Μανωλια Μανου | 1 Ιουλίου 9:26 μ.μ. |
Παράξενες Βυζαντινές Ιστορίες
Κακή ζαριά
Ο Ζήνων (474-475 & 476-491) συνήθιζε να παίζει τάβλι (Tabula, πολύ παρόμοιο με το σύγχρονο παιχνίδι). Κάποτε του έτυχε ένα ζάρι τόσο κακό, που έβαλε να γράψουν ένα επίγραμμα γι’ αυτό, ώστε να απαθανατιστεί η ατυχία του (στο τάβλι).
Το επίγραμμα αυτό διασώθηκε σε μεταγενέστερα συγγράμματα, πράγμα που έκανε δυνατή την αναπαράσταση του παιχνιδιού κατά τον 19ο αιώνα.
Δαίμων
Όπως ο προκάτοχός του ο Λέων ο Σοφός, ο αυτοκράτωρ Αλέξανδρος (912-913), είχε μια κλίση προς τη μαγεία και τα παραφυσικά φαινόμενα. Ανάμεσα στις άλλες τρέλες του, είχε πειστεί πως ένα αρχαίο χάλκινο άγαλμα στην Αγορά, που απεικόνιζε ένα αγριογούρουνο, ήταν το δαιμόνιό του.
Έτσι το άγαλμα αντιμετωπίσθηκε με μεγάλη ευλάβεια και τιμές: του φόρεσαν καινούργιους χαυλιόδοντες και άλλα στολίδια, και διοργανώθηκε μεγάλη γιορτή για την μετεγκατάστασή του στον Ιππόδρομο, που περιλάμβανε άσεμνες παραστάσεις και παρωδίες θρησκευτικών τελετών. Ο λαός του Βυζαντίου γενικά διασκέδαζε με κάτι τέτοια, αλλά είναι βέβαιο ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα...
Μεγάλο Γλέντι
Για να εορτάσει τα θυρανοίξια της νέας εκκλησίας της Αγια-Σοφιάς το 537, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός διοργάνωσε ένα μεγάλο γλέντι στο οποίο καταναλώθηκαν 6,000 πρόβατα, 1,000 βόδια, 1,000 χοίροι, 1,000 κοτόπουλα, και 500 ελάφια
.Υδροφοβία
Ο Ηράκλειος (610-641) προς το τέλος της βασιλείας του, φοβόταν τόσο πολύ το νερό που του πήρε μήνες για να βρει το κουράγιο να διασχίσει τον Βόσπορο. Τελικά κατάφερε να το κάνει μόνο αφού χτίστηκε μια ξύλινη γέφυρα πάνω σε βάρκες που τα πλαϊνά της ήταν πλήρως καλυμμένα με σανίδες για να μη φαίνεται η θάλασσα.
Μυστικός Αυτοκράτωρ
Ο Λέων ΣΤ’ ο Σοφός (886-912) μιμούμενος τον χαλίφη Χαρούν-αλ-Ρασίντ, έβγαινε καμιά φορά στους δρόμους της Πόλης μόνος και μεταμφιεσμένος για να δει πώς ζει ο λαός του και να ανακαλύψει περιπτώσεις αδικίας και διαφθοράς.
Σε μια από αυτές τις εξορμήσεις του συνελήφθη από τους φύλακες της Πόλης. Δωροδοκώντας με 12 νομίσματα, κατόρθωσε να γλυτώσει από δύο περιπόλους όχι όμως και από τρίτη, που τον συνέλαβε και τον φυλάκισε. Όταν έντρομος ένας φρουρός τον αναγνώρισε το άλλο πρωί, ο επικεφαλής αξιωματικός ανταμείφθηκε ενώ οι άλλοι απολύθηκαν και τιμωρήθηκαν.
Καλόγερος-Αυτοκράτωρ
ΦωκάςΟ Νικηφόρος Β’ Φωκάς (963-969) ήταν πολύ θρήσκος και ασκητικός. Έλεγαν ότι κάτω από τα βασιλικά ρούχα φορούσε ράσο. Επίσης είχε ασκήσει πιέσεις για να αγιοποιηθούν όλοι οι στρατιώτες που σκοτώθηκαν στους πολέμους εναντίον των Σαρακηνών, αλλά η Εκκλησία βρήκε αυτήν την ιδέα κάπως υπερβολική.
Βασίλισσα της Ομορφιάς
Η Ζωή (1028-1050) ήταν 50 ετών όταν έγινε αυτοκράτειρα και παντρεύτηκε για πρώτη φορά. Παρά την ηλικία της και παρά το γεγονός ότι ήταν παρθένα μέχρι τότε, απέκτησε στη συνέχεια τρεις συζύγους και πολλούς εραστές.
Ήταν πολύ όμορφη και ήθελε να διατηρήσει την ομορφιά της όσο περισσότερο μπορούσε. Χρησιμοποιώντας μυστικά φίλτρα και συνταγές κατόρθωσε να μείνει νέα και να διατηρήσει το πρόσωπό της χωρίς ρυτίδες μέχρι τα εξήντα.
Προς το τέλος της ζωής της όμως, φαίνεται ότι έχασε κάθε φιλαρέσκεια και κάθε ενδιαφέρον για καλλωπισμούς. Το μόνο που την ενδιέφερε και το μόνο στο οποίο ξόδευε όλη της την ενεργητικότητα ήταν να φτιάχνει αρώματα, να τα επινοεί, να τα επεξεργάζεται. Σύμφωνα με τον Μιχαήλ Ψελλό «ο ιδιαίτερος κοιτώνας της δεν είχε καλύτερη εμφάνιση από τα εργαστήρια της αγοράς, όπου χειρώνακτες και σιδεράδες δουλεύουν τη φωτιά, γιατί και στο δωμάτιό της έκαιγαν γύρω γύρω πολλά μαγκάλια, και από τις υπηρέτριες η μια μετρούσε τις ποσότητες των αρωμάτων, η άλλη τα ανακάτευε, και όλες έκαναν κάτι σχετικό».
Κακή ζαριά
Ο Ζήνων (474-475 & 476-491) συνήθιζε να παίζει τάβλι (Tabula, πολύ παρόμοιο με το σύγχρονο παιχνίδι). Κάποτε του έτυχε ένα ζάρι τόσο κακό, που έβαλε να γράψουν ένα επίγραμμα γι’ αυτό, ώστε να απαθανατιστεί η ατυχία του (στο τάβλι).
Το επίγραμμα αυτό διασώθηκε σε μεταγενέστερα συγγράμματα, πράγμα που έκανε δυνατή την αναπαράσταση του παιχνιδιού κατά τον 19ο αιώνα.
Δαίμων
Όπως ο προκάτοχός του ο Λέων ο Σοφός, ο αυτοκράτωρ Αλέξανδρος (912-913), είχε μια κλίση προς τη μαγεία και τα παραφυσικά φαινόμενα. Ανάμεσα στις άλλες τρέλες του, είχε πειστεί πως ένα αρχαίο χάλκινο άγαλμα στην Αγορά, που απεικόνιζε ένα αγριογούρουνο, ήταν το δαιμόνιό του.
Έτσι το άγαλμα αντιμετωπίσθηκε με μεγάλη ευλάβεια και τιμές: του φόρεσαν καινούργιους χαυλιόδοντες και άλλα στολίδια, και διοργανώθηκε μεγάλη γιορτή για την μετεγκατάστασή του στον Ιππόδρομο, που περιλάμβανε άσεμνες παραστάσεις και παρωδίες θρησκευτικών τελετών. Ο λαός του Βυζαντίου γενικά διασκέδαζε με κάτι τέτοια, αλλά είναι βέβαιο ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα...
Μεγάλο Γλέντι
Για να εορτάσει τα θυρανοίξια της νέας εκκλησίας της Αγια-Σοφιάς το 537, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός διοργάνωσε ένα μεγάλο γλέντι στο οποίο καταναλώθηκαν 6,000 πρόβατα, 1,000 βόδια, 1,000 χοίροι, 1,000 κοτόπουλα, και 500 ελάφια
.Υδροφοβία
Ο Ηράκλειος (610-641) προς το τέλος της βασιλείας του, φοβόταν τόσο πολύ το νερό που του πήρε μήνες για να βρει το κουράγιο να διασχίσει τον Βόσπορο. Τελικά κατάφερε να το κάνει μόνο αφού χτίστηκε μια ξύλινη γέφυρα πάνω σε βάρκες που τα πλαϊνά της ήταν πλήρως καλυμμένα με σανίδες για να μη φαίνεται η θάλασσα.
Μυστικός Αυτοκράτωρ
Ο Λέων ΣΤ’ ο Σοφός (886-912) μιμούμενος τον χαλίφη Χαρούν-αλ-Ρασίντ, έβγαινε καμιά φορά στους δρόμους της Πόλης μόνος και μεταμφιεσμένος για να δει πώς ζει ο λαός του και να ανακαλύψει περιπτώσεις αδικίας και διαφθοράς.
Σε μια από αυτές τις εξορμήσεις του συνελήφθη από τους φύλακες της Πόλης. Δωροδοκώντας με 12 νομίσματα, κατόρθωσε να γλυτώσει από δύο περιπόλους όχι όμως και από τρίτη, που τον συνέλαβε και τον φυλάκισε. Όταν έντρομος ένας φρουρός τον αναγνώρισε το άλλο πρωί, ο επικεφαλής αξιωματικός ανταμείφθηκε ενώ οι άλλοι απολύθηκαν και τιμωρήθηκαν.
Καλόγερος-Αυτοκράτωρ
ΦωκάςΟ Νικηφόρος Β’ Φωκάς (963-969) ήταν πολύ θρήσκος και ασκητικός. Έλεγαν ότι κάτω από τα βασιλικά ρούχα φορούσε ράσο. Επίσης είχε ασκήσει πιέσεις για να αγιοποιηθούν όλοι οι στρατιώτες που σκοτώθηκαν στους πολέμους εναντίον των Σαρακηνών, αλλά η Εκκλησία βρήκε αυτήν την ιδέα κάπως υπερβολική.
Βασίλισσα της Ομορφιάς
Η Ζωή (1028-1050) ήταν 50 ετών όταν έγινε αυτοκράτειρα και παντρεύτηκε για πρώτη φορά. Παρά την ηλικία της και παρά το γεγονός ότι ήταν παρθένα μέχρι τότε, απέκτησε στη συνέχεια τρεις συζύγους και πολλούς εραστές.
Ήταν πολύ όμορφη και ήθελε να διατηρήσει την ομορφιά της όσο περισσότερο μπορούσε. Χρησιμοποιώντας μυστικά φίλτρα και συνταγές κατόρθωσε να μείνει νέα και να διατηρήσει το πρόσωπό της χωρίς ρυτίδες μέχρι τα εξήντα.
Προς το τέλος της ζωής της όμως, φαίνεται ότι έχασε κάθε φιλαρέσκεια και κάθε ενδιαφέρον για καλλωπισμούς. Το μόνο που την ενδιέφερε και το μόνο στο οποίο ξόδευε όλη της την ενεργητικότητα ήταν να φτιάχνει αρώματα, να τα επινοεί, να τα επεξεργάζεται. Σύμφωνα με τον Μιχαήλ Ψελλό «ο ιδιαίτερος κοιτώνας της δεν είχε καλύτερη εμφάνιση από τα εργαστήρια της αγοράς, όπου χειρώνακτες και σιδεράδες δουλεύουν τη φωτιά, γιατί και στο δωμάτιό της έκαιγαν γύρω γύρω πολλά μαγκάλια, και από τις υπηρέτριες η μια μετρούσε τις ποσότητες των αρωμάτων, η άλλη τα ανακάτευε, και όλες έκαναν κάτι σχετικό».
Παλικάρι
Ο Μανουήλ Α’ Κομνηνός (1143-1180) ήταν φιλοδυτικός. Μεταξύ άλλων, του άρεσαν πολύ οι ιπποτικές μονομαχίες και μάλιστα διοργάνωνε και σχετικούς αγώνες κατά τα δυτικά πρότυπα. Πολλές φορές συμμετείχε και ο ίδιος σε αυτούς. Manuel
Σύμφωνα με τους θρύλους που περιβάλλουν τη βασιλεία του -άγνωστο κατά πόσο είναι αληθινοί- ήταν γιγαντόσωμος και πολύ δυνατός. Ο ηγέτης της Αντιόχειας Ραϊμόνδος προσπάθησε κάποτε να σηκώσει τα όπλα του Μανουήλ και δεν μπόρεσε. Σε ένα τουρνουά είχε νικήσει δύο από τους πιο ξακουστούς Ιταλούς ιππότες. Μέσα σε μια μέρα κάποτε σκότωσε με τα χέρια του 40 Τούρκους. Σε μια άλλη μάχη είχε περάσει καλπάζοντας μέσα από μια ομάδα εκατοντάδων Τούρκων χωρίς ούτε μια αμυχή.
Μανιακός με την καθαριότητα
Ο Ισαάκιος Β’ Άγγελος (1185-1195) είχε ένα τρόπο ζωής γεμάτο εκζήτηση και πολυτέλεια που σόκαρε τους συγχρόνους του. Ένα από τα πράγματα που προκαλούσαν εντύπωση ήταν πόσο συχνά έκανε μπάνιο: μέρα παρά μέρα...
Πένθος
Ο Μανουήλ Β’ Παλαιολόγος (1392-1425) ήταν πολύ μεγαλοπρεπής, με λαμπρό παρουσιαστικό. Σπουδαίος ηγέτης που είχε την ατυχία να γεννηθεί σε δύσκολους καιρούς. Τις περισσότερες φορές ντυνόταν στα ολόλευκα -το χρώμα του πένθους για τους Βυζαντινούς- σαν ένδειξη του σπαραγμού του για την κατάσταση της χώρας του.
Κατά λάθος
Ο Ιοβιανός (Jovianus, 363-364) εκλέχτηκε δια βοής από το στρατό μετά το θάνατο του Ιουλιανού. Η εκλογή του ήταν μεγάλη έκπληξη, επειδή ήταν σχετικά χαμηλόβαθμος και δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός. Ο ιστορικός Ammianus Marcellinus πιθανολόγησε ότι οι στρατιώτες νόμισαν ότι επρόκειτο για έναν άλλο Ιοβιανό που ήταν αρχιγραμματέας (primicerius notariorum).
Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της εκλογής, το πλήθος παράκουσε και νόμισε ότι άκουσε Ιουλιανός αντί Ιοβιανός, και πίστεψε ότι ο αποθανών Αύγουστος είχε γίνει ως εκ θαύματος καλά και είχε επιστρέψει, οπότε ξέσπασαν σε επευφημίες.
Σωστή Επιλογή
Manuel Ο Αναστάσιος Α’ (491-518) δυσκολευόταν να αποφασίσει ποιος από τους 3 ανιψιούς του θα τον διαδεχθεί. Για να αποφασίσει, έβαλε ένα σημείωμα κάτω από ένα ανάκλιντρο και κάλεσε τους ανιψιούς του σε μια αίθουσα όπου υπήρχαν άλλα δύο ανάκλιντρα Ο ανιψιός που θα καθόταν σ’ αυτό με το σημείωμα, θα ήταν ο εκλεκτός. Όμως δυο από τους ανιψιούς κάθισαν στο ίδιο ανάκλιντρο και αυτό με το σημείωμα έμεινε κενό.
Τότε ονομάτισε ότι όποιος έμπαινε πρώτος στην αίθουσα το επόμενο πρωί, αυτός θα γινόταν αυτοκράτορας. Αυτός που μπήκε ήταν ο Ιουστίνος, ο αρχηγός της φρουράς.
Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή πάντως, ο Ιουστίνος έγινε αυτοκράτορας δωροδοκώντας τους πατρικίους που τον εξέλεξαν μετά το θάνατο του Αναστασίου. Όπως και να ‘χει, ο Ιουστίνος Α’ αποδείχτηκε καλός ηγέτης και είχε έναν ακόμα πιο άξιο διάδοχο, τον Ιουστινιανό Α’.
Απροθυμία
Ο Θεοδόσιος Γ’, (715-717), είχε εξαναγκασθεί από το στρατό να πάρει το στέμμα, πιθανόν επειδή οι στρατιωτικοί ήθελαν έναν αχυράνθρωπο για να αναλάβει την ευθύνη, αν η στάση τους αποτύγχανε. Ο Θεοδόσιος που ήταν φοροεισπράκτορας, δεν ήταν καθόλου ενθουσιασμένος μ’ αυτήν την προοπτική.
Βέβαια, ήταν σχεδόν έθιμο όταν ένας αυτοκράτορας εκλεγόταν, να προσποιείται με σεμνοτυφία ότι δεν ήταν άξιος της τιμής, ότι υπήρχαν άλλοι καλύτεροι και ότι τάχα δεν επιθυμούσε την εξουσία. Στην περίπτωση όμως του Θεοδοσίου, φαίνεται πως η απροθυμία του ήταν ειλικρινής, δεδομένου ότι 5 αυτοκράτορες πριν από αυτόν είχαν εκθρονιστεί με βίαιο τρόπο και είχαν ακρωτηριασθεί
Σύμφωνα με τον χρονικογράφο Θεοφάνη τον Εξομολογητή, προσπάθησε να κρυφτεί στα δάση του Ανδραμυττίου,στη Μικρά Ασία, για να αποφύγει το αξίωμα, αλλά τον βρήκαν και τον έκαναν δια τη βίας αυτοκράτορα. Ήταν καλός άνθρωπος και όχι κακός ηγέτης, αλλά πάντα έψαχνε ευκαιρία για να αποχωρήσει, και τελικά τη βρήκε όταν στασίασε ο στρατηγός Λέων (ο Ίσαυρος). Πολύ πρόθυμα, τότε, παραιτήθηκε και αποσύρθηκε ευτυχής σε μοναστήρι.
Ο Μανουήλ Α’ Κομνηνός (1143-1180) ήταν φιλοδυτικός. Μεταξύ άλλων, του άρεσαν πολύ οι ιπποτικές μονομαχίες και μάλιστα διοργάνωνε και σχετικούς αγώνες κατά τα δυτικά πρότυπα. Πολλές φορές συμμετείχε και ο ίδιος σε αυτούς. Manuel
Σύμφωνα με τους θρύλους που περιβάλλουν τη βασιλεία του -άγνωστο κατά πόσο είναι αληθινοί- ήταν γιγαντόσωμος και πολύ δυνατός. Ο ηγέτης της Αντιόχειας Ραϊμόνδος προσπάθησε κάποτε να σηκώσει τα όπλα του Μανουήλ και δεν μπόρεσε. Σε ένα τουρνουά είχε νικήσει δύο από τους πιο ξακουστούς Ιταλούς ιππότες. Μέσα σε μια μέρα κάποτε σκότωσε με τα χέρια του 40 Τούρκους. Σε μια άλλη μάχη είχε περάσει καλπάζοντας μέσα από μια ομάδα εκατοντάδων Τούρκων χωρίς ούτε μια αμυχή.
Μανιακός με την καθαριότητα
Ο Ισαάκιος Β’ Άγγελος (1185-1195) είχε ένα τρόπο ζωής γεμάτο εκζήτηση και πολυτέλεια που σόκαρε τους συγχρόνους του. Ένα από τα πράγματα που προκαλούσαν εντύπωση ήταν πόσο συχνά έκανε μπάνιο: μέρα παρά μέρα...
Πένθος
Ο Μανουήλ Β’ Παλαιολόγος (1392-1425) ήταν πολύ μεγαλοπρεπής, με λαμπρό παρουσιαστικό. Σπουδαίος ηγέτης που είχε την ατυχία να γεννηθεί σε δύσκολους καιρούς. Τις περισσότερες φορές ντυνόταν στα ολόλευκα -το χρώμα του πένθους για τους Βυζαντινούς- σαν ένδειξη του σπαραγμού του για την κατάσταση της χώρας του.
Κατά λάθος
Ο Ιοβιανός (Jovianus, 363-364) εκλέχτηκε δια βοής από το στρατό μετά το θάνατο του Ιουλιανού. Η εκλογή του ήταν μεγάλη έκπληξη, επειδή ήταν σχετικά χαμηλόβαθμος και δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός. Ο ιστορικός Ammianus Marcellinus πιθανολόγησε ότι οι στρατιώτες νόμισαν ότι επρόκειτο για έναν άλλο Ιοβιανό που ήταν αρχιγραμματέας (primicerius notariorum).
Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της εκλογής, το πλήθος παράκουσε και νόμισε ότι άκουσε Ιουλιανός αντί Ιοβιανός, και πίστεψε ότι ο αποθανών Αύγουστος είχε γίνει ως εκ θαύματος καλά και είχε επιστρέψει, οπότε ξέσπασαν σε επευφημίες.
Σωστή Επιλογή
Manuel Ο Αναστάσιος Α’ (491-518) δυσκολευόταν να αποφασίσει ποιος από τους 3 ανιψιούς του θα τον διαδεχθεί. Για να αποφασίσει, έβαλε ένα σημείωμα κάτω από ένα ανάκλιντρο και κάλεσε τους ανιψιούς του σε μια αίθουσα όπου υπήρχαν άλλα δύο ανάκλιντρα Ο ανιψιός που θα καθόταν σ’ αυτό με το σημείωμα, θα ήταν ο εκλεκτός. Όμως δυο από τους ανιψιούς κάθισαν στο ίδιο ανάκλιντρο και αυτό με το σημείωμα έμεινε κενό.
Τότε ονομάτισε ότι όποιος έμπαινε πρώτος στην αίθουσα το επόμενο πρωί, αυτός θα γινόταν αυτοκράτορας. Αυτός που μπήκε ήταν ο Ιουστίνος, ο αρχηγός της φρουράς.
Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή πάντως, ο Ιουστίνος έγινε αυτοκράτορας δωροδοκώντας τους πατρικίους που τον εξέλεξαν μετά το θάνατο του Αναστασίου. Όπως και να ‘χει, ο Ιουστίνος Α’ αποδείχτηκε καλός ηγέτης και είχε έναν ακόμα πιο άξιο διάδοχο, τον Ιουστινιανό Α’.
Απροθυμία
Ο Θεοδόσιος Γ’, (715-717), είχε εξαναγκασθεί από το στρατό να πάρει το στέμμα, πιθανόν επειδή οι στρατιωτικοί ήθελαν έναν αχυράνθρωπο για να αναλάβει την ευθύνη, αν η στάση τους αποτύγχανε. Ο Θεοδόσιος που ήταν φοροεισπράκτορας, δεν ήταν καθόλου ενθουσιασμένος μ’ αυτήν την προοπτική.
Βέβαια, ήταν σχεδόν έθιμο όταν ένας αυτοκράτορας εκλεγόταν, να προσποιείται με σεμνοτυφία ότι δεν ήταν άξιος της τιμής, ότι υπήρχαν άλλοι καλύτεροι και ότι τάχα δεν επιθυμούσε την εξουσία. Στην περίπτωση όμως του Θεοδοσίου, φαίνεται πως η απροθυμία του ήταν ειλικρινής, δεδομένου ότι 5 αυτοκράτορες πριν από αυτόν είχαν εκθρονιστεί με βίαιο τρόπο και είχαν ακρωτηριασθεί
Σύμφωνα με τον χρονικογράφο Θεοφάνη τον Εξομολογητή, προσπάθησε να κρυφτεί στα δάση του Ανδραμυττίου,στη Μικρά Ασία, για να αποφύγει το αξίωμα, αλλά τον βρήκαν και τον έκαναν δια τη βίας αυτοκράτορα. Ήταν καλός άνθρωπος και όχι κακός ηγέτης, αλλά πάντα έψαχνε ευκαιρία για να αποχωρήσει, και τελικά τη βρήκε όταν στασίασε ο στρατηγός Λέων (ο Ίσαυρος). Πολύ πρόθυμα, τότε, παραιτήθηκε και αποσύρθηκε ευτυχής σε μοναστήρι.
Γοτθικός τρόμος
Το 390 ξέσπασαν ταραχές στη Θεσσαλονίκη εξαιτίας της παρουσίας γοτθικής φρουράς στην πόλη. Στη διάρκεια των ταραχών σκοτώθηκε ο Γότθος φρούραρχος. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος έγινε έξαλλος και διέταξε τους Γότθους να σκοτώσουν σε αντίποινα όλους τους θεατές στον ιππόδρομο. Το αποτέλεσμα ήταν η σφαγή 7000 Θεσσαλονικέων, μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων του Μεσαίωνα.
Μητέρα
Η αυτοκράτειρα Ειρήνη η Αθηναία (797-802) σίγουρα δεν υπήρξε υπόδειγμα μητρικής αγάπης. Για να εξασφαλίσει το θρόνο της έβαλε να τυφλώσουν το γιο της Κωνσταντίνο ΣΤ’ (780-797) και να τον φυλακίσουν. Η Ειρήνη ήταν η πρώτη γυναίκα στην ιστορία του Βυζαντίου αλλά και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που ανέλαβε την ανώτατη εξουσία. Μάλιστα είχε πάρει τον τίτλο «βασιλεύς» και όχι «βασίλισσα».
Οικονομική πολιτική
Όπως όλοι οι ηγέτες που διεξάγουν πολέμους, ο Ιουστινιανός χρειαζόταν λεφτά και βρήκε το σωστό άνθρωπο που θα του τα εξασφάλιζε: Τον Ιωάννη τον Καππαδόκη. Ο Ιωάννης έγινε πραίτωρ το 531. Η φορολογική του πολιτική ήταν τόσο σκληρή που λέγεται ότι υπέβαλε σε βασανιστήρια τους πλούσιους για να τους αποσπάσει λεφτά. Έγινε τόσο μισητός, που στο τέλος ήταν πολύ εύκολο για την αυτοκράτειρα Θεοδώρα, που δεν τον χώνευε, να τον συκοφαντήσει για προδοσία και να τον εξοντώσει.
Πρόποση
Ο Νικηφόρος Α’ (802-811), που είχε εκθρονίσει την Ειρήνη, έπεσε μαχόμενος εναντίον των Βουλγάρων, στην ολέθρια μάχη της Πλίσκα, όπου ένας Βυζαντινός στρατός 80,000 αντρών καταστράφηκε ολοσχερώς. Ο θριαμβευτής βασιλιάς των Βουλγάρων Κρούμμος, έβαλε να βρουν το κεφάλι του νεκρού αυτοκράτορα. Το κρανίο του επαργυρώθηκε και μεταποιήθηκε σε κύπελλο απ’ όπου έπινε ο Κρούμμος κρασί. Τα επόμενα χρόνια μάλιστα, οι Βυζαντινοί πρεσβευτές στην αυλή του Κρούμμου υποχρεώνονταν να πίνουν και να κάνουν πρόποση με αυτό.
Στρατός τυφλών
Το 1014, ο Βασίλειος Β’ αποφάσισε να τελειώσει μια και καλή με τους Βούλγαρους που τους πολεμούσε 40 χρόνια. Μετά από την αποφασιστική νίκη του στρατού του στη μάχη του Κλειδίου, διέταξε την τύφλωση 15000 αιχμαλώτων αφήνοντας ένα μάτι για κάθε 100 αιχμαλώτους. Οι μονόφθαλμοι οδήγησαν τις ομάδες των υπολοίπων πίσω στην πατρίδα τους. Λέγεται ότι όταν ο Βούλγαρος βασιλιάς Συμεών αντίκρισε το φρικτό θέαμα, δεν άντεξε, έπαθε εγκεφαλικό και πέθανε δυο μέρες μετά.
