρητισμό, εκδηλώσεις του οποίου είναι τα εξής φαινόμενα: η πραγματική συμμετοχή είναι γύρω στο 40% των εγγεγραμμένων που σημαίνει πως με ένα 20% εξασφαλίζεται η πλειοψηφία^. οι γυναίκες απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου από το 1971 και σε μερικά καντόνια αργότερα, ενώ ήταν αποκλεισμένες ακόμη το 1995 από τη συνέλευση του ημι-καντονίου Appenzel-Ausserrhoben^. έχουν ψηφισθεί μέτρα κατά των μεταναστών και κατά της χορήγησης πολιτικού ασύλου. Επίσης το ελβετικό Σύνταγμα ξεκινά με τη φράση «Στο όνομα του παντοδύναμου θεού», και όχι του παντοδύναμου δήμου, συγκαλύπτοντας έτσι τη θεσμιστική δύναμη των ανθρώπων, που είναι βασική αρχή της δημοκρατικής αντίληψης. Στο σημείο αυτό υπολείπεται ακόμη και του Διαφωτισμού, ο οποίος είχε ως βασικό στοιχείο την κριτική στη θρησκεία και την απεξάρτηση από εκκλησιαστικές εξουσίες και θρησκευτικά ιδεολογήματα.
Ο συντηρητισμός αυτός οφείλεται, κατά τον ελβετό πανεπιστημιακό UrsMarti, μάλλον σε μία «συνομωσία των ελίτ», ήτοι στην επικράτηση των συμφερόντων των ανώτερων και μεσαίων τάξεων. Όπως παρατηρεί ο Κορνήλιος Καστοριάδης, παρά τον δεδηλωμένο φιλελευθερισμό της η ελβετική κοινωνία παραμένει κρατικιστική και απρόθυμη να αλλάξει.
Συνεπώς, το ελβετικό πολίτευμα δεν είναι άμεση δημοκρατία αφού ο δήμος δεν είναι κυρίαρχος. Όπως τα δυτικά κοινοβουλευτικά πολιτεύματα κατ’ ουδένα τρόπο δεν είναι δημοκρατίες (αντιπροσωπευτικές, έμμεσες, αστικές), αλλά φιλελεύθερες ολιγαρχίες, όπως σωστά τα απεκάλεσε ο Καστοριάδης, έτσι και η Ελβετία δεν έχει άμεση δημοκρατία. Με τα δημοψηφίσματα και ορισμένες συνελεύσεις έχει διαμορφωθεί ένα ενδιάμεσο πολίτευμα, κάτι μεταξύ κοινοβουλευτισμού και άμεσης δημοκρατίας – ένα μεικτό πολίτευμα που θα έλεγε και ο Αριστοτέλης. Εάν θα γινόταν κάποια αξιολογική ταξινόμηση των πολιτευμάτων με πρώτη την άμεση δημοκρατία, το ελβετικό πολίτευμα θα ήταν δεύτερο και το κοινοβουλευτικό των δυτικών χωρών τρίτο. Θα ακολουθούσε το νεοελληνικό κομματοκρατικό πελατειακό κατασκεύασμα, ενώ στην πέμπτη θέση θα ήταν οι στρατιωτικές και άλλες δικτατορίες, κατόπιν τα αυταρχικά ανελεύθερα καθεστώτα, όπως τα μουσουλμανικά, και τέλος τα ολοκληρωτικά φασιστικά, ναζιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα με εναπομείναντα πλέον δείγματα των τελευταίων την Β. Κορέα, την Κίνα, την Κούβα, το Λάος και το Βιετνάμ. Η Ελλάς πάντως ερωτοτροπεί ενίοτε με την πέμπτη θέση.
Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών, στις 8 Απριλίου 2014
Πηγή: http://oikonomouyorgos.blogspot.gr/2014/04/blog-post.html

Πέντε νέοι βασιλικοί τάφοι βρέθηκαν στη Βεργίνα

29/04/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Πέντε νέους βασιλικούς τάφους με πλούσια διακόσμηση και σημαντικά κτερίσματα έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στη Βεργίνα.
Τα ευρήματα θα παρουσιαστούν σήμερα το απόγευμα από τη διευθύντρια της ΙΖ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Αγγελική Κοτταρίδη, κατά την πρώτη μέρα των εργασιών της 27ης Συνάντησης για το Αρχαιολογικό Έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη, που γίνεται στη Θεσσαλονίκη.

