Όπως σας έχει ενημερώσει διεξοδικά η e-Amyna, το τελευταίο εξάμηνο οι ζυμώσεις που διενεργούνται στις τάξεις του ΠΝ είναι εντατικές και συνεχείς. Προεξάρχοντος του Αρχηγού ΓΕΝ Αντιναυάρχου Ευάγγελου Αποστολάκη, το ΠΝ εμφανίζεται αποφασισμένο να κλείσει “παλιές πληγές”, αναλαμβάνοντας την ευθύνη ολοκλήρωσης τόσο των υποβρυχίων όσο και των πυραυλακάτων του. Παράλληλα, εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα για την περαιτέρω ενίσχυση των κυρίων μονάδων επιφανείας του στόλου με σκάφη αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής, καθώς αναγνωρίζεται πως η απαίτηση κάλυψης και προάσπισης των εθνικών συμφερόντων στη θαλάσσια έκταση μεταξύ Κρήτης, Ρόδου, Καστελορίζου και Κύπρου καθιστά επιτακτική την ανάγκη απόκτησης μονάδων επιφανείας αυξημένων επιχειρησιακών ικανοτήτων και δυνατότητας επιβίωσης έναντι εχθρικής αεροπορικής απειλής. Ένα από αυτά τα ενδεχόμενα αφορά στα αμερικανικά αντιτορπιλικά κλάσης “Arleigh Burke”.
Τα αντιτορπιλικά κλάσης “Arleigh Burke” αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των πλοίων επιφανείας του Αμερικανικού Ναυτικού, αριθμώντας ήδη 62 σκάφη (21 Flight I, 7 Flight II και 34 Flight IIA) σε υπηρεσία, ενώ προβλέπεται η ναυπήγηση άλλων 42 (Flight IIΙ). Έχουν μήκος 155 μέτρα, πλάτος 20 μέτρα, βύθισμα 9,3 μέτρα και εκτόπισμα από 8.300 ως 9.200 τόνους.Η συγκεκριμένη κλάση πλοίων ήταν η πρώτη που κατασκευάστηκε με (περιορισμένα) χαρακτηριστικά στελθ, όπως οι κεκλιμένες επιφάνειες του σκάφους, της υπερκατασκευής και των ιστών. Η υπερκατασκευή τους είναι κατασκευασμένη από χάλυβα, ενώ περισσότεροι από 130 τόνους θωράκισης χάλυβα και Kevlar χρησιμοποιούνται για την προστασία ζωτικών διαμερισμάτων, συμπεριλαμβανομένων 70 τόνων για το κέντρο πληροφοριών μάχης. Όλα τα πλοία της κλάσης φέρουν το σύστημα αεράμυνας AEGIS, με ραντάρ παθητικής διάταξης τύπου SPY-1D. Από τους κάθετους εκτοξευτές (VLS) Mk41 90 θέσεων (29 κυψέλες πλώρα-61 πρύμα/96 θέσεων σε σκάφη της έκδοσης ΙΙΑ) μπορεί να βληθεί μεγάλη ποικιλία βλημάτων, όπως RIM-66M Standard, Tomahawk, κάθετα εκτοξευόμενοι ASROC (VLA) και ESSM. Ο οπλισμός συμπληρώνεται με πυραύλους επιφανείας- επιφανείας Harpoon, δύο CIWS Phalanx (ένα σε νεώτερες εκδόσεις που φέρουν και ESSM), ένα πυροβόλο Mk-45 Mod1-4 των 127 mm, 2 πυροβόλα M242 Bushmaster των 25mm και δύο τριπλούς τορπιλοσωλήνες Mark 32. Μπορούν επίσης να εξυπηρετηθούν δύο ελικόπτερα Seahawk, αλλά στα πρώτα 28 πλοία της κλάσης δεν υπάρχει υπόστεγο ελικοπτέρου.Η πρόωση εξασφαλίζεται από 4 αεριοστρόβιλους General Electric LM2500, που δίνουν μέγιστη ταχύτητα 31 κόμβων, ενώ με ταχύτητα 20 κόμβων επιτυγχάνεται ακτίνα 4.400 ναυτικών μιλίων. Το πλήρωμα απαρτίζεται από 303 ως 323 άτομα (αναλόγως έκδοσης).
Μέχρι και τα μέσα του προηγούμενου έτους, υπήρχε στις τάξεις των επιτελών του ΠΝ η αίσθηση (δεδομένων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το Αμερικανικό Ναυτικό με τις οροφές των μονάδων, λόγω γενικών περικοπών στη χρηματοδότηση) πως πλοία της αυτής κλάσης θα αρχίσουν να αποδεσμεύονται μετά το 2021 -πολύ αργά για τις ανάγκες μας. Μολαταύτα, όταν (σε μια προσπάθεια εκμετάλλευσης της παρούσας γεωπολιτικής συγκυρίας) το περασμένο καλοκαίρι ετέθη από ελληνικής πλευράς αίτημα παραχώρησης 2 εξ αυτών στο Πολεμικό Ναυτικό, το Κογκρέσο έθεσε βέτο στην αποδέσμευση των αντιτορπιλικών προς οποιαδήποτε συμμαχική των ΗΠΑ χώρα μέχρι το 2017 [1]. Είναι προφανές πως αυτή η εξέλιξη δύναται να αλλάξει τα δεδομένα και να αναθερμάνει την προοπτική του όλου εγχειρήματος, καθώς διαπιστώθηκε πως κάποια από τα πλοία της κλάσης θα είναι όντως διαθέσιμα πολύ νωρίτερα του αναμενομένου -δεν αποκλείεται μάλιστα να συμπεριληφθούν (μεταξύ άλλων) στην ατζέντα του ΥΕΘΑ Δημήτρη Αβραμόπουλου κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ στις 21 Αυγούστου, έπειτα από πρόσκληση του Αμερικανού ομολόγου του Τσακ Χέιγκελ. Στο (φυσιολογικό) ερώτημα, αν η προμήθεια σκαφών τέτοιας τάξεως μεγέθους (όπως συνηθίζεται να είναι τα εξειδικευμένα πλοία AAW γενικότερα), είναι ρεαλιστική από οικονομικής άποψης, ο ίδιος ο Α/ΓΕΝ δήλωσε σε ανύποπτο χρόνο πως είναι εντός των δυνατοτήτων του ΠΝ [2]. Προφανώς, η απάντηση αφορούσε τόσο στα έξοδα υποδοχής, λειτουργίας και υποστήριξής τους, όσο και στον πλήρη εξοπλισμό τους με τα απαραίτητα κατευθυνόμενα βλήματα επιφανείας-αέρος. Η δαπάνη για την προμήθεια των τελευταίων θα μπορούσε να καλυφθεί μέσω FMS Case, ενώ το ετήσιο κόστος λειτουργίας και υποστήριξης κάθε μονάδας, το οποίο το USN υπολόγιζε σε $44,4 εκατ. σε τιμές 2010 (45% υψηλότερο από αυτό μιας φρεγάτας κλάσης Oliver Hazard Perry [3]), θα ήταν σαφώς χαμηλότερο για το ΠΝ, λόγω της κατά πολύ μικρότερης δαπάνης μισθοδοσίας του πληρώματος (η οποία αποτελεί το 60% του συνολικού κόστους) και του χαμηλότερου κόστους καυσίμων, ανάλογου των λιγότερων ωρών πλεύσης [4].
Σε μια τέτοια περίπτωση, τα πλοία στα οποία μπορεί να υπολογίζει το ΠΝ αφορούν στα 21 (από τα 28) παλαιότερα Flight I/II τα οποία, λόγω των προαναφερόμενων περικοπών, δεν πρόκειται να υποβληθούν τελικά στο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού στα πρότυπα AEGIS Baseline 9 (σε αυτό θα ενταχθούν όλα τα υπόλοιπα πλοία της κλάσης), παρά μόνο σε εργασίες Γενικής Επιθεώρησης, επισκευής και συντήρησης των προωστηρίων σκευών και βοηθητικών μηχανημάτων, ενώ σε κάποια εξ αυτών θα γίνει αναβάθμιση του ανθυποβρυχιακού τους εξοπλισμού [5]. Ακολουθεί αναλυτικός πίνακας των εν λόγω πλοίων:
Πιθανή ευόδωση μιας τέτοιας προσπάθειας (στην καλύτερη περίπτωση από το 2018 και υπό την προϋπόθεση πως μέχρι τότε θα είναι εξασφαλισμένα τα στοιχειώδη -όπως η απρόσκοπτη υποστήριξη των υπαρχόντων πλοίων- και θα έχουν ολοκληρωθεί οι παραδόσεις υποβρυχίων/πυραυλακάτων) θα επιφέρει αλυσιδωτές αλλαγές στη σύσταση των κυρίων μονάδων επιφανείας του στόλου, καθώς είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει στην απόσυρση των τριών μη εκσυγχρονισμένων φρεγατών “S” (F464 ΚΑΝΑΡΗΣ, F465 ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ και F466 ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ), ώστε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες επάνδρωσής τους (200 άτομα στις “S”, έναντι 300 στα “Arleigh Burke”). Επιπλέον, θα καθορίσει το χρόνο και το εύρος του ΕΜΖ που θα υποβληθούν οι Meko 200HN, καθώς σε περίπτωση μη ευόδωσης είναι εξαιρετικά πιθανό το ΠΝ να οδηγηθεί σε εκτεταμένο εκσυγχρονισμό των φρεγατών, ώστε να καλύψει εκ των ενόντων την απαίτηση AAW [6] [7].
Κλείνοντας, προς αποφυγή παρεξηγήσεων και παρερμηνειών, το παρόν κείμενο δεν αποτελεί τοποθέτηση υπέρ της απόκτησης των εν λόγω αμερικανικών σκαφών: παρουσιάζονται και αναλύονται τα μέχρι σήμερα αναντίρρητα δεδομένα. Προς ώρας, το ΠΝ και η ηγεσία του μάχονται για να διατηρήσουν το αξιόμαχο του στόλου ως έχει και να ολοκληρώσουν την παραλαβή των μονάδων που υπολείπονται -τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι ακόμη εξασφαλισμένο.
Παρόλα αυτά, με τις άοκνες προσπάθειες που καταβάλλουν καθημερινά τα στελέχη του, το ΠΝ έχει αρχίσει να “νοικοκυρεύεται” και να επιλύει ένα-ένα τα ΜΕΓΑΛΑ προβλήματα που αντιμετώπιζε μέχρι πρόσφατα. Για αυτό λοιπόν σήμερα μπορεί (και πρέπει) να οραματίζεται και να σχεδιάζει την επόμενη μέρα: τη μελλοντική επιχειρησιακή του επέκταση στην Αν. Μεσόγειο, στην περιοχή που νομοτελειακά θα κληθεί να προασπίσει και να επιβάλλει τον σεβασμό των εθνικών συμφερόντων της χώρας.
__
Σημειώσεις:
[1] Εφημερίδα Πρώτο Θέμα (18/08/2013)
[2] Απαντώντας σε ερώτηση του Σάββα Δ. Βλάσση, εκδότη του περιοδικού Δούρειος Ίππος, κατά τη διάρκεια της συνάντησης γνωριμίας του Α/ΓΕΝ με τους διαπιστευμένους συντάκτες του ΥΠΕΘΑ. Η ερώτηση δεν αφορούσε στα συγκεκριμένα σκάφη, αλλά στα ειδικευμένα AAW σκάφη γενικότερα, τα οποία κατά κανόνα είναι εκτοπίσματος άνω των 6000 τόνων.
[4] Operating and support costs and affordabilitty of a 324 ship naval battle force, Kevin C. Antonucci, December 2011
[7] Ο εκσυγχρονισμός αυτός καθαυτός δύναται να επηρεαστεί και από άλλους παράγοντες, οι οποίοι θα αναλυθούν εν ευθέτω χρόνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου