«Κάτω τα χέρια από το ΕΣΥ»

Ελευθερία, Παιδεία και η Ελληνική Δημόσια Υγεία. Με αφορμή ένα χαρακτηριστικό και ενδεικτικό περιστατικό στο Λαϊκό και στο Αλεξάνδρας.

Παναγιώτης Ήφαιστος www.ifestosedu.gr

1. Εισαγωγή: Η Ελλάδα σε κατάσταση πολιορκίας σ. 1

2. ΕΣΥ: Το διαμάντι του ατελούς μας κράτους και οι ήρωες των Θερμοπυλών της δημόσιας υγείας σ. 4

3. Το ΕΣΥ μέσα από ένα χαρακτηριστικό και ενδεικτικό στο Λαϊκό και στο Αλεξάνδρας  σ. 6

1. 1.    Εισαγωγή: Η Ελλάδα σε κατάσταση πολιορκίας
   

Ο υπαρξιακός μας πυρήνας πολιορκείται. Αδιαφανείς τεχνοκράτες μιας τεχνόσφαιρας που δήθεν αντιπροσωπεύει την «Ευρώπη» και Θεός ξέρει τι άλλο, αναιρούν δραστικά την πολιτική μας κυριαρχία, βάζουν χέρι ακόμη και στις Ένοπλες Δυνάμεις, ροκανίζουν το εκπαιδευτικό σύστημα και απειλούν πλέον σοβαρά ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του νεοελληνικού κράτους. Tο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ). Κανείς πλέον δεν διαπραγματεύεται, ακόμη και τα έσχατα και ζωτικά μας συμφέροντα. Την ζωή μας την διαγράφουν άγνωστοι και αδιαφανείς τεχνοκράτες. Λογικό είναι η ευαισθησία των τεχνοκρατών αυτών απέναντι στον άνθρωπο να είναι μηδενική. Μηδενισμός δηλαδή της Πολιτικής και του ανθρωποκεντρικού πολιτικού πολιτισμού.

Μετά από μερικές σύντομες επισημάνσεις γενικότερου χαρακτήρα πλην συναφείς με τις απειλές κατά της Εθνικής μας Ασφάλειας, κατά της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και κατά της Εθνικής μας Παιδείας, θα σταθούμε εδώ κάπως λεπτομερέστερα στο θέμα του ΕΣΥ. Έχω επίγνωση του τι σημαίνει να μιλήσει κανείς για ένα από τα σημαντικότερα και ταυτόχρονα αμφίπλευρα αμφιλεγόμενα ζητήματα του νεοελληνικού κράτους.

Σκοπός μας δεν είναι να ωραιοποιήσουμε ή να υποδείξουμε «θεραπείες» θεσμικών και οργανωτικών προβλημάτων που αναμφίβολα όπως σε κάθε άλλο τομέα της κρατικής ζωής είναι πολλά. Ούτε να παρέμβουμε στις ενδο-ιατρικές υποθέσεις ή και διαμάχες που είναι λογικό και αναμενόμενο να υπάρχουν.

Πολύ περισσότερο, επίσης, σκοπός μας δεν είναι να υποτιμήσουμε τα ιδιωτικά ιατρικά ιδρύματα. Αντίθετα, ότι λέμε εδώ για το ιατρικό λειτούργημα από την σκοπιά του πολίτη ισχύουν και για τα ιδρύματα αυτά, τους ιατρούς τους και το υπόλοιπο νοσηλευτικό προσωπικό. Για ένα ακόμη λόγο εκ του γεγονότος της υψηλοτάτης στάθμης του Ελληνικού ιατρικού προσωπικού –ας μη λησμονούμε εδώ τον σημαντικό ρόλο του ΕΣΥ στην ιατρική εκπαίδευση, τις ειδικότητες και τις εξειδικεύσεις των νεοεισερχόμενων ιατρών–, πέραν των υπηρεσιών προς τον Έλληνα πολίτη, ο ιδιωτικός «ιατρικός τουρισμός» είναι ένα πεδίο οικονομικής ανάπτυξης (και προσφοράς προς πολίτες άλλων κοινωνιών) σε πεδία όπου η Ελλάδα είναι πολύ ανταγωνιστική.

Σκοπός εδώ, λοιπόν, είναι να αναδειχθεί συντομογραφικά η σημασία του ΕΣΥ ως μια από τις λιγοστές πολύ μεγάλες ελληνικές κοινωνικές κατακτήσεις σε ένα άκρως ευαίσθητο τομέα της δημόσιας ζωής. Να υποστηριχθεί ότι η βελτίωσή του δεν συνεπάγεται υπονόμευσή του και να φωτιστούν οι πολλές και πολύ θετικές πτυχές του ΕΣΥ σε αναφορά με μια εκτιμούμε χαρακτηριστική και ενδεικτική περίπτωση ενός μόνο ιατρικού περιστατικού.

Ως μη ιατρός, επίσης, ίσως ενέχει κάποια σημασία αν υπογραμμίσω τις ειδοποιούς διαφορές του ιατρικού λειτουργήματος και τη εξ αυτών συνεπαγόμενη μεγάλη του σημασία για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες. Μια τέτοια ευαισθησία θα μπορούσε να προέλθει από κάθε πολίτη και νομίζω πως στο σημαντικό αυτό πεδίο της πολιτειακής μας ζωής όλοι χρήζει να είμαστε ευαίσθητοι. Σίγουρα οι ίδιοι οι ιατροί καλό είναι να μην έχουν αναστολές που προκαλούν κακόπιστες υπέρμετρες προβολές κάποιων καταδικαστέων εξαιρέσεων και να μην υποστέλλουν την σημαία του υψηλού ιατρικού λειτουργήματος. Πρώτοι αυτοί χρήζει να σηκώνουν την σημαία αυτή ελέγχοντας αυτές τις εξαιρέσεις και αναδεικνύοντας τον κανόνα.