Μέσω της Θράκης κάνουν δώρο στην Τουρκία το… Αιγαίο!

29/04/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

 

Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσαν να ανοίξουν την «κερκόπορτα» για μία νέα εθνική καταστροφή

Ανίκανοι ή επιτήδειοι οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί; 
Τρεις ημέρες χρειάστηκαν, μόνο, για να θέσουν τα θεμέλια σμίκρυνσης της Ελλάδας

 

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής

 

Το κακό έχει ήδη γίνει στη Θράκη, μετά την πρόσφατη «παρέμβαση» των «αρμοδίων», που έγινε όμως για πολιτική εκμετάλλευση και όχι για να αντιμετωπιστεί το επί δεκαετιών υπάρχον πρόβλημα. Αποτέλεσμα αυτής της «διείσδυσης» επί μίας ρητά λανθασμένης προσέγγισης επί των όσων επί δεκαετίες συμβαίνουν στη Θράκη, ήταν να υπάρξει ζημία και όχι κάποιο όφελος, για τα συμφέροντα της Ελλάδας.

Στην «υπόθεση» της Θράκης, ενεπλάκησαν όλοι εκείνοι που είτε γνώριζαν και σιωπούσαν, προκειμένου να αποκρύψουν τα εγκληματικά τους λάθη και σε μία προσπάθειά τους να συνεχίσουν να αποκομίζουν οφέλη κατόρθωσαν αφελώς(;) να επιφέρουν περισσότερη εθνική ζημία. 

Επίσης, και αυτό αποτελεί κοινή διαπίστωση, στο «θέαμα» που στήθηκε τις τελευταίες ημέρες στην πλέον ευαίσθητη εθνικά ακριτική περιοχή της Ελληνικής Θράκης, βρήκαν ευκαιρία να εμπλακούν και εκείνοι που δεν γνωρίζουν τι πραγματικά συμβαίνει στην περιοχή και τώρα βρήκαν την ευκαιρία (είτε για να δικαιολογήσουν τον μισθό τους είτε για να ζήσουν κι αυτοί το δεκάλεπτο της διασημότητας) να πούνε την άποψη τους χωρίς όμως να έχουν καμία απολύτως ιδέα για την πραγματική φύση του θέματος και για τα όσα πραγματικά διακυβεύονται στην Ελληνική Θράκη.

Άρθρο-κόλαφος πρώην στελέχους της CIA για ΗΠΑ-Τουρκία στη Συρία

29/04/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

Με αφορμή τον σάλο που προκάλεσε το πρόσφατο άρθρο του βραβευμένου δημοσιογράφου Σέιμουρ Χερς, σχετικά με την εμπλοκή της Τουρκίας στον πόλεμο της Συρίας και την υποτιθέμενη ρίψη χημικών από το καθεστώς Άσαντ, τον Αύγουστο του 2013, το πρώην στέλεχος της CIA, Φίλιπ Γκιράλντι, διευθυντικό σήμερα στέλεχος στο think tank με την ονομασία «Council for the National Interest» (Συμβούλιο για το Εθνικό Συμφέρον), δεν διστάζει να καταδείξει την ανοησία της αμερικανικής πολιτικής στον πόλεμο της Συρίας.

Λόγος Καποδίστρια όταν έφτασε στην Αίγινα να αναλάβει Κυβερνήτης. Για το Αρχείο κάθε Έλληνα…!

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ :”Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης”

11 Ιανουαρίου 1828 ο Καποδίστριας απεβιβάσθη στην Αίγινα. Ο Γ. Τερτσέτης στα «Απόλογα για τον Καποδίστρια» περιγράφει συνομιλία του Κυβερνήτη με τον Γεωργάκη Μαυρομιχάλη:

«Είναι καιροί πού πρέπει να φορούμε όλοι ζώνη δερματένια και να τρώμε ακρίδες και μέλι άγριο. Είδα πολλά είς την ζωή μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφθασα εδώ εις την Αίγινα δεν είδα τί παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδή… «Ζήτω ο κυβερνήτης ο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας!»
εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά κατεβασμένα από τις σπηλιές.Μαυροφορεμένες γυναίκες, γέροντες μου εζητούσαν να αναστήσω τους πεθαμένους τους, μανάδες μου έδειχναν εις το βυζί τα παιδιά τους και μου έλεγαν να τα ζήσω και ότι δεν τους απέμειναν παρά εκείνα κι εγώ και με δίκαιο μου εζητούσαν όλα αυτά, διότι εγώ ήλθα και σεις με προσκαλέσατε να οικοδομήσω, να θεμελιώσω κυβέρνησιν και κυβέρνησις και ως πρέπει ζει, ευτυχεί τους ζωντανούς, ανασταίνει και αποθαμένους διατί διορθώνει την ζημία του θανάτου και της αδικίας. Δεν ζει ο άνθρωπος, ζει το έργο του, καρποφορεί, αν ο διοικητής είναι δίκαιος, αν το κράτος έχη συνείδησι, ευσπλαχνία, μέτρα σοφίας.

“…Ώς ψάρι εις το δίχτυ σπαράζει είς πολλούς κινδύνους ακόμη ή ελληνική ελευθερία. Μου εδώσατε τους χαλινούς του κράτους. Τίνος κράτους; Μετρούμε είς τα δάκτυλα την επικράτειάν μας. Τ’ Ανάπλι, την Αίγιναν, Πόρο, Ύδρα, Κόρινθο, Μέγαρα, Σαλαμίνα. Ο Ιμπραΐμης κρατεί τα κάστρα και το μεσόγειο της Πελοποννήσου, ο Κιουτάγιας την Ρούμελη, πολλά νησιά βασανίζονται από αυτεξούσιο στρατό καί από πειρατείαν, τα δύο μεγάλα πολεμικά καράβια μας είναι αραγμένα ξαρμάτωτα εις τον Πόρο, η Αθήνα έφαγε πέρυσι τους ανδρειότερους των Ελλήνων. Που το θησαυροφυλάκιον του έθνους; Ακούω επουλήσατε και την δεκατία του φετεινού έτους πρίν σπαρθή ακόμα το γέννημα, ο τόπος είναι χέρσος, σπάνιοι οι κάτοικοι; σκόρπιοι είς τα βουνά και εις τα σπήλαια. Το δημόσιο είναι πλακωμένο από δυο εκατομμύρια λίρες στερλίνες χρέος, άλλα τόσα ζητούν οι στρατιωτικοί, η γη είναι υποθηκευμένη είς τους Άγγλους δανειστάς, ανάγκη να την ελευθερώσωμε με την ίδια απόφασι ως την ελευθερώσαμε καί από τα άρματα του Κιουτάγια και του Αιγυπτίου.

Δεν λυπούμαι, δεν απελπίζομαι, προτιμώ αυτό το σκήπτρο του πόνου καί των δακρύων παρά άλλο. Ο θεός μου τάδωσε, το παίρνω, θέλει να με δοκιμάση. Είμαι από τη φυλή σας, είς ένα μνήμα μαζί με σας θα θαφτώ, ό,τι έχω, ζωή,περιουσία, φιλίες είς την Ευρώπην, κεφάλαια γνώσεων αποκτημένα από τόσα θεάματα και ακροάματα συμβάντων του κόσμου είς τάς ημέρας μου, τα αφιερώνω είς την κοινήν πατρίδα…

Κατεβαίνω πολεμιστής είς το στάδιον, θα πολεμήσω ως κυβέρνησις, δεν λαθεύομαι τον έρωτα των προνομίων πού είναι φυτευμένες είς ψυχές πολλών, τα ονειροπολήματα των λογιωτάτων, ξένων πρακτικής ζωής, τοφιλύποπτο, κυριαρχικό και ανήμερο αλλοεθνών ανδρών. Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης.”

Πηγή: Hellasforce.com

Το διαβάσαμε από το: ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ :”Η νίκη θα είναι δική μας, αν βασιλεύση είς την ακαρδίαν μας μόνο το αίσθημα το ελληνικό, ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης” http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/04/blog-post_7116.html#ixzz30DFlDlqi

Κινδυνεύει από… εκσκαφείς και κομπρεσέρ το πρώτο Αγιο Ορος της Μικράς Ασίας

29/04/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

 

Μια από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως πολιτιστικές κληρονομιές, ένα από τα πρώτα χριστιανικά κέντρα της ανθρωπότητας, το πρώτο Άγιο Όρος της Μικράς Ασιας, με σπάνιας πολιτιστικής και θρησκευτικής αξίας  αγιογραφίες-τοιχογραφίες που σώζονται μέχρι σήμερα έστω και σε άσχημη κατάσταση ένεκα τουρκικών βανδαλισμών, το όρος Λάτρος, (τουρκικά Beşparmak, δηλαδή Πενταδάκτυλος), νοτιοανατολικά της Σμύρνης, απειλείται από ολοκληρωτική καταστροφή όπως αναφέρει σε αποκαλυπτικό της δημοσίευμα η τουρκική εφημερίδα, Taraf.

Λαπαβίτσας: «Για να πάρει την εξουσία η Αριστερά, πρέπει να έχει όραμα κοινωνικής αλλαγής»

Φωτογραφία: Epoca Libera (www.epocalibera.com)

Ο Κώστας Λαπαβίτσας, καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, συζητήθηκε πολύ τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την πρόταση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριληφθεί στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος

Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη

Η πρόταση δεν πέρασε, καθώς στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φοβήθηκαν ότι οι πολιτικοί τους αντίπαλοι θα χρησιμοποιούσαν την υποψηφιότητα του για να τους ταυτίσουν με την πρότασή του για έξοδο από την ευρωζώνη. Δεν είναι μυστικό βέβαια ότι οι εκφραστές του πιο συντηρητικού τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ πολέμησαν εξαρχής την υποψηφιότητα του.

Το αναρχικό δράμα. “Αντιγόνη” μια αναρχική ηρωίδα…

Η αρχαία τραγωδία της Αντιγόνης έχει μελετηθεί και αναλυθεί μέσα στους αιώνες επανειλλημένα, παραμένοντας μέχρι σήμερα, χιλιάδες χρόνια μετά από τα πιο επαναστατικά δημιουργήματα.
Είναι αμφισβητήσιμο βέβαια πόσοι από τους θεατές που μέχρι σήμερα την έχουν παρακολουθήσει, κατανόησαν την επαναστατική της διάσταση ή έστω τόλμησαν να κάνουν την παραμικρή αναγωγή με το πώς οι ίδιοι λειτουργούν απέναντι στο καθεστώς και τους νόμους. Η Αντιγόνη εκπροσωπεί τον άνθρωπο που δεν υποτάσσεται, τον άνθρωπο που θεωρεί χρέος του την εξέγερση απέναντι στο άδικο και την τυφλή και βίαιη εξουσία.

Δικαιώματα αναπήρων και οικονομική κρίση: Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα!

29/04/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

B

της  Ελένης Φανουράκη

Η  διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας και πρόνοιας δεν είναι προ των πυλών. Συντελείται από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε αυτή η συστημική οικονομική κρίση και η κατά μέτωπο επίθεση στα φτωχά στρώματα του πληθυσμού.  Σύμφωνα με στοιχεία της ίδιας της Eurostat στις αρχές του 2000, δηλαδή πολύ πριν την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, η αναπηρία είναι άκρως συνδεδεμένη με τη φτώχεια, ενώ όσο μεγαλύτερη είναι η βαρύτητα της αναπηρίας τόσο μεγαλύτερο είναι το πρόσθετο κόστος που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών αυτής.

Το σημαντικό αυτό  πρόσθετο κόστος τα κόμματα  εξουσίας και διαπλοκής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όσα χρόνια κυβερνούν, δεν φρόντισαν ποτέ να το υπολογίσουν για να χαράξουν ουσιαστικές κοινωνικές πολιτικές για τα άτομα με αναπηρία και τους χρόνια πάσχοντες.