Η Σαντορίνη του χθες, αναβιώνει μπροστά στα μάτια σας – Πανέμορφη Ελλάδα…

Η Σαντορίνη του χθες, αναβιώνει μπροστά στα μάτια σας – Πανέμορφη Ελλάδα…

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Απριλίου 4, 2012

Στον οικισμό Κοντοχώρι, μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από το κέντρο των Φηρών, βρίσκεται το Λαογραφικό Μουσείο Σαντορίνης όπου λειτουργεί συνεχώς μέχρι σήμερα, από το 1973.
Εκεί όπου ένας άνθρωπος με μεράκι, αγάπη και σεβασμό στην λαογραφική παράδοση του τόπου του, αποφάσισε να δημιουργήσει αυτόν τον χώρο που σκοπό έχει τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Σαντορίνης. Ο Εμμανουήλ Λιγνός, δικηγόρος, δημοσιογράφος και διευθυντής της εφημερίδας «Θηραϊκά Νέα», δημιούργησε αυτήν την τεράστια πηγή γνώσης, πραγματικό στολίδι για την Σαντορίνη. Η ποικιλία αλλά και ο πλούτος των εκθεμάτων, πραγματικά εκπλήσσει τον επισκέπτη.
Το μουσείο ξεκίνησε αρχικά από ένα πολύ παλιό κτίσμα, όπου έμεινε ανέπαφο από το σεισμό του 1956. Συντηρήθηκε αρχικά το 1973 και από τότε τοποθετήθηκαν σε αυτό τα παλιά έπιπλα και σκεύη, οικογενειακά κειμήλια, στη θέση που χρηστικά ανήκουν. Το 1993 οικοδομήθηκε στο Μουσείο πτέρυγα για τη στέγαση της Πινακοθήκης και των Εργαστηρίων καθώς επίσης και το Εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου & Ελένης, παρεκκλήσι, με έντονο το στοιχείο της λαϊκής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής. Το εκκλησάκι αυτό κτίστηκε στη μνήμη του τελευταίου ιδιοκτήτη του σπιτιού Κωνσταντή Λιγνού. Το σπίτι είναι χαρακτηριστικό δίχωρο θολωτό υπόσκαφο, που κατασκευάστηκε το 1861 και αποτελείται από τη σάλα, τη σωτοκάμαρη (κρεβατοκάμαρα), τη μικρή κάμαρη την τραπεζαρία, το κελαρικό και το μαγεργιό με το φουρνί.

Κ.Ε.Ε.Δ. ) ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΦΕΔΡΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜ ΕΩΝ

( Κ.Ε.Ε.Δ. ) ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΦΕΔΡΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜ ΕΩΝ by olympiada

ΤΗΝ 08 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2012 ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΩΡΑΝ 1030-1230, ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΕΦΕΔΡΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ (Κ.Ε.Ε.Δ.) ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΚΟΥΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΜΕ ΕΠΙΔΟΣΗ ΑΝΑΛΟΓΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ.

ΤΑΞΧΟΣ Ε.Α. ΤΖΙΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Γαλλία: Οι ιμάντες μετάδοσης ενός ξένου κράτους αρνητών

Δευτέρα, 2 Απριλίου 2012

Γαλλία: Οι ιμάντες μετάδοσης ενός ξένου κράτους αρνητών

Υπό τον τίτλο «Το Πανεπιστήμιο του Γαλατασαράι και ο νόμος που ποινικοποιεί την άρνηση των γενοκτονιών», η Λιλιάν Νταρονιάν της Αρμενία-Συνεργασία, υπέγραψε ένα άρθρο καταπέλτης που αποκαλύπτει το ρόλο που διαδραμάτισε αμείλικτη από τον Jean-Claude Colliard, Πρόεδρο του Πανεπιστήμιου Paris 1, και τόσες άλλες προσωπικότητες (συμπεριλαμβανομένου του Αλαίν Ζιπέ), για να εμποδιστεί στη Γαλλία, ο νόμος που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων.

Ιράν: Οι επιπτώσεις ενός χτυπήματος - Ανάλυση

Ιράν: Οι επιπτώσεις ενός χτυπήματος - Ανάλυση

Posted On Τετάρτη, 4 Απριλίου 2012 at by Λουκάς Δ. Συμπεράς

Το Ιράν άρχισε να διερευνά τρόπους για να αποκτήσει πυρηνικά όπλα πριν από την πτώση του Σάχη το 1979, γράφει σε ανάλυσή του ο Economist. Το Ιράν θέλει, να βάλει σε μια σειρά την τεχνογνωσία και τα υλικά που έχει και μπορεί κάποτε να αποκτήσει πυρηνική βόμβα. Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για το Ισραήλ, το οποίο απειλείται από τους “βραχίονες” του Ιράν στο Λίβανο και τη Γάζα και έχει θέσει σε συναγερμό, τα αραβικά κράτη, τα οποία φοβούνται τη πυρηνική δύναμη του Ιράν. 

Ανάλυση: Τουρκία και Αραβική Άνοιξη

Ανάλυση: Τουρκία και Αραβική Άνοιξη

Posted On Τρίτη, 3 Απριλίου 2012 at by Λουκάς Δ. Συμπεράς

Βασίλης Γιαννακόπουλος 

Παρότι οι Άραβες θεωρούν ότι η Οθωµανική Αυτοκρατορία τους στέρησε τη δυνατότητα να προοδεύσουν και να αναπτυχθούν σε ανάλογο βαθµό µε τη ∆ύση, εντούτοις κατά κάποιο τρόπο η Τουρκία «γοητεύει» τον αραβικό λαό, καθότι  πέρα από το ότι είναι µια µουσουλµανική χώρα, θεωρείται πιο δηµοκρατική από τα αραβικά καθεστώτα, φλερτάρει µε την ΕΕ, είναι χώρα-µέλος του ΝΑΤΟ και τα τελευταία χρόνια η οικονοµία της παρουσιάζεται βελτιωµένη. 

Πολεμικό πλοίο της Ρωσίας κατευθύνεται προς Συρία

Πολεμικό πλοίο της Ρωσίας κατευθύνεται προς Συρία

Posted On Τρίτη, 3 Απριλίου 2012 at by Λουκάς Δ. Συμπεράς

Περιπολικό πλοίο του ρωσικού στόλου της Μαύρης θάλασσας «Σμετλίβι», το οποίο το περασμένο σαββατοκύριακο εγκατέλειψε το λιμάνι της Σεβαστούπολης και κατευθύνθηκε προς τον Βόσπορο και τα Δαρδανέλια, θα εκτελεί αποστολές σε άμεση απόσταση από τις ακτές της Συρίας, πληροφόρησε πηγή στους στρατιωτικούς κύκλους.

Ιράν: Αντίποινα, εάν δεχθούμε επίθεση από τις ΗΠΑ

Ιράν: Αντίποινα, εάν δεχθούμε επίθεση από τις ΗΠΑ

Posted On Τρίτη, 3 Απριλίου 2012 at by Λουκάς Δ. Συμπεράς

Οι Ηνωμένες Πολιτείες κινδυνεύουν να υποστούν αντίποινα από το Ιράν, εάν η Ισλαμική Δημοκρατία υποστεί επίθεση από τις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, φέρεται να δήλωσε ανώτερος αξιωματικός των Φρουρών της Επανάστασης, σύμφωνα με μια ιρανική εφημερίδα.

Εξοπλιστικό σχέδιο "Μάρσαλ" - 400 Abrams, 700 τεθωρακισμένα για αρχή

Εξοπλιστικό σχέδιο "Μάρσαλ" - 400 Abrams, 700 τεθωρακισμένα για αρχή

Posted On Τρίτη, 3 Απριλίου 2012 at by Λουκάς Δ. Συμπεράς

Σχέδιο Μάρσαλ των ΗΠΑ στους εξοπλισμούς για την Ελλάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες από Ουάσινγκτον, η συμφωνία για παραχώρηση 400 αρμάτων μάχης ABRAMS και περίπου 700 τεθωρακισμένων (M 113 και άλλων), έκλεισε οριστικά. Επιπλέον ο Πανέτα και το επιτελείο του εμφανίζεται απολύτως θετικός για οποιαδήποτε παραχώρηση οπλικών συστημάτων αποσύρουν οι Αμερικανικές ΕΔ. Σύμφωνα με πληροφορίες υπάρχει συμφωνία και για "εναέρια" βοήθεια στην Ελλάδα,αλλά διευκρινίζεται ότι δεν πρόκειται για  F 15, φήμη που είχε διαδοθεί στην Αθήνα. 

Σοκ σε όλο τον κόσμο από την αυτοκτονία στο Σύνταγμα

Σοκ σε όλο τον κόσμο από την αυτοκτονία στο Σύνταγμα

Posted On Τετάρτη, 4 Απριλίου 2012 at by Λουκάς Δ. Συμπεράς

Το γύρο του κόσμου κάνει η είδηση της αυτοκτονίας 77χρονου συνταξιούχου στην πλατεία Συντάγματος. Τα διεθνή ΜΜΕ, κάνουν λόγο για αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα, λόγω της οικονομικής κρίσης και των μέτρων λιτότητας.

Η τουρκική πολιτική γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης συνεχίζεται στην Ίμβρο!!!

Τρίτη, 3 Απριλίου 2012

Η τουρκική πολιτική γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης συνεχίζεται στην Ίμβρο!!!

Για λόγους ασφαλείας
Αδύνατον για ελληνικής καταγωγής Τούρκους πολίτες να αποκτήσουν ιδιοκτησία στην Ίμβρο

Εικόνα από την Ίμβρο.
Κωνσταντινούπολη: Διακρίσεις σε βάρος των Ελληνορθόδοξων πολιτών εξακολουθούν να υφίστανται στην Τουρκία, καταγγέλλει δικηγόρος πολλών Ελλήνων που επιχείρησαν να αποκτήσουν ακίνητα στην Ίμβρο.
Η εφημερίδα «Ταράφ» έφερε στη δημοσιότητα απόφαση του τουρκικού Συμβουλίου Επικρατείας, που ακυρώνει πράξη του κτηματολογίου της Ίμβρου, με την οποία μεταβιβάστηκε σε Τούρκο υπήκοο, χριστιανό ορθόδοξο, τίτλος ιδιοκτησίας στην Ίμβρο.

Ερντογάν: οι Τούρκοι «κουράστηκαν» με τη Γενοκτονία των Αρμενίων

Ερντογάν: οι Τούρκοι «κουράστηκαν» με τη Γενοκτονία των Αρμενίων

Το ζήτημα της γενοκτονίας των Αρμενίων συζητήθηκε σε συνάντηση μεταξύ του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και του Τούρκου Πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο περιθώριο της συνόδου κορυφής για την πυρηνική ενέργεια στη Σεούλ.

Ο Ερντογάν παραπονέθηκε στον Ομπάμα ότι η Τουρκία έχει κουραστεί με το πρόβλημα της γενοκτονίας.

«Είπα στον Ομπάμα ότι είμαστε κουρασμένοι. Κάθε χρόνο, τον Απρίλιο αντιμετωπίζουμε το ίδιο πρόβλημα, είτε οι Ρεπουμπλικανοί έρθουν στην εξουσία είτε οι Δημοκρατικοί, το ζήτημα παραμένει το ίδιο. Του έδειξα τα βήματα που έχομε κάνει, δείχνοντας το Akhtamar σαν παράδειγμα», δήλωσε ο Ερντογάν στον τουρκικό Τύπο, διευκρινίζοντας ότι εξέφρασε την «δυσαρέσκεια» του.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός ζήτησε επίσης από τον Ομπάμα «να αποφευχθεί το λάθος από τους γερουσιαστές και τους πολιτικούς των ΗΠΑ να θεωρήσουν τους εαυτούς τους ως ιστορικούς».

Πηγή

 

Οι Τούρκοι μάλλον κουράστηκαν σφάζοντας Αρμένιους, Έλληνες και Ασσύριους

3 Απριλίου 2012 11:59 μ.μ.

Georgia Eleonor είπε...

Τι σημαίνει "κούραση" σύμφωνα με την Τουρκική φρασεολογία?:

Αποκρυπτογράφηση:
1) Στόμωσαν τα μαχαίρια!
2)Δώσαμε πολλά λεφτά στο Λόμπι!

Σε προσωπικό επίπεδο:

3) Ακολουθώ ήπιους τόνους - οι Γιατροί μου είπαν οι εκρήξεις Οργής Βλάπτουν το Έντερο.

4) Δώσαμε Ασπίδα - λέμε- ξελέμε.

5) Έως Τώρα Την Ιστορία Την Γράφαμε Εμείς ΚΑΙ Είχαμε την Συναίνεσή Σας.

Καταλάβατε ή να κάνω και κακά με την Παραφύση Έδρα μου- για να μην ξεχνάμε με ποιόν έχετε να κάνετε?

Λίγη άγνωστη Ιστορία!

« ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ: Επίθεση με γκαζακια στο Πολιτικό Γραφειο του Σημίτη

ΔΤ εργαζομένων στο ΚΤΕΛ Χαλκιδικής »

Λίγη άγνωστη Ιστορία!

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Απριλίου 3, 2012

Για όσους δεν έτυχε να το γνωρίζουν…
Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27
Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα…
απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον
υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο
της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.

ΤΟ SPIEGEL ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΠΛΗΡΩΣ(το ναζιστικό παρελθόν «μεγάλων» Γερμανών πολιτικών· να γιατί δεν επιστρέφονται τα κατοχικά δάνεια και γιατί μας «βοηθάει» τόσο η κυβέρνηση Merkel)

ΤΟ SPIEGEL ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΠΛΗΡΩΣ(το ναζιστικό παρελθόν «μεγάλων» Γερμανών πολιτικών· να γιατί δεν επιστρέφονται τα κατοχικά δάνεια και γιατί μας «βοηθάει» τόσο η κυβέρνηση Merkel)

ΤΟ SPIEGEL ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΠΛΗΡΩΣ(το ναζιστικό παρελθόν «μεγάλων» Γερμανών πολιτικών· να γιατί δεν επιστρέφονται τα κατοχικά δάνεια και γιατί μας «βοηθάει» τόσο η κυβέρνηση Merkel)

Τι έχει να πει το Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας ή ο λαλίστατος Shauble; «Νέα ντοκουμέντα αποκαλύπτουν το ναζιστικό παρελθόν των ηγετών της Γερμανίας Ειδησεογραφικό περιοδικό Τhe Trumpet  25 μέλη του υπουργικού συμβουλίου, ένας πρόεδρος και ένας καγκελάριος της μεταπολεμικής Γερμανίας ήταν πρώην μέλη του Εθνικοσοσιαλιστικού(ή Ναζιστικού) Κόμματος, σύμφωνα με έγγραφα της κυβέρνησης που κυκλοφόρησαν πέρυσι και αναλύθηκαν πρόσφατα σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας SPIEGEL ONLINE. Ο κατάλογος περιλαμβάνει πολιτικούς από όλα τα μεγάλα κόμματα της Γερμανίας.

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ(ΓΕΝΝΗΣΗ 03/04/1912)

Τετάρτη, 4 Απριλίου 2012

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ(ΓΕΝΝΗΣΗ 03/04/1912)

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ(ΓΕΝΝΗΣΗ 03/04/1912)

Γιατρός, αθλητής, πολιτικός, μα πάνω απ' όλα αγωνιστής της Δημοκρατίας και της Ειρήνης. Γεννήθηκε στην Κερασίτσα Αρκαδίας(03/04/1912). Ήταν το 14^ο παιδί από τα 18 που απέκτησαν οι γονείς του. Μετά το τέλος των εγκύκλιων σπουδών του μετέβη στην Αθήνα και εισήλθε στην Ιατρική. Από τα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αναδείχθηκε 10 φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος. Επί 23 χρόνια(1936-59) κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ του αγωνίσματος(7,37 m). Έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, την περίοδο της γερμανικής Κατοχής. Ίδρυσε(1943) την «Ένωση των Ελλήνων Αθλητών» και διοργάνωσε αγώνες, από τα έσοδα των οποίων τροφοδοτούσε τα λαϊκά συσσίτια.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΚΟΜΗΣ ARMANSPERG, Ο 1ος ΤΩΝ ΒΑΥΑΡΩΝ ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΩΝ(πώς μας φέρθηκαν τότε οι Γερμανοί; Ρητορικό ερώτημα)

Τρίτη, 3 Απριλίου 2012

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΚΟΜΗΣ ARMANSPERG, Ο 1ος ΤΩΝ ΒΑΥΑΡΩΝ ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΩΝ(πώς μας φέρθηκαν τότε οι Γερμανοί; Ρητορικό ερώτημα)

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΚΟΜΗΣ ARMANSPERG, Ο 1^ος ΤΩΝ ΒΑΥΑΡΩΝ ΑΝΤΙΒΑΣΙΛΕΩΝ(πώς μας φέρθηκαν τότε οι Γερμανοί; Ρητορικό ερώτημα)

O Ιωσήφ Λουδοβίκος Κόμης του Armansperg(Joseph Ludwig Graf von Armansperg)(16-28/02/1787-22-03/04/1853) ήταν Βαυαρός πολιτικός και πρόεδρος του Συμβουλίου της Αντιβασιλείας, που ορίστηκε από τις Μ. Δυνάμεις(Βρετανία, Γαλλία, Ρωσία, Αυστρία-αυτοκρατορίες-) να συνοδεύσει τον μέλλοντα Βασιλέα Όθωνα στην Ελλάδα και να ασκήσει εξ ονόματός του την εξουσία ως την ενηλικίωσή του. Γεννήθηκε στο Kötzting της Κάτω Βαυαρίας και πέθανε στην έπαυλή του στο Deggendorf του Μονάχου. Καταγόταν από σπουδαίο παλαιό οίκο ευγενών. Από τα 26 του, υπηρετούσε σε διοικητικά πόστα.

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ(ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΔΟΘΗ Η ΑΦΟΡΜΗ,

Τετάρτη, 4 Απριλίου 2012

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ(ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΔΟΘΗ Η ΑΦΟΡΜΗ, 03/04/1897) ΜΕΡΟΣ 1ο

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ(ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΔΟΘΗ Η ΑΦΟΡΜΗ, 03/04/1897) ΜΕΡΟΣ 1ο

Ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος, Πόλεμος των 30 Ημερών ή Μαύρο ’97, ήταν ο πολέμος που κήρυξε η Οθωμανική Αυτοκρατορία στο Βασίλειο της Ελλάδας(1897), ως απόρροια του Κρητικού Ζητήματος. Η 1^η αρνήθηκε το δίκαιο αίτημα για δημοψήφισμα στην Μεγαλόνησο, για να δώσει ο ίδιος ο κρητικός λαός τέλος στο πρόβλημα. Το παράδοξο: ΠΟΤΕ δεν δόθηκε στην Ελλάδα διαταγή επίθεσης. Η τότε ελληνική κυβέρνηση τον χαρακτήρισε «ακήρυχτο» και η αντιπολίτευση «οθωμανική εισβολή». Κατέληξε σε ήττα της Ελλάδας, αλλά και Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, κατόπιν γερμανικής απαίτησης(η ιστορία επαναλαμβάνεται). Η σημασία του ήταν τεράστια, για το Κρητικό Ζήτημα. Η Ελλάδα δικαιώθηκε, η τιμή της διασώθηκε, παραμένοντας ανυποχώρητη στην απόφασή της, παρόλη την πτώχευση (19/12/1893) από τον Χαρίλαο Τρικούπη, παρά τις απειλές των Μ. Δυνάμεων για ναυτικούς αποκλεισμούς. Η χώρα, έτσι, προχώρησε στον θρίαμβο των Βαλκανικών Πολέμων(1912-3). Παρά την διακοίνωση των Δυνάμεων, ότι όποιος νικήσει, δεν θα έχει ΚΑΝΕΝΑ εδαφικό όφελος, ο πόλεμος άρχισε(06-18/04/1897). Έληξε, με παρέμβαση των Μ. Δυνάμεων(07-19/05/1897, με «ανακωχή», αφού οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Θεσσαλία. Υπεγράφη ειρήνη(06-18/09), με προσωρινή συνθήκη, μετά από 5μηνες διαπραγματεύσεις Δυνάμεων και Υψηλής Πύλης. Η τελική συνθήκη(22/11-04/12/1897), ακολουθήθηκε από εκκένωση της Θεσσαλίας από τους Τούρκους και αυτονόμηση(10 μήνες μετά) της Κρήτης με Ύπατο Αρμοστή τον Πρίγκιπα Γεώργιο(Ελλάδας και Δανίας). Ο πόλεμος ήταν η 1^η πολεμική εμπλοκή της Ελλάδας, που δοκίμασε σ’ αυτόν ο πολεμικός μηχανισμός και το πολεμικό δυναμικό, 67 χρόνια μετά την Ανεξαρτησία. ΑΙΤΙΑ-ΑΦΟΡΜΕΣ Η Οθωμανική Αυτοκρατορία, είχε αναγνωρίσει(Συνθήκη Βερολίνου, 1878) την υποχρέωσή της να εφαρμόσει στην Κρήτη τον οργανικό μηχανισμό(1868), με τις μεταρρυθμίσεις της Σύμβασης της Χαλέπας(1878). Όμως, οι γενικοί διοικητές της Κρήτης, επιλογές του Σουλτάνου, παραβίαζαν την συμφωνία, ή αυτοβούλως ή κατόπιν πιέσεων των Οθωμανών του νησιού. Έτσι, προέκυψε μια σειρά επαναστάσεων(1885, 1888 και 1889). Διοικητής(Βαλής) της Κρήτης, διορίστηκε ο πρ. Ηγεμόνας της Σάμου, Καραθεοδωρής Πασάς(1894). Επέδειξε ζήλο για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων της Χαλέπας, αλλά οι Τούρκοι της Κρήτης αντέδρασαν. Ακολούθησαν τις αντιδράσεις Ελλήνων και Τούρκων και νέα Επανάσταση(1895-8) και ο Βαλής παραιτήθηκε (Δεκέμβριος 1895). Τον Ιούλιο η Ελλάδα, διαπραγματευόταν με τους Ευρωπαίους κατόχους ελληνικών ομολόγων και ήταν σε αδιέξοδο. Ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα, ειδοποίησε την ελληνική κυβέρνηση(28/07/1894), ότι η μη ικανοποίηση των κατόχων, ίσως σημάνει διακοπή των διπλωματικών σχέσεων Γερμανίας-Ελλάδας. Αυτό εξηγεί την μετέπειτα ανθελληνική στάση του κάιζερ Γουλιέλμου Β’ στον πόλεμο(ίδιοι οι Γερμανοί διαχρονικά). Τούρκικες δυνάμεις αποβιβάστηκαν(Δεκέμβριος 1895) στην Κρήτη και Έλληνες εθελοντές, επίσης, για να ενισχύσουν τους Κρητικούς, ειδικά μετά την πολιορκία του Βάμου και την σφαγή των χριστιανών των Χανίων(αντίποινα, Μάιος 1896). Την ίδια εποχή, πολεμικά πλοία των Δυνάμεων, έφθασαν στην Μεγαλόνησο, χειροτερεύοντας την κατάσταση. Τελικά ο Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ, παραχώρησε εγγυήσεις για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Η ηρεμία αποκαταστάθηκε προσωρινά. Οι Τούρκοι της Κρήτης δεν ήταν ικανοποιημένοι, γιατί, ουσιαστικά, η διοίκησή της παραδιδόταν στους Έλληνες. Αυτό προκάλεσε ένταση, μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων της Κρήτης(Ιανουάριος 1897). Καταστροφές και φονικά ανάμεσά τους ήταν πια ρουτίνα. Οι Τούρκοι βοηθιόνταν και από Τούρκους στρατιώτες. Έκαψαν την ελληνική συνοικία των Χανίων και οι Έλληνες αυτών κατέφυγαν στα πολεμικά πλοία των Δυνάμεων. Οι Έλληνες, τότε, κήρυξαν νέα Επανάσταση, για την Ένωση πια της Κρήτης με την Ελλάδα, ενώ ξένα στρατεύματα αποβιβάζονταν στην Μεγαλόνησο. Κυβέρνηση στην Ελλάδα ήταν αυτή του Θεόδωρου Δηλιγιάννη, μετά από αυτή του Νικόλαου Δεληγιάννη(31/05/1895). Ο Δηλιγιάννης και οι υπουργοί Σκουζές (εξωτερικών), Ν. Μεταξάς(Στρατιωτικών), δέχονταν τους μύδρους και την δημαγωγία της Αντιπολίτευσης Δ. Ράλλη, για το Κρητικό Ζήτημα. Ο Ράλλης απειλούσε και με επανάσταση, ακόμα και με κίνδυνο εμφυλίου(Βουλή 21/01/1897). Ο όχλος της Αθήνας κατηγορούσε κυβέρνηση και Παλάτι. Ανεύθυνοι εθνοσωτήρες έσπειραν σύγχυση και φήμες ότι κυβέρνηση και βασιλιάς είναι υποτελείς στην Βρετανία, αφού η Ελλάδα δεν ήθελε να συμπράξει στον Κρητικό Αγώνα. Η Εθνική Εταιρεία(1894-), με οπαδούς παντού, επηρέαζε πια τα δρώμενα. Ακόμα και τον στρατό. Αξίωνε πόλεμο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Βασιλιάς και κυβέρνηση, υπό τον φόβο εμφυλίου, δεν συγκρούστηκαν μαζί τους, γιατί δεν ήξεραν πόσο είχαν διαβρώσει τον κρατικό μηχανισμό. Ο λαός έπρεπε να είναι ενωμένος. Όμως, 3 μέρες μετά την δήλωση Ράλλη, μόλις έφθασαν οι ειδήσεις για την σφαγή των Χανίων(1897), αποφασίστηκε σε συμβούλιο, βάση του δικαίου της άμυνας και προστασίας, αποστολή μοίρας ελληνικών πολεμικών πλοίων στην Κρήτη, υπό τον Πρίγκιπα Γεώργιο για την παρεμπόδιση της περαιτέρω τουρκικής απόβασης σ’ αυτή. Τα πρώτα έφθασαν 25/01, 27 το θωρηκτό ΥΔΡΑ, με διοικητή τον Αριστείδη Ράινεκ(γιος Γερμανού φιλέλληνα Φρειδερίκου φον Ράινεκ), ακολουθούμενο από τα ΜΥΚΑΛΗ και ΠΗΝΕΙΟΣ. Στις 29/01, έφθασε το τορπιλοβόλο ΙΩΝΙΑ με τον Πρίγκιπα και μεταγωγικά. Η Ελλάδα, προσπάθησε έτσι να δημιουργήσει τετελεσμένο γεγονός για επίτευξη της Ένωσης. Οι σκοποί της, φανερώθηκαν με την διακοίνωσή της στους διπλωμάτες της, μετά από τις εξηγήσεις που ζήτησαν οι Δυνάμεις. Αυτά δεν κατεύνασαν τον όχλο και τους δημαγωγούς της Αντιπολίτευσης. Η τελευταία κατηγορούσε την κυβέρνηση, επειδή δεν βομβάρδισε τις τουρκικές συνοικίες της Κρήτης. Πίεζε για αποστολή στρατού. Στην οποία υπέκυψε ο Πρωθυπουργός και ζήτησε επίσημα από τον βασιλιά Γεώργιο Α’ αποστολή εκστρατευτικού σώματος, παρόλο αυτό σήμαινε πόλεμο. Ο βασιλιάς αντιστάθηκε στο αίτημα, αποκαλώντας την επιχείρηση, χωρίς καμιά διεθνή κάλυψη, «ληστοπραξία». Ο Πρωθυπουργός, φοβούμενος την ματαίωση της αποστολής και λαϊκή εξέγερση, επέμεινε και αποφασίστηκε, έτσι, αποστολή. Η οποία, είχε σκοπό την κατοχή της Κρήτης, δημιουργώντας το τετελεσμένο για την Ένωση, για να προλάβει την σχεδιαζόμενη διεθνή κατοχή και αυτονόμηση του νησιού. Η αποστολή εστάλη με το ΑΛΦΕΙΟΣ(01/02) και το επίτακτο ΙΩΝΙΑ και 2 άλλα πλοία, Δ των Χανίων, στο Κολυμπάρι. Άρχισε επίθεση(07/02) κατά του πύργου των Βουκολιών και νίκησε(08/02) 4.000 Τουρκοκρητικούς και τουρκικό στρατό(Μάχη Λειβαδιών). Οι ναύαρχοι των Δυνάμεων, ενοχλήθηκαν και απαγόρευσαν κάθε άλλη κίνηση της ελληνικής αποστολής. Όμως εκείνη την μέρα απέπλεε το τορπιλοβόλο με τον Πρίγκιπα Γεώργιο και αποβατικό σώμα 1.200 ανδρών, με τις ενθουσιώδεις επευφημίες του πλήθους, από τον Πειραιά. Ο γαλλικός, βρετανικός, ρωσικός, αυστριακός και ιταλικός στόλος είχαν καταπλεύσει στην Κρήτη.  Αποβίβασαν αγήματα στα Χανιά, 50-100 ανδρών ανά εθνικότητα, υπό Ιταλό Πλοίαρχο διοικητή αποβατικών δυνάμεων, θέτοντας την Κρήτη, με την συγκατάθεση της Τουρκίας, υπό την προστασία τους, απαγορεύοντας κάθε περαιτέρω τουρκική απόβαση. Μετά, οι σημαίες των Δυνάμεων υψώθηκαν παράπλευρα της τουρκικής στο φρούριο των Χανίων. Έτσι όταν έφθασε η ελληνική αποστολή, αναγκάστηκε ν’ αποβιβασθεί στο Κολυμπάρι(24 km Δ των Χανίων). Ο αρχηγός της αποστολής συνταγματάρχης Βάσσος (02/02) από εκεί, εξέδωσε, εν ονόματι του Βασιλιά, προκήρυξη προς τους Κρητικούς. Ανήγγειλε την κατάληψη του νησιού. Ενώ αποφασίστηκε για τις 03/02, κατάληψη των Χανίων, τον συνάντησε ένστολος αξιωματικός της διεθνούς δύναμης και του επέδωσε εντολή του τοποτηρητή της Κρήτης, ότι το νησί ήταν υπό την προστασία των Δυνάμεων και να μην κάνει η αποστολή καμιά ενέργεια. Παρά αυτό, ακολούθησαν οι Μάχες Βουκολιών και Λειβαδιών, μετά τις οποίες η ελληνική δύναμη ανακλήθηκε(Μάρτιος) και ενσωματώθηκε στην δύναμη της Θεσσαλίας. Οι Δυνάμεις επέδωσαν στην Ελλάδα(18/02-02/03/1897) διακοίνωση, με την οποία έκαναν γνωστή την απόφασή τους να καταστήσουν την Κρήτη αυτόνομη, υπό την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου. Απέκλεισαν την Ένωσή της με την Ελλάδα. Έδιναν προθεσμία 6 ημερών, ώστε η Ελλάδα να ανακαλέσει την ελληνική δύναμη, για να καθοριστούν οι προϋποθέσεις της αυτονομίας. Οι τουρκικές δυνάμεις θα περιορίζονταν στα φρούρια. Η Τουρκία, σε αντίθεση με την Ελλάδα, συμφώνησε. Η ελληνική κυβέρνηση, υπό την πίεση Αντιπολίτευσης και Εθνικής Εταιρείας (κατηγορίες για εσχάτη προδοσία, αν αυτονομούνταν η Κρήτη, και διαδηλώσεις στην Αθήνα), αντέκρουσε την διακοίνωση, ζητώντας δημοψήφισμα των Κρητικών, για να αποφασίσουν μόνοι τους τι θέλουν. Οι Δυνάμεις δεν συναινούσαν με την ελληνική θεώρηση της αυτονομίας. Βρετανία και Ιταλία, ήταν πιο θετικές στην αυτονομία υπό τον Πρίγκιπα Γεώργιο της Ελλάδας. Αλλά, η Γερμανία-ήθελε την ανατροπή του Έλληνα μονάρχη, ως αγγλόφιλου και αντικατάστασή του από τον γερμανόφιλο Διάδοχο Κων/νο- δεν άφηνε περιθώρια συμβιβασμού. Μαζί της ήταν Ρωσία και Αυστρία. Μετά την άρνηση της Ελλάδας να συμμορφωθεί με την απόφαση των Δυνάμεων, η χώρα ήταν χωρίς διεθνή υποστήριξη και, λόγω αυτών, αδυνατούσε να συνεννοηθεί με την Τουρκία. Τα πράγματα οδηγούνταν σε πόλεμο. Αλλά και ο Σουλτάνος, ήταν δέσμιος πολεμοχαρών υπουργών και στρατιωτικών. Έτσι, αποφάσισε πόλεμο κατά της Ελλάδας, που του δόθηκε με την εισβολή ατάκτων στην τουρκοκρατούμενη τότε Μακεδονία. Ο ελληνικός στρατός, δεν ήταν ετοιμοπόλεμος, λόγω και της άθλιας οικονομικής κατάστασης της χώρας(πολιτική Τρικούπη-Δηλιγιάννη). Το πεζικό ήταν ανίκανο. Και το ιππικό. Κάπως καλύτερα τα πράγματα στο πυροβολικό και το μηχανικό(θεωρητική μόρφωση, όχι όμως πρακτική εκπαίδευση). Ο οπλισμός υστερούσε σε σύγχρονα μέσα. Ο Γεώργιος Α’ γνώριζε την κατάσταση καλύτερα από όλους. Επιστρέφοντας από την Ευρώπη(καλοκαίρι 1896), δημοσίευσε σε ΦΕΚ επιστολή-εντολή προς τον Πρωθυπουργό Δηλιγιάννη(22/11/1896), για πρόσκληση εφεδρειών, για να υπάρχει στρατός 10-12.000 ανδρών, δημιουργία στρατοπέδου και εκτέλεση γυμνασίων. Η επιστολή αποδεικνύει την ανικανότητα των κυβερνήσεων και εξωτερικούς διπλωματικούς στόχους. Η Ελλάδα υπερείχε στο ναυτικό, ενώ οι Τούρκοι στην ξηρά. Ο τουρκικός στόλος δεν συμμετείχε στον πόλεμο. Όμως ο στρατός της ήταν καλύτερα εκπαιδευμένος, από Γερμανούς αξιωματικούς και περισσότερος(βλ. Baron von der Goltz, που το παραδέχθηκε μετά τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο(1877-8). Αν δεν έκανε στρατηγικά λάθη στην Μάχη των Φαρσάλων, θα είχε εκμηδενίσει τον ελληνικό στρατό. Μετά την άρνηση της Ελλάδας στην συμμαχική Διακοίνωση της Κρήτης, κηρύχθηκε γενική επιστράτευση(την ίδια μέρα της επίδοσης-άρνησης, 18/02, αλλά, ανεπίσημα, 3 μέρες πριν), ατελής. Και η Τουρκία είχε κάνει επιστράτευση νωρίτερα, πολύ πιο πρόχειρα όμως. Η κακή οικονομική κατάσταση και του αντιπάλου, επαύξανε την τουρκική αταξία. Τα ελληνοτουρκικά σύνορα(1897) ήταν, στην Θεσσαλία, στις ΝΑ προσβάσεις του Ολύμπου και τις Ν των Χασίων, σχηματίζοντας ένα Υ μεταξύ των χωριών Γκρίζανος και Ζάρκος(Επιτροπή Καθορισμού Ελληνοτουρκικών Συνόρων (Θεσσαλίας-Ηπείρου), σχέδιο Βρετανού ταγματάρχη John Artang-υπεγράφη στις 20/06/1882 και ολοκληρώθηκε στις 05/11/1882-. Βλ. εδώ διαμόρφωση ελληνικών συνόρων(1830-1947)). Ο Πηνειός, ήταν για τον Τούρκο διοικητή  προγεφύρωμα για την εκδίωξη των Ελλήνων. Η ελληνική διοίκηση, πιστή στα γαλλικά πρότυπα, εμπιστεύθηκε την οργάνωση της άμυνας στον Γάλλο Στρατηγό Vosseur(αρχηγός γαλλικής αποστολής στα υπερκείμενα του Πηνειού περάσματα Μελούνας(Β Τύρναβου) και Ρεβένι(Ν Τύρναβου), αμφότερα Δ της Λάρισας). Ο ελληνικός στρατός αποτέλεσε 3 μεραρχίες. Η 1^η, με διοικητή τον Μακρή, με στρατηγείο την Λάρισα, η 2^η, με διοικητή τον Συνταγματάρχη Γεώργιο Μαυρομιχάλη με στρατηγείο τα Τρίκαλα και η 3^η, υπό τον Συνταγματάρχη τον Θρασύβουλο Μάνο στην περιοχή Άρτας. Αρχηγός του στρατού Θεσσαλίας ορίστηκε(Διάταγμα στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως(12-25/03)) ο Διάδοχος Κων/νος, που έφθασε και ανέλαβε(17-29/03), από τον Υποστράτηγο Νικόλαο Μακρή και με αρχηγό του επιτελείου τον Συνταγματάρχη πυροβολικού Κων/νο Σαπουτζάκη και υπασπιστή τον Λοχαγό Χατζηπέτρο. Ο Διάδοχος, ήταν ο μόνος Έλληνας αξιωματικός με βαθμό Στρατηγού. Η δύναμη της Ηπείρου ήταν όπως η προαναφερόμενη, ενώ της Θεσσαλίας διπλάσια(2 μεραρχίες). Η δύναμη του στρατού Θεσσαλίας: 38.000 άνδρες, 500 ιππείς και 96 πυροβόλα. Και της Άρτας: 16.000 άνδρες και 40 πυροβόλα. Ο τακτικός τούρκικος στρατός εκστρατείας: 8 μεραρχίες πεζικού και μια ιππικού(3πλάσιες των ελληνικών). 2 από τις πεζικού διατέθηκαν στην Ήπειρο και οι 6 κύριες και η μεραρχία ιππικού στα θεσσαλικά σύνορα. Η τούρκικη μεραρχία ιππικού: 16 ίλες και 3 έφιππες πυροβολαρχίες.

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ(ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΔΟΘΗ Η ΑΦΟΡΜΗ, 03/04/1897) ΜΕΡΟΣ 2ο

Εκτός από αυτή την δύναμη, ο τούρκικος στρατός Θεσσαλίας διέθετε και γενική εφεδρεία: 10 τάγματα πεζικού, 9 πεδινές πυροβολαρχίες και 3 λόχους μηχανικού. Έτσι, η συνολική τουρκική δύναμη Θεσσαλίας ήταν 92.500 άνδρες πεζικό, 1.300 ιππείς και 186 πυροβόλα και της Ηπείρου 29.000 άνδρες με 24 πυροβόλα. Μαζί με αυτούς, ήταν και γερμανική στρατιωτική αποστολή υπό τον Γερμανό Στρατηγό von der Goltz. Αρχηγός του τούρκικου στρατού ήταν ο Ετέμ Πασάς, με σύμβουλο τον Γερμανό von Grumbkow.

ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο OTTO VON BISMARCK(1815-98), Ο 1ος ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ(πώς ενώθηκε η Γερμανία)

ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο OTTO VON BISMARCK(1815-98), Ο 1ος ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ(πώς ενώθηκε η Γερμανία)

ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο OTTO VON BISMARCK(1815-98), Ο 1^ος ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ(πώς ενώθηκε η Γερμανία)

Ο Otto Eduard Leopold, πρίγκιπας του Bismarck, Δούκας του Lauenburg, υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς Γερμανούς πολιτικούς του 19^ου αι.(01/04/1815-30/07/1898). Ως Υπουργός-Πρόεδρος της Πρωσίας(1862-90), πραγματοποίησε την ενοποίηση της Γερμανίας. Ήταν καγκελάριος της Β. γερμανικής Συνομοσπονδίας(από το 1867). Όταν ιδρύθηκε η Γερμανική Αυτοκρατορία(1871), έγινε ο πρώτος της Καγκελάριος(Reichskanzler). Γεννήθηκε στην πρωσική επαρχία του Βρανδεμβούργου, Δ του Βερολίνου. Ο πατέρας του ήταν γαιοκτήμονας και αξιωματικός του πρωσικού στρατού. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Göttingen, χωρίς ιδιαίτερες ακαδημαϊκές διακρίσεις. Ξεχώρισε για την κλίση του για το ποτό και τις μονομαχίες(πήρε μέρος σε 50 από αυτές). Ο Μπίσμαρκ έλπιζε να γίνει διπλωμάτης, αλλά διορίστηκε σε άνευ σημασίας θέσεις στο Aachen και το Potsdam,. Bismarck εκλέχτηκε(1847) αντιπρόσωπος στο νέο πρωσικό νομοθετικό σώμα. Εκεί απέκτησε φήμη βασιλόφρονα και αντιδραστικού πολιτικού, αφού υπερασπιζόταν απροκάλυπτα το θείο δικαίωμα του ηγεμόνα να κυβερνά. Στην Επανάσταση (1848), ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος Δ’, βρέθηκε σε δυσμενή θέση. Αν και αρχικά σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει ένοπλες δυνάμεις για να καταστείλει την εξέγερση, αναγκάστηκε να υποχωρήσει στις απαιτήσεις των φιλελεύθερων επαναστατών. Υποσχέθηκε Σύνταγμα, συμφώνησε ότι η Πρωσία θα έπρεπε να ενωθεί με άλλα γερμανικά έθνη και διόρισε πρωθυπουργό έναν φιλελεύθερο, τον Ludolf Camphausen. Αλλά η φιλελεύθερη νίκη κράτησε μόνο έναν χρόνο και παρότι ο βασιλιάς παρουσίασε τελικά ένα Σύνταγμα, με τα κριτήρια των επαναστατών ήταν πολύ συντηρητικό. Ο Bismarck εκλέχτηκε(1849) εκλέχθηκε στο Landtag, την κάτω Βουλή του νέου πρωσικού νομοθετικού σώματος. Σ’ αυτή την περίοδο της σταδιοδρομίας του, ο Bismarck εναντιωνόταν στην ενοποίηση της Γερμανίας, γιατί κατά τη γνώμη του, εάν πραγματοποιούνταν η Πρωσία θα έχανε την ανεξαρτησία της. Αποδέχτηκε το διορισμό του ως αντιπροσώπου της Πρωσίας στο Κοινοβούλιο της Ερφούρτης(οι αντιπρόσωποι των γερμανικών εθνών συναντιόνταν για να συζητήσουν την ενοποίησή τους), αλλά μόνο για να μπλοκάρει τις ενωτικές τους προσπάθειες. Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος διόρισε τον Μπίσμαρκ(1851) αντιπρόσωπο της Πρωσίας στη Γερμανική Συνομοσπονδία της Φρανκφούρτης. Κατά την 8ετή του παραμονή άλλαξε πολιτικές απόψεις. Ο Bismarck έγινε περισσότερο διαλλακτικός. Πείστηκε ότι η Πρωσία έπρεπε να συμμαχήσει με άλλα γερμανικά κράτη, για να περιορίσει την επιρροή της Αυστρίας. Έτσι, άρχισε σταδιακά να αποδέχεται την ιδέα ενός ενωμένου γερμανικού έθνους. Λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας του Φρειδερίκου Γουλιέλμου Δ΄, ανέβαλε ως αντιβασιλιάς ο αδελφός του Γουλιέλμος(1858). Σύντομα έκανε τον Bismarck πρεσβευτή στη Ρωσία, αυτό αποτελούσε σημαντική προαγωγή καθώς η Ρωσία ήταν ένας από τους 2 ισχυρούς γείτονες της Πρωσίας(ο άλλος ήταν η Αυστρία). Ο Bismarck έμεινε 4 χρόνια στην Πετρούπολη, όπου έγινε φίλος με τον μελλοντικό του αντίπαλο Πρίγκιπα Gorchakov. Εστάλη στην Γαλλία(Ιούνιος 1862) ως πρεσβευτής. Παρά τη μακρά του παραμονή στο εξωτερικό, ο Bismarck δεν έχασε την επαφή του με τις εξελίξεις στο εσωτερικό της Γερμανίας. Ο φίλος του Roon τον κρατούσε ενήμερο και σύντομα σχημάτισαν σταθερή πολιτική συμμαχία. Όταν πέθανε ο Γουλιέλμος Φρειδερίκος Δ΄(1861), ο αντιβασιλιάς έγινε βασιλιάς με το όνομα Γουλιέλμος Α΄. Ο νέος μονάρχης ήταν συχνά σε σύγκρουση με τη φιλελεύθερη Πρωσική Δίαιτα. Μια σοβαρή κρίση ανέκυψε(1862), όταν η Δίαιτα αρνήθηκε να εγκρίνει τα έξοδα για την προτεινόμενη αναδιοργάνωση του στρατού. Ο Γουλιέλμος πίστευε ότι ο Bismarck ήταν ο μόνος που μπορούσε να χειριστεί την κρίση, αλλά φοβόταν να διορίσει έναν πολιτικό που ήθελε να ελέγχει πλήρως τις εξωτερικές υποθέσεις. Όταν πείστηκε ότι ήταν αδύνατο να πετύχει την έγκριση των εξόδων, ανακάλεσε τον Bismarck στην Πρωσία ακολουθώντας τη συμβουλή του Roon. Ο Bismarck έγινε πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών(23/09/1862). Ήρθε αμέσως σε σύγκρουση με το νομοθετικό σώμα: εφόσον οι νομοθέτες αρνούνταν να εγκρίνουν τον προϋπολογισμό,  αποφάσισε να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τον προϋπολογισμό του 1861. Για τα επόμενα 4 χρόνια, η Πρωσία συνέλεγε φόρους με βάση τον προϋπολογισμό αυτό. Η κρίση κλιμακώθηκε(1863), όταν η Βουλή πέρασε ένα ψήφισμα με το οποίο ζητούσε από το βασιλιά να απομακρύνει τον Bismarck. Αντ' αυτού, ο Γουλιέλμος διέλυσε τη Δίαιτα. Εν συνεχεία, ο Bismarck εξέδωσε διάταγμα με το οποίο περιοριζόταν η ελευθερία του Τύπου. Παρά, όμως, τις προσπάθειες του να κρατήσει τους πολιτικούς του αντίπαλους στο περιθώριο, παρέμεινε ελάχιστα δημοφιλής. Στις εκλογές(Οκτώβριος 1863), οι υποστηρικτές του Bismarck είχαν φτωχά αποτελέσματα, ενώ η Φιλελεύθερη Συμμαχία πήρε τα 2/3 των εδρών. Το κοινοβούλιο εξακολούθησε να δείχνει δυσπιστία προς τον Bismarck, όμως ο βασιλιάς τον διατήρησε στη θέση του επειδή φοβόταν τους φιλελεύθερους. Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ  Πριν την ενοποίηση, η Γερμανία αποτελούνταν από μία πριγκιπάτα με χαλαρούς δεσμούς. Ο Μπίσμαρκ είχε καθοριστικό ρόλο στην ένωσή τους σε ένα κράτος. Στην πρώτη του ομιλία ως Πρωθυπουργός, αναφέρθηκε ως εξής στη γερμανική ενοποίηση: «τα μεγάλα ζητήματα της εποχής μας δε θα κριθούν με ομιλίες και ψηφίσματα των πλειοψηφιών(αυτό ήταν το μεγάλο λάθος, 1848-9), αλλά με σίδερο και αίμα». Ο Bismarck απέρριπτε τις φιλελεύθερες μεθόδους(1848) και την ιδέα της συμμετοχής της Αυστρίας στη δημιουργία της ενωμένης Γερμανίας. Επιθυμούσε να κάνει την Πρωσία το κυρίαρχο συστατικό του έθνους και προτιμούσε να περιορίσει την αυστριακή επιρροή. Όταν ο Φρειδερίκος Ζ΄ της Δανίας πέθανε(Νοέμβριος 1863) ο Bismarck βρέθηκε αντιμέτωπος με μία διπλωματική κρίση: τα δουκάτα του Schleswig and του Holstein διεκδικούνταν τόσο από το νέο βασιλιά της Δανίας όσο και από έναν Γερμανό Δούκα. Οι Δανοί έδειξαν υπερβολική εμπιστοσύνη στις στρατιωτικές τους ικανότητες και επέμειναν να προσαρτήσουν τα 2 δουκάτα. Σύντομα, οδηγήθηκαν σε πόλεμο εναντίον της Πρωσίας και της Αυστρίας. Μετά τη νίκη τους (Αύγουστος 1865), οι 2 χώρες υπέγραψαν τη συμφωνία του Gastein, σύμφωνα με την οποία η Πρωσία έπαιρνε το Schleswig και η Αυστρία το Holstein. Όμως η Αυστρία(1866) ζήτησε να επανεξεταστεί το ζήτημα του Schleswig-Holstein. Ο Bismarck, που επιθυμούσε την ανοικτή σύγκρουση με την Αυστρία, χρησιμοποίησε αυτή την πρόφαση για να εισβάλει και να καταλάβει το Holstein. Σύντομα ξέσπασε ο Αυστροπρωσικός πόλεμος. Η Πρωσία ήταν καλά προετοιμασμένη καθώς ο στρατός είχε αναδιοργανωθεί και ο αριθμός των ανδρών είχε αυξηθεί. Προς έκπληξη της υπόλοιπης Ευρώπης, η Πρωσία κέρδισε την καθοριστική μάχη του Königgrätz. Σύμφωνα με τη συνθήκη της Πράγας(1866) που ακολούθησε η Γερμανική Συνομοσπονδία διαλύθηκε. Η Πρωσία προσάρτησε το Schleswig, το Holstein, τη Φρανκφούρτη, το Ανόβερο, την Hesse-Kassel και το δουκάτο του Nassau. Η Αυστρία δήλωσε ότι δε θα αναμιγνυόταν στις γερμανικές υποθέσεις. Εν συνεχεία, δημιουργούνταν η Β. Γερμανική συνομοσπονδία στη οποία προσχώρησαν η Πρωσία και άλλα γερμανικά κράτη. Ουσιαστικά, η Συνθήκη της Πράγας επιβεβαίωνε την πρωσική ηγεμονία στο γερμανικό χώρο. Οι στρατιωτικές αυτές επιτυχίες αύξησαν σημαντικά τη δημοτικότητα του Bismarck. Οι φιλελεύθεροι υπέστησαν σοβαρή ήττα(εκλογές 1866). Το νέο νομοθετικό σώμα ήταν αρκετά πιο συντηρητικό και ευνοϊκά διατεθειμένο έναντι του Bismarck. Έτσι, επικύρωσε αναδρομικά τους προϋπολογισμούς των 4 προηγούμενων χρόνων, που το προηγούμενο κοινοβούλιο είχε αρνηθεί να εγκρίνει. Οι νίκες της Πρωσίας ανησύχησαν τον Ναπολέοντα Γ', που έβλεπε την Πρωσία ως απειλή για τη στρατιωτική πρωτοκαθεδρία της Γαλλίας στην Ευρώπη. Από την άλλη μεριά, ο Bismarck θεωρούσε ότι η εχθρότητα της Γαλλίας θα μπορούσε να διευκολύνει τη γερμανική ενοποίηση. Αφορμή για τον πόλεμο έδωσε η διαδοχή του ισπανικού θρόνου. Η γαλλική επιρροή στην Ιβηρική, ανέκαθεν υπήρξε σημαντική και οι Γάλλοι πολιτικοί παρακολουθούσαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στα Δ τους σύνορα. Έτσι όταν ο ισπανικός θρόνος προσφέρθηκε στο Γερμανό πρίγκιπα Λεοπόλδο του Hohenzollern-Sigmaringen(1870), ο Ναπολέων το θεώρησε ως απειλή για τα γαλλικά συμφέροντα και ζήτησε διαβεβαιώσεις ότι κανένα μέλος του οίκου των Hohenzollern δε θα γινόταν βασιλιάς στην Ισπανία. Οι σχέσεις των 2 χωρών επιδεινώθηκαν περαιτέρω με τη διαρροή στον Τύπο μιας συζήτησης ανάμεσα στο βασιλιά Γουλιέλμο και το γάλλο πρεσβευτή, γνωστή ως «τηλεγράφημα της Ems». Αργότερα, έγινε γνωστό ότι το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος είχε αλλοιωθεί από τον ίδιο τον Bismarck. Ο πόλεμος κηρύχθηκε από τη Γαλλία 5 μέρες μετά τη δημοσίευση του τηλεγραφήματος (19/07/1870). Ο πρωσικός στρατός ήταν καλύτερα εξοπλισμένος και οπλισμένος, ενώ υπερείχε ελαφρά αριθμητικά. Στην πιο καθοριστική μάχη του πολέμου, στο Sedan, οι Πρώσοι και οι σύμμαχοι τους επικράτησαν και αιχμαλώτισαν τον Γάλλο αυτοκράτορα. Στη συνθήκη της Φρανκφούρτης οι Γάλλοι αναγκάστηκαν να πληρώσουν σημαντικές πολεμικές αποζημιώσεις. Ο πιο σκληρός όρος: η Γαλλία έχανε την Αλσατία και μέρος της Λωρραίνης. Αυτός ο εδαφικός ακρωτηριασμός δημιούργησε έναν πικρόχολο γαλλικό ρεβανσισμό έναντι της Γερμανίας, που συνεισέφερε σημαντικά στην έκρηξη του Α’ ΠΠ. Πιστεύεται ότι ο Bismarck είχε διαισθανθεί τις δυσκολίες που θα γεννούσε η προσάρτηση αυτών των εδαφών και η αφομοίωση των πληθυσμών τους και συναίνεσε μόνο μετά από έντονες πιέσεις του στρατιωτικού επιτελείου. Ενώ οι εχθροπραξίες συνεχίζονταν, ο Bismarck κινήθηκε ταχύτατα για να επιτύχει την ενοποίηση της Γερμανίας. Διαπραγματεύθηκε με αντιπροσώπους των κρατών της Ν. Γερμανίας, προσφέροντας τους ειδικές παραχωρήσεις για να συμφωνήσουν. Οι διαπραγματεύσεις πέτυχαν και ο Γουλιέλμος ανακηρύχθηκε «Γερμανός Αυτοκράτορας»(18/01/1871) στην Αίθουσα των Καθρεπτών των Βερσαλλιών. Η Γερμανική Αυτοκρατορία είχε ομοσπονδιακό χαρακτήρα: καθένα από τα 25 κράτη (βασίλεια, δουκάτα, πριγκιπάτα και ελεύθερες πόλεις) διατηρούσε έναν βαθμό αυτονομίας. Ο βασιλιάς της Πρωσίας ως Γερμανός Αυτοκράτορας δεν είχε επικυριαρχία στο σύνολο της Γερμανίας, αλλά ήταν(θεωρητικά) 1^ος μεταξύ ίσων. Είχε όμως 2 κρίσιμα προνόμια: την προεδρεία του Bundesrat και το κυρίως το δικαίωμα να διορίζει τον Καγκελάριο. Είναι ακόμα αντικείμενο ιστορικής διαμάχης το αν ο πόλεμος ήταν υπολογισμένο αποτέλεσμα των πολιτικών δολοπλοκιών του Bismarck ή άλλων παραγόντων(π.χ. η φιλοπόλεμη γαλλική κοινή γνώμη, η πολιτική κύρους του Ναπολέοντα κ.ά.). Πάντως, η νίκη εναντίον της Γαλλίας και, κυρίως, η ενοποίηση της Γερμανίας είναι τα σημαντικότερα επιτεύγματα του Πρώσου πολιτικού. Ο Bismarck έγινε καγκελάριος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας(Reich), αμέσως μετά την ίδρυση του(1871). Διατήρησε τις θέσεις που κατείχε στο πρωσικό κράτος (Πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών). Έτσι διατηρούσε πλήρη έλεγχο της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Ένας από τους κύριους στόχους του ήταν η μείωση της επιρροής της Καθολικής Εκκλησίας στη Γερμανία. Η Πρωσία, με την εξαίρεση της Ρηνανίας, και τα περισσότερα B. γερμανικά κράτη ήταν έντονα προτεσταντικά, αλλά πολλοί καθολικοί ζούσαν στη Ν. Γερμανία, ειδικά στη Βαυαρία. Το 1/3 των Γερμανών κατοίκων ήταν Καθολικοί. Ο Bismarck πίστευε ότι η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ήταν πολύ ισχυρή πολιτικά και τον ανησυχούσε η ίδρυση του Καθολικού Κόμματος του Κέντρου(1870). Ξεκίνησε πολιτική εκστρατεία εναντίον της Καθολικής Εκκλησίας(Kulturkampf ή πολιτισμικός αγώνας). Το Καθολικό τμήμα του Πρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών καταργήθηκε(1871). Οι Ιησουΐτες εξορίστηκαν από τη Γερμανία(1872), ενώ ο Bismarck ευνοούσε την άνοδο του Λουθηρανισμού. Εγκρίθηκαν πιο αυστηροί αντικαθολικοί νόμοι που επέτρεπαν στην κυβέρνηση να επιβλέπει τη μόρφωση των Καθολικών ιερέων(1873). Αλλά αυτές οι προσπάθειες απλώς ενίσχυσαν το Κόμμα του Κέντρου. Ο Bismarck εγκατέλειψε(1878) τον πολιτισμικό αγώνα, μία από τις σημαντικότερες πολιτικές αποτυχίες του. Το 1873 ξεκίνησε η Μακρά Ύφεση ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης του Χρηματιστηρίου της Βιέννης. Για 1^η φορά για πολλά χρόνια, η γερμανική οικονομία βρέθηκε σε κρίση. Για να βοηθήσει τη βιομηχανία, ο Bismarck εγκατέλειψε το ελεύθερο εμπόριο και έβαλε προστατευτικούς δασμούς. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, από οικονομικής και πολιτικής άποψης: το Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα, μέχρι τότε ο κύριος πολιτικός σύμμαχος του Bismarck τον εγκατέλειψαν γιατί διαφωνούσαν με τη θέσπιση δασμών. Πλέον στράφηκε προς τους συντηρητικούς για πολιτική υποστήριξη. Μετά την επιρροή της Καθολικής Εκκλησίας, 2 προβλήματα τον απασχολούσαν. Οι μειονότητες, καθώς ο Γερμανός καγκελάριος ήθελε να αποφύγει τα προβλήματα της Αυστροουγγαρίας. Οι μειονότητες της Αυτοκρατορίας βρίσκονταν κυρίως στα σύνορα: οι Δανοί στο Β, οι Γάλλοι στη Δ και οι Πολωνοί στη Α. Παρότι ο Bismarck δεν ήταν προκατειλημμένος εναντίον των Πολωνών(μιλούσε πολωνικά) ακολούθησε ιδιαίτερα σκληρή πολιτική εναντίον των Πολωνών της Πρωσίας και συνέτεινε στην ένταση των σχέσεων μεταξύ Πολωνών και Γερμανών. Το 2^ο πρόβλημα: το σοσιαλιστικό κίνημα και συγκεκριμένα το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Θέσπισε(1878) μια σειρά αντι-σοσιαλιστικών νόμων. Οι σοσιαλιστικές οργανώσεις και συγκεντρώσεις απαγορεύονταν, καθώς και η κυκλοφορία σοσιαλιστικών κειμένων. Οι ηγέτες των σοσιαλιστών συνελήφθησαν και δικάστηκαν. Αλλά, το σοσιαλιστικό κίνημα εξακολούθησε να κερδίζει υποστήριξη και μάλιστα αύξησε τις έδρες του στο Reichstag(οι υποψήφιοι του κόμματος παρουσιάζονταν ως ανεξάρτητοι). Ο Καγκελάριος προσπάθησε να μειώσει την απήχηση του σοσιαλισμού προσφέροντας ανταλλάγματα στην εργατική τάξη. Πραγματοποίησε μια σειρά πατερναλιστικών κοινωνικών μεταρρυθμίσεων-η 1^η μορφή κράτους πρόνοιας στην Ευρώπη-. Ασφάλεια υγείας, ασφάλεια από ατυχήματα και αναπηρίες και συντάξεις. Ο  Bismarck προσπάθησε να περιορίσει την εργασία παιδιών και γυναικών, διαδεδομένη στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. Παρόλα αυτά, η εργατική τάξη παρέμεινε επιφυλακτική έναντι του. Κύριος στόχος της εξωτερικής πολιτικής του Bismarck ήταν η διατήρηση του status quo στην Ευρώπη, γιατί έτσι εξασφαλιζόταν η γερμανική υπεροχή. Η κύρια απειλή ήταν ο γαλλικός ρεβανσισμός, καθώς οι Γάλλοι επιθυμούσαν να εκδικηθούν για την απώλεια της Αλσατίας και της Λωρραίνης. Έτσι, ο Bismarck προσπάθησε να απομονώσει τη Γαλλία, ενώ διατηρούσε καλές σχέσεις με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Σύμφωνα με μία αποφθεγματική του ρήση: «Πάντα να προσπαθείς να είσαι ο ένας από τους τρεις σε έναν κόσμο πέντε δυνάμεων.» Συνεπής με τις ιδέες του, δεν επιδίωξε ισχυρό πολεμικό στόλο ή αποικιακή αυτοκρατορία για να μην προκαλέσει τη Βρετανία(οι διάδοχοι του επιδίωξαν και τα 2 με καταστροφικές συνέπειες). Προσέφερε συνθήκη φιλίας στην Αυστροουγγαρία και τη Ρωσία(1872), σχηματίζοντας τη Λίγκα των 3 Αυτοκρατόρων ή Dreikaiserbund. Διατήρησε καλές σχέσεις με την Ιταλία. Μία σοβαρή κρίση προέκυψε στις ευρωπαϊκές σχέσεις(τέλη δεκαετίας 1870). Μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο(1877-8), η Ρωσία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπέγραψαν τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, με την οποία δημιουργούνταν ένα εξαιρετικά μεγάλο βουλγαρικό βασίλειο. Καθώς οι Ευρωπαίοι πίστευαν(λανθασμένα) ότι η Βουλγαρία θα ήταν προτεκτοράτο της Ρωσίας φοβόντουσαν ότι η δημιουργία του νέου βασιλείου ανέτρεπε την ισορροπία δυνάμεων υπέρ της Ρωσίας. Γι’ αυτό συγκλήθηκε το συνέδριο του Βερολίνου, στο οποίο υπογράφτηκε η Συνθήκη του Βερολίνου, όπου στη θέση της μεγάλης Βουλγαρίας του Αγίου Στεφάνου δημιουργούνταν η Α. Ρωμυλία και μία σημαντικά μικρότερη Βουλγαρία. Καθώς, η Γερμανία άσκησε πιέσεις στη Ρωσία για την αναθεώρηση της συνθήκης(ο Bismarck ήταν ο ιθύνων νους πίσω από το Συνέδριο του Βερολίνου), οι ρωσογερμανικές σχέσεις μπήκαν σε περίοδο κρίσης. Τα προβλήματα εντάθηκαν περισσότερο λόγω της προστατευτικής πολιτικής της Γερμανίας. Έτσι, η Λίγκα των 3 Αυτοκρατόρων αποσυντέθηκε. Ο Bismarck στράφηκε στην Αυστροουγγαρία με την οποία υπέγραψε τη Διπλή Συμμαχία(1879), η οποία μετατράπηκε στην Τριπλή Συμμαχία(1882) με την προσθήκη της Ιταλίας. Οι προσπάθειες του Bismarck να επαναπροσεγγίσει τη Ρωσία δεν είχαν αίσιο τέλος. Η Λίγκα των 3 Αυτοκρατόρων αναδημιουργήθηκε(1881), αλλά γρήγορα κατέρρευσε πάλι. Ο Μπίσμαρκ άλλαξε την πολιτική του σχετικά με τις αποικίες(τέλη δεκαετίας 1870). Έτσι η Γερμανία συμμετείχε στον αποικιακό διαμελισμό της Αφρικής(δεκαετία 1880). Πήρε το Τόγκο, το Καμερούν, τη Γερμανική Α. Αφρική(σήμερα στη θέση της υπάρχουν η Ρουάντα, το Μπουρούντι και η Τανζανία) και τη Γερμανική ΝΔ Αφρική(σημ. Ναμίμπια). Ο Γουλιέλμος Α' πέθανε(1888) και τη θέση του πήρε ο γιος του Φρειδερίκος Γ΄. Ο νέος μονάρχης όμως, βασίλευσε μόνο 3 μήνες πριν πεθάνει από καρκίνο. Ο νέος βασιλιάς ήταν ο γιος, Γουλιέλμος Β΄. Αυτός  διαφωνούσε με τον Bismarck σε θέματα εσωτερικής πολιτικής-δε συμφωνούσε με τον ακραίο αντισοσιαλισμό του καγκελάριου- και εξωτερικής πολιτικής, όπου είχε μεγαλύτερες φιλοδοξίες από την απλή διατήρηση του status quo. Το σημαντικότερο όμως, εμπόδιο στη συνεργασία του με τον Bismarck: ο Γουλιέλμος ήθελε να αναλάβει προσωπικά τη διακυβέρνηση του κράτους και δεν ανεχόταν τις πρωτοβουλίες του 40 γηραιότερου του Bismarck. Ο οποίος παραιτήθηκε(1890) σε ηλικία 75 ετών. Μετά το θάνατο της γυναίκας του(1894), μετακόμισε στο Friedrichsruh κοντά στο Αμβούργο, περιμένοντας μάταια να τον ανακαλέσουν στην πολιτική. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, αφοσιώθηκε στη συγγραφή των απομνημονευμάτων του. Πέθανε το 1898.

ΓΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΣΕΛΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ(

ΓΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΣΕΛΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ(αφού οι 1οι την έκλεψαν, για να ανταγωνιστούν τους δεύτερους, κ.ά. Ευρωπαίους στην κλοπή αρχαιοτήτων· αυτό είναι ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ευρωπαϊκός «πολιτισμός», αν δεν ληφθεί υπόψη η ελληνική κληρονομία. Απάντηση στο ποιος είναι Ευρωπαίος και πολιτισμένος, καθώς και στους αθωωθέντες Γερμανούς…)

ΓΑΛΛΟΙ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΣΕΛΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ(αφού οι 1^οι την έκλεψαν, για να ανταγωνιστούν τους δεύτερους, κ.ά. Ευρωπαίους στην κλοπή αρχαιοτήτων· αυτό είναι ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ευρωπαϊκός «πολιτισμός», αν δεν ληφθεί υπόψη η ελληνική κληρονομία. Απάντηση στο ποιος είναι Ευρωπαίος και πολιτισμένος, καθώς και στους αθωωθέντες Γερμανούς…)

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΠΥΡΑΡΙΑΣ(ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ Ο HITLER, ΣΕ ΦΥΛΑΚΙΣΗ 5 ΕΤΩΝ)

Κυριακή, 1 Απριλίου 2012

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΠΥΡΑΡΙΑΣ(ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ Ο HITLER, ΣΕ ΦΥΛΑΚΙΣΗ 5 ΕΤΩΝ)

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΠΥΡΑΡΙΑΣ(ΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ Ο HITLER, ΣΕ ΦΥΛΑΚΙΣΗ 5 ΕΤΩΝ)

Ως «Πραξικόπημα της Μπυραρίας»(γερμανικά Hitler-Ludendorff-Putsch) έμεινε στην ιστορία η προσπάθεια του Adolf Hitler να καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία(08 και 09/11/1923). Το πραξικόπημα απέτυχε παταγωδώς, αλλά έκανε γνωστό τον εμπνευστή του, εντός  και εκτός Γερμανίας. Τη δεκαετία του '20 η πολιτική κατάσταση στη Γερμανία ήταν χαοτική. Η «Δημοκρατία της Βαϊμάρης» ήταν δέσμια των άκρων, με κύριο χαρακτηριστικό της την ακυβερνησία. Η χώρα ήταν η μεγάλη ηττημένη του Α’ ΠΠ και οι νικητές πίεζαν για την καταβολή των πολεμικών επανορθώσεων, σε μία περίοδο που ο πληθωρισμός και η ανεργία «βασίλευαν». Σύμφωνα με την Συνθήκη των Βερσαλλιών, η Γερμανία επωμίστηκε όλα τα βάρη του «Μεγάλου Πολέμου». Γαλλία και  Βρετανία παρουσίασαν στην Γερμανία(Απρίλιος 1921) τις αξιώσεις τους για την καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων(33 δις $ 1921). Ο αντίκτυπος αυτής της απαίτησης: προκάλεσε την εμφάνιση πληθωρισμού με πρωτόγνωρους ρυθμούς στην γερμανική οικονομία. Η αξία του γερμανικού μάρκου κατέρρευσε, αφού μέχρι την ανακοίνωση των αξιώσεων των νικητριών δυνάμεων 1 $ ΗΠΑ ισοδυναμούσε με 4 μάρκα και αμέσως μετά η ισοτιμία έφθασε το 1 US $ σε 75 μάρκα για να πέσει στο 1 US $ = 400 μάρκα(1922). Η γερμανική κυβέρνηση ζήτησε μια ανάπαυλα στην εκτέλεση των πληρωμών, για να διευθετήσει τον τρόπο καταβολής των αποζημιώσεων χωρίς να καταβαραθρωθεί η οικονομία της.