Η κυριαρχία του λαϊκισμού

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.-

Αν αναζητήσουμε τις κύριες αιτίες της κρίσης, θα τις εντοπίσουμε στον λαϊκισμό και στον κομματισμό που ανέδειξαν την ισοπέδωση των αξιών και τις πελατειακές σχέσεις σε κύριο γνώρισμα της πολιτικής. Οι ελπίδες μας ότι η κρίση θα αναθεωρούσε τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και θα άλλαζε τη νοοτροπία των διαχειριστών της εξουσίας διαψεύδονται καθημερινά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας, σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη αθηναϊκή εφημερίδα, έφθασε στο σημείο, προκειμένου να αποπροσανατολίσει τους φορολογούμενους, να ισχυρισθεί ότι «ήλθε η ώρα να πληρώσουν οι landlords (σπιτονοικοκύρηδες) της Εκάλης»!! Συνδυάζοντας μάλιστα τη δήλωση αυτή με την απάντηση του Άδωνι Γεωργιάδη στην Αλέκα Παπαρήγα για τις παροχές της πρωτοβάθμιας υγείας, στην οποία υποστήριξε ότι «δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε πολίτες δύο κατηγοριών, (όλοι) είναι ίσοι, και αν κάποιοι νομίζουν ότι γεννήθηκαν στις Βερσαλλίες και οι άλλοι είναι κατώτεροι αυτό δεν μπορεί να γίνει», πίστεψα ότι –επιτέλους!!!- ο κομμουνισμός και όχι η ξεπεσμένη σοσιαλδημοκρατία, οι ρεφορμιστές, το ανάχωμα του κομμουνισμού και δεκανίκι του καπιταλισμού, είναι προ των πυλών του συστήματος και τα βάσανα των Ελλήνων θα τελειώσουν. Θα αποκτήσουν όλοι τα ποθούμενα: Στέγη, χωρίς την καθημερινή απειλή των τραπεζών, εργασία χωρίς πελατειακές συναλλαγές, δωρεάν παιδεία και υγεία, εξασφάλιση των παιδιών τους έτσι ώστε απερίσπαστοι να ασχοληθούμε με τα ουσιώδη, την καλλιέργεια της ψυχής και του πνεύματος. Είναι λοιπόν τόσο αιθεροβάμονες οι κυβερνώντες ώστε δεν αντιλαμβάνονται ότι με την πολιτική που εφαρμόζουν αναδεικνύουν την υπεροχή του αντίπαλου συστημικού δέους στις σημερινές συνθήκες και όχι μόνο;
Δυστυχώς, όμως! Επρόκειτο για ψευδαίσθηση. Ο κύριος Στουρνάρας προέβη στην προαναφερθείσα δήλωση για να πείσει για το δίκαιο κοινωνικά χαρακτήρα της φορολόγησης των ακινήτων, ώστε αγόγγυστα ο ελληνικός λαός να υποστεί την επιβολή του. Όμως αν θέλει ο ΥΠΟΙΚ να φορολογήσει τους landlords της Εκάλης, αυτό συνεπάγεται και τη φορολόγηση όλων όσων σήμερα βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο; Επειδή αδυνατεί, όπως πάντα, να πατάξει τη φοροδιαφυγή, αυτή θα επιμερισθεί σε όλους τους Έλληνες; Όπως, δηλαδή, συμβαίνει και με το πετρέλαιο, όπου στο όνομα της πάταξης του λαθρεμπορίου των καυσίμων, που συνεχίζει να παραμένει στο απυρόβλητο, ξεπαγιάζει κάθε χρόνο η συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών; Όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και όχι όπως μας τα παρουσιάζει ο υπουργός με περίσσιο λαϊκισμό. Διαφορετική ήταν η εικόνα της «Εκάλης» πριν την κρίση και διαφορετική σήμερα. Διότι η εικόνα σήμερα και σε αυτές τις περιοχές είναι συγκεχυμένη. Ένας μεγάλος αριθμός επαγγελματιών που δραστηριοποιήθηκε στον ιδιωτικό τομέα και δεν φυγάδευσε τα χρήματα στο εξωτερικό, χρεοκόπησε λόγω της κρίσης, δεν διαθέτει ρευστότητα και βρίσκεται σε αδιέξοδο. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να αναφερθώ ονομαστικά σε παραδείγματα. Είναι γνωστά. Όμως, έφθασε ο λαϊκισμός του ΥΠΟΙΚ στο σημείο να καλλιεργεί το ταξικό μίσος για να συγκαλύψει την –στοχευμένη μήπως;- ανικανότητα να πατάξει την πραγματική φοροδιαφυγή; Διότι ο κύριος Στουρνάρας, τη σημερινή, σε συνθήκες κρίσης «Εκάλη» απανταχού της χώρας, θα την ανακαλύψει στις δεκάδες, ίσως εκατοντάδες, λίστες Λαγκάρντ. Αντί όμως να στοχεύσει εκεί, υπερφορολογεί τον ελληνικό λαό. Αποκαλεί μάλιστα τον φόρο των ακινήτων ως τον «δικαιότερο φόρο» τη στιγμή που η ακίνητη περιουσία έχει απαξιωθεί πλήρως και οι αντικειμενικές αξίες είναι δυσανάλογα μεγάλες με τις, κατ’ ευφημισμό, εμπορικές αξίες, αφού η αγοραστική κίνηση έχει μηδενισθεί. Στις λίστες Λαγκάρντ, εκεί θα ανακαλύψει ένα μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών εισφορών από την ένταξη της χώρας στις δομές της Ευρώπης που υπερβαίνουν τα 203 δισ ευρώ (μέχρι το 2009) αλλά και τα υπερκέρδη που διέφυγαν αφορολόγητα στο εξωτερικό.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, σε συνέντευξή του σε αμερικανικό περιοδικό παγκόσμιας κυκλοφορίας, ο τότε πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Robert Mcnamara, ερωτηθείς για τη μη αποτελεσματικότητα της οικονομικής βοήθειας προς τις χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής, οι οποίες μολονότι χρηματοδοτούνταν αφειδώς δεν αναπτύσσονταν, απάντησε πως δια τις ιδίας οδού που τα χρήματα εισρέουν σ’ αυτές τις χώρες επιστρέφουν στις ελβετικές τράπεζες με καταθέτες όχι μόνο τους φυλάρχους. Λέτε αυτή η πρακτική να μην αφορά και το κεφάλαιο της χώρας μας;

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412