Σημ.Αμετανόητου: Εχω αναφερθεί και έχω απαντήσει εγγράφως στον κ.Προκόπη Παυλόπουλο παλαιότερα…
Είναι λογικό ο ΣΕΒ να θέλει να καταργήσει ένα τέτοιο άρθρο αφού στη
Νεοφιλελεύθερη Λογική δεν επιτρέπονται Εθνικοποιήσεις για λόγους
Δημοσίου Συμφέροντος.
Το Δημόσιο συμφέρον “το γενικό καλό” που έλεγε κάποτε ο Ρουσσώ πρέπει
να εξαφανιστεί και σαν λέξη και σαν έννοια.Καλό για την Ελλάδα είναι
αυτό που θεωρεί ο Κυριακόπουλος και οι όμοιοι του…
Και βέβαια τους χαλάει τη δουλειά και κάποιος Calvo…
Ετσι λοιπόν για να γίνουμε “ένα σύγχρονο κράτος” όπως ισχυρίζεται ο κ.Κυριακόπουλος…
Διαβάστε και θυμηθείτε ξανά τί γράφαμε…και ουδέν σχόλιο, διότι όλα είναι Φως φανάρι…
‘Αρθρο 106: (Κράτος και εθνική οικονομία)
1. Για την εδραίωση της κοινωνικής
ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος το Kράτος
προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη Xώρα,
επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της
εθνικής οικονομίας. Λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση
των πηγών του εθνικού πλούτου, από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή
υποθαλάσσια κοιτάσματα, για την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και
την προαγωγή ιδίως της οικονομίας των ορεινών, νησιωτικών και
παραμεθόριων περιοχών.
2. H ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε
βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή προς βλάβη της
εθνικής οικονομίας.
3. Mε την επιφύλαξη της προστασίας που παρέχεται από το άρθρο 107 ως
προς την επανεξαγωγή κεφαλαίων εξωτερικού, μπορεί να ρυθμίζονται με νόμο
τα σχετικά με την εξαγορά επιχειρήσεων ή την αναγκαστική συμμετοχή σ’
αυτές του Kράτους ή άλλων δημόσιων φορέων, εφόσον οι επιχειρήσεις αυτές
έχουν χαρακτήρα μονοπωλίου ή ζωτική σημασία για την αξιοποίηση των πηγών
του εθνικού πλούτου, ή έχουν ως κύριο σκοπό την παροχή υπηρεσιών στο
κοινωνικό σύνολο.
4. Tο τίμημα της εξαγοράς ή το αντάλλαγμα της αναγκαστικής συμμετοχής
του Kράτους ή άλλων δημόσιων φορέων καθορίζεται απαραιτήτως δικαστικώς
και πρέπει να είναι πλήρες, ώστε να ανταποκρίνεται στην αξία της
επιχείρησης που εξαγοράζεται ή της συμμετοχής σ’ αυτή.
5. Mέτοχος, εταίρος ή κύριος επιχείρησης, της οποίας ο έλεγχος
περιέρχεται στο Kράτος ή σε φορέα που ελέγχεται απ’ αυτό εξαιτίας
αναγκαστικής συμμετοχής, κατά την παράγραφο 3, δικαιούται να ζητήσει την
εξαγορά της συμμετοχής του στην επιχείρηση, όπως νόμος ορίζει.
6. Nόμος μπορεί να ορίσει τα σχετικά με τη συμμετοχή στη δαπάνη του
Δημοσίου αυτών που ωφελούνται από την εκτέλεση έργων κοινής ωφέλειας ή
γενικότερης σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη της Xώρας.
Eρμηνευτική δήλωση: Δεν περιλαμβάνεται στην κατά την παράγραφο 4 αξία αυτή που οφείλεται στον τυχόν μονοπωλιακό χαρακτήρα της επιχείρησης.
Δόγμα Calvo: H μονομερής διαγραφή του εξωτερικού χρέους στο Ελληνικό και διεθνές δίκαιο
[...] Μάλιστα-σύμφωνα με το ίδιο αυτό
«δόγμα» και όπως είπαμε ήδη- η δικαστική αρμοδιότητα για τα προκύπτοντα
νομικά ζητήματα στην διαδικασία εθνικοποίησης της «επένδυσης», ανήκουν
αποκλειστικά στον κράτος υποδοχής και λειτουργίας της επένδυσης, το
κυρίαρχο νομικό πλαίσιο και τα δικαστήρια του οποίου θα καθορίσουν,
κυρίαρχα, το περιεχόμενο, την αναγκαιότητα της εθνικοποίησης, την
αντικειμενική αλήθεια του κινδύνου του Εθνικού Συμφέροντος του λαού από
την λειτουργία της επένδυσης στην επικράτειά του και τελικά την
νομιμότητα της εθνικοποίησης, καθώς και την καταβολή ή όχι αποζημίωσης
στον πρώην ιδιοκτήτη της.
Η εκδίκαση της υπόθεσης της εθνικοποίησης στο δικαστήρια του
αλλοδαπού κράτους-επενδυτή και σύμφωνα με το δικό του δίκαιο,
αποκλείεται. Το «δόγμα Calvo» έτσι, στερεί τις ξένες (κρατικές και
ιδιωτικές) επενδύσεις από την «διπλωματική ασυλία» και την «νόμιμη»
στρατιωτική των προστασία από το ισχυρότερο κράτος-επενδυτή. Το «δόγμα
Calvo» συνιστά συνεπώς μια μορφή «δικαστικού εθνικισμού».
Με τον τρόπο αυτό, εξασφαλίζεται και διασφαλίζεται διεθνώς, η δίκαιη
κατανομή του πλούτου με όρους αμοιβαίου σεβασμού, ισότητας και
δικαιοσύνης μεταξύ των κρατών και των λαών των και αποκλείεται η
συνέχιση και επαναφορά της δουλείας –με άλλη μορφή- και της
εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Το «δόγμα» Calvo, ήταν η πρώτη αντίδραση του Δικαίου κατά της άγριας
και απάνθρωπη εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο στις αποικιοκρατούμενες
χώρες από τους ευρωπαίους δυνάστες αποικιοκράτες του 19ου αι.
Έκτοτε το δόγμα αυτό, συμπεριελήφθη σε όλα τα συντάγματα των κρατών
της Ν. Αμερικής και κατέστη μέρος και του Διεθνούς Δικαίου από το 1962
με τις προαναφερόμενες συνθήκες: Works in the UN Comission on Permanent
Soevereignty over
Natural Resources & Resolution 1804 (XVII) by the UN
General Assembly on 14-12-1962.
Οι αρχές του «δόγματος Calvo» ενσωματώθηκαν στο άρθρο 106, σε συνδυασμό με το άρθρο 28 παρ.1 του Ελληνικού Συντάγματος.
Η αναγκαστική ισχύ των παραπάνω αρχών του «δόγματος Calvo» στα πλαίσια
του Διεθνούς και Εθνικού Δικαίου για την ακύρωση των Διεθνών Συνθηκών
και η δέσμευση των αντισυμβαλλομένων μερών της Δανειακής Σύμβασης της
«ελληνικής κυβέρνησης και της Τρόικας», για τον σεβασμό και την εφαρμογή
των σχετικών δικαστικών αποφάσεων, συνομολογείται στο άρθρο 6 παρ.6α,β,
της Σύμβασης (του κεφ: Αποπληρωμή, Πρόωρη Αποπληρωμή, Υποχρεωτική
Αποπληρωμή και Ακύρωση).
Στο «δόγμα Calvo» και στην συναφή παραπάνω συνθήκη του Διεθνούς
Δικαίου στηρίχθηκαν οι 10άδες των νόμιμων εθνικοποιήσεων κατά διάφορων,
ευρωπαϊκών κυρίως, αποικιοκρατικών εταιρειών και επιχειρήσεων που
λειτουργούσαν σε αποικιοκρατούμενες χώρες του τρίτου κόσμου και οι
οποίες λυμαίνονταν τον ντόπιο πλούτο σε συνθήκες ανθρώπινης δουλείας και
εξευτελισμού του ντόπιου λαού.
Στο νομικό αυτό πλαίσιο στηρίχθηκε επίσης και η άρνηση
αποπληρωμής των εξωτερικών δανείων από την κυβέρνηση του Ι. Μεταξά το
1934, η οποία δικαιώθηκε με την ιστορική απόφαση του διεθνούς
δικαστηρίου αρ. 78/15-06-1934 καθώς και η άρνηση της Αργεντινής το 2003
της αποπληρωμής των εξωτερικών της χρεών και η οποία (Αργεντινή)
δικαιώθηκε επίσης με την από 8 Μαΐου 2007 απόφαση του Γερμανικού
Συνταγματικού Δικαστηρίου για το ίδιο θέμα. Και τέλος, στο νομικό αυτό
καθεστώς στηρίχθηκε και η νομιμότητα της δημοψηφισματικής απόφασης του
Ισλανδικού λαού να αρνηθεί την αποπληρωμή των εξωτερικών του χρεών το
καλοκαίρι του 2009, χωρίς ουδεμία συνέπεια.[...]
http://bluebig.wordpress.com/2012/12/20/%CE%B4%CF%8C%CE%B3%CE%BC%CE%B1-calvo-h-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AE%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%81/
Επιστολή ΣΕΒ στον Σαμαρά: Αλλάξτε το άρθρο 106. Δεν ταιριάζει σε σύγχρονο κράτος
Αλλαγή του άρθρου 106 του Συντάγματος ζητεί ο ΣΕΒ, με αφορμή την
πρωτοβουλία του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά να ξεκινήσει τη συζήτηση για την
αναθεώρηση του Καταστατικού Χάρτη της χώρας.
Το άρθρο 106 ορίζει μεταξύ άλλων ότι τo κράτoς πρoγραμματίζει και
συντoνίζει την oικoνoμική δραστηριότητα στη χώρα, ότι η ιδιωτική
oικoνoμική πρωτoβoυλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρoς της
ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιoπρέπειας ή πρoς βλάβη της εθνικής
oικoνoμίας και ότι το κράτος μπορεί να εξαγοράζει ή να αποκτά
αναγκαστική συμμετοχή σε επιχειρήσεις εφόσoν αυτές έχoυν χαρακτήρα
μoνoπωλίoυ ή ζωτική σημασία για την αξιoπoίηση των πηγών τoυ εθνικoύ
πλoύτoυ, ή έχoυν ως κύριo σκoπό την παρoχή υπηρεσιών στo κoινωνικό
σύνoλo.
Σε επιστολή προς τον πρωθυπουργό ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης
Δασκαλόπουλος, αναφέρει ότι «το άρθρο 106 δεν συνάδει με το σύγχρονο
Σύνταγμα που χρειαζόμαστε και δεν συμβαδίζει με την οικονομική
πραγματικότητα, ούτε με την κρατούσα φιλοσοφία και πρακτική της
ιδιωτικής οικονομίας, σε μία εποχή μάλιστα όπου αυτή καλείται να
χρησιμεύσει ως ο κύριος μοχλός ανάπτυξης της χώρας».
Αναφέρει, επίσης, ότι οι διατάξεις σχετικά με τον «προγραμματισμό»
της οικονομικής πολιτικής από το Κράτος, και ιδίως με τα περί «εξαγορών
των επιχειρήσεων και της αναγκαστικής συμμετοχής του Κράτους σε αυτές»,
δεν συνάδουν ούτε με το ευρύτερα προοδευτικό πνεύμα του Συντάγματός μας
ούτε με τη λειτουργία της ανοιχτής οικονομίας όπως έχει επικρατήσει στον
σύγχρονο κόσμο, αλλά και στη χώρα μας εδώ και δεκαετίες.
Επισημαίνει ακόμη ότι το Σύνταγμα της Ευρώπης το οποίο κύρωσε η
ελληνική Βουλή με τον ν. 3341/2006 ορίζει ότι: «Η Ένωση παρέχει στους
πολίτες της χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, χωρίς εσωτερικά
σύνορα και εσωτερική αγορά, όπου ο ανταγωνισμός είναι ελεύθερος και
ανόθευτος. Η Ένωση εργάζεται για τη βιώσιμη ανάπτυξη της Ευρώπης, με
γνώμονα την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη και τη σταθερότητα των τιμών,
την άκρως ανταγωνιστική κοινωνική οικονομία της αγοράς, με στόχο την
πλήρη απασχόληση και την κοινωνική πρόοδο και το υψηλό επίπεδο
προστασίας και βελτίωσης της ποιότητας του περιβάλλοντος». Ορίζει,
επίσης, ότι «τα κράτη-μέλη και η Ένωση δρουν σύμφωνα με την αρχή της
ανοιχτής οικονομίας της αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό, που ευνοεί την
αποτελεσματική κατανομή των πόρων».
Η πρόταση του ΣΕΒ που θα κοινοποιηθεί και στους αρχηγούς των κομμάτων
είναι να αντικατασταθεί το άρθρο 106 με άλλο, το οποίο να
ανταποκρίνεται στο σχετικό πνεύμα και γράμμα του Συντάγματος της
Ευρώπης, αναφερόμενο ρητά στην ελευθερία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας να
δρα με βάση την ανοιχτή και ανταγωνιστική κοινωνική οικονομία και με
στόχο την πλήρη απασχόληση, την κοινωνική πρόοδο και τη βιώσιμη
ανάπτυξη.
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ)
Πηγή:
http://news247.gr
Μην μιλάτε για Μικρασίες και για Glass-Steagall… ή αλλιώς, επειδή με τσιγκλίσανε…
[...] Με πολύ μεγάλη έκπληξη είδα από τον φιλόξενο αυτό χώρο να
φιλοξενούνται σχετικά προσφάτως , δύο άρθρα του καθηγητή κ. Προκόπη
Παυλόπουλου. Νυν βουλευτή και πρώην Υπουργού της Ν.Δ. Το πρώτο, στις
22-07-2012, μετά τις νικηφόρες εκλογές από τη Ν.Δ. Ηταν το: «ΤΑ
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ: Άρθρο με πολλούς αποδέκτες».
http://olympia.gr/2012/07/22/%E2%80%8B%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF/
Αναφερόταν στο θέμα της κρατικοποίησης των Επιχειρήσεων του Ιδιωτικού
τομέα (Αρθρο 106 του Συντάγματος).Δεν έχω να πω περισσότερα για αυτό το
θέμα, διότι είναι απολύτως φαιδρό ένας πρώην υπουργός, ενός
Νεοφιλελεύθερου κόμματος, που κυβέρνησε την Ελλάδα επί μακρόν να
ανακαλύπτει τώρα τις «κομμουνιστικές» Εθνικοποιήσεις που ξόρκιζαν τότε
σαν το διάολο με το λιβάνι.!
Μήπως όμως τον συγκλόνισε η αποφασιστικότητα μίας Αργεντινής Προέδρου να
πάει κόντρα ακόμα και σε πολυεθνικούς κολοσσούς όπως η Repsol ?
Μήπως «ξορκίζει» και αυτός τον κακό νεοφιλελευθερισμό και στρέφεται προς
το Κράτος όπως ο «γκουρού» του Νεοφιλελευθερισμού, Φράνσις Φουκουγιάμα ?
(1 & 2)
Δεν γνωρίζω τελικά ποια ήταν τα κίνητρά του για αυτήν την μεταστροφή και
δεν θέλω να γράψω τίποτα περισσότερο πέραν αυτών που έγραψα υπό τη
μορφή σχολίων τότε. Και ειδικά τώρα, που ετοιμάζονται να
ιδιωτικοποιήσουν πλήρως, ακόμα και τα Νερά της χώρας.
Εχουμε περάσει βλέπεται από το επίπεδο της υποκρισίας σε αυτό της ιλαροτραγωδίας.! [...]
Απέραντο γαλάζιο / 28/03/2013 :
http://bluebig.wordpress.com/2013/03/28/%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-glass-steagall-%CE%AE-%CE%B1/
Στείλε το και αλλού...