Δείγματα εμπιστοσύνης - Ελπίδα, ανάγκη και ελληνισμός!
Posted On Πέμπτη, 21 Ιουνίου 2012 at by Λουκάς Δ. Συμπεράς
Απλώς τώρα πρέπει να τους δει στις θέσεις, όπου θα αξιολογηθούν επί του πρακτέου. Αυτήν την περίοδο έχουμε ακούσει πολλά λόγια κι έχουμε δει ελάχιστες πράξεις. Ενώ το μέλλον της πατρίδας τις απαιτεί. Είναι πλέον αναγκαίες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη δεν είναι λεπτομέρειες, όπως νομίζουν μερικοί. Δόθηκαν και πρέπει να δοθούν αγώνες για να πετύχουμε αυτόν τον συνδυασμό. Με άλλα λόγια, να τον μετατρέψουμε σε ένα στρατηγικό μείγμα, το οποίο επιβάλλει στην σύγκλιση των πολιτικών και τεχνοκρατικών πεδίων, για να υπάρξει δράση. Ο ελληνικός λαός δεν θέλει άλλες υποσχέσεις, αλλά έργα που έχουν νόημα.
Διαβάστε περισσότερα...
Για να ξεπεράσει την οικονομική κρίση θέλει μία ηθική στήριξη, διότι ακόμα κι αν δεν έχει γονατίσει, το ηθικό του είναι πεσμένο. Από τις πρόσφατες εκλογές δεν περίμενε καμία νίκη, ξέρει ότι όλα αυτά είναι πλέον τεχνητά. Το μόνο που έχει σημασία είναι το μετά. Πρέπει αυτή η κυβέρνηση να του δώσει δείγματα εμπιστοσύνης, για να μην αφεθεί. Θέλει κουράγιο και τόλμη για να προσφέρεις στον ελληνικό λαό αυτό που έχει ανάγκη. Οι άνθρωποι που θα αναλάβουν θέσεις κλειδιά δεν θα έχουν καμία δικαιολογία. Η τωρινή κατάσταση δεν θα το επιτρέψει και το κόστος θα είναι μεγάλο. Χρειάζονται τομές και καινοτομίες κι όχι τα συνηθισμένα πολιτικάντικα παιχνίδια, για να διατηρήσουν τα δεδομένα. Η αλλαγή φάσης είναι πολύ απαιτητική. Δίχως στρατηγικά ανοίγματα κανείς δεν θα πειστεί, ούτε μέσα, ούτε έξω. Αυτή η κυβέρνηση έχει στα χέρια της το θέμα της ΑΟΖ, αν δεν το αξιοποιήσει πολύ σύντομα, τότε δεν θα καταφέρει ν’ αλλάξει την ροή των πραγμάτων. Κι αυτό είναι το μόνο που είναι απαραίτητο για τον ελληνικό λαό.
Ελπίδα, ανάγκη και ελληνισμός
Η ελπίδα έχει νόημα για τους περισσότερους, όταν βρίσκονται σε φάση αναμονής. Το θέμα είναι να μην την συγχέουν με την έννοια της τύχης. Σε αυτή την περίπτωση αντιμετωπίζουν τα πάντα με ένα παθητικό τρόπο και δεν συμμετέχουν σε καμία προσπάθεια αλλαγής. Μόνο όταν δεν ελπίζεις τίποτα, δεν φοβάσαι τίποτα κι είσαι ελεύθερος. Η ελπίδα βρίσκει τα όρια της με την ανάγκη. Σε αυτό το σημείο βρίσκουμε τον αγώνα και μάλιστα την πάλη της αναγκαιότητας ενάντια στην τυχαιότητα. Αυτός είναι ο σκοπός της νοημοσύνης, για να προσφέρει το έργο της στους άλλους, στην ανθρωπότητα. Η ελπίδα είναι λοιπόν η αρχή που μετατρέπεται σε αξία μέσω της ανάγκης. Είναι μία διαδικασία που γνωρίζει πολύ καλά ο ελληνισμός. Το έχει ζήσει και πριν από κάθε μεγάλη μάχη: στο Μαραθώνα, στις Θερμοπύλες και στη Σαλαμίνα. Ο συνδυασμός της ελπίδας και της ανάγκης δημιουργεί ένα μαχητικό πεδίο, στο οποίο συσπειρώνεται ο ελληνισμός, όταν κατανοεί ότι υπάρχει ένα εχθρικό πλαίσιο που προσπαθεί να τον καταστρέψει. Σε φάση ειρήνης, όλοι μιλούν για την διχόνοια του ελληνισμού. Δεν έχει σημασία. Είναι απλώς η έκφραση της μιζέριας και της μετριότητας. Ο ελληνισμός είναι μία προσφορά για την ανθρωπότητα. Έδειξε ιστορικά ότι η δημοκρατία μπορεί ν’ αντισταθεί ενάντια στη βαρβαρότητα. Απέδειξε ότι η εσωστρέφεια αλλάζει τον κόσμο. Έδωσε βάση στην έννοια της φιλοξενίας και οδήγησε στον αλτρουισμό. Ο ελληνισμός δεν έχει φοβικά σύνδρομα. Είναι γενναιόδωρος, διότι πάσχει για τους άλλους κι όχι μόνο τους δικούς του. Οι άνθρωποί του είναι οι άνθρωποι. Ο κόσμος του είναι ο κόσμος. Κάθε προσπάθεια κατηγορίας ενάντια στον ελληνισμό είναι καταδικασμένη αξιακά. Κατά συνέπεια, είναι ορθολογικό να λειτουργεί ως ανοιχτή δομή και ως παράδειγμα. Αν η ελληνική τωρινή κοινωνία δεν μπορεί να τον αναπτύξει, το πρόβλημα δεν προέρχεται από τον ελληνισμό, διότι είναι διαχρονικός. Υπάρχουν Έλληνες που πιστεύουν στη μνήμη μέλλοντος και αυτοί παράγουν το απαραίτητο έργο. Με την πάροδο του χρόνου και άλλοι θα συμβάλλουν, διότι όλοι μας καταλαβαίνουμε πλέον ότι χωρίς μαχητικότητα, ο ελληνισμός θα παραμείνει μία απλή ανάμνηση. Ενώ είμαστε ένα λαός του χρόνου που γνωρίζει την εμβέλειά του και πρόσφατα το βάθος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου