Ετικέτες

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Αντιδράσεις Καλαβρυτινων


Υποθετω οτι με τετοιες αντιδρασεις σαν και αυτην των των Καλαβρυτινων θα το ξανασκεφτουν ορισμενοι αν τους συμφερει να παραχαραξουν την Ιστορια μας γιατι διαφορετικα θα πληγουν εκει που τους ποναει περισσοτερο δηλαδη στην τσεπη.Το σημαντικοτερο παντως για μενα δεν ειναι τοσο που η ποτε ξεκινησε η Επανασταση (αυτα τα ερωτηματα μπορουν να ληθουν με μια στοιχειωδη μελετη των διαθεσιμων πηγων)αλλα ο λογος για τον οποιο εγινε γηλαδη για να ελευθερωθει η Ελλδα απο τον  "πεφωτισμενο" για ορισμενους ανιστορητους οθωμανικο ζυγο...

Tουρκοκυπριακή αυτοκριτική




«Είμαι απόγονος των ανόητων Κυπρίων που έτρεξαν να βοηθήσουν τους Οθωμανούς προγόνους σου , τους οποίους νοσταλγείς και θέλεις να  αναβιώσεις, το 1570 στον πόλεμο με τους Βενετούς. 

Λέτε ότι έχετε δώσει θύματα στην Κύπρο. Έχετε δίκαιο, αφού θεωρείτε τον εαυτό σας απόγονο των Οθωμανών. Αλλά πριν από εσάς  είχαν θύματα, οι Φοίνικες, οι Γενοβέζοι, οι Βενετοί, οι Βυζαντινοί, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες  και άλλοι πολλοί. Να μοιράσουμε τώρα το Νησί σε όλους όσους πέρασαν από το «χάνι» της Κύπρου; Εσύ είσαι έτοιμος να μοιραστείς τη Μικρά Ασία με όλους όσους πέρασαν από εκεί;  Δεν χρειάζεται να πας πολύ πίσω , είσαι πρόθυμος να επιστρέψεις τα αγαθά και τις περιουσίες  των Ποντίων, των Αρμενίων, των Ελλήνων που σκότωσαν και λεηλάτησαν οι Ταλάτ, Ενβέρ και Κεμάλ πασάδες;

Μήπως δώσατε λίγα θύματα στους Κούρδους; 

Σύμφωνα με τη λογική σας δεν θα πρέπει να βοηθήσετε τους Κούρδους να ιδρύσουν το Κουρδιστάν, αφού έδωσαν και αυτοί τόσα θύματα; 

Είμαι απόγονος των Κυπρίων που έζησαν 307 χρόνια οθωμανικής κατοχής.
Είμαι εγγονός των ανθρώπων που τους έπαιρναν με τη βία το ψωμί κάθε φορά που άδειαζαν τα ταμεία των ανακτόρων και έστελναν στρατό στο Νησί με το πρόσχημα της εξέγερσης στην Κύπρο. 

Είμαι εγγονός των Κυπρίων που πρόσφεραν φαγητό και βοήθεια στους ανθρώπους που εξόριζαν οι Οθωμανοί από τη Μικρά Ασία στο Νησί, με εντολή την εκτέλεση τους . 

Ο Οθωμανός παππούς σου έμεινε στην Κύπρο 307 χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα δεν επέτρεψε στους Κυπρίους , εκτός από αυτούς που ζούσαν στα κάστρα της Αμμοχώστου, της Πάφου, της Λάρνακας, της Λεμεσού, της Κερύνειας να κατέβουν στην παραλία. Όποιος έφτιαχνε ένα πλεούμενο ερχόταν και άρπαζε πράγματα από το Νησί. Οι Κύπριοι έζησαν 307 χρόνια στα δάση. Φαντάζεστε κάποιους που  ζουν σε νησί να μην μπορούν να δουν τη θάλασσα και να μην μπορούν να πιάσουν δυο ψάρια; 

Μια και το έφερε η κουβέντα είπατε ότι δώσατε θύματα. Οι Οθωμανοί είχαν 80.000 νεκρούς όταν πολιόρκησαν το κάστρο της Αμμοχώστου. Δεν βλέπετε κάποιο σφάλμα σε ένα στρατό που έχει  80.000 θύματα σε μια πολιορκία ενός κάστρου; 

Θυμηθείτε  τις απώλειες στο Σαρίκαμις (Σ.Σ. 90.000 νεκροί στο Ρωσο-τουρκικό πόλεμο το 1897), στα Δαρδανέλια και σκεφθείτε. 

Να σας προβληματίσουν και οι απώλειες του Ιουλίου του 1974. 

Μια και αναφέραμε τα Δαρδανέλια, εκεί έχουν δώσει θύματα οι Βρετανοί, οι Νεοζηλανδοί  και οι Γάλλοι. Μήπως πρέπει να έρθουν τώρα και να καταλάβουν τα Δαρδανέλια; Οι άνθρωποι έρχονται κάθε χρόνο και τιμούν τους νεκρούς τους. Δεν μπορείτε να κάνετε και εσείς το ίδιο; 

Είπατε ότι για όποιο λόγο βρίσκεται η Ελλάδα στο Νησί βρισκόμαστε και εμείς. Ούτε εσείς ούτε η Ελλάδα έχουν καμιά δουλειά και κανένα δικαίωμα στην Κύπρο. 

