Ποιος ή ποιοι συμβουλεύουν τελικά τον Πρόεδρο Αναστασιάδη; Είναι οι ίδιοι που τον συμβούλευσαν να ξεσηκωθεί και να πάει αυτοπροσώπως τον προπερασμένο Μάρτη στο Eurogroup, -ένα εξωθεσμικό και ουσιαστικά παράνομα όργανο-, να αυτοεγκλωβιστεί, να “αυτοπυροβοληθεί” και να πάρει και την οικονομία μαζί του;
Τον “παραμύθιασαν”οι συμβουλάτορές ότι απέκτησε τόσο ειδικό “ευρωπαϊκό βάρος” κι αξιοπιστία, ώστε ο αρχετυπικός Γερμανός Σόϊμπλε δεν θα αποτολμούσε να τον απειλήσει κάν, πόσο μάλλον να τον πυροβολήσει εν ψυχρώ στη ομήγυρη; Ότι θα τον στήριζε η Μέρκελ που την είχε πρόσφατα φιλοξενήσει κομματικά στην Λεμεσό; Τον παραμύθιασαν ή αυτοπαραμυθιάστηκε;
Είναι αποδέκτης συμβουλών τελικά ο Πρόεδρος του κράτους, ή κάνει όπως του καπνίσει;
Ποιος ή ποιοι είχαν την φαεινή ιδέα για τη περιβόητη “προεδρική” επιστολή “συγχαρητηρίων” προς τον Ερντογάν για τον οποίο, ούτε ο υπογράφων την επιστολή Αναστασιάδης έχει υπόσταση, για τον οποίο Ερντογάν, ούτε η Κύπρος υπάρχει, ούτε κυπριακό κράτος υπάρχει, ούτε κυπριακός λαός υπάρχει, ούτε καν Ελληνοκύπριοι υπάρχουν, παρά μόνο χριστιανικά ραγιαδικά κατάλοιπα της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι “Ρωμιοί”, που οφείλουν να ξέρουν την θέση τους έναντι στην Μεγάλη ( Büyük) Τουρκία ώστε να γευθούν και αυτοί όπως και οι Τουρκοκύπριοι τα “αγαθά” της Τουρκο(ισλαμικής) ειρήνης που τόσο απλόχερα μοιράζονται; (θα είναι λιγότερα τα αγαθά γι’αυτούς αφού είναι άπιστοι. Αλλά θα έχουν την επιλογή να αλλαξοπιστήσουν και να τα απολαύσουν όλα.)
Είναι αυτό το σήριαλ της προεδρικής επιστολής, που έγινε διαβόητη από τον ισχυρισμό και μόνο ότι συντάχθηκε, στάλθηκε και παραδόθηκε, ένα σήριαλ το οποίο αποδεικνύει, για ακόμη μια φορά, πόσο ασόβαρη και στα όρια του γελοίου είναι η παρούσα κυβέρνηση από τον Πρόεδρο και κάτω. Μια κυβέρνηση πού προφανώς δεν μπορεί να μην συνυπάρχει με κάποιο πολιτικό σήριαλ που να τρέχει ταυτόχρονα (μόλις λήξει το προηγούμενο) και που να λειτουργεί ως παραίσθηση ότι ασκείται συνταγματική διακυβέρνηση στον τόπο.
Αναφέρομαι, παραπάνω, σε “ισχυρισμό” ότι “συντάχθηκε, στάλθηκε και παραδόθηκε” η επιστολή στον Ερντογάν, διότι δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι έτσι έχουν τα πράγματα, βάσει των όσων μας είπαν ο Πρόεδρος, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, οι “προεδρικές” εφημερίδες, όσα άλλα αλληλοσυγκρουόμενα διαβάσαμε και, τέλος, όσα μας είπε και o νεόκοπος Πρόεδρος της Νέας (Yeni) πλέον, αλλά πάντοτε Μεγάλης ( Büyük), Τουρκίας.
Το μόνο που δεν αμφισβητώ είναι, ότι ο Πρόεδρος έγραψε επιστολή προς τον Ερντογάν. Μας το είπε “εκ καθέδρας”. Όλα τα υπόλοιπα είναι “θολά”, παραπλανητικά αλλά και γελοιωδώς προπαγανδιστικά. Είναι επίσης προφανές ότι κάποιοι ψεύδονται, είτε από συνήθειο ή διότι είπαν ένα ψέμα και, αναπόφευκτα μετά, έπρεπε να πουν και άλλα εφόσον τους διέψευδαν καθημερινά τα πράγματα.
Η επιστολή δεν έπρεπε καν να σταλεί με βάση τα ισχύοντα δεδομένα, με τελευταίο δείγμα γραφής το 105-σέλιδο επαίσχυντο κείμενο που η Άγκυρα κατάθεσε στη Ε.Ε. κατά της Κύπρου και το οποίο μόνο η Ευρωβουλευτής Ελένη Θεοχάρους συνεχίζει να καταπολεμά μετωπικά και παλικαρίσια. Ελέγχονται όλοι, από τον Πρόεδρο και κάτω για την αποστολή της επιστολής. Αλλά και για ένα επιπλέον λόγο. Αφού κάθε τόσο και λιγάκι, επαίρεται ο Πρόεδρος ότι έχει “διαβεβαιώσεις” και μηνύματα από τους δυτικούς του φίλους και ανεπίσημους συμβουλάτορες, ως προς την βούληση του Ερντογάν για λύση, ένα προφορικό μήνυμα συγχαρητηρίων ήταν αρκετό. Γιατί επιστολή; Και μάλιστα όπως αφήνεται να εννοηθεί, γράφτηκε σε επίσημο προεδρικό επιστολόχαρτο και ότι αυτός είναι ο λόγος που ο Ερντογάν δεν “παραδέχεται”ότι την παράλαβε, διότι παραδοχή θα αποτελούσε και “αναγνώριση”.
Το επιχείρημα της “αναγνώρισης” είναι το τελευταίο προπαγανδιστικό επιχείρημα που κυκλοφορεί το Προεδρικό.
Αρχίζω από αυτό, και θα έλθω και στα υπόλοιπα. Παρακολουθήστε εδώ την ασχετοσύνη στο μεγαλείο της. Ενώ στόχος της επιστολής ήταν να δημιουργήσουν “κλίμα” και θετική “αύρα”, κατέληξαν να κατηγορούν τον Ερντογάν ότι ψεύδεται δημόσια. Την παρέλαβε λεν και το λεν μάλιστα μετά “βεβαιότητας”, αλλά αυτός δεν το παραδέχεται. Τον βγάζουν ψεύτη . Αυτόν με τον οποίο θέλουν να διαπραγματευτούν! Καλά, δεν υπήρχε κανένα σαΐνι συμβουλάτορας ή επαγγελματίας του ΥΠ.ΕΞ. (κάτι που ο Κ.Ε. είναι) να τους υπομνήσει, ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κ.Δ. και ότι συνεπώς ο Ταγίπ δεν θα παραλάμβανε την επιστολή και έτσι δεν έπρεπε να σταλεί; Οπότε προκύπτει και άλλο ζήτημα και πιθανώς και άλλο ψέμα. Μήπως δεν χρησιμοποιήθηκε καν επίσημο επιστολόχαρτο; Να κατέβασε και ο Αναστασιάδης την σημαία, όπως και άλλοι πριν από αυτόν; Για να ενισχυθεί το (κατά φαντασίαν) υφιστάμενο “κλίμα;” Και για να δοθούν δεσμεύσεις υπό την μορφή “non paper”; Ας δημοσιοποιήσουν την επιστολή ώστε να ξεκαθαρίσει τουλάχιστον αυτή η πτυχή. Όχι βέβαια για να αποκατασταθεί η επιμέρους αξιοπιστία όλων των εμπλεκομένων, αν αυτό τους ενδιαφέρει.
Τώρα, επειδή πολλοί ψεύδονται και δεν σέβονται στοιχειωδώς τους πολίτες, ας δούμε το καθ’ αυτό σήριαλ της επιστολής.
Πρώτα μας είπαν ότι γράφτηκε και ότι στάλθηκε με κομιστή τον αξιότιμο Ευάγγελο Βενιζέλο, αντιπρόεδρο και ΥΠ.ΕΞ. της Ελληνικής κυβέρνησης. Μας είπαν μετά, ότι η επιστολή παραδόθηκε και ότι υπήρχε ευγενική ανταπόκριση από την Τουρκική κυβέρνηση, η οποία μάλιστα τους είπε ότι ο “Αναστασιάδης είναι αξιόπιστος”. Μετά είχαμε χρονικά την πρώτη “θολούρα”. Ναι μεν την επιστολή παρέλαβε ο Βενιζέλος, όμως άλλος την μετέφερε επ’ αυτού στην Άγκυρα. Ήταν προφανώς απαξιωτικό για κοτζάμ αξιωματούχο να κάνει τον ταχυδρόμο. Την μετέφερε, μας είπαν, ο γνωστός μας Αναστάσιος Μητσιάλης Γ.Δ. του ελληνικού ΥΠ.ΕΞ. και την παρέδωσε στον Τούρκο ομόλογο του στην Άγκυρα. Αλλά αντίθετα με την εκδοχή Βενιζέλου, έχουμε σιγή ιχθύος ως προς την “αξιοπιστία” του Κύπριου Προέδρου απο αυτή την εκδοχή Μητσιάλη.
Όταν έπεσε η βόμβα Ερντογάν ότι δεν παρέλαβε επιστολή, και μέχρι να παρέλθει η αμηχανία, κυκλοφόρησε ότι η επιστολή ναι μεν πήγε στη Άγκυρα και παραδόθηκε, αλλά δεν διευκρίνισαν πλέον από ποιόν και σε ποιόν παραδόθηκε. Από το ότι την παρέδωσε ο Βενιζέλος στον Ερντογάν και μετά στον Νταβούτογλου, καταλήξαμε στον “κανένα”. Ίσως και να αφέθηκε στο θυρωρείο του Προεδρικού ή πιθανότατα σε αυτό του ΥΠ.ΕΞ. Φθάσαμε έτσι αισίως και στην τελευταία εκδοχή. Αυτή είναι, ο προαναφερθείς ισχυρισμός ότι την παρέλαβε μεν ο Ερντογάν αλλά δεν θέλει να το παραδεχθεί ,μήπως και άθελα του αυτοπαγιδευθεί αναγνωρίζοντας την Κ.Δ., αφού η επιστολή απευθύνεται, υποτίθεται, από ένα αρχηγό κράτους σε ένα άλλο.
Εάν διαπιστώνεται κάτι γύρω από το πρόσωπο και την διακυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη, αυτό είναι η μανία της κομματικής και τώρα προεδρικής αυλής και των λογής λογής consiglieri, με το αξιόπιστο του λόγου του ηγέτη και προέδρου. “Τον λόον του αδρώπου” όπως αρέσκονταν να λέει ο μακαρίτης Γ. Κληρίδης. Στη περίπτωση του Αναστασιάδη, το ζήσαμε με τον Μπάΐντεν και τους Αμερικανούς. Τους ήταν, -μας βομβάρδιζαν καθημερινά η αυλή και οι προεδρικές φυλλάδες-, “αξιόπιστος συνομιλητής”. Αλλά και των Ευρωπαίων ήταν. Ακόμη και αυτού του …Πούτιν. Του Ερντογάν ήταν σίγουρα “αξιόπιστος” από τότε που τα είπαν κατ´ιδίαν στην Άγκυρα. Μόνο που τελευταία κάτι φαίνεται να στράβωσε με τον Σουλτάνο. Έκτος από το σήριαλ- φιάσκο της επιστολής, ο Ερντογάν τον κατηγόρησε ότι, και ως ηγέτης της ελληνοκυπριακής πλευράς, δεν έχει καμία αυτονομία αφού δεν κάνει τίποτα αν δεν λάβει “εντολές από ορισμένα κέντρα”.
Η αξιοπιστία ήταν και παραμένει το νόμισμα της πολιτικής. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και η προεδρική αυλή έχουν σοβαρό έλλειμα αξιοπιστίας απέναντι στους πολίτες. Αυτό άρχισε με τον αναξιόπιστο λόγο του προεδρικού υποψήφιου Αναστασιάδη στο θέμα της οικονομίας, κορυφώθηκε με το “κούρεμα” ( την εθνική κλοπή ) του Μαρτίου 2013 και συνεχίζεται με το αναξιόπιστο του λόγου περί τιμωρίας των ενόχων που πτωχοποίησαν τον λαό. Η επιστολή- φιάσκο προς Ερντογάν προσθέτει ένα ακόμη λίθο στο οικοδόμημα αναξιοπιστίας που χαρακτηρίζει την παρούσα διακυβέρνηση. Η θεραπεία του αναξιόπιστου λόγου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Όπως όμως και στη περίπτωση της ελεημοσύνης, η θεραπεία πρέπει να αρχίσει με τα του οίκου μας και από κάποιον εκ των έσω, που θα αποτολμήσει να “συμβουλεύσει” ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.
mignatiou.com http://www.philenews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου