Σενάριο που ξεπερνά κάθε φαντασία σκαρφίστηκε η 10χρονη Ουκρανή, για να κινήσει το ενδιαφέρον των γονιών της.
Η
10χρονη που προκάλεσε αναστάτωση στην οικογένεια της και κινητοποίησε
τις αρχές αλλά και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, ανακάλεσε την
καταγγελία της, αναφέροντας αρχικά στην μητέρα της και μετέπειτα στους
ανακριτές της υπόθεσης ότι η απόπειρα απαγωγής της, δεν ήταν παρά ένα
δημιούργημα της φαντασίας της.
Έντονο παρασκήνιο και μία οργιώδης φημολογία βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες ώρες.
Σύμφωνα
με αυτήν, τις αμέσως επόμενες ημέρες, θα υπάρξουν νέες αποκαλύψεις για
τη χορήγηση από τις τράπεζες δανείων σε επιχειρηματίες και ΜΜΕ, που δεν
πληρούσαν τα αναγκαία κριτήρια.
"Αντιμετωπίζεται η κωλυσιεργία σε φορείς που εδώ και καιρό έχουν εκπληρώσει την αποστολή τους", υποστηρίζει το αρμόδιο υπουργείο
Την
κατάργηση συνολικά 19 φορέων του Δημοσίου προβλέπει μεταξύ άλλων το
νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, στο οποίο
περιλαμβάνονται επίσης και οι αλλαγές στην αξιολόγηση των δημοσίων
υπαλλήλων.
Νόμιμο,
ηθικό ή τίποτα από τα δύο; Πώς μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς το γεγονός
ότι ο γενικός γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, Χάρης Θεοχάρης, δίνει
πρακτικά... μπόνους στον εαυτό του για τα έσοδα της Γενικής Γραμματείας;
Για
την πτώση της άρχουσας τάξης, ή αλλιώς την παγκόσμια αλλά και ευρωπαϊκή
πολιτική και οικονομική ελίτ γράφουν οι Financial Times, οι οποίοι
υποστηρίζουν ότι η πτώση τους απειλεί το μέλλον όλων των άλλων πολιτών,
με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ευρώπη, όπου η οικονομική κρίση έχει
οδηγήσει στην άνοδο της ακροδεξιάς και της συνταγματικής κρίσης.
Το όνομα του διάσημου σκηνοθέτη Βλαντίμιρ Νεμιρόβιτς-Ντάντσενκο
(1858-1943) αναφέρεται συνήθως μαζί με αυτό του Στανισλάβσκι, κάτι που
είναι φυσιολογικό. Οι δυο τους δημιούργησαν το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας,
μαζί ανέβαζαν παραστάσεις, εργάζονταν ο ένας πλάι στον άλλο.
Πηγή: Νατάλια Μιχάιλενκο
Όταν ήταν νέος έπαιζε σε ερασιτεχνικές παραστάσεις και οι ειδικοί του χώρου
προέβλεπαν γι’ αυτόν ένα σπουδαίο μέλλον. Το θέατρο όμως που έβλεπε στη Ρωσία
στα τέλη του 19ου αιώνα, δεν άρεσε στον Νεμιρόβιτς-Ντάντσενκο. Θεωρούσε ότι οι
σκηνοθέτες παρασύρονταν υπέρμετρα από το κλασσικό στοιχείο, ενώ θα έπρεπε να
ανεβάζουν πιο σύγχρονες παραστάσεις. Οι ηθοποιοί -κατά τη γνώμη του- έπαιζαν με
πολύ επιτηδευμένο ύφος και τους άρεσε γενικά να απαγγέλουν. Το ρεπερτόριο, ούτε
και αυτό ήταν το ιδανικό. Τα θέματα των έργων στερούνταν ενδιαφέροντος, οι
χαρακτήρες και οι διάλογοι έμοιαζαν συχνά προσποιητοί. Το ρωσικό θέατρο είναι
αποκομμένο από τη ζωή, έχει ανάγκη από επείγουσα μεταρρύθμιση, έλεγε ο
Νεμιρόβιτς-Ντάντσενκο. Επιζητούσε από το θέατρο απλότητα, ρεαλισμό και
προοδευτικές ιδέες.
Ο ζωγράφος Μιχαήλ Βρούμπελ (1856-1910), που φιλοτέχνησε
αριστουργήματα όπως ο “Δαίμονας” και η “Πριγκίπισσα Κύκνος” υπήρξε ένα
από τα τραγικότερα πρόσωπα της ρωσικής ζωγραφικής.
Για τον
Μιχαήλ Βρούμπελ ειπώθηκε ότι πούλησε τη ψυχή του στο διάβολο. Δεν είναι τυχαίο
ότι όλες οι συμφορές τον βρήκαν όταν ζωγράφιζε τον “Νικημένο Δαίμονα”. Ο
Δαίμονας του Βρούμπελ είναι το σύμβολο του ανθρώπου που ήθελε να πετάξει πολύ
ψηλά, σε θεϊκές σφαίρες, και ηττήθηκε. Ο πίνακας αυτός θεωρείται βλάσφημος, το
κατανοούσε κι ο ίδιος ο ζωγράφος. Έλεγε ότι “θέλει να υλοποιήσει σ' αυτόν τον
πίνακα τον αισθησιασμό, την αγάπη για το ωραίο και την υπερβολή. Όλα εκείνα που
ο κόσμος θεωρεί ότι οφείλει να απορρίψει για χάρη των χριστιανικών αξιών”. Τα
κατάφερε και ηττήθηκε ο ίδιος.
Ο Καντίνσκι (1866-1944) είναι από τους πιο γνωστούς Ρώσους ζωγράφους
και τους δημιουργούς της αφηρημένης τέχνης. Όταν γίνεται λόγος για
αφηρημένη τέχνη, αμέσως έρχονται στο νου οι δημιουργίες του με τις
σπουδαίες χρωματικές του συνθέσεις και τις γεωμετρικές φιγούρες.
Πηγή: Νατάλια Μιχάιλενκο
Η ενασχόλησή του Βασίλι Καντίνσκι με τη ζωγραφική ξεκίνησε τυχαία και
αρκετά αργά, όταν ήταν ήδη τριάντα ετών. Έως αυτή την ηλικία ο Καντίνσκι ήταν
δικηγόρος και μάλιστα επιτυχημένος, λαμβάνοντας προσκλήσεις για να δώσει
διαλέξεις σχετικά με το Δίκαιο στα πιο διακεκριμένα Πανεπιστήμια. Και ξαφνικά,
εν μια νυκτί, άλλαξε εντελώς τη ζωή του. Δύο ήταν οι λόγοι. Ο πρώτος ήταν η
επίσκεψή του σε μια έκθεση ιμπρεσιονισμού όπου είδε τον πίνακα του Μονέ «Σωροί
από άχυρα» ο οποίος τον συγκλόνισε. Το δεύτερο γεγονός που τον κατέπληξε ήταν η
όπερα του Βάγκνερ «Λόενγκριν» που παιζόταν τότε στο θέατρο Μπολσόι. Τα δυο αυτά
γεγονότα ήταν αρκετά για να αλλάξουν τη ζωή του Καντίνσκι. Παράτησε αμέσως τη
δικηγορία και έφυγε για το Μόναχο προκειμένου να σπουδάσει ζωγραφική.
Ολοκληρώνεται η οικοδόμηση του ναού της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας
Θεοτόκου, που σύντομα θα διεκδικεί μια θέση στην πεντάδα των μεγαλύτερων
ναών του κόσμου με παραδοσιακά βυζαντινά ψηφιδωτά
Στη
περιοχή Γιάσενεβο της Μόσχας ολοκληρώνεται η οικοδόμηση του ορθόδοξου καθολικού
ναού της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου. Θα αποτελέσει τον πρώτο και τον
μοναδικό, προς το παρόν, ναό, κτισμένο κατά τα αυστηρά βυζαντινά πρότυπα και θα
υπενθυμίζει μ' αυτόν τον τρόπο ότι ο Χριστιανισμός ήρθε στην παλαιά Ρωσία από
την Κωνσταντινούπολη.
Μία από τις παραδόσεις του βυζαντινού κανόνα είναι το λιτό εξωτερικό των
εκκλησιών μαζί με την ιδιαίτερα πλούσια, λαμπρή εσωτερική διακόσμηση, καθώς
συμβόλιζε την εξωτερική σεμνότητα του ανθρώπου και την πλούσια εσωτερική ζωή
του.
Ο Τολστόι είναι πασίγνωστος ως συγγραφέας. Είναι όμως, λιγότερο
γνωστός ως φιλόσοφος και για την ενασχόλησή του με τη θρησκεία. Ακόμη
λιγότερο γνωστός είναι σαν δάσκαλος, και για την αφοσίωσή του στην
Παιδεία για τον απλό λαό.
Πηγή: ITAR-TASS
«Τις πρώτες μέρες του έγγαμου βίου μας, όλοι έρχονταν να
μας συγχαρούν. Yπηρέτες, χωρικοί, σπουδαστές», θυμόταν συχνά
η Σόφια Αντρέγεβνα Τολστάγια, σύζυγός του Λέοντα Τολστόι. Για τους υπηρέτες και
τους χωρικούς είναι σαφές. Οι χωρικοί δούλευαν για τους γαιοκτήμονες Τολστόι
στα χωράφια, και οι υπηρέτες συντηρούσαν το αρχοντικό τους. Αλλά ποιοι ήταν
αυτοί οι «σπουδαστές» της Γιάσναγια Πολιάνα; Γιατί έρχονταν να συγχαρούν τους
νιόπαντρους, μαζί με τους υπηρέτες και τους χωρικούς;
Ολόκληρη η χώρα μισούσε τον τσαρικό πρωθυπουργό, Στολίπιν.
Επαναστάτες, λαός, ο ίδιος ο μεγάλος Τολστόϊ είχε στραφεί ανοικτά
εναντίον του. Ακόμα και κάποιες ίντριγκες της παλατιανής αυλής, τον
στοχοποιούσαν. Μέχρι και ο δολοφόνος του ήταν «επαναστάτης» και
«πράκτορας της Αστυνομίας».
Πηγή: Ναταλία Μιχάιλενκο
Ο Πιότρ Στολίπιν (1862-1911), μεταρρυθμιστής πρωθυπουργός της τσαρικής
Ρωσίας, ήταν γνήσιος ευρωπαίος. Γεννήθηκε στη Δρέσδη, ζούσε στη Λιθουανία,
πήγαινε για διακοπές στην Ελβετία. Ένας ψηλός και κομψός άντρας. Εργασιομανής
(κοιμόταν τέσσερις ώρες την ημέρα). Άρεσε στις γυναίκες, αλλά ήταν και καλός οικογενειάρχης.
Είχε πέντε κόρες και έναν γιο.
Όταν ξεκίνησε η επανάσταση του 1905, ήταν κυβερνήτης του Σαράτοφ. Ο Στολίπιν
κυκλοφορούσε στις εξεγερμένες περιοχές χωρίς φρουρά και χωρίς όπλο. Σ' ένα από
τα ταξίδια του, του πέταξαν μια βόμβα κάτω από τα πόδια. Πέθανε κόσμος, αλλά ο
Στολίπιν έμεινε ζωντανός. Σώθηκαν δύο φωτογραφίες από εκείνα τα χρόνια. Σε μία
απ' αυτές οι εξεγερθέντες απειλούν τον κυβερνήτη με γροθιές και ξύλα, ενώ στην
άλλη είναι οι ίδιοι που του ζητούν συγνώμη γονατιστοί...
Ο τσάρος τον όρισε υπουργό Εσωτερικών, και κατόπιν πρωθυπουργό. Στην τότε
κυβέρνηση, ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που ήταν σε θέση να οδηγήσει τη χώρα. Ο
ίδιος ο τσάρος ήταν άτομο άβουλο. Οι αξιωματικοί νοιάζονταν μόνο για το
προσωπικό τους συμφέρον. Οι πολιτικοί της Δούμας λογομαχούσαν μέχρι να βραχνιάσουν, αλλά δεν μπορούσαν να
φέρουν αποτελέσματα.
Ο
πατέρας του ρωσικού αναρχισμού, πρίγκιπας Πιότρ Κροπότκιν (1842-1921)
ονειρευόταν έναν κόσμο χωρίς βία και κρατική εξουσία. Αντιλαμβανόταν την
κοινωνία ως εθελούσια συνέργεια ελεύθερων ατόμων. Σήμερα οι ιδέες του
είναι το ίδιο επίκαιρες, όπως και τον 19ο αιώνα.
Πηγή: Νατάλια Μιχάιλενκο
Γιαν Σένκμαν
Όταν
ακούς τη λέξη “Αναρχία”, αμέσως φαντάζεσαι μια μαύρη σημαία, μια
νεκροκεφαλή με οστά και εν γένει την αχαλίνωτη δύναμη του χάους. Ο
Κροπότκιν κάθε άλλο παρά κήρυττε έναν τέτοιον λόγο. Ήταν ένας άνθρωπος
σοβαρός, ένας λόγιος. Και απεχθάνονταν τη βία με όλη του την ψυχή.
Όπως
και πολλοί άλλοι ανατρεπτικοί του 19ου αιώνα, γεννήθηκε σε μια εύπορη
οικογένεια ευγενών, ανήκοντας στην κοινωνική ελίτ. Ο πατέρας του είχε
πάνω από χίλιους δουλοπάροικους και τρία ολόκληρα φέουδα. Ο Κροπότκιν
αποφοίτησε από το πιο προνομιακό στρατιωτικό ίδρυμα της Ρωσίας, το Σώμα
των Παζ. Υπήρξε μάλιστα υπασπιστής του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου του Β’.
Είχε μπροστά του μια εξαιρετικά λαμπρή προοπτική. Θα μπορούσε, μάλιστα,
να γίνει στρατηγός ή υπουργός. Όμως ο πρίγκιπας τα περιφρόνησε όλα αυτά
και στράφηκε προς την επανάσταση. Έχοντας διαβάσει πολλά απαγορευμένα
βιβλία, έβαλε τέλος την καριέρα του. Αρνήθηκε την προνομιακή υπηρεσία
στη φρουρά και αναχώρησε για τη Σιβηρία.