Χάσατε κάθε νόμιμο δικαίωμα που είχατε βάσει των συμφωνιών που υπογράψατε με την Κυπριακή Δημοκρατία, γιατί δεν  συμμορφωθήκατε με αυτά που προβλέπονται στις διατάξεις τους. Αν ψάξετε θα  βρείτε αν έχετε κανένα δικαίωμα λόγου. Για αυτό αναλογιστείτε πώς θα πληρώσετε τις ζημιές που προκαλέσατε στην Κύπρο, μετά το 1974,  όταν φυσικά θα χάσετε την υποστήριξη των ΗΠΑ  και της Βρετανίας. 

Εγώ σας συμβουλεύω, τώρα που είστε ακόμα ζωντανοί και αρτιμελείς, μαζέψτε τα μπογαλάκια σας και φύγετε από την Κύπρο χωρίς να γυρίσετε  να κοιτάξετε πίσω σας. Και προτού αυξηθεί το χρέος σας. 
Εάν ακόμα έχετε απορίες, σας λέω ότι εγώ είμαι ο ιδιοκτήτης της Κύπρου». 

Δικαιοσύνη για τους Κούρδους


Μηπως οταν θα αποκαλυφθουν ολα τα εγκληματα πολεμου του τουρκικου στρατου εναντιον των Κουρδων θα ηταν μια καλη ιδεα για καποιους θαραλεους δικηγορους να φερουν την υποθεση στην Χαγη;Θα ηταν μια ευκαιρια για μιαι φορα να καταδικαστουν  αυτοι που πρεπει....

ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΚΑΜΠΑΝΑ;(Κόσμος του Επενδυτή)


ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΚΑΜΠΑΝΑ;

Η αραβική Επανάσταση αλλάζει τα παγκόσμια γεωπολιτικά δεδομένα
(και η γνώμη τριών προσωπικοτήτων για τα γεγονότα)

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Μια από τις σημαντικότερες, βαθύτερες, πολιτικές και κοινωνικές επαναστάσεις στην ιστορία του αραβικού έθνους ξέσπασε στην κοντινή μας Αίγυπτο, κοιτίδα ενός από τους σπουδαιότερους και αρχαιότερους πολιτισμούς.
Η Αιγυπτιακή Επανάσταση, ακόμα στις πρώτες, αρχικές φάσεις, δεν έχει ανάλογο ιστορικό προηγούμενο στην περιοχή, μετά την Αλγερινή Επανάσταση, κυρίως εθνική που απέκτησε όμως στην πορεία και βαθιές κοινωνικές προεκτάσεις, και το Παλαιστινιακό Κίνημα, επίσης κυρίως εθνικό.

Η αφύπνιση των Αράβων, από την Τυνησία μέχρι την Υεμένη, μετατόπισε για πρώτη φορά τον φόβο από το λαό στους σατράπες, απειλώντας το σύνολο των καθεστώτων που στήριξαν την Pax Americana και Israeliana στην στρατηγικά κρισιμότερη περιοχή του πλανήτη. Είναι αδύνατο να προβλεφθούν οι εξελίξεις, «ανοιχτές» σε πολλές δυνατότητες/«σενάρια», το βέβαιο όμως είναι ότι θα επηρεάσουν βαθιά τα παγκόσμια γεωπολιτικά δεδομένα.
Η αιγυπτιακή επανάσταση χαρακτηρίζεται από μια ευρύτατη, ταχύτατη λαϊκή αυτοοργάνωση. Συγκροτούνται κάθε είδους επιτροπές, από επιτροπές π.χ. για την προστασία των φούρνων μέχρι επιτροπές τήρησης της τάξης. Σε μερικές περιοχές η αστυνομία ζητάει την άδειά τους για να κινηθεί. Στον πυρήνα της εξέγερσης είναι 19 κινήσεις νεολαίας με μισό εκατομμύριο μέλη, σύμφωνα με πληροφορίες από κύκλους της εξέγερσης.
Στο κέντρο του κινήματος είναι η εξέγερση κατά της διαφθοράς, έκφραση του βαθύτερου αιτήματος αξιοπρέπειας των Αράβων, αίτημα στο οποίο οι καλύτεροι αναλυτές αποδίδουν τις ήττες ΗΠΑ/Ισραήλ σε Ιράκ/Λίβανο. Οι Άραβες νοιώθουν βαθιά ταπεινωμένοι από τα καθεστώτα τους, κατεστραμμένοι από τις συνταγές ΔΝΤ που αυτά εφήρμοσαν, βαθειά προσβεβλημένοι από επεμβάσεις, προσβολές, περιφρόνηση που δέχτηκαν από τη Δύση. Η εξέγερσή τους δεν είναι συγκυριακή αναταραχή, αλλά «εκδίκηση της ιστορίας», βαθύ κύμα «μακρού ιστορικού χρόνου», που μπορεί να «συντονισθεί» με τη γενικότερη αφύπνιση της περιφέρειας, αμφισβήτησης του μονοπολισμού που εκφράζεται, με διαφορετικές μορφές και τρόπους, σε Ινδία, Κίνα, Λατ. Αμερική, Ρωσία. Αυτό βέβαια παραμένει υπόθεση εργασίας, υπάρχουν κι άλλες, όπως η πιθανότητα εμφυλίων πολέμων και νέας πολυδιάσπασης του αραβομουσουλμανικού κόσμου, που θα ματαιώσουν τις προσδοκίες των εξεγερμένων. Ήδη, δύο εκατομμύρια αστυνομικοί του καθεστώτος Μουμπάρακ και ένα εκατομμύριο άτομα στενά συνδεδεμένα με το καθεστώς, είναι έτοιμα να ματοκυλίσουν την Αίγυπτο, για να κρατηθούν στην εξουσία. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, όλα δείχνουν ότι το κλειδί των εξελίξεων το κρατάει ακόμα ο στρατός στα χέρια του.
Η αιγυπτιακή εξέγερση, όπως και η τυνησιακή, δεν είναι «ισλαμικές». Φυσικά, το Ισλάμ, σε διάφορες εκδοχές, παραμένει κύριος υποψήφιος ηγέτης της νέας Αιγύπτου, σε συνθήκες ιστορικής χρεοκοπίας του αραβικού εθνικισμού/σοσιαλισμού. Αλλά ούτε βέβαιο ότι θα επικρατήσει είναι, ούτε τι είδους θα είναι. Η επανάσταση υποχρεώνει και την αντιπολίτευση να υποταγεί στις λαϊκές προσδοκίες, διαμορφώνει νέα πολιτικά υποκείμενα. Και η κρίση είναι τόσο βαθειά, που δεν επιδέχεται εύκολες λύσεις. Άραβας συνομιλητής των Αδελφών Μουσουλμάνων μας έλεγε προ μηνών, ότι η οργάνωση απεύχεται να αναλάβει την εξουσία και τις ευθύνες της!

Ελλάδα, Κύπρος, Μέση Ανατολή
Το ΥΠΕΞ μάλλον αιφνιδιάστηκε από την αιγυπτιακή εξέγερση. Ανώτερα στελέχη του, που διατηρούσαν άριστες σχέσεις με το αιγυπτιακό καθεστώς, «ορκίζονταν» μέχρι πρότινος, ότι ο υιός Γκαμάλ Μουμπάρακ είναι ο βέβαιος διάδοχος! Τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν. Οι αραβικές εξεγέρσεις βρήκαν Ελλάδα και Κύπρο, κάποτε τις πιο φιλοαραβικές ευρωπαϊκές χώρες, με ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο και ακτινοβολία σε όλη την Ανατολή, να ολοκληρώνουν ριζική στροφή στη μεσανατολική πολιτική τους. Οι οπαδοί αυτής της στροφής λένε ότι πρέπει να συνεχισθεί, υποστηρίζοντας ότι το Ισραήλ έχει ανάγκη Κύπρο και Ελλάδα περισσότερο από ποτέ. Ναι, απαντούν οι σκεπτικιστές, αυτό ακριβώς όμως κάνει επικίνδυνες τις πολύ στενές σχέσεις με αυτή τη χώρα, που είναι σήμερα περισσότερο απομονωμένη από ποτέ άλλοτε στην ιστορία της και της οποίας μόνο σίγουροι δεν μπορούμε να είμαστε για το μέλλον. Οι ίδιοι υπογραμμίζουν ότι το Ισραήλ μπορεί να μπει στον πειρασμό να «κανονίσει» ορισμένους λογαριασμούς του, φερ’ ειπείν με την Τουρκία, μέσω Ελλάδας. Οι περισσότεροι πάντως συμφωνούν ότι θα χρειαστεί πολύ μεγάλη τέχνη για να ελιχθεί η Αθήνα στο μεσανατολικό ναρκοπέδιο, αποφεύγοντας να γίνει μέρος του ηφαιστείου. Τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, τα προβλήματα της ΕΕ, οι «μη σχέσεις» με τη Ρωσία, καθιστούν επίσης πιο τρωτή και επικίνδυνη τη θέση της Αθήνας και επηρεάζουν αρνητικά τη θέση της Λευκωσίας.

ΕΝΑ ΑΡΑΒΙΚΟ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟ 1848
Τρεις άνθρωποι με βαθειά γνώση, και δεκαετίες εμπλοκής στα προβλήματα της Μέσης Ανατολής, μοιράζονται με τους αναγνώστες του «Κ.τ.Ε.» τις εκτιμήσεις τους για τις δραματικές εξελίξεις στην Αραβία. Πρόκειται για τον Κύπριο «Γιατρό» Βάσσο Λυσσαρίδη, τον Αιγύπτιο οικονομολόγο Σαμίρ Αμίν και τον Γάλλο δημοσιογράφο και συγγραφέα Ιγκνάσιο Ραμονέ.

ΒΑΣΣΟΣ ΛΥΣΣΑΡΙΔΗΣ
Αγωνία για την Αίγυπτο, επιφύλαξη για τις «συμμαχίες» Ελλάδας/Κύπρου με Ισραήλ
Από αυτούς που γνωρίζουν καλύτερα τη Μέση Ανατολή, «εν όπλοις» σύντροφος των μεγάλων εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων Ασίας και Αφρικής, προσωπικός φίλος των Νάσερ, Αραφάτ και πατρός Ασαντ, ο «Γιατρός» παρακολουθεί με πολύ αγωνία την αιγυπτιακή «εγκυμοσύνη», όπως τη χαρακτηρίζει. Η «δυναστεία» του Μουμπάρακ, κατεξοχήν ανθρώπου των ΗΠΑ στην περιοχή, δεν μπορεί, λέει, να επιβιώσει και ελπίζει στην ουσιαστική επικράτηση των λαϊκών επαναστατικών δυνάμεων που θα εγκαθιδρύσει καθεστώς γνήσιας δημοκρατίας και κοινωνικής προόδου. Μια προοδευτική δημοκρατία στη χώρα των 80 εκατομμυρίων, τόσο κοντά στην Κύπρο, θα έχει ευεργετική επίδραση σε όλους μας, τονίζει, δεν κρύβει όμως και τους φόβους του για ενδεχόμενη «εκτροπή» που να μην εγγυάται τις δημοκρατικές εξελίξεις.
Ο «Γιατρός» μιλάει με νοσταλγία για τον νασερισμό, που αγκάλιασε ο αιγυπτιακός λαός στο παρελθόν, παρόλο που δεν οδήγησε σε πλήρως δημοκρατικό καθεστώς, γιατί του απέδωσε την εθνική αξιοπρέπεια και χτύπησε διαφθορά, φεουδάρχες και μεγάλο κεφάλαιο. Αναγνωρίζει την «αρνητική» πλευρά του, τονίζοντας ότι σε κάθε προβληματική πλευρά αντιστοιχούσε και μια προοδευτική.
«Προσοχή, προσοχή, προσοχή», είναι η συμβουλή του σε όσους ενθουσιάστηκαν με την προοπτική ενός είδους «συμμαχίας» Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ. Χρειάζεται εκμετάλλευση διαφόρων εμπλεκομένων και διαπλεκομένων συμφερόντων στην Αν. Μεσόγειο, απαιτείται όμως σωστή διάγνωση. Εκφράζει αμφιβολίες για το βάθος της τουρκοισραηλινής ρήξης. Τονίζει έντονα ότι, όταν μιλάμε για Μέση Ανατολή, από πλευράς όγκου λαών και διόδων μεταφοράς, μιλάμε κυρίως για τον αραβικό κόσμο. Οι οποιεσδήποτε πρωτοβουλίες πρέπει να είναι ισορροπημένες, ιδίως σε ότι αφορά τη θέση για το παλαιστινιακό.
Ο Χριστόφιας ακολουθεί, τουλάχιστον μέχρι τώρα, ισορροπημένη πολιτική στο θέμα. Η ανακάλυψη υδρογονανθράκων κοντά στην Κύπρο είναι σημαντικός παράγοντας εκτιμά, και θετικός και αρνητικός για το νησί. Η ισραηλινή πρόταση για σταθμό υγροποίησης αερίου στην Κύπρο, υποστηρίζει, ενέχει πολλούς κινδύνους και χρειάζεται σοβαρή στάθμιση πριν δοθεί οριστική απάντηση. Και το ζήτημα της ενέργειας και η στάση απέναντι στη Μέση Ανατολή απαιτούν πολύ σοβαρή πολιτική, χωρίς υπερβολές.

ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ
Οι Αμερικανοί δεν αφήνουν την Αίγυπτο, το νέο καθεστώς δεν θα λύσει τα προβλήματα
Βετεράνος του αιγυπτιακού και γαλλικού κομμουνιστικού κινήματος, θεωρητικός της ανάπτυξης, από τους μεγάλους οικονομολόγους του 20ού αιώνα, φίλος και σύμβουλος του Ανδρέα, ο Αμίν διευθύνει το «Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου», μοιράζοντας τον χρόνο του ανάμεσα Παρίσι, Κάιρο και Ντακάρ. Η Αίγυπτος, πιστεύει, είναι χώρα-κλειδί για τον έλεγχο των ΗΠΑ στον πλανήτη. Η Ουάσιγκτον δεν θα ανεχθεί την απομάκρυνσή της από την πλήρη υποταγή, που τη χρειάζεται επίσης το Ισραήλ για να συνεχίσει την αποικιοποίηση της Παλαιστίνης. Αυτό επιδιώκει η Ουάσιγκτον με την «ήπια μετάβαση», πιθανώς με παραίτηση Μουμπάρακ και ανάληψη της εξουσίας από τον Σουλεϊμάν της στρατιωτικής κατασκοπείας. Ο Μπαραντέι είναι «φιλελεύθερος» δημοκράτης, χωρίς αντίληψη για την οικονομία και κατανόηση των παραγόντων στη ρίζα της κοινωνικής καταστροφής. Στρατός και Υπηρεσίες θα μπορούσαν να τον δεχθούν ως εταίρο στη μετάβαση, αν αποδεχθεί τον ηγετικό ρόλο τους. Σε περίπτωση ομαλής μετάβασης και εκλογών, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι θα γίνουν η μεγαλύτερη κοινοβουλευτική δύναμη. Οι ΗΠΑ το αποδέχονται, τους χαρακτηρίζουν «μετριοπαθείς», που σημαίνει ότι έχουν αποδεχθεί την αμερικανική στρατηγική και θα αφήσουν ανενόχλητο το Ισραήλ. Οι ΑΜ είναι πλήρως υπέρ του υπάρχοντος συστήματος «ελεύθερης αγοράς» που εξαρτά απολύτως την Αίγυπτο από το εξωτερικό και έχουν αντιταχθεί στις εργατικές και αγροτικές κινητοποιήσεις. Οι Αμερικανοί θέλουν «πακιστανικό μοντέλο», συνδυασμό πολιτικού Ισλάμ και στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών. Οι ΑΜ μπορεί να δοκιμάσουν να εκτονώσουν τη βάση τους κατά των Κοπτών. Το κίνημα διαμαρτυρίας έχει τις ρίζες του στην αστική νεολαία, ιδίως διπλωματούχους χωρίς δουλειά, που υποστηρίζονται από τμήματα της μορφωμένης μεσαίας τάξης, δημοκράτες. Το νέο καθεστώς θα τους κάνει ορισμένες μικροπαραχωρήσεις, αλλά δεν θα πάει μακριά. Η κατάσταση θα άλλαζε αν επενέβαινε το εργατικό/αγροτικό κίνημα, αλλά δεν φαίνεται πιθανό. Αν και, όσο η οικονομική διαχείριση γίνεται με βάση το «παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης», δεν μπορεί να λυθεί κανένα από τα προβλήματα που οδήγησαν στο κίνημα διαμαρτυρίας.

ΙΓΚΝΑΣΙΟ ΡΑΜΟΝΕ, πρώην Διευθυντής της Monde Diplomatique 
‘Ένα αραβικό και ψηφιακό 1848
‘Οποιος διάβαζε τις εφημερίδες μας και άκουγε τις τηλεοράσεις μας θα νόμιζε, μέχρι πρότινος, ότι υπάρχουν δύο δικτατορίες στη Μέση Ανατολή: το Ιράκ του Σαντάμ και το Ιράν. Τώρα, μάθαμε ξαφνικά ότι δύο ακόμα χώρες, που τις αποκαλούσαμε «φίλες» ή «μετριοπαθείς», η Τυνησία του Μπεν ‘Αλι και η Αίγυπτος του Μουμπάρακ, είναι δικτατορίες! Οι εξεγερμένοι μας ανάγκασαν να πετάξουμε τις μάσκες της υποκρισίας μας. Ο Σαρκοζί ανακαλύπτει, με 23 χρόνια καθυστέρηση, την απελπισία που προκαλούσε το μαφιόζικο καθεστώς Μπεν Αλί. Η Σοσιαλιστική Διεθνής διαγράφει Μπεν Αλί και Μουμπάρακ.
Η Δύση ισχυριζόταν ότι υποστήριζε τις δικτατορίες της Νότιας Ευρώπης εναντίον του κομμουνισμού. Μετά στήριξε τις αραβικές δικτατορίες εναντίον του ριζοσπαστικού Ισλάμ. Οι αραβικές κοινωνίες δίνουν όμως καταπληκτικό μάθημα σε όσους τις περιγράφουν μανιχαϊστικά, είτε ως υποταγμένους δούλους, είτε ως υστερικούς φανατισμένους. Εμφανίστηκαν στις τηλεοράσεις και τους υπολογιστές, χάρη στην δουλειά του Αλ Τζαζίρα, και τι είδαμε; Λαούς που θέλουν κοινωνική πρόοδο, ουδόλως κατειλημμένους από θρησκευτικό φανατισμό, διψασμένους για ελευθερία, αγανακτισμένους με τη διαφθορά, αηδιασμένους με τις ανισότητες, να απαιτούν δημοκρατία. Μοιάζουν με όλες τις άλλες μοντέρνες, φωτισμένες αστικές κοινωνίες. ‘Όπως υποστηρίζει ο Μουλά Χισάμ Ελ Αλαουί: «Οι διαδηλωτές σε Τύνιδα και Κάιρο δεν έχουν κανένα θρησκευτικό σύμβολο. Πρόκειται για ρήξη γενεών που αρνείται τη θέση της «αραβικής εξαίρεσης»… Οι νέες τεχνολογίες του ‘Ιντερνετ προχωράνε το κίνημα…Προτείνουν νέα εκδοχή της κοινωνίας πολιτών όπου η άρνηση του αυταρχισμού πηγαίνει μαζί με την άρνηση της διαφθοράς»
Τα κοινωνικά ψηφιακά δίκτυα κινητοποιήθηκαν ταχύτατα κλονίζοντας σε χρόνο ρεκόρ τις εξουσίες. Είναι μία από τις σπάνιες φορές που η απελπισία των μαζών επέτρεψε τον θρίαμβο μιας επανάστασης προτού τα κινήματα βρουν την ευκαιρία να ωριμάσουν, αναδεικνύοντας εθνικούς ηγέτες.
Η κατάρρευση της τυνησιακής δικτατορίας έπεισε τους αραβικούς λαούς ότι τα καθεστώτα τους είναι «χάρτινες τίγρεις». Αυτό εξηγεί την επαναστατική άνοδο σε Ιορδανία, Υεμένη, Αλγερία, Συρία, Σαουδική Αραβία, Σουδάν και Μαρόκο, όπως στην Ευρώπη του 1848. Το Μαρόκο είναι χώρα πιο διεφθαρμένη από την Τυνησία, με μαφιόζικα κυκλώματα που φτάνουν στο Παλάτι, γενικευμένη πρακτική βασανιστηρίων. Το Παρίσι όμως στηρίζει τον Βασιληά. Οι αρχές του Μαρόκου μετακινούν στρατεύματα σε Ραμπάτ και Καζαμπλάνκα. Στις 29 Ιανουαρίου, ο Βασιληάς του Μαρόκου και οι στενότεροι συνεργάτες του ήρθαν μυστικά στη Γαλλία, να συμβουλευθούν ειδικούς στη διατήρηση της τάξης στο Υπουργείο Εσωτερικών. Ο μαροκινός λαός είναι όμως έτοιμος να ακολουθήσει το παράδειγμα των εξεγερμένων Αράβων εναντίον μιας ακόμα φίλης μας δικτατορίας.
Κόσμος του Επενδυτή, 6.2.2011

Μ. Ανατολή (ΗΜΕΡΗΣΙΑ)



Το '89 του αραβικού κόσμου

Ντόμινο καθεστωτικών κλυδωνισμών σε πλήρη εξέλιξη
Ανεξάρτητα από την τελική κατάληξη της αναταραχής στην Αίγυπτο λίγες μέρες μετά την ανατροπή στην Τύνιδα και την έκρηξη λαϊκής οργής στο Αλγέρι και στο Αμάν, ένα είναι βέβαιο: Η καθεστωτική αμφισβήτηση στις αραβικές χώρες έχει πλέον δυναμική ντόμινο που παραπέμπει στην κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη στους τελευταίους μήνες του 1989.

Ένα παρόμοιο ντόμινο είχαν ονειρευτεί και οι Νεοσυντηρητικοί του Μπους υιού στις αρχές του 2003 όταν σχεδίαζαν την εισβολή στο Ιράκ: Η ανατροπή του Σαντάμ θα έφερνε τη δημοκρατία δυτικού τύπου στο σύνολο του αραβικού κόσμου. Μια προσέγγιση κατά τα ήμισυ σωστή και κατά το ήμισυ τραγικά εσφαλμένη, καθώς οι καθεστωτικές ανατροπές δεν εισάγονται και η υιοθέτηση του δυτικού δημοκρατικού μοντέλου δεν είναι ούτε αυτονόητη ούτε νομοτελειακή.
Το 1989, χώρες όπως η Πολωνία, η Βουλγαρία, και η Τσεχοσλοβακία ήταν ξεχωριστές πραγματικότητες, με έναν κοινό παρονομαστή, τα καθεστώτα σοβιετικού τύπου, που οδήγησαν στην ανατροπή τύπου ντόμινο.
Σήμερα, χώρες όπως η Τυνησία, η Αίγυπτος και η Αλγερία είναι ακόμη πιο διαφορετικές πραγματικότητες, έχουν όμως και αυτές έναν κοινό καθεστωτικό παρονομαστή: Από το Αλγέρι, την Τύνιδα, το Κάιρο, τη Δαμασκό και το Αμάν, τα καθεστώτα με τη μια ή την άλλη μορφή είναι κληρονόμοι κοσμικών εκσυγχρονιστικών κινημάτων που υιοθέτησαν το δυτικό μοντέλο σε μια προσπάθεια διαφοροποίησης, σύγκρουσης και χειραφέτησης με την αποικιακή στην αρχή και την ιμπεριαλιστική στη συνέχεια Δύση.
Ένα δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό είναι η μονοκομματική και βαθιά διεφθαρμένη δομή της εξουσίας: Οι ηρωικοί αγωνιστές του FLN στην Αλγερία, οι κληρονόμοι του ενδόξου Κινήματος των Ελευθέρων Αξιωματικών του 1952 στην Αίγυπτο και ο διάδοχός του Μπουργκίμπα στην Τυνησία έγιναν για τους συμπολίτες τους πολύ γρήγορα χειρότεροι εφιάλτες από τον γαλλικό αποικιακό στρατό και την αστυνομία του βασιλιά Φαρούκ.
Ίδια εικόνα παρακμής παρουσίασε πολύ γρήγορα και η παλαιστινιακή εξουσία στην Ραμάλα, με αποτέλεσμα στις πρώτες ελεύθερες και πολυκομματικές εκλογές να θριαμβεύσει η Χαμάς.
Τα ξεθωριασμένα ριζοσπαστικά και μετριοπαθή αραβικά καθεστώτα καταρρέουν όχι για να εισαγάγουν τη δημοκρατία δυτικού τύπου που ονειρευόταν η Κοντολίζα Ράις για τη Μέση Ανατολή, αλλά για να ζήσουν με τη μια ή την άλλη μορφή ισλαμικού πολιτικού ριζοσπαστισμού.
Πρόκειται για μια δυναμική στο πλαίσιο της οποίας τίποτε δεν μπορεί να αποκλεισθεί από ένα ήπιο πολιτικό Ισλάμ τύπου Ερντογάν, αν οι αδελφοί μουσουλμάνοι στην Αίγυπτο μπορέσουν να εκσυγχρονισθούν σε συνθήκες κρίσης μέχρι σκοταδιστικά κινήματα κάθε λογής.
Ένα είναι βέβαιο: Το μοντέλο του δυτικού εκσυγχρονισμού για να αντιμετωπισθεί η αποικιακή και ιμπεριαλιστική Δύση, πρώτος διδάξας του οποίου δεν είναι άλλος από τον Αλβανό εκ Καβάλας Αντιβασιλέα της Οθωμανικής Αιγύπτου Μοχάμεντ Αλί, τελείωσε και κάθε αυταπάτη για μεταρρύθμιση και εξωραϊσμό του θα είναι χαμένο χρόνος.
Αυτό που θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη και περνά αυτή τη στιγμή σχετικά απαρατήρητο - με εξαίρεση τη Γαλλία που έχει ειδική εμπλοκή ως πρώην αποικιακή δύναμη στην Τυνησία, στο Μαρόκο και την Αλγερία- είναι η ανυπαρξία στρατηγικής άξιας του ονόματός της από την Ευρώπη απέναντι σε μια κρίση στην άλλη ακτή της Μεσογείου, μια περιοχή που διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα της Γηραιάς Ηπείρου.

Στο πολιτικό Ισλάμ η σκυτάλη
Τα ξεθωριασμένα ριζοσπαστικά και μετριοπαθή αραβικά καθεστώτα καταρρέουν όχι για να εισαγάγουν τη δημοκρατία δυτικού τύπου που ονειρευόταν η Κοντολίζα Ράις για τη Μέση Ανατολή, αλλά για να ζήσουν με τη μία ή την άλλη μορφή ισλαμικού πολιτικού ριζοσπαστισμού.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ

ΕΣΥ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ;


ΕΣΥ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΡΕ ;
Ρωτάς δήθεν, εσύ ποιος είσαι ρε άνθρωπε….
Και εγώ ρωτάω εσένα :
Εσύ ποιος είσαι ρε ;
Εσύ το ρώτησες από την Ασία όπου βρισκόσουν…

Και εγώ σε ρωτάω από την Κύπρο…
Διότι εγώ είμαι από εδώ…
Αυτά τα χώματα είναι δικά μου…
Οι τίτλοι δεν βρίσκονται στα χέρια σου…
Αλλά σε μένα…
Εγώ εδώ γεννήθηκα και εδώ θα πεθάνω…
Εσύ ούτε γεννήθηκες, ούτε θα πεθάνεις εδώ…
Από κάθε γειτονιά…
Από κάθε γωνιά της θάλασσας…
Και από κάθε πλαγιά βουνού έχω αναμνήσεις…
Εσύ δεν έχεις…
Δεν έχεις κανέναν παιδικό φίλο εδώ…
Δεν έχεις κάποια παλιά αγαπημένη από το λύκειο…
Εσύ δεν ξέρεις καν πως πάει προς τον δρόμο Αμπντί Τσαβούς…
Δεν πέρασες ποτέ από τον δρόμο Καρά Μπαμπά…
………………..
……………….
Και από πάνω ρωτάς : Εσύ ποιος είσαι ρε άνθρωπε ;
Ρώτα τους ευκαλύπτους στην πύλη της Κερήνυας να σου πούνε…
……………….
Έχεις ακουστά κάποιον Χουσείν Ρούσο ; Ήταν ο καθηγητής γυμναστικής μου στο λύκειο. Εκείνον και να θες όμως δεν μπορείς να τον ρωτήσεις…Έπεσε ως ήρωας πριν από 47 χρόνια στο Καιμακλί. Αν μπορείς να ρωτήσεις τη ψυχή του, ρώτα : Ε, Χουσείν Ρούσο κείτεσαι σε αυτά τα χώματα για τα στρατηγικά μου συμφέροντα ; Για αυτά πέθανες ;
……………………..
Ούτε η πουτάνα ο Άγγλος δεν με ρώτησε ….
Εσύ όμως με ρωτάς….
Ταπεινώνοντας και περιφρονώντας τους ιδιοκτήτες αυτών των εδαφών ρωτάς ¨Ποιος είσαι εσύ ρε άνθρωπε ; ¨…
Από τα μέσα της Ασίας όπου βρίσκεσαι με ρωτάς…
Και εγώ από την Κύπρο σε ρωτάω εσένα : Εσύ ποιος είσαι ρε ;

Ποιόν να ρωτήσω για σένα ; Τον εργάτη που του είπες ¨πάρε τη μάνα σου και φύγε¨ ; Αυτούς για τους οποίους είπες ¨ας πίνουν μέχρι να σκάσουν¨; Μήπως τον Αχμέτ Αλτάν που σε θαύμαζε και του υπέβαλες αγωγή ζητώντας 50 εκ λίρες ; Μήπως τον Μουσταφά Μπαλμπάι που παραμένει δύο χρόνια στις φυλακές χωρίς να έχει κάνει τίποτε ; Μήπως τους δολοφόνους δεκάδων ανθρώπων της Χεζμπολλάχ που απελευθέρωσες ;Μήπως αυτούς που έβαλαν να δολοφονηθεί ο Χράντ Ντινκ ;
………………………..
Σχόλιο : Ο Λεβέντ απευθύνεται στον Ερντογάν ο οποίος είχε πει πως η Τουρκία έχει στρατηγικά συμφέροντα στο νησί και απευθυνόμενος με θράσος στους Τουρκοκύπριους που διαδήλωναν ενάντια στην παρουσία της Τουρκίας στο νησί, τους είχε ρωτήσει ¨Ποιος είσαι εσύ ρε ;¨.http://tourkikanea.gr/2011/02/08/erd-18/

Ελληνισμός (Κωστάς Ροδινός)


Διαβάζουμε παρακάτω το άρθρο του κ. Κώστα Ροδινού
Παρακολούθησα τη σειρά του ΣΚΑΙ για το 1821. Και εξοργίστηκα με την χοντροκομμένη προσπάθεια των συντελεστών της να μας πείσουν ό,τι τάχαμου βλέπουν την ιστορία αντικειμενικά, ενώ την παραμορφώνουν.
Θα μείνω μόνο στην αγωνιώδη προσπάθειά του κ. Τατσόπουλου να καταρρίψει τους «εθνικούς μύθους» με τους οποίους μεγαλώσαμε. Ενας τέτοιος μύθος είναι το «κρυφό σχολειό».
«Δεν υπήρχε κρυφό σχολειό», απεφάνθη ο ….ειδικός! Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ανεκτική.
Θα μου επιτρέψει μια μικρή ιστορία. Φοιτητής, πήγα με κάτι φίλους στο Nashville του Τennessee, για να δούμε το «Παρθενώνα», που κοσμεί την «Αθήνα του Νότου» και κτίστηκε το 1897 για να τιμηθεί η εκατοστή επέτειος από την ίδρυση της πόλης.
Μετά την περιήγηση, καθίσαμε για φαγητό σε μια Dinner. Παραγγείλαμε κάτι triple-deck cheeseburger και χαζολογούσαμε στα ελληνικά, όταν η …Μενεγάκη που μας σερβίρισε έκανε τη διαπίστωση. «You are not speaking English! And what language is this?” ρώτησε όλο νάζι.
«Greek», βιαστήκαμε να απαντήσουμε όλοι μαζί.
«Oh really! Our chef is from …Greek!”
Σε λίγο εμφανίστηκε ένας θεόρατος τύπος με κάτασπρα μαλλιά μέχρι τους ώμους και ένα τεράστιο μουστάκι.
«Εσείς μωρέ κοπέλια είστε από την πατρίδα, μου λέει η κουζουλή;»
Μείναμε με τα burger στα χέρια.
“Take the μαλακίες, μωρή. They πατρίδα. I cook real food!»
Εσπρωξε τα πιάτα από το τραπέζι και η σερβιτόρα τα μάζεψε αγχωμένη. Μας οδήγησε σε μια άκρη του εστιατορίου, σ’ έναν κλειστό χώρο. Τέσσερα άτομα καθίσαμε σε μια τεράστια ροτόντα που χωρούσε 15! Δυο ζευγάρια από τα διπλανά τραπέζια τα έβγαλε έξω, σχεδόν με το ζόρι, και τη δικαιολογία ότι είχε «VIP guests». Μας έριξαν μια ματιά όλο φθόνο. Μόνο για VIP δεν μοιάζαμε!
«Για μπακούρια σας κόβω; Φοιτητές; Θα έχετε καιρό να φάτε πράμα. Τι τραβάει η ψυχή σας;» Αλληλοκοιταχθήκαμε, χωρίς να μιλήσει κανένας.
«Κρίνετε μωρέ, τι θέλετε; Εγώ κάνω κουμάντο εδώ και δε βλέπω πατριώτες κάθε μέρα!»
«Γιουβαρλάκια», είπα εγώ, «παστίτσιο», ένας άλλος, «στιφάδο», μουρμούρισε ο τρίτος.
«Ο.Κ. Θα σας στείλω κάτι μεζέδες για αρχή και θα δώ τι μπορώ να κάνω, που κοντεύετε ναρέψετε από την πείνα!». Χάθηκε στη κουζίνα.
Σε λίγο ήρθε η ξανθιά σερβιτόρα μαζί με τρείς βοηθούς και γέμισαν το τραπέζι με πιατάκια, πιάτα και πιατέλες! Εφταναν για ένα …λόχο!
Μετά από μισή ώρα περίπου, εμφανίστηκε ο Σήφης με μια τεράστια μπουκάλα ρακί στο ένα χέρι και μια κρητική λύρα στο άλλο.
Αρχίσαμε τις ρακές και τα ριζίτικα! Όταν ήρθε στο κέφι αυτοσχεδίαζε και ματινάδες! Γράφεις βιβλίο ολόκληρο με την ιστορία του! Και ήξερε τον «Ερωτόκριτο» απ’ έξω!
Κατά τις πέντε το απόγευμα, λες και τον κτύπησε κεραυνός, αφήνει τη λύρα, σηκώνεται, σουλουπώνεται. «Θα λείψω για καμιά ώρα. Μη το κουνήστε ρούπι. Θα γυρίσω» Και εξαφανίστηκε.
Ρώτησα τη σερβιτόρα. Ηταν διστακτική, αλλά με τα πολλά την έπεισα.
Με οδήγησε, αθόρυβα, στο υπόγειο. Εμεινα άφωνος. Σε ένα μικρό χώρο είχε τέσσερα θρανία. Στον ένα τοίχο κρεμόταν ένας μαυροπίνακα, όπου ήταν γραμμένες με λευκή κιμωλία μερικές ελληνικές λέξεις και κάποιες σύντομες προτάσεις. Το τμήμα αποτελούσαν 5 μαθητές, όλοι μαύροι.
Τους μάθαινε ελληνικά!
Δεν ήθελα να διακόψουμε τέτοια ιερή στιγμή και απομακρυνθήκαμε προσεκτικά, για να μη μας πάρει είδηση. Μια ηλικιωμένη σερβιτόρα μου αποκάλυψε ότι κάνει αυτή τη δουλειά πέντε-έξη χρόνια τώρα.
«Και πώς έπεισε τα παιδιά να μάθουν ελληνικά;»
Γέλασε. «Είναι πολύ απλό. Τους αφήνει να φάνε ότι θέλουν και τους δίνει και από μια μερίδα για το σπίτι! For a poor family that some kind of a deal!”
Όταν τελείωσε το μάθημα, ήρθε με τις παραγγελίες, αλλά στο μεταξύ είχαμε φάει του σκασμού και έτσι τις συσκεύασε για το ταξίδι της επιστροφής στη Νέα Υόρκη. Καθώς τον αποχαιρετούσαμε, με κράτησε παράμερα. «Σας πήρα με το μάτι μου που κατεβήκατε. Ντράπηκανα σας το πώ καθότι εσείς είστε γραμματιζούμενοι, ενώ εγώ μόλις και με το ζόρι έμαθα κάτικολλυβογράμματα σ’ ένα νυχτερινό…
«Και τι μαθαίνετε στα παιδάκια;»
«Δεν υπάρχει άνθρωπος να μιλήσω ελληνικά! Φοβήθηκα ότι θα τα ξεχάσω! Ετσι μάζεψα τα παιδάκια, μου έστειλαν από την πατρίδα κάτι παλιά αναγνωστικά και ένα βιβλίο ιστορίας. Και μαθαίνουμε μαζι! Εδώ έχουν τον Παρθενώνα και ξέρουν για την Ελλάδα! Προσπαθώ να τουςμάθω και πεντοζάλη, αλλά δεν τόχω ακόμα! Αλλά που θα πάει!»
Ο Σήφης, ούτε πτυχία απένειμε, ούτε βαθμούς έδινε, ούτε τάξεις είχε, ούτε πρόγραμμα! Εφτιαξε ένα «κρυφό σχολειό», στο υπόγειο του εστιατορίου που δούλευε ως σέφ!
Δεν ήθελε να ξεχάσει την προγονική του γλώσσα. Το θεωρούσε υποχρέωση «να μη χαθεί ηλαλιά μας» για αυτό και τη μάθαινε στα παιδάκια.
Α, και η Αμερική είναι απολύτως ανεκτή στην εκπαίδευση! Ο καθένας, μπορεί να διδάξει ότι θέλει!