Το πρωί της 2ας Απριλίου στα 1891 ένας ρακοσυλλέκτης ψάχνει στα σκουπίδια στην Οβριακή συνοικία της Κέρκυρας.
Πίσω από την Εβραϊκή συναγωγή, εκεί που σήμερα είναι η πλατειούλα
κάτω από το σπίτι που γεννήθηκε ο Αλβέρτος Κοέν, βρίσκει ένα σακί
δεμένο.
Το ανοίγει και ανάμεσα στα πριονίδια και τα άχυρα βρίσκει το πτώμα ενός μικρού κοριτσιού.
Ο Ιατροδικαστής απεφάνθη ότι το αίμα του κοριτσιού «είχε ροφηθεί δι αλλοκότου μεθόδου» .
Αμέσως προκαλείται αναταραχή . Διάφοροι αναλυτές των
φιλοκυβερνητικών εφημερίδων καθώς και η εφημερις του Ιακώβου Πολυλά από
κοινού με τα της οικογενείας Θεοτόκη πυροδοτούν το κλίμα.
Σύμφωνα με το σενάριο που διαδίδουν, οι Εβραίοι είναι όργανα του
Σατανά και μια φορά το χρόνο κάνουν μια μυστική τελετή στην συναγωγή
όπου καλούν το πνεύμα του σατανά και για να το εξευμενίσουν, ρουφούν σαν
βρικόλακες το αίμα μιας παρθένου και το πίνουν βουτώντας μέσα άζυμα.
Ματαίως οι εβραϊκή κοινότητα ανάστατη ανακοινώνει ότι τίποτα από τα
παραπάνω δεν είναι αληθινά . Ότι η μικρή Ρουβίνα Σάρδα ήταν η κόρη του
εβραίου Ράφτη Βήτα Σάρδα και ότι επί μέρες η οικογένειά της την
αναζητούσε.