Όταν ξέσπασε ο Α’ Ενετουρκικός Πόλεμος, το 1466, οι Βενετοί προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους στην Πελοπόννησο, αλλά ηττήθηκαν. Τότε, μη διαθέτοντες σοβαρές χερσαίες δυνάμεις αποφάσισαν να πλήξουν τους Τούρκους με τον στόλο τους. Ο ενετικός στόλος, υπό τον Πέτρο Μοτσένιγο, διαθέτων 100 περίπου γαλέρες, έπλευσε αρχικά στη Μεθώνη. Από εκεί παρέλαβε 1.000 περίπου Στρατιώτες, τους περίφημους Έλληνες ελαφρούς ιππείς και ανοίχτηκε στο Αιγαίο με σκοπό να καταστρέψει «παν το τουρκικόν».
Ο υποπλοίαρχος μιας ενετικής γαλέρας, ο Κοριολανός Κιππίκος, περιγράφει τους Στρατιώτες ως «άνδρες μεγάθυμους και ικανούς προς πάσαν ανδρείαν επιχείρησιν. Ούτοι δι’ αιφνιδίων επιδρομών τοσούτων έφθειραν την υπό τους Τούρκους Πελοπόννησον, ώστε μεταποίησαν το μέρος τούτο εις αληθή ερημίαν…Φέρουσιν ασπίδα, σπάθη και λόγχη, ολίγοι θωράκιον και οι πλείστοι βαμβάκινον θώρακα δι’ ου υπερασπίζονται κατά των εχθρικών κτυπημάτων. Ανδρειότεροι πάντων είναι οι εν Ναυπλίω, πόλη κείμενη εν τη χώρα των Αργείων».