Το 390 ξέσπασαν ταραχές στη Θεσσαλονίκη εξαιτίας της παρουσίας γοτθικής φρουράς στην πόλη. Στη διάρκεια των ταραχών σκοτώθηκε ο Γότθος φρούραρχος. Ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος έγινε έξαλλος και διέταξε τους Γότθους να σκοτώσουν σε αντίποινα όλους τους θεατές στον ιππόδρομο. Το αποτέλεσμα ήταν η σφαγή 7000 Θεσσαλονικέων, μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων του Μεσαίωνα.
Μητέρα
Η αυτοκράτειρα Ειρήνη η Αθηναία (797-802) σίγουρα δεν υπήρξε υπόδειγμα μητρικής αγάπης. Για να εξασφαλίσει το θρόνο της έβαλε να τυφλώσουν το γιο της Κωνσταντίνο ΣΤ’ (780-797) και να τον φυλακίσουν. Η Ειρήνη ήταν η πρώτη γυναίκα στην ιστορία του Βυζαντίου αλλά και της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που ανέλαβε την ανώτατη εξουσία. Μάλιστα είχε πάρει τον τίτλο «βασιλεύς» και όχι «βασίλισσα».
Οικονομική πολιτική
Όπως όλοι οι ηγέτες που διεξάγουν πολέμους, ο Ιουστινιανός χρειαζόταν λεφτά και βρήκε το σωστό άνθρωπο που θα του τα εξασφάλιζε: Τον Ιωάννη τον Καππαδόκη. Ο Ιωάννης έγινε πραίτωρ το 531. Η φορολογική του πολιτική ήταν τόσο σκληρή που λέγεται ότι υπέβαλε σε βασανιστήρια τους πλούσιους για να τους αποσπάσει λεφτά. Έγινε τόσο μισητός, που στο τέλος ήταν πολύ εύκολο για την αυτοκράτειρα Θεοδώρα, που δεν τον χώνευε, να τον συκοφαντήσει για προδοσία και να τον εξοντώσει.
Πρόποση
Ο Νικηφόρος Α’ (802-811), που είχε εκθρονίσει την Ειρήνη, έπεσε μαχόμενος εναντίον των Βουλγάρων, στην ολέθρια μάχη της Πλίσκα, όπου ένας Βυζαντινός στρατός 80,000 αντρών καταστράφηκε ολοσχερώς. Ο θριαμβευτής βασιλιάς των Βουλγάρων Κρούμμος, έβαλε να βρουν το κεφάλι του νεκρού αυτοκράτορα. Το κρανίο του επαργυρώθηκε και μεταποιήθηκε σε κύπελλο απ’ όπου έπινε ο Κρούμμος κρασί. Τα επόμενα χρόνια μάλιστα, οι Βυζαντινοί πρεσβευτές στην αυλή του Κρούμμου υποχρεώνονταν να πίνουν και να κάνουν πρόποση με αυτό.
Στρατός τυφλών
Το 1014, ο Βασίλειος Β’ αποφάσισε να τελειώσει μια και καλή με τους Βούλγαρους που τους πολεμούσε 40 χρόνια. Μετά από την αποφασιστική νίκη του στρατού του στη μάχη του Κλειδίου, διέταξε την τύφλωση 15000 αιχμαλώτων αφήνοντας ένα μάτι για κάθε 100 αιχμαλώτους. Οι μονόφθαλμοι οδήγησαν τις ομάδες των υπολοίπων πίσω στην πατρίδα τους. Λέγεται ότι όταν ο Βούλγαρος βασιλιάς Συμεών αντίκρισε το φρικτό θέαμα, δεν άντεξε, έπαθε εγκεφαλικό και πέθανε δυο μέρες μετά.
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου