Το όνομα Ρωμηός και η Ιστορική του σημασία Submitted by Θεόδωρος Ορέστης on Sun, 20/03/2011 - 15:45 Ταυτότητα π. Γεώργιος Μεταλληνός π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού Για το όνομα Ρωμηός (=Ρωμαίος) υπάρχει μεγάλη σύγχυση, σ’ εκείνους φυσικά που ερασιτεχνικά ασχολούνται με την ιστορία, ενώ όσοι έχουν τις επιστημονικές προϋποθέσεις μπορούν να κατανοήσουν την έννοια και ιστορική σημασία των εθνικών μας ονομάτων. Το όνομα «Έλλην» είναι το κυριότερο όνομα του έθνους των Ελλήνων. Η έννοιά του όμως ποικίλλει κατά περιόδους και άλλοτε είναι φυλετική και άλλοτε εθνική ή πολιτιστική ή θρησκευτική, στους τελευταίους δε αιώνες καθαρά εθνική. Είναι όμως γεγονός, ότι (κατά τον Αριστοτέλη) αρχαιότερο είναι το όνομα Γραικός για το έθνος μας και με αυτό μας ονόμαζαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι. Από τον 8ο αιώνα (Καρλομάγνος και το περιβάλλον του) το ανατολικό μέρος της αυτοκρατορίας («Βυζάντιο») ονομαζόταν Γραικία και οι κάτοικοί της Γραικοί, αλλά με μειωτική έννοια (αιρετικοί και κίβδηλοι). Το υβριστικό αυτό υπόβαθρο διατήρησε το όνομα αυτό στα χείλη των δυτικών ως τον αιώνα μας. Ενώ, λοιπόν, καυχόμεθα και για το όνομά μας αυτό (Γραικοί), όταν χρησιμοποιείται σε δυτικά κείμενα (παλαιότερα), πρέπει να γνωρίζουμε την αληθινή του σημασία. Το όνομα Γραικός στη Δύση, από τον 8ο αιώνα, δηλώνει τον μη γνήσιο Ρωμαίο, διότι το όνομα Ρωμαίος διεκδικούσε ο Φραγκολατινικός κόσμος. Το 962 ιδρύθηκε από τους απογόνους του Καρλομάγνου, του μεγαλυτέρου εχθρού του Ελληνισμού, η «Αγία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία του γερμανικού έθνους», υποκαθιστώντας (θεωρητικά) την Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινουπόλεως. Η Ενωμένη Ευρώπη, υπό την (πραγματική) ηγεσία της Γαλλίας (Φραγκίας) και της Γερμανίας (Τευτονίας), δηλαδή των Φραγκολατινικών εθνοτήτων (οι σημερινοί Άγγλοι είναι οι Νορμανδοφράγκοι και οι λαοί της Κεντρικής Ευρώπης οι Λομβαρδοφράγκοι), δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς τη διάλυση της Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης-Ρωμανίας. Ρωμανία ονομαζόταν η αυτοκρατορία, που εκτεινόταν αρχικά σ’ Ανατολή και Δύση. Είναι γεγονός ότι το όνομα Ρωμαίος γενικεύθηκε στην (αρχαία) Ρωμαϊκή αυτοκρατορία το 212 (Constitutio Antoniniana του Καρακάλλα). Από το 330 όμως (εγκαίνια Νέας Ρώμης) η αυτοκρατορία γίνεται χριστιανική και ελληνική (πλήρης εξελληνισμός από τον Ιουστινιανό ως τον Ηράκλειο, 6ος-7ος αι). μη λησμονούμε ότι και η Παλαιά Ρώμη (της Ιταλίας) έλαβε όνομα ελληνικό (Ρώμη), τον 4ο δε αιώνα π.Χ. ονομαζόταν «πόλις ελληνίς» (Ηρακλείδης ο Ποντικός). Το 330 η νέα πρωτεύουσα της νέας χριστιανικής αυτοκρατορίας (Μ. Κωνσταντίνος) ονομάσθηκε (όχι Κωνσταντινούπολη, αλλά) Νέα Ρώμη, διότι η Παλαιά Ρώμη μεταφέρθηκε ολόκληρη στην ελληνική Ανατολή (Translatio Urbis). Το όνομα Κωνσταντινούπολις θα της δοθεί ταυτόχρονα προς τιμήν του ιδρυτή της. Στη Β’ Οικουμενική Σύνοδο (380, κανόνας γ’ ) και στην Δ’ (451, καν. 28) λέγεται ρητά ότι «εικότως» έλαβε η νέα πρωτεύουσα ίσα «πρεσβεία» με την Παλαιά Ρώμη, «διά το είναι αυτήν Νέαν Ρώμην». Γι’ αυτό όλοι οι αυτοκράτορες, Έλληνες εκ καταγωγής στη συντριπτική τους πλειονότητα, ως τον ουσιαστικά νεοέλληνα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο († 1453), θα ονομάζονται και θα αυτοκαλούνται «αυτοκράτορες των Ρωμαίων». Γιατί; Από το 330 το όνομα της Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης είναι Ρωμανία. Το όνομα αυτό αναφέρεται ήδη τον 4ο αιώνα από τον Μ. Αθανάσιο. Το όνομα Βυζάντιο για το κράτος θα εμφανιστεί για πρώτη φορά σε φράγκους συγγραφείς –Ιερώνυμος Βολφ- το 1562. Πριν από το έτος αυτό ΠΟΤΕ δεν ονομάσθηκε η αυτοκρατορία ΒΥΖΑΝΤΙΟ. Οι κάτοικοι του κράτους ονομάζονται Ρωμαίοι, μολονότι πολιτιστικά είναι ΟΛΟΙ Έλληνες και πνευματικά Ορθόδοξοι. Ελληνισμός-Ρωμαϊκός κρατικός φορέας και Ορθοδοξία είναι τα συστατικά μεγέθη της Νέας Αυτοκρατορίας. Βέβαια, το κύριο στοιχείο της αυτοκρατορίας είναι οι εκ καταγωγής (φυλετικά, δηλαδή) Έλληνες. Το όνομα Ρωμαίος ήταν λοιπόν κρατικό, σε μια αυτοκρατορία που ήταν πολιτιστικά (γλώσσα, παιδεία) απόλυτα ελληνική, και όχι φυλετικά, επειδή δε η Κωνσταντινούπολη Νέα Ρώμη διά των Αγίων της έγινε προπύργιο της Ορθοδοξίας, το όνομα Ρωμαίος σημαίνει, τελικά, Ορθόδοξος-πολίτης της Νέας Ρώμης (όχι της Παλαιάς, που έγινε το κέντρο του Παπισμού από τον 11ο αιώνα-σχίσμα). Αυτό ομολογούν οι Ορθόδοξοι και Έλληνες Πατριάρχες της Ανατολής στον διάλογό τους με τους Αγγλικανούς Ανωμότους τον 18ο αιώνα (1716-1725). «…πάλαι μεν Ελλήνων, νυν δε Γραικών και Νέων Ρωμαίων διά την Νέαν Ρώμην καλουμένων». Οι Έλληνες δηλαδή, μαζί με όλους τους Ορθοδόξους της Εθναρχίας (που ήταν συνέχεια της «Βυζαντινής» Αυτοκρατορίας) ονομάζονται εδώ Γραικοί, διότι έτσι μας ονόμαζαν από τον 8ο αιώνα οι Ευρωπαίοι (Grec, Grieche, Greco) και Νέο – Ρωμαίοι, ως πολίτες και πνευματικά τέκνα της ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ν. Σπηλιάδης (στενός συνεργάτης του Καποδίστρια) στα Απομνημονεύματά του λέγει ότι ο Ι. Καποδίστριας ήθελε να δημιουργήσει «Νεορωμαϊκήν αυτοκρατορία» (ανακοίνωση καθηγ. Π. Χριστοπούλου), δηλαδή να αναστήσει την Αυτοκρατορίας της Νέας Ρώμης-Κωνσταντινούπολης, που φυσικά δεν το ενέκρινε η Ευρώπη των απογόνων του Καρλομάγνου. Το όνομα Ρωμαίος, συνεπώς, αν μέχρι το 330 μπορεί να θεωρηθεί κατά κάποιο τρόπο όνομα δουλείας και υποταγής, από το έτος εκείνο για τους Έλληνες όνομα τιμής και δόξας, αφού μόνο αυτό (και όχι το ανύπαρκτο ως κρατικό, μέχρι το 1562, Βυζάντιο) χαρακτηρίζει την αυτοκρατορία μας και τη θέση μας σ’ αυτήν. Ρωμηά ήταν η Αθηναία Βασίλισσα Ευδοκία (5ος αι.), Ρωμηά και η (κυβερνώσα) αυτοκράτειρα Ειρήνη, πάλι Αθηναία, τον 8ο αι. Στην Αθήνα ήλθε και ο Ρωμαίος αλλά Έλληνας Μακεδόνας, Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος, για να προσκυνήσει την Παναγία την Αθηνιώτισσα στον Παρθενώνα. Είναι τραγικό, αλήθεια, αυτό που λειτούργησε ιστορικά ως σύνθεση ευεργετική για το Έθνος-Γένος μας, εμείς οι δυτικοθρεμμένοι Νεοέλληνες να το εκλάβουμε ως αντίθεση. Το όνομα Ρωμαίος όμως φανερώνει την ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Ρωμαίος σημαίνει τελικά Ορθόδοξος Χριστιανός, ενώ το Έλλην, από τη Γαλλική Επανάσταση και μετά μπορεί να σημαίνει μόνο τον αρχαιολάτρη τύπου Γεμιστού-Πλήθωνος ή και τον τέκτονα-εκδυτικισμένο και Φραγκόφιλο. Όταν, συνεπώς, απορρίπτεται ή και πολεμάται το όνομα Ρωμαίος-Ρωμηός, πρέπει να ερευνάται και η αιτία, η προέλευση δηλαδή της πολεμικής. Είναι απλώς ανιστόρητη αρχαιολατρία, δυτική επίδραση ή και πολεμική κατά της Ορθοδοξίας; Ως Ρωμαίοι οι Έλληνες δηλώνουμε τον σύνδεσμο του Έθνους μας με την ορθόδοξη, αγιοπατερική παράδοση και την ορθόδοξη ταυτότητά μας. Γι’ αυτό έχουμε τη συνείδηση ότι εθνικά-φυλετικά είμασθε Έλληνες ή (και) Γραικοί (όλα δικά μας είναι) πνευματικά, όμως, δηλαδή στην πίστη μας είμασθε Ρωμαίοι-Ρωμηοί, δηλαδή Ορθόδοξοι Χριστιανοί και όχι εξωμότες Γραικύλοι και «γενίτσαροι» προς την Οθωμανική Ανατολή (Τουρκιά) ή την αλλοτριωμένη Δύση (Φραγκιά). Όταν οι πατέρες μας στη διάρκεια της δουλείας έλεγαν για κάποιον Έλληνα: ετούρκευσε ή εφράγκευσε, σήμαινε: χάνοντας την ορθόδοξη πίστη του, έπαυσε να είναι και Έλληνας. Αυτά, βέβαια, ως τον 19ο αιώνα. Στο σύγχρονο Ελληνικό Κράτος, όπως άλλωστε και στο «Βυζάντιο», νομικά, Έλληνας μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, ανεξάρτητα από την καταγωγή του, ως πολίτης του κράτους, προστατευόμενος συνταγματικά –και πολύ ορθά- από τους νόμους. Βασική βιβλιογραφία * Παν. Κ. Χρήστου, Οι περιπέτειες των Εθνικών Ονομάτων των Ελλήνων, Θεσσαλονίκη 1991. * π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Ελληνισμός Μετέωρος, Αθήνα 1992. * Του ιδίου, Πολιτική και Θεολογία, Κατερίνη 1990 σ. 51 κ.ε. * π. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου, Ρωμηοσύνη-Ρωμανία-Ρούμελη, Αθήνα 1975. Το όνομα Ρωμηός και η ιστορική του σημασία Περιοδικό ΕΡΩ - τεύχος -1 Ιαν-Μαρ 2010

Το όνομα Ρωμηός και η Ιστορική του σημασία

Submitted by Θεόδωρος Ορέστης on Sun, 20/03/2011 - 15:45

• Ταυτότητα
 
• π. Γεώργιος Μεταλληνός

π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού
Για το όνομα Ρωμηός (=Ρωμαίος) υπάρχει μεγάλη σύγχυση, σ’ εκείνους φυσικά που ερασιτεχνικά ασχολούνται με την ιστορία, ενώ όσοι έχουν τις επιστημονικές προϋποθέσεις μπορούν να κατανοήσουν την έννοια και ιστορική σημασία των εθνικών μας ονομάτων.

Το όνομα «Έλλην» είναι το κυριότερο όνομα του έθνους των Ελλήνων. Η έννοιά του όμως ποικίλλει κατά περιόδους και άλλοτε είναι φυλετική και άλλοτε εθνική ή πολιτιστική ή θρησκευτική, στους τελευταίους δε αιώνες καθαρά εθνική.

Η “μεγάλη απόδραση των 11″,δεν έγινε ποτέ-Η πραγματική ιστορία ενός ποδοσφαιρικού αγώνα θανάτου

Η “μεγάλη απόδραση των 11″,δεν έγινε ποτέ-Η πραγματική ιστορία ενός ποδοσφαιρικού αγώνα θανάτου

Μαρτίου 24, 2011 — Χρήστος | Επεξεργασία

Έντεκα ποδοσφαιριστές της Ντιναμό Κιέβου, εκτελέστηκαν το 1942, μετά τον ποδοσφαιρικό αγώνα με επίλεκτη ομάδα της Βέρμαχτ, γιατί δεν κάθισαν να χάσουν…

Τριάντα εννιά χρόνια μετά η αυταπάρνηση των 11 αυτών ποδοσφαιριστών, έδωσε τροφή για να γίνει μια από τις γνωστότερες ταινίες του κινηματογράφου, με κάποιες αλλαγές φυσικά στο σενάριο. Στην ταινία του 1981, “Η Μεγάλη απόδραση των 11″, μια ομάδα αιχμαλώτων πολέμου, σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, στα σύνορα με τη Γαλλία, καλείται να αντιμετωπίσει μια Γερμανική ομάδα σε ένα προπαγανδιστικό, υπέρ των Ναζί, ποδοσφαιρικό αγώνα. Οι αιχμάλωτοι δεν παίζουν το παιχνιδάκι των Γερμανών και δεν τους χαρίζονται…

Τουρκική (Μυθ)ιστορία

Α)Επειδη δεν μου αρεσει να εκτοξευω χαρακτηρισμους "χαριν παιδιας" παραθετω ενα τυπικο αποσπασμα του  τουρκικου"πονηματος" το οποιο παρουσιαστηκε προσφατα στο Παρισι σελ 11. "Les Sakas
(Scythiques) composés principalement de tribus turques, s’étaient
installés sur des terres entre la rivière Dniepr et Dinitré, au sixième et
quatrième siècle avant J.C." δηλαδη "Οι Σακες (Σκυθες) αποτελουμενοι κυριως απο τουρκικα φυλα εγκατασταθηκαν στις περιοχες μεταξυ Δνειπερου και Δνειστερου τον εκτο και τον τεταρτο αιωνα π.Χ."
ΛΑΘΗ
1. οι Σακες ηταν ο ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ κλαδος των Σκυθων οι οποιοι ανηκουν στον λεγομενο ανατολικο κλαδο των ινδοευρωπαιων οπως οι Περσες- Μηδοι , οι Ινδοι (της Βορειας Ινδιας κυριως) οι Σαρματες και οι Αλανοι-Οσετιοι (αν και περισοτεροι μελετητες θεωρουν τους Αλανους μερος των Σαρματων) και ως εκ τουτου ΔΕΝ μιλουσαν τουρκικα!
2. Αναμεσα στον Δνειπερο και Δνειπερο και Δνειστερο ζουσε ο ΔΥΤΙΚΟΣ κλαδος των Σκυθων, ενω οι Σακες ζοθσαν βορεια και ανατολικα της Βακτριας εκει που τους συναντησε ο Αλεξανδρος ο Μεγας
3. Απο τον τεταρτο αιωνα π.χ. οι Σκυθες αρχισαν να αντικαθιστανται απο τους Σαρματες (βλεπε 1)οι επισης ΔΕΝ ηταν τουρκικο φυλο στις προαναφερομενες περοχιες (οι Σκυθες αποτραβηχτηκαν στην "Μικρη Σκυθια" -Ταυριδα, σηνερινη Κριμαια)
Επιπλεόν η θεωρια που χρησιμοποιειέι το εν λογω "πονημα" για να αποδειξει την "αρχαιοτητα" περι ταυτισης Χσιουγκ- Νου και των Ουνων που εισεβαλαν στην Ευρωπη (των επονομαζομενων "Μαυρων Ουνων σε αντιδιαστολη με τους "Λευκους Ουνους"-Εφθαλιτες οι οποιοι επεφραμαν εναντιον της Σασανιδικης Αυτοκρατοριας και της Κουσανικης Αυτοκρατοριας της Βορειας Ινδιας) τα τελευταια χρονια  εχει τεθει υπο αμφισβητηση, καθως οι κινεζικες περιγραφες  εκεινης της περιοδου (περιοδος των Δυτκων Χαν) περιγραφουν τους Χσιουγκ-Νου ως "κοκκινομαληδες με πρασαινα ματια" ενω οι Ουνοι του Ατιλλα και`των αμεσων προκατοχων του ειχαν μογγολικα χαρακτηριστικα.Εηαλλου και η απσταση που χωριζει τα δυο φυλα τοσο χρονολογικά (3ος αιωνας π.Χ. εναντι 4ου μ.Χ.) αντιστοιχα οσο και γεωγραφικα (Ανατολικη και Κεντρικη Ευρωπη εναντι Βορειας Κινας και Μογγολιας αντιστοιχα)  ειναι ενδειξη η οποια αντιστρατευεται την εγκυροτητα της θεωριας.Αντιθετα θα μπορουσε καποιος να υποθεσει οτι οι Χσιουγκ-Νου των Κινεζων δεν ηταν οι "Μαυροι" Ουνοι αλλα πιθανον Εφθαλιτες τους οποιους εξαλλου και ο  ιστορικος Προκοποιος Καισαρειας περιγραφει στο δευτερο βιβλιο του "Περι Πολεμων" ως "ομοιους στην εξωτερικη εμφανιση με τους Ρωμαιους" δηλαδη ως εχοντες "ευρωπαικα" χαρακτηριαστικα  η Τοκαριοι, μουμιοποιημενα υπολειματα των οποιων συμπιπτουν με τις περιγραφες των Κινεζων για τους Χσιουγκ-Νου
Β)Επισης ειναι ενδιαφερον το παντουρανιστικο κυρηγμα στην σελιδα 8 "Cette division entre les personnes vivant sur le sol turc
est un héritage des impérialistes russes du 19e siècle qui avaient des
raisons politiques particulières de différencier les Turcs de Russie et
ceux de l’Empire ottoman" Αυτος ο διαχωρισμος αναμεσα στους πληθησμους οι οποιοι ζον στα τουρκικα εδαφη ειναι κληρονομια των Ρωσσων ιμπεριαστων οι οποιοι ειχαν ιδιαιτερους πολιτικους λογους να διαχωρισουν τους τουρκους της Ρωσσιας απο αυτους τηε οθωμανικης αυτοκρατοριας"Ελπιζω οι Ρωσσοι να εχουν υυποψη αυτες τις "ιδεες" των "φιλων" τουρκων....

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το επιπεδο του εν λογω 'πονηματος" προδιαζει περισσοτερο σε εργο μεσαιωνικου χρονικογραφου ο οποιος εγραφε συχνα διαστρεβλωνοντας τα γεγονοτα για να αποδιεξει την "αριστοκρατικη καταγωγη" του πατρωνα του/φυλου στο οποιο ανηκε (κλασικα παραδειγματα τα "Γοτθικα" του Ιορδανη η η "Ιστορια της Ουαλιας" του Γεραλδιου Καμπρενσις) παρα  σε εργο επιστημονα ακαδημαικου Ιστορικου...

ΡΩΣΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (ΓΙΩΡΓΟΣ-ΠΑΤΡΑ)

1. 
   

ΣΤΙΣ 25-10-1917,

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΑΝΟΝΙΟΒΟΛΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΑΒΡΟΡΑ, ΣΗΜΑΝΑΝ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.
ΑΜΕΣΩΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ, ΣΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ.
ΟΙ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΜΕΓΑΛΩΝΑΝ ΤΟΣΟ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΙΠΕΔΟ,ΑΛΛΑ ΤΗΡΗΘΗΚΑΝ ΜΕ ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ.

ΘΥΣΙΑ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ε!

Και μονο το γεγονος οτι κανενας απο τους αγωνιστες του 1821 στα απομνημονευματα του δεν θεωρει οτι ο ΠΑΤΡΙAΡΧΗΣ εκανε τον "αφορισμο" με την θεληση του ειναι υποθετω η καλυτερη απαντηση σε καθε "καλοθελητη"

Ιερώνυμος: Η σειρά του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ “1821″ αποτέλεσε διαστροφή της ιστορίας και κακό αποτέλεσμα.

Ιερώνυμος: Η σειρά του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ “1821″ αποτέλεσε διαστροφή της ιστορίας και κακό αποτέλεσμα.

Μαρτίου 23, 2011 — Λουκάς | Επεξεργασία

Στους αγώνες και τα ιδεώδη των Ελλήνων, κατά την Επανάσταση του 1821, μίλησε ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος, σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο Πατριωτικός ‘Ομιλος απογόνων αγωνιστών του ’21.