Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Μια συνέντευξη που παραχώρησε ο Κορνήλιοs Καστοριάδηs (1922-1997)

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαρτίου 3, 2012

Eρώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;
Καστοριάδης:Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.
Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.
Καστοριάδης: Τι να κάνουμε. Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και πάντως, μετά τον περίεργο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξάλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι Πέρσες μπροστά στο Μεγάλο Βασιλέα – πράγμα ανθελληνικότατο. Σε όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών δυναστειών. Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η βυζαντινή αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των “δυνατών” και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι, όπως σ΄ αυτήν του Πεκίνου.
Δημοσιογράφος: Όλα αυτά αφορούν ένα πολύ μακρινό ιστορικό παρελθόν. Η Ελλάδα ως σύγχρονο νεοελληνικό κράτος έχει, ήδη, ιστορία εκατόν εβδομήντα ετών. Θα θέλατε να επικεντρώσετε σ΄ αυτή την περίοδο;
Καστοριάδης: Μα, αυτή η περίοδος είναι ακατανόητη χωρίς τους είκοσι έναν αιώνες ανελευθερίας που προηγήθηκαν. Λοιπόν, μετά το Βυζάντιο έρχεται η τουρκοκρατία. Μην ανησυχείτε, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Θα αναφέρω μόνο ότι επί τουρκοκρατίας όση εξουσία δεν ασκείται απευθείας από τους Τούρκους, ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες (τους εντολοδόχους των Τούρκων), οι οποίοι κρατούν τους χωριάτες υποχείριους. Συνεπώς, ούτε σ΄ αυτή την περίοδο μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική ζωή. Όταν αρχίζει η Επανάσταση του 1821, διαπιστώνουμε από τη μια μεριά τον ηρωισμό του λαού και από την άλλη, σχεδόν αμέσως, την τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία. Την επομένη της πτώσης της Τριπολιτσάς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι.
Δημοσιογράφος: Πού οφείλεται αυτή η «τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία»; Ποιοι είναι οι λόγοι;
Καστοριάδης: Ουδείς μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτησή σας για ποιο λόγο, κάποιος, σε μιαν ορισμένη στιγμή, δεν δημιούργησε κάτι. Η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι που δημιουργείται. Μπορούμε απλώς να διαπιστώσουμε ότι, όταν απουσιάζει μια τέτοια δημιουργία, τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης κατάστασης διατηρούνται ή αλλάζουν μόνο μορφή.
Δημοσιογράφος: Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτά στην ελληνική περίπτωση;
Καστοριάδης: Ορισμένα τα εντοπίζουμε, ήδη, στους εμφύλιους πολέμους της Επανάστασης του 1821. Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η νομιμοφροσύνη και η αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον εθνικό. Βλέπουμε, επίσης, ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με ιδέες, με προγράμματα, ούτε καν με “ταξικά” συμφέροντα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην εξουσία. Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των «δυνατών»: ελληνιστικοί ηγεμόνες, Ρωμαίοι ανθύπατοι, Βυζαντινοί αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες, κοτζαμπάσηδες, Μαυρομιχάληδες, Κωλέττης, Δηλιγιάννης.
Δημοσιογράφος: Εξαιρέσεις δεν βλέπετε να υπάρχουν; Εξαιρέσεις εντοπισμένες κυρίως στον 19ο και στον 20ό αιώνα;
Καστοριάδης: Ε, υπάρχουν δυο-τρεις εξαιρέσεις: ο Τρικούπης, ο Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδό του. Αλλά τα όποια αποτελέσματά τους καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον ρόλο του παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την πασοκοκρατία. Στο μεταξύ, μεσολάβησε ο σταλινισμός που κατόρθωσε να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγαινε να δημιουργηθεί ως εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμη. Μου ζητάτε να σας εξηγήσω. Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς, γιατί οι Έλληνες, που σκοτώνονταν εννέα χρόνια, για να απελευθερωθούν από τους Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά ένα βασιλιά; Και γιατί, αφού έδιωξαν τον Όθωνα, έφεραν τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσαν “ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά”;
Δημοσιογράφος: Μα, οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν ιδίως όταν αφορούν ερωτήματα που εσείς θέτετε. Θα θέλατε, λοιπόν, να διατυπώσετε τις απόψεις σας;
Καστοριάδης: Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή» άποψη, όλα αυτά τα επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.
Δημοσιογράφος: Πώς την εννοείτε αυτή την ευθύνη;
Καστοριάδης: Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων.
Δημοσιογράφος: Θέλετε να πείτε ότι -αντιθέτως- σε άλλες χώρες, στη Δυτική Ευρώπη.
Καστοριάδης: Εκεί, αυτό έγινε! Ο μακαρίτης ο Γιώργος Καρτάλης έλεγε κάνοντάς μου καζούρα στο Παρίσι το 1956:«Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση». Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». -Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι
*Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922- Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής. Συγγραφέας του έργου Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας, διευθυντής σπουδών στην Σχολή Ανωτέρων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού από το 1979, και φιλόσοφος της αυτονομίας, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα.
Πηγή: http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?id=1415930

To Παλαιστινιακό Σύνταγμα στην Ελλάδα/

Κάθε χρόνο νεαροί ελληνοεβραίοι επισκέπτονται την Πολωνία στα πλαίσια ενός προγράμματος που ονομάζεται "March of the Living" και περιλαμβάνει επισκέψεις στα στρατόπεδα εξόντωσης που δολοφονήθηκαν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες. Πρόσφατα ένα φίλος με πληροφόρησε οτι η ελληνική αποστολή περιλαμβάνει και την επίσκεψη στο Βρετανικό Στρατιωτικό Νεκροταφείο "Ρακοβίτσκι" της Κρακοβίας οπότε αναρωτήθηκα το τι έχει αυτό να κάνει με την Ελλάδα ή το Ολοκαύτωμα. Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι οι τάφοι με το Άστρο του Δαυίδ που βλέπετε στην ανάρτηση, τάφοι εβραίων στρατιωτών που αιχμαλωτίσθηκαν στην Καλαμάτα, την Πύλο και την Κόρινθο.

Στρατ.Νεκροταφείο Ρακοβίτσκι, Κρακοβία - Πολωνία

Η παρούσα ανάρτηση σκοπό έχει να μιλήσει για την δράση του Παλαιστινιακού Συντάγματος στην Ελλάδα, όσο και την μετεξέλιξη του στην Εβραϊκή Ταξιαρχία και την αποστολή του Παλαιστινιακού Τάγματος Βοήθειας. Τόσο το Αυτοκρατορικό Πολεμικό Μουσείο της Μ.Βρετανίας, όσο η Πρεσβεία του Ισραήλ αλλά και διάφορες ανεπίσημες σελίδες στο Διαδίκτυο δε μπόρεσαν να με βοηθήσουν οπότε οφείλω να ομολογήσω οτι το παρόν δεν είναι παρά μια πρώτη επαφή που σκοπό έχει να παρακινήσει άλλους στην καλύτερη μελέτη του θέματος μιας και αποτελεί την απλή σύνθεση της δουλειάς του ισραηλινού καθ.Γιοάβ Γκέλμπερ, του σαλονικιού Ιακώβ Σιμπή και λίγης στοιχειώδους έρευνας σε βρετανικά, ελληνικά και ισραηλινά αρχεία.

Διαβάστε περισσότερα »

ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ

Διαφωτισμός ονομάστηκε μια εποχή και ένα πνευματικό, επιστημονικό και κοινωνικό κίνημα, το οποίο είχε ως διακηρυγμένο σκοπό, αφενός την αποδοχή και εμπέδωση του ορθολογισμού και της αυτοδιάθεσης των ανθρώπων και των κοινωνιών και, αφετέρου, ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΑΜΑΘΕΙΑΣ , ΤΗΣ ΑΥΤΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΥΦΛΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΛΑΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ.

Ο Διαφωτισμός ήταν μια φιλοσοφία ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗ όπου ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ αναγνωρίζεται ως το ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, με όλα τα δικαιώματα τα οποία έπρεπε να αξιώνει. Αυτός ο ανθρωποκεντρισμός ( humanismus, ουμανισμός) αποτελούσε τη ΣΥΝΔΕΣΗ με το ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ , έναντι του ανατολικού μυστικισμού της χριστιανικής θρησκείας.

Η κυριαρχία του ορθού λόγου, ο ορθολογισμός. Ο όρος αυτός είναι απόδοση του λατινογενούς rationalismus που προέρχεται από τον όρο (λόγος, μέθοδος) και σημαίνει τη λογοκρατία, την κυριαρχία του ορθού λόγου. Στη θέση του θεού ετέθη, αρχικά από τους Διαφωτιστές και στη συνέχεια από τους ηγέτες της γαλλικής επανάστασης, . Τόσο λόγω του θεωρητικού προσδιορισμού του, όσο και εξ αιτίας της σφοδρής αντιδράσεως του εκκλησιαστικού μηχανισμού στην προσπάθεια για περιορισμό της επιρροής και των προνομίων του, ο Διαφωτισμός πήρε από την αρχή αντικληρικαλικό προσανατολισμό.

Η έμφαση στις θετικές επιστήμες, τα μαθηματικά, την αστρονομία, τη φυσική και τη χημεία. Οι ανατρεπτικές ανακαλύψεις του Κοπέρνικου, του Βεσάλιου, του Γαλιλαίου, του Νεύτωνα κ.ά. είχαν δημιουργήσει στους διαφωτιστές τη βεβαιότητα για τη δύναμη που δίνει στον άνθρωπο η γνώση των θετικών επιστημών. Ειδότερα, η μελέτη και εφαρμογή της φιλοσοφίας (Φυσικής) θα απελευθέρωνε τον άνθρωπο από παρωχημένες θρησκευτικές πεποιθήσεις, δεισιδαιμονίας κλπ. Δεν είναι τυχαίο ότι, ακριβώς στα χρόνια του διαφωτισμού σταμάτησαν οριστικά οι «διώξεις μαγισσών» που είχαν ταράξει για αιώνες την κεντρική Ευρώπη.

Κεντρικός κανόνας του Διαφωτισμού ήταν ότι «Ο ΟΡΘΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ». Αυτή η πεποίθηση και η διάδοσή της στο ευρύ κοινό θορύβησε τον εκκλησιαστικό μηχανισμό, γιατί δεν αφηνόταν πλέον περιθώριο για παρέμβαση και για λόγο ύπαρξης του θεού. Αυτό ήταν αρκετό για να οδηγήσει πολλούς από τους πρωτεργάτες του Διαφωτισμού σε φυλακές και εξορίες. Η κατευθυντήρια γραμμή του φιλοσόφου Immanuel Kant (Καντ, (1724-1804)), «Να έχεις το θάρρος να χρησιμοποιείς τη λογική σου», είχε ως στόχο τις εξωτερικές αντιδράσεις ενάντια στο Διαφωτισμό, αλλά και την εσωτερική απελευθέρωση από την ποδηγέτηση της κοσμικής και της εκκλησιαστικής εξουσίας.

Ο Διαφωτισμός εκφραζόταν επίσης με το έργο του Ρουσώ (Jean-Jacques Rousseau, 1712-1778), ο οποίος προδιέγραφε στο βιβλίο του «Du Contract Social» (1762) ίδια δικαιώματα για όλους τους πολίτες, δημοκρατική διακυβέρνηση για τη χώρα και κοινωνικό έλεγχο. «Οι άνθρωποι γεννώνται καλοί από τη φύση τους και διαφθείρονται από την κρατούσα εκκλησία, την κακή παιδεία και τις κρατούσες οικονομικές συνθήκες. Ο μόνος δρόμος για να βελτιωθούν είναι να αφεθούν ελεύθεροι». Επειδή καταδικάστηκαν τα γραπτά του από τον επίσκοπο του Παρισιού και κινδύνευε να φυλακιστεί, εγκατέλειψε ο Ρουσώ το Παρίσι και εγκαταστάθηκε για αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, από το 1762 στην Ελβετία και κατά τα έτη 1767-1770 στην Αγγλία.

Οι πρωτεργάτες του Διαφωτισμού υπερέβαλαν σε αισιοδοξία πιστεύοντας ότι, από τη στιγμή που θα εξέλειπαν η άγνοια, η θρησκοληψία και η μισαλλοδοξία, προϋπόθεση ήδη υπερβολικά αισιόδοξη, η γνώση που θα προέκυπτε από την εξέλιξη της επιστήμης, θα επηρέαζε ανεμπόδιστα και ανεπιστρεπτί την κοινωνία και τη ζωή των πολιτών, πλην εκείνων που ήθελαν να μείνουν προσηλωμένοι στο σκοταδισμό, επειδή θα έχαναν τα προνόμιά τους. Η (γαλλική) «μεγάλη επανάσταση» και οι απρόβλεπτες μεταγενέστερες διαδρομές της, από τη λαϊκή εξουσία στην τρομοκρατία και από εκεί στην αλαζονική αυτοκρατορία και τους τυχοδιωκτικούς ναπολεόντειους πολέμους, προκάλεσαν στην Ευρώπη τις σημαντικότερες πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές από την εποχή της κατάλυσης της δυτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Απάντηση

ΒΥΖΑΝΤΙΟ-ΕΛΛΑΔΑ

ΜΑΡΙΑ είπε

Μαρτίου 3, 2012 στις 2:44 πμ

“Επομένως, βλέπουμε ότι το χιλιόχρονο Βυζάντιο δεν δύναται να προσδιοριστεί ως οτιδήποτε άλλο παρά μόνο ΕΛΛΗΝΙΚΟ. Αποτελεί την απόλυτη αναφορά στον Β’ Ελληνικό πολιτισμό. Είναι το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, το οποίο δεν εβίωσε τα σκοτάδια του Δυτικού Μεσαίωνα. Τουναντίον ήταν οι Βυζαντινοί Λόγιοι οι οποίοι προκάλεσαν την Αναγέννηση που οδήγησε στην παγκόσμια Δυτικοευρωπαϊκή πρωτοκαθεδρία. Διαφορετικά οι αγροίκοι Δυτικοί θα έκαιγαν μέχρι τις ημέρες μας τις μάγισσες.

Ας ενσκύψουμε, όμως, στα ίδια τα γραπτά των, για να δούμε την γνώμη που είχαν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και την Ανατολική Αυτοκρατορία των.

1. Ο αυτοκράτωρ Ιωάννης Βατάτζης της Ελληνικής αυτοκρατορίας της Νικαίας λέγει: «Εν τω γένει των Ελλήνων ημών, η σοφία βασιλεύει.»
2. Ο Ευστάθιος, επίσκοπος Θεσσαλονίκης τον 11ο με τα εμβριθή και κατατοπιστικά του σχόλια στα Ομηρικά Έπη (για κύττα οι σκοταδιστές Βυζαντινοί!!!) στην ομιλία του για την Αγία Τεσσαρακοστή, λέγει: «Εις τε τον καθ΄ημάς Έλληνα και εις Βάρβαρον» (Ρ. G. Migne τ.135, σελ. 708).
3. Ο Νικηφόρος Γρηγοράς συνεχώς χρησιμοποιεί το όνομα «Ελληνες» με εθνική, όχι θεησκευτική έννοια.
4. Ο ηγεμών Μιχαήλ Άγγελος το Ελληνικό Δεσποτάτο της Ηπείρου το αποκαλεί «Της Ελλάδος»
5. Ο Ιωάννης Αργυρόπουλος προσφωνεί τον Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο: « Ω της Ελλάδος ήλιε βασιλεύ» (Σάνθας, Monuments A)
6. Ο Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος σε πανηγυρική ομιλία του υπογραμμίζει την «Δόξαν της Ελληνικής παραδόσεως» και υπερηφανεύεται (όπως άλλοτε ο Ισοκράτης για τους Αθηναίους), επειδή οι κάτοικοι της Κωνσταντινουπόλεως: « Ου μιξοβάρβαρου λαού το φθέγμα φύρδην προϊεμένου.» Αλλά διατρανούν: «Την Ελλάδα γλώτταν την ορθορρήμονα».
7. Στην «Βασίλειον Τάξιν» του ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος αναφέρει την «Ελληνική Παιδείαν» και την «Ελληνική Μουσικήν» ως αντίθετες όχι πλέον προς τις των χριστιανών, αλλά προς τις των «Βαρβάρων».
8. Η Άννα Κομνηνή υπερηφανεύεται επειδή εμελέτησε Αριστοτέλην και Πλάτωνα και γενικώς για την Ελληνική Παιδεία της.
9. Ο Επίσκοπος Αθηνών Μιχαήλ Χωνιάτης υμνεί ποιητικώς την δόξαν των Αρχαίων Αθηνών.
10. Ο Νικήτας Χωνιάτης, γράφοντας για την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Δυτικούς, θρηνεί επειδή του έλαχε η μοίρα: «Να παραπέμψω τοις έπειτα πράξεις πολεμικάς εν αις μη νικώσιν Έλληνες, να μεταχειρισθώ την Ιστορίαν, χρήμα βέλτιστον και κάλλιστον των Ελλήνων εύρημα, ίνα διαιωνίσω την μνήμην βαρβαρικών καθ’ Ελλήνων κατορθωμάτων.»
11. Ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης καλεί «Έλληνας» τους κατοίκους του κράτους και «Βασιλείς Ελλήνων» τους εν Κωνσταντινουπόλει αυτοκράτορας.
12. Ο Μ. Δούκας χαρακτηρίζει τον λαόν του Βυζαντίου «Τρυγίαν των Ελλήνων».
13. Ο Σουλτάνος της Αιγύπτου με επιστολή του προς τον Ιωάννην Καντακουζηνόν τον αποκαλεί: «Βασιλέα των Ελλήνων»
14. Ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος, στην τελευταία έκκλησί του για αγώνα, χαρακτηρίζει την Κωνσταντινούπολιν: «Ελπίδα και χαράν πάντων των Ελλήνων».
15. Τέλος ακόμη και ο Ακάθιστος Ύμνος είναι εμπνευσμένος από τους χαιρετισμούς των Ορφικών προς την υψίστην Θεάν:

«Χαίρε δε και κλίμαξ ποτί ουρανόν.» (Ορφικός)
«Χαίρε κλίμαξ επουράνιε.» (Ακάθιστος Ύμνος

Απόλλων888 είπε

Τα περισσότερα συγγράμματα της βυζαντινής περιόδου είναι γραμμένα στην ελληνική και είναι χιλιάδες.Τα περισσότερα χειρόγραφα (αρχαίων ελληνικών συγγραμμάτων) δεν βρίσκονται στην Εθνική Βιβλιοθήκη, αλλά στο Βατοπέδι, στην Μεγίστη Λαύρα, στην Ιβήρων, στο Σινά. Κανείς δεν αμφισβητεί δυσάρεστα γεγονότα και πάθη, αλλά αυτή η γενίκευσή σου δείχνει και την άγνοιά σου. Τουλάχιστον δες την ως άνω ταινία τεκμηρίωσης. Κάπου λέει ότι τράπεζες στην Δύση δημιουργήθηκαν με την πτώση της Βασσιλεύουσας. Εππίσης τότε γέμισαν και τα μουσεία της Δύσης με ελληνικούς θησαυρούς. Ο πεφωτισμός όλων αυτών, που αναφέρεις και που χαρακτήρισαν μεσαίωνα το βυζάντιο, δεν τους εμπόδισε να το κατακλέψουν (Λέων Βενετίας από τον ναύσταθμο του Πειραιώς, οι ίπποι του ιππόδρομου της ΚΠόλεως, λείψανα Αγίου Μάρκου, Αγίου Δημητρίου, Αγίου Νικολάου, χειρόγραφα, αρχαιότητες, ακόμα και απίθανα αντικείμενα, όπως ο δράκος που βρίσκεται στην κορυφή του πύργου στο ρολόϊ της Γάνδης και άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός)

Romios είπε

Ποτέ άλλοτε τόσοι λαοί δεν φωτίστηκαν από το δικό μας πνεύμα, το οποίο τους έβγαλε από τη βαρβαρότητα (μη μου πείτε για την “αναγέννηση” στη Δύση, γιατί οι δυτικοί διάβασαν Αριστοτέλη αλλά μυρουδιά δεν πήραν -απόδειξη το έκτρωμα του δυτικού πολιτισμού, όπως το ζούμε μέχρι σήμερα).
Το κυριότερο είναι ότι το αναγνωρίζουν και όχι μόνο σε επίπεδο κάποιας αριστοκρατίας του πνεύματος αλλά και σε επίπεδο λαού. Όταν λ.χ. ο ρωσικός λαός επί αιώνες αναπαράγει την παροιμία “ο Έλληνας είναι το δεξί χέρι του Θεού” αυτό κάτι λέει. Όταν ο κορυφαίος Ρώσος θεολόγος π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ κηρύττει ότι για να είσαι Ορθόδοξος πρέπει πρώτα να είσαι Έλληνας αυτό κάτι λέει…
Και κάτι ακόμη: ο Πάπας όταν ήρθε στην Αθήνα ζήτησε συγγνώμη για τους Σταυροφόρους του 1204. Προσέξτε τη λεπτομέρεια: όχι όταν πήγε στην Πόλη, αλλά όταν ήρθε στην Ελλάδα, αναγνωρίζοντας έτσι (άθελα του;) ότι η κληρονομιά του Βυζαντίνου ανήκει στους Έλληνες.
Η Ορθοδοξία είναι η αιώνια δόξα μας, γι’ αυτό και πολεμείται -ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ- από τις δυνάμεις του σκότους με τόση λύσσα και μανία. Χωρίς Ορθοδοξία δεν υπάρχει Ελλάδα.

Κόριννα είπε

Μαρτίου 3, 2012 στις 11:43 πμ

….Γνωρίζουμε ἐλάχιστα γιὰ τὸν μέγα πολιτισμὸ τῆς Αὐτοκρατορίας,πού ὑπῆρξε ἀσφαλῶς τὸ πρῶτο στὴν ἱστορία ὀργανωμένο κράτος διτικοευρωπαϊκῆς μορφῆς·μέ μέση,ἀνώτερη,ἀνωτάτη παιδεία μέ κρατικὸ μηχανισμό,οἰκονομική πολιτική,βιομηχανία,ναυτιλία,ἐξωτερικὸ καὶ ἐσωτερικὸ ἐμπόριο,κοινωνική πρόνοια,γράμματα καὶ τέχνες.
Steven Runciman.

…..:υπῆρξε,ἐνάντια στούς βαρβάρους τό κέντρο ἑνὸς ἀξιοθαύμαστου πολιτισμοῦ,τοῦ πιό ἐκλεπτισμένου καὶ κομψοῦ πού γνώρισε ποτέ ὁ Μεσαίωνας.

…..Ἡ παντοδύναμη ἐπιρροή του ἐξαπλώθηκε στὴν Δύσι πού δέχθηκε ἀπὸ αὐτὸ ἀνεκτὶμητες πνευματικές καὶ καλλιτεχνικές εὐεργεσίες…..
Charles Dielhs.

Συνηθίσαμε ὅμως νὰ βλέπουμε τὸ Βυζάντιο μέσα ἀπὸ τὰ μάτια τῶν ἐχθρῶν μας,δλδ τοῦ Πάπα καὶ τῶν Σταυροφόρων(ποὺ ἔκαιγαν συγγράμματα γιὰ νὰ ψήσουν τὸ κρέας,ὅταν μπῆκαν στὴν Βασιλεύουσα τὸ 1204),γι᾿αὐτὸ καὶ τὶποτα καλὸ δὲν λέμε,γιὰ τὴν πιό κραταιᾶ καὶ σπουδαία αὐτοκρατορία ὅλων τῶν ἐποχῶν·τὴν Ἑλληνικὴ αὐτοκρατορία τοῦ Μεσαίωνα.

Καί γιὰ κὰποιον παραπάνω πού γράφει ὅτι λέγεται Μεσαίωνας λόγῳ Βυζαντίου,νὰ τὸν πληροφορήσω ὅτι δέν ὀνομάζεται ἔτσι χάριν τῆς αὐτοκρατορίας πού εἶχε φιλοσοφικὴ σχολή στὴν Ἀθῆνα,Ἱατρική σχολή στὴν Ἔφεσσο* καὶ φυσικὰ στὴν Κωνσταντινούπολή,ἀλλά λόγῳ τοῦ σκοταδισμοῦ πού ἐπικρατοῦσε στὴν Δύσι,ἡ ὁποία καὶ ἀφυπνίστηκε μετὰ τὴν θυσία τῆς χώρας μας στοὺς αἰμοσταγεῖς Μογγόλους.

*
Ἡ πριγκήπισσα Ἄννα,ἀδελφή τοῦ Βουλγαροκτόνου μέ τούς γιατρούς πού πῆρε μαζί της στὴν Ρωσία γιάτρεψαν τὸν Βλαδίμηρο ἐγχειρίζοντας τον ἀπό τὸν καταρράκτη.

Ἡ ἄλλη πριγκίπισσα,νομίζω ἐλέγετο Θεοφανώ,ἐξανθρώπισε(ἀμφιβάλλω βέβαίως)τούς Γερμανοὺς μαθαίνοντάς τους τὸ πηρούνι καί δίνοντάς τους τὸν βασιλέα Ὄθωνα,δλδ τὸν γυιό της.

Τα φρικώδη βασανιστήρια και η κρατική καταστολή στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαρτίου 2, 2012

Δεν είναι τυχαία η Οθωμανολαγνεία σε καιρούς κατοχής από απεχθείς φιγούρες που αναπολούν και την φυσική διάσταση της υποδούλωσης. Θα βοηθούσε στην αποδοχή των μέτρων του ΔΝΤ από την κοινωνία, ε κυρία Δραγώνα;

(Σημ. Φιλίστωρος: Επειδή το άρθρο περιέχει σκληρές περιγραφές βασανιστηρίων, προτείνω σε όσους έχουν ευαίσθητο…στομάχι να αποφύγουν την ανάγνωση του.)

Διαβάστε περισσότερα »

«Σας μυρίζουν οι λέξεις πατρίδα, έθνος, γλώσσα, ιδανικά, ιστορία»

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Μαρτίου 2, 2012

«Εμπόδιο στην αποψίλωσή σας, το φύτεμα μας, εμπόδιο στο γκρέμισμά σας, το χτίσιμό μας, εμπόδιο στον παραλογισμό σας, η λογική μας»… Με αυτόν τον τρόπο επέλεξε ένας δάσκαλος από τη Λακωνία, ο Νίκος Αντωνόπουλος, να απευθυνθεί με επιστολή του στην υπουργό Παιδείας, ξεφεύγοντας από τις συνηθισμένες διαμαρτυρίες περί μειώσεων στους μισθούς και αναδεικνύοντας ένα τεράστιο θέμα: Την προσπάθεια να αφανιστεί σταδιακά από τη συνείδηση της νέας γενιάς οτιδήποτε έχει σχέση με τη θρησκεία και το έθνος μας ή, όπως ο ίδιος εύστοχα σημειώνει στην επιστολή του: «Είναι ηλίου φαεινότερον ότι τα τελευταία χρόνια το υπουργείο (το Εθνικής το εξάλειψε η πονηριά) Παιδείας ό,τι μυρίζει πατρίδα, έθνος, γλώσσα, ιδανικά, Ιστορία, δηλαδή τις πιο ευωδιαστές μυρωδιές, προσπαθεί να εξαφανίσει με τους απορροφητήρες της νέας εποχής».

Διαβάστε περισσότερα »