Tο αίμα έχει διαφορετικά χρώματα. Πάντα.

Posted by Abravanel, the Blog στο 11/01/2015

Μερικοί ισχυρίζονται οτι το αίμα πάντα κυλάει κόκκινο. Αυτό είναι ψέμα: το αίμα είναι κόκκινο, αλλά εμείς πάντα το βλέπουμε με διαφορετικό χρώμα. Μάλιστα το χρώμα το αποκτά μόνο την στιγμή που το βλέπουμε και αντανακλά το δικό μας χρώμα, όχι των ίδιων των θυμάτων και ανάλογα συγκινούμαστε ή όχι.

Είμαι Ελληνας Εβραίος και άρα η απειλή βίας – εν προκειμένω μουσουλμανικής προέλευσης – δεν είναι ένας θεωρητικός κίνδυνος για μένα. Την δεκαετία του ’80 Παλαιστίνιοι στοχοποίησαν συγκεκριμένα τον Ελληνικό Εβραϊσμό και μας ανάγκασαν έκτοτε να ζούμε με ένοπλες φρουρές στην θρησκευτική και κοινοτική μας ζωή – ενώ οι Χριστιανοί συμπολίτες εκδήλωναν τον αντισημιτισμό τους θεωρώντας οτι καλά κάνουν οι Παλαιστίνιοι να γαζώνουν με καλάσνικοφ Εβραίους στην Ευρώπη και να σκοτώνουν τα παιδιά τους. Μπορεί στην Ελλάδα να γλυτώσαμε μέχρι τώρα αλλά εβραϊκό αίμα χύνεται σε όλες τις γειτονικές χώρες: την Ιταλία, την Βουλγαρία και την Τουρκία.

Ο κοινωνικός ταραξίας Κώστας Βάρναλης…

 

Ιαν7by Mαν.Αρκάς

1 Vote

Ηρακλής Κακαβάνης
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Ο ΜΠΑΡΜΠΑ – ΚΩΣΤΑΣ
Η επανάσταση έγινε αίμα του
Ο Κ. Βάρναλης ήταν άνθρωπος του λαού. Δεν κλείστηκε πότε σε γυάλινους πύργους. Ποιον άλλο ποιητή ή λογοτέχνη αποκάλεσε ο λαός «δάσκαλο» ή «μπάρμπα»; Το «Δάσκαλος» και το «μπάρμπα – Κώστα» έπαιρνε κι έδινε στα χείλη του Λαού όταν ήταν να μιλήσει για τον Βάρναλη. Ο Βάρναλης αγαπούσε πολύ τις παρέες σε λαϊκά ταβερνεία με ποτό και μεζέ. Αναζητούσε τους απλούς ανθρώπους στο καφενείο. Έπινε μαζί τους το ίδιο κρασί στην ταβέρνα. Ο λαός τον αισθανόταν δικό του άνθρωπο. Είναι πολλές οι σχετικές ιστορίες που διηγούνται οι σύγχρονοί του για τις σχέσεις του με τους απλούς ανθρώπους που τον χαίρονταν.

Έζησε πέρα από κάθε σεμνοπρέπεια και σοβαροφάνεια. Όταν τη δεκαετία του ’50 νεαρός δημοσιογράφος τον ρώτησε ποια είναι τα σημαντικότερα ιδανικά της ζωής, ο Βάρναλης του απαντά: «Οι γυναίκες, η θάλασσα, η φασουλάδα και να βλέπεις να παίζουν τάβλι στο «Βυζάντιο»…».

Έρχονται εκλογές στο ίδιο έργο θεατές- Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα…Ν. Μπελογιάννης…

 

Ιαν7by Mαν.Αρκάς

Έρχονται εκλογές. Ναι επιτέλους, αφού δεν έχουμε το σθένος ή την κουλτούρα,  ως λαός να  προχωρήσουμε μπροστά διεκδικώντας μόνοι μας, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες ή με όποια μέσα διαθέτουμε, μία αληθινά φιλολαϊκή πολιτική και να ωθήσουμε τη χώρα μπροστά και μακριά από τη βαρβαρότητα,  έρχεται η ώρα που θα εκφράσουμε τη βούληση μας αυτή, σε μία εκλογική διαδικασία. Διαδικασία ταιριαστή με το κοινοβουλευτικό σύστημα, το σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που προβλέπει το Σύνταγμα μας.
Οι εκλογές προϋποθέτουν ενημερωμένους πολίτες και όχι φοβισμένους ιδιώτες. Το κακό είναι πως η δεύτερη κατηγορία είναι ήδη μία μεγάλη πληθυσμιακή ομάδα, μία ομάδα φτιαγμένη από την κυρίαρχη τάξη της χώρας προκειμένου να ψηφίζει πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες της κυρίαρχης αυτής τάξης.

Η Μήνις των Θνητών!

by Mαν.Αρκάς

e

Η Ύβρις στην κλασική ελληνική σκέψη, είναι η οίηση που υποδηλώνει ασέβεια και περιφρόνηση του μέτρου. Είναι η αμαρτία στην οποία είναι περισσότερο επιρρεπείς οι ισχυροί κι υπήρξε βασική έννοια της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων, που πίστευαν πως μια «ύβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και ιδίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «άτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή η θεόσταλτη σύγχυση, οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια ασυγχώρητη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και την εκδίκηση των θεών, που με τη σειρά της επέφερε την «τίσιν», την τιμωρία και τη συντριβή του υβριστή.

ευημερία χωρίς ανάπτυξη

 

Ιαν11by Αμετανόητος

 

Η οικονομική πολιτική του Ποδέμος είναι προς τη σωστή κατεύθυνση,
αλλά μπορεί και πρέπει να τολμήσει περισσότερο

Γιώργος Καλλής
Λιτότητα ή αναθέρμανση της ζήτησης; Στον απόηχο της κρίσης αυτό είναι το κύριο δίλημμα που συνεχίζει να απασχολεί οικονομολόγους και κυβερνήσεις. Όπως όμως υποστηρίξαμε στο βιβλίο μας 11 κείμενα για την αποανάπτυξη, αλλά και στο πιο πρόσφατο Αποανάπτυξη. Το λεξιλόγιο μιας νέας εποχής, το δίλημμα αυτό αποτελεί κενό γράμμα στην εποχή μας. Έχουμε εισέλθει σε μια εποχή στην οποία η ανάπτυξη, είτε μέσω της λιτότητας είτε μέσω της ζήτησης, δεν είναι ούτε εφικτή ούτε βιώσιμη. Ακόμα και οικονομολόγοι του συστήματος, όπως οι Σάμμερς και Κρούγκμαν αναγνωρίζουν πλέον ότι οι χώρες της Δύσης βρίσκονται σε μια περίοδο διαρκούς, διαρθρωτικής οικονομικής στασιμότητας. Στο περίφημο έργο του Το κεφάλαιο τον 21ο αιώνα (εκδ. Πόλις), ο Τομά Πικεττύ μας θύμισε ότι η μετά τον πόλεμο περίοδος της ταχείας ανάπτυξης στη Δύση αποτελεί ιστορική εξαίρεση, η οποία, θα πρόσθετα, διατηρήθηκε από το 1980 και μετά με φούσκες και δανεισμό – ιδιωτικό και δημόσιο. Σύμφωνα με τον Τιμ Τζάκσον, το κεντρικό ερώτημα της εποχής μας, δεν είναι αν θα ακολουθήσουμε πολιτική λιτότητας ή ανάπτυξης αλλά το πώς θα επιδιώξουμε την «ευημερία χωρίς ανάπτυξη».
Τίποτα δεν μπορεί να περιμένει κανείς προς αυτή την κατεύθυνση από τους ανά την Ευρώπη συντηρητικούς και σοσιαλφιλελεύθερους που έχουν εναγκαλιστεί την αυτοκαστροφική λιτότητα εξυπηρετώντας τις ανάγκες της πλουτοκρατίας. Γι’ αυτούς, ο στόχος της οικονομικής μεγέθυνσης είναι αδιαπραγμάτευτος. Όμως, μια ριζική στροφή της οικονομικής πολιτικής απαιτεί και πολιτικά κάτι ριζικά νέο. Το ισπανικό κόμμα Ποδέμος είναι, κατά τη γνώμη μου, τέτοιο. Είναι ένα κόμμα 20άρηδων και 30άρηδων, τροφοδοτούμενο από τα πανεπιστήμια και το κίνημα των πλατειών και το οποίο με έναν μόλις χρόνο ζωής έχει φτάσει να προηγείται στις δημοσκοπήσεις στην Ισπανία ανατρέποντας το πολιτικό σκηνικό.

2030: Σύνταξη στα 69 !

by Αμετανόητος

e

Ανατροπές στα όρια ηλικίας…

Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης εις το διενεκές, πέραν των 62 και 67 ετών, με παράλληλη αύξηση του ελάχιστου χρόνου ασφάλισης για την κατώτατη σύνταξη στα 20 έτη για όλους τους εργαζόμενους και με περαιτέρω μείωση των συντάξεων κύριων και…
επικουρικών, είναι τα μέτρα που φωτογραφίζει η απόρρητη αναλογιστική μελέτη για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος κα τη σταθεροποίηση των συνταξιοδοτικών δαπανών στα επόμενα έτη.
Στην 34 σελίδων εμπιστευτική μελέτη της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής, την οποία εξασφάλισε και δημοσιεύει κατ’ αποκλειστικότητα ο «Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής», η πρόβλεψη για την εξέλιξη της συνταξιοδοτικής δαπάνης έγινε με δεδομένο ότι για την κατώτατη σύνταξη απαιτούνται 20 (αντί 15) έτη ασφάλισης και όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 62 και στα 67 για μειωμένη και πλήρη σύνταξη αντίστοιχα.
Στις βασικές παραμέτρους της μελέτης έχει υπολογιστεί η επίπτωση που θα έχει στα ποσά κύριων συντάξεων η πλήρης εφαρμογή του νόμου 3863/10 από το 2015 καθώς και η πλήρης εφαρμογή του νόμου 4052/12 και του 4281/14 για τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος τόσο στις καταβαλλόμενες όσο και στις νέες επικουρικές συντάξεις.

Το Μεταμοντέρνο Ολοκαύτωμα Σε Τέσσερα Επίπεδα

 

Δεκ15by Mαν.Αρκάς

Η συνείδηση του ανθρώπου είναι ο πολιτισμός του.

Αν δεν υπάρχει πολιτισμός δεν υπάρχει και συνείδηση.

Η πολιτισμική ένδεια είναι η πρωταρχική μορφή βίας, όσο παράδοξο και να ακούγεται αυτό.

-

Πολιτισμός δεν είναι μόνο οι τέχνες.

-

Πολιτισμός είναι η γλώσσα.

Η γλωσσική ένδεια κάνει τον άνθρωπο ανήμπορο να αντιληφθεί την απάτη των κυβερνώντων.

Αν χρησιμοποιείς μόνο 100 λέξεις τότε ο εγκέφαλος σου λειτουργεί, υπολειτουργεί ουσιαστικά, πατώντας πάνω σε αυτά τα θραύσματα σκέψης.

Είναι σαν να προσπαθείς να διασχίσεις τον Ειρηνικό Ωκεανό (ή τον Ολοκληρωτικό Ωκεανό), πατώντας πάνω σε εκατό ασταθείς πέτρες.

Ανάμεσα από τις λέξεις που σου αφήσανε καιροφυλακτεί το απύθμενο κενό.

Τζιχάντ στο Παρίσι και ο σκοτεινός κόσμος των Ελλήνων εφοπλιστών…

 

Ιαν11by Mαν.Αρκάς

Τι είναι 12 νεκροί δημοσιογράφοι στο κέντρο του Παρισιού;
Απόδειξη για το μεγαλείο του Αλλάχ.
Ξανά και ξανά έχω αναφέρει τα μοντέρνα θερμοκήπια του ισλαμικού εξτρεμισμού: Τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας με τις απαγωγές και τα βασανιστήρια του και την Αραβική Άνοιξη με αποκορύφωση τη διάλυση της Λιβύης και την αποσταθεροποίηση τηςΣυρίας.

Ζε σουί Σαρλί…(Old Boy)

 

Ιαν11by Mαν.Αρκάς

Για αυτό σε αγαπάμε δυτικέ πολιτισμέ, γιατί όσα κι αν σου καταλογίσει κανείς, όσα λάθη κι αν έχεις κάνει -κι όχι μόνο λάθη δηλαδή, κι εγκλήματα ενδεχομένως καμιά φορά- κανείς δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει την υπεροχή των αξιών σου, κανείς δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει ότι επέτρεψες και συνεχίσεις να επιτρέπεις σε όλους εμάς τους κοινωνούς σου να ζούμε σαν άνθρωποι, την ώρα που περιστοιχιζόμαστε παντού από ζώα και κτήνη, από ζώα και κτήνη που μισούν την ελευθερία μας, την ανεκτικότητά μας, την λαρτζοσύνη μας,

«Δαρείος και Σκύθες» του Παντελή Καρύκα

του Παντελή Καρύκα
Συγγραφεα – hellasforce.com

Ο βασιλιάς Δαρείος ο Μέγας, συνεχίζοντας την επεκτατική πολιτική των προκατόχων του και με τη λογική εξασφάλισης σταθερού επί ευρωπαϊκού εδάφους προγεφυρώματος, απεφάσισε να επιτεθεί στους Σκύθες. Τα διάφορα σκυθικά φύλα κατοικούσαν τότε στις παρυφές της Περσικής Αυτοκρατορίας από τις εκβολές του Προύθου, στη σημερινή Ρουμανία και Μολδαβία, έως και το σημερινό Αφγανιστάν.

Ο Θεόδωρος Β’ Λάσκαρης και η δεύτερη μάχη του Κλειδίου (1255 μ.Χ.)

#

του Παντελή Καρύκα

Το 1254 οι Βούλγαροι, θεωρώντας τους Βυζαντινούς εξασθενισμένους, αποφάσισαν, για μια ακόμα φορά, να επιχειρήσουν την κατάκτηση της Μακεδονίας.

Ο βασιλιάς τους, Μιχαήλ Ασάν, συγκέντρωσε τις δυνάμεις του βόρεια του ποταμού Έβρου, ο οποίος αποτελούσε το σύνορο των δύο κρατών, τον Δεκέμβριο του 1254 και εισέβαλε στα αυτοκρατορικά εδάφη, στις αρχές Ιανουαρίου του 1255. Οι Βούλγαροι κινήθηκαν, κυριολεκτικά, με ρυθμούς κεραυνοβόλου πολέμου, παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες και κυρίευσαν ταχύτατα πολλές πόλεις, χωριά και οικισμούς, σχεδόν χωρίς αντίσταση.

Ο Νικηφόρος Ουρανός και η μάχη του ποταμού Σπερχειού (997 μ.Χ.)

του Παντελή Καρύκα
Συγγραφέα – hellasforce.com

Το 996 μ.Χ. οι Βούλγαροι, υπό τον τσάρο Σαμουήλ, εκμεταλλευόμενοι την εμπλοκή του αυτοκράτορα Βασιλείου Βουλγαροκτόνου με τους Άραβες, πολιόρκησαν την Θεσσαλονίκη. Αδυνατώντας όμως να καταλάβουν την καλά οχυρωμένη πόλη κινήθηκαν νότια και έφτασαν, λεηλατώντας, ως τη Λάρισα, την οποία ισοπέδωσαν, κυριολεκτικά και μέχρι την Κόρινθο.