Τα Αποτρόπαια Πειράματα Του Κάμερον Και Το Δόγμα Του Σοκ…

 

Οκτ29by Mαν.Αρκά

(Όσα θα διαβάσετε στο ακόλουθο κείμενο συνέβησαν στην πραγματικότητα -και συνεχίζουν να συμβαίνουν. Ο συγγραφέας δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει τη φαντασία του.)

ISIS Snuffs Out Ancient Christianity

Muslim Persecution of Christians, June 2014

by Raymond Ibrahim

http://www.gatestoneinstitute.org/4817/muslim-persecution-of-christians-june

128

Comment

In Egypt, a young Coptic Christian man, accused of blaspheming Islam for simply "liking" an Arabic-language Facebook page, was sentenced to six years in prison.
One of the intruders in Uganda was shouting, "Today we shall kill you [for converting to Christianity] -- you... are not respecting our prophet's religion." He then heard his 12-year-old-girl's cries as the Muslim intruders were strangling her. Then they seized him.
Muslims in Germany were granted their own section of the cemetery. Now these same Islamic communities are demanding that, during Islamic funerals, Christian symbols and crosses in the cemetery be removed or covered up.

Η Αναρχική δραστηριότητα στη Ναζιστική Γερμανία…

 

Νοε1by Mαν.Αρκάς

Μερικές σημειώσεις πάνω στη δραστηριότητα των Αναρχικών στη Γερμανία λίγο πριν και λίγο μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους ναζί, συμπεριλαμβανομένων των αποπειρών δολοφονίας του Αδόλφου Χίτλερ.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Αμερικάνοι πήραν στην κατοχή τους τα αρχεία της αστυνομίας και όταν ανοίχτηκαν, ανακάλυψαν ότι μέσα στο χρόνο η αναρχική αντίσταση ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Ήταν ένα άκρως ενεργό και με επιρροή στην εργατική τάξη αναρχικό κίνημα που αναπτύχθηκε από τη προεδρία του Μπίσμαρκ μέχρι τη δικτατορία του Χίτλερ. Το αναρχικό κίνημα αγνοήθηκε από τους ιστορικούς επειδή οι εργάτες γενικά, όπως και οι γυναίκες πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν γι’ αυτούς μόνο σε σχέση με τις πολιτικές εξουσίας ή με διανοητικά ρεύματα (ίσως, επίσης, επειδή περιέχει πολύ έρευνα και απαιτεί να “χώσεις τη μύτη σου” βαθιά). Εδώ μπορούμε μόνο να δώσουμε κάποιες υποδείξεις προς περαιτέρω διερεύνηση.

Ελληνορωσικό έτος 2016: Όταν οι λαοί Ελλάδας-Ρωσίας στήνουν γέφυρες

 

Οκτ31by Αμετανόητος

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, υπογράφει το διάταγμα με επίσημη ανακήρυξη του 2016 ως «Ετος Ελλάδας» στη Ρωσία και «Ετος Ρωσίας» στην Ελλάδα.

Πηγή: Αλεξέι Νικόλσκι / TASS

Δημήτρης Λιάτσος, ειδικά για τη RBTH

Το δημοσίευμά μας για το Προεδρικό Διάταγμα Πούτιν που ανακηρύσσει το 2016 «Ετος της Ρωσίας στην Ελλάδα, και της Ελλάδας στη Ρωσία», έφερε πλημμυρίδα επισκεπτών στην ελληνόφωνη ιστοσελίδα gr.rbth.com. Καταδείχνει δε, το τεράστιο ενδιαφέρον των Ελλήνων για τη Ρωσία και τη σύσφιξη των διμερών σχέσεων, σε πείσμα των επίσημων ελληνικών και ευρωπαϊκών πολιτικών.

Τρεις υποθέσεις του Επίκουρου για το θάνατο

 

Νοε1by Αμετανόητος

Ένα: Η ψυχή είναι θνητή – πεθαίνει μαζί με το σώμα. Δε μένει κανένα μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης που να κινδυνεύει με …αθανασία. Συνεπώς, λέει ο Επίκουρος, δεν θα έχουμε θλίψη για όσα χάσαμε, ούτε συνείδηση, ούτε κανενός είδους φόβο. (Στο σημείο αυτό ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Απόστολος Παύλος κουνάνε συγκαταβατικά τα κεφάλια τους – τι λέει ο άνθρωπος; )

ΣΕ ΤΖΑΜΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ο ΙΜΑΜΗΣ ΚΡΑΔΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΧΑΤΖΑΡΑ ΠΟΥ ΕΣΦΑΖΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

ΣΕ ΤΖΑΜΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ Ο ΙΜΑΜΗΣ ΚΡΑΔΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΧΑΤΖΑΡΑ ΠΟΥ ΕΣΦΑΖΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

Posted by olympiada στο Νοεμβρίου 1, 2014

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Ένα πραγματικά μακάβριο θέαμα παρουσιάζει με υπερήφανο ύφος ένας Ιμάμης μέσα σε ένα τζαμί, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο και μάλιστα την ώρα που κάνει κήρυγμα τα θρησκευτικά του αισθήματα μέσα στον χώρο του ναού όπου κάποτε λατρεύονταν ο ελληνορθόδοξος χριστιανισμός. Το επίκεντρο του θεάματος είναι ένα ιστορικό, όπως αναφέρεται σπαθί, που συμβολίζει την αιματηρή κατάκτηση της περιοχής όπου υπάρχει σήμερα αυτό το τζαμί που πριν από την κατάκτηση της περιοχής από τους Οθωμανούς ήταν μια ιστορική ελληνορθόδοξη χριστιανική εκκλησία.

Πρόκειται για ένα τζαμί στην περιοχή Ladık της Σαμψούντας του μαρτυρικού Πόντου. Η περιοχή αυτή πριν την οθωμανική κατάκτηση κατοικούνταν από αμιγώς ελληνορθόδοξο πληθυσμό και το τζαμί λειτουργούσε σαν ελληνορθόδοξη εκκλησία. Το 1075 μ.Χ. ο ηγεμόνας του μουσουλμανικού κρατιδίου των Ντανισμενιδών, Melik Ahmet Danişment, προέλασε στην περιοχή σφάζοντας τους κατοίκους και έθεσε την όλη επικράτεια υπό την ηγεμονία των μουσουλμάνων Ντανισμενιδών. Ο Melik Ahmet Danişment, όταν εισήρθε νικητής, Gazi, στην πόλη Ladık, κατευθύνθηκε στην εκκλησία και εκεί τέλεσε την μουσουλμανική προσευχή αποφασίζοντας πως από τούδε και στο εξής η εκκλησία θα μετατρέπονταν σε τζαμί. Το πολύ χαρακτηριστικό όμως αυτής της κίνησης, ήταν ότι ο ηγεμόνας των Ντανισμενιδών θέλοντας να δώσει έμφαση στον συνεχιζόμενο τότε πόλεμο κατά των «απίστων» έδωσε εντολή κάθε φορά που θα τελούνταν το ναμάζι μέσα στο τζαμί και θα γίνονταν το κήρυγμα, θα προβάλλονταν από τον ιμάμη και το σπαθί της μεγάλης του νίκης κατά των «απίστων», δηλαδή η χατζάρα με την οποία είχε σφάξει τους χριστιανούς που αμυνθήκαν ενάντια στην μουσουλμανική κατάκτηση. Από τότε, δηλαδή από εκείνη την χρονολογία όπως αναφέρεται, έχει κρατηθεί αυτή η αιμοβόρα παράδοση ο εκάστοτε ιμάμης που θα τέλει την προσευχή και θα κάνει κήρυγμα στο μουσουλμανικό τέμενος να κραδαίνει στο χέρι του το σπαθί της σφαγής των χριστιανών της περιοχής.

Μάλιστα η αρχική χατζάρα βαμμένη με το αίμα χριστιανών, όπως ανέφερε στην τουρκική εφημερίδα Vatan ο σημερινός ιμάμης του τζαμιού, Erdoğan Zilelioğlu, χάθηκε με… μυστήριο τρόπο κατά τον σεισμό που έπληξε την περιοχή το 1943 και είχε σαν αποτέλεσμα να πάθει σοβαρή ζημιά το κτίσμα του τζαμιού. Έτσι η αρχική χατζάρα αντικαταστάθηκε από ένα πιο σύγχρονο σπαθί, ενώ το ίδιο το τζαμί έχει πάρει την ονομασία από τον κόσμο της περιοχής, Kılıç Camisi, δηλαδή το «Τζαμί του Σπαθιού». Ο ίδιος δε ο ιμάμης με περισσή υπεροψία του αρέσει να φωτογραφίζεται μέσα στο τζαμί και μπροστά στο Μιχράμπ ( το σημείο προσευχής), κρατώντας και μάλιστα την ώρα της προσευχής το μεγαλοπρεπές σπαθί σε ανάμνηση της ιστορικής χατζάρας που είχε γίνει διάσημη από τους χριστιανούς που είχε κατασφάξει την εποχή της μουσουλμανικής κατάκτηση της περιοχής.

Άλλο ένα «υπέροχο» δείγμα αυτού του Ισλάμ, που κάποιοι ανόητοι ισλαμολάγνοι θέλουν να μας το παρουσιάζουν σαν μια ειδυλλιακή θρησκεία και να μας την επιβάλλουν με το έτσι θέλω, προς χάριν του πολυπολιτισμού τους και της περίφημης παγκοσμιοποίησης τους.
Αλλοίμονο μας!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.olympia.gr

Η Ουκρανία αγόρασε στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας 11,5 εκατομμυρίων δολαρίων.

Η Ουκρανία αγόρασε στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας 11,5 εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο Ουκρανικός Στρατός έχει αγοράσει εξοπλισμό αξίας 11,5  εκατομμυρίων δολαρίων ενώ έχει επισκευάσει στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας 14.500 δολαρίων, δήλωσε την Παρασκευή στο Κίεβο της Ουκρανίας ο Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας ”Piotr Mekhed”. 
««Τα στρατεύματα έχουν παραλάβει όπλα και εξοπλισμό που ξεπερνάνε τα 150 εκατομμύρια του εθνικού μας νομίσματος»», δήλωσε ο ”Mekhed ”στους δημοσιογράφους.

“Ταξίδι στη σκιά του Βυζαντίου”, Ένα τραγικά επίκαιρο βιβλίο

Σκοπός μου ήταν να ξεκινήσω από τον Άθω και να φτάσω μέχρι τα κοπτικά μοναστήρια της Άνω Αιγύπτου, για να κάνω αυτό που άλλοι ταξιδιώτες, εκείνοι που θα ακολουθήσουν μετά από μένα, δεν θα μπορέσουν να κάνουν.

Αυτά έγραφε ο Ουίλιαμ Νταλρίμπλ πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες, με προφητική διαίσθηση, που πήγαζε από τη διαύγεια των επιτόπιων διαπιστώσεών του. Εφοδιασμένος με εξαιρετικές σπουδές και ακατάβλητη αποφασιστικότητα, ο Σκωτσέζος περιηγητής, σε πολύ νεαρή ηλικία, επιχείρησε ένα ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο, αψηφώντας τους υπαρκτούς κινδύνους και πετυχαίνοντας το στόχο του. Να διασώσει, δηλαδή, στην παγκόσμια ιστορική μνήμη, τα απομεινάρια του χριστιανικού κόσμου εκεί που υπήρξε, ακριβώς, η κοιτίδα του. Ένα ταξίδι στην Αντιόχεια, στην Έδεσσα, στο Τουρ Αμπντίν, στο Χαλέπι, στη Δαμασκό, στη Βηρυτό, στην Ιερουσαλήμ, στην Αλεξάνδρεια, στην έρημο της Άνω Αιγύπτου. Στους τόπους που γεννήθηκε και άνθισε ο μοναχισμός κι ο ασκητισμός, εκεί που συναντήθηκε η ανατολή με το ελληνικό πνεύμα. Ένα βιβλίο που θα έπρεπε να διαβάσουν, σήμερα, όσοι στη Δύση προχωρούν σε μια ακόμη αφροσύνη, απειλώντας να δώσουν, ταυτόχρονα, τη χαριστική βολή στη χριστιανική παρουσία δύο χιλιάδων ετών. Και, πρωτίστως, να (ξανα)διαβάσουν οι Έλληνες. Όχι, όμως, ως νοσταλγικό αφήγημα ενός προικισμένου περιηγητή. Αλλά ως αφυπνιστική πρόκληση προς έναν λαό που, πνευματικά ναρκωμένος, δεν αντιλαμβάνεται τις ευθύνες του απέναντι στην πολιτισμική του κληρονομιά.

Ο Νταλρίμπλ ξεκίνησε από το Άγιο Όρος με οδηγό το «Λειμωνάριο», που συνέγραψε ο μοναχός Ιωάννης Μόσχος, με τη συνοδεία του Σοφρωνίου του σοφιστή, μετέπειτα πατριάρχη Ιεροσολύμων, και στο οποίο περιγράφει όσα είδε και έζησε κατά την περιήγησή του, που πραγματοποίησε μετά το 587. Σκοπός τους ήταν «να συλλέξουν τη σοφία των πατέρων της ερήμου –των σοφών και των μυστών της Ανατολής- πριν καταρρεύσει και χαθεί ο εύθραυστος κόσμος τους» (σελ. 26), όταν ακόμη «η Ανατολική Μεσόγειος εξακολουθούσε να είναι το πλουσιότερο, πολυπληθέστερο και πιο πολιτισμένο κομμάτι της Μεσογείου» (σελ. 33)

“1η Νοεμβρίου. Η πρώτη Ελληνική Αντεπίθεση”

<a href=”http://www.hellasforce.com/blog/p-karika-1i-neomvriou-i-proti-elliniki-antepithesi&#8221; target=”_blank”>του Παντελή Καρύκα
Συγγραφέα – hellasforce.com</a>

<a href=”http://www.hellasforce.com/blog/tag/1940-41/&#8221; target=”_blank”>Η Πίνδος.</a> Γεμάτη με κορφές που φτάνουν στα σύννεφα, γεμάτη με δάση πυκνά, πρόμαχος της Ελλάδας από τον καιρό των Πρώτο –Ελλήνων, η οροσειρά της Πίνδου απλώνεται από τον Σμόλικα μέχρι τον Γράμμο. Βαθιές χαράδρες, φαράγγια απάτητα, γκρεμοί, αυλακώνουν το τραχύ της δέρμα. Ανάμεσα σε αυτά κυλούν ορμητικά ο Σαραντάπορος και παρακάτω ο Αώος, σύνορο φυσικό με την γη της Ηπείρου. Η δύσβατη αυτή γη, αποτελεί τον λιγότερο ιδανικό τόπο για επιχειρήσεις ιππικού.

Και όμως στα άγρια κορφοβούνια της Πίνδου έμελλε το Ελληνικό Ιππικό να γράψει τις πιο ένδοξες σελίδες του. Στις 04.00 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου μια επίλεκτη ιταλική μεραρχία, η 3η Μεραρχία Αλπινιστών (ΜΑ), η «Τζούλια», που έλαβε το όνομα της από τις Ιουλιανές Άλπεις, εισέβαλε στο ελληνικό έδαφος. Η «Τζούλια» ήταν μια πραγματικά επίλεκτη μονάδα. Οι άνδρες της ήταν εκπαιδευμένοι στον ορεινό αγώνα και διέθεταν και τα ανάλογα μέσα. Συγκροτημένη από 2 Συντάγματα Αλπινιστών (ΣΑ), το 8ο και το 9ο, ενισχυμένη με ένα σύνταγμα ορειβατικού πυροβολικού, με 24 πυροβόλα και με μια ίλη ιππικού, οι 11.000 σχεδόν άνδρες της, από τον διοικητή της υποστράτηγο Τζιρότι, μέχρι του τελευταίου μάγειρα, θα διακατέχονταν σίγουρα από ένα αίσθημα υπεροχής, αναλογιζόμενοι τους αντιπάλους που είχαν να αντιμετωπίσουν.

Το απέναντί τους ελληνικό Απόσπασμα Πίνδου, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Δαβάκη, διέθετε επί μετώπου 35 χλμ. σε ευθεία γραμμή, μόλις 2 τάγματα πεζικού, μια πυροβολαρχία με 4 πυροβόλα και 48 ιππείς. Συνολικά 2.000 άνδρες. Οι Ιταλοί, βέβαιοι για την επιτυχία τους, σκόπευαν, μετά τη γρήγορη συντριβή του Αποσπάσματος Πίνδου, να κινηθούν νοτιοδυτικά και να πλαγιοκοπήσουν την VIII Μεραρχία Πεζικού (ΜΠ) που προμαχούσε της Ηπείρου. Aν το σχέδιο τους επιτύγχανε, ο πόλεμος θα έληγε τις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου του 1940.

Η ανασκαφή στην Αμφίπολη-και στο τέλος ντουβάρι!!!

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Οι πρόσφατες ανακοινώσεις του ΥΠΠΟΑ, οι οποίες στην ουσία προανήγγειλαν και το επερχόμενο τέλος των ανασκαφικών εργασιών στην Αμφίπολη, μας είπαν πως η ανασκαφή βρήκε πλέον «ντουβάρι»! Ούτε άλλοι θάλαμοι υπάρχουν, ούτε πορτούλα (είχαν υπολογίσει ακόμα και το άνοιγμα της, 0,96 μ.), ούτε κτερίσματα, ούτε νεκρός, αλλά μόνο ένα «άδειο» ταφικό κέλυφος! Απομένουν δε ελάχιστα μέτρα χώματος, πριν φτάσουν στο δάπεδο του τρίτου θαλάμου, οπότε και τυπικά θα σημάνει το τέλος της ανασκαφής.

Ο αββάς Σισώης κλαίει ενώπιον της ματαιότητας της δόξας και της δύναμης

Κυκλοφόρησε πρόσφατα στο διαδίκτυο η εικόνα του αββά Σισώη που θρηνεί στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. ΟιΑδιάβροχοι αναλύουν ακριβώς τον συμβολισμό της εικόνας.

Επιτέλους, ας σταματήσουν οι ζηλωτές τις ταμπέλας την προπαγάνδα (προς πάσα κατεύθυνση). Το ορθώς έχειν και το κατά φύσιν ζειν ΔΕΝ χρειάζονται ταμπέλες και σπόνσορες. Ιδιαίτερα αυτές τις ιερές για τη φύση και τον άνθρωπο ημέρες το μεγαλύτερο όπλο είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ. Αυτή ήταν η παντιέρα της επανάστασης και κάθε πραγματικού αγωνιστή που υπερβαίνει το εγώ του για το εμείς.