Του ΘΑΝΟΥ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ ΙΝΕ-ΓΣΕΕ
Η Έκθεση του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ για την Ελληνική Οικονομία και την Απασχόληση, για μια ακόμα χρονιά καταγράφει και αναλύει τις ιδιαίτερα δραματικές συσσωρευμένες πλέον επιπτώσεις της υλοποίησης και εφαρμογής της πρωτόγνωρης για τη χώρα μας μνημονιακής, καταστροφικής, οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.
Η Έκθεση αποτυπώνει τα «εξωφρενικά» αποτελέσματα που είχαν και εξακολουθούν να έχουν για την πραγματική οικονομία της χώρας, για τους εργαζόμενους και για την πλειοψηφία της κοινωνίας μας αυτές οι ανελέητες πολιτικές και αναδεικνύει καθαρά ότι πρόκειται για οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, που είναι βαθιά αντιλαϊκές, βαθιά αντεργατικές, βαθιά αντικοινωνικές.
Ορισμένα από τα συμπεράσματά της είναι πράγματι «σοκαριστικά»:
- Η συσσωρευτική μείωση του ΑΕΠ το διάστημα 2008-2013 είναι πάνω από 23%, δεδομένο που παραπέμπει σε οικονομίες και κοινωνίες που έχουν βιώσει την εμπειρία ενός καταστροφικού πολέμου. Η πραγματική οικονομία είναι σε αποσύνθεση και σε διαδικασία αποεπένδυσης.
- Το ΑΕΠ ανά κάτοικο γυρίζει πίσω στο 2000 και η απόκλιση των πραγματικών μισθών έναντι του μέσου όρου της Ε.Ε. έχει αυξηθεί τόσο ώστε να είναι συγκρίσιμη με το 1980. Ταυτόχρονα, οι αποδοχές εργασίας των μισθωτών και των αυτοαπασχολουμένων κατά τα έτη 2010-2013 μειώθηκαν κατά 41 δις Ευρώ, ενώ η μείωση της αγοραστικής δύναμης των μισθών είναι πάνω από 23% γυρίζοντας μας πίσω στο 1995.
- Το δημόσιο χρέος της χώρας, προς χάριν της εξυπηρέτησης του οποίου υποτίθεται ότι επιβλήθηκαν από το 2010 και μετά για τους εργαζόμενους και το λαό μας οι πιο σκληρές και αιματηρές πολιτικές λιτότητας, αντί να μειωθεί αυξήθηκε στο 179% του ΑΕΠ (315 δις Ευρώ το 2014). Είναι ένα χρέος μη βιώσιμο και μη εξυπηρετίσιμο. Είναι ένα χρέος θηλειά στο λαιμό των εργαζομένων και του ελληνικού λαού. Παρόλα ταύτα οι δανειστές απαιτούν την πάση θυσία αποπληρωμή του μέσα από τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν με τις συνεχείς περικοπές δαπανών, με τη διάλυση των μισθών και του ασφαλιστικού, με το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.
- Η καταγεγραμμένη επίσημη ανεργία από 7,7% το 2008 έφθασε το 27,3% το 2013, Το 70% των ανέργων είναι μακροχρόνια άνεργοι, οι δε επιδοτούμενοι άνεργοι, που λαμβάνουν το πενιχρό ποσόν των 360 Ευρώ δεν υπερβαίνουν το 11% του συνολικού αριθμού των ανέργων. Το 34,6% του ελληνικού λαού (3.790.000 άτομα) διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχειας.
- Η κατάργηση της ΕΓΣΣΕ και των συλλογικών συμβάσεων, είχε ως τελικό αποτέλεσμα κατά την περίοδο 2010-2013, ο πραγματικός κατώτερος μισθός να μειωθεί κατά 25,9% και κατά 35,4% για τους νέους κάτω των 25, ενώ οι μέσες ετήσιες μικτές αποδοχές οδηγούνται σε «βαλκανιοποίηση»
- Γενικεύονται η μαύρη εργασία και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης (μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, περιστασιακά μεροκάματα) καθιερώνοντας το νέο εργασιακό πρότυπο: αυτό της νεοφιλελεύθερης επισφάλειας.
- Πάνω από 800. 000 εργαζόμενοι, εργάζονται «δωρεάν» για τους εργοδότες αφού έχουν να πληρωθούν από 2 έως και 22 μήνες. Στο Εμπόριο στις Υπηρεσίες, στον Τουρισμό και στις μικρές επιχειρήσεις, η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών έχει γίνει η σύγχρονη μάστιγα, παρόλο που οι μισθοί έχουν μετατραπεί σε μισθούς φτώχειας.
- Οι περικοπές των συντάξεων, οι μειώσεις του εφάπαξ, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων, η μείωση της κρατικής επιχορήγησης και όλα τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα τα οποία πάρθηκαν, υποτίθεται για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού, αποδείχθηκαν μια απάτη. Τα αποθεματικά του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης, μετά και από την εγκληματική υπεξαίρεση που έγινε με το PSI, δεν επαρκούν ούτε για 2 χρόνια. Το ΙΝΕ εκτιμά ότι έως το 2020 θα απαιτηθούν πρόσθετοι πόροι για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού που θα υπερβαίνουν τα 10 δις Ευρώ!
Πρόκειται για πολιτικές, οι οποίες με πρόσχημα τη δήθεν διάσωση της Ελλάδας (και των άλλων αδύναμων χωρών του Νότου) από τη χρεωκοπία, τη διάσωση του Ευρώ και τη σταθερότητα της Ευρωζώνης, σχεδιάστηκαν και επιβλήθηκαν από την κυρίαρχη πολιτική και οικονομική τάξη της Ε.Ε. Μιας Ε.Ε. κυριολεκτικά και αποκλειστικά κατασκευασμένης πάνω σε ένα δήθεν κοινό νόμισμα, του οποίου τα βασικά χαρακτηριστικά εξυπηρετούν την ηγεμονεύουσα οικονομική δύναμη της Ευρώπης, δηλ. τη Γερμανία και τα οικονομικά συμφέροντα των τραπεζών της και του μεγάλου εξαγωγικού της κεφαλαίου. Μιας Ε.Ε. σχεδιασμένης και οικοδομημένης πάνω στα πιο ακραία θατσερικά νεοφιλελεύθερα πρότυπα που συνδυάζουν την επιθετική πολιτική, με την οικονομική ηγεμονία με σκοπό την εκμετάλλευση των εργαζόμενων και των λαϊκών τάξεων, των μικρομεσαίων κοινωνικών στρωμάτων και των αδύναμων οικονομικά χωρών από το γερμανικό και διεθνές χρηματοπιστωτικό και μη Κεφάλαιο.
Πρόκειται για πολιτικές, που σχεδιάστηκαν από τους δανειστές και τους εργοδότες, αλλά βεβαίως εφαρμόστηκαν με θρησκευτική ευλάβεια από όλες τις διαδοχικές μνημονιακές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως και της σημερινής συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου.
Πρόκειται για πολιτικές, οι οποίες όχι μόνο έχουν διαλύσει κυριολεκτικά τον κόσμο της μισθωτής εργασίας και την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αλλά έχουν επιπλέον οδηγήσει την πραγματική οικονομία και τις αναπτυξιακές της προοπτικές, σε ένα εντελώς παράλογο αδιέξοδο, εξανεμίζοντας χρόνο με το χρόνο, μέρα με τη μέρα τις όποιες δυνατότητες ανάτασης και ανάκαμψής της.
Είναι ολοφάνερο, ότι οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις, η πλήρης αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, η φοροεπιδρομή με κορυφαίο παράδειγμα τον ΕΝΦΙΑ έχουν τελικά σαν αποτέλεσμα την πλήρη λεηλασία των εισοδημάτων και την εξαθλίωση του ελληνικού λαού.
Καθημερινά η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις ανάγκες επιβίωσης. Όλο και περισσότεροι κλάδοι αντιμετωπίζουν εκρηκτικά προβλήματα (αγρότες, κτηνοτρόφοι, μικρομεσαίοι κλπ), το κοινωνικό κράτος διαλύεται και η δημόσια περιουσία και ο φυσικός πλούτος εκποιούνται. Η κυβέρνηση μειώνει τους μισθούς και ό,τι απομένει, προσπαθεί να το πάρει πίσω μέσω της φορολογίας. Η κατάσταση έχει φτάσει πλέον στο απροχώρητο.
Από την άλλη πλευρά, μόνο η Κυβέρνηση μαζί με το Μνημονιακό μιντιακό κατεστημένο και τους γνωστούς «οικονομολόγους», που είναι ταγμένοι στην υπεράσπιση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των δανειστών και του μεγάλου εργοδοτικού κεφαλαίου, προσπαθούν συνεχώς να βαφτίζουν «το ψάρι κρέας».
Για αυτό και στη θέση της κατεστραμμένης οικονομίας, της συσσωρευμένης ύφεσης και της συνεχούς απαξίωσης της παραγωγικής βάσης, βλέπουν «οικονομικά ράλι» και «success story».
ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΑ’Ι’ΚΑ ΜΕΤΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ
Η Κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου προκαλεί. Αναγγέλλει μεγαλόφωνα ότι τα μνημόνια τελείωσαν και ότι η Τρόικα φεύγει, ενώ την ίδια στιγμή εκτελούν τις εντολές της, όπως έχουν δεσμευτεί:
- Σχεδιάζουν την πλήρη και χωρίς όρια απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, στοχεύοντας τις Τράπεζες και τις ΔΕΚΟ.
- Βάζουν την Απεργία στο εκτελεστικό απόσπασμα, ολόκληροι κλάδοι εργαζομένων μπαίνουν στο καθεστώς της επιστράτευσης, ο αυταρχισμός ενάντια σε κάθε εργατική κινητοποίηση εντείνεται,
- Ήδη έχουν ανακοινώσει επίσημα αντισυνταγματικές παρεμβάσεις στο Ν. 1264 για να διαλύσουν τα συνδικάτα και το απεργιακό δικαίωμα
- Προετοιμάζουν το έδαφος για το τελειωτικό χτύπημα των συντάξεων, μέσα από την καθιέρωση της εθνικής σύνταξης των 360 ευρώ
- Συνεχίζουν με τις απολύσεις 6.500 δημοσίων υπαλλήλων στήνοντας παράλληλα ένα μηχανισμό δήθεν αξιολόγησης, σκοπός του οποίου είναι η μονιμοποίηση των απολύσεων
- Προχωρούν ακάθεκτοι στις περικοπές δαπανών, επιταχύνουν το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, εμπορευματοποιούν τα κοινωνικά αγαθά, θεσμοθετούν την ανταποδοτικότητα στις κοινωνικές παροχές και την υγεία, διαλύουν την Παιδεία και, ξεπουλούν το δημόσιο πλούτο της χώρας
- Τέλος, σχεδιάζουν και το Νέο Μνημόνιο, το οποίο όπως και αν το βαφτίσουν θα είναι η συνέχιση μιας επ΄ άπειρον λιτότητας και της συνεχούς φτωχοποίησης του ελληνικού λαού.
Η Έκθεση του ΙΝΕ, θα μπορούσε και θα έπρεπε να γίνει Οδηγός για τη δράση των συνδικάτων, την ιεράρχηση των στόχων του, τη διατύπωση των διεκδικήσεών του και το σχεδιασμό της αγωνιστικής του αντίστασης.
Δυστυχώς, όμως όπως έγινε και στο παρελθόν κινδυνεύει για μια ακόμα φορά να μείνει αναξιοποίητη στα συρτάρια της ηγετικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία φαίνεται να συνεχίζει στην ίδια ρότα που ακολουθεί από την αρχή των μνημονίων.
Θολή εικόνα, τακτικές αδράνειας, αφωνίας, ακινησίας, πολιτικών ζικ-ζακ, έλλειψη βούλησης για ένα στέρεο και συνεκτικό αγωνιστικό σχέδιο αντίστασης, μη στήριξη στην πράξη των όποιων αποφάσεων για μεγάλες πανεργατικές απεργίες
Καμιά κουβέντα για συντονισμό των επιμέρους αγώνων σε μια σειρά εργασιακούς χώρους, απουσία συμπόρευσης με τους αγώνες στο Δημόσιο, χαμηλοί τόνοι στις ιδιωτικοποιήσεις και στην εκχώρηση των δημόσιων – κοινωνικών αγαθών.
Καμιά κίνηση για την αναγκαία συγκρότηση κοινωνικών συμμαχιών με μικρομεσαίους και αυτό-απασχολούμενους, με συνταξιούχους και ανέργους.
Καμιά διεργασία μέσα στη κοινωνία και τους εργασιακούς χώρους, που θα βοηθήσουν στη διαμόρφωση όρων και προϋποθέσεων για την ανατροπή της μνημονιακής βαρβαρότητας.
Αντίθετα, εντός της Συνομοσπονδίας, αντί της αντίστασης συνεχίζονται οι λογικές του κοινωνικού διαλόγου, του κοινωνικού εταιρισμού, της διαβούλευσης, της συμμετοχής στα Κυβερνητικά Συμβούλια Απασχόλησης, της συμμετοχής στο μοίρασμα των κοινοτικών κονδυλίων.
Το συμπέρασμα που βγαίνει από την έκθεση είναι ότι αυτή η πολιτική δεν ανατρέπεται με επί μέρους πάλη για ανατροπή κάποιων αποτελεσμάτων.
Δεν ανατρέπεται με μπαλώματα ή με επί μέρους προσπάθειες φτιασιδώματος.Δεν ανατρέπεται με αποσπασματικές ενέργειες χωρίς σχέδιο συνέχεια και συνέπεια.
Δεν ανατρέπεται αγνοώντας ή υποκρύπτοντας την γενεσιουργό αιτία που είναι η συγκεκριμένη κυβέρνηση και η ανατροπή της προκειμένου να ανατραπεί και η συγκεκριμένη πολιτική με τα αποτελέσματα της.
Αντίθετα αυτή η τακτική της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ βοηθά στην απαξίωση των αγώνων και στην καλλιέργεια της αναποτελεσματικότητας με φυσική συνέπεια την ήττα του συνδικαλιστικού κινήματος.
Δεν είναι λοιπόν άξιον απορίας, που η ΓΣΕΕ και το συνδικαλιστικό κίνημα θεωρούνται από τις Κυβερνήσεις ως δεδομένοι, ότι θα ανεχθούν για μια ακόμα φορά το σχεδιασμό και την εφαρμογή των νέων μνημονιακών μέτρων.
Στην κατεύθυνση αυτή, αντικειμενικά βοηθά και η αδιέξοδη, διαχωριστική τακτική του ΠΑΜΕ, με το συστηματικό του «απομονωτισμό», την επιμονή σε ξεχωριστές συγκεντρώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις, τη συνεχή του άρνηση για ενότητα στη δράση και την επιλογή του να εστιάσει το μέτωπό του κύρια ενάντια στις δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς και όλων όσων δεν ελέγχονται από αυτό.
Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους, τα σωματεία, όλα τα συνδικαλιστικά στελέχη να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας και να αλλάξουμε τα πάντα μέσα στα συνδικάτα. Να τα κάνουμε πραγματικά όργανα αντίστασης και πάλης, να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία τους και να επαναφέρουμε τις αξίες της συλλογικής δράσης και αλληλεγγύης. Από σήμερα να οργανώσουμε με σχέδιο την αντεπίθεση των δυνάμεων της εργασίας. Η ανατροπή αυτής της κυβέρνησης είναι πλέον προϋπόθεση επιβίωσης του ελληνικού λαού. Οι κινητοποιήσεις ενόψει ΔΕΘ μας δίνουν την δυνατότητα για μία νέα αφετηρία γενικότερων κινητοποιήσεων για την ανατροπή της.
http://www.iskra.gr. Ο Θάνος Βασιλόπουλος είναι μέλος της Ε.Ε. της ΓΣΕΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου