του Λουκά Κασιάρα

Ένας
κι εγώ, ανάμεσα σε πολλούς τουριστικούς μετανάστες του θέρους, βρέθηκα
προ ημερών προσκυνητής στον ιερό τόπο των Δελφών. Εκεί, περιδιάβαζα στις
αίθουσες του Μουσείου με τα λαμπρά εκθέματα, έκθαμβος και ενεός μπροστά
στο ομιλητικό «αίνιγμα» της Σφίγγας, στη δυναμική αρμονία των Κούρων,
στη δωρική ομορφιά του ηνίοχου, στο γοητευτικό κάλλος των ολοζώντανων
αγαλμάτων. Παιδί ακόμη – όταν τα είχα πρωτοδεί – και διαπίστωνα πόσο
άλλαξε η εσωτερική μου όραση τόσα χρόνια μετά… Γύρω μου, οι
περιφερειακές αισθήσεις συνελάμβαναν κατά διαστήματα εκφράσεις
εντυπωσιασμού, ηχηρά σχόλια – σε ποικιλία γλωσσών (εκτός της ελληνικής…)
– και πολλές κάμερες υψηλής εστίασης, που για ώρα πολλή έμεναν
κολλημένες σε λεπτομέρειες των εκθεμάτων, στην προσπάθεια να
αποκρυπτογραφήσουν τα μύχια μυστικά τους.
Κατά διαστήματα ωστόσο, εκεί μέσα στις πανύψηλες, μεγαλοπρεπείς σάλες, απλωνόταν και μια περίεργη ομιλητική σιωπή. Έβλεπες κάποιους να «βυθίζονται» για ώρα σε ένα αέτωμα, σε ένα μαρμάρινο σπάραγμα, σε μια σύνθεση, σε μια μορφή. Ένιωθες να διαλέγονται μαζί του, να επικοινωνούν σε μια δική τους γλώσσα που ίσως να είναι και η κοινή γλώσσα του αισθητικού κάλλους, έτσι όπως μοναδικά εύγλωττα το αποδίδουν τα αρχαιοελληνικά γλυπτά. Αισθανόσουν ότι μια μυστική αδιόρατη έλξη τους μαγνήτιζε και τους ανάγκαζε ξανά και ξανά να επιστρέφουν για να δουν από διαφορετικές γωνίες το έκθεμα. Η έλξη γινόταν ανταπόκριση στην αφοπλιστική πειθώ της Τέχνης και εκείνη οδηγούσε σε μια προσωπική υπαρξιακή μέθεξη.

Ένας
κι εγώ, ανάμεσα σε πολλούς τουριστικούς μετανάστες του θέρους, βρέθηκα
προ ημερών προσκυνητής στον ιερό τόπο των Δελφών. Εκεί, περιδιάβαζα στις
αίθουσες του Μουσείου με τα λαμπρά εκθέματα, έκθαμβος και ενεός μπροστά
στο ομιλητικό «αίνιγμα» της Σφίγγας, στη δυναμική αρμονία των Κούρων,
στη δωρική ομορφιά του ηνίοχου, στο γοητευτικό κάλλος των ολοζώντανων
αγαλμάτων. Παιδί ακόμη – όταν τα είχα πρωτοδεί – και διαπίστωνα πόσο
άλλαξε η εσωτερική μου όραση τόσα χρόνια μετά… Γύρω μου, οι
περιφερειακές αισθήσεις συνελάμβαναν κατά διαστήματα εκφράσεις
εντυπωσιασμού, ηχηρά σχόλια – σε ποικιλία γλωσσών (εκτός της ελληνικής…)
– και πολλές κάμερες υψηλής εστίασης, που για ώρα πολλή έμεναν
κολλημένες σε λεπτομέρειες των εκθεμάτων, στην προσπάθεια να
αποκρυπτογραφήσουν τα μύχια μυστικά τους.Κατά διαστήματα ωστόσο, εκεί μέσα στις πανύψηλες, μεγαλοπρεπείς σάλες, απλωνόταν και μια περίεργη ομιλητική σιωπή. Έβλεπες κάποιους να «βυθίζονται» για ώρα σε ένα αέτωμα, σε ένα μαρμάρινο σπάραγμα, σε μια σύνθεση, σε μια μορφή. Ένιωθες να διαλέγονται μαζί του, να επικοινωνούν σε μια δική τους γλώσσα που ίσως να είναι και η κοινή γλώσσα του αισθητικού κάλλους, έτσι όπως μοναδικά εύγλωττα το αποδίδουν τα αρχαιοελληνικά γλυπτά. Αισθανόσουν ότι μια μυστική αδιόρατη έλξη τους μαγνήτιζε και τους ανάγκαζε ξανά και ξανά να επιστρέφουν για να δουν από διαφορετικές γωνίες το έκθεμα. Η έλξη γινόταν ανταπόκριση στην αφοπλιστική πειθώ της Τέχνης και εκείνη οδηγούσε σε μια προσωπική υπαρξιακή μέθεξη.


Νέα εντυπωσιακά ευρήματα έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στον τύμβο Καστά της Αρχαίας Αμφίπολης. 


















![Προσβλητική «γκάφα» στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ: Αποκάλεσαν τη FYROM Μακεδονία -Ετοιμάζει διάβημα η Ελλάδα [βίντεο]](http://www.anixneuseis.gr/wp-content/uploads/2014/09/nato-synodos-660_0.jpg)













