Σκελετοί στη Ν. Αφρική «ανήκουν σε άγνωστο είδος ανθρώπου»

H αναπαράσταση του Homo naledi παρουσιάζεται στο τεύχος Οκτωβρίου του National Geographic

«Χρειάζομαι μικρόσωμους, αδύνατους συναδέλφους που δεν πάσχουν από κλειστοφοβία» έγραψε το 2013 στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο παλαιοανθρωπολόγος Λι Μπέργκερ. Δύο χρόνια μετά, η ομάδα του παρουσιάζει τα ευρήματα από ένα δυσπρόσιτο σπήλαιο της Νοτίου Αφρικής: απολιθωμένα οστά από 15 ανθρώπους που ανήκουν σε ένα άγνωστο ως σήμερα είδος.
Ο Μπέργκερ και οι συνεργάτες του εξερεύνησαν το Σπήλαιο Ντενάλι, 50 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Γιοχάνεσμπουργκ, το οποίο είναι προσβάσιμο μόνο από μια σχισμή πλάτους 20 εκατοστών, η οποία κατεβαίνει σε βάθος 30 μέτρων μέσα στη σπηλιά. Ο ίδιος ο Μπέργκερ δεν κατάφερε να περάσει.

Στάνισλαβ Λεμ 1921 – 2006

Πολωνός συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας, από τους σημαντικότερους παγκοσμίως. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε 41 γλώσσες, με πωλήσεις άνω των 27 εκατομμυρίων αντιτύπων.
Ο Στάνισλαβ Λεμ (Stanislaw Lem) γεννήθηκε στην πόλη Λβοβ, που σήμερα ανήκει στην Ουκρανία, στις 12 Σεπτεμβρίου 1921. Αν και εβραϊκής καταγωγής, θεωρούσε τον εαυτό του άθεο «για λόγους ηθικής». Σπούδασε ιατρική, αλλά δεν εξάσκησε ποτέ το επάγγελμα. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής δούλεψε με πλαστά έγγραφα ως μηχανικός αυτοκινήτων και συμμετείχε στην Αντίσταση.
Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Ο Άνθρωπος από τον πλανήτη Άρη» κυκλοφόρησε το 1946. Το πιο γνωστό του έργο είναι το «Σολάρις» (1961), που αναφέρεται στη ζωή σ' έναν απόμακρο πλανήτη. Μεταφέρθηκε δύο φορές στη μεγάλη οθόνη, το 1972 από τον ρώσο σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκι και το 2002 από τον αμερικανό Στίβεν Σόντερμπεργκ με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Κλούνεϊ. Ο Λεμ κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση με την «Κυβεριάδα» (1967), όπου περιγράφει έναν κόσμο υπό την ηγεσία των ρομπότ.

Η πρώτη αεροπειρατεία στην Ελλάδα

Το αεροσκάφος στο οποίο σημειώθηκε η αεροπειρατεία. Στο κέντρο διακρίνεται ο πιλότος Α. Ηγουμενάκης

Η πρώτη αεροπειρατεία στην Ελλάδα και μία από τις πρώτες παγκοσμίως, έγινε από 6 νεαρούς κομουνιστές στις 12 Σεπτεμβρίου 1948, κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.
Στα μέσα Αυγούστου του 1948 ο κλοιός ήταν ασφυκτικός για έξι νεαρούς Θεσσαλονικείς, μέλη της ΕΠΟΝ, που κατηγορούνταν από τις αρχές για ενέργειες σαμποτάζ. Τα ονόματά τους:

Today in Military History: September 11, 1297:Battle of Stirling Bridge: "We Are Ready to Meet Them Beard to Beard" as Scots Defeat English

 by Siggurdsson

This battle in the First Scottish War of Independence with England was the first major victory the Scots achieved under the command of the legendary William Wallace. [Anyone who has seen the movie Braveheart should be forewarned: this post will lay out the real, honest-to-goodness events of the battle, which was bloodily portrayed in Mel Gibson's epic, a-historical film. The beautiful, green fields used in the movie looked like a golf course, which was where it was filmed; it didn't even show a bridge!]

Η Μάχη της Πέτρας

Δημήτριος Υψηλάντης

Η Μάχη της Πέτρας υπήρξε η τελευταία μάχη του Αγώνα για την ελληνική ανεξαρτησία. Έλαβε χώρα στις 12 Σεπτεμβρίου 1829 στην Πέτρα της Βοιωτίας, μεταξύ Θήβας και Λιβαδειάς. Την εποχή εκείνη ήταν μία στενή δίοδος, που σχημάτιζαν οι όχθες της Λίμνης Κωπαΐδας και το βουνό Ζαγαρά (Ελικών). Επικεφαλής των ελληνικών δυνάμεων ήταν ο Δημήτριος Υψηλάντης, που κατά περίεργη συγκυρία έθεσε τέρμα στον Αγώνα, τον οποίον είχε αρχίσει ο αδελφός του, Αλέξανδρος, με τη διάβαση του Προύθου στις 24 Φεβρουαρίου 1821.
Το καλοκαίρι του 1829, η Πελοπόννησος με τα νησιά και μεγάλο μέρος της Στερεάς Ελλάδας είχαν απελευθερωθεί. Τη διακυβέρνηση των περιοχών αυτών είχε αναλάβει με απόφαση της Εθνοσυνέλευσης ο Ιωάννης Καποδίστριας. Πρώτο μέλημα του Κυβερνήτη ήταν η δημιουργία τακτικού στρατού και η εκκαθάριση της Στερεάς Ελλάδας από τα υπολείμματα των Οθωμανών. Ο Καποδίστριας είχε πληροφορίες ότι στο μελλοντικό ελληνικό κράτος θα συμπεριλαμβάνονταν όσες περιοχές θα είχαν απελευθερωθεί δι' ιδίων δυνάμεων.

Η Μάχη του Μαραθώνα

Περίφημη μάχη, που έγινε τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ. στην πεδιάδα του Μαραθώνα, μεταξύ των Αθηναίων και των Πλαταιέων με αρχηγό τον Μιλτιάδη και των Περσών με αρχηγούς τον Δάτι και τον Αρταφέρνη. Η κύρια πηγή πληροφόρησης για τη Μάχη του Μαραθώνα, όπως και για το σύνολο των Περσικών Πολέμων, παραμένει ο Ηρόδοτος, ο αποκαλούμενος «πατέρας της ιστορίας». Όσον αφορά την ακριβή ημερομηνία της μάχης, ο Γερμανός φιλόλογος Φίλιπ Άουγκουστ Μπεκ (1785 -1867) πρότεινε το 1855 τη 12η Σεπτεμβρίου, η οποία από τότε επικράτησε ως η συμβατική ημερομηνία για τη Μάχη του Μαραθώνα.

Αλμανάκ Βασική Έκδοση 12 Σεπτεμβρίου

• Επέτειοι:  Παγκόσμια Ημέρα Πρώτων Βοηθειών.
• Γιορτάζουν:  Αυτόνομος.

Προβάλλονται μόνο τα σημαντικότερα!

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΙ

π. Χ.

490

Έλληνες και Πέρσες συγκρούονται στο Μαραθώνα. Οι Πέρσες, υπό τον Δάτι και τον Αρταφέρνη, αφήνουν στο πεδίο της μάχης 6.500 νεκρούς, ενώ οι απώλειες από την ελληνική πλευρά είναι μόλις 192, ανάμεσά τους και ο Καλλίμαχος. Η ακριβής ημερομηνία αμφισβητείται από πολλούς ιστορικούς, οι οποίοι υπολογίζουν ότι η μάχη διεξήχθη στις 13 ή 14 Αυγούστου (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών).

The refugees in Hungary remind me why I’m still a Zionist

Giles Fraser

But Israel, by rejecting those fleeing violent racism, has betrayed the vision of its foundation

Hungarian police at Budapest Keleti railway station as refugees board trains on Thursday 10 September. Photograph: Ferenc Isza/AFP/Getty Images

I’m excitedly packing my bags to fly to Israel for the New Year, Rosh Hashanah. For secular Israelis, it’s a time of food and family, with a preponderance of apple and honey to invite a sweet new year. For the more religious, the ram’s horn will be blown and a period of 10 days’ self-examination will begin, concluding with Yom Kippur. It is said that on Rosh Hashanah three books of account are opened in which our human failings are recorded. And those who have not repented by Yom Kippur will be subject to judgment. The days between Rosh Hashanah and Yom Kippur are a sort of religious last-chance saloon.
I’m a committed Zionist. That’s become a loaded word, fraught with political anxiety, especially on the left. But what I mean by it is simply that I passionately support the existence of Israel. And I don’t support it in some abstract, mealy mouthed way. I have a great love of the place and its people. But what I emphatically do not mean is that I support Israel’s occupation of the West Bank. I believe illegal settlements must be dismantled. And I yield to no one in my detestation of the current government and its blatant racism towards Palestinians. Indeed, prompted by my belief that Jews needed shelter from the racism directed towards them, it is precisely because of my fear and hatred of racism that I became a Zionist in the first place.
And if any evidence for the persistence of racism is required, look at the ways in which places like Hungary are responding to the latest vulnerable refugees in their midst. Many ordinary Hungarians are doing heroic work in offering a welcome to desperate Syrian families. But the official response from state and church has often been little short of wicked. And it feels like no coincidence that one of the great founding fathers of Zionism, Theodor Herzl, was born in Budapest.