Στις 24 Νοεμβρίου 1991, ο κόσμος της τέχνης «χάνει» τον frontman του γνωστού συγκροτήματος Queen, Φρέντι Μέρκιουρι. Ωστόσο, η χαρακτηριστική φωνή του, ο ιδιαίτερος ήχος των Queen, παραμένουν ζωντανές έως και σήμερα, μέσα από την δισκογραφική τους δουλειά. Αναμφίβολα, πρόκειται για πολιτιστική κληρονομιά μεγάλης αξίας, παρακαταθήκη για παλαιότερες αλλά και μεταγενέστερες γενιές ανθρώπων.
Το πραγματικό όνομα του Μέρκιουρι είναι Φαρόκ Μπουλσάρα. Είναι γεννημένος στην Ζανζιβάρη στις 5 Σεπτεμβρίου 1946,
καρπός του έρωτα των Bomi και Jer Bulsara, οι οποίοι κατάγονται από την
Ινδία. Ο Μέρκιουρι αργότερα αποκτά και μία νεότερη αδερφή, την Κασμίρα.
Το «Φρέντι» προκύπτει ως παρατσούκλι, όταν ο Μέρκιουρι βρίσκεται στο St. Peter’s School στην Ινδία, ένα αγγλικό οικοτροφείο αρρένων στον Παντσάνι. Το ταλέντο του νεαρού Μέρκιουρι κεντρίζει το ενδιαφέρον του τότε διευθυντή του σχολείου. Προτείνει στους Bom και Jer να αφήσουν τον γιο τους να παρακολουθήσει μαθήματα πιάνου, πράγμα που τελικά γίνεται. Σε ηλικία δώδεκα ετών ο Μέρκιουρι συμμετέχει στο πενταμελές συγκρότημα The Hectics, το οποίο εμφανίζεται κυρίως σε σχολικές εκδηλώσεις.
Το 1964, ο Μέρκιουρι και η οικογένειά του βρίσκονται στην πατρίδα τους, τη Ζανζιβάρη, η οποία έχει ανεξαρτητοποιηθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο, ήδη από τα τέλη της προηγούμενης χρονιάς. Τον Ιανουάριο του ’64, αναγκάζονται να εγκατασταθούν στο Λονδίνο, εξαιτίας της βίαιης επανάστασης που ξεσπά κατά του σουλτάνου της Ζανζιβάρης. Ο Μέρκιουρι ολοκληρώνει τις σπουδές του στη γραφιστική στο Ealing College of Art ενώ παράλληλα κάνει τα πρώτα του μουσικά βήματα με τους Wreckage. Μέσω του συμφοιτητή του Tim Staffell έρχεται σε επαφή με το συγκρότημα Smile, το οποίο απαρτίζουν, εκτός από τον Staffell (τραγούδι), οι Μπράιαν Μέι (κιθάρα) και Ρότζερ Τέιλορ (ντραμς). Το 1969 ο Μέρκιουρι τραγουδά για το συγκρότημα Ibex το οποίο μετονομάζεται σε Wreckage λίγους μήνες αργότερα ενώ το 1970 κάνει μερικές εμφανίσεις ως τραγουδιστής των Sour Milk Sea.
Μετά τη διάλυση των Smile, τον Απρίλιο του 1970, οι Μπράιαν Μέι, Ρότζερ Τέιλορ και Φρέντι Μέρκιουρι ιδρύουν τους Queen, όνομα που εμπνέεται ο Μέρκιουρι. Λίγο μετά από την ίδρυση του συγκροτήματος, κι ενόσω ο Φρέντι ακόμη χρησιμοποιεί το επώνυμο «Μπουλσάρα», υιοθετεί το καλλιτεχνικό «Μέρκιουρι», το ρωμαϊκό αντίστοιχο του αγγελιοφόρου των θεών των αρχαίων Ελλήνων, Ερμή. Τον επόμενο χρόνο οι Queen αποκτούν το τελευταίο τους μέλος, τον μπασίστα Τζον Ντίκον.
Το πρώτο τους στούντιο άλμπουμ φέρει το όνομα της μπάντας και κυκλοφορεί το 1973, χωρίς όμως να προκαλέσει ιδιαίτερη αίσθηση στο κοινό. Ομοίως και τα «Queen II» και «Sheer heart attack» που ακολουθούν.
Λίγο πριν από την κυκλοφορία του «A night at the opera», οι Queen εμπιστεύονται ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι στον φίλο τους και γνωστό ραδιοφωνικό παραγωγό, Kenny Everett. Το μουσικό κομμάτι τον συναρπάζει, με αποτέλεσμα να το παίξει όσες περισσότερες φορές μπορεί στη ραδιοφωνική του εκπομπή, χωρίς ωστόσο να έχει την άδεια του συγκροτήματος. Σύντομα, πλήθη ακροατών αναζητούν το τραγούδι στα δισκοπωλεία, το οποίο όμως δεν έχει διατεθεί προς κυκλοφορία ακόμη. Πρόκειται για το «Bohemian Rhapsody», ένα κράμα όπερας και ροκ. Η πρωτότυπη αυτή μουσική συνταγή του τραγουδιού, καρφώνει το «A night at the opera» στο Νο 1 των charts της Αγγλίας για εννέα συνεχόμενες εβδομάδες, το 1975.
Το «Bohemian Rhapsody» ανακηρύσσεται σε «Τραγούδι της Χιλιετίας» από
το το Guiness Book of Records ενώ για την προώθησή δημιουργείται το
πρώτο στην ιστορία σκηνοθετημένο βίντεοκλιπ. Οι Queen πλέον βρίσκονται
στην κορυφή του μουσικού στερεώματος.
Μέχρι το τέλος του 1970 ηχογραφούν τα άλμπουμ «Jazz» και «The game». Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 κυκλοφορεί το «Hot space» και τέσσερα χρόνια αργότερα γράφουν το σάουντρακ για την ταινία «Flash Gordon» ενώ έπειτα έρχεται το άλμπουμ «Τhe works» από το οποίο ξεχωρίζουν τα «I want to break free» και «Hammer to fall».
Το 1985 οι Queen, πλαισιωμένοι από πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες, συμμετέχουν στο Live Aid. Εμπνευσμένοι από το κλίμα του Live Aid, μπαίνουν για ακόμη μία φορά στο στούντιο και ολοκληρώνουν το «A kind of magic» το οποίο περιλαμβάνει και soundtracks για την ταινία «Highlander». Η περιοδεία «Magic Tour» σημειώνει τεράστια επιτυχία, με κορυφαία στιγμή τη συναυλία που δίνουν στο στάδιο Γουέμπλεϋ το 1986. Πρόκειται ωστόσο για την τελευταία περιοδεία της μπάντας, ως σύνολο.
Για το επόμενο χρονικό διάστημα οι Queen διαλύονται. Ο Φρέντι Μέρκιουρι κάνει solo δουλειές (Mr Bad Guy) και συνεργάζεται με τη ντίβα της όπερας Μονσερά Καμπαγιέ για το άλμπουμ Barcellona. Το ομότιτλο τραγούδι γίνεται σήμα κατατεθέν των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης το 1992.
Εν τω μεταξύ, έντονη φημολογία θέλει τον Μέρκιουρι να πάσχει από AIDS, ο ίδιος όμως διαψεύδει αυτό το σενάριο. Το 1989 οι Queen επιστρέφουν δυναμικά με το «The miracle». Οι Queen δεν κάνουν καμία περιοδεία για να προωθήσουν το άλμπουμ ενώ ο Μέρκιουρι εμφανίζεται στα video clips αρκετά αδυνατισμένος και με αραιωμένα μαλλιά.
Το 1991 το συγκρότημα μπαίνει ξανά στο στούντιο για την τελευταία του δουλειά με τίτλο «Innuendo». Το διαχρονικό «The show must go on», μάλλον φανερώνει ότι ο Μέρκιουρι αντιλαμβάνεται πως σύντομα δεν θα είναι ανάμεσά μας. Η διαίσθησή του αποδεικνύεται, δυστυχώς, αληθινή.
Στις 23 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, ο Φρέντι Μέρκιουρι ανακοινώνει σε δημοσιογράφους που κυριολεκτικά έχουν κατασκηνώσει έξω από το σπίτι του στο Λονδίνο, ότι πάσχει από AIDS.
Μία ημέρα αργότερα, πεθαίνει.
Το τελευταίο διάστημα της ζωής του, ο Φρέντι είχε συντροφιά τους
γονείς του, την πρώην σύντροφό του Mary Austin, και τον Jim Hutton, με
τον οποίο συμπορευόταν για 6 χρόνια.
Το «Φρέντι» προκύπτει ως παρατσούκλι, όταν ο Μέρκιουρι βρίσκεται στο St. Peter’s School στην Ινδία, ένα αγγλικό οικοτροφείο αρρένων στον Παντσάνι. Το ταλέντο του νεαρού Μέρκιουρι κεντρίζει το ενδιαφέρον του τότε διευθυντή του σχολείου. Προτείνει στους Bom και Jer να αφήσουν τον γιο τους να παρακολουθήσει μαθήματα πιάνου, πράγμα που τελικά γίνεται. Σε ηλικία δώδεκα ετών ο Μέρκιουρι συμμετέχει στο πενταμελές συγκρότημα The Hectics, το οποίο εμφανίζεται κυρίως σε σχολικές εκδηλώσεις.
Το 1964, ο Μέρκιουρι και η οικογένειά του βρίσκονται στην πατρίδα τους, τη Ζανζιβάρη, η οποία έχει ανεξαρτητοποιηθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο, ήδη από τα τέλη της προηγούμενης χρονιάς. Τον Ιανουάριο του ’64, αναγκάζονται να εγκατασταθούν στο Λονδίνο, εξαιτίας της βίαιης επανάστασης που ξεσπά κατά του σουλτάνου της Ζανζιβάρης. Ο Μέρκιουρι ολοκληρώνει τις σπουδές του στη γραφιστική στο Ealing College of Art ενώ παράλληλα κάνει τα πρώτα του μουσικά βήματα με τους Wreckage. Μέσω του συμφοιτητή του Tim Staffell έρχεται σε επαφή με το συγκρότημα Smile, το οποίο απαρτίζουν, εκτός από τον Staffell (τραγούδι), οι Μπράιαν Μέι (κιθάρα) και Ρότζερ Τέιλορ (ντραμς). Το 1969 ο Μέρκιουρι τραγουδά για το συγκρότημα Ibex το οποίο μετονομάζεται σε Wreckage λίγους μήνες αργότερα ενώ το 1970 κάνει μερικές εμφανίσεις ως τραγουδιστής των Sour Milk Sea.
Μετά τη διάλυση των Smile, τον Απρίλιο του 1970, οι Μπράιαν Μέι, Ρότζερ Τέιλορ και Φρέντι Μέρκιουρι ιδρύουν τους Queen, όνομα που εμπνέεται ο Μέρκιουρι. Λίγο μετά από την ίδρυση του συγκροτήματος, κι ενόσω ο Φρέντι ακόμη χρησιμοποιεί το επώνυμο «Μπουλσάρα», υιοθετεί το καλλιτεχνικό «Μέρκιουρι», το ρωμαϊκό αντίστοιχο του αγγελιοφόρου των θεών των αρχαίων Ελλήνων, Ερμή. Τον επόμενο χρόνο οι Queen αποκτούν το τελευταίο τους μέλος, τον μπασίστα Τζον Ντίκον.
Το πρώτο τους στούντιο άλμπουμ φέρει το όνομα της μπάντας και κυκλοφορεί το 1973, χωρίς όμως να προκαλέσει ιδιαίτερη αίσθηση στο κοινό. Ομοίως και τα «Queen II» και «Sheer heart attack» που ακολουθούν.
Λίγο πριν από την κυκλοφορία του «A night at the opera», οι Queen εμπιστεύονται ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι στον φίλο τους και γνωστό ραδιοφωνικό παραγωγό, Kenny Everett. Το μουσικό κομμάτι τον συναρπάζει, με αποτέλεσμα να το παίξει όσες περισσότερες φορές μπορεί στη ραδιοφωνική του εκπομπή, χωρίς ωστόσο να έχει την άδεια του συγκροτήματος. Σύντομα, πλήθη ακροατών αναζητούν το τραγούδι στα δισκοπωλεία, το οποίο όμως δεν έχει διατεθεί προς κυκλοφορία ακόμη. Πρόκειται για το «Bohemian Rhapsody», ένα κράμα όπερας και ροκ. Η πρωτότυπη αυτή μουσική συνταγή του τραγουδιού, καρφώνει το «A night at the opera» στο Νο 1 των charts της Αγγλίας για εννέα συνεχόμενες εβδομάδες, το 1975.
Μέχρι το τέλος του 1970 ηχογραφούν τα άλμπουμ «Jazz» και «The game». Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 κυκλοφορεί το «Hot space» και τέσσερα χρόνια αργότερα γράφουν το σάουντρακ για την ταινία «Flash Gordon» ενώ έπειτα έρχεται το άλμπουμ «Τhe works» από το οποίο ξεχωρίζουν τα «I want to break free» και «Hammer to fall».
Το 1985 οι Queen, πλαισιωμένοι από πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες, συμμετέχουν στο Live Aid. Εμπνευσμένοι από το κλίμα του Live Aid, μπαίνουν για ακόμη μία φορά στο στούντιο και ολοκληρώνουν το «A kind of magic» το οποίο περιλαμβάνει και soundtracks για την ταινία «Highlander». Η περιοδεία «Magic Tour» σημειώνει τεράστια επιτυχία, με κορυφαία στιγμή τη συναυλία που δίνουν στο στάδιο Γουέμπλεϋ το 1986. Πρόκειται ωστόσο για την τελευταία περιοδεία της μπάντας, ως σύνολο.
Για το επόμενο χρονικό διάστημα οι Queen διαλύονται. Ο Φρέντι Μέρκιουρι κάνει solo δουλειές (Mr Bad Guy) και συνεργάζεται με τη ντίβα της όπερας Μονσερά Καμπαγιέ για το άλμπουμ Barcellona. Το ομότιτλο τραγούδι γίνεται σήμα κατατεθέν των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης το 1992.
Εν τω μεταξύ, έντονη φημολογία θέλει τον Μέρκιουρι να πάσχει από AIDS, ο ίδιος όμως διαψεύδει αυτό το σενάριο. Το 1989 οι Queen επιστρέφουν δυναμικά με το «The miracle». Οι Queen δεν κάνουν καμία περιοδεία για να προωθήσουν το άλμπουμ ενώ ο Μέρκιουρι εμφανίζεται στα video clips αρκετά αδυνατισμένος και με αραιωμένα μαλλιά.
Το 1991 το συγκρότημα μπαίνει ξανά στο στούντιο για την τελευταία του δουλειά με τίτλο «Innuendo». Το διαχρονικό «The show must go on», μάλλον φανερώνει ότι ο Μέρκιουρι αντιλαμβάνεται πως σύντομα δεν θα είναι ανάμεσά μας. Η διαίσθησή του αποδεικνύεται, δυστυχώς, αληθινή.
Στις 23 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, ο Φρέντι Μέρκιουρι ανακοινώνει σε δημοσιογράφους που κυριολεκτικά έχουν κατασκηνώσει έξω από το σπίτι του στο Λονδίνο, ότι πάσχει από AIDS.
Μία ημέρα αργότερα, πεθαίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου