Στόχος μας είναι να συντρίψουμε τα κεφάλια των Κούρδων και του Κουρδισμού
Ο Σουρεγιά Οζγκεβρέν που υπηρέτησε ως εισαγγελέας σε δικαστήριο ανεξαρτησίας το 1925 στο Σαρκ του νόμου Ντιγιαρμπακιρ, το 1957 περιγράφει στην εφημερίδα Ντουνιά ένα περιστατικό : “Μία μέρα έφεραν στο δικαστήριο ένα Κούρδο, ένα μελαχρινό παλικάρι. Οι δικαστές τον ανέκριναν. Όταν έγινε αντιληπτό πως δεν ξέρει τουρκικά, οι δικαστές συνεδρίασαν και αποφάσισαν να εκτελέσουν το παλικάρι. Το αιτιολογικό για την εκτέλεση ήταν ανατριχιαστικό :” Εκτέλεση διότι από άτομο που δεν γνωρίζει τουρκικά δεν είναι δυνατόν να βγει καλό σε αυτή τη χώρα…” Και αμέσως εκείνη τη νύχτα το κρέμασαν το παιδί (…) Στο Νταγκαπί υπήρχε ένα ξενοδοχείο που το έλεγαν Γιάλοβα. Εκεί εμένα. Μόλις κοιμήθηκα εκείνο το παιδί που δεν ήξερε τουρκικά ήρθε στο όνειρό μου, Με αγκάλιασε στον λαιμό και μου έλεγε “Γιατί με άφησες, γιατί έβαλες να με εκτελέσουν;”. Μέχρι το πρωί αυτό επαναλήφθηκε δυο-τρεις φορές. Κόντεψα να τρελαθώ. Το πρωί πήγα στο δικαστήριο και είπα στους φίλους δικαστές “Αν είναι να κρεμάμε αυτούς που δεν ξέρουν τουρκικά, τότε πρέπει να κρεμάσουμε όλους τους κατοίκους του Ντιγιαρμπακίρ και μάλιστα όλους τους κατοίκους των ανατολικών περιοχών. Εμείς ήρθαμε εδώ για να τιμωρήσουμε τους ενόχους”. Τους περιέγραψα αυτό που μου συνέβησαν στο όνειρο. Ο Μαζχάρ Μουφίτ και οι άλλοι δικαστές μου είπαν “Εσύ μην ανακατεύεσαι, αυτό είναι δικιά μας δουλειά”. Εγώ συνέχισα τη δουλειά μου και η μεταξύ μας διαμάχη έφτασε μέχρι το σημείο του καυγά. Και εγώ και εκείνοι, με κωδικούς ενημερώσαμε την Άγκυρα για την κατάσταση.