Το ΕΣΥ, τώρα, δεν είναι ανεξάρτητο των άλλων υποθέσεων του νεοελληνικού κράτος. Γι’ αυτό επιτάσσεται να προηγηθούν σύντομες επισημάνσεις για την γενικότερη πολιτειακή μας κατάσταση στην παρούσα κομβική συγκυρία.Οι περισσότεροι έλληνες πολίτες, ακόμη και αυτοί που καταναγκασμένοι έδωσαν κάποιο «φακελάκι» σε κάποια πολεοδομία ή κάποιο νοσοκομείο ή κάποια άλλη δημόσια υπηρεσία, θα συμφωνήσουν ότι τα πλείστα δεινά μας σ’ όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής οφείλονται σε πασίδηλα και εξόφθαλμα ελλειμματικές πολιτειακές δομές.

Δηλαδή, τα αίτια των προβλημάτων είναι πολιτικά και όχι μεταφυσικά. Όσοι επικαλούνται μεταφυσικά επιχειρήματα επισκιάζοντας τα πολιτικά αίτια, κρύβουν τις ενοχές τους και τα σύνδρομά τους! Ζητώ λοιπόν την υπομονή και την ανοχή του αναγνώστη για να παρεμβάλω 8 παραγράφους που αφορούν το γενικότερο πολιτικό πλαίσιο «πατριδεγωφαγίας» της «νεοελληνικής φαυλοκρατίας» μέσα στο οποίο εντάσσεται και η ελληνική δημόσια υγεία.

Το νεοελληνικό κράτος αφετηριακά δρομολογημένο πάνω σε λανθασμένο προσανατολισμό που προκαλούσε ασυμβατότητα μεταξύ Ελληνικής κοινωνίας και κρατικών εποικοδομημάτων, στο κατώφλι του 21ου αιώνα βρέθηκε να κάθεται πάνω σε ένα σορό λανθασμένων αποφάσεων τεσσάρων ή και πολύ περισσοτέρων δεκαετιών. Μεταξύ άλλων:

Κατά πρώτον, υπογραμμίζεται το πασίδηλο πλέον έλλειμμα πνευματικών προσανατολισμώνσυμβατών με την ιδιοσυστασία και θέση του σύγχρονου εθνοκράτους στην διεθνή πολιτική. Ιδιαίτερα, κοσμοθεωρητικών παραδοχών που λειτουργούν υποστηρικτικά αναδεικνύοντας την  Αρχή της Εθνικής Ανεξαρτησίαςως έσχατο κοινωνικοπολιτικό θέσφατο που αναιρεί διεθνισμούς, κοσμοπολιτισμούς, παγκοσμιοποιήσεις και άλλες ευρέως διαδεδομένες αφέλειες, ασυναρτησίες και μεταμφιεσμένες ηγεμονικές υποβολές που προπαγανδίζουν ακόμη και καλοπληρωμένοι λειτουργοί του κράτους οι οποίοι κατασπαταλούν έτσι πολύτιμους σπάνιους κοινωνικούς πόρους. Ο παρασιτισμός εις βάρος σπάνιων δημόσιων πόρων και η εργολαβική εκτόξευση ασυναρτησιών  θεωρήθηκε αυτονόητο «δικαίωμα» που ασκείται εις βάρος της κοινωνίας. Η πνευματική, επιστημονική, πολιτική και θεσμική παρακμή κατέστη, έτσι, τελικά μοιραία και αναπόδραστη.

Δεύτερον, διαδοχικά και σωρευτικά λήφθηκαν αναρίθμητες λανθασμένες πολιτικές αποφάσεις επί στρατηγικών τομέων της διεθνούς μας ζωής, ιδιαίτερα όσον αφορά την σχέση κατευνασμού-αποτροπής και τον χαρακτήρα της ΕΕ, των διεθνών θεσμών και του διεθνούς δικαίου ευρύτερα. Τα λάθη είναι κραυγαλέα και σπαρακτικά τραγικά. Αν σταθούμε στην ΕΕ και τηνσυμμετοχή στην ΟΝΕ, παρά τις έγκαιρες προειδοποιήσεις λήφθηκαν αυτοκτονικές αποφάσεις οι δράστες των οποίων αντί να ελεγχθούν αμείβονται. Συνεχίζουν να παρελαύνουν πάνω πασαρέλες εξουσιαστικών θώκων, πάνελ, επιφυλλίδων παριστάνοντας τους εισαγγελείς κατά των ελλήνων πολιτών αποδίδοντάς τους συλλογικές ευθύνες. Ελέω «τρόικας», εξάλλου, ως γνήσιοι εντολοδόχοι της, το ίδιο περίπου πολιτικό προσωπικό συνεχίζει να επαναλαμβάνει τα ίδια ή παρόμοια λάθη.

Τρίτον, στο οικονομικό πεδίο διαπράχθηκαν γιγαντιαία εγκλήματα ιστορικής σημασίας που κανείς μπορεί μόνο να ελπίζει ότι δεν αποτελούν ανεπανόρθωτη θανατηφόρα χαριστική βολή. Μεταξύ άλλων:

1. Οι επί δεκαετίες αφιλότιμοι κάτοχοι της εξουσίας δανείζονταν αμύθητα ποσά για να τα κατασπαταλούν στα πεδία της ιδιωτείας, της πελατειακής φαυλοκρατίας και της πρωτοφανούς υπερπολυτελούς υπερκατανάλωσης μιας μικρής κομματικοκρατικής αριστεροδεξιάς ομάδας και της παρέας τους. Αυτή η ομάδα πολιτικών παρασίτων δεν πρέπει να ξεπερνά το 2-3% της ελληνικής κοινωνίας. Άρπαξαν τον μόχθο και τον πλούτο των ελλήνων πολιτών, αυτοί οι αφιλότιμοι απάτριδες («οι ληστές των λιστών» των παράνομων καταθέσεων στο εξωτερικό) και ως γνήσια κερδοσκοπικά και αεριτζίδικα νέα τζάκια της πελατειακής φαυλοκρατίας στερούμενοι κάθε πατριωτισμού, τα εξαφάνισαν σε άγνωστους τόπους. Λογικό είναι (και) ο ελληνικός αριστεροδεξιός καπιταλισμός να πιθηκίζει την γενικότερη σήψη της μεταμοντέρνας «παγκοσμιοποίησης» που αποσυναρμολογεί πολλά πνευματικά μπερδεμένα κράτη: «Το χρήμα δεν έχει πατρίδα».

Με μια διαφορά όμως: Ο καπιταλισμός των ανταγωνιστών μας πρόλαβε να συγκροτήσει ισχυρούς κρατικούς θεσμούς, ισχυρή κρατική οργάνωση και ισχυρούς στρατούς (ελέω, σίγουρα και της αποικιοκρατίας, καθώς επίσης και του πλιάτσικου των πλανητικών πλουτοπαραγωγικών πόρων κατά την διάρκεια της ηγεμονικής διαπάλης του Ψυχρού Πολέμου που διαδέχθηκε την αποικιοκρατία). Ο 21ος αιώνας βρήκε τους νεοέλληνες τελείως γυμνούς πνευματικά, κρατικοθεσμικά και ενόψει επερχόμενης μεγάλης αστάθειας ελπίζουμε όχι και αμυντικά. Το πιο αφιλότιμο κύκνειο άσμα της δεσποτικής δεσποτικής κομματοκρατίας, βέβαια, ήταν η «καταβύθιση του νεοελληνικού Τιτανικού»  και ο διασκορπισμός του μόχθου των Ελλήνων προς όφελος της θηριώδους διεθνούς κερδοσκοπίας.

2. Καταπάτησαν την πιο θεμελιώδη ορθολογιστική οικονομική αρχή, ότι δηλαδή δεν πρέπει μια κοινωνία να ξοδεύει περισσότερα από όσα παράγει και ότι γενικότερα η σχέση παραγωγής, αποταμίευσης και επενδύσεων πρέπει να οδηγεί σε μια αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη, ισόρροπες σχέσεις με τους ξένους επενδυτές, παραγωγική εμπλοκή όλων των κοινωνικών τομέων, αειφόρο ανάπτυξη, επενδύσεις σε τομείς τεχνολογικής αιχμής, οικολογική γεωργική ανάπτυξη με έμφαση στα συγκριτικά πλεονεκτήματα, την οικολογικά και περιβαλλοντολογικά φιλική γεωργία και συνολικότερα σε μια αναπτυξιακή πολιτική που καλλιεργεί τον πατροπαράδοτο τρόπο ζωής, τον πάμπλουτο πολιτισμό μας, την κίνηση προς δημοκρατικούς προσανατολισμούς και το δυνάμωμα των πολιτικών παραδόσεών μας με τρόπο που δημιουργούν στέρεα θεμέλια πάνω στα οποία στηρίζεται η Εθνική Ανεξαρτησία. Δηλαδή η συλλογική μας ελευθερία.

3. Όπως πλέον καταμαρτυρείται εξόφθαλμα το αριστεροδεξιό φαυλοκρατικό εξουσιαστικό σύστημα για να διαιωνιστεί μια ακόμη δεκαετία εξόγκωσαν την πολιτικοοικονομική φούσκα μέχρι τους ουρανούς. Πλέοντας μέσα σε ένα ωκεανό ιδεολογημάτων και παρασιτικών μεταμοντέρνων θεωρημάτων που εξώθησαν πολλούς στον εθνομηδενισμό (ανθρωπολογικό εκμηδενισμό) δεν προετοίμασαν την Ελλάδα πριν την ρίξουν μέσα στον λάκκο των λεόντων που λέγεται ΟΝΕ. Αντί ανάπτυξης και βελτίωσης των θεσμών, της οικονομίας και του εθνικού μας φρονήματος, όλων δηλαδή των αναγκαίων προϋποθέσεων συμμετοχής μέσα σε μια εθνοκρατοκεντρική Ευρώπη (τώρα το βλέπουν πλέον και οι τυφλοί ότι αυτή είναι η φυσιογνωμία της ΕΕ), δανείστηκαν ακόμη περισσότερα.

Δανεισμός που διασκορπίστηκε σπάταλα, ενίσχυσε την τραπεζική ασυδοσία (συστήματος της οποίας τα «κοράκια» τώρα θηριωδώς κυνηγούν τα ελληνικά νοικοκυριά και τις βιώσιμες ελληνικές επιχειρήσεις που σε τίποτα δεν έφταιξαν) και ενθάρρυναν περαιτέρω την υπερπολυτελή κατανάλωση σε πιο διευρυμένες κομματικά ημέτερες ομάδες. Η φούσκα μοιραία έσκασε. Αν ξενοκρατηθούν οι τράπεζες και επιχειρήσουν να λεηλατήσουν τους Έλληνες ενδέχεται να προκληθεί κοινωνική έκρηξη που θα μπορούσε να μας οπισθοδρομήσει όχι δεκάδες αλλά εκατοντάδες χρόνια.

Όπως προανέφερα δεν προχωρώ σε μια εκτενέστερη ανάλυση αυτών των αυτών των πασίδηλων πλέον παθολογιών και στέκομαι,  εδώ, στον ζωτικό τομέα του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ). Οι ηλεκτρονικοί σύνδεσμοι εντός του κειμένου που προηγήθηκε παραπέμπουν σε βιβλία και άρθρα που περιέχουν λεπτομερείς αναλύσεις των αιτίων για όποιον ενδιαφέρεται.

1. 2.    ΕΣΥ: Το διαμάντι του ατελούς μας κράτους και οι ήρωες των Θερμοπυλών της δημόσιας υγείας

Το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), μια δηλαδή μεγάλη κοινωνική κατάκτηση και ένα μεγάλο επίτευγμα της κοινωνίας και κυρίως των χιλιάδων ιατρικών λειτουργών, ροκανίζεται επικίνδυνα. Τώρα, θα πει κάποιος, είναι τέλειο το ΕΣΥ; Δεν παρείσφρησε κομματικός δάκτυλος και παρασιτικές τοποθετήσεις; Δεν υπάρχουν μηχανήματα που σκουριάζουν αντί να χρησιμοποιηθούν; Δεν υπάρχουν επίορκοι ιατρικοί λειτουργοί; Τέτοια φαινόμενα αναπόφευκτα υπάρχουν αλλά δεν είναι ο κανόνας.

Κατά πρώτον, όπως ήδη υπαινίχθηκα κανένας τομέας της πολιτειακής μας ζωής δεν έμεινε άθικτος από την κομματική φαυλοκρατία. Δεν κούρασα τον αναγνώστη αναίτια κάνοντας την προηγηθείσα σύντομη εισαγωγή πολιτικών μερικών αιτίων που αφορούν τα ελλείμματα του νεοελληνικού κράτους.

Αφού λοιπόν ισχυριστώ ότι συγκριτικά με άλλα αντίστοιχα ξένα «ναι υπό τις περιστάσεις το ΕΣΥ είναι κατά κανόνα αξιοθαύμαστο και σίγουρα ένα από τους καλύτερους αντίστοιχους δημόσιους θεσμούς διεθνώς», θα προσθέσω ότι στην γεωργία και στην ζωή δεν καίμε τα χλωρά μαζί με τα ξερά.

Στις ακραίες περιπτώσεις μίζερων και μεμψίμοιρων, άδικων και γκρινιάρικων παραπόνων θα υπογράμμιζα επίσης ότι άγγελοι υπάρχουν μόνο  στους χλοερούς επουράνιους τόπους. Επίγεια ως κινούμενοι, φθαρτοί, ευμετάβλητοι και αστάθμητοι άνθρωποι, η πολιτική μας ζωή είναι ένα άθλημα, όπως σωστά παρατήρησε ο Αριστοτέλης. Άθλημα πολιτικά πολιτισμένων και πολιτειακά ενάρετων κατακτήσεων.Παλεύουμε δηλαδή να είμαστε πολιτικά πολιτισμένοι, ορθολογιστές, ευημερούντες, ασφαλείς καιελεύθεροι.

Μέσα στην συγκαιρινή παρακμάζουσα Πολιτειακή μας ζωή όπου τελικά όπως εξηγήσαμε προγραμματικά εξ αντικειμένου κυριάρχησε η ιδιωτεία, το ΕΣΥ όπως κάθε κοινωνικός τομέας σίγουρα επηρεάστηκε. Οι τυχόν ατέλειες, εν κατακλείδι, οφείλονται στις παθολογίες του παραπαίοντος νεοελληνικού κράτους. Οι «ασθένειες» του ΕΣΥ, της Παιδείας και των Ενόπλων Δυνάμεων, εν τούτοις, ιδιαίτερα όμως των Ενόπλων Δυνάμεων και του ΕΣΥ, κινούνται, εκτιμούν πολλοί, συγκριτικά με άλλους κρατικούς τομείς εντός λογικών ορίων. Εξ ου και η ανάγκη να διαφυλαχθούν από την ευχόμαστε εφήμερη κρίση που διανύουμε. Εν τέλει για την κατάσταση που δημιουργήθηκε με το ΕΟΠΥΥ, για παράδειγμα, δεν φταίνε οι ιατρικοί λειτουργοί αλλά η ναυαγισμένη και ηθικά χρεοκοπημένη δεσποτική κομματοκρατία.

Στο ΕΣΥ, εξ αντικειμένου, είναι ενταγμένα τα λαμπρότερα μυαλά μας. Άνθρωποι που πάσκισαν ασκητικά επί μακρόν σε ένα επιστημονικό πεδίο το οποίο εξ αντικειμένου είναι ταυτόχρονα το πιο δύσκολο, το πιο φιλικό προς την ανθρώπινη ύπαρξη και το πιο ριψοκίνδυνο στο πεδίο της λήψης πολλών καθημερινών αποφάσεων που αφορούν «την ζωή και των θάνατο» του καθενός εξ ημών. Δικά μας παιδιά είναι οι ιατροί που υπηρετούν το ιατρικό λειτούργημα. Κατά κανόνα, απ’ ότι γνωρίζω, παιδιά του μέσου εργαζόμενου Έλληνα και όχι των αργόσχολων παρασίτων της γνωστής πλατείας. Εν τέλει, δεν γίνεται κανείς εύκολα γιατρός και σίγουρα δεν μπορείς να γίνεις αν είσαι μαλθακός, τεμπέλης και κακομαθημένος.

Διεξάγοντας λοιπόν τον δημόσιο βίο μας όπως και με άλλους τομείς της δημόσιας ζωής παλεύουμε να αντιμετωπίζουμε τις όποιες ατέλειες, να τις διορθώσουμε και αν χρειαστεί να φροντίσουμε να επιβληθούν κυρώσεις. Εκλογικεύσεις και μίζερες γκρίνιες δεν χωρούν και σίγουρα δεν δικαιολογούν ξένες «τρόικες». Εξάλλου, είναι σωστό να τιμωρούνται ή να επικρίνονται οι εξαιρέσεις, αλλά ακόμη πιο σωστό είναι να επαινείται και να ενθαρρύνεται αυτό που κατά κανόνα καταμαρτυρείται καθημερινά από εκατομμύρια Έλληνες πολίτες. Ο κανόνας είναι ότι οι Έλληνες ιατρικοί λειτουργοί είναι υψηλού κύρους, υψηλής επιστημονικής κατάρτισης, ευσυνείδητοι και αφοσιωμένοι στο υψηλό λειτούργημά τους. Η περίπτωση που ακολουθεί είναι χαρακτηριστική και ενδεικτική και θα καταδείξει  και αναδείξει τον κανόνα και όχι τις εξαιρέσεις που συχνά υπέρ-προβάλλονται.

Υπάρχουν, τώρα, και κάποιες περιπτώσεις ευγενών λειτουργών υψηλοτάτης στάθμης και υψηλού ήθους που χρειάζονται στήριξη. Συνήθως διώκονται ποικιλοτρόπως από τα ίδια πολύ γνωστά πλέον κομματικοφαυλοκρατικά κυκλώματα εάν και όταν θίξουν κατεστημένα συμφέρονται. Στο χέρι μας είναι και πάλι να στηρίζουμε τέτοιους λειτουργούς με έργα και με λόγια. Αυτό που εξ αντικειμένου απαιτείται είναι, για το δικό μας συμφέρον, να παλεύουμε αδιάλειπτα για να αντικρούουμε και να διορθώνουμε τα κακώς κείμενα. Οι εξαιρέσεις δεν μπορούν να αποτελούν αιτία πολιτικής κα θεσμικής αυτοκτονίας, δεν χρειάζεται ξενοκρατία για να διορθωθούν και δεν δικαιολογούν το αυτομαστίγωμα ή την πολιτική και θεσμική αυτοκτονία.

Μεμψιμοιρίες, ιδιότροπες γκρίνιες, μίζερα παράπονα και υπερβολικές αξιώσεις είναι αχρείαστες στάσεις, αν όχι κακόγουστες, αντί-αισθητικές, αυτοκαταστροφικές και κατά του δημόσιου συμφέροντος. Σε τελευταία ανάλυση, τα κακώς κείμενα ο καθείς είναι ελεύθερος να τα ελέγξει, να τα καταγγείλει ή να τα αντιμετωπίσει επιτόπου με εργαλείο το «ελληνικό φιλότιμο» το οποίο όπως και να το κάνουμε, παρά τα ροκανίσματα είναι μακραίωνα σμιλευμένο και ανθεκτικό. Αυτό  εξάλλου σημαίνει «Πολίτης»: Εναργής και ενεργή συμμετοχή σε κάθε πτυχή της πολιτειακής ζωής. Πραγματική δημοκρατία σημαίνει ότι φύλακες της πολιτειακής ζωής είναι οι πολίτες και κανείς άλλος. Αυτό επιτάσσουν οι μακραίωνες παραδόσεις του ημέτερου πολιτικού πολιτισμού.

Το ΕΣΥ αποτελεί ιερό συλλογικό αγαθό το οποίο μαζί με τις ΕΔ και την Παιδεία θα πρέπει να το διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού κατά κάθε ανίερης επιβουλής ξένων δεσποτών και κατά κάθε συνειδητής ή ανεπίγνωστης συνηγορίας εγχώριων υπηρετών τους. Όταν οι τρόικες φύγουν, το ΕΣΥ θα πρέπει να είναι εκεί ολόρθο ως ένα σημαντικό ελληνικό δημόσιο αγαθό. Συγκρίνοντάς το με κάθε άλλο αντίστοιχο δημόσιο θεσμό ακόμη και των πιο αναπτυγμένων κρατών οι Έλληνες μπορούν να είναι υπερήφανοι και ικανοποιημένοι.

Εν τέλει, δεν πρέπει να μας διαφεύγει και μια μεγάλη αλήθεια που συχνά επισκιάζεται από τις εξαιρέσεις και τα προαναφερθέντα μίζερα παράπονα. Πολλοί –δηλαδή η πλειονότητα– ιατρικοί λειτουργοί της δημόσιας υγείας, παρά το ότι είναι των πιο υψηλών επιστημονικών βαθμίδων ούτως ώστε σε πλούσια κράτη θα αμείβονταν πολλαπλάσια, εδώ συχνά κυριολεκτικά συγκριτικά φυτοζωούν. Κατά κανόνα οι Έλληνες ιατροί είναι ακούραστοι ανιδιοτελείς εργάτες, υψηλού ήθους και ακλόνητοι ήρωες της καθημερινότητάς μας. Είναι λοιπόν ένα πράγμα να αγωνίζεσαι να διορθώσεις τις όποιες ατέλειες και λάθη και άλλο να αφήνεις την κάθε τρόικα και τους εγχώριους υπηρέτες τους αποσυναρμολογούν τις κοινωνικές μας κατακτήσεις τις οποίες σε κανένα δεν πρέπει να χαριζόμαστε.

Για να μιλήσουμε με όρους του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή μας (συνάμα και του μεγαλύτερου ίσως διαχρονικού πολιτικού φιλοσόφου που αποτύπωσε μεγαλοφυώς όλες τις πτυχές της διαχρονικής ανθρώπινης διαδρομής), η συντριπτική πλειονότητα των ιατρικών λειτουργών και νοσηλευτών της Ελληνικής δημόσιας υγείας, «φυλάγουν Θερμοπύλες από το χρέος μη κινούντες» και εργαζόμενοι ακούραστα νύχτα και μέρα.

Καθημερινά καταμαρτυρούνται στάσεις που απορρέουν από αυτονόητο ιατρικό ήθος αληθώς επάξιων συνεχιστών της αθάνατης κληρονομιάς του Ασκληπιού και του Ιπποκράτη. Ακούραστοι, ασκητικοί και ευπρεπείς, στην συντριπτική πλειονότητά τους υπηρετούν με αξιοθαύμαστο τρόπο το υψηλό δημόσιο λειτούργημά τους που αφορά την επίγεια ανθρώπινη ζωή.

Βοηθούν όσους πολίτες έχουν άμεση ανάγκη όποιοι και να είναι αυτοί: Άσπροι, μαύροι, φτωχοί, πλούσιοι και κάθε άλλος που εμφανίζεται μπροστά τους. Ακούραστα και αδιαμαρτύρητα παλεύουν μέρα και νύχτα για να θεραπεύσουν και συχνά να διασώσουν όποιον ατύχησε σωματικά. Και ανά πάσα στιγμή, υπογραμμίζεται, αυτός ο «όποιος» μπορεί να είναι ο καθείς εξ ημών ο οποίος κτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο, λιποθύμησε ή έπαθε ένα καρδιακό έμφραγμα και το δημόσιο ή ιδιωτικό ασθενοφόρο τον μετέφερε στο κοντινότερο εφημερεύον δημόσιο νοσοκομείο.

Στην συντριπτική πλειονότητα των λειτουργών της δημόσιας υγείας περισσότερη τιμή τους πρέπει, ιδιαίτερα όταν γνωρίζουμε πως δεδομένης της ποιότητας και έκτασης του έργου τους συγκριτικά με ξένους συνάδελφους τους αμείβονται πολύ πιο κάτω από το όριο που αναλογεί στις πολύχρονες, δαπανηρές και κουραστικές διαδρομές τους: Σπουδές, ειδικότητες, εξειδικεύσεις και θητείες απόκτησης εμπειρίας. Γι’ αυτά εδώ οι γιατροί μας καλά κάνουν χωρίς αναστολές να δείχνουν την σημαία τους. Αν για οποιονδήποτε λόγο δε το κάνουν, καθήκον και συμφέρον όλων μας είναι σηκώσουμε και να τιμήσουμε εμείς αυτή την σημαία.

Για κάθε κοινωνία οι κάθε τροϊκανοί Μήδοι και οι κάθε περιστασιακοί εγχώριοι τροϊκανοί μηδίζοντες είναι εφήμεροι ενώ η Πατρίδα είναι μόνιμη. Τα πολυτιμότερα αγαθά μας που αφορούν την ελευθερία μας, την παιδεία μας και δημόσια μας υγεία πρέπει να τα θεωρούμε αδιαπραγμάτευτες και απροσπέραστες κόκκινες γραμμές.

Αυτοκτονούμε ανεπανόρθωτα αν στους τομείς της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας παιδείας και της δημόσιας υγείας αφήσουμε τους Μήδους να περάσουν. Οι πολίτες άλλων κρατών δικαιολογημένα πολύ θα ήθελαν να διαθέτουν και αυτοί κάτι αντίστοιχο με τη Ελληνική δημόσια υγεία. Απ’ ό,τι γνωρίζω δεν υπάρχει σε κάποιο άλλο κράτος δημόσια περίθαλψη αντίστοιχη και ανάλογη της Ελληνικής. Με την θετικότερη δυνατή έννοια.

1. 3.    Το ΕΣΥ μέσα από ένα χαρακτηριστικό και ενδεικτικό περιστατικό στο Λαϊκό και στο Αλεξάνδρας

Για κάθε άπιστο Θωμά, τώρα, θα αναφερθώ σχεδόν λεπτό προς λεπτό σε μια χαρακτηριστική και ενδεικτική περίπτωση. Αφορούσε ένα σημαντικό άνθρωπο, δηλαδή ένα ταπεινό και έντιμο πολίτη της ελληνικής καθημερινότητας. Πριν από ένα περίπου μήνα έτυχε να γίνω μάρτυρας της περιπέτειάς του/της και επειδή είναι αντιπροσωπευτική του τι κατά κανόνα συμβαίνει στο ΕΣΥ αποφάσισα να την περιγράψω. Ήμουν μάρτυρας πρωτογενώς όντας παρών. Τις λεπτομέρειες τις συμπλήρωσα ερωτώντας και διασταυρώνοντας  από τον/την ίδιο/α τον/την ασθενή (εφεξής θηλυκού γένους αν μη τι άλλο για λόγους ευγένειας και αγάπης προς το «ισχυρό φύλο»). Αυτή η περίπτωση και άλλες αντίστοιχες και ανάλογες επαληθεύονται καθημερινά και εμπράγματα.

Πρόκειται για την περίπτωση ενός στεφανιαίου (καρδιακού) εμφράγματος που εμφανίστηκε στις 0800 Κυριακάτικου πρωινού του Οκτωβρίου 2012. Όπως πληροφορήθηκα από ειδήμονες, αν ο παθών το καταλάβει και τάχιστα –μέσα σε μια ή δύο ώρες– και βρεθεί σε «καλά χέρια» εξοπλισμένα με καλά ιατρικά όργανα, πιθανώς το νόσημα αντιμετωπίζεται μερικώς ή και συχνότατα σχεδόν ολικώς. Το ΕΣΥ –παρά το γεγονός ότι τα τρία τελευταία χρόνια τόσοι πολλοί ροκανίζουν τα θεμέλιά του–, διαθέτει πολύ καλό εξοπλισμό και κατά κανόνα εξαιρετικής δεξιότητας ιατρικά χέρια.

Χρονική καθυστέρηση στην αντιμετώπιση ενός εμφράγματος πιθανότατα προκαλεί βαρύτατες βλάβες κάθε είδους ή ο ασθενής αποχωρεί από τα εγκόσμια και ανηφορίζει σε άγνωστα ουράνια τοπία. Ακόμη και τα δευτερόλεπτα είναι σημαντικά, με πληροφορούν. Η ετοιμότητα και η ψυχραιμία των νοσηλευτών είναι κρίσιμη και οι πρώτες βοήθειες μέχρι τον θάλαμο των επεμβάσεων εξίσου κρισιμότατης σημασίας.

Στέκομαι προς στιγμή για να τονίσω ότι η παθούσα θα μπορούσε να ήταν κάθε Έλληνας πολίτης ή κάτοικος της Ελληνικής Δημοκρατίας, σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής από τον πρωθυπουργό μέχρι τον εργάτη ή τον νόμιμα εργαζόμενο μετανάστη ή ακόμη και τον (κακώς) λαθραία ευρισκόμενο εδώ λαθρομετανάστη. Για την Ελληνική δημόσια υγεία όλοι είναι άνθρωποι και οι δημόσιοι ιατρικοί λειτουργοί δεν ερωτούν ποιος είναι πριν του προσφέρουν το μέγιστο και το βέλτιστο. Και οι γιατροί μας επιδεικνύουν ένα τέτοιο Ιπποκράτειο ήθος εκατοντάδες φορές κάθε μέρα. Αξίζει ένα μεγάλο εύγε αλλά και μια ρητορική επισήμανση: Κάτω τα βέβηλά σας χέρια από το ΕΣΥ.

Το περιστατικό του οποίου όπως είπα έγινα μάρτυρας από κοντά, μετά από ένα ξαφνικό πόνο και σφίξιμο σε όλο το στήθος και δύσπνοια («προκάρδιο άλγος»), η παθούσα ευτύχησε να μεταφερθεί τάχιστα στο κοντινότερο εφημερεύον εκείνη την μέρα Λαϊκό νοσοκομείο. Σε 35 περίπου λεπτά.

Το ΕΣΥ μας όπως σε εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις καθημερινά έδειξε την σημαία του: Το φορείο εξήλθε άμεσα στη είσοδο του Λαϊκού. Εντός λεπτών ακολούθησε άμεση «πυροσβεστική παρέμβαση» ψύχραιμων και ευγενικών γιατρών. Σε τρία μόνο λεπτά στον ίδιο θάλαμο επειγόντων περιστατικών του Λαϊκού όπου αντιμετωπίζονταν ταυτόχρονα 5-6 άλλα επείγοντα περιστατικά, ο επικεφαλής καρδιολόγος και άλλοι ιατροί κινούνταν πυρετωδώς επεμβαίνοντας με ακρίβεια που σώζει ζωές και αυτοπεποίθηση που μαρτυρεί επιστημονική κατάρτιση και υψηλές δεξιότητες.

Ακούστε τώρα τι έγινε όπως έμαθα και όπως οίδα με τα δικά μου μάτια όταν ήμουν παρόν. Προσέξτε τι κατά κανόνα είναι το ΕΣΥ μας. Αχρείαστο βέβαια να είναι αλλά σοφό είναι επίσης να πούμε ξανά ότι μπορεί να το χρειαστεί οποιοσδήποτε πολίτης για μύριους λόγους και ανά πάσα στιγμή. Σε μερικά μόνο λεπτά υπήρξε συνεννόηση των ιατρών του Λαϊκού με το Νοσοκομείο Αλεξάνδρας.Ο επικεφαλής καρδιολόγος του Λαϊκού αποφάνθηκε ψύχραιμα και άμεσα ότι στο Αλεξάνδρας εκείνη τουλάχιστον την μέρα διαθέτουν πιο εξειδικευμένα όργανα για άμεση αγγειοπλαστική επέμβαση. Ακαριαία συνεννοήθηκε με τους συναδέλφους του στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρας και ακαριαία κινήθηκε η διαδικασία μεταφοράς με δημόσιο ασθενοφόρο.

Σε δέκα περίπου λεπτά το ασθενοφόρο, επιβαίνοντος και συνοδού ιατρού του Λαϊκού που περιέθαλπε διαρκώς την ασθενή μέχρι τον θάλαμο επειγόντων περιστατικών του αδελφού νοσοκομείου, έφθασε στο Αλεξάνδρας.  Η ασθενής βρέθηκε τάχιστα στην μονάδα εντατικής θεραπείας της αιμοδυναμικής και επεμβατικής καρδιολογίας. Από ό,τι έμαθα υπάρχουν και άλλες τέτοιες ανάλογες και αντίστοιχες μονάδες, για τις οποίες πρέπει να είμαστε περήφανοι και ικανοποιημένοι για το που πηγαίνει, ένα τουλάχιστον μέρος, των ποσών που εισπράττονται από τον έλληνα φορολογούμενο.

Εδώ τώρα, στο νοσοκομείο Αλεξάνδρας έχουμε περισσότερες, πιο άμεσες και συγκλονιστικά εντυπωσιακές πρωτογενείς μαρτυρίες. Η ασθενής βρέθηκε όπως λέει αυτή και οι συγγενείς της μπροστά σε ένα επιτελείο που θύμιζε καλά οργανωμένο αρχηγείο επιτελικών σωμάτων άριστα οργανωμένων κρατών. Το είδαμε εξάλλου και με τα δικά μας μάτια μας ως επισκέπτες για κάποιες μέρες.

Όλοι κινούνταν και λειτουργούσαν κυριολεκτικά σαν μέλισσες: Εφημερεύοντες ιατροί, άλλοι νεότεροι ιατροί μάλλον της πιο κάτω ιεραρχικής κλίμακας και διαφόρων ειδικοτήτων με διδακτορικά και εξειδικεύσεις, μαθητευόμενοι ιατροί, νοσηλευτές και νοσηλεύτριες κάθε είδους, όλοι ανεξαιρέτως λειτουργούσαν εύτακτα, εύρυθμα, οργανωμένα, προσηλωμένα και αφοσιωμένα, υπομονετικά όταν ασθενείς ήταν ιδιότροποι, πειθαρχημένα και σίγουρα κατά το ανθρωπίνως δυνατό βέλτιστα και αποτελεσματικά.

Η πειθαρχημένη ιεραρχία ήταν πασίδηλη και αυτονόητη. Οι εντολές άμεσα και αποτελεσματικά εκτελεστέες, η προθυμία προσφοράς ιατρικής βοήθειας εντυπωσιακή. Η βαρύτατα του επικεφαλής της ιατρικής μονάδας εμφανής και σεβαστή από όλους. Οι κινήσεις γρήγορες και ακριβείς. Άνθρωποι υπεύθυνοι, ζηλευτής ευσυνειδησίας και καταμαρτυρούμενου, κάθε στιγμή, υψηλού ιατρικού ήθους. Χαρακτηριστικά, μέσα στην εντατική από ότι πρόσεξα όταν επισκέφτηκα την ασθενή και από ότι μου είπαν, περιέθαλπαν έναν μαύρο, έναν γεωργό από την Πελοπόννησο, μια καθηγήτρια πανεπιστημίου, έναν άλλο ανατολίτη ο οποίος μιλούσε σπασμένα αγγλικά και δύο ή τρεις άλλους έλληνες πολίτες. Η διακίνηση συνανθρώπων μας στην μονάδα εντατικής παρακολούθηση είναι διαρκής. Ζωές σώζονται κάθε στιγμή. Στο ισόγειο του νοσοκομείου τα ασθενοφόρα πηγαινοέρχονται αδιάκοπα.

Αφού έγιναν σχεδόν ακαριαίοι έλεγχοι, σε μερικά μόνο λεπτά μετά την άφιξή της στο Αλεξάνδρας, η άτυχη ασθενής βρέθηκε στον υπερσύγχρονο θάλαμο εντατικής παρακολούθησης όπου η εφημερεύουσα υπεύθυνη ιατρός με ταχύτητα, ψυχραιμία, επιδεξιότητα και αξιοθαύμαστη ικανότητα και αυτοπεποίθηση προχώρησε άμεσα στην επιτυχή αγγειοπλαστική επέμβαση για «απόφραξη» της στεφανιαίας μαζί και σε όλες τις περαιτέρω περιθάλψεις.

Σε είκοσι περίπου λεπτά η ασθενής ήταν πίσω στην εντατική του Αλεξάνδρας και όπως μαθαίνω όλα δείχνουν όπως μερικές εβδομάδες μετά επανέρχεται σχεδόν 100% σε φυσιολογικά επίπεδα. Αντί δηλαδή πρόωρα στον Άδη, αν για παράδειγμα βρισκόταν στις ΗΠΑ χωρίς ιδιωτική ασφάλεια, το ΕΣΥ μας μερίμνησε σε μερικές μέρες η ασθενής να επιστρέψει σπίτι της, στα παιδιά της, στον άνδρα της, στους συγγενείς και φίλους και στον χώρο εργασίας της.

Να τα ξαναπούμε συνοψίζοντας το επίμαχο περιστατικό καρδιακού εμφράγματος που προσδιορίζει τις επιδόσεις του ΕΣΥ:Λιγότερο από τρία τέταρτα της ώρας μετά την αποχώρηση της ασθενούς από το Λαϊκό και λιγότερο από δύο ώρες μετά την εσπευσμένη αναχώρησή της από το σπίτι της όλα ολοκληρώθηκαν επιτυχώς. Αν πέθαινε δεν μπορούσαν να την επαναφέρουν στην Γη. Επειδή όμως υπάρχει το ΕΣΥ όπως ακριβώς το ξέρουμε το περιστατικό αντιμετωπίστηκε και η ασθενής θεραπεύτηκε σχεδόν πλήρως. Αυτή είναι η καθημερινή πραγματικότητα της Ελληνικής δημόσιας υγείας που πρέπει να διαφυλάξουμε.

Ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων λειτούργησε οργανωμένα, με ακρίβεια, αποτελεσματικά, υπεύθυνα κα παραγωγικά: Πολλοί και πολύ ικανοί και εξειδικευμένοι ιατροί διαφόρων νοσοκομείων που συνεννοούνταν ακαριαία. Επιδέξιοι νοσηλευτές κάθε είδους και κάθε βαθμίδας. Γρήγορα ασθενοφόρα και έξοχα εξοπλισμένοι θάλαμοι επεμβάσεων. Ιατροί επιστημονικών δεξιοτήτων διεθνούς εμβέλειας, πρόθυμοι να προσφέρουν. Ιατροί προικισμένοι με άψογο ιατρικό ήθος, με ανθρωπισμό και με ετοιμότητα να νοσηλεύσουν όλους ισότιμα αδιακρίτως καταγωγής, οικονομικής κατάστασης ή άλλης ιδιότητας του παθόντος ή της παθούσας. Συμμετείχαν και συνεννοήθηκαν δύο δημόσια νοσοκομεία και δύο ιατρικοί τομείς που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα εάν συγκριθούν με τα καλύτερα αντίστοιχα άλλων κρατών. Ένας επίσης θάλαμος εντατικής παρακολούθησης πλήρως εξοπλισμένος και οργανωμένος. Ιατροί επιπλέον που θα μπορούσαν με πολύ υψηλότερες αμοιβές να υπηρετήσουν το λειτούργημα του Ιπποκράτη στα πιο μεγάλα νοσοκομεία του κόσμου οι οποίοι όμως επιλέγουν την πατρίδα τους. Όλα αυτά, τέλος, δωρεάν της Πολιτείας στους πολίτες, δηλαδή όλους εμάς. Προσθέτω και τους φοιτητές της ιατρικής που μπαινόβγαιναν και τα μαθήματα που συχνά γίνονται μέσα στους θαλάμους εντατικής προετοιμάζοντας τους μελλοντικούς ιατρικούς λειτουργούς της Ελληνικής κοινωνίας (τόσο της δημόσιων όσο και των ιδιωτικών νοσηλευτικών ιδρυμάτων).

Μιλούμε για τους ίδιους γιατρούς και νοσηλευτές των οποίων οι αποδοχές καρατομήθηκαν από τους εντολοδόχους της τρόικαςκαι των οποίων οι υψηλότατες σπουδές και εξειδικεύσεις ούτως ή άλλως ουδέποτε θα αποσβεστούν. Εν τούτοις τους βλέπουμε να λειτουργούν πρόθυμα, με σπάνιο ήθος, με ευταξία με αποτελεσματικότητα και στο πλαίσιο άψογα ιεραρχημένων κα πειθαρχημένων δομών. Αν και άλλοι τομείς της κρατικής ζωής κατόρθωναν τις ίδιες επιδόσεις των δύο αυτών νοσοκομείων η Ελλάδα θα μεσουρανούσε ασφαλής κα ευημερούσα.

Αυτό, κατά κανόνα είναι το ΕΣΥ μας και γι’ αυτό πρέπει να το διαφυλάξουμε πάση θυσία. Για την Παιδεία και τις Ένοπλες Δυνάμεις, εξίσου σημαντικούς τομείς της εθνικής ζωής θα επανέλθουμε σε εύθετο χρόνο.

1.12.2012