Ένας
από τους 12 Αποστόλους, που διαδέχθηκε τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, όταν
αυτός μετά την προδοσία του Κυρίου αυτοκτόνησε. Η μνήμη του εορτάζεται
στις 9 Αυγούστου από την Ορθόδοξη Εκκλησία και στις 14 Μαΐου από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Την ημέρα αυτή γιορτάζει ο Ματθίας.
Σύμφωνα
με τις Πράξεις των Αποστόλων (α’ 23-26), ο Ματθίας εκλέχτηκε ως
διάδοχος του Ιούδα με κλήρο από τους 11 μαθητές του Χριστού, με προτροπή
του Πέτρου. Σύμφωνα με την παράδοση κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία και την Αιθιοπία (σημερινή Γεωργία).
Για τον θάνατό του Απόστολου Ματθία, που επισυνέβη γύρω στο 80 μ.Χ, υπάρχουν τρεις εκδοχές:
Λιθοβολήθηκε στην Αιθιοπία (σημερινή Γεωργία) από ειδωλολάτρες.
Λιθοβολήθηκε από Ιουδαίους στην Ιερουσαλήμ και στη συνέχεια αποκεφαλίστηκε.
Πέθανε σε βαθύ γήρας στην Ιερουσαλήμ.
Τμήματα των λειψάνων του Απόστολου Ματθία βρίσκονται στο ναό της Αγίας Μαρίας Ματζόρε στη Ρώμη και στη Μονή Κύκκου της Κύπρου.
Στη
Δυτική Χριστιανοσύνη, ο Απόστολος Ματθίας είναι προστάτης των
επιπλοποιών, των ραφτάδων, των αλκοολικών και των πασχόντων από ευλογιά.
Απολυτίκιον
Θείω
Πνεύματι, κεκληρωμένος, συνεπλήρωσας, των Αποστόλων, την δωδεκάριθμον
φάλαγγα ένδοξε, μεθ' ων κηρύξας του Λόγου την κένωσιν, εθαυμαστώθης
Ματθία Απόστολε. Αλλά πρέσβευε, δοθήναι τοις σε γεραίρουσι, πταισμάτων
ιλασμόν και μέγα έλεος.
Ήρωας
της Ελληνικής Επανάστασης από το Σούλι. Έδρασε κυρίως στη Δυτική Στερεά
Ελλάδα και χαρακτηρίζεται από τους ιστορικούς ως μία από τις πιο αγνές
μορφές του Αγώνα.
Ο Μάρκος Μπότσαρης γεννήθηκε στο Σούλι το 1790
και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Κίτσου Μπότσαρη (1754-1813), ηγετικής
μορφής της φάρας των Μποτσαραίων. Μετά την κατάληψη του Σουλίου από τον
Αλή Πασά το 1803 και τις διώξεις των Σουλιωτών
που ακολούθησαν, κατέφυγε με τον πατέρα του και άλλους συμπατριώτες του
πρώτα στην Πάργα και στη συνέχεια στην Κέρκυρα. Εκεί εντάχθηκε στο
«Αλβανικό Σύνταγμα», που είχαν συγκροτήσει οι Γάλλοι κι έφθασε μέχρι το
βαθμό του εκατόνταρχου.
Ως «Ματς του θανάτου» έμεινε στην ιστορία η ποδοσφαιρική συνάντηση, που διεξήχθη στο γερμανοκρατούμενο Κίεβο στις 9 Αυγούστου
1942, μεταξύ Γερμανών στρατιωτών και μιας ομάδας Ουκρανών αρτοποιών. Οι
Ουκρανοί νίκησαν, αλλά αντιμετώπισαν την εκδικητική μανία των Γερμανών
κατακτητών. Με την ιστορία αυτή μεγάλωσαν γενιές και γενιές σοβιετικών
πολιτών, αλλά σήμερα η ορθότητά της αμφισβητείται από Ουκρανούς
ιστορικούς και αυτόπτες μάρτυρες του γεγονότος.
Βρισκόμαστε στο 1941, τρίτη χρονιά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Χίτλερ έχει εξαπολύσει την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα»
κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Το ανατολικό μέτωπο καταρρέει, ο «Κόκκινος
Στρατός» υποχωρεί, το Κίεβο πέφτει στα χέρια των ναζί και οι
ποδοσφαιρικές ομάδες διαλύονται. Ορισμένοι από τους παίχτες των δύο
ομάδων της πόλης, Δυναμό και Λοκομοτίβ, εξαναγκάζονται να δουλεύουν σ’
ένα επιταγμένο φούρνο. Η σκλαβιά δεν τους λυγίζει, οι κακουχίες δεν τους
πτοούν και ιδρύουν ποδοσφαιρική ομάδα με το όνομα «Σταρτ». Γρήγορα, η
φήμη τους φθάνει στα αυτιά των κατακτητών και των συνεργατών τους, που
έχουν φτιάξει τη δική τους ομάδα. Η «Φλάκελφ», όπως είναι το όονομά της,
αποτελείται κυρίως από Γερμανούς στρατιώτες, που επανδρώνουν το
αντιεροπορικό πυροβολικό του Κιέβου.
Η μεγάλη σύγκρουση δεν αργεί να έρθει. Το ραντεβού κλείνεται για τις 9 Αυγούστου
του 1942. Η μάχη, όμως, είναι άνιση. Το κοινό επιλεγμένο, παραληρεί
υπέρ των 11 λεβεντόκορμων ξανθών, που θέλουν να αποδείξουν την
ανωτερότητα της Αρίας φυλής. Ο διαιτητής, ένας νεαρός SS, μεροληπτεί
σαφώς υπέρ της Φλάκελφ. Όμως, οι ρακένδυτοι σκλάβοι της «Σταρτ» κλείνουν
το ημίχρονο προηγούμενοι με 3-1. Στα αποδυτήρια ένας καλοντυμένος
κύριος τους απειλεί με ευγενικό τρόπο ότι πρέπει να χάσουν. Δεν
πτοούνται και το σφύριγμα της λήξης τους βρίσκει θριαμβευτές με 5-3.
Η
τύχη τους, όμως, είναι προδιαγεγραμμένη. Οι κατακτητές δεν συγχωρούν.
Οι περισσότεροι βασανίζονται μέχρι θανάτου και αφήνουν την τελευταία
τους πνοή σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μόνο ένα μνημείο, που
ανήγειρε στο Κίεβο ο συμπολίτης τους πρώην πρόεδρος της Σοβιετικής
Ένωσης Λεονίντ Μπρέζνιεφ, θυμίζει τη θυσία τους.
Μετά την
κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, ιστορικοί και δημοσιογράφοι
(Χοτσαρένκο, Χίντα, Κουζμίν κ.ά.α) της ανεξάρτητης πλέον Ουκρανίας,
άρχισαν να ερευνούν το περιστατικό και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι
επρόκειτο για ένα προπαγανδιστικό κόλπο των σοβιετικών, που σκοπό είχε
την ανύψωση του ηθικού των πολιτών. Ερευνώντας αρχεία και
συμβουλευόμενοι αυτόπτες μάρτυρες, διαπίστωσαν ότι οι παίκτες της
«Σταρτ» ούτε απειλήθηκαν στο ημίχρονο, ούτε ο διαιτητής ήταν μέλος των
SS. Μάλιστα, οι ηττημένοι Γερμανοί αναγνώρισαν ιπποτικά την ήττα τους
και συνεχάρησαν τους αντιπάλους του.
Σύμφωνα με τον ιστορικό
Βολοντιμίρ Χίντα, τα ματς αυτού του τύπου ήταν ρουτίνα στην κατεχόμενη
Ουκρανία και τις περισσότερες φορές κέρδιζαν οι Ουκρανοί (60 νίκες,
έναντι 36 των Γερμανών και 15 ισοπαλιών). Βέβαια, δέκα μέρες αργότερα
εννέα παίκτες της «Σταρτ» συνελήφθησαν και οι περισσότεροι από αυτούς
εκτελέστηκαν ή πέθαναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, επειδή ήταν πράκτορες
της NKVD (προδρόμου της KGB), σύμφωνα με τις κατοχικές αρχές.
Άλλη
μια χρυσή εφεδρεία του συστήματος μετά τον Ποτάμη, το κόμμα Λαφαζάνη.
Σε ζωντανή κάλυψη από σύσσωμο το νταβατζήδικο, που τώρα φορά κόκκινη
προβιά αφού οι νεοναζιστικές και οι «απολιτίκ» δεν τους κάθησαν. Όλο το
συφερτό που καταλήστευσε την Ελλάδα επί δεκαετίες βέβαια, δεν θέλει
απλώς να υπονομεύσει την κυβέρνηση εν όψει του νομοσχεδίου για την
διαφθορά και τις αλλαγές στον τηλεοπτικό χάρτη.
Παραμένουν προσηλωμένοι σε αυτό που σχεδίασαν και εκτέλεσαν με τον
εγκληματία Παπανδρέου και συνέχισαν οι Σαμαροβενιζέλοι: Την έξοδο της
χώρας από την ΕΕ και την επιστροφή σε κατοχική δραχμή, με χρέος στο
βρετανικό δίκαιο.
«Υπάρχουν δύο πιθανές εξελίξεις: Αν το
αποτέλεσμα επαληθεύει την υπόθεση, θα έχεις κάνει μια μέτρηση. Αν το
αποτέλεσμα δεν συμφωνεί με την υπόθεση, τότε θα έχεις κάνει μια
ανακάλυψη.»*
‘Ενας εκ των τελευταίων μεγάλων φυσικών του αιώνα του, μια μεγαλοφυΐα
στην δημιουργία θεωριών και απαράμιλλος στη δημιουργία κομψών
πειραμάτων.
Πολλοί πιστεύουν ότι αν ο 19ος αιώνας ήταν ο αιώνας της χημείας, ο
20ός ήταν ο αιώνας της φυσικής. Η επιστήμη της φυσικής υποστήριξε την
ανάπτυξη εφαρμογών τεράστιας σημασίας, όπως η ιατρική απεικόνιση, οι
πυρηνικοί αντιδραστήρες, η βόμβα σχάσης και οι βόμβες υδρογόνου, το
ραδιόφωνο και η τηλεόραση, τα transistors, οι υπολογιστές και τα λέιζερ.
Η φυσική γνώση αυξήθηκε τόσο γρήγορα μετά από το 1900 ώστε η θεωρία και
το πείραμα διαιρέθηκαν σύντομα σε ξεχωριστές ειδικότητες.
Του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη
αρχιτέκτονα
Στις 7-8-2015 έγινε στον Πολύγυρο μια εξαιρετική βιβλιοπαρουσίαση,
με αλήθειες για το χθες και το σήμερα! Συντελεστές ο συγγραφέας Θανάσης
Μπαντές και οι παρουσιαστές Θανάσης Χριστιανός (φιλόλογος) και Μανώλης
Πλούσος (ιστορικός). Τίτλος του βιβλίου «Ο Θουκυδίδης, ο πόλεμος και η
Πολιτική».
Ο Θουκυδίδης με την εξιστόρηση των γεγονότων, πριν από 2500 περίπου χρόνια, έμοιαζε να κάνει πολιτική ανάλυση στα σημερινά
γεγονότα. Η δύναμη της ισχύος όσων διαφέντευαν τις τότε «συμμαχίες», η
επιβολή δυσβάσταχτων φόρων από τους ισχυρούς Αθηναίους στους πλέον
αδύναμους, οι απειλές με εξόντωση όσων αντιδρούσαν στην καταβολή τους
(περίπτωση Μυτιλήνης), η φριχτή σφαγή των αρρένων Μηλίων το 416-415 π.Χ…
ΠΟΡΙΣΜΑ – ΚΟΛΑΦΟΣ: ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΟΙΚΟ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ
Λίγες ημέρες προτού συμπληρωθεί ένας χρόνος από την ανακοίνωση των
σπουδαίων ευρημάτων στην Αμφίπολη, επιστημονικό πόρισμα αποκαλύπτει πως
το μνημείο ουδεμία σχέση έχει με το βασιλικό Οίκο των Μακεδόνων και πως
χρονολογείται στα ύστερα ελληνιστικά χρόνια.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «η Αυγή», η έκθεση αυτοψίας που πραγματοποίησαν έγκριτοι αρχαιολόγοι με πολυετή ανασκαφική
εμπειρία στη Μακεδονία, καταδεικνύει πως η χρονολόγηση του μνημείου
διολισθαίνει από τον 4ο π.Χ αιώνα στους ύστερους ελληνιστικούς χρόνους,
κοινώς το β’ μισό του 2ου – 1ου αιώνα π.Χ. Κάτι που έρχεται σε πλήρη
αντίθεση με αυτό που οραματιζόταν η προηγούμενη κυβέρνηση πως τάχα ο
τάφος της Αμφίπολης έκρυβε τον διάσημο νεκρό μακεδονικής βασιλικής
οικογένειας.
Όπως ανέφερε ο αναπληρωτής υπουργός, Νίκος Ξυδάκης, «η έκθεση προέκυψε
μετά την αυτοψία στον αρχαιολογικό χώρο και το Μουσείο της Αμφίπολης που
πραγματοποίησε στις 30 Μαϊου κλιμάκιο του υπουργείου Πολιτισμού».
Η αυτοψία είναι εύγλωττη ως προς το θέμα της κεραμικής και των κινητών
ευρημάτων της ανασκαφής αφού, όπως γράφει η «Αυγή» οι ζωγραφικές
παραστάσεις των μαρμάρινων επιστυλίων που βρέθηκαν στο δεύτερο χώρο του
μνημείου καθώς και η κεραμική από διάφορα σημεία του εσωτερικού του
μνημείου χρονολογούνται μεταξύ του δεύτερου μισού του 2ου αιώνα π.Χ ή
στις αρχές του 1ου π.Χ αιώνα.
Το τελευταίο επεισόδιο στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά ως όπλο την ατομική βόμβα,
που πρώτοι αυτοί είχαν κατασκευάσει τον Ιούνιο του 1945, και σκόρπισαν
τον όλεθρο σε δύο ιαπωνικές πόλεις, τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου
1945). Με την ενέργειά τους αυτή, που βρήκε πολλούς επικριτές,
κατόρθωσαν να επισπεύσουν το τέλος του πολέμου στα μέτωπα του Ειρηνικού
και να ελαχιστοποιήσουν τις δικές τους απώλειες. Παράλληλα, δήλωσαν με
εμφατικό τρόπο ποιος θα είναι το αφεντικό στις παγκόσμιες υποθέσεις μετά
τη λήξη του πολέμου.
Αρχίζει
να κατασκευάζεται, από τον αρχιτέκτονα Μπονάνο Πιζάνο, το καμπαναριό
του Καθεδρικού Ναού της Πίζας. Θα ολοκληρωθεί 199 χρόνια αργότερα και θα
μείνει στην ιστορία ως ο Κεκλειμμένος Πύργος της Πίζας, επειδή από την
αρχή της κατασκευής του παρουσίαζε κλίση.